Het begint langzaam aan een dagelijks weerpraatje te worden. Maar het was berekoud vandaag (en gisteren). - 7 vandaag en echt boven nul kwam het niet hard. Tegen het eind van de middag werd het iets warmer, maar met een straf windje voelde het nog steeds frisjes. De voorspellingen zijn dat het donderdag 23 graden wordt!! Vanochtend werd ik dus ook wat verkouden wakker. Mijn Hollandse gestel kan niet zo heel goed tegen al die grote temperatuur verschillen.
Vanmorgen meldde Ron lachend bij het naar zijn werk gaan dat het -6 was en wenste me veel plezier bij het zwemmen vanmorgen. Ha ha ha.... ik draaide me dus nog maar even om. Moest er inderdaad niet aan denken zeg. Eenmaal in het water gaat het wel, maar voordat je door bent en het gangetje naar het zwembad is altijd zoooo koud. Dit gangetje gaat ook naar het buiten zwembad en er is altijd een vreselijke tocht daar. Maar ik lag nog lekker onder mijn dekbedje en genoot daar nog even van. Zal ik dan toch maar niet gaan. Dat was mijn grote vraag die ochtend. Na wat na te dommelen, besloot ik, heel dapper, maar wel te gaan! Geen getreuzel, door de kou zeg. Ik was toch zeker wel een Hollandse die wel tegen een koud briesje kon. Aankleden dus.
Voordat ik ga zwemmen, ga ik altijd eerst een stuk wandelen met de honden. En het was echt wel koud... BRrrrrrr.... en ik moest toch echt nog niet aan dat koude gangetje denken.
Maar, toch maar op de automatische piloot naar de sportschool en zette een spurt in bij het gangetje. Helaas was William er niet vandaag. Jammer! Het was wel druk en dat had ik met dit weer eigenlijk niet verwacht. Wat een dappere mensen allemaal zeg!
Toen we klaar waren, nam ik met een handdoek om me heen een spurt weer door het gangetje, zo de sauna in..... Wat een heerlijkheid was het daar. En het werd druk in de sauna. Iedereen kwam even opwarmen. Het gesprek kwam weer over van alles en nog wat. Vind het altijd wel gezellig. En zo in ene kwam het gesprek over het koude gangetje..... Ik was dus niet de enigste die er altijd tegen op zag om door de gang weer naar de kleedkamers te gaan. Het werd een hilarisch onderwerp. 1 Vrouw had het gevoel dat ze altijd kromp van de kou als ze er door heel liep. Na deze opmerking kwam er een waterval van reacties, ha ha ha.... Want als dat toch maar eens waar zou zijn, dan gingen we er met zijn allen de hele dag zitten, want dat krimpen zagen we wel zitten!
Groetjes Petra
maandag 27 februari 2006
zaterdag 25 februari 2006
Lekker zaterdagje
Vanmorgen was vooral gevuld met telefoontjes. Hadden eerst Ron's oma aan de telefoon gehad. Even weer bijgekletst. En daarna nog meer telefoon uit Nederland. Leuk om even weer te kletsen. Door al dat geklets schoot het vanmorgen niet echt op. We zouden even gaan shoppen. Ik had bij DSW nog een paar leuke schoenen gezien en in Cary hadden ze mijn maat niet. Maar in Raleigh zit ook een DSW dus wilde daar even gaan kijken. Maar eerst nog met de honden aan de wandel en ze nog even lekker in de tuin laten rennen.
De Japanse kersenboom in de tuin is nu echt in volle bloei.
Het is een plaatje om te zien. Connor had mooi in de gaten dat ik met het flitsding rondliep en wilde perse ook op de foto en drong zich lekker in beeld.....
Oke Connor ook een foto van jou. Je bent ook wel een plaatje ook. En je kan wel heeeeeel lief naar me kijken.
Mooi weer mijn hart gepikt die Connor. Daarna zijn we aan de wandel gegaan en een stukje verderop hadden ze het hoge gras gemaaid en kijk wat daar in eens te voorschijn kwam.... Wonen we op het platte land of niet?
Zo grappig. We wonen hier nu 9 maanden en elke dag loop ik hier langs en nog nooit deze auto zien staan. En zo aan de foto te zien staat hij er al langer dan wij hier wonen. Vond het wel een leuk plaatje zo'n begroeide auto.
Op de terugweg nog een foto gemaakt in de voortuin van de narcissen die nu ook echt bijna uit gaan komen.
Vind het wel leuk om te zien dat alles weer een beetje gaat groeien in de tuin. De perzikken boom en de pruimenboom die we vorig jaar gepland hebben zitten ook vol met knoppen. Verheug me om ze voor het eerst in bloei te zien staan. Leuk.
Vanmiddag dus weer naar de shops en nu naar Triangle Town Center. Eerst naar de DSW. En.... ze hadden ze!!! Goed!! Was ik even blij. Daarna nog even naar Orvis geweest. Ik was er nog nooit geweest, maar had op internet gezien dat ze leuke hondenspulletjes verkochten. De winkel was niet zo groot, maar wel leuk om even te neuzelen. Had natuurlijk een leuk hondenspeeltje gevonden, (ze hadden er nog niet zoveel). Dus liep ik naar de kassa om af te rekenen. En de dame achter de kassa was aller aardigst... En... voor het eerst sinds we hier wonen zei deze mevrouw mijn voornaam in 1 keer goed. Ze zag mijn bankpasje en vroeg of mijn voornaam "Petra" uit Duitsland kwam. En ze zei niet "Ptra" maar "Peeeetra". Het was wel grappig en ik vertelde haar dat ik het zo leuk vond dat ze mijn naam in 1 keer goed uitsprak. Ze vond dat wel weer leuk om te horen. Daarna nog even staan kletsen en ze vertelde dat bij Orvis elke hond mee naar binnen mag. Dat is echt een uitzondering hier hoor. Alleen bij de Petsmart weet ik dat honden naar binnen mogen. En verder eigenlijk nergens. Maar hier dus ook. Leuk! Ze vertelde wel dat in het hele verdere winkelcentrum die weer niet mocht, maar dat ze het me toch wilde vertellen. Het is wel jammer hoor dat ze hier zo strict zijn in die regels. Soms een beetje te vind ik zelf.
Op de terugweg zijn we bij O'Charleys wezen eten. Er was een hele rij mensen voor ons. En we stonden in twijfel of we wel wilden wachten. Uiteindelijk toch maar gedaan en toen we na tien minuten voor een vrij tafeltje werden opgehaald, zagen we dat er veel vrije tafels waren, terwijl er zelfs buiten mensen stonden te wachten. Het probleem was, dat ze niet genoeg serveersters hadden die avond. Wel heel slordig hoor. Wij hadden een leuke serveerster die lekker aan het kletsen was. Ze vertelde dat ze geboren was in Belgie. Maar er maar drie jaar had gewoond en zich er niet zo veel meer van kon herinneren. Haar vader had nog wel een goede vriend in Nederland. En ze noemde zijn naam. Of wij hem niet konden? Uhhh... nee, helaas die meneer die konden wij niet. Leuk is dat toch dat ze altijd denken dat Nederland maar een klein landje is, maar vergeten dat er "maar" 16 miljoen mensen wonen. Ach ze was wel lief en ze bedoelde het goed. Ze ging het vanavond gelijk aan haar vader vertellen!
Ze had mensen uit Nederland bediend.....
Groetjes Petra
De Japanse kersenboom in de tuin is nu echt in volle bloei.
Het is een plaatje om te zien. Connor had mooi in de gaten dat ik met het flitsding rondliep en wilde perse ook op de foto en drong zich lekker in beeld.....
Oke Connor ook een foto van jou. Je bent ook wel een plaatje ook. En je kan wel heeeeeel lief naar me kijken.
Mooi weer mijn hart gepikt die Connor. Daarna zijn we aan de wandel gegaan en een stukje verderop hadden ze het hoge gras gemaaid en kijk wat daar in eens te voorschijn kwam.... Wonen we op het platte land of niet?
Zo grappig. We wonen hier nu 9 maanden en elke dag loop ik hier langs en nog nooit deze auto zien staan. En zo aan de foto te zien staat hij er al langer dan wij hier wonen. Vond het wel een leuk plaatje zo'n begroeide auto.
Op de terugweg nog een foto gemaakt in de voortuin van de narcissen die nu ook echt bijna uit gaan komen.
Vind het wel leuk om te zien dat alles weer een beetje gaat groeien in de tuin. De perzikken boom en de pruimenboom die we vorig jaar gepland hebben zitten ook vol met knoppen. Verheug me om ze voor het eerst in bloei te zien staan. Leuk.
Vanmiddag dus weer naar de shops en nu naar Triangle Town Center. Eerst naar de DSW. En.... ze hadden ze!!! Goed!! Was ik even blij. Daarna nog even naar Orvis geweest. Ik was er nog nooit geweest, maar had op internet gezien dat ze leuke hondenspulletjes verkochten. De winkel was niet zo groot, maar wel leuk om even te neuzelen. Had natuurlijk een leuk hondenspeeltje gevonden, (ze hadden er nog niet zoveel). Dus liep ik naar de kassa om af te rekenen. En de dame achter de kassa was aller aardigst... En... voor het eerst sinds we hier wonen zei deze mevrouw mijn voornaam in 1 keer goed. Ze zag mijn bankpasje en vroeg of mijn voornaam "Petra" uit Duitsland kwam. En ze zei niet "Ptra" maar "Peeeetra". Het was wel grappig en ik vertelde haar dat ik het zo leuk vond dat ze mijn naam in 1 keer goed uitsprak. Ze vond dat wel weer leuk om te horen. Daarna nog even staan kletsen en ze vertelde dat bij Orvis elke hond mee naar binnen mag. Dat is echt een uitzondering hier hoor. Alleen bij de Petsmart weet ik dat honden naar binnen mogen. En verder eigenlijk nergens. Maar hier dus ook. Leuk! Ze vertelde wel dat in het hele verdere winkelcentrum die weer niet mocht, maar dat ze het me toch wilde vertellen. Het is wel jammer hoor dat ze hier zo strict zijn in die regels. Soms een beetje te vind ik zelf.
Op de terugweg zijn we bij O'Charleys wezen eten. Er was een hele rij mensen voor ons. En we stonden in twijfel of we wel wilden wachten. Uiteindelijk toch maar gedaan en toen we na tien minuten voor een vrij tafeltje werden opgehaald, zagen we dat er veel vrije tafels waren, terwijl er zelfs buiten mensen stonden te wachten. Het probleem was, dat ze niet genoeg serveersters hadden die avond. Wel heel slordig hoor. Wij hadden een leuke serveerster die lekker aan het kletsen was. Ze vertelde dat ze geboren was in Belgie. Maar er maar drie jaar had gewoond en zich er niet zo veel meer van kon herinneren. Haar vader had nog wel een goede vriend in Nederland. En ze noemde zijn naam. Of wij hem niet konden? Uhhh... nee, helaas die meneer die konden wij niet. Leuk is dat toch dat ze altijd denken dat Nederland maar een klein landje is, maar vergeten dat er "maar" 16 miljoen mensen wonen. Ach ze was wel lief en ze bedoelde het goed. Ze ging het vanavond gelijk aan haar vader vertellen!
Ze had mensen uit Nederland bediend.....
Groetjes Petra
vrijdag 24 februari 2006
Shopping
Vandaag ben ik es even wezen shoppen. Even naar de Marshalls, Linen and Things, BedBath&Beyond, Steinmart, BJ's en DSW.
Ik had mijn fototoestel meegenomen en was helemaal van plan om een aantal foto's te schieten van de diverse winkels. En uiteindelijk is dat er maar 1 geworden. Sorry hoor. Krijg je er van.... als je zo lekker aan het shoppen bent ;-)
De enigste foto is vanDSW. En DSW is een schoenen winkel, waar alle dozen in alle maten in de winkel staan. Dus je kan lekker op je gemak alles passen. En ben er dus ook wel een poosje binnen geweest. Ben uiteindelijk dus ook met een paar schoenen, nou eigenlijk slippers, naar buiten gekomen. En wel een paar Teva's. Die zitten altijd zo lekker en strakjes als het weer warm weer wordt is het wel lekker een paar "Flippyfloppers" te hebben.
Verder wilde ik voor een nieuwe wasmand kijken, want van degene die we nu hebben is de deksel overleden. Triest, ik weet het. En al met kon ik ook niet slagen voor een nieuwe. Dus we doen het toch nog maar even met de oude, zonder deksel.
Daarna nog even naar Steinmart. Dit is een winkel waar ze eigenlijk van alles verkopen. Net zoals Marshalls, waar ik ook even naar binnen ben gegaan. Het is altijd weer afwachten wat er nu weer staat in de winkel. Ze hebben meestal iets van partij goederen. En nu had ik bij Marshalls mooie handdoeken kunnen scoren. En bij Steinmart een leuk fotolijstje.
Als afsluiter naar de BJ's. Daar verkopen ze altijd lekker brood, dus heb brood voor het weekend meegenomen.
Daarna weer naar huis en nog even lekker in de tuin gezeten. De hondjes hadden het weer heerlijk naar hun zin. De temperatuur was niet zo gek hoog, maar zo in het zonnetje was het erg lekker. Ik kan altijd zo genieten als de honden zo heen en weer lopen te rennen.
Zojuist even het journaal gekeken en op het journaal was, dat Donald Rumsfeld op bezoek was in Camp Le Jeune. Camp Le Jeune is een militaire basis in North Carolina en sinds een poosje volg ik de twee blogs van Mary-Ann en Patricia die nu in Camp LeJeune wonen. Grappig om nu beelden te zien op tv, wat voor hen zo dichtbij moet zijn. Ben benieuwd of zij het ook op tv hebben gezien. Zal gerust ;-)
Voor strakjes hebben we een DVD gehuurd. In her shoes met Cameron Diaz.... Lekker even "vrijdagavonden".
Vast een nieuw werkwoord, die niet terug te vinden is in de Dikke van Dale ;-)
Ik had mijn fototoestel meegenomen en was helemaal van plan om een aantal foto's te schieten van de diverse winkels. En uiteindelijk is dat er maar 1 geworden. Sorry hoor. Krijg je er van.... als je zo lekker aan het shoppen bent ;-)
De enigste foto is vanDSW. En DSW is een schoenen winkel, waar alle dozen in alle maten in de winkel staan. Dus je kan lekker op je gemak alles passen. En ben er dus ook wel een poosje binnen geweest. Ben uiteindelijk dus ook met een paar schoenen, nou eigenlijk slippers, naar buiten gekomen. En wel een paar Teva's. Die zitten altijd zo lekker en strakjes als het weer warm weer wordt is het wel lekker een paar "Flippyfloppers" te hebben.
Verder wilde ik voor een nieuwe wasmand kijken, want van degene die we nu hebben is de deksel overleden. Triest, ik weet het. En al met kon ik ook niet slagen voor een nieuwe. Dus we doen het toch nog maar even met de oude, zonder deksel.
Daarna nog even naar Steinmart. Dit is een winkel waar ze eigenlijk van alles verkopen. Net zoals Marshalls, waar ik ook even naar binnen ben gegaan. Het is altijd weer afwachten wat er nu weer staat in de winkel. Ze hebben meestal iets van partij goederen. En nu had ik bij Marshalls mooie handdoeken kunnen scoren. En bij Steinmart een leuk fotolijstje.
Als afsluiter naar de BJ's. Daar verkopen ze altijd lekker brood, dus heb brood voor het weekend meegenomen.
Daarna weer naar huis en nog even lekker in de tuin gezeten. De hondjes hadden het weer heerlijk naar hun zin. De temperatuur was niet zo gek hoog, maar zo in het zonnetje was het erg lekker. Ik kan altijd zo genieten als de honden zo heen en weer lopen te rennen.
Zojuist even het journaal gekeken en op het journaal was, dat Donald Rumsfeld op bezoek was in Camp Le Jeune. Camp Le Jeune is een militaire basis in North Carolina en sinds een poosje volg ik de twee blogs van Mary-Ann en Patricia die nu in Camp LeJeune wonen. Grappig om nu beelden te zien op tv, wat voor hen zo dichtbij moet zijn. Ben benieuwd of zij het ook op tv hebben gezien. Zal gerust ;-)
Voor strakjes hebben we een DVD gehuurd. In her shoes met Cameron Diaz.... Lekker even "vrijdagavonden".
Vast een nieuw werkwoord, die niet terug te vinden is in de Dikke van Dale ;-)
woensdag 22 februari 2006
"Rooster" & "William"
Wilde jullie even voorstellen aan "Rooster". Rooster woont sinds dinsdagmiddag bij ons in de keuken. Hij is bij ons gekomen op deze gezellige dinsdag en na een zonnetje en wat te drinken heeft hij nu een plaatsje naast de senseo-maat.
Een ere plekje dus voor ons keukenhaantje ;-)Leuk is ie he?
Nog even een huishoudelijke mededeling. Van een paar mensen had ik gehoord dat het filmpje van het skien van Ron het niet deed. Dus ik ga nog een poging doen. Hoop dat hij het nu wel doet ;-)Hoor het wel......
View this clip on Vimeo
Vandaag was het behoorlijk druilerig weer. Vieze miezer. Ook dat hebben we hier soms(ha ha ha). De dag er voor had ik nog buiten in het zonnetje gezeten en vandaag totaal ander weer. Ben weer wezen zwemmen vanochtend. Waar ik eigenlijk wel heel erg gelachen heb. Ik had al verteld dat het krulspeldengehalte in de ochtend aquarobics erg hoog is. Het gevolg is dus ook dat deze krullenkoppies proberen om hun haar droog te houden bij het uurtje watersporten. En daar wordt door de juffen ook rekening mee gehouden. Bij de meeste oefeningen wordt ook wel medegedeeld dat deze oefening onder water gedaan moet worden. En dus geen gespetter, "No splashing". En dat werkt altijd prima eigenlijk en iedereen is blij. Zelf heb ik altijd halverwege de neiging om even mezelf te dompelen. Even afkoelen of zo. Weet eigenlijk ook niet waarom ik dat doe, maar mijn haren blijven nooit droog. Afijn ik dwaal af. Vandaag kwam er 5 minuten na het beginnen van de les een jongen van een jaar of 12 met zijn vader binnen. De jongen, van het ietwat gezette soort, dook met een grote plons het water in en pa nam plaats in een stoeltje en ging behoorlijk anoniem een boekje lezen. Michelle die vandaag les gaf was weer lekker pittig aan de gang. En in het begin stond de jongen achter me, maar ik zag hem zo naar voren gaan met de oefeningen en weer naar links en toen weer naar rechts. Het hele zwembad door dus. En hij hield niet echt rekening met de "personal space" van de medezwemmers. Die een tikkie geirriteerd omkeken als hij bijna in hun nek hing. Uiteindelijk kreeg Michelle hem ook in de gaten en riep de jongen bij haar en vroeg zijn naam. "William" heette die. "William, my friend" zei ze, "blijf jij maar naast me staan", zei ze lachend. Maar ik had al gezien William had veel, heel veel ruimte nodig. En vooraan, in het ondiepe, staan de krulspelden. Die het zwaar te verduren hadden met "William". Hij deed nou niet echt de oefeningen zoals ze hoorden. In totale onschuld, dat geloof ik zeker. Dus ik kreeg steeds meer binnenpretjes om de zure gezichten om hem heen. Heerlijk. Ik vond "William" helemaal geweldig. Elke keer als Michelle een oefening uitlegde, vroeg hij "Like that?" En deed zijn best om iets te doen wat een beetje leek op wat Michelle deed. En dreef daarna weer het hele zwembad door. Waarna Michelle weer zei "William, my friend, come back please...." en William weer terug zwom. Vaak met een lekker spetterende borstcrawl. Ik vond het prachtig om te zien. De jongen ging helemaal op in de les. Telde hardop mee met de oefeningen en had het reuze naar zijn zin. Heerlijk. En toen kwamen we bij de Tae Bo oefeningen. Je moet dan een soort kickboxstoten geven in het water. Met je benen maar ook met je armen. 1 keer naar links en 1 keer naar rechts. En normaliter dus ook onderwater. Maar William zette het op een "boxen ala Mohammed Ali" en zette het water in beweging, niet te geloven. Niks geen spetters, hele golven gingen er over de krulspeldkapsels heen. En niet 1 keer, hij ging door en begon al te tellen. Totale chaos in het zwembad, ha ha ha. Tot dat Michelle, een paar keer heel hard "William" schreeuwde en hij uit zijn routine geschreeuwd werd. En schamelend sorry zei, na het zien van zijn gemaakte schade. Beteuterde gezichten van de krulspelden waren het resultaat. En ik moest zo lachen.... Geweldig.... Wat een heerlijke knul die William. Hoop dat hij er volgende keer weer is!!! Het maakt het er wel een stuk leuker op......
Groetjes Petra
Een ere plekje dus voor ons keukenhaantje ;-)Leuk is ie he?
Nog even een huishoudelijke mededeling. Van een paar mensen had ik gehoord dat het filmpje van het skien van Ron het niet deed. Dus ik ga nog een poging doen. Hoop dat hij het nu wel doet ;-)Hoor het wel......
View this clip on Vimeo
Vandaag was het behoorlijk druilerig weer. Vieze miezer. Ook dat hebben we hier soms(ha ha ha). De dag er voor had ik nog buiten in het zonnetje gezeten en vandaag totaal ander weer. Ben weer wezen zwemmen vanochtend. Waar ik eigenlijk wel heel erg gelachen heb. Ik had al verteld dat het krulspeldengehalte in de ochtend aquarobics erg hoog is. Het gevolg is dus ook dat deze krullenkoppies proberen om hun haar droog te houden bij het uurtje watersporten. En daar wordt door de juffen ook rekening mee gehouden. Bij de meeste oefeningen wordt ook wel medegedeeld dat deze oefening onder water gedaan moet worden. En dus geen gespetter, "No splashing". En dat werkt altijd prima eigenlijk en iedereen is blij. Zelf heb ik altijd halverwege de neiging om even mezelf te dompelen. Even afkoelen of zo. Weet eigenlijk ook niet waarom ik dat doe, maar mijn haren blijven nooit droog. Afijn ik dwaal af. Vandaag kwam er 5 minuten na het beginnen van de les een jongen van een jaar of 12 met zijn vader binnen. De jongen, van het ietwat gezette soort, dook met een grote plons het water in en pa nam plaats in een stoeltje en ging behoorlijk anoniem een boekje lezen. Michelle die vandaag les gaf was weer lekker pittig aan de gang. En in het begin stond de jongen achter me, maar ik zag hem zo naar voren gaan met de oefeningen en weer naar links en toen weer naar rechts. Het hele zwembad door dus. En hij hield niet echt rekening met de "personal space" van de medezwemmers. Die een tikkie geirriteerd omkeken als hij bijna in hun nek hing. Uiteindelijk kreeg Michelle hem ook in de gaten en riep de jongen bij haar en vroeg zijn naam. "William" heette die. "William, my friend" zei ze, "blijf jij maar naast me staan", zei ze lachend. Maar ik had al gezien William had veel, heel veel ruimte nodig. En vooraan, in het ondiepe, staan de krulspelden. Die het zwaar te verduren hadden met "William". Hij deed nou niet echt de oefeningen zoals ze hoorden. In totale onschuld, dat geloof ik zeker. Dus ik kreeg steeds meer binnenpretjes om de zure gezichten om hem heen. Heerlijk. Ik vond "William" helemaal geweldig. Elke keer als Michelle een oefening uitlegde, vroeg hij "Like that?" En deed zijn best om iets te doen wat een beetje leek op wat Michelle deed. En dreef daarna weer het hele zwembad door. Waarna Michelle weer zei "William, my friend, come back please...." en William weer terug zwom. Vaak met een lekker spetterende borstcrawl. Ik vond het prachtig om te zien. De jongen ging helemaal op in de les. Telde hardop mee met de oefeningen en had het reuze naar zijn zin. Heerlijk. En toen kwamen we bij de Tae Bo oefeningen. Je moet dan een soort kickboxstoten geven in het water. Met je benen maar ook met je armen. 1 keer naar links en 1 keer naar rechts. En normaliter dus ook onderwater. Maar William zette het op een "boxen ala Mohammed Ali" en zette het water in beweging, niet te geloven. Niks geen spetters, hele golven gingen er over de krulspeldkapsels heen. En niet 1 keer, hij ging door en begon al te tellen. Totale chaos in het zwembad, ha ha ha. Tot dat Michelle, een paar keer heel hard "William" schreeuwde en hij uit zijn routine geschreeuwd werd. En schamelend sorry zei, na het zien van zijn gemaakte schade. Beteuterde gezichten van de krulspelden waren het resultaat. En ik moest zo lachen.... Geweldig.... Wat een heerlijke knul die William. Hoop dat hij er volgende keer weer is!!! Het maakt het er wel een stuk leuker op......
Groetjes Petra
maandag 20 februari 2006
Winterplace, West Virginia
Eerst zaterdagavond de Diaperparty bij Brooke en Pavell. Hun dochtertje was nu 10 weken en nog zo klein. Leuk om haar een keertje gezien te hebben. Er waren veel collega's van Ron en het was gezellig even bij te kletsen. Na de broodjes met worst werden de kadootjes uitgepakt en de taart aangesneden. Toch wel heel leuk om te zien wat iedereen voor hun had gekocht. Zelf heb ik even navraag gedaan bij Helga wat je hoort mee te nemen voor zoiets. Dacht in eerste instantie dus luiers (diaper betekent luier in het engels). Maar dat zou wel heel voor de handliggend geweest zijn. Al waren er wel die dus inderdaad luiers meegenomen hadden. Maar het meeste waren er kleertjes gegeven en omdat ik daar nou niet de sterkste in ben kwa maten, heb ik safe gekozen voor een fotoboekje en een setje waarmee je een voetafdrukje kan maken in gips. Brooke vond vooral dat laatste erg leuk. Pavell ging gelijk een t-shirt opzoeken waarop een afdruk was gemaakt van haar voetjes net na de geboorte. Leuk om te zien hoe trots hij was. Om een uur of negen gingen we naar huis en zijn op tijd naar bed gegaan. Want we zouden vroeg vertrekken de volgende ochtend. En wel om 5 uur!
Uiteindelijk is het vijf over vijf geworden, maar alles verliep volgens schema ;-)
We hadden het adres bij Miep ingetikt en ze vertelde dat het vier uur rijden zou gaan worden.
Uiteindelijk werd het drie en half uur, maar we moesten nog skies huren voor Ron. En het kwam er op neer dat we om 9 uur een dagkaart voor de lift aan het kopen waren in Winterplace, West-Virginia, waarna om vijf over negen Ron voor het eerst de helling af ging.
Toen we de auto uitstapte gaf de temperatuurmeter in de auto een temperatuur aan van 6 graden Fahrenheit. Nou ben ik nog niet zo goed in die erg lage temperaturen, maar heb het zojuist opgezocht. En 6 F is -14 graden celsius...... Oeps. Ik vond het wel koud, maar zo koud???
Door het zonnetje was het heerlijk eigenlijk. Wel sjaaltje om en handschoenen aan, maar merkte niks van de echte kou. Bij Ron's skipas hadden we ook een kaartje gekocht voor het snowtubing. Dit is een soort grote glijbaan waar je met een band naar beneden sjeest. En dit kaartje was geldig van 11 tot 1 uur. Had de glijbaan op het internet gezien en het leek me wel wat. Dat wilde ik echt wel gaan doen, maar ik had nog even de tijd.
Terwijl Ron aan het skien was ben ik even in het winkeltje gaan kijken en er was zoveel te zien. Het viel me op dat veel mensen eigenlijk niet zo goed konden skieen. Veel van hen kwamen ook als een soort van kamikaze skiers naar beneden zetten. Vreselijk eng om te zien hoor. Aan het eind lieten ze zich vallen en sloten weer aan in de rij van de lift. Zonder enig blikken of blozen, hi hi hi.
Terwijl ik alles aan het bekijken was, kwam Ron alweer naar beneden. Hij vond het echt leuk. Hij kan best goed skien en ik zag hem genieten. Ik genoot ook, het was heerlijk weer en het zonnetje deed heel goed zijn best. Voelde nog steeds niks van de kou eigenlijk. Ron vertelde ook dat hij geprobeerd had me te bellen, maar helaas hadden allebei onze mobieltjes geen bereik boven op de berg. Dat was wel jammer, want het was moeilijk elkaar te vinden tussen al die mensen. Maar we hadden om 11 uur bij de tubeglijbaan afgesproken. Die was aan de andere kant van het skigebied en ik moest er met een gratis bus naar toe. Ron had hem al gezien en waarschuwde me al dat het best wel heel snel ging en hij betwijfelde of ik wel durfde. Oei.... echt? Het leek me zo leuk. Ron moest lachen en zei dat ik maar moest gaan kijken. Dus ik met de bus er naar toe.
Ik had nog een praatje met de buschauffeur. Ik vroeg hem of ik in de goede bus zat voor naar die glijbaan te gaan. Hij zei dat ik goed zat en vertelde me dat het vandaag een schitterende dag was en dat dit toch niet zo heel vaak voorkomt. Dus dat ik er flink van moest genieten. En ik moest hem gelijk geven, het was echt genieten. Eenmaal uit de bus, hoorde ik mensen joelen. En ik liep naar het geluid toe en daar zag ik hem...... De Snowtubing glijbaan....
En Ron had helemaal gelijk gehad. Het ging met een noodvaart naar beneden...
Ojeeeee, durf ik dat wel? Maar ik had me voorgenomen om te gaan, dus sloot aan in de rij.... Gelukkig duurde dat even en kon ik me mentaal voorbereiden op het liftje. Want dat was ook nog een verhaal apart. Je moest dus in die band gaan zitten en daar zat iemand bij die je band aanhaakte aan de lift. Maar wonder boven wonder ben ik er niet uitgekukeld en ben ik heelhuids boven gekomen. En eenmaal boven was het helemaal hoog.
Ron was nog niet in zicht. En ik stond dus in de rij om naar beneden te sjesen. Toen ik aan de beurt was kreeg ik toch de kriebels zeg.... ha ha ha. Ik ben ook zo held en totaal niet atletisch ingesteld. Dus liet ik heel galant de mensen achter me voor gaan om zelf nog even moed bij elkaar te schrapen.
Inmiddels kwam Ron aangesjeesd en heeft hij me moed ingepraat en zowaar, ik ging.... Met mijn handen en voeten als remmen! En oh wat ging het snel.
Na de derde hobbel was er geen remmen meer aan en ik zoefde zo de laatste helling af. Waarna je weer omhoog gaat en dus automatisch afremt. Oh wat was het eng, maar ook zooooo leuk. Dus snel weer in de rij staan voor nog een keer, ha ha ha. Klein kindje Petra in haar element!!! Het was het wachten echt wel even waard. In de rij raak je met jan en alleman aan de praat. Een vrouw van mijn leeftijd, met dezelfde angsten als ik. Een jong stelletje, waarvan het meisje ook zoiets had van Oeps... Al met al hartstikke leuk.
Bekijk het filmpje, door op het kleine driehoekje onderin de balk te klikken.
En voordat ik het wist was mijn tijd voorbij. En nam ik plaats op het terras. Ron en ik zouden daar samen even wat eten. En ik zag hem de berg afkomen. De steilste nog wel. Knap hoor. Hij kan echt goed skien en vind het knap dat hij het zo weer kan. We hebben toch een poosje niet geskied, maar volgens mij is het net zoals schaatsen, dat verleer je niet.
View this clip on Vimeo
Daarna hebben we samen op het terras wat gegeten. En het leek wel of we op vakantie waren. Echt heel leuk.
Daarna is hij weer gaan skien en heeft hij bovenop nog wat foto's gemaakt.
Rond een uur of drie zijn we weer richting huis gegaan. De weg loopt echt door de bergen. Maar in tegenstelling tot Europa is dit gewoon een tweebaans snelweg en dat rijdt super. Geen bergjes en smalle wegen waar je met sneeuw door heen moet. Ideaal!
In de auto zei Ron goh, wat heb je een rood hoofd en ik keek naar Ron en ook hij een lekker rood koppie. Ik keek in het spiegeltje en zag mijn zonnebril nog staan terwijl ik die toch echt niet meer op had. Geen gezicht zeg. 1 dagje skieen, maar gezien de toestand van mijn gezicht leek het wel of we een week weg waren geweest. Wat een raar gezicht zeg. Dat wordt smeren van de week....
Al met al had ik ook het gevoel meer dan 1 dag weg geweest te zijn. Het was gewoon een ieniemienie vakantietje geweest. Vooral ook door de andere natuur. Dit dagtripje is zeker voor herhaling vatbaar!!!
Groetjes Petra
Uiteindelijk is het vijf over vijf geworden, maar alles verliep volgens schema ;-)
We hadden het adres bij Miep ingetikt en ze vertelde dat het vier uur rijden zou gaan worden.
Uiteindelijk werd het drie en half uur, maar we moesten nog skies huren voor Ron. En het kwam er op neer dat we om 9 uur een dagkaart voor de lift aan het kopen waren in Winterplace, West-Virginia, waarna om vijf over negen Ron voor het eerst de helling af ging.
Toen we de auto uitstapte gaf de temperatuurmeter in de auto een temperatuur aan van 6 graden Fahrenheit. Nou ben ik nog niet zo goed in die erg lage temperaturen, maar heb het zojuist opgezocht. En 6 F is -14 graden celsius...... Oeps. Ik vond het wel koud, maar zo koud???
Door het zonnetje was het heerlijk eigenlijk. Wel sjaaltje om en handschoenen aan, maar merkte niks van de echte kou. Bij Ron's skipas hadden we ook een kaartje gekocht voor het snowtubing. Dit is een soort grote glijbaan waar je met een band naar beneden sjeest. En dit kaartje was geldig van 11 tot 1 uur. Had de glijbaan op het internet gezien en het leek me wel wat. Dat wilde ik echt wel gaan doen, maar ik had nog even de tijd.
Terwijl Ron aan het skien was ben ik even in het winkeltje gaan kijken en er was zoveel te zien. Het viel me op dat veel mensen eigenlijk niet zo goed konden skieen. Veel van hen kwamen ook als een soort van kamikaze skiers naar beneden zetten. Vreselijk eng om te zien hoor. Aan het eind lieten ze zich vallen en sloten weer aan in de rij van de lift. Zonder enig blikken of blozen, hi hi hi.
Terwijl ik alles aan het bekijken was, kwam Ron alweer naar beneden. Hij vond het echt leuk. Hij kan best goed skien en ik zag hem genieten. Ik genoot ook, het was heerlijk weer en het zonnetje deed heel goed zijn best. Voelde nog steeds niks van de kou eigenlijk. Ron vertelde ook dat hij geprobeerd had me te bellen, maar helaas hadden allebei onze mobieltjes geen bereik boven op de berg. Dat was wel jammer, want het was moeilijk elkaar te vinden tussen al die mensen. Maar we hadden om 11 uur bij de tubeglijbaan afgesproken. Die was aan de andere kant van het skigebied en ik moest er met een gratis bus naar toe. Ron had hem al gezien en waarschuwde me al dat het best wel heel snel ging en hij betwijfelde of ik wel durfde. Oei.... echt? Het leek me zo leuk. Ron moest lachen en zei dat ik maar moest gaan kijken. Dus ik met de bus er naar toe.
Ik had nog een praatje met de buschauffeur. Ik vroeg hem of ik in de goede bus zat voor naar die glijbaan te gaan. Hij zei dat ik goed zat en vertelde me dat het vandaag een schitterende dag was en dat dit toch niet zo heel vaak voorkomt. Dus dat ik er flink van moest genieten. En ik moest hem gelijk geven, het was echt genieten. Eenmaal uit de bus, hoorde ik mensen joelen. En ik liep naar het geluid toe en daar zag ik hem...... De Snowtubing glijbaan....
En Ron had helemaal gelijk gehad. Het ging met een noodvaart naar beneden...
Ojeeeee, durf ik dat wel? Maar ik had me voorgenomen om te gaan, dus sloot aan in de rij.... Gelukkig duurde dat even en kon ik me mentaal voorbereiden op het liftje. Want dat was ook nog een verhaal apart. Je moest dus in die band gaan zitten en daar zat iemand bij die je band aanhaakte aan de lift. Maar wonder boven wonder ben ik er niet uitgekukeld en ben ik heelhuids boven gekomen. En eenmaal boven was het helemaal hoog.
Ron was nog niet in zicht. En ik stond dus in de rij om naar beneden te sjesen. Toen ik aan de beurt was kreeg ik toch de kriebels zeg.... ha ha ha. Ik ben ook zo held en totaal niet atletisch ingesteld. Dus liet ik heel galant de mensen achter me voor gaan om zelf nog even moed bij elkaar te schrapen.
Inmiddels kwam Ron aangesjeesd en heeft hij me moed ingepraat en zowaar, ik ging.... Met mijn handen en voeten als remmen! En oh wat ging het snel.
Na de derde hobbel was er geen remmen meer aan en ik zoefde zo de laatste helling af. Waarna je weer omhoog gaat en dus automatisch afremt. Oh wat was het eng, maar ook zooooo leuk. Dus snel weer in de rij staan voor nog een keer, ha ha ha. Klein kindje Petra in haar element!!! Het was het wachten echt wel even waard. In de rij raak je met jan en alleman aan de praat. Een vrouw van mijn leeftijd, met dezelfde angsten als ik. Een jong stelletje, waarvan het meisje ook zoiets had van Oeps... Al met al hartstikke leuk.
Bekijk het filmpje, door op het kleine driehoekje onderin de balk te klikken.
En voordat ik het wist was mijn tijd voorbij. En nam ik plaats op het terras. Ron en ik zouden daar samen even wat eten. En ik zag hem de berg afkomen. De steilste nog wel. Knap hoor. Hij kan echt goed skien en vind het knap dat hij het zo weer kan. We hebben toch een poosje niet geskied, maar volgens mij is het net zoals schaatsen, dat verleer je niet.
View this clip on Vimeo
Daarna hebben we samen op het terras wat gegeten. En het leek wel of we op vakantie waren. Echt heel leuk.
Daarna is hij weer gaan skien en heeft hij bovenop nog wat foto's gemaakt.
Rond een uur of drie zijn we weer richting huis gegaan. De weg loopt echt door de bergen. Maar in tegenstelling tot Europa is dit gewoon een tweebaans snelweg en dat rijdt super. Geen bergjes en smalle wegen waar je met sneeuw door heen moet. Ideaal!
In de auto zei Ron goh, wat heb je een rood hoofd en ik keek naar Ron en ook hij een lekker rood koppie. Ik keek in het spiegeltje en zag mijn zonnebril nog staan terwijl ik die toch echt niet meer op had. Geen gezicht zeg. 1 dagje skieen, maar gezien de toestand van mijn gezicht leek het wel of we een week weg waren geweest. Wat een raar gezicht zeg. Dat wordt smeren van de week....
Al met al had ik ook het gevoel meer dan 1 dag weg geweest te zijn. Het was gewoon een ieniemienie vakantietje geweest. Vooral ook door de andere natuur. Dit dagtripje is zeker voor herhaling vatbaar!!!
Groetjes Petra
zaterdag 18 februari 2006
Jam met grote wielen
Gisteravond was de avond van de "Monsterjam". En dat is niet een reuze grote aardbeienjam, maar een spektakel met auto's met hele grote wielen.
Onder het mom van je moet alles een keertje meegemaakt hebben hier heen gisteravond. En ik moet zeggen dat ik het wel grappig vond. Het was een reuze kabaal en was ontzettend blij met mijn oordopjes, die we op aanraden van collega's van Ron meegenomen hadden. Bulderend kwamen de auto's binnen en moeten ze over auto's heen rijden en wie het eerst over de lijn komt, die aan de anderkant van de rij auto's is, heeft gewonnen. En daarna gaan de winnaars tegen elkaar en uit eindelijk is er dan 1 winnar.
Mijn god wat een kabaal. Het viel me op dat er ontzettend veel ouders met kinderen waren. Vooral jongetjes. Helemaal uit hun dak gingen die. En schreeuwen en dansen, met hun oorkleppen op. Zo leuk om te zien. Na de auto's kwamen er ook motoren die over een soort van schans sprongen en in de lucht allemaal trucs uit haalden. Super eng om te zien vond ik zelf. Maar alles is goed gegaan en geen enge dingen gebeurd.
Heb er ook een filmpje van voor de liefhebbers......
View this clip on Vimeo
Het wordt trouwens een druk weekend. Vanavond hebben we bij een collega van Ron een Diaperparty. In december is hun dochtertje geboren en nu dus een feestje ter ere van haar. Dus van de Monsterjam zo naar de "diapers". Wat een contrast. Ben benieuwd hoe zoiets gaat en vind het eigenlijk wel leuk om naar toe te gaan. Heb een fotoboek voor ze gekocht en natuurlijk op zijn Amerikaans ingepakt met een leuk tasje en veel papier erin. Ze hebben hier zulke leuke dingen om alles leuk in te pakken.
Verder gaan we morgen naar Winterplace in Virgina. Het is hier zo'n vier uur vandaan. Ron wilde heel graag weer een keertje skieen. Dus morgen gaat het gebeuren!!!
Het ziet er allemaal heel leuk uit. Ik zal trouwens niet gaan skieen hoor. Ik heb een soort aangeboren magneet in me en die me trekt meestal naar het dichtsbijzijnde kinderklasje op elke berg. Ik ga daar vaak regelrecht op af en heb tot nu toe gelukkig altijd net op tijd mijn noodrem kunnen vinden. Dus we gaan het noodlot maar niet tarten he?
Wel denk ik dat ik hier te vinden zal zijn..... hi hi hi. Dat lijkt me zo leuk, dus dat ga ik zeker doen!! (En ja het fototoestel gaat ook mee ;-) )
Het weer voor morgen ziet er goed uit. Vandaag valt er verse sneeuw, dus hopelijk wordt het lekker skieen voor Ron.....
Wens jullie ook een heel fijn weekend en ga heel erg hopen dat er weer een plak voor de Nederlandse delegatie in Turijn inzit dit weekend!!
Groetjes Petra
Onder het mom van je moet alles een keertje meegemaakt hebben hier heen gisteravond. En ik moet zeggen dat ik het wel grappig vond. Het was een reuze kabaal en was ontzettend blij met mijn oordopjes, die we op aanraden van collega's van Ron meegenomen hadden. Bulderend kwamen de auto's binnen en moeten ze over auto's heen rijden en wie het eerst over de lijn komt, die aan de anderkant van de rij auto's is, heeft gewonnen. En daarna gaan de winnaars tegen elkaar en uit eindelijk is er dan 1 winnar.
Mijn god wat een kabaal. Het viel me op dat er ontzettend veel ouders met kinderen waren. Vooral jongetjes. Helemaal uit hun dak gingen die. En schreeuwen en dansen, met hun oorkleppen op. Zo leuk om te zien. Na de auto's kwamen er ook motoren die over een soort van schans sprongen en in de lucht allemaal trucs uit haalden. Super eng om te zien vond ik zelf. Maar alles is goed gegaan en geen enge dingen gebeurd.
Heb er ook een filmpje van voor de liefhebbers......
View this clip on Vimeo
Het wordt trouwens een druk weekend. Vanavond hebben we bij een collega van Ron een Diaperparty. In december is hun dochtertje geboren en nu dus een feestje ter ere van haar. Dus van de Monsterjam zo naar de "diapers". Wat een contrast. Ben benieuwd hoe zoiets gaat en vind het eigenlijk wel leuk om naar toe te gaan. Heb een fotoboek voor ze gekocht en natuurlijk op zijn Amerikaans ingepakt met een leuk tasje en veel papier erin. Ze hebben hier zulke leuke dingen om alles leuk in te pakken.
Verder gaan we morgen naar Winterplace in Virgina. Het is hier zo'n vier uur vandaan. Ron wilde heel graag weer een keertje skieen. Dus morgen gaat het gebeuren!!!
Het ziet er allemaal heel leuk uit. Ik zal trouwens niet gaan skieen hoor. Ik heb een soort aangeboren magneet in me en die me trekt meestal naar het dichtsbijzijnde kinderklasje op elke berg. Ik ga daar vaak regelrecht op af en heb tot nu toe gelukkig altijd net op tijd mijn noodrem kunnen vinden. Dus we gaan het noodlot maar niet tarten he?
Wel denk ik dat ik hier te vinden zal zijn..... hi hi hi. Dat lijkt me zo leuk, dus dat ga ik zeker doen!! (En ja het fototoestel gaat ook mee ;-) )
Het weer voor morgen ziet er goed uit. Vandaag valt er verse sneeuw, dus hopelijk wordt het lekker skieen voor Ron.....
Wens jullie ook een heel fijn weekend en ga heel erg hopen dat er weer een plak voor de Nederlandse delegatie in Turijn inzit dit weekend!!
Groetjes Petra
donderdag 16 februari 2006
Leuk gezelschap
Vandaag zou de warmste dag worden van de week met 22 graden... Had zoiets van eerst zien en dan geloven. Maar vanmorgen met de honden al wandelend, voelde ik een soort van warme deken. Lekker!! Kreeg er helemaal een voorjaars gevoel van.
Had afgesproken om te gaan koffie drinken bij Eugenie. Terwijl ik in de auto stapte zag ik dat de temperatuur meter in de auto al 59 F aangaf dat is zo'n 15 graden celcius. En dat om half tien 's morgens. Dat beloofde veel goeds. Na de koffie, wat bij mij vaak in de vorm van een Fresca is en een gezellige babbel, rond twaalf uur weer huiswaarts en de temperatuurmeter stond nu op 72 F. Dat was de 22 graden als voorspeld. Heerlijk was het.
Had van de week per post van Erna een stapel Libelles gehad en die heb ik mooi lekker buiten in het zonnetje zitten lezen. Gisteren was het ook al zulk lekker weer en had er rode wangen van en nu al weer in het zonnetje. Leek echt net voorjaar !! De honden hadden ook het lentegevoel en liepen heerlijk met zijn tweetjes in de tuin te rennen. Waarbij de nodige ballen op mijn Libelles gedeponeerd werden met het doel die de tuin weer in te werpen. Waarna dit ritueel zich herhaalde.
Kreeg trouwens ook weer een hele leuke kaart in de post vandaag. Hij was van Karin, mijn zus, om me te feliciteren met het kwijtraken van de onsjes, ponden en kilo's ;-) Het gaat nog steeds goed met me met het lijnen, dus ik hou het nu zeker nog wel even vol. De stand is nu min 7,5 kilo. Het zwemmen en het wandelen geeft zijn resultaat, dus dat geeft de burger (lees Petra) weer moed ;-) En zo'n kaartje is dan helemaal leuk. Dus bedankt hoor!
Terwijl ik in de tuin zat, hoorde ik flink gekwetter van de vogeltjes. Het was duidelijk dat ook zij het voorjaars gevoel hadden. En tot drie keer aan toe kwam er een knal blauw vogeltje op de schutting zitten welke om de hottub staat en mijn blauwe gevleugelde vriendje kwetterde en floot er flink op los. Daarna ging hij op het dak van ons huis zitten en vloog even weg en kwam dan weer terug.
Heb hem net opgezocht op het internet en het bleek een "Blue Bird" te zijn. Ik had deze naam haast zelf kunnen verzinnen eigenlijk, ha ha ha. Het was namelijk een behoorlijk blauw vogeltje. Maarja, vond het wel leuk dat hij zo even bij ons kwam kijken. Denk dat hij ergens in onze omgeving een nestje heeft, of aan het maken is. In ieder geval, ik vond hem reuze gezellig en ook nog es een mooi gezelschap.
Groetjes Petra
Had afgesproken om te gaan koffie drinken bij Eugenie. Terwijl ik in de auto stapte zag ik dat de temperatuur meter in de auto al 59 F aangaf dat is zo'n 15 graden celcius. En dat om half tien 's morgens. Dat beloofde veel goeds. Na de koffie, wat bij mij vaak in de vorm van een Fresca is en een gezellige babbel, rond twaalf uur weer huiswaarts en de temperatuurmeter stond nu op 72 F. Dat was de 22 graden als voorspeld. Heerlijk was het.
Had van de week per post van Erna een stapel Libelles gehad en die heb ik mooi lekker buiten in het zonnetje zitten lezen. Gisteren was het ook al zulk lekker weer en had er rode wangen van en nu al weer in het zonnetje. Leek echt net voorjaar !! De honden hadden ook het lentegevoel en liepen heerlijk met zijn tweetjes in de tuin te rennen. Waarbij de nodige ballen op mijn Libelles gedeponeerd werden met het doel die de tuin weer in te werpen. Waarna dit ritueel zich herhaalde.
Kreeg trouwens ook weer een hele leuke kaart in de post vandaag. Hij was van Karin, mijn zus, om me te feliciteren met het kwijtraken van de onsjes, ponden en kilo's ;-) Het gaat nog steeds goed met me met het lijnen, dus ik hou het nu zeker nog wel even vol. De stand is nu min 7,5 kilo. Het zwemmen en het wandelen geeft zijn resultaat, dus dat geeft de burger (lees Petra) weer moed ;-) En zo'n kaartje is dan helemaal leuk. Dus bedankt hoor!
Terwijl ik in de tuin zat, hoorde ik flink gekwetter van de vogeltjes. Het was duidelijk dat ook zij het voorjaars gevoel hadden. En tot drie keer aan toe kwam er een knal blauw vogeltje op de schutting zitten welke om de hottub staat en mijn blauwe gevleugelde vriendje kwetterde en floot er flink op los. Daarna ging hij op het dak van ons huis zitten en vloog even weg en kwam dan weer terug.
Heb hem net opgezocht op het internet en het bleek een "Blue Bird" te zijn. Ik had deze naam haast zelf kunnen verzinnen eigenlijk, ha ha ha. Het was namelijk een behoorlijk blauw vogeltje. Maarja, vond het wel leuk dat hij zo even bij ons kwam kijken. Denk dat hij ergens in onze omgeving een nestje heeft, of aan het maken is. In ieder geval, ik vond hem reuze gezellig en ook nog es een mooi gezelschap.
Groetjes Petra
dinsdag 14 februari 2006
Hiep Hiep Hoera voor Valentijntje
Vandaag Valentijnsdag. Voor ons een hele leuke dag, want drie jaar geleden is onze Connor op Valentijnsdag geboren. Toen zo'n klein ieniemienie hondje en nu zo'n lieve zwarte langharige knuffel. En ook vanmorgen zoals elke dag begroet met een lieve knuffel van hem. Had afgelopen zondag na het planten van de bomen bij de Petsmart zijn kadootjes uitgezocht. Had een rode bal en een klein eendje voor hem gekocht als speeltje. En ook nog een Nylabone. En die viel goed in de smaak. We hadden ze gegeven voordat Ron naar zijn werk ging en "Valentijn" is daarna twee uur zowat aan het kluiven geweest, met het nodige kabaal. Dus laten vallen en snel weer pakken. Laten vallen en weer pakken. Het is ook zo'n lekkere druif. Stace had ontdekt dat in de rode bal een piepertje zat en om het geheel nog wat meer geluid te geven had hij zich ontfermt over dit kadootje en zo vormden ze samen een lekker muzikaal duo, waarna slapen er voor mij niet meer in zat. ;-)
Via de email kregen we vandaag ook een foto van Connor's zus Ilya toegestuurd. Ook zij dus jarig vandaag en het was zo'n lieve foto. Net zo'n lief koppie als Connor. Zo leuk om contact te hebben met Connor's nestgenootjes. Is het geen plaatje?
Vanochtend zou ik ook gaan wandelen met de Nederlandse vrouwen bij Lake Pine. En eigenlijk was het Stacey's beurt om mee te gaan, maar ik kon het niet over mijn hart verkrijgen om Connor vandaag thuis te laten. Hij was per slot van rekening jarig vandaag. Dus met zijn drietjes op pad dus!! En het was weer heerlijk weer en hebben we genoten van de 6,5 km die we gelopen hebben.
Vanavond was er nog een lekker maaltje voor de jarige. Het was een heerlijke bak vol met brokken en daarboven op een lekker toefje slagroom. Als bij ons de slagroomspuit ten gehore komt, gaan alle alarmbellen bij Stace en Connor af en dringen zij zich lichtelijk op om een toefje te kunnen bemachtigen. En dat mag natuurlijk op je verjaardag. Met grote happen aten ze hun brokken op om daarna likkebaardend na te genieten. Wat kan een hondenleven toch heerlijk zijn ;-)
's Avonds zijn Ron en ik naar de bioscoop geweest. Okay het is een commercieel gedoe geworden het Valentijnsgebeuren, maar ik zie er niet zo veel kwaad in en grijp de kans om leuke dingen te gaan doen. Dus onder het mom van, "plezier moet je maken, want de ellende komt vanzelf", geniet ik gewoon lekker van zulke dagen en vind het leuk om dan vanavond lekker naar de film te gaan en even te genieten met zijn tweetjes. We zijn naar de film van de Pink Panther geweest en het was toch wel een hele leuke film. Halverwege de film besefte ik me dat veel mensen in Amerika de oude inspecteur Clouseau misschien helemaal niet kenden. Ik vond het weer heel erg leuk om te zien en de film zit vol met flauwe grapjes, maar moet daar altijd wel erg om lachen. Dus om deze dag te evalueren, denk ik dat het een zeer geslaagd daagje is geweest, voor Connor en Stace en voor hun baasjes. Hoop voor jullie ook ;-)
Groetjes Petra
maandag 13 februari 2006
Ahhhhhh zoveel Post!!!
Vanmorgen was ik weer naar de zwem geweest en toen ik terugkwam stond er in het inhammetje van de garagedeur een pakketje. Leuk!!! Gauw de auto weg gezet en naar het pakketje toe. Hij was van Ron en Erna. Het was weer een overheerlijk pakket met allerlei lekkers!! Oh wat worden we toch verwend. Ook heerlijk wat Libelle's en voor Ron auto/motor boekjes.... Super. En natuurlijk wat lekkers voor de honden, die al kwispelend bij me stonden en er als de wiedeweerga vandoor gingen met hun kluif uit Nederland. Leuk toch. Wordt er altijd zo blij van.
Toen kreeg ik ook nog een leuk emailtje vandaag. Jeannette, een vriendin van de lagere en middelbare school had me een heel leuk mailtje gestuurd. Het blijkt dat zij mijn blog dus ook leest. Zo leuk om weer van haar te horen. Inmiddels is zij van Rotterdam, via Haarlem naar Almere verhuisd. En zelf ben ik ook helemaal van plek veranderd. Terwijl we dat vroeger helemaal nooit gedacht zouden hebben. Zo raar dat dat het in het leven soms zo gaat als het gaat. Maar des te leuker nu een mailtje van haar te krijgen en ik ben weer helemaal op de hoogte ;-)
Maar dat was nog niet alles vandaag. Toen Ron thuis kwam nam hij de post uit de brievenbus mee naar binnen. En het was een hele stapel zelfs!!
Volgens mij heeft de postbode alle post uit Nederland opgespaard voor vandaag. Er zat o.a. een superdikke enveloppe in. Ik zag het al, die was van Anja! Ze had al diverse keren gevraagd of ik nou al post had gehad. Maar moest steeds nee zeggen. Maar vandaag niet! De enveloppe was nu echt binnen. Moest mezelf echt beheersen om niet te gaan scheuren. Oh, ik ben echt erg hoor. Inmiddels had ik me namelijk in die drie weken natuurlijk al tig keer afgevraagd wat Anja voor ons verzonnen had. Het was een kookboek!! Leuk! Met allemaal stoofgerechten. Anja weet maar al te goed hoe (laag) mijn culinaire niveau is en dat ik nu zo blij ben met die Crockpot. Nou begint het tenminste ergens op te lijken, ha ha ha. En in dit boek stonden allemaal leuke 1 pansgerechten. Mmmmmm.... Anja ik laat het weten hoor of het wil lukken ;-)
Maar er waren nog meer enveloppen. Inmiddels was Ron al aan het openmaken geslagen. Een kaart van Ada en Henny!! Precies op tijd. Het was een verjaardagskaart voor ons Valentijntje!!!
Morgen, op Valentijnsdag, is namelijk Connor jarig en Ada en Henny zijn de fokkers van Connor en Stace. Onze lieve knuffel wordt alweer drie jaar. Het is misschien toeval, maar Connor is dus op valentijnsdag geboren, maar hij is ook echt zo'n lieve kroelhond. Het is zo'n "lieffie". Gewoon een super Valentijnshondje! Zag van het weekend al dat Henny hun website ook heeft aangepast in Valentijns stijl. Zo leuk. Hun dochter, Wendy, is afgelopen vrijdag getrouwd en vond het heel leuk om de foto's te kunnen bewonderen. Het maakt de wereld zo'n stuk kleiner dat internet.
Maar terug naar de post. Er was nog meer..... Van Yvonne en Ton. Ook een verjaardagskaart voor Connor. Zo leuk toch.... Van Vera de Muis, alhoewel er dit keer natuurlijk, hoe kan het ook anders een hondje op stond. Leuk, leuk, leuk....
En alsof alle kaarten nog niet genoeg waren er zat nog een brief bij ook. Het was een brief van de moeder en vader van Ruud. Zij zijn in Juli samen met Ruud en Annemarie en (ook) Ron en Petra, hier geweest en we hebben zo'n leuk weekend met ze gehad toen. Naar aanleiding van ons kerstkaartje had ze een hele leuke brief getikt. Heerlijk verhaal er in. Echt Ruud's moeder, zo grappig. Goed toch he? Hoe al die post je zo vrolijk kan maken..... Bedankt allemaal voor het opsturen, en bedankt postbode voor het opsparen van al die leuke post ;-)
Enne... die mooie rode tulpen?..... die heb ik van mijn eigenste Valentijn gehad! Lief he? Kom helemaal in de stemming hoor zo. Morgen gaan we met zijn tweetjes naar de bioscoop. Vind de bioscoop altijd zo gezellig. Waarschijnlijk wordt het de nieuwe film van de Pink Panther met Steve Martin.
Was vandaag ook weer met de honden buiten bezig. Het was weer heerlijk weer. Fris windje, maar een o zo stralend zonnetje. En dacht ik zal ook es even een foto maken van onze bijna in bloei staande Japanse kers. Dit is niet 1 van de net geplante bomen, maar deze had ik in de zomer gekocht en ik vind het zo leuk dat hij zo goed is aangeslagen. Met al die mooi roze knoppen die je nu zo goed kunt zien.
Hopelijk doet hij er nog even over om helemaal in bloei te komen, want het is 's nachts best nog wel frisjes. Ik zag trouwens ook dat de narcissen nu ook al heel snel groeien. Pas vertelde Eugenie me dat hier alles een stuk eerder uit komt dan in NL. Hoop maar dat het allemaal volgens het boekje van de natuur gaat met al dat nieuwe groen. Het zou zo zonde zijn dat het door een flinke kou ineens allemaal weg is, zonder dat wij ervan hebben kunnen genieten. Maar voorlopig zegt de weerkaart dat het alleen maar warmer wordt, dus we hebben goede hoop!
Groetjes Petra
Toen kreeg ik ook nog een leuk emailtje vandaag. Jeannette, een vriendin van de lagere en middelbare school had me een heel leuk mailtje gestuurd. Het blijkt dat zij mijn blog dus ook leest. Zo leuk om weer van haar te horen. Inmiddels is zij van Rotterdam, via Haarlem naar Almere verhuisd. En zelf ben ik ook helemaal van plek veranderd. Terwijl we dat vroeger helemaal nooit gedacht zouden hebben. Zo raar dat dat het in het leven soms zo gaat als het gaat. Maar des te leuker nu een mailtje van haar te krijgen en ik ben weer helemaal op de hoogte ;-)
Maar dat was nog niet alles vandaag. Toen Ron thuis kwam nam hij de post uit de brievenbus mee naar binnen. En het was een hele stapel zelfs!!
Volgens mij heeft de postbode alle post uit Nederland opgespaard voor vandaag. Er zat o.a. een superdikke enveloppe in. Ik zag het al, die was van Anja! Ze had al diverse keren gevraagd of ik nou al post had gehad. Maar moest steeds nee zeggen. Maar vandaag niet! De enveloppe was nu echt binnen. Moest mezelf echt beheersen om niet te gaan scheuren. Oh, ik ben echt erg hoor. Inmiddels had ik me namelijk in die drie weken natuurlijk al tig keer afgevraagd wat Anja voor ons verzonnen had. Het was een kookboek!! Leuk! Met allemaal stoofgerechten. Anja weet maar al te goed hoe (laag) mijn culinaire niveau is en dat ik nu zo blij ben met die Crockpot. Nou begint het tenminste ergens op te lijken, ha ha ha. En in dit boek stonden allemaal leuke 1 pansgerechten. Mmmmmm.... Anja ik laat het weten hoor of het wil lukken ;-)
Maar er waren nog meer enveloppen. Inmiddels was Ron al aan het openmaken geslagen. Een kaart van Ada en Henny!! Precies op tijd. Het was een verjaardagskaart voor ons Valentijntje!!!
Morgen, op Valentijnsdag, is namelijk Connor jarig en Ada en Henny zijn de fokkers van Connor en Stace. Onze lieve knuffel wordt alweer drie jaar. Het is misschien toeval, maar Connor is dus op valentijnsdag geboren, maar hij is ook echt zo'n lieve kroelhond. Het is zo'n "lieffie". Gewoon een super Valentijnshondje! Zag van het weekend al dat Henny hun website ook heeft aangepast in Valentijns stijl. Zo leuk. Hun dochter, Wendy, is afgelopen vrijdag getrouwd en vond het heel leuk om de foto's te kunnen bewonderen. Het maakt de wereld zo'n stuk kleiner dat internet.
Maar terug naar de post. Er was nog meer..... Van Yvonne en Ton. Ook een verjaardagskaart voor Connor. Zo leuk toch.... Van Vera de Muis, alhoewel er dit keer natuurlijk, hoe kan het ook anders een hondje op stond. Leuk, leuk, leuk....
En alsof alle kaarten nog niet genoeg waren er zat nog een brief bij ook. Het was een brief van de moeder en vader van Ruud. Zij zijn in Juli samen met Ruud en Annemarie en (ook) Ron en Petra, hier geweest en we hebben zo'n leuk weekend met ze gehad toen. Naar aanleiding van ons kerstkaartje had ze een hele leuke brief getikt. Heerlijk verhaal er in. Echt Ruud's moeder, zo grappig. Goed toch he? Hoe al die post je zo vrolijk kan maken..... Bedankt allemaal voor het opsturen, en bedankt postbode voor het opsparen van al die leuke post ;-)
Enne... die mooie rode tulpen?..... die heb ik van mijn eigenste Valentijn gehad! Lief he? Kom helemaal in de stemming hoor zo. Morgen gaan we met zijn tweetjes naar de bioscoop. Vind de bioscoop altijd zo gezellig. Waarschijnlijk wordt het de nieuwe film van de Pink Panther met Steve Martin.
Was vandaag ook weer met de honden buiten bezig. Het was weer heerlijk weer. Fris windje, maar een o zo stralend zonnetje. En dacht ik zal ook es even een foto maken van onze bijna in bloei staande Japanse kers. Dit is niet 1 van de net geplante bomen, maar deze had ik in de zomer gekocht en ik vind het zo leuk dat hij zo goed is aangeslagen. Met al die mooi roze knoppen die je nu zo goed kunt zien.
Hopelijk doet hij er nog even over om helemaal in bloei te komen, want het is 's nachts best nog wel frisjes. Ik zag trouwens ook dat de narcissen nu ook al heel snel groeien. Pas vertelde Eugenie me dat hier alles een stuk eerder uit komt dan in NL. Hoop maar dat het allemaal volgens het boekje van de natuur gaat met al dat nieuwe groen. Het zou zo zonde zijn dat het door een flinke kou ineens allemaal weg is, zonder dat wij ervan hebben kunnen genieten. Maar voorlopig zegt de weerkaart dat het alleen maar warmer wordt, dus we hebben goede hoop!
Groetjes Petra
zondag 12 februari 2006
Het is goud wat blinkt !!!
Vandaag dus wel goud! Al hebben wij er helaas niet veel van gezien, maar wel heel goed van de dames. Zag net het interview met Ireen Wust en Renate Groenewold op het RTL journaal op internet. Wat leuk. Heb inmiddels ook een link gevonden met rechtstreekse beelden met het Holland Heineken house. Waar er dus een hossende massa was.... Heel knap en de dames kunnen super trots zijn. Dat is waar zij al die keren voor getraind hebben!!
Eigenlijk waren de plannen voor vandaag dat we naar het strand zouden gaan. Maar het was koud.... erg koud vandaag. Er is ook veel, heel veel sneeuw gevallen ten Noorden van ons en in de bergen van Noord Carolina. Vandaar, zullen we wel of zullen we niet? Dat was de vraag vanmorgen. Het is voor ons twee en half uur rijden naar het strand en uiteindelijk werd het dus niet...... Maar zijn we lekker aan de wandel gegaan bij Lake Johnson. Daar had ik van de week met de Nederlandse vrouwen ook gelopen en ik vond het er erg leuk. Vandaar vanochtend daar weer naar toe gegaan.
Hier onder een link naar het filmpje van onze zondagochtend wandeling
Tijdens de wandelink waren er "Snow flurry's". Vind dit zo'n leuk woord. Het betekent dat er wat sneeuw volkjes dwarrelde. De weermannen voorspelde dit gisteren in het journaal bij ons. Snowflurry's, maar geen pakken sneeuw. Jammer had graag even in de sneeuw willen lopen maar wat niet is kan natuurlijk altijd nog komen, maar voorlopig geeft de weerkaart voor aankomende week een stijging in de temperatuur weer. Vrijdag gaat het 21 graden worden volgens www.weather.com
Weer zo'n groot temperatuursverschil in een aantal dagen tijd. We zullen zien wat het gaat worden ;-)
Na de wandeling zijn we langs de Home Depot gegaan. Van de week toen we daar waren voor het isolatiemateriaal zag ik dat ze hele mooie bomen hadden. Een soort van Japanse Kers, hier genaamd de Yoshino Flowering Cherry. Met in de lente mooie roze bloesem. Deze hadden we ook in Zierikzee in de voortuin. Een plaatje altijd in het voorjaar.
Nou hadden we tussen de coniferen wat ruimte over gehouden voor twee bomen en hebben we dus vanmiddag (alweer) boomplantdag gehad. Terwijl we daarmee bezig waren zag ik in de tuin dat de boom die we vorig jaar in de zomer hadden gepland, ook van het zelfde soort, inmiddels dik in de knoppen zat. Maar goed dus dat er geen sneeuw is geweest zeg. Dan hadden de aanstaande bloemen er zo afgevallen.....
Verder stond er bij de Home Depot een flinke Prunus, met rood blad en die hebben we ook meegenomen en aan de voorkant geplaatst naast de oprit. Het was natuurlijk weer een heel gedoe om de bomen in de auto te krijgen. Maar de jongen bij de Home Depot heeft ze er voor ons in gezet. En ze waren zwaar hoor. De Prunus heeft hij samen met Ron gedaan, want die was wel erg zwaar. De bomen zaten niet in pot, maar gewoon een kluit en dat was echt super zwaar. Geweldig toch weer het helpen nu weer van deze jongen. En echt geen onvertogen woord en hartstikke vriendelijk, telkens weer.
Hield mijn hart alweer vast voor het "kuilen graaf gedeelte", maar dat ging als een eitje. Gisteren heeft het heel de dag geregend en het scheppen was een makkie. Dus binnen 1 uur drie grote bomen gepland. Zeker een nieuw record!!!
Groetjes Petra
Eigenlijk waren de plannen voor vandaag dat we naar het strand zouden gaan. Maar het was koud.... erg koud vandaag. Er is ook veel, heel veel sneeuw gevallen ten Noorden van ons en in de bergen van Noord Carolina. Vandaar, zullen we wel of zullen we niet? Dat was de vraag vanmorgen. Het is voor ons twee en half uur rijden naar het strand en uiteindelijk werd het dus niet...... Maar zijn we lekker aan de wandel gegaan bij Lake Johnson. Daar had ik van de week met de Nederlandse vrouwen ook gelopen en ik vond het er erg leuk. Vandaar vanochtend daar weer naar toe gegaan.
Hier onder een link naar het filmpje van onze zondagochtend wandeling
Tijdens de wandelink waren er "Snow flurry's". Vind dit zo'n leuk woord. Het betekent dat er wat sneeuw volkjes dwarrelde. De weermannen voorspelde dit gisteren in het journaal bij ons. Snowflurry's, maar geen pakken sneeuw. Jammer had graag even in de sneeuw willen lopen maar wat niet is kan natuurlijk altijd nog komen, maar voorlopig geeft de weerkaart voor aankomende week een stijging in de temperatuur weer. Vrijdag gaat het 21 graden worden volgens www.weather.com
Weer zo'n groot temperatuursverschil in een aantal dagen tijd. We zullen zien wat het gaat worden ;-)
Na de wandeling zijn we langs de Home Depot gegaan. Van de week toen we daar waren voor het isolatiemateriaal zag ik dat ze hele mooie bomen hadden. Een soort van Japanse Kers, hier genaamd de Yoshino Flowering Cherry. Met in de lente mooie roze bloesem. Deze hadden we ook in Zierikzee in de voortuin. Een plaatje altijd in het voorjaar.
Nou hadden we tussen de coniferen wat ruimte over gehouden voor twee bomen en hebben we dus vanmiddag (alweer) boomplantdag gehad. Terwijl we daarmee bezig waren zag ik in de tuin dat de boom die we vorig jaar in de zomer hadden gepland, ook van het zelfde soort, inmiddels dik in de knoppen zat. Maar goed dus dat er geen sneeuw is geweest zeg. Dan hadden de aanstaande bloemen er zo afgevallen.....
Verder stond er bij de Home Depot een flinke Prunus, met rood blad en die hebben we ook meegenomen en aan de voorkant geplaatst naast de oprit. Het was natuurlijk weer een heel gedoe om de bomen in de auto te krijgen. Maar de jongen bij de Home Depot heeft ze er voor ons in gezet. En ze waren zwaar hoor. De Prunus heeft hij samen met Ron gedaan, want die was wel erg zwaar. De bomen zaten niet in pot, maar gewoon een kluit en dat was echt super zwaar. Geweldig toch weer het helpen nu weer van deze jongen. En echt geen onvertogen woord en hartstikke vriendelijk, telkens weer.
Hield mijn hart alweer vast voor het "kuilen graaf gedeelte", maar dat ging als een eitje. Gisteren heeft het heel de dag geregend en het scheppen was een makkie. Dus binnen 1 uur drie grote bomen gepland. Zeker een nieuw record!!!
Groetjes Petra
zaterdag 11 februari 2006
Waar is Rintje nou?
Waar is Rintje nou? We zijn nog geen jaar het land uit en we hebben geen goud bij het schaatsen? Hoe kan dat nou?
Gisteren bij de opening van de Olympische Spelen deelde de Amerikaanse presentator ons mede, bij binnenkomst van het Nederlandse team, dat Nederland "vroeger" heel goed was in Speedskating. "Vroeger?", dacht ik nog. Maar het werd nog erger..... Hij vertelde dat hij zeker wist dat ene Chad op deze spelen alles gaat winnen wat speedskating betreft. Ja duh!!! Wat dacht je van onze Rintje, dacht ik nog. Maar de presentator ging nog verder.... Hij vertelde dat de enige die kans maakte Sven Kramer was, maar hij gaf Chad toch meer kans. Ron en ik zaten elkaar aan te kijken. Nouwwww, dat zullen we nog wel es zien, meneer de presentator!!! Nou moet ik eerlijk zeggen dat ik me niet in het schaatsen of zo heb verdiept, maar was er zeker van dat Rintje (mijn held) het vast allemaal goed zo breien, of nee, ik moet natuurlijk goed zou schaatsen zeggen.
Dus vanmiddag zaten we voor de tv, maar allen maar dames ijshockey te zien. De hele middag lang. Nou vind ik ijshockey heel leuk om naar te kijken, maar het dames ijshockey is wel heel lief vond ik. Heel weinig bodychecks hoor. En ik wilde speedskating zien. Die Chad ging echt niet winnen!! Niks vroeger, Nederlanders kunnen nog steeds heel goed speedskaten hoor! Dus verder zoeken op tv. Niks te vinden. Dan op internet? Het blijkt dat het Olympisch commitee verboden heeft om beelden via het internet uit te zenden. En zelfs het journaal meldde dat we buiten de regio zitten en we niet kunnen kijken. Ja, zo kan ik ook winnen zeg. Wist zeker dat Rintje het hele cluppie al een poepie had laten ruiken. Maar zag en hoorde niks.
Later zat ik met Erna aan de Skype en die bracht het slechte nieuws. Die Chad had nog gewonnen ook van onze Sven Kramer die nu zilver had. Ook heel knap hoor, maar waar is onze Rintje nou toch???? Deed hij helemaal niet mee dan? Jeetje ben er even niet bij en Rintje mag niet meer mee doen. Tsjonge jonge zeg..... Ben echt benieuwd hoe de verdere afstanden zullen gaan. Zat me te bedenken.... Kunnen we niet een mus loslaten daar in de ijshal in Turijn? Mussen doen het altijd goed ik een hal, had ik laatst nog gehoord..... Maar deze keer met een andere missie. Deze mus zou namelijk kunnen zorgen voor het nodige vogelpoepje? Daar hebben wij Nederlanders wel al wat ervaring mee, dus daar kan Sven zo om heen en hebben we die Chad mooi tuk! Of is dat nou niet zo'n lieve Olympische gedachte? ;-)
Groetjes Petra
Gisteren bij de opening van de Olympische Spelen deelde de Amerikaanse presentator ons mede, bij binnenkomst van het Nederlandse team, dat Nederland "vroeger" heel goed was in Speedskating. "Vroeger?", dacht ik nog. Maar het werd nog erger..... Hij vertelde dat hij zeker wist dat ene Chad op deze spelen alles gaat winnen wat speedskating betreft. Ja duh!!! Wat dacht je van onze Rintje, dacht ik nog. Maar de presentator ging nog verder.... Hij vertelde dat de enige die kans maakte Sven Kramer was, maar hij gaf Chad toch meer kans. Ron en ik zaten elkaar aan te kijken. Nouwwww, dat zullen we nog wel es zien, meneer de presentator!!! Nou moet ik eerlijk zeggen dat ik me niet in het schaatsen of zo heb verdiept, maar was er zeker van dat Rintje (mijn held) het vast allemaal goed zo breien, of nee, ik moet natuurlijk goed zou schaatsen zeggen.
Dus vanmiddag zaten we voor de tv, maar allen maar dames ijshockey te zien. De hele middag lang. Nou vind ik ijshockey heel leuk om naar te kijken, maar het dames ijshockey is wel heel lief vond ik. Heel weinig bodychecks hoor. En ik wilde speedskating zien. Die Chad ging echt niet winnen!! Niks vroeger, Nederlanders kunnen nog steeds heel goed speedskaten hoor! Dus verder zoeken op tv. Niks te vinden. Dan op internet? Het blijkt dat het Olympisch commitee verboden heeft om beelden via het internet uit te zenden. En zelfs het journaal meldde dat we buiten de regio zitten en we niet kunnen kijken. Ja, zo kan ik ook winnen zeg. Wist zeker dat Rintje het hele cluppie al een poepie had laten ruiken. Maar zag en hoorde niks.
Later zat ik met Erna aan de Skype en die bracht het slechte nieuws. Die Chad had nog gewonnen ook van onze Sven Kramer die nu zilver had. Ook heel knap hoor, maar waar is onze Rintje nou toch???? Deed hij helemaal niet mee dan? Jeetje ben er even niet bij en Rintje mag niet meer mee doen. Tsjonge jonge zeg..... Ben echt benieuwd hoe de verdere afstanden zullen gaan. Zat me te bedenken.... Kunnen we niet een mus loslaten daar in de ijshal in Turijn? Mussen doen het altijd goed ik een hal, had ik laatst nog gehoord..... Maar deze keer met een andere missie. Deze mus zou namelijk kunnen zorgen voor het nodige vogelpoepje? Daar hebben wij Nederlanders wel al wat ervaring mee, dus daar kan Sven zo om heen en hebben we die Chad mooi tuk! Of is dat nou niet zo'n lieve Olympische gedachte? ;-)
Groetjes Petra
vrijdag 10 februari 2006
Olympics
Terwijl ik dit zit te schrijven, is de opening op tv van de olympische spelen net begonnen. Gluur over het randje van de laptop steeds even mee. Het ziet er allemaal weer heel mooi uit. Kreeg ook een berichtje van Yvonne via de Skype dat zij het dus allang gezien had. We lopen dus even een paar uur achter.....
Maar ben benieuwd of we nog een paar Nederlandse spelers voorbij zien schieten ;-)Voorlopig is het veel Amerikaans wat de klok slaat. Maar ook veel aandacht voor de stad Turijn. Het viel me op dat Google ook hun logo aangepast hebben. Vind dat altijd wel grappig als ik de computer aanzet. Ze zijn daar altijd heel creatief in vindt ik.
Net nog even naar de Home depot geweest vanavond. We hadden wat isolatie materiaal nodig en ik sta toch iedere keer weer verbaasd hoe behulpzaam ze hier toch zijn. En de Homedepot, die vlak bij ons, is toch wel een uitschieter. Ron had een bepaalde maat nodig en eigenlijk mocht dit niet op de machine gezaagd worden. Wat ze normaal altijd doen. Maar de verkoper wilde hem wel helpen hoor. Dus werd er een collega bij geroepen en samen hebben ze het grote stuk piepschuim netjes voor ons op maat gemaakt. Met hoekpas en stanleymes en met een heel brok geduld. Ongelooflijk...... Ron en ik liepen lachend de Amerikaanse Gamma weer uit met het isolatie materiaal keurig op maat. Super toch weer.
Als het weer het toelaat gaan we zondag even lekker naar het strand. Ik zeg expres als het weer het toelaat, want er wordt misschien vannacht wat sneeuw verwacht. En eerlijk gezegd vindt ik dat wel erg leuk!! Het zal er om hangen vannacht.
Wil iedereen een lekker Olympisch weekend toe wensen en.... wie weet een paar gouden plakken hier en daar.....
Groetjes Petra
Maar ben benieuwd of we nog een paar Nederlandse spelers voorbij zien schieten ;-)Voorlopig is het veel Amerikaans wat de klok slaat. Maar ook veel aandacht voor de stad Turijn. Het viel me op dat Google ook hun logo aangepast hebben. Vind dat altijd wel grappig als ik de computer aanzet. Ze zijn daar altijd heel creatief in vindt ik.
Net nog even naar de Home depot geweest vanavond. We hadden wat isolatie materiaal nodig en ik sta toch iedere keer weer verbaasd hoe behulpzaam ze hier toch zijn. En de Homedepot, die vlak bij ons, is toch wel een uitschieter. Ron had een bepaalde maat nodig en eigenlijk mocht dit niet op de machine gezaagd worden. Wat ze normaal altijd doen. Maar de verkoper wilde hem wel helpen hoor. Dus werd er een collega bij geroepen en samen hebben ze het grote stuk piepschuim netjes voor ons op maat gemaakt. Met hoekpas en stanleymes en met een heel brok geduld. Ongelooflijk...... Ron en ik liepen lachend de Amerikaanse Gamma weer uit met het isolatie materiaal keurig op maat. Super toch weer.
Als het weer het toelaat gaan we zondag even lekker naar het strand. Ik zeg expres als het weer het toelaat, want er wordt misschien vannacht wat sneeuw verwacht. En eerlijk gezegd vindt ik dat wel erg leuk!! Het zal er om hangen vannacht.
Wil iedereen een lekker Olympisch weekend toe wensen en.... wie weet een paar gouden plakken hier en daar.....
Groetjes Petra
woensdag 8 februari 2006
"Lunch"
Vanmorgen weer naar de zwem geweest en we hadden weer les van Michelle. Michelle is altijd super enthousiast en dit keer zwom ze weer mee. En dat laat ze luidkeels horen. Dit keer kregen de benen van mij en mijn mede aquarobic-ers het voor hun kiezen. Na het inrennen van voor naar achter, grote pas, kleine pas, lang lauf pas, benen omhoog pas en de "jumping jacks" moesten we "Lunges" in het water doen. Dat is met 1 been naar achteren en 1 been gebogen. Eerst alleen lunges, maar daarna een combinatie met een "Kick" en "Knee". Er werd dus luid en hardop gecoached door Michelle. "Lunge, kick, lunge, together", schreewde ze door het zwembad en telde tot tien en toen weer van 10 naar 0. Dus 20 keer. Daarna de kreet "lunge, knee, lunge, together". Zelfde verhaal, 20 keer dus ;-) En ik kon er niks aan doen, maar bij elke "lunge" moest ik denken aan een heel ander "lunch" en daarmee mijn aanstaande boterhammetje na de zwem, ha ha ha. Van de knee weer terug naar de kick en weer terug naar de knee. Afijn weer 40 "lunches" verder. En veel mensen telde luidkeels mee. Het enthousiasme werkte aanstekelijk. Dat is wel leuk van het sporten hier in Amerika. Het gaat echt met groot enthousiasme en dat werkt reuze aanstekelijk. Daarna kregen we dumbbels tot ons.
Ook daar had ze leuke oefeningen mee. Eerst voor ons uit in het water en de dumbbells naar beneden en daarna het zelfde achter je rug. Na alle "lung(ch)es" gingen we over naar de "crunches". Te weten oefeningen voor de buikspieren. Zooooo, Michelle had er zin in en hoorde de krulspelden tegen pruttelen, ha ha ha. Wat wel leuk is dat mijn mede aquarobic-ers zich inmiddels bijna allemaal aan mij voorgesteld hebben. Dat doen ze gewoon uit hun eigen. In het voorbij lopen zelfs. "Hi, I'm Jane" "What's your name?" En als ik dan mijn naam vertel, weten ze gelijk dat ik niet uit Amerika kom waarschijnlijk en hebben ze hele enthousiaste verhalen tegen me. Toch wel heel leuk. Na het zwemmen ga ik meestal even in de sauna bijkomen. Dat is altijd mijn "reward" na het zwemmen. Heerlijk voor mijn spieren en ik kom even bij. In de sauna wordt er heel wat afgekletst. Over van alles en nog wat eigenlijk. Over hondjes, huizen, de kerk, de kinderen, sport en over eten natuurlijk, ha ha ha. Vind het toch wel erg leuk om zo nu en dan even lekker te klessenbessen. Gaat meestal nergens over, maar is gewoon even gezellig.
's Middags was ik met de hondjes aan het ballen in de tuin en toen kwam Alison onze buurvrouw het zelfde doen met haar hondjes. Dus we hadden ons wel bekende praatje over de schutting. Alison is altijd heel gezellig en ik kan altijd lekker met haar praten. Ze heeft ook een groot gevoel voor humor wat ik altijd wel in iemand kan waarderen. We hadden het over ons dieet. Zij was ook in januari begonnen met lijnen. En ze hadden het samen met haar man Bob rigoreus aangepakt en een personal trainer in de hand genomen. Dus ik vroeg hoe het met haar ging. Ze was al 5 pond afgevallen vertelde ze, maar nu was haar eleptical (crosstrainer) stuk gegaan en had haar trainster andere oefeningen voor haar gevonden, waaronder..... lunges! Ha ha ha, waar had ik die meer gehoord vandaag? En... nu had ze enorme spierpijn. Bovendien zei ze, had ze net twee boterhammen op met een dikke laag pindakaas, zei ze lachend. Ik mocht het echt niet tegen Bob vertellen hoor! Maar ze had er zo'n trek in. Ik moest zo lachen toen ze het vertelde. Heerlijk, kan het me ook wel heel erg voorstellen. Haar personal trainer had gelijk met een trainingschema hen ook een dieet voorgeschreven en de vorige keer vertelde ze al dat de hoeveelheid cornflakes die ze nu mocht, toch wel heel weinig was. Ze is zo lekker droog. Afijn terwijl we onze dieet en sport frustraties aan elkaar vertelden straalde het zonnetje op ons bolletje en dat maakte dat we allebei een stuk opgeluchter weer ons eigen huis binnen gingen. Toch wel fijn te horen dat ik niet allen ploeter met mijn "lunges". De buuf heeft het ook ;-)
Groetjes Petra
Ook daar had ze leuke oefeningen mee. Eerst voor ons uit in het water en de dumbbells naar beneden en daarna het zelfde achter je rug. Na alle "lung(ch)es" gingen we over naar de "crunches". Te weten oefeningen voor de buikspieren. Zooooo, Michelle had er zin in en hoorde de krulspelden tegen pruttelen, ha ha ha. Wat wel leuk is dat mijn mede aquarobic-ers zich inmiddels bijna allemaal aan mij voorgesteld hebben. Dat doen ze gewoon uit hun eigen. In het voorbij lopen zelfs. "Hi, I'm Jane" "What's your name?" En als ik dan mijn naam vertel, weten ze gelijk dat ik niet uit Amerika kom waarschijnlijk en hebben ze hele enthousiaste verhalen tegen me. Toch wel heel leuk. Na het zwemmen ga ik meestal even in de sauna bijkomen. Dat is altijd mijn "reward" na het zwemmen. Heerlijk voor mijn spieren en ik kom even bij. In de sauna wordt er heel wat afgekletst. Over van alles en nog wat eigenlijk. Over hondjes, huizen, de kerk, de kinderen, sport en over eten natuurlijk, ha ha ha. Vind het toch wel erg leuk om zo nu en dan even lekker te klessenbessen. Gaat meestal nergens over, maar is gewoon even gezellig.
's Middags was ik met de hondjes aan het ballen in de tuin en toen kwam Alison onze buurvrouw het zelfde doen met haar hondjes. Dus we hadden ons wel bekende praatje over de schutting. Alison is altijd heel gezellig en ik kan altijd lekker met haar praten. Ze heeft ook een groot gevoel voor humor wat ik altijd wel in iemand kan waarderen. We hadden het over ons dieet. Zij was ook in januari begonnen met lijnen. En ze hadden het samen met haar man Bob rigoreus aangepakt en een personal trainer in de hand genomen. Dus ik vroeg hoe het met haar ging. Ze was al 5 pond afgevallen vertelde ze, maar nu was haar eleptical (crosstrainer) stuk gegaan en had haar trainster andere oefeningen voor haar gevonden, waaronder..... lunges! Ha ha ha, waar had ik die meer gehoord vandaag? En... nu had ze enorme spierpijn. Bovendien zei ze, had ze net twee boterhammen op met een dikke laag pindakaas, zei ze lachend. Ik mocht het echt niet tegen Bob vertellen hoor! Maar ze had er zo'n trek in. Ik moest zo lachen toen ze het vertelde. Heerlijk, kan het me ook wel heel erg voorstellen. Haar personal trainer had gelijk met een trainingschema hen ook een dieet voorgeschreven en de vorige keer vertelde ze al dat de hoeveelheid cornflakes die ze nu mocht, toch wel heel weinig was. Ze is zo lekker droog. Afijn terwijl we onze dieet en sport frustraties aan elkaar vertelden straalde het zonnetje op ons bolletje en dat maakte dat we allebei een stuk opgeluchter weer ons eigen huis binnen gingen. Toch wel fijn te horen dat ik niet allen ploeter met mijn "lunges". De buuf heeft het ook ;-)
Groetjes Petra
dinsdag 7 februari 2006
Presentation
Vanmorgen weer gewandeld met de Nederlandse vrouwen, maar voordat ik daar heen ging ben ik eerst hier in de wijk de honden nog uit wezen laten. En tijdens dit rondje kwam ik Rhonda en haar hondje Holly tegen. Rhonda woont schuin tegen over ons en we lopen vaak samen op. Holly is een Cairn Terrier en is Connor's grote (maar letterlijk kleine) vriendinnetje. Tijdens het gesprek wat we hadden, kwam ter sprake dat haar dochter volgende week een spreekbeurt had over .... Nederland. En ze vroeg of ik haar een beetje wilde helpen. Tuurlijk, zei ik, stuur Megan (haar dochter) maar langs vanmiddag. Leuk!
Daarna dus naar het wandelen. Dit keer bij Lake Johnson. Dit keer was het Connor's beurt om mee te gaan. We waren er al wat vroeger want het was een stuk dichterbij dan ik gedacht had. Dus even met Connor wat rond gesnuffeld bij het informatiecentrum en de recreatie plekjes.
Hey ze hebben ook waterfietsen, zie je dat vrouwtje !!
En tafeltjes aan het water.
En nog meer tafeltjes....
Afijn na onze ontdekkingstocht zagen we de dames aankomen en gingen gelijk aan de wandel. Het was weer een hele leuke plek om te wandelen. Het pad liep helemaal langs het meer en moet eerlijk zeggen dat ik nu wel wat verbetering zag in mijn tempo. Het ging een stuk beter dan de vorige keren, al was het met de heuvels op wel even puffen, ha ha ha. Maar er zit verbetering in dus dat vond ik wel leuk om te merken. Had ook dit keer mijn stappenteller meegenomen of eigenlijk aan mijn broekzak gehangen. Nou stond hij na het wandelen op 8900 stappen, maar ik had natuurlijk ook nog met de hondjes gewandeld voordat ik van huis ging en toen had ik hem al om. Denk dat het zo'n 7500 stappen waren. Gek maar ik vind dat toch altijd wel weer interessant om te lezen ;-) Altijd handig voor de statistieken, niet waar?
Na het wandelen nog even genieten van het uitzicht vanaf het dek van het informatie centrum en daarna weer naar huis. Rond half vier stond Megan aan de deur voor haar spreekbeurt of wel "Presentation" over Nederland. Ze had een paar boeken over Nederland en een hele lijst met vragen bij zich. En als ze die kon beantwoorden kreeg ze daar punten voor. Best moeilijke vragen eigenlijk, hahaha. Over wat was een van de belangrijkste gebeurtenissen in de historie? En noem een belangrijke leider van dit land die de historie van het land beinvloed heeft? Noem 10 dingen waar Amerika van Nederland kan leren? Oei oei, en dat allemaal op deze door de weekse zonnige dinsdag middag ;-)Ze had zelf al tekeningen gemaakt van de vlag en van de belangsrijkste produkten, maar er waren in totaal 24 vragen. Nou we hebben gezellig aan tafel zitten keuvelen en geloof dat we het aardig gered hebben. Ik had zelf nog een boek over Nederland dat ook in het Engels en Nederlands was. Dat hadden we van Marieke gehad toen we weg gingen. Ook met het idee dan kan je de mensen in Amerika laten zien waar je vandaan komt. En dat kwam nu wel heel goed uit. Grappig toch weer.
Groetjes Petra
Daarna dus naar het wandelen. Dit keer bij Lake Johnson. Dit keer was het Connor's beurt om mee te gaan. We waren er al wat vroeger want het was een stuk dichterbij dan ik gedacht had. Dus even met Connor wat rond gesnuffeld bij het informatiecentrum en de recreatie plekjes.
Hey ze hebben ook waterfietsen, zie je dat vrouwtje !!
En tafeltjes aan het water.
En nog meer tafeltjes....
Afijn na onze ontdekkingstocht zagen we de dames aankomen en gingen gelijk aan de wandel. Het was weer een hele leuke plek om te wandelen. Het pad liep helemaal langs het meer en moet eerlijk zeggen dat ik nu wel wat verbetering zag in mijn tempo. Het ging een stuk beter dan de vorige keren, al was het met de heuvels op wel even puffen, ha ha ha. Maar er zit verbetering in dus dat vond ik wel leuk om te merken. Had ook dit keer mijn stappenteller meegenomen of eigenlijk aan mijn broekzak gehangen. Nou stond hij na het wandelen op 8900 stappen, maar ik had natuurlijk ook nog met de hondjes gewandeld voordat ik van huis ging en toen had ik hem al om. Denk dat het zo'n 7500 stappen waren. Gek maar ik vind dat toch altijd wel weer interessant om te lezen ;-) Altijd handig voor de statistieken, niet waar?
Na het wandelen nog even genieten van het uitzicht vanaf het dek van het informatie centrum en daarna weer naar huis. Rond half vier stond Megan aan de deur voor haar spreekbeurt of wel "Presentation" over Nederland. Ze had een paar boeken over Nederland en een hele lijst met vragen bij zich. En als ze die kon beantwoorden kreeg ze daar punten voor. Best moeilijke vragen eigenlijk, hahaha. Over wat was een van de belangrijkste gebeurtenissen in de historie? En noem een belangrijke leider van dit land die de historie van het land beinvloed heeft? Noem 10 dingen waar Amerika van Nederland kan leren? Oei oei, en dat allemaal op deze door de weekse zonnige dinsdag middag ;-)Ze had zelf al tekeningen gemaakt van de vlag en van de belangsrijkste produkten, maar er waren in totaal 24 vragen. Nou we hebben gezellig aan tafel zitten keuvelen en geloof dat we het aardig gered hebben. Ik had zelf nog een boek over Nederland dat ook in het Engels en Nederlands was. Dat hadden we van Marieke gehad toen we weg gingen. Ook met het idee dan kan je de mensen in Amerika laten zien waar je vandaan komt. En dat kwam nu wel heel goed uit. Grappig toch weer.
Groetjes Petra
zondag 5 februari 2006
Blue tooth
Vandaag al vroeg op pad. We zijn samen lekker met de hondjes naar Lake Pine gegaan. Eindelijk!! Connor had namelijk nog een wandeling te goed ;-) Hoeveel het gister geregend had, zoveel scheen nu de zon. Heerlijk weer, wel frisjes, maar stralend zonnetje. Er waren veel mensen die vanmorgen dezelfde plannen als wij hadden gemaakt, want het was best druk rondom Lake Pine. Vandaar dat Stace en Connor wat extra hondjes te besnuffelen hadden. Wat zij heel graag doen.
Halverwege het meer was er een vrouw de eendjes en zwanen aan het voeren en kreeg een hele zwerm meeuwen er gratis bij. Toch wel super om te zien hoe deze vogels vreemde capriolen kunnen maken, om een stukje broood te bemachtigen.
Heb weer genoten van het leuke rondje om Lake Pine. En ook Ron, die nu voor het eerst mee was gegaan, vond het er erg leuk. (Let vooral op de krullen ;-) )
Daarna zijn we naar Best Buy gegaan. Om te gaan kijken voor een Blue tooth head set en ontvanger voor op de computer. En we zijn geslaagd !! Dit is de nieuwe aanwinst......
En inmiddels werkt het ook allemaal en ben ik niet meer via een draadje aan mijn laptop gebonden met mijn nieuwe headsetje. En kan ik aan de wandel, als ik aan het skypen ben. Wat een luxe he?
Verder nog even het recept van de Erwtensoep.
2 aardappelen
2 wortelen
2 uien
1 zakje split erwten (500 gram)
anderhalve liter water
2 "Krabbetjes" (soort van spare ribs, maar met meer vlees)
2 karbonades
1 rookworst
peper en zout naar wens
De aardappels, wortelen en uien in stukjes snijden en in de crockpot.
De spliterwten,water, kruiden en het vlees (maar nog niet de rookworst) ook in de crockpot. Dit laten sudderen en als het vlees gaar is ook in stukjes snijden.
Na ongeveer 6 uur de rookworst erbij. In totaal heb ik het op de laagste stand iets van 8 uur aan gehad. En was de soep klaar.
Eigenlijk hoort er ook knolselderij en selderij en prei in. Maar daar zijn wij niet echte liefhebbers van dus die heb ik achterwege gelaten ;-)
Groetjes Petra
Halverwege het meer was er een vrouw de eendjes en zwanen aan het voeren en kreeg een hele zwerm meeuwen er gratis bij. Toch wel super om te zien hoe deze vogels vreemde capriolen kunnen maken, om een stukje broood te bemachtigen.
Heb weer genoten van het leuke rondje om Lake Pine. En ook Ron, die nu voor het eerst mee was gegaan, vond het er erg leuk. (Let vooral op de krullen ;-) )
Daarna zijn we naar Best Buy gegaan. Om te gaan kijken voor een Blue tooth head set en ontvanger voor op de computer. En we zijn geslaagd !! Dit is de nieuwe aanwinst......
En inmiddels werkt het ook allemaal en ben ik niet meer via een draadje aan mijn laptop gebonden met mijn nieuwe headsetje. En kan ik aan de wandel, als ik aan het skypen ben. Wat een luxe he?
Verder nog even het recept van de Erwtensoep.
2 aardappelen
2 wortelen
2 uien
1 zakje split erwten (500 gram)
anderhalve liter water
2 "Krabbetjes" (soort van spare ribs, maar met meer vlees)
2 karbonades
1 rookworst
peper en zout naar wens
De aardappels, wortelen en uien in stukjes snijden en in de crockpot.
De spliterwten,water, kruiden en het vlees (maar nog niet de rookworst) ook in de crockpot. Dit laten sudderen en als het vlees gaar is ook in stukjes snijden.
Na ongeveer 6 uur de rookworst erbij. In totaal heb ik het op de laagste stand iets van 8 uur aan gehad. En was de soep klaar.
Eigenlijk hoort er ook knolselderij en selderij en prei in. Maar daar zijn wij niet echte liefhebbers van dus die heb ik achterwege gelaten ;-)
Groetjes Petra
Abonneren op:
Posts (Atom)