Voorjaar in januari

Vannacht was het bar en boos buiten. Het plensde en gierde langs ons huis. Ik werd er gewoon wakker van. De regen kletterde tegen de ramen aan en ik hoorde dat de regenpijp overwerk had. Ik was er inmiddels klaar wakker van. Moest ook denken aan het wandelen wat die morgen gepland stond en nam me voor als het nog zo zou regenen dat ik niet zou gaan. Toen Ron naar zijn werk ging plensde het nog steeds en zag het somber in voor de wandeling. Om kwart over zeven schrok ik weer wakker en nog steeds kletterde het naar beneden. Heb nog even op internet zitten kijken en die gaven door dat het tot 11 uur zou blijven regenen. Dus ik afgebeld en toen ik Liebeth aan de telefoon kreeg zei ze me dat het in Cary droog was, terwijl het hier nog miezerde. Nou ja.... Maar toch maar niet gegaan. Arme Connor.... het was zijn buurt om mee te gaan. Gelukkig had ik het hem nog niet verteld, ha ha ha....
Nou ja omdat ik niet ging wandelen ben ik maar gaan zwemmen. Alles over voor het verbranden van de calorietjes, dat is duidelijk. Op dinsdag en donderdag is er Taj Chi/Yoga aquales. En dat is net even wat anders dan de aquarobic lessen. Het is meer rekken en strekken zeg maar. Maar je rekt wel spieren waar ik niet meer van wist dat ik ze had. Ik was, voordat de les begon, alvast baantjes aan het zwemmen toen er een meisje in een elektrische rolstoel aan kwam. En ze stond er kort daarna uit op. De lerares die ook gelijktijdig aankwam, begon te klappen en alle andere mensen in het zwembad ook. Het schijnt dus dat dit meisje onlangs geopereerd is en nu dus sinds kort weer kan lopen. Heel knap van haar zeg. Het was een heel medisch verhaal en ze heeft nog veel pijn vertelde ze, maar ze was zo blij dat ze weer kon lopen. Het doet je toch weer even stil staan bij alle voor ons gewone dingen in het leven. Echt een kippevel moment. Het meisje straalde helemaal en ik kon haar helemaal niet, maar was echt heel blij voor haar en hoop dat het herstel zich zo voortzet.
Daarna begon de les. We hadden les van Michelle en daar had ik gisteren ook een les aquarobics van gehad. Ze is erg grappig en krijgt het bijna voor elkaar dat ik met mijn benen in de knoop raak met al dat Taj Chi gedoe. Gisteren zwom ze dus gewoon met ons mee en klom van tijd tot tijd de kant op om een oefening uit te leggen. Daarna dook ze er weer in en kwam naast je lopen met natuurlijk de nodige aanmoedigingen. En daar ga je echt wel sneller van lopen. Toch wel een hele leuke manier van lesgeven. Aan het eind van deze les was er het relaxen. Heerlijk. Hoorde in de verte Michelle op dezelfde toon blijven praten en ik dreef helemaal weg. Dat is toch wel erg lekker.
Daarna gedouched en aangekleed en maakte me op voor een run door de regen naar mijn auto. Dus toen ik de sportschool uit kwam zette ik al een sprintje in en deed me jas alvast dicht.....En zie daar.... strak blauwe lucht en een stralend zonnetje kwam me tegemoet. Nou ja !!! Hoe kan dat nou? Binnen 1 uur tijd was het weer totaal veranderd. En voelde me behoorlijk schuldig tegen over Connor die ik mooi een wandeling voor zijn neus voorbij had laten gaan. Heb hem beloofd dat we het morgen goed gaan maken en naar Lake Pine zullen gaan met zijn drietjes.... De zielepiet, het is ook niet eerlijk ook .....
Toen ik daarna 's middags met de honden ging wandelen hier in de buurt, zag ik bij de oprit dat er zowaar narcissen en tulpjes naar boven komen.



Had ze in het najaar van Karin per post gekregen. Dus ze doen het hoor Kaar!!!
Goed he?



Maar nou dacht ik altijd dat eerst de narcissen bloeiden en daarna pas de tulpen, maar het ziet er naar dat ze hier gelijktijdig zullen bloeien. Ben benieuwd. Vond het wel heel leuk om te zien dat er een stukje voorjaar naar boven komt ;-)

Groetjes Petra

Gemist

Gistermorgen werd ik al vroeg wakker. Om 6 uur ging mijn biologische wekker. De tijd dat we door de weeks wakker worden. Moet toch nog es op zoek gaan om die knop van binnen, uit te kunnen zetten. Maar ik moest gelijk denken, wat was er ook al weer vandaag? Oja de Beardiewandeling in de Soesterduinen. Uhh.. het is nu 12 uur in Nederland. Dus de mensen zullen wel onderweg zijn er naar toe. Bedacht me weer, dat ik het zo jammer vind dat we niet meer mee wandelen. Want als we nog in NL hadden gewoond, hadden we er zeker bij geweest vandaag. De Nederlandse Bearded Collie club bestaat dit jaar 40 jaar en dat wordt met een aantal festiviteiten gevierd. Deze wandeling is het begin van deze festiviteiten. Na de wandeling zou er een bak Snert klaar staan voor de wandelaars. Anja die deze wandeling organiseerde had ik van de week nog aan de Skype en ze vertelde me over het enorme aantal inschrijvingen voor de wandeling. 105 mensen hadden zich ingeschreven en dat is heel veel. Bij een wandeling normaal van haar zijn er soms 50 mensen en dat is al veel. Dus nu 105 is mega veel en mega veel Beardies. Alleen daarom al vond ik het jammer dat ik er niet bij kon zijn. Het leek me geweldig om al die Beardies bij elkaar te zien en dan allemaal heerlijk los rennen daar over die duinvlakte. Het beeld van al die Beardies bij elkaar deed me weer in dromenland belanden en om 8 uur werd ik weer wakker. Twee uur in NL..., ze zijn al op pad nu !! Erna had beloofd om veel foto's te maken zodat ik nadat zij thuis gekomen waren kon meegenieten via de foto's.
Inmiddels was de dag voor ons ook begonnen en hoe mooi het was zaterdag zo druilerig en bewolkt was het vandaag. Typisch zondagsweertje. Wat achterstallige klusjes gedaan en niet veel bijzonders eigenlijk. Tot een uur of 1 's middags. Toen kreeg ik de eerste foto's via de mail van Marion. Marion heeft een zusje uit het nestje van Connor, Ilya. Zij houdt ons altijd op de hoogte via foto's. Zo had ze laatst ook wat foto's van de behendigheids/gehoorzaamheidsdag gestuurd. En nu dus ook foto's vanaf de Soesterduinen. Leuk leuk leuk... Het was druk zo te zien!!



Daarna Anja "geskyped" en ze vertelde dat het heel leuk was geweest en alles goed was gegaan en dat alle hondjes weer met de rechtmatige eigenaar naar huis zijn gegaan. Toen wij nog wandelingen deden in Zeeland, was dat ook altijd mijn grootste zorg. Als ze allemaal zo door elkaar rennen herken je soms echt niet je eigen hond vooral omdat ze allemaal van het zelfde "merk" zijn. Dus deed ik altijd een opvallend kleurtje strik ik of een sjaaltje om. Dan kon ik ze er zo uitpikken.
Daarna met Erna aan de Skype (lang leve Skype). Ook die hadden het prima naar hun zin gehad en niet lang daarna mailde zij hun foto's.



Het zag er erg leuk uit en vond het echt jammer er niet bij te kunnen zijn. Maar je kan niet alles hebben niet waar en ik werd dankzij het internet toch geweldig op de hoogte gehouden. Maar..... ik zou ze zo graag allemaal even willen knuffelen. De moeders van Stace en Connor, Tara en Annabelle. Woody, Murray en Galahad van Ron en Erna.



Boy, Mick en hun baasjes die ik ook op de foto voorbij zag komen. Het was altijd zo gezellie. Aby en zussie Lois.



Zag Anja puur geconcentreerd erwtensoep inschenken op de foto's.....Ilya met haar twee strikjes. Pepper en Joey van Martine... Jee wat is die Joey al weer groot!



Okay het was heel anders dan dat ik erbij was, maar ik had door alle mail en fotootjes en Skype gesprekjes even heerlijk kunnen meegenieten. Al was het op een heeeeel andere manier dan voorheen. Hartstikke bedankt voor het sturen van de foto's en het vertellen van jullie verhalen!!

Hier nog even een filmpje van Ron en Erna.....



Groetjes Petra

Wat een weertje

Vanmorgen werd ik wakker en zoals gewoonlijk mijn lijstje met vaste internet bezoeken afgewerkt. Bij www.nu.nl zag ik al dat het in NL berekoud is. En ik keek op de temperatuur meter bij ons en zag -2 graden. Het had hier ook flink gevroren. Was een beetje sippies want ze hadden 18 graden voor vandaag hier afgegeven en had me voorgenomen om me lekker in het zonnetje te gaan parkeren vanmiddag. Maar van -2 naar 18? Zou dat echt gebeuren. 's Morgens met de honden in de tuin bezig geweest en heb Connor inmiddels zo ver dat hij nu echt over de sprongetjes heen gaat. En niet 1 keer, maar een aantal keren achter elkaar. Lokkend met een tennisballetje en op een lage stand, maar hij huppelt er met grote vreugd over heen! Leuk... Het was nog steeds frisjes en zag de 18 graden nog steeds niet zitten. Daarna zijn we naar de Home Depot geweest, want we wilden een nieuwe lamp aan het plafond in het stukje naast de keuken. Want..... we hebben een ontbijttafeltje besteld bij J.C.Pennings. Alleen een tafel, de stoelen gaan we waarschijnlijk bij de World Market halen. De stoelen die bij deze tafel hoorden vond ik niet zo leuk maar de tafel wel. Dus het wordt een eigen combinatie a la Petra. Hopelijk wordt de tafel in de loop van de week al bezorgd.
Bij de Home Depot geslaagd voor een leuke plafonniere en Ron heeft hem gelijk opgehangen. Daarna moest ik even de Hottub voorzien van zijn wekelijkse maaltje chemiesnoepjes en ik merkte dat het heerlijk buiten was. En kreeg ineens een enorme zin om de hottub in te gaan en heerlijk te genieten van het zonnetje. En heb dat dus ook gedaan. En al was het 's morgens nog -2 om half twee 's middags was het in het zonnetje en uit de wind 26 graden !!! Heb nu dus ook van die rode gloeiwangen. Heerlijk. Mijn voorraad vitaminen B is weer helemaal op peil. Wat kan je daar toch van genieten en al helemaal zo in januari. Het gevolg was wel dat ik de rest van de zaterdag een beetje gaar was. We zijn nog wel een stukje gaan rijden maar veel productief was ik daarna niet meer. Maar dat mag op zaterdag, want zaterdag is een dag dat je niets doet wat ook wel later mag (Waar heb ik die wijsheid toch vandaan?)

Groetjes Petra

To the vet

Gistermorgen eerst een bakkie wezen doen met de Nederlandse vrouwen, bij Jessica dit keer. Tot onze verbazing constateerde we weer dat het gesprek uiteindelijk weer (zoals vaak) op eten uit kwam, hahaha. Is ook een heel leuk onderwerp natuurlijk. Maar via ziektekosten verzekeringen en gebeurtenissen op tv, kwamen we toch ineens ergens anders op en was het weer gezellig om lekker even Hollands te klessebessen ;-)
Ik was van de week trouwens ook bezig geweest voor een tandarts. Eugenie heeft een hele fijne tandarts vertelde ze, dus had ze zijn gegevens doorgegeven. Waarna ik naar onze verzekering had gebeld. Ook nog een gedoe hoor. Want ik kreeg een pratende computer aan de andere kant van de lijn en moest dus gewoon antwoord geven met yes en no. Dat ging best aardig, maar daarna kwam een vraag waarbij ik mijn geboorte datum moest inspreken. Afijn de dag en de maand gingen goed, maar het geboorte jaar kwam niet lekker door. 1970 werd 1977, en toen 1950 en daarna 1917. Ik werd steeds ouder met de minuut. En elke keer vroeg hij "Is this Correct?" En dan kon ik yes or no zeggen. "No", riep ik na de vierde poging. En dan antwoorde "Compie" heel irritant met "Oeps, my mistake" en begon de riedel op nieuw. Er was geen keuze mogelijk om met een echt iemand te praten helaas. Maar opeens na poging nummer 5 gaf hij het op en werd ik toch nog doorgeschakeld naar een live persoon, waarbij ik alles nog een keer mocht gaan vertellen. Om het hele verhaal even af te maken. Mijn verzekering vergoed dus de behandeling bij deze tandarts niet, omdat hij geen "afspraken" heeft gemaakt bij hen. Nou zou de verzekeringsmevrouw me een lijst toe gaan sturen met de tandartsen die wel legaal zijn, zeg maar. Op mijn vraag of ze dan ook gelijk een lijst wilde sturen van huisartsen zei ze dat ze daar niet aan kon beginnen??? Afijn de zoektocht duurt voort.....
Aan het eind van de middags had ik een afspraak gemaakt bij de dierenarts voor Stacey en Connor voor hun jaarlijks inentingen. Ron kon gelukkig met me mee en dat vond ik wel zo prettig. Moest eerst allemaal formulieren in vullen. Voor Connor een blauw blaadje en Stace een roze. En nog een lijst met allerlei andere vragen en overal je handtekening bij natuurlijk. Afijn ik zat nog niet net en de mevrouw achter de receptie riep me alweer. Ohhhhh is Stacey een mannetje... Dan moet u een blauw forumliertje invullen hoor. Ok, en ik ging weer opnieuw invullen, maakt het uit. En terwijl ik aan het invullen was had de mevrouw achter de hoge receptiebalie nu een blik op Stace en Connor geworpen. En begon met een superhoog stemmetje tegen hen te praten. Helemaal door het dolle heen natuurlijk die twee. Ron blij, ha ha ha. Afijn deel 1 gereed. Toen op de weegschaal. Ook dat ging aardig als die mevrouw maar niet weer op een hoge toon tegen ze begon te praten. Connor had op weg naar de weegschaal dus ook een uitbraakpoging en versierde het om twee voorpoten op de balie te krijgen, waarna hij net met die twee glimoogjes een blik op de mevrouw met dat hoge stemmetje kon werpen. Die daarop weer haar hoge stemmetje liet horen.... Poging geheel geslaagd voor Connor, ha ha ha.
Daarna even wachten en werden we door een mevrouw met een blauwe broek en een bloemetjes blouse naar een behandelkamertje geroepen. Ron tilde dus meteen Stace op de behandeltafel, maar nee, nee, zij was maar de assitente hoor. Dus Stace er weer af. Wederom weer een hele lijst met vragen en de nodige "ahhhhh they are adorable" (weer op hoog stemniveau) waar Stace en Connor weer hartelijk op reageerde met knuffels en gekwispel. Het was duidelijk die hadden het hier wel naar hun zin. De assitente vroeg of ze een "Candybag" mochtten. Uhh, ja denk het wel hoor, zei ik. En toen verliet ze het hokje en kwam snel daarna weer terug met twee zakjes gevuld met hondensnoepjes. Oh, dat is wel heel erg lief zeg, zei ik tegen haar. Daarna vertrok ze met stille trom en liet ons achter in het hokje. Even daarna kwam er een jonge vrouw met een blauwe broek en een blauwe blouse. Met in ons achterhoofd de vergissing met de assitente voor dierenarts, wachtten we nu maar af. Maar dit was dus wel de dierenarts en ook zij op hoog niveau, "They are lovely" en ze ging op haar hurken bij hun zitten. Connor die niet vies is van een knuffel dringde zich naar voren en kroop haast in haar. De dierenarts vond het allemaal goed en was helemaal onder de indruk. Ze kon op haar gemakje in zijn ogen, oren en tanden kijken en vond ze enorm "well behaved" Ha ha ha.... die had vast Connor's uitbraak poging op de balie gemist. Afijn daarna nog uitgebreid de rest van het hondenlichaam bekeken en gevoeld en toen kwamen de prikken. Ook dat vond Connor geen probleem en kroelde ondertussen gewoon door met zijn lieve dierenarts. Wat een portret is die hond toch. Daarna was Stace aan de beurt en die rook van alles en nog wat in dat hokje en was daardoor wat meer op zijn hoede. Maar na het hoge stemmetje was ook hij om. En ogen, oren, tanden alles liet meneer aan zich keuren. Daarna ook de injectienaalden in zicht en wat doet die Connor, die komt ineens naar voren met een hoofd van "geef die maar aan mij want dat was net wel leuk". Het is echt een lekkere druif... Afijn na de injecties in de goede hond te hebben gedaan namen we afscheid van deze dierenarts en vooral Connor vond dat toch wel weer jammer. De dierenarts moest er erg om lachen en zei dat ze ze niet vaak zo mee maakt.
Daarna zou ze het Europese hondenpaspoort invullen voor ons. Het mooie hiervan is dat alles ook in het Engels staat en dat ze daardoor hier nu precies wisten wat voor inentingen ze in NL gehad hadden. Hier hebben ze precies dezelfde cocktails en merken voor de inentingen en dat gaf me toch een goed gevoel. En na het invullen van hun paspoort en de nieuwe penningen voor de Rabies, mocht ik betalen. Dat is hier toch wel een stukje duurder dan in NL. Nou kregen ze in NL ook altijd snoepjes van de dierenarts en dat was ook een hele leuke praktijk, maar hier kregen ze een hele zak met snoep mee, ha ha ha. En tja, dat kost dan wel zo'n $ 100,- meer (Ahum) Maar heb er toch een goed gevoel aan over gehouden en dat is toch ook wel fijn, moet ik zeggen. Maar zoals het in NL gaat is toch vertrouwder, zonder al die papieren massa.

Groetjes Petra

Weer een rondje om Lake Pine

Vanmorgen vroeg weer aan de zwem en daarna ben ik met de hondjes naar Lake Pine geweest. Daar waar we vorige week met de Nederlandse dames gelopen hebben. Vond het daar zo leuk en het was zulk lekker weer vandaag. Heerlijk zonnetje en strak blauwe lucht, al was er bij het meer een fris windje. Het was echt leuk even met Stace en Connor samen daar te lopen. Al heb je met hun twee altijd heel veel bekijks. En de meeste mensen moeten ook altijd even vragen van welk "merk" ze zijn. Het is altijd heel vriendelijk bedoeld hoor maar bij de vijfde keer uitleggen heb ik zoiets van zal ik een bordje om hun nek binden van "We are Bearded Collies". Ach zo erg is het nou ook niet. Ik ben namelijk niet vies van een babbeltje zo op zijn tijd eigenlijk ;-) En ik kan weer even veroorloofd uitrusten van mijn wandelpas.



Uitkijkend over Lake Pine.



Wie is er nou eigenwijs en zit verkeerd om ?



Aan het begin van de trail stond trouwens dit bord.....



Uhhhhhh.... Je mag dus geen pistool meenemen het park in. Buiten het park dus wel dan? Raar idee toch... Moest er eigenlijk wel om lachen. Dat ze er een bord voor gaan neer zetten. Afijn, dit waren weer de hoogtepunten van mijn daagje en daarmee kom ik bij het volgende. Ik lees altijd het Blog van Nel uit Goes. En nu gaat er onder de bloggers een vragenlijst rond en nu had Nel mij gevraagd om ook de vragen in te vullen. Dus hier komen ze....

Vier baantjes die je in je leven hebt gehad:

- verkoopster bij bakker Klootwijk in Hillegersberg Rotterdam
(oef, wat is nu welk brood? )
- verkoopster bij Van Vorst schoenenmode aan de Lijnbaan in Rotterdam
(oef, veel gevallen van stinkvoeten)
- receptioniste bij Mercedes Benz in de Waalhaven in Rotterdam
(dit was echt heel leuk)
- secretaresse bij de RDM in Rotterdam
(oef, al die onderzeeers, niet echt mijn ding)
En gelukkig kreeg ik uiteindelijk “meer verstand van verzekeren”….

Vier films die je niet vaak genoeg kunt zien:

- City of Angels
(Ben echt wel Meg Ryan fan)
- Message in a bottle
- You’ve got mail
(Stace is uiteindelijk nog vernoemd naar de hond in deze film)
- Vind de serie “Friends” geweldig en die komt hier dus elke avond op tv. Moet elke keer weer zo heerlijk lachen.
- Stiekum nog 1, nl. “Four weddings and a funeral”.
Vind de Engelse humor (en Hugh Grant) erg leuk altijd.


Vier mensen waar je best naast zou willen wonen:

- Onze oude buurtjes in Zierikzee.
- Onze oude buurtjes in Hellevoetsluis
- Alison en Bob onze buurtjes nu
- Weer naast alle dieren van de kinderboerderij in Hellevoet.

Vier liedjes die je niet meer wilt horen:

- Liedjes van Jantje Smit
- Vlammen in de pijp van Henk Wijngaard
- I just called to say I love you, van Stevie Wonder (vind dat zo’n wee-ig nummer)
- Carnavals liedjes


Vier plaatsen waar je op vakantie ging:

- Amerika (west en oost) en heerlijk cruisen
- Frankrijk, met sleurhut
- Schotland en Wales
- Turkije in het Topkapi hotel
- Stiekum weer 5, want Friesland vond ik ook zo leuk, ha ha ha


Vier concerten die indruk maakten:

- Blof (op de brouwersdam en in de zeelandhallen, eigenlijk elk concert van Blof, ha haha)
- U2 in de kuip
- Marco Borsato in de kuip
- Lionel Richie in Ahoy

Vier websites die je dagelijks bezoekt:

- Beardies.nl (een forum over Bearded Collies)
- Zonnet ( voor mijn mail)
- nu.nl
- een hele rits blogs…….


Vier dingen die je graag eet:
Als alles wat lekker is, nou ook eens gezond was ;-)

- Knackebrod, ja ja…
- Bram Ladage patat en Kwekke boom kroket ( en dat is al een hele tijd terug)
- Babi Pangang met bami
- “Prakkie” Rode kool


Vier plaatsen waar je liever bent dan nu:

- Op een Beardie wandeling in NL met al die heerlijk beardies.
- Even weer een kijkje nemen in Zierikzee en over de dijk kijken naar de Zeelandbrug.
- Bij mijn moeder op de bank even een bakkie doen.
- Op de bloemenmarkt in Rotterdam centrum, tegen het eind van de dag, ha haha

Vier loggers die je gaat taggen:

Denk dat veel van de blogs die ik regelmatig lees al hun lijstje ingevuld hebben. Maar wilde wel van Marcel zijn lijstje weten. Marcel en Christine gaan in April naar North Carolina verhuizen en hebben sinds kort ook een blog. Leuk om te lezen en oh zo bekend. Dusse Marcel…. Als je zin (en tijd hebt) ……

Hieronder trouwens een lijstje van de blogs die ik regelmatig lees ;-)

Annemiek, uit Ithaca
Nel uit Goes
Mary-Ann van Camp Le-Jeune in North Carolina
Patricia ook van Camp Le-Jeune in North Carolina
Elke uit Belgie, die ook naar Amerika komt binnenkort
Petra uit Vienna
Jeanine uit Richmond, Virginia
Marcel dus uit nu nog Zoetermeer

Groetjes Petra

American Tobacco Trail

Op het programma van vandaag stond een stuk lopen op de American Tobacco trail. Hadden afgesproken bij Helga en vanuit haar huis zouden we met twee auto's naar het eind van de trail rijden en daar 1 auto laten staan en dan in 1 auto naar het begin van de trail. Op de American Tobacco trail lag vroeger de treinrails naar Durham naar de Lucky Strike fabriek. Met deze treinverbinding werd dus vroeger de tabak van het veld naar de fabriek gebracht.



Nu is het een wandel/bike/paardrijpad geworden. Het was er heerlijk rustig vandaag en we zijn 1 wandelaar met twee honden en kinders, 1 paard met berijder en 1 jogger tegen gekomen. Het is een vrij breed pad en heel goed overzichtelijk. Dus Stacey heeft hele stukken los kunnen rennen, zonder iemand lastig te vallen. Hij (en ikke) genoot er van. Echt heel leuk. Het was een behoorlijk eindje lopen. Bijna 9 km bij elkaar en al was het frisjes toen we begonnen, halverwege kwam het zonnetje lekker door en was het zalig en heb zelfs zonder jas gelopen. Wat een pret zo in januari !!!



Toen ik terug kwam van het wandelen heb ik even Ron's oma gebeld. Ze is vandaag jarig en is 86 jaar geworden. Van de week was ze gevallen en had ze haar pols gebroken, althans er werd gips om haar pols gedaan. Vandaag op haar verjaardag moest ze terug naar het ziekenhuis en bleek dat het toch niet gebroken was en kon het gips er weer af. Het is altijd wel leuk om haar aan de telefoon te hebben. Ze klinkt altijd zo verbaasd als ze opneemt, ohhhh helemaal uit Amerika. Inmiddels heeft zij ons ook al een paar keer zelf gebeld en dat lukt haar prima. Vind het allemaal maar knap en heel leuk van haar dat ze dat toch maar mooi even doet.

Groetjes Petra

Okay dan!!!

Okay dan.... op veler verzoek ;-)
De vorige foto was om te testen of jullie wel opletten, ha ha ha....
Daar komt tie!!



Mooie krullen?

Groetjes Petra

Lekker lui weekend

Eigenlijk niet heel erg veel gedaan dit weekend. Zaterdag ochtend bij het nieuwe bouwkavel van een collega van Ron wezen kijken. En ook in de showmodelhuizen. Er staat er 1 precies zo als hij gekocht heeft. Dus het was leuk om samen met hen door het huis heen te lopen. Daarna naar nog een andere collega die net naar zijn nieuwe huis is verhuisd. Ook leuk om te zien hoe het allemaal bij hem is geworden.(Ziet er heeeeel leuk uit hoor Mariet ;-) ) Even gezellig wat gedronken en daarna zijn we naar de winkels gegaan, maar ze hadden niet precies waar we voor heen gingen dus via de Block-buster weer terug naar huis. Hadden daar de nieuwste film van Nicolas Cage "Lord of War" mee genomen. Ik vind hem altijd wel heel goed acteren en ook deze film was erg spannend. Aangrijpend en ik hoop dat het in het "echt" niet zo gaat, maar het is een film gebaseerd op ware gebeurtenissen.
Verder was er dit hele weekend, eigenlijk al de hele week, een veiling van auto's op tv. We hebben hier een tv-zender genaamd "Speed". En die zenden continue programma's van en over auto's en motoren uit. En nu heeft Ron deze zender helemaal ontdekt en is "Speed" favo hier. Er kwam op deze zender vanmiddag zelfs de Detroit motorshow voorbij met alle nieuwtjes.....
Daarmee is de zondag ook een beetje lui voorbij gegaan.'s Middags hebben we de film "The Man" gekeken. Dit was een leuke lachfilm met hele grappige stukjes erin. Eigenlijk meer een hangweekend. Het was ook een beetje druilerig weer. En zelfs de honden pasten zich helemaal aan ons aan en hebben dus lekker meegeluierd ;-)Er gaat namelijk niets boven een tukkie doen op de Cloggy's van baas.



Je gaat me toch niet wakker maken he, met dat flitsding....



Groetjes Petra

Koppie met krullen.....

Nou vanmorgen dus vroeg op pad. En wonder boven wonder is mijn auto ook gewoon in de richting van de kapsalon gereden. Geen uitbreek pogingen en "toch-maar-niet" acties van ondergetekende onderweg. Mocht gelijk in de stoel plaats nemen toen ik binnenkwam. Susan mijn kapster zei, "Goede morgen Gloria" Uh.... Gloria? En keek nog even om. Maar het was tegen mij. Uh...Bedoel je mij? Maar ik heet Petra. Oh, zei ze hier staat Gloria Petra. Oef... nou dat beloofde wat. Nee, mijn voornaam is Petra en de rest is iets van mijn achternaam, maar ook niet helemaal. Oh sorry, sorry, sorry... Je kwam voor een kleuring?, vroeg Susan. Kleuring?, vroeg ik. En had ik zoiets van ojee. Nee, ik kom voor een permanent.... Oh jeetje.Dat is lekker zeg... Ik voelde inderdaad ineens mijn knieen trillen. Ik had de eerste kappers stoel in de winkel, dus kon het nog op een sprintje zetten. Maar gek genoeg bleef ik zitten. Ik wilde die krullen wel heel erg graag zeg.
Het gesprek liep daarna gelukkig een stuk beter en vertelde Susan over mijn plannen met mijn haar en ze begreep me helemaal, zei ze. Ze deed al 30 jaar permanenten dus dat moest goedkomen, verzekerde ze mij. Op hoop van zegen dus maar. Ze wees me naar het kleedhokje. Kleedhokje? vroeg ik. Ja, je kan daar even je trui uit doen en een kimono aan doen. Kimono??? Ze lag inmiddels een paars nylonachtig geval voor me neer en ik begaf me in het hokje en trok de kimono aan die ze voor me klaar had gelegd. Nou ben ik 1.85 m lang en het is duidelijk, dat is de doorsnee Amerikaanse vrouw denk ik niet. Hij was wel heel wijd, maar het touwtje wat dus normaal om je middel gaat zat bij mij net onder mijn voorgevel zeg maar... Jeetje loop ik voor gek met zo'n wikkel ding aan zeg. Maar gelukkig ken ik hier niet veel mensen, dus ze zullen me vast niet herkennen, ha ha ha. Denk dat ze dat doen, om claims voor beschadigingen aan kleding te voorkomen. Maar intussen liep ik als een paars wolkje door die winkel....
Na het wassen mocht ik weer plaats nemen in stoel nummer 1. Daarna ging ze mijn haar knippen. En moet zeggen dat deel ze heel langzaam en bewust. Alle mensen die knipten deden dat overigens een stuk langzamer dan dat ik in Nederland gewend ben. Misschien ook om gaatjes in oren te voorkomen en daarmee ook claims. Misschien niet hoor, maar het viel me echt op. Daarna de krullers er in en dat ging weer heel snel. Echt heel rap. Daarna 20 minuten spul er over en toen mocht ik naar de wasbakken. Dat vind ik altijd het fijnste gedeelte. Het gevoel als die krullers er weer uit gaan is heerlijk. Bij het uithalen van de eerste kruller zei ze al dat het heel goed gelukt was. Ik voelde een zucht van opluchting opkomen, maar moest het natuurlijk wel even zelf zien. En inderdaad, daarna weer terug op de stoel. Het zat helemaal naar mijn zin !!! Thanks Susan!!! Wilde bijna een vreugde sprongetje maken in de winkel, maar kon het nog net inhouden. Daarna ging ze fohnen en het werd alleen maar leuker. Gossie wat was ik blij!! Daarna mocht ik bij de receptie betalen en moest me bedwingen om niet huppelend naar de auto te gaan, hahaha. Wat een opluchting.
En dan nu... zoals door velen gevraagd. De foto van het resultaat!!!
Ik kwam net onder de kap vandaan. Hoop dat jullie het ook leuk vinden?



Groetjes Petra

Lake Pine

Vandaag weer wezen wandelen met de Nederlandse vrouwen. Leuk !! Had er zin in. 's Morgens zag ik al dat het schitterend weer was. Ongeveer 17 graden met een lekker zonnetje. Dit keer was het wandelen bij Lake Pine in Cary. En we zouden verzamelen bij Liesbeth. Zij woont vlak bij dit meer. Het meer begint zelfs zowat in haar achtertuin, bleek achteraf. Ik vond dit zo leuk wandelen. Een beetje langs het meer en een verhard pad en veel mensen ook op dit pad. En ook andere hondjes. Wat Connor, die dit keer mee was, zeer kon waarderen. Een snuffel hier en daar was toch wel erg leuk. Het rondje om het meer is 2 mile lang en we hebben hem 2 keer gelopen. Leuk. Moet zeggen dat het tweede rondje beter ging dan het eerste rondje. Raar... In het begin voelde ik me wat stijfjes, maar naderhand zakte dat weg. Natuurlijk was ik weer de hekkensluiter, ha haha. En ik kon geen eens Connor de schuld geven, want die liep heel netjes mee en vond het allemaal wel super. Denk ook zeker dat ik hier vaker zal gaan wandelen met Stace en Connor. Er waren veel mensen en het meeste loop je ook in de schaduw van de vele bomen. Het was echt heel leuk en eigenlijk miste ik zoiets hier in de buurt. Maar nu weet ik het te vinden!! Echt een aanrader.

Groetjes Petra

Drie keer scheepsrecht...

Vorige week toen ik van het zwemmen terug naar huis reed, had ik met mijn natte haar zoiets van het wordt weer tijd om nieuwe krullen te gaan kopen. Denk dit al een poosje, maar heb het lef niet zo goed om hier naar de kapper te gaan. In Zierikzee ging ik altijd bij Angelique mijn haar knippen en permanenten. En Angelique wist precies wat ik wilde. Ik ben namelijk nogal een zeikerdje wat mijn haar betreft.(En eigenlijk zelfs zonder "je" hoor) Stel mijn kappersbezoek hier dan ook steeds maar uit. Nou was 1 van mijn goede voornemens voor 2006 om mijn haar hier te laten doen. Maar had al es hier en daar gevraagd, maar weet niet, had er geen lekker gevoel bij. Zo hoorde ik van een kapster, die de roommate is van een collega van Ron, dat als je hier permanenten mag je als kapster echt wel naar de hoge kapperschool moet zijn gegaan en zij deed dat dus echt niet.... Je moest er voor doorgeleerd hebben !! En zij kon wel iemand, maar die was net voor een poos naar Nieuw Zeeland vertrokken... Lekker zeg... Afijn het hele verhaal gaf me geen vertrouwen in het Amerikaanse kappersgebeuren al hier. Dus dacht bij mezelf ik wacht nog wel even, ha ha ha. Maar nu met al dat gezwem van mij is het wel lekker als de krullen er vanzelf ingaan en je niet een poos moet gaan fohnen voor een aangenaam kapsel. Afijn terug naar de goede voornemens voor 2006 en deze was er 1 van. Dus ik vorige week naar een kapper hier in de buurt gereden. Ik was dus al uit mijn auto gestapt en stond bijna voor de deur en keek door het raam de kapsalon binnen. En zag ik daar toch een party ouderwetse droogkappen staan. Van het bruine soort en nog op zo'n standaard die naast de stoel staan. Nou, in 1 snelle beweging deed ik dus net of ik in de winkel ernaast moest zijn en ben snel weer in mijn auto gestapt. Was dat even schrikken zeg. Snel starten en gauw weer naar huis, ha haha.... Jeetje.... Poging 1 mislukt, ha ha ha. Maarja ik moet toch krullen niet waar? Dus dacht ik dan ga ik naar de kapper waar Ron gaat. En ik had al es gehoord dat er iemand anders ook tevreden was met die kapsalon. Dus ik maandag heen.... Hondjes mee, want alleen is maar alleen. Eerst met ze een stuk langs het meertje bij het appartement gelopen waar we toen hebben gewoond en daarna richting kapper gereden, welke er tegenover zit. Auto geparkeerd en naar de winkel gelopen. En jahoor, hier ook rare droogkappen. Maar ze hingen al aan de muur, dus iets moderner..... Maar ik praatte mezelf moed in, niet zeuren, gewoon naar binnen Peet. Dus pak de deurknop vast en trek aan de deur. En trek nog eens.... Maar de deur ging echt niet open. Is die kapper gewoon dicht zeg !! Was het Martin Luther King dag en dus waren ze gesloten...... Jeetje, had ik eindelijk de moed verzamelt om een afspraak te maken, is de kapsalon dicht. Heb ik weer hoor.
Nou gisteren was Liesbeth, 1 van de Nederlandse vrouwen jarig en zij zou een lunch voor ons gaan maken en op de weg naar Liesbeth kom ik langs die kapsalon. Dus ik had een herkansing. Als ik nou nog maar durfde.... Maar heel dapper stuurde ik zowaar weer de goede kant op. Parkeerde de auto en liep richting kapsalon. Als een bikkel, ha ha ha. Dit keer ging de deur van de winkel met een zwaai open en ik ineens stond ik dus in de kapperszaak. Ik zag een man aan het knippen en verder een paar vrouwen achter een wasbak ergens om het hoekje. De vrouw achter de balie, rechts in de zaak zat achter een computer afspraken op te schrijven via de telefoon. Dus ik moest even wachten en ik kon dus op mijn gemakje heel de zaak even tot mij nemen. Het viel reuze mee in het echt, ha ha ha. Maar moest het allemaal even bekijken hoor. Afijn toen ze klaar was met de telefoon, kon ik vertellen waar ik voor kwam. Dus ik vertelde mijn verhaal en ze hoorde het aan en ging rammelen op haar computer. Is vrijdag ok? vroeg ze. Ja hoor, zei ik gemaakt opgewekt. Hoe laat wil je? vroeg ze. Nou doe maar vroeg. Heeeeeel vroeg, dan hebben we het allemaal maar gehad, dacht ik bij mezelf. Negen uur? Ja, hoor is goed, zei ik en ik voelde een kleine trilling in mijn stem, ha ha ha. "Ik heb je bij Suzanne gezet op haar afsprakenlijst, want zij doet altijd de permanenten bij ons". Nou, met die zin voelde ik me direct een stuk beter. Het was iemand die het "altijd" doet. Niet dat ik helemaal relaxed ben hoor. Vind het nog steeds twee keer niks, want zou helemaal blij zijn als Angelique ineens voor me stond met haar permanent spulletjes, ha ha ha, maar het kon erger, dat moet ik toegeven. Suzanne was iemand van de permanenten en had dus doorgeleerd. Althans dat ik hoop ik.....Dus vrijdag om negen uur "mag" ik......Wordt vervolgd....

Groetjes Petra

Mustangs

Ron wilde al maanden naar Detroit naar de autoshow al daar. En die is altijd in het begin van het jaar. Ron is dus wat je zegt echt een autoliefhebber en dat is DE carshow natuurlijk. Maar elke keer gekeken voor vliegtickets, maar op de 1 of andere manier kwam het er niet van en nu is de show al in Detroit al aan de gang. Dus hebben we zaterdag onze eigen autoshow gehouden hier. We zijn naar de Ford dealer geweest, waar ze Ford Mustangs hebben.
Maar eerst nog even naar de Suzuki dealer. Want daar had hij iets voor uitgeprint. Je moest dat kaartje daar laten invullen en dan kreeg je bij de Shell $ 25,- aan benzine. En de Suzuki dealer zit vlak bij de Ford Dealer, dus gelijk maar "even" doen. We vonden het trouwens wel leuk om naar de Suzuki dealer te gaan. In Nederland heb ik een tijdje in een Suzuki Jimny gereden. Zo'n hoog leuk autootje waar het kapje af kan. En nu stond de nieuwe Suzuki Grand Vitara er dus die wilden we wel "even" gaan bekijken. Dus eerst naar de Suzuki dealer en daarna naar de Ford.
Toen we het parkeerterrein van die eerste op reden, kwam er al een verkoper naar ons toe gevlogen en we zaten nog in de auto! Oeps, dat beloofde niet veel goeds. Maar koelbloedig stapten we uit. Althans eerst Ron en die kreeg al gelijk een hand van deze meneer en daarna kwam hij op mijn deur afgelopen, dus ik ging ook een hand krijgen. Dat was zeker. "Hi, my name is Palmer, and what are you guys looking at, may I ask?" zei Palmer om maar gelijk met de deur in huis te vallen. Of eigenlijk de deur in de auto te vallen, want ik zat nog half in mijn auto. Dit was een plakker, ik hoorde het meteen en ik had gelijk. Voor we het wisten waren we in een nieuwe Vitara aan het proefrijden. Leuke wagen hoor, lekker sportief, maar die verkoper..... Op een gegeven moment zei hij. "Mevrouw drinkt u water?" Ik zat achterin en hij was de Vitara aan het sturen. "Ja ik drink wel water", zei ik. "Ook uit flesjes?". "Ja zei ik ook uit flesjes", zei ik. "Grote of kleine", flesjes vroeg hij daarna. Waar gaat dit over dacht ik nog, maar gaf beleefd antwoord. "Grote en kleine flesjes", zei ik. "Zie je ik wist het", zei hij zowat juichend. "Ik dacht al meteen deze mevrouw is een waterdrinker en mevrouwtje, dan hebben we DE oplossing voor u, want in deze Vitara blijven uw waterflesjes gewoon staan en vallen ze nooit meer om". Ik voelde een vervelende opmerking opkomen bij mezelf, maar hield mijn mond. Alsof ik de wagen zou kopen om de waterflesjes houder... zucht. Het was duidelijk, hij had me ingeschat in de blonde vrouwtjes categorie en ik bedacht me dat we dat maar zo moesten houden en hield me zelf behoorlijk blond gedurende de rest van zijn verdere aanwezigheid op deze zaterdagmorgen. Nadat Ron ook in deze auto mocht rijden op de terugweg, gingen we zijn kantoor binnen en kregen we de hele riedel. Het was toch DE auto die we altijd al wilden hebben en wacht even ik haal mijn baas wel voor jullie erbij. De standaard preek speciaal voor ons dit keer en.... hij vulde ook het blaadje in voor de $ 25,- tanken bij de Shell. We waren pas de tweede die daarmee gekomen zijn, zei hij. Waarschijnlijk was Ron's collega de eerste, die had het aan Ron verteld en dat het allemaal zo gepiept was. Daarna hadden ze vast vergadering gehad bij deze dealer, en besloten dat ze die mensen toch echt wel een proefrit moesten laten maken. En wij waren de eerste gelukkigen. Al met al zijn we weer een ervaring rijker en is het ons gelukt om de showroom te verlaten zonder een auto te hebben gekocht, ha ha ha.
Toen naar de Ford Dealer een klein stukje verderop. Ron wilde wel heel graag proefrijden in een Mustang. Zelf vindt ik vooral het geluid van de Mustang heel mooi. Bij ons verder in de straat rijdt de buurvrouw er in 1 en dat geluid.... heel mooi. Maarja je zal zien, bij de Suzuki dealer wordt je bijna ontvoerd en tot een proefrit gedwongen, maar met de Mustangs zullen ze vast niet zo happig zijn. Wij het parkeer terrein op. Er stond ook nog de nieuwe Ford Explorer, dus daar begonnen we mee. Natuurlijk ook hier het verkoperalarm en direct waren we weer het haasje. Maar deze viel mee. Al moest ik wel lachen. Hij vroeg namelijk waar we vandaan kwamen halverwege ons gesprek over de Explorer en wij vertelden dat we uit Nederland kwamen. En toen zei hij, nou jullie zullen het vast niet geloven, maar hij kwam helemaal uit Florida. Toevallig he? zei hij. Ja erg, zei ik, met in mijn gedachte zoekend naar enig vergelijk. Maarja, deze man was wel aardig. Een rustiger soort verkoper en veel minder opdringerig. Daarna vroeg Ron of ze ook Mustangs verkochten. Waarop een volmondig ja volgde. De verkoper liep voorop en wij volgden. En toen kwamen we bij zo'n 8 of 10 Mustangs. Er stond een mooie zwarte bij, met lichte bekleding. Heel mooi. Na even er omheen gelopen te hebben vroeg Ron of hij even mocht passen. Ron is vrij lang en past niet overal zo maar in. Maar deze ging goed. Het was echt een hele mooie auto hoor.



En toen kwam de vraag zomaar, vanuit de verkoper zelf. "Wilt u er misschien een stukje in rijden?" Nou, zei Ron, als u het niet erg vindt? Nee natuurlijk niet en ging snel de sleutels halen en binnen een zucht was hij weer terug. Ik vertelde hem dat ik wel bij de parkeerplaats bleef zodat hij met Ron kon gaan rijden. Nee, geen sprake van, en ik moest mee en hij ging op de achterbank. Maar, zei ik, die achterbank is toch heel klein. Geen probleem hoor, zei hij. En frommelde zich op de achterbank. En ik frommelde mij voorin. Want omdat hij achter me zat kon de stoel niet meer naar achteren. Afijn, alles over voor een proefrit dus, ha ha ha.
Vanaf de parkeerplaats gingen we de highway op en Ron reed heel rustig. En toen we een eindje gereden hadden kwam er geluid van de achterbank naar voren toe. Het was de verkoper. Oja hij zat er ook nog in, ha ha ha. Meneer, ik vind het echt niet erg hoor als u de wagen even echt wil uittesten. Met andere woorden, "planken" maar hoor! Nou dat had Ron goed gehoord en was helemaal in zijn hum. Het was echt heel leuk, dat dat zo maar mocht. Dat geluid van die wagen, zelfs ik vond het super. Weer terug bij de dealer geen verdere pusherige verhalen en haalde voor ons een brochure en we waren weer vrij om te gaan en staan waar we wilden. Leuk!!!! Zo kan het dus ook.......

Groetjes Petra

Vrijdag de dertiende....

Vanochtend wezen zwemmen en het was weer leuk. "Jumping Jacks" in het water en de "Cheerleader Jacks". Ja, ja, ik kom helemaal in de termen van het aqua fitnessen :-) De leukste vindt ik toch wel: "Making hearts in the water with your legs". Het klonk heel ingewikkeld, dus toen ik het ging proberen, dacht ik hey die ken ik al een jaar of 30. Het was dus gewoon de schoolslag ;-) Het was duidelijk dat mijn mede aqua ploegers het niet zo heel erg konden, want de meesten zakten lichtelijk naar beneden of kwamen niet vooruit. Duidelijk een verschil van de standaard zwemkennis. Misschien komt het omdat in NL overal wel ergens water is en dat iedereen daar eigenlijk wel op zwemles gaat. Denk dat dat hier misschien minder is of zo. Maar ik heb een uur weer gespetterd en alle spieren lekker los gegooid.
Merkte pas later op de dag dat het vrijdag de dertiende was vandaag. En ik zou dat later nog gaan merken. Ik wilde namelijk nog even stofzuigen. Was bijna klaar toen ik nog even de trap wilde doen. Op de trap hebben we een breder stuk in het midden en dat wilde ik ook stofzuigen. Op de terugweg op de trap dacht ik dat ik al op de grond stond, maar ik moest nog twee treden en ging dus achter over.... klababberboem en Peetje lag.... Moet zeggen dat het eerste gedeelte van de val nog ging, maar dat ik daarna nog over de stofzuigerslang struikelde was net iets te. En kwam met mijn hoofd tegen de voordeur. En ik ben ook een teut, want ik ging gelijk kijken of er geen deuk in de deur zat, ha ha. Denk dan moet ik die Mike weer bellen. En daar had ik eigenlijk geen trek in. Nee, geen deuk, gelukkig. Maar ga toch maar weer even liggen, het duizelde namelijk behoorlijk..... Even een minuutje zo gelegen en om het hoekje kwam een bruin hondje gluren. Die had vast mijn schuiver ook gehoord. En ik moest zo lachen. Hij moet namelijk niet zoveel van de stofzuiger hebben en is altijd daar waar de stofzuiger niet is. Maar ik lag op de grond en de stofzuiger stond nog aan. Da's wel heel vreemd hoor vrouwtje. Maar ik kom niet vooral te dicht bij, maar wil wel alles even in de gaten houden. Het is ook zo'n lekkere druif. Daarna langzaam weer opgestaan en even gezeten en de duizeligheid ging weer weg. Gelukkig. Verder even nog alles bewogen en alles doet het nog, dus de schade valt mee ;-)
Daarna moest ik nog even naar de Walmart. Gisteren had ik met Erna geskyped en zij was naar de markt bij haar in de buurt geweest en ze vertelde dat ze een bos tulpen had gekocht. Ik had een kreet gegeven van verrukking. Ik ben namelijk gek op bloemen, maar vind het hier een beetje lauwtjes wat bloemen betreft. Type anjer en orchidee is hier doorsnee en zou graag weer met een dik pak bloemen thuis komen en dan een mooie vaas vullen. Gisteravond ontving ik dus als troost van Erna een pretboeket per email. Moest er erg om lachen. Maar wat gebeurt er vanmiddag bij de Walmart? Staan er ineens allemaal tulpen op de plaats van de standaard anjers! Natuurlijk een bosje mee genomen. "Maar" 7 stuks in 1 bosje, maar ik ben er reuze blij en ze fleuren de hele woonkamer op. Leuk!!
Had trouwens nog iets leuks. Van de week ontving ik een filmpje van mijn neefje Dylan. Nou niet van Dylan zelf hoor, maar van mijn zus. Het blijkt dat Dylan golftalenten heeft ala Tiger Woods. Heb er heel erg van genoten (en gelachen) om hem aan de gang te zien om het balletje in het gaatje te krijgen. Hij houdt er een hele speciale tactiek op na, maar is reuze effectief ;-)
Dacht laat ik het filmpje op het blog zetten.

Groetjes Petra

Heel rap

Gisteren had ik dus afgesproken om met de Nederlandse vrouwen te wandelen bij Harris Lake. Om kwart voor elf verzamelen. Was voor vertrek noch naarstig op zoek naar mijn fotocamera. Maar kon hem vreemd genoeg nergens vinden. Dus zonder camera de deur uit. Het was mistig en het meer was een beetje "misterieus" in deze "mist". Had voor de verandering 1 hond mee genomen. Doe hier eigenlijk niks met 1 hond. In Nederland gingen we altijd naar hondencursus en hadden ze allebei hun avondje uit apart met de baas. Vinden ze, denk ik net als kinderen, heel erg leuk altijd. Dus ik dacht neem Stace mee en dan mag Connor volgende week.
Daar aangekomen Stace uit de auto gehaald. En sinds dat wij in Nederland vaker zijn gaan meelopen met de Beardie wandelingen, hebben onze honden zoiets van "Oh we zijn bij bos, waar zijn de Beardies?" Helaas voor Stace geen Beardies of uberhaupt honden te bekennen. Maar gelukkig wel bos en gezellige tweebeners ;-). Daarna snel van start met de dames. We liepen de peninsula trail.

Van de website

*************************************************

Peninsula Hiking Trail
The Peninsula Trail is comprised of four loops. These loops give hikers a choice of what distance to hike. The entire trail is nearly 5 miles in length and can take over two hours to hike.

The Peninsula Trail will lead hikers along the lakeshore through a variety of forest habitats including a longleaf pine stand and mixed oak/hickory hardwoods. If you're quiet, you may catch a glimpse of a deer, turkey or a variety of waterfowl along the way.

************************************************

Wij liepen de hele trail en die was iets van 4,5 mile. (7,25 kilometer) Het tempo was rap, heel rap.... En binnen een half uur liep ik met een rood hoofd en zwetend in de achterhoede ;-) De trail ging over smalle paadjes met veel stronken en bochten, greppeltjes, heuveltjes en dalletjes. Nou gingen de dalletjes lekker, maar de heuveltjes, ha ha ha. En je moest goed kijken waar je liep anders lag je op je snufferd. Echt cross country dus. Heb dan ook niet veel gezien van de prachtige omgeving, maar vond de grond erg mooi ;-) Halverwege hebben we een tankstop gehouden en bij de 3,5 mile ook nog even. Nou kan ik eigenlijk het wandelen heel lang volhouden, maar in dit tempo was hier ongeveer bij mij de batterij op. Vooral omdat ik het idee had dat er op het laatste stuk meer heuveltjes waren dan dalletjes en daardoor raakte ik figuurlijk in een dalletje. Maar..... vanuit een tas werd er mij een King pepermuntje toegereikt. Oer hollands en precies op het juiste moment. Hier hebben ze snoepjes die ze Lifesavers noemen. Nou, het Kingetje was het voor mij en zowaar heb ik de laatste mile ook gered. We hebben deze trail uiteindelijk met alle stops erbij in 1 uur en 40 minuten gelopen. En ik vond het zwaar, maar bij de auto had ik al weer praatjes. Dat hadden we toch maar mooi "even" gedaan niet waar?
De auto stoel voelde zalig op de weg weer naar huis en ineens zag ik in een zijvakje van de deur ook mijn fototoestel liggen.... Te laat...
Strakjes weer naar de zwem en oh oh wat worden we sportief..... ;-)

Groetjes Petra

Tas en nog meer

Nou heb mijn tas gehaald hoor. Het bleek een Yoga tas te zijn. Maar erg leuk. Er zit dus een houder aan waar je een mat in kan doen, maar die kan je er ook afklikken. Verder een heel handig vakje waar je een bidon in kan doen. Hij blijft dan netjes rechtop in je tas. Wat wel handig, want voorheen liep hij nog wel es leeg in mijn tas..... Dus ook gelijk een nieuwe bidon gekocht en een aantal sport t-shirtjes. Voor $ 9,95 per stuk? Geen geld toch. Zag net mijn tas op internet trouwens voor het dubbele geprijsd staan. Toch wel handig zo'n outletmall lekker dichtbij.
Ron was ook mee geweest, dus ook nog even naar Ralph Lauren en Tommy winkel geweest. Bij de Tommy winkel hadden we nog een bon voor 15 % korting. Natuurlijk vond Ron daar een leuk poloshirt en bij Ralph Lauren hadden ze hartstikke mooie overhemden in de aanbieding. Nu had hij drie overhemden voor $ 75,-. Het is toch eigenlijk oneerlijk dat je er in NL zoveel geld voor moet betalen. Ron heeft nog steeds het gevoel van meenemen. We hebben elke keer ook wel binnenpretjes, want voorheen als we naar Amerika gingen op vakantie, was het een hele heisa om alles in de koffer te proppen op de terugreis en nu hangen we het hier in de kast. En kunnen we volgende week weer "outletten" als we zouden willen ;-)
Gisteren waren we trouwens nog naar de film geweest. Even lekker op pad saampjes. De bioscoop is hier zo'n kwartiertje vandaan. We waren er om kwart over zes en we kozen voor de film "Cheaper bij the dozen". Het was een relaxte film en daarvoor gingen we ook naar de bioscoop. Een "feel good movie", waar bij je erna lekker en ongecompliceerd naar buiten loopt. Vond het wel een leuke film en hou daar gewoon wel van.
Bij de previews kwam de film The Shaggy dog en daarin speelt een....... Beardie.


(c by Walt Disney)

Had er al over gelezen op een Beardieforum, maar zo groot in de bioscoop was toch wel anders. Vond het eigenlijk wel leuk om die Beardie in het groot op het filmdoek te zien. Hij had net als Connor van die lieve bruine oogjes. Alleen hoop ik niet dat er door de film mensen een Beardie gaan nemen........ Hij ziet er leuk uit, maar verwacht ook zeker wel wat van zijn baas. Wil lekker beweging, wil graag een mooie vacht zonder klitten en wil ook naar buiten als het regent en neemt dan echt de nodige rommels mee naar binnen. Dus ja vind het erg leuk om zo leukerd in de film te zien, maar hoop dat het geen modehondje wordt.
Ik zag trouwens toen ik naar de link aan het zoeken was dat het de vijfde verfilming al is van dit verhaal.




en nu....



(C by Walt Disney)

In 1959, 1976, 1987 en 1994 is deze film ook al uitgebracht door Disney. Dus misschien valt het succes wel mee en kan ik rustig gaan genieten van deze film en deze leuke Beardie. En eindigt deze film als een "Shaggy dog story" ;-)

Groetjes Petra

Min 1

Het begin is er ! Vanmorgen op de weegschaal, min 1 kilo. Het bewijs dat ik echt aan het sporten ben gegaan is geleverd, ha ha ha. Geeft de burger weer moed niet waar en weet ik ook weer waarvoor ik het allemaal doe als ik door het water heen ploeter. Ben niet begonnen aan een drastisch dieet of zo hoor. Ben geen type voor South Beach of Atkins. Al had ik de laatste wel geprobeerd, maar ben een ontzettende broodliefhebber en dat mag je dan dus niet. Dus was afgevallen, maar zodra ik naar het brood keek, zat het er alweer aan. Ben nu weer verder gegaan met waar ik een jaar geleden mee begonnen ben en dat ging goed. Niet snel, maar het ging.... Gewoon op schrijven wat je eet en binnen een aantal punten blijven. En ontzettend veel drinken. En zie daar na twee dagen en met wat water gespetter, min 1. Eigenlijk zou ik het in het vet en onderstreept hier neer moeten zetten, ha ha ha. Maar er zal vast ook een week komen dat het min 0,1 is of erger nog + 0,1. Maar daar gaan we nog niet aan denken want in het begin gaat het het lekkerste en daar genieten we nog maar even van. Strakjes ga ik naar Jessy, 1 van de Nederlandse vrouwen, waar we weer een "bakkie" gaan doen. Er na ga ik even naar Smithfield. Daar had ik bij de Nike outlet store een hele leuke sporttas gezien en ga me daarzelf op trakteren. Want alle begin is moeilijk. Maar het kadootje van de weegschaal vanmorgen en de sporttas geeft een behoorlijke aanmoediging. Vast! Donderdag hebben we afgesproken om met een aantal Nederlandse vrouwen te gaan wandelen bij Harris Lake, in Holly Springs. 1 van onze gezamelijke goede voornemens, niet alleen maar koffieleuten, ook wat doen en bij voorkeur was dat wandelen ;-) Hartstikke leuk en dan kunnen mij harige schatjes ook mee aan de wandel. Het belooft morgen schitterend weer te worden van zo'n 21 graden. Wil natuurlijk niemand de ogen uitsteken, maar wil wel even zeggen dat ik (en ook voor jullie) zal gaan genieten van het super lente weer in januari!!! Heerlijk.....

Groetjes Petra

Aangemeld

Nou vanmorgen dus vroeg op pad en naar de sportschool, zoals van de week bedacht. Had op het internet al es gelezen dat het aqua fitness om half tien begint dus ik had voor de zekerheid mijn badpak al meegenomen. Stel je voor dat ik gelijk mee mag doen, dan ben ik voor bereid niet waar?
Op weg er naar toe vormde voor en achter mij een hele sliert van auto's met allemaal vrouwen achter het stuur. Bij de kruising van de sportschool ging de hele sliert rechtsaf en de parkeerplaats stond al helemaal vol.... Jeetje, het is wel erg druk zeg. Ik kan nog terug dacht ik nog. Maar, auto geparkeerd en dapper naar binnen gelopen. Bij binnenkomst waren de dames achter de balie al bezig. Dus hield wat afstand en bleef wachten en achter mij vormde een enorme rij. Het was echt druk. Veel kinderen ook, die huppelend langs de balie sprongen. En dacht nog, wat is er hier aan de hand. Wat een drukte en zou dat elke keer zo gaan? Tot dat er 1 dame uit de rij naar voren kwam en haar kaartje met blieper langs een apparaat haalde en daarna doorstoof naar achteren. Zij was dus al lid en wist hoe het werkte. Hierna volgden er velen en ook de kinderen gingen naar "daycare" en alleen ik bleef staan... Oeps.... Het duurde daarna nog even, maar toen kon ik vertellen aan een mevrouw achter de balie dat ik me graag aan wilde melden. Ojee, zei de mevrouw. Geloof niet dat onze sales dame er al is. "Wilde je al ergens aan mee doen, Sweetie"? Nou, zei ik, ik wilde eigenlijk kijken naar Aqua fitness. Nou, even je naam invullen en loop dan maar snel door hoor. Oh, okay? En voordat ik het wist had ze me naar de kleedkamers gebracht en kon ik me om kleden en niet lang daarna begon mijn zoektocht naar het zwembad. Op zich niet zo moeilijk. Gewoon achter de dames in badpak aanlopen en gij zult bij het zwembad komen. Bij het zwembad aangekomen zag ik al een aantal vrouwen rond dobberen en ik zocht een plekje in het water. Het waren zo'n 20 dames, waarvan er 15 toch wel van het type "krulspeld" waren en 5 van mijn leeftijd. Vreemd genoeg bleven ze allemaal aan de buiten kanten staan. Naderhand zag ik pas dat het bad in het midden het diepst was, maar ik stond nog met mijn schouders boven water. Dus had het middenste gedeelte helemaal tot mijn beschikking, want de Amerikaanse vrouwen waren niet zo groot, hi hi hi. En ik maar denken waarom blijven ze allemaal zo bij elkaar en op afstand van mij, ha ha ha. Gezien de "krulspeld"-populatie in het zwembad was ik bang dat het een kalm lesje zou worden. Maar dat had ik verkeerd. De les was erg leuk, pittig maar leuk. Anders dan in Nederland, want het ging niet op muziek, maar het was een uur hard joggen door het water. De "krulspelden" pasten al snel hun tempo aan, maar de lerares niet. Die schreeuwde loeihard vanaf de kant. Had eerst zo iets van moet het zo hard, maar het resultaat was wel dat ik harder ging lopen, ha ha ha. Al ploeterend ging ik door het water en op wel heel verschillende manieren dat ook...., maar hartstikke goed voor mijn conditie. Bovendien hoorde ik mijn rug genieten van het in het water zijn. Heerlijk. Krijg altijd een soort van ontspannend gevoel in een zwembad. Gek is dat toch. Na een uur ploeteren kwamen de ontspannings oefeningen en was de les klaar. Nou dat vond ik wel leuk. En op mijn weg naar het kleedhokje ontdekte ik ook een sauna. Hmmmm zou je die ook mogen gebruiken? Dalijk maar even vragen. Dus ik liep daarna weer naar de balie. Het sales hokje was nog steeds leeg zag ik al. De dame achter de balie brabbelde wat door de intercom en niet lang daarna kwam er een mevrouw op me af gelopen. "Hi, I'm paged", zei ze, althans dat begreep ik zo. Dus ik verontschuldigde me dat ik haar stoorde met waar ze bezig was en dat ze haar omgeroepen hadden, maar dat ik wilde me aanmelden voor een proefperiode. Toen begon ze te lachen en ze zei,"Nee ik was niet "paged" mijn naam is Paige......" Ahum natuurlijk, dat kan ook, ha ha ha. Scheelt maar twee letters niet waar? Nou ja, Paige vertelde me hoe het een beetje werkte en ja je kon ook gebruik maken van de sauna, tennis baan, basketball veld, binnen bad, buiten bad, "the Gym" en de verschillende "classes". Nou dat klonk leuk, dacht ik. En ik kreeg van Paige een kaartje waarop ik 5 keer naar binnen mag binnen nu en twee weken om van alles en nog wat te proberen en daarna kan ik besluiten of ik lid wil worden. Bovendien hadden ze nu een aanbieding dat het inschrijfgeld geen $ 150,- is, maar $20,06. (als in het jaar 2006) Dat scheelde behoorlijk, aldus Paige. Ze gaf me de schema's mee van de verschillende lessen en openingstijden. Leuk !!! Ik was allang blij dat ik niet meteen een trainer aan mijn broek kreeg, maar gewoon even lekker op mijn eigen gemakkie kan proeven aan van alles en nog wat. Het zag er allemaal vrij modern uit en volgens mij is de sportschool nog niet zo heel erg lang open. In ieder geval kun je tot 9 uur 's morgens vrij zwemmen en 's middags ook. En elke ochtend is er een aqua les, behalve op zondag. En ook nog door de weeks om zeven uur 's avonds. Dus ik kan mijn badpak wel aanhouden voorlopig, ha ha ha. Maar het is toch wel handig als je nog es wil switchen van ochtend. Nou heb er zin in hoor.....


Groetjes Petra

Voorjaar

Vanmorgen na het wandelen lekker met de honden in de tuin bezig geweest. Had de spulletjes voor behendigheid neer gezet en heb een nieuwe lading tennisballen vorige week gekocht en had nog zo'n "ver-weg-werp" stokding. Dus eerst ballen en daarna over de sprongetjes. Het is nog een hele truc om dat met twee schatjes tegelijk te doen. Connor gaat vaak midden in staan zodat Stace niet kan springen en die dan op zijn beurt weer pissig is en dan wil Connor met hem spelen. Afijn, ze hadden dikke pret. Zelfs Connor sprong op het laatst over de sprongetjes en de band. Ok, met een snoepje gelokt dat wel, maar hij ging mee doen ;-) Het voelde buiten echt als voorjaar. Een beetje warm zonnetje en veel mensen buiten op de been. Lekker !!!
Wilde jullie ook even op de hoogte brengen van mijn plannen voor morgen. Het gaat namelijk gebeuren.... Ik ga morgen naar een sportschool hier in de buurt. En dat niet alleen, ik ga als het mee zit nog sporten ook, ha haha..... Het was 1 van mijn goede voornemens voor 2006. Was in november er ook al mee bezig geweest maar het kwam er weer niet van. Maar nu dus wel! Hier is de link naar de sportschool. Hij is vlak bij ons in de buurt en ze hebben er twee zwembaden. 1 Binnen en 1 buiten. Ze geven daar Aqua fitness en dat wil ik dus gaan doen. Maar je mag ook gebruik maken van de apparatuur in de fitness zaal en alle andere sportlessen zoals steps enzo. 's Zomer is ook het buiten bad open en kan je er ook lekker baantjes zwemmen en hebben ze vrijuren zegmaar. Vroeger deed ik dat dus ook in Zierikzee en in Hellevoet, en vond dat altijd heerlijk. Dus heb goede hoop. Laat morgen zeker even weten hoe het gegaan is ;-)

Op jacht naar....

Vandaag op jacht geweest naar een leuk ontbijttafeltje met stoelen....Nouwwww, dat viel zwaar tegen. Al staat Noord Carolina bekend om hun meubelmakerij, eiken ed. is hier dus nog gewoon "in". En zie je dus heel veel. Wij houden toch wat van moderne meubels en die heb je hier dus niet zo veel. Maar 1 ontbijttafel is genoeg, dus hebben we ons ritje langs Glenwood Avenue weer een keer gedaan. Hier zitten namelijk veel meubelzaken. We begonnen bij Ethan Allen. Niet iets gevonden waar ik van ging juichen en bovendien behoorlijk geprijsd allemaal. Op naar Rooms to go. Daar zagen we 1 tafel staan die we wel geinig vonden, maar nog niet echt schitterend mooi. Moeilijk is dat toch. Jan de Bouvrie zou hier gouden zaken doen hoor. Jeetje.... Het is echt ouderwets allemaal vergeleken met Nederland. Voor mij hoeft het niet superstrak, maar al die "tuttemefrut", zoals onze "Jan" dat altijd zegt.... Op naar Basset. Hier ook jammer genoeg niks van onze gading.... We begonnen dus echt de hoop op te geven. Als laatste naar Pier 1. Hier was sale op de dining tabels.... Als het nou niet zou lukken? Vond er wel een paar leuk bij zitten.
Zoals deze Maar bij nader in zien meer van de catagorie "gammele soort" Dus werd niks.... Toen deze. Ik vond hem erg leuk, maar van dichtbij zag ik pas dat er een soort van delfs blauwe tegeltjes in zaten. En tja,... niet helemaal mijn smaak en al helemaal niet van Ron. Verder tafels waren te hoog, te laag en niet onze "kleur". He gatsie. Nou zijn we de hele middag bezig geweest en niet geslaagd dus. Ga strakjes maar even het internet af speuren.... Misschien dat ik daar iets leuks nog kan vinden. Of anders moeten we misschien een (lang) daagje gaan "Eikieja-en" ;-)
Op de terugweg in de auto kwamen we op het idee om vandaag lid te worden van Block Buster. Gisteravond hadden we zitten kijken op de tv of er leuke films waren. Je kan hier dus op je tv een film bestellen bij de kabelleverancier en die gelijk kijken en ook indien nodig even stop zetten, net als een video zeg maar. Hartstikke makkelijk hoor. En we hebben er al een paar keer gebruik van gemaakt. Je hoeft dus niet naar de videotheek, en ook niks terug te brengen. Slim he? Maar gisteren hadden we zitten kijken bij de I-video zender, maar zagen we niks leuks. Wel leuke films, maar een paar hadden we al in de bioscoop gezien en de andere waren griezel films en dat is niet helemaal mijn ding... Ik zit dan de helft van de film achter een kussen van de bank te gluren. Ha ha ha, ik ben ook zo'n held. Dus vandaar nu naar Block Buster. Dat is dus "DE" videotheek hier. Nou hebben we ons aangemeld en mochten we gelijk twee films meenemen. Hitch, met Will Smith (mijn keuze) en Four Brothers (Ron's keuze). Dus deze zaterdag avond wordt "Movie-night".......

Groetjes Petra

Even nog dit....

Misschien weten jullie nog van onze tv en van het hele reparatie gedoe en de rekening? $ 600,- zou het gaan kosten. Alleen de reparatie duurde en duurde.... tot dat we eens gingen bellen en bellen en bellen. Na veel vijven en zessen kwamen we er achter dat er nog steeds gewacht werd op een onderdeel, die dus maar niet kwam. Het bleek dat Deawoo Europa geen onderdelen stuurt aan Deawoo Amerika. De man hier in Raleigh vertelde ons precies wat er stuk was, maar niet aan het onderdeel kon komen. Dus wij de tv weer opgehaald bij deze meneer en een mailtje gewaagd aan een reparateur in Nederland. Hij mailde ons al snel terug dat hij dat onderdeel wel kon leveren, maar of wij wel wisten dat Deawoo drie jaar garantie geeft op hun plasma's.
Uhhhh nou nee, dat wisten wij niet. Dus na even in onze bonnen gedoken te zijn zagen we inderdaad drie jaar garantie.......!!!!! Afijn daarna dus een mailtje gewaagd aan Deawoo Nederland en binnen een half uur antwoord van ene Meneer Mosselman... Deed me denken aan het liedje van vroeger. Zeg ken jij??? Maar deze meneer Mosselman was snel en vertelde ons dat er inderdaad nog garantie was op onze tv en wij het sustainboard welke kapot was,geheel in het nieuw toegestuurd konden krijgen. Alleen wel naar een adres in Nederland. Dus uiteindlijk is het onderdeel naar Ron's moeder gestuurd en die heeft het toen zij hier naar toe kwam mee genomen.
Daarna heeft Ron het sustainboard er in gemonteerd en voila!!!!!! We hebben weer tv!!! Is dit geen happy ending of wat? Super service van Deawoo en dank, dank voor het reparatie bedrijf wat we gemaild hadden die van de lange garantie vertelde. Ben er nog steeds zo blij van!!!
Was trouwens nog meer blij want op 31 december lag er een kaartje in de bus dat er geprobeerd was een pakje bij ons te bezorgen. Wij waren niet thuis en er moest voor getekend worden. Op 3 januari konden we dit pakje bij het postkantoor hier vlakbij nu zelf ophalen. Dus op 3 januari ik natuurlijk naar het postkantoor. Het was wederom druk. Veel mensen kwamen voor postzegels, omdat per januari het tarief voor binnenlandse post verhoogd zou worden. Dus die had ik ook nodig en natuurlijk HET pakketje. Terwijl ik in de rij stond riep een man of er iemand in de rij stond voor pakketjes. Jahhhaaaa, ikke!!! Dus ik liep geoorloofd naar voren de hele rij voorbij. Joepie!!! En al snel na afgifte van mijn bonnetje en het laten zien van mijn rijbewijs kwam hij terug met mijn pakketje. Daarna vroeg ik om postzegels, maar, zei hij, dat ik daarvoor weer in de rij moest staan. Oeps.... Inmiddels was de rij een stuk langer. Maar sloot met mijn nog steeds dichte pakje netjes aan in de rij. Nouwwwww ik kan je vertellen het leek wel of het pakketje brandde in mijn handen en het schoot maar niet op in die rij.... Dat krijg je er nou van als je zo nieuwsgierig bent, ha ha ha. Afijn na het betalen van mijn postzegels snel naar de auto en daar met mijn autosleutels het pakketje open gepeuterd, ha ha ha. Het is toch erg met me gesteld he? Het was van Ton en Yvonne, die een heus kerstpretpakket hadden gemaakt voor ons. Heerlijk en weer zo ontzettend lief. Lekkers voor de honden en lekkers voor ons...... Zelfs op 3 januari was het helemaal geweldig. Als een soort van reserve kadootje uit Nederland. Helemaal goed!!! Thanx Yvonne!!!
Groetjes Petra

Golfen, shoppen en alweer vliegen.....

Zo veel te zien en zo weinig tijd toch weer. De tijd vliegt en vliegt en voor je het weet.....
Op 1 januari zijn we wezen golfen en dat is toch een heel anders dan onze gebruikelijke 1 januari. Het was prachtig weer en het was gewoon weg zalig om buiten te zijn. Jesse en Romy vonden het helemaal geweldig want we hadden twee karretjes gehuurd voor op de golfbaan. Romy die in Amerika de leeftijd heeft om een rijbewijs te kunnen hebben, had behoorlijk de smaak van het sturen te pakken en zag het helemaal zitten om lekker rond te scheuren in een auto, ha ha ha. Jesse reed ook in het karretje als we even uit zicht waren van de golfbaan opzichter. Ook hij dikke pret natuurlijk!!





Al hoewel er wel wat balletjes in het water zijn gaan "wonen" was het leuk even met allen te golfen.





De dagen erna moest Ron weer aan het werk en hebben wij vooral geshopt, veel geshopt.... Hudson Belk heeft er een paar trouwe klanten bij ;-)
Van De Triangle shopping mall tot Cary Town Center, Cross Roads en South Point . En dat alles in twee dagen.....
Afijn een extra koffer zou een en ander ook mee naar Nederland kunnen nemen.
Gisteravond weer naar Carrabbas. Het was weer heerlijk. Daarna konden Jesse en Romy nog even lekker kroelen met Stace en Connor. En van morgen ook nog even flink....







Daarna naar het vliegveld en zijn ze nu aan het vliegen naar Amsterdam. De dagen zijn echt snel gegaan en we hebben zoveel gezien en gedaan. Het was dus ook best stil toen ik weer thuis kwam van het vliegveld en ook Stace en Connor keken om zich heen waar de rest bleef toen ik binnen liep.... Ben me maar gaan uitleven op de kerstspullen die nu toch echt wel stof aan het vergaren zijn. Inmiddels zit het meeste al weer in een doos en op zolder. Ga strakjes maar even bubbelen ;-)

Groetjes Petra

Oliebollentijd

Gisteren zijn we naar de fleamarket en de farmersmarket geweest. Ondanks dat er minder kraampjes staan dan in de zomer, was het toch leuk om weer te zien. Op de farmersmarket waren het vooral noten en houtblokken die te koop waren en op de fleamarket weer even leuk struinen. Daarna stond gepland om de oliebollen te gaan bakken thuis.



Ik had bij Van der Veen oliebollen mix besteld en die moest na het klaar maken nog even rijzen. In de tussentijd de frituurpan aan en toen bakken.....
Het resultaat was erg lekker eigenlijk.




Om 6 uur, 12 uur Nederlandse tijd, hebben we het vuurwerk afgestoken. En van de buren kregen Ron en Jesse applaus. Toch wel heel apart. Om twaalf uur hebben we op tv naar de nieuwjaarsviering in Raleigh gekeken. In de verte hoorden we de knallen van het vuurwerk daar. Ook in de richting van Holly Springs zagen we mooi siervuurwerk, maar verder hier in de straat was er geen vuurwerk te bekennen.
Al met al is het dus een rustige jaarwisseling geweest en is het nu 2006

Groetjes Petra