Klein drama onder de BBQ....

Vanmiddag toen Ron thuis kwam heeft hij de tuin "Ernesto" klaar gemaakt. Dus de schommelstoel eraf, losse dingen in de garage gezet en de BBQ uit de ergste wind. Maar bij het optillen van de BBQ zag hij een klein drama. Onder de BBQ was een slang begonnen aan het verorberen van een nog levende kikker. Ieks... Ik vind kikkers 2 keer niks, maar slangen 3 x niks. Het idee dat deze waarschijnlijk onder onze BBQ woonde? Daar werd ik eigenlijk niet erg vrolijk van. Misschien woonde hij er pas van wege de vele regen de laatste dagen. Maar nu woont hij er dus niet meer. Ron heeft hem een ander plekje toebedeeld. Met een schep heeft hij de kikker kunnen redden, voor zover mogelijk. De slang heeft het daarbij niet gered (ahum). Niet dat ik dat heel erg betreurde eigenlijk. Ik vond het een vreselijk plaatje. Die grotere kikker met die slang. Ieks....



Vannacht komt het meeste van Ernesto over ons heen. In de loop van vrijdag gaat hij naar boven richting Virginia. De televisie staat er op het moment vol van met allemaal kaartjes en weermannen op verschillende plaatsen. We hopen dat het allemaal wat mee zal vallen en dat het alleen bij veel regen zal blijven, zoals de voorspellingen nu zijn.


(klik op de foto's voor grotere afbeeldingen)

Groetjes Petra

Laatste keer.....

Vanmorgen weer naar het zwembad geweest en het zonnetje scheen zo waar. Toen Ron vanmorgen naar zijn werk ging hadden we dikke onweersbuien gepaard met flink wat regen. Dus ik was verbaasd om het zonnetje te zien. Tot mijn genoegen zag ik bij het aankomen rijden al wat zwemsters in het buitenbad. Gezien de dreigende regen dacht ik dat we wel binnen zouden zwemmen dit keer. Maar gelukkig toch lekker buiten. Het zonnetje kwam steeds meer te voorschijn. Terri die dit keer de les gaf, deelde aan het begin van de les mede dat dit de laatste les was die buiten gegeven werd. Huh???? Nu al naar het binnenbad? Het schijnt elk jaar zo te zijn dat rondom labour day weekend de buitenzwembaden gaan sluiten. En labourday is aanstaande maandag. Ook de verschillende zwembaden van bepaalde wijken in de buurt sluiten dan vaak. September is hier meestal een hele mooie maand qua weer, maar helaas zullen we dan weer binnen zwemmen. Ik heb deze zomer echt genoten van het buitenbad. Nou is het wel zo dat ik volgende week natuurlijk naar Nederland ga en daarna ook nog weg, dus in September ga ik toch bijna niet zwemmen. Vandaar is het voor mij niet zo'n drama, maar weet wel dat het vorig jaar in September heel warm was nog. Mijn medezwemsters waren tot mijn verbazing vol begrip. Tjsa, het werd nu toch wel wat "frisser" vaak. Frisser? Nouwww, had er nog niks van gemerkt zeg. De mussen vallen hier nog lichtelijk van het dak. Aan het begin van de week was het bij 100 degrees Fahrenheit, dat is zon 37 graden Celsius. Dus nee, niet echt koel. Ok, vanmiddag flink wat regen en donderdag komt Ernesto hier nog meer regen brengen volgens voorspellingen. Maar in het weekend kruipt de temperatuur al weer omhoog. Nou ja, omdat het dan de laaste buitenles was dan maar heel hard van genieten niet waar? Halverwege de les hoorde ik een ambulance aan komen in de verte. En de meesten stopten met bewegen en bleven in afwachting van de ambulance. Ook hier stond ik weer verbaasd van. Als ik op de weg ben, dan let ik wel erg op als ik een ambulance hoor, maar zo in een zwembad heb ik nou niet het idee, dat ik wat voor de ambulance kan betekenen. Het zwembad/sportschool ligt aan een doorgaande weg, dus de ambulance kwam nu ook zowaar in zicht. En de les viel even stil en met open monden werd de ambulance gevolgd toen hij voorbij reed. Maar, toen ging de ambulance niet rechdoor. Hij ging de hoek om. En zelfs de parkeerplaats van de sportschool op. O jeetje, dacht ik... En de engelse versie, klinkend als "Ooooh my god", klonk ongeveer zo'n 30 keer door het zwembad. Drie mensen gingen zelfs het zwembad uit om te gaan kijken. Ook daar was ik weer verbaasd over. Als het nou is om te helpen, maar om te gaan kijken? Het lijkt me dat de mensen van de sportschool wel geschikt zijn om hulp te bieden en de ambulance was er nu ook. Afijn 10 minuten later kwam het drietal weer terug. Het bleek dat een vrouw, die ook diabetisch was, onwel was geworden. Zij en de ambulance waren nu op weg naar een ziekenhuis. Goh wat een consternatie zo vroeg op deze woensdagmorgen. Ik voelde me echt een nuchtere Hollander eigenlijk. Maar nu kwam het verhaal pas goed los. En ik begreep wel iets meer waarom iedereen zo schrok. Het bleek dat tijdens mijn vakantie er een man in onze groep een hartaanval had gekregen, net na de zwemles. Hij lag nu nog in het ziekenhuis. Zijn vrouw en dochter zwemmen altijd met zijn drietjes mee. Tjsa, dat verklaarde wel een hoop. Het zet je ook te denken of het nou wel zo gezond is, al dat gesport. Ik grap altijd wel dat het krulspeldgehalte hoog is in onze groep, maar zo had ik er nog niet over nagedacht..... Ach, laten we daar maar niet te lang bij stil staan toch?
Na de les heb ik nog even genoten van het zonnetje op een ligbedje aan het zwembad en ben daarna boodschapjes gaan doen. Ik kwam net uit de Walmart en zag een superdonkere lucht. Die was er nog niet toen ik naar binnen was gegaan. Dus snel naar huis en met de hondjes een rondje gegaan. Nog geen twee tellen binnen en het begon te hozen. En nu nog steeds, met de nodige donders en flitsen. Het verschil met de weerpraatjes in NL en de weerpraatjes hier op tv, is dat er toch wel anders met regenvoorspellingen omgegaan wordt. In Nederland was dat toch altijd een dompertje zeg maar. En hier voorspellen ze de regen vaak met een big smile. Al stond het weerpraatje vandaag wel in het teken van Ernesto. Nu is deze gedegradeerde hurricane boven Florida. Hij is inmiddels afgezwakt tot een tropische storm. En als hij weer van land af gaat, is de voorspelling dat hij in South Carolina weer aan land komt en dan recht naar boven. Dus over het midden van North Carolina, waar wij wonen. De voorspellingen zijn vooral dat er veel regen komt. En tegen de tijd bij ons weer verder gedegradeerd tot een tropical depression. (Als je op het kaartje hier onder klikt zie je het beeld wat groter in je scherm)
Vergelijkbaar met tropische storm Alberto van eerder dit zomerseizoen. Deze had wel voor veel overstromingen gezorgd. Wij hebben daar weinig last van gehad gelukkig. Maar in de omgeving was er toch wel veel waterschade. Het is dus wel zaak om vrijdag niet naar Crabtree Mall te gaan, want het schijnt dat de parkeerplaats van dit winkelcentrum weer zal onderlopen. Gek toch dat daar niet iets aan gedaan wordt. Echt goed zal dit toch ook niet zijn voor de gebouwen die daar staan. Hoop dat het allemaal mee zal gaan vallen en dat er niet al te veel waterschade hier in de buurt is.



Groetjes Petra

Allerlei dingetjes......

Moet zeggen dat ik de laatste tijd niet veel blogwaardige dingen mee maak. Ben volop in voorbereiding voor mijn tripje naar Nederland en daarna het tripje naar Caribische oorden. Moet zeggen dat ik blij ben dat Ernesto zich daar nu op houdt en niet eind september. Maar wie weet is de F versie dan aanwezig. Laten we maar hopen van niet.
Zondagmiddag zijn we nog even aan het shoppen geweest. We zijn toch wel wat veranderd, want voorheen in NL gingen we echt niet meer om een uur of twee nog even winkelen. Veel te druk en geen parkeerplaats. Gelukkig is dat hier niet en zo zijn wij zelfs aan het shoppen op een zondagmiddag ;-) Ron heeft daardoor weer wat nieuws aan kleren in de kast hangen. Daarna besloten we nog door te rijden naar Smithfield. Waar hij bij Nautica goed geslaagd is. Zelf heb ik nog leuke kadootjes voor de bezoekjes kunnen scoren in de Nike, Gap en Tommy store. Inmiddels wordt de stapel die mee moet, steeds een stukje groter.
Gisteren de koelkast gedaan, hier en daar een sopje op verschillende plekjes en een stofzuiger overal even langs. Wasjes (en strijkjes) gedaan. Kortom niet veel leuks te vertellen. Wel nog even leuke skype telefoontjes gevoerd. Het klinkt heel raar om op te hangen en te zeggen, "tot ziens" i.p.v. "tot horens of mails". Heb even met Audrey en Anja afgesproken voor de trip naar Enschede. En ook nog even met Erna gebabbeld. Ik vind het zo'n uitkomst die Skype. Echt super!
Gisteren kregen we trouwens ook de Beardie Banner in de bus. De Beardie Banner is het krantje van de Carolina Bearded Collie club. Het stukje van Stacey in de Durham krant tijdens de frisbee wedstrijd stond er in geplaatst. Leuk! Ook stonden er foto's in van de laatste Beardie Bounce. Leuk om weer even te zien. De volgende Beardie bounce wordt er 1 in het teken van Halloween. Lijkt me wel erg grappig. Ik heb voor Stacey & Connor een oranje bandana gekocht, zodat ze toch een beetje in stijl naar "hun" feestje kunnen gaan. Maar bij de Petsmart zag ik dus hele pakjes voor honden hangen..... Oeps.... Ik geloof dat ik dat wat te ver vindt gaan, maar ben benieuwd wat er allemaal voorbij komt die dag. Hou jullie op de hoogte ;-)
Tot slot nog even een foto van Stacey. De foto is door ons gemaakt, maar door Ine van het Beardie forum bewerkt. Vond hem zo mooi......



Groetjes Petra

Nederlands eten en open dag

Gisteren was de open dag op Ron's werk en 's avonds eten met de Nederlandse vrouwen bij Liesbeth thuis. De open dag was erg leuk en gezellig. Sinds vorige maand is het bedrijf waar Ron werkt verhuisd naar een nieuw en veel groter gebouw. Tijdens het verhuizen destijds was ik al es aan komen waaien en had al gezien dat het nieuwe pand heel mooi was geworden. Maar gisteren stond alles op zijn plaats. De meubels, computers, alles in de werkplaats. Kortom het was nu "af". Ron heeft een mooie werkplek gekregen en ik vond het heel leuk om te zien wat er in de werkplaats gebeurd en daar uitleg over te krijgen. In de ochtend was er ook een clown voor de kinderen aanwezig. En moet zeggen ik vond haar erg grappig. Ze deed het heel leuk en alle kindertjes betrok ze bij haar goocheltrucjes. Heel leuk om hun reacties te zien. Daarna was de lunch in de vorm van een BBQ en veel ander lekkers. Het was leuk om weer even met de collega's van Ron te kletsen. Ook kwamen Chad en Rebecca nog even kijken. Chad is Ron's collega en Chad zien we buiten het werk ook nog wel eens. Chad stond op het punt om naar het vliegveld te vertrekken, want hij gaat voor drie weken naar Nederland voor een cursus. Voor Chad is dit de eerste keer naar Europa en hij was toch wel wat nerveus. Ron had een landkaart aan hem meegegeven en nog veel meer andere tips. Ik ben dus eigenlijk ook heel benieuwd hoe hij het gaat vinden in Nederland. En wie weet zie ik hem nog wel even als ik in Nederland ben. Het zou wel raar zijn om hem dan in Nederland te zien. In de middag zijn we weer naar huis gegaan en bij de uitgang stonden er nog twee leuke kadootjes op ons te wachten. Heel leuk!!
's Avonds zijn we naar Liesbeth gegaan. Vanavond was het etentje met de Nederlandse vrouwen, maar dit keer niet in een restaurant, maar bij Liesbeth thuis. We hadden allemaal een recept gekregen en zouden dus allemaal wat te eten meebrengen. Het was wel grappig om iedereen met handen vol eten te zien aankomen. Jessy had een soort pittige cheesecake gemaak en Eugenie tappenades. Helma had tomaten met een bepaald soort kaas gemaakt. Liesbeth het (heerlijke) hoofdgerecht. En Helga en ik zouden voor het dessert zorgen. Zij een sherbert ijstaart en ik Tiramisu. Nou had ik dat nog nooit klaargemaakt of zelfs gegeten. Ik ben namelijk niet zo'n koffiedrinken en had vernomen dat dit een koffiedessert was. Daarentegen lust ik wel graag mokka gebak, dus waar die redenering vandaan komt weet ik niet, maar ik had het dus nog nooit op. Wel gezien natuurlijk. En nadat ik vrijdag klaar was met kokkerellen vond ik het een goed uitziende tiramisu, maar of hij ook lekker was, dat was nog maar de vraag, hi hihi.



Liesbeth had de tafel buiten op het deck geplaatst en keurig gedekt. Het weer was super en was een heerlijke avond. Het was gezellig om te kletsen en zo te eten met zijn allen. Eugenie had ons vorige week verteld dat zij op korte termijn na 13 jaar terug zullen keren naar NL. En zo zijn zij dus volop aan het voorbereiden voor hun vertrek. Ik vertelde het verhaal van de verjaardag waarop we vertelden dat we voor verhuizers de spullen die achter bleven moesten stickeren, zodat zij wisten dat dat in het huis moest blijven. Waarop familie van ons (lees Ome Jan en Ed) grapten dat zij voordat de verhuizers kwamen ook wel een ronde door ons huis wilde maken en de boel graag van stickers wilden voorzien. Wat zij bij hun laatste bezoek aan ons in Zierikzee dus ook gedaan hadden. Ze snelde toen voor de gein naar binnen en de auto, de tv, keukenspullen en zelfs de hondjes werden bestickerd. We hebben er toen zo'n lol om gehad. En na het vertellen van dit verhaal, werd dit idee gretig overgenomen door de Nederlandse vrouwen. Eigenlijk vroegen we ons af wanneer Eugenie stickerdag hield? Het bleek al snel dat de Senseo van Eugenie een hot-item is. En die bestickerd zal gaan worden en eventuele stickerfraude voor dit item werd ook niet uitgesloten. Van het een kwam het ander en al snel werd getracht hen over te halen om de auto ook ter stickering beschikbaar te stellen, want Unleaded verkopen ze toch echt niet in NL. Alleen maar loodvrijd.



En zo kwam de halve inboedel van Eugenie ter sprake. Waxine lichtjes die zeker een heel ander voltage zouden hebben in NL en dus beter hier gelaten konden worden. Golfballetjes die het vast niet lekker zouden doen in NL. We hebben er dus erg veel lol om gehad en Eugenie en haar man hadden het maar zwaar te verduren ;-) Al met al weet ik zeker dat ik het dus wel heel jammer vindt dat zij zo snel al naar NL terug gaan. En ik zal haar zeker gaan missen!
Vanochtend is Ron weer richting Chapel Hill naar de motorverzamelplek bij het winkelcentrum geweest.



John, Rob en een vriend van Rob gingen ook mee. De route ging weer over de 751 gegaan zijn. Dit is een mooie weg met allerlei bochten en slingerwegen. En heb inmiddels begrepen dat Ron dat wel leuk vindt!

Groetjes Petra

Tellende Kraaien

Gisteren zou eerst de "Pest"man komen voor het wespennest. En 's middags zowaar was hij er. Ik liet hem het wespennest zien en hij was blij dat hij via het raam zo het wespennest kon bereiken. Maar allereerst moest het screen wat voor dat raam zit eruit. Maar daar wilde ik hem eigenlijk niet zo graag bij helpen. Als het raam open is ben je op een meter afstand van het wespennest. Dus hij deed het raam open en ik ging mooi de kamer uit. Maar door het kiertje zag ik hem proberen om het horretje (=screen) er tussen uit te halen. Ik dacht dat hij dat wel zou weten hoe je dat moest doen, maar niet dus. Vandaar dat ik heel stoer, maar met knikkende knieen (hi hi hi) de kamer weer in kwam om hem toch maar te helpen. Je moet namelijk eerst het raam op een kier doen en dan kiepen. Maar ja wat is kiepen nou in het Engels. Afijn dan maar even zelf doen. En voor we het wisten was de raamhor er uit. De wespen waren ondertussen nog steeds "lief", gelukkig. Daarna deed hij het raam op een kiertje en ik ging als een speer de kamer weer uit, ha ha ha. Zo'n held ben ik nou ook weer niet. Met een soort van hogedruksproeier heeft hij toen het wespennest besproeid. En ik kan vertellen er kwam een megasliert aan wespen uit. Jakkes.... zelfs door het kiertje van de deur zag het er niet prettig uit. Daarna heeft hij het raam dicht gedaan en ik die kamerdeur weer helemaal open. De kust was veilig...... Alarmfase 1 was voorbij ;-) Voor het raam konden we de reactie zien van de wespen. Die allerminst blij waren en al helemaal niet "lief" meer. Je zag ze echt met hun achterlijf om zich heen steken. En oh wat was ik blij dat er een gesloten raam tussen hen en mij zat. Craig vertelde dat ik het nest nog twee dagen moest laten hangen zodat de werkbijen of hoe je die noemt, allemaal terug waren geweest op het nest. Door over het besproeide nest te lopen zouden ook zij het niet lang redden. Daarna konden we met een bezem het nest van de dakgoot borstelen. Hij raadde ook aan om die middag maar even de tuin te laten voor wat het was, want er konden nog wel een paar kwade wespen rondvliegen. Pffff, ben wel heel blij dat het nest nu weg is hoor. En vandaag was er in de tuin ook weinig wespen activiteit te bekennen gelukkig. Plan van aanpak geslaagd ;-)
Moest ook wel lachen. Want toen de pestman binnen kwam, was Connor een en al enthousiasme zoals gewoonlijk en wil dicht bij het bezoek, wat altijd natuurlijk speciaal en alleen voor hem komt (ahum), in de buurt zijn. Maar met dit bezoek leek me dat nou geen goed idee. Dus had ik hem even in de logeerkamer gezet, terwijl pestman zijn werk deed zeg maar. Dat leek me even wat veiliger. Maar toen pestman binnenkwam zat ik aan de Skype en toen hij wegging ben ik gelijk even gaan terugbellen naar degene. Na dit telefoontje schoot me ineens Connor te binnen. Nou is het zo dat Connor hele dagen op de logeerkamer kan zijn, want dat bed vindt hij helemaal geweldig. Maar omdat wij beneden slapen staat boven de airco een stuk hoger kwa temperatuur, dus ik dacht dat hij wel graag naar beneden wilde komen van wege die warmere temperatuur. Dus ik naar boven..... Zie ik daar een Connor liggen languit op bed met allemaal spullen naast hem. Wat was er nou? Ik heb in de logeer kamer alle spulletjes die ik naar NL mee gaan nemen gelegd. En daar zitten ook hondenspeeltjes bij. En die had hij er mooi uitgeplukt en stuk voor stuk op "zijn" bed gelegd en was daar flink mee aan de gang gegaan. Hij keek me ook echt zo aan van gezellig he vrouw? Kijk is wat ik gescoord heb? Met zijn allerliefste oogjes. Daar kan je gewoon niet boos op worden. Wat een lieve schat is het toch!
Afijn gisteravond stond ook het concert van de Counting Crows op het programma. Met de Counting Crows treedde ook de Goo Goo dolls op. En in het voorprogramma Eliot Morris. Op de snel weg stonden we even stil bij de afrit naar het Altell Pavilion, maar daarna konden we zo, de overigens gratis zijnde, parkeerplaats op rijden. Dat is toch wel goed geregeld vindt ik.



We hadden veldkaarten en veldkaarten zijn bij het Alltel Pavilion in tegenstelling van Nederlandse veldkaarten, altijd iets meer naar achteren. Vorig keer bij het concert van 3 Doors Down hadden we gemerkt dat er toch wel veel alcohol genuttigd werd bij een concert. Tot laveloos aan toe. Dus besloten we in het vak te gaan zitten waar je geen alcohol mag nuttigen. We konden daar helemaal vooraan zitten. Echt een heel mooi plekje. Tijdens het concert waren er een paar dronken mensen die in dit vak wilden gaan plaats nemen. Maar er was heel goed toezicht en die werden verzocht om ergens anders plaats te nemen. Wat ze overigens allemaal heel netjes deden.


Moet zeggen dat ik die Eliot in het voorprogramma wel heel goed vond. De Goo Goo dolls kwamen bij mij op dit concert over als een stel snuifdozen eerlijk gezegd. Zo was de zanger een nummer aan het zingen en tegen het eind zong hij een heel stuk tekst verkeerd. En riep toen F***, en nog een hele riedel erna. Niet echt professioneel, naar mijn idee. Hij was echt even de weg kwijt.... En vroeg aan het publiek of ze het erg vonden als hij dat stukje over nieuw deed. Al met al een niet al te heldere indruk achterlatende. Maar hij begon dus over nieuw, waarna het wel goed ging.


Wel vond ik veel van hun andere nummers heel goed en ook goed gespeeld kwa muziek. Hun nummers klinken wel erg lekker en het publiek was heel enthousiast. Better Days, Iris, Dizzy en Stay with you vindt ik erg leuke nummers. Trouwens op hun website kun je van veel nummers de clips bekijken van de verschillende nummers. Ze eindigde het concert met Give a little bit wat erg goed klonk. En ineens ook zo "anders" en lief vergleken bij hun eerdere nummers.





Daarna moesten we even wachten op de Counting Crows. Het podium werd omgebouwd en de muziekinstrumenten van hen werden klaar gezet. In die pakweg 20 minuten kwam de gitarist Charly vertellen over de goede doelen die zij uitgenodigd hadden deze avond. Het waren allemaal plaatselijke goede doelen. En hij vroeg de aandacht hiervoor. Vond het wel heel apart dat zij dit deden. Er waren veel jongelui en er was een Aids preventie organisatie en een anti-home-violence organisatie. Bovendien bedankte hij alle mensen die ingeblikt voedsel hadden meegebracht voor de voedsel inzameling. Welke naar het plaatselijke Leger des Heils ging. Echt heel bijzonder en toch wel erg Amerikaans. Er werd ook met luid gejuich door het publiek gereageerd op de goede doelen. Het gaf mij in ieder geval koude rillingen. De manier waarop het gebracht werd en de reactie van de mensen. Later in het concert vroeg ook de zanger Adam van de Counting Crows nog de nodige aandacht voor deze goede doelen. En vertelde er meer over. Echt heel goed! Bovendien vertelde hij dat het Election year er aan kwam. (verkiezingsjaar) En dat iedereen vooral moest gaan stemmen. Ook dit heb ik niet vaak op een concert gehoord. Hij hield echt een preek dat het heel belangrijk is om te gaan stemmen. Nu zijn sommige van hun teksten ook wel een beetje diepgaander, maar dit was toch wel even goed om te vermelden. En hij deed het ook op een manier dat bijv. jeugd daar wat mee kan. Het kwam mij in ieder geval niet pusherig over, maar wel zeer verstaanbaar. Zeer zeker een goed iets van hen om ook voor goede doelen en andere maatschappelijke dingen aandacht te vragen.



Het concert van de Counting Crows vond ik super. Het klonk heel goed. Zang en muziek.



Het was zalig om op het veld met mijn voeten in het lekkere zacht voelende toch wel ander soortige Amerikaanse Bermudagras te zitten en met een stralende sterrenhemel boven ons. Zo prettig om zo een concert te kunnen zien. Gelukkig geen onweersbuien die avond, want dan was het plaatje toch wel anders geweest. Bovendien zijn de concerten hier zijn toch wel anders dan de concerten in Nederland. Daar staat iedereen te hossen en hier gaat dat toch wat gematigder. Stoeltje erbij, wat drinken, wat eten en af en toe een dansje. Het blijft even wennen, maar het heeft ook zijn charmes, vond ik eigenlijk.
Het liedje van Big Yellow Taxi deden ze op een heel andere manier spelen dan zoals ik die kon. Het swingde de pan uit! Heel leuk.



Ook Mr. Jones en Omaha was erg mooi om te horen.



Maar ik keek heel erg uit naar het nummer Holiday in Spain. Wat in Nederland bekend is geworden doordat ze het samen zongen met Blof. Maar veel mooie nummers, maar nog geen Holiday in Spain. En uiteindelijk was het concert afgelopen. Wij liepen al wat naar voren en dacht wel dat ze een toegift zouden geven. En ze kwamen ook inderdaad het podium weer op. Maar ze begonnen bij de toegift niet met "mijn" nummertje. Ook het tweede nummer niet. En toen vertelde de zanger dat hij aan het aller aller aller laatste nummer begon en dat was..... Holiday in Spain. En die heb ik heerlijk in het Nederlands mee staan blehren, hi hi hi. Een heel geslaagde avond met een prachtig slot! Vooral voor mijn voorbereiding op 9 september in Spaarnwoude. Ik ben er klaar voor hoor!



Groetjes Petra

Nog geen drup....

Het is op het moment dat ik dit schrijf nog steeds droog, maar het is dreigend donker buiten. En zo te zien aan het plaatje hiernaast gaat het niet lang droog blijven. Hoop dat het morgenavond wel droog is, want dan is het concert van de Counting Crows en de Goo Goo dolls. En dat is buiten. Paraplu's mag je niet meenemen, dus fingers crossed voor droog weer.
Vanmiddag wezen shoppen in een winkelcentrum. Dit keer een hele andere kant op dan waar ik normaal heen ga. Vorige keer zijn Ron en ik daar langs gereden. En dacht steeds daar moet ik nog een keertje heen. Het lag in Garner en was een vrij nieuw winkelcentrum. Ik zag daar toen een Homegoods winkel. Was er toen snel ingeschoten, maar wilde nog wel een keertje op mijn gemak snuffelen. En dus was dat vanmiddag. Dus ik kom aanrijden, parkeer de auto en loop naar de ingang van de winkel. Is heel die winkel weg. Gewoon helemaal leeg! Nou ja! Vorige keer zo'n 4 weken geleden stond alles nog vol en was er niks te bekennen van enig sluiten eigenlijk. Nou had ik wel begrepen dat er in Apex ook een Homegoods zou komen. Vroeg in de Ross winkel die er naast zat waarom de winkel weg was gegaan. En de verkoopster zei dat ze ergens anders heen waren gegaan. Wellicht toch naar Apex. Dus niet shoppen bij Homegoods. Wel bij Pier 1, wat 1 van mijn favoriete woonwinkels is. Ze hebben er vrij moderne meubelen, wat hier contemporary heet. Ook even lekker gesnuffeld. Daarna door naar Kohl's en T.J. Max. Heb twee t-shirtjes en een spijkerjasje gescoord. En dat alles voor nog geen 35,- dollar. Daarna nog even snel naar de BJ's want ik had ham nodig voor de pizza die ik zelf zou maken vanavond. Nou laat dat "even" maar weg. Ik dacht laat ik geen voorverpakt nemen, want dat was zo veel ham bij de Bj's altijd. Bj's is namelijk een soort van Makro winkel. Dus besloot het te laten snijden. Ik weet, daar moet je hier echt tijd voor uittrekken. Vleeswaren laten snijden in Amerika is een zeer serieuze zaak. En duurt en duurt.... Voordat ze begreep dat ik echt heeeeel erg dunne plakjes wil, dan ben je al een poos verder. Eenmaal dat verklaard hebbende wordt de ham gepakt en wordt deze ontdaan van plastic. Wat ook eeuwig kan duren en vandaag was ik ook weer de gelukkige. Ik had gekozen voor imported ham en dat was een hele nieuwe. Dus extra veel verpakking te verwijderen zeg maar. Nadat de ham ontdaan was van zijn "plastic". Kwam hij uiteindelijk toch nog op de snijmachine terecht. Ik wilde 15 plakken, zo dun mogelijk. Natuurlijk moest dat weer even geverifieerd worden toen de ham had plaatsgenomen. Het snijden hier zelf gaat ook langzaam. En bij de eerste plak wordt deze in de lucht gehouden en in de rondte gedraaid. Dit alles om mijn goedkeuring te krijgen. En hij was inderdaad heel mooi dun gesneden. Standje 0 verzekerde de verkoopster me. Daarna plakje voor plakje gesneden, opgevangen en keurig netjes gedeponeerd. Heel langzaam, zodat het een heel net stapeltje wordt. Als er een plakje scheef ligt, wordt de snij machine stop gezet en werd het stapeltje weer opnieuw geordend. Afijn 15 plakken verder is het snij gebeuren gedaan. En dan denk je dat het heel voorzichtig in een plastic zakje wordt gedaan na zoveel vlijt. Maaaaarrrr, dat is niet het geval. Het stapeltje wordt dubbelgevouwen en in een plastic zakje gefrommeld. Ik weet niet wat het is, maar heb nog steeds de neiging om "voorzichtig" te roepen. Ik weet dat het er aan komt na het snijden, maar elke keer ben ik weer verbaasd over de manier waarop dit gebeurd. Afijn zeker een dikke vijftien minuten later sta ik met mijn propje ham bij de kassa van de BJ's. En bedenk me dat ik nu ongeveer gelijk met Ron zal thuis komen. Maarja ik heb mijn ham ;-)
Eenmaal op weg naar huis is er op de Hilltop Needmore road een ongeluk gebeurd. Dit is echt een landweggetje. Waar eigenlijk niet veel verkeer rijdt en altijd een gemoedelijk gevoel geeft. Je rijdt er langs de Crooked Creek golfbaan met de mooie huizen er omheen en langs veel tabaksvelden.

Nu ligt er een auto op zijn kant in een greppel. Er staat een oudere vrouw naast. Helemaal ontdaan is ze zo te zien. Er staan ook al drie politie auto's en een ambulance. Het is er gewoon druk van op Hilltop Needmore. Iets wat ik nog nooit meegemaakt heb. Hoop dat het voor de oudere vrouw allemaal mee zal vallen als ik hen voorbij rij. Veilig kom ik thuis en hoor op het antwoord apparaat nu dan toch eindelijk een berichtje van de "pest"man. Morgen komt hij voor de wespen. Het nest is al behoorlijk wat gegroeid in die paar dagen. Ben benieuwd hoe het weg halen zal gaan. Omdat hij toch hoog hangt. Als ik "pest" vrouw zou zijn zou ik het via het raam doen. Maar wie is ik? ;-)
Inmiddels hoost het hier nu buiten en hier en daar de nodige flitsen en donders. Dus goed voor gras en plantjes deze regen.

Groetjes Petra

Bzzzzzzzz

Het zoemt hier. Nou ja niet hier, maar wel in onze dakgoot. We kwamen er vrijdagmiddag namelijk achter dat er een wespennest onder onze overstek van het dak hangt.



He jakkes.... Heb het er niet zo op. Al was het nog niet zo groot. Natuurlijk was de pestcontrol service waar wij een abonnement hebben al dicht op deze vrijdagmiddag. Maar kreeg toch iemand aan de telefoon die mijn zoemende boodschap door zou geven. Waarschijnlijk werd het maandag eer ze contact op namen. Nou moet ik zeggen dat je er in de tuin zelf niks van merkt. Maar hoop toch wel dat Craig de "pest"-man van de week langs komt om het nest te verwijderen. Bij zijn laatste drie maandelijkse bezoek had hij al een klein beginnend wespennest op de porch weg gehaald. En misschien was dit hun nieuwe stek? Nou kwamen we vanochtend op het idee dat je natuurlijk in de kamer boven ze goed kon zien. Met, heel veilig, het raam ertussen hartstikke dicht ;-) En er zat weinig leven in vonden we. Zouden ze al niet lekker geworden zijn van het spul wat Craig de vorige keer rondom ons huis gespoten had? Maar dat was niet helemaal waar, want toen er een wesp aan gevlogen kwam was er ineens volop actie bij ze. Vind het maar engerds die zoemers, maar ze hebben er wel een heel mooi bouwwerk van gemaakt moet ik zeggen. Ron is nog op zolder wezen kijken of er daar nog gezoem was, maar zag daar niks. Ik hoopte ook echt dat ze daar niet zitten hoor.



Verder heb ik van de week wat telefoontjes naar Nederland gedaan. Om wat dingen af te spreken voor mijn weekje Nederland. Leuke berichten allemaal. Zaterdag naar een concert van Blof en zondag een Beardiewandeling in Noordwijk. Ik hoorde van Erna dat er al 40 mensen komen met een soort gelijkig aantal Beardies. Helemaal toppie! Kijk er ook ontzettend naar uit. De dagen er na, ben ik ook helemaal "volgeboekt". En het is maar goed dat we een auto gehuurd hebben waarbij het kilometrage ongelimiteerd is, want het wordt kris-kras door Nederland. Van Barendrecht, Spaarnwoude, Voorhout, Noordwijk, Hellevoetsluis, Rotterdam, Bilthoven, Enschede, Beverwijk, Heerhugowaard, Zierikzee, Renesse, Zevenbergen, Krimpen a/d IJssel en Amersfoort. Kortom flink toeren.... Maar o zo leuk. Heb ook al gehoord over pannekoeken en een lekker chinese maaltijd!! En daar kijk ik toch ook wel naar uit, hi hi hi. Ik moet even een link laten zien van het weblog van Hein en Esther. Hein en Esther hebben anderhalf jaar in Florida gewoond en hebben besloten dat Nederland toch meer hun plekkie is en zijn sinds kort weer terug in Zeeland. Natuurlijk volgde daar de foto's van het lekkere eten. Had toen in een comment gevraagd of hij wel rekening wilde houden met de Nederamerikanen die hun blog ook lezen ;-) En dat heeft Hein gedaan nu op hun blog .... Moest er erg om lachen. Die ingezoomde Babi Pangang was wel de ergste. Ik kon het bijna via mijn beeldscherm ruiken ;-)

Groetjes Petra

Suzuki Big Kahuna

Vanmorgen is Ron en een aantal van zijn collega's rond 7 uur vertrokken richting Virginia. Zo'n 100 mile hier vandaan. Daar was de 2006 Suzuki Big Kahuna. Via leuke binnen wegen zijn ze die kant op gegaan. Al was het af en toe even zoeken naar de weg zo aan de foto's te zien.





Eenmaal bij het circuit waren de trainingen aan de gang. Er stonden nog niet zoveel motoren, maar de voor en na foto's zeggen genoeg.




Voor en na



Ron vertelde dat er veel mooie motoren stonden en ze hebben daar natuurlijk naar gekeken.





En zowaar een echte "Beardie" motor ;-)



Ook zijn ze de pits in geweest. Wat allemaal wel interessant was.
En er was ook veel Kawasaki racing green. Wat wel een beetje Ron's kleurtje is inmiddels.





Ook de tv was aanwezig. Van Speed channel natuurlijk. Voor Ron is dat inmiddels zijn favoriete zender hier. Deze camera's waren voor het programma "Super Bikes". Wat zoals te verwachten, over motorfietsen gaat.



Na de trainingen kwam er een stunt team. Deze mannen hadden we al een aantal keer op de tv gezien bij dat motorprogramma. En nu kon Ron ze dus live zien. En ze hadden veel gewaagde stunts.





Na deze demonstratie begon de wedstrijd. En dat ging rap. 28 rondes van 2,5 mile. Als je zo de foto's ziet lijkt het of ze zo onderuit glijden.





Zelf heb ik de wedstrijd op Speed channel gekeken. Het werd namelijk live uitgezonden vanmiddag. Wel raar om te weten dat Ron daar in het publiek zat. Grappig eigenlijk wel. Maar heb hem niet op tv gezien, er waren duidelijk nog meer mensen op het cirquit ;-) Ron vond het heel leuk om een keer zo'n wedstrijd mee te maken. En zo te zien aan de foto's was er heel wat te beleven.



Zelf heb ik vandaag rustig doorgebracht en het blog van een nieuw jasje voorzien. De vorige was soms voor de filmpjes op photobucket te smal en werd alles een beetje uit het verband getrokken. Dus nu even een ander jasje. Even wennen dat wel, maar hier kan ik ook grotere foto's op kwijt. En twee foto's naast elkaar als het goed is. Dus ben benieuwd hoe dat er uit gaat zien. Foto's genoeg van de motorrace van vandaag, dus dat gaan we maar es even testen.

Groetjes Petra

Zwemmen

Van de week was het heel de week heerlijk weer hier. 's Morgens nog lekker koel en 's middags niet warmer dan 32 graden. Heerlijk. En we besloten om met de hondjes naar Jordan lake te gaan. En ze vonden het heerlijk.



Het water was heerlijk. En we hadden een balletje meegenomen, zodat ze lekker konden spelen. Connor ging een paar keer met zijn koppie onder water om zijn balletje te pakken te krijgen. Het is soms net een zeehondje, maar hij vindt het heerlijk....







Bij Jordan lake zag ik op bepaalde struiken heel veel vlinders. Prachtig om te zien en toen ik ze van dichtbij bekeek bleven ze gewoon zitten. Heb er een paar foto's van gemaakt. Er stond wel knap wat wind, dus echt goed inzoomen was wat moeilijk, maar het was heel mooi om ze van zo dicht bij te kunnen zien.



Drie vlinders bij elkaar.





Verder weer wezen zwemmen van de week. En genoten van het bubbelbad. Het water in het bubbelbad was steeds zo warm dat we hem nu eigenlijk niet zo veel gebruikten. Maar vorige week hadden we de klep open gelaten 's nachts en daardoor is het water heerlijk afgekoeld. Dus ben een beetje aan het genieten van het lekkere weer hier. Morgen gaat Ron naar een motor race in Virginia kijken. Het is twee uur rijden bij ons vandaan. Iedereen een lekker weekend gewenst!!

Groetjes Petra

Muziek alom

Nou tel ons er maar bij hoor! Want ook wij horen inmiddels ook bij de "Ipod-bezitters". Je kent ze wel... Die mensen die dag en nacht met oordopjes inlopen, hi hi hi. Hebben een mooie gekocht die "gesigneerd" is door U2 ;-) Heeeeel fraai. Nu nog muziek er op. En dat heb ik gisteren en eergisteren zitten doen. Resultaat 395 nummers, waarvan 237 van BLØF, hi hi hi.... In totaal 17 uur BLØF. De cd's, live optredens alles bij elkaar!
Ook een mapje gemaakt met lekker opzwepende sportmuziek. En vanmorgen op de loopband ging dat heel lekker eerlijk gezegd. De belangrijkste reden dat we nu "om" zijn is dat ik de Ipod mee neem naar NL en dat ik er ook foto's op kan zetten. Zodat de laptop hier blijft. (Scheelt weer handbagage ;-) ) Maar ik wel mijn kaartje van de camera kan legen zeg maar. Waarschijnlijk was het slimmer (lees goedkoper) geweest om extra geheugenkaartjes te kopen natuurlijk, maar dit was wel een leuker alternatief niet waar?
Uit onze verzameling cd's blijkt maar weer dat we toch wel een heel brede muziek smaak hebben. Van Level 42 tot Clannad. Van U2 tot Andre Hazes, hi hi hi. Wat een contrast. Van zij gelooft in mij, naar Elevation zeg maar. Moet kunnen. Moet zeggen dat ik dat wel leuk vindt van zo'n ding, want je gooit er gewoon van alles op. Alles naar jouw smaak. Bovendien kan hij ook op onze stereo thuis en op de nieuwe (melkfles)box in de "voortent" ;-)
Vanwege mijn snuffeltocht tussen alle cd's kwam ik ook bij de cd van de Counting Crows die we hebben. Klonk weer even lekker. En 's avonds was er ineens reclame van de Counting Crows op tv. Ze geven namelijk volgende week hier in Raleigh een concert.


Oh wat leuk.... Counting Crows hebben samen met BLØF Holiday in Spain gezongen en nu op Umoja, Wennen aan September. De muziek van hen beiden is wel anders, maar vind ik ook erg leuk. Voor al Round here, Long December en Mr. Jones vindt ik leuke nummers. Ze spelen hier samen met de Goo Goo Dolls. Ook niet verkeerd. Van hen vind ik het nummer Iris erg goed. Via internet hebben we nu kaartjes besteld en gaan we 23 augustus naar het concert! Heb net de website op de website gekeken van de Counting Crows. En er staat een interview met Peter Slager van BLØF op. Waarschijnlijk gedaan voordat de nummer 1 hit Holiday in Spain is opgenomen. Wel leuk om even terug te lezen. Hoop stiekumpjes dat ze ook Holiday in Spain spelen. Kan ik alvast in de stemming komen voor 9 september in Spaarnwoude !

Groetjes Petra

Lucky me...

Even vertellen wat we van het weekend allemaal hebben uitgespookt. Het was zaterdag echt heerlijk weer. 's Morgens wel wat regen, maar even lekker 16 graden. Zalig. In de loop van de ochtend werd het droog en het was zo'n 21 graden en de humidity (vochtigheidsgraad) was heel erg laag. Door die vochtigheidsgraad is het hier vaak erg plakkerig weer zeg maar. Maar nu was het lekker.
Goed weer om aktief te zijn niet waar. En ik wilde al een poosje wat bloemetjes bij onze brievenbus. Bovendien komt ons sprinklersysteem daar ook iedere ochtend, dus hoef ik me niet al te druk om water geven te maken. Bij de Home Depot een paar van die randen gekochten en plantjes. En nu hebben we bloemetjes onder onze mailbox. Al met al een heel project weer ;-)
's Avonds zijn we met vrienden bij Carrabbas gaan eten. En had (zoals vaak) de Pollo Rosa Maria besteld. Daar zit ook een salade of soep bij en dit keer had ik gekozen voor de spicy lentl & sausage soep. Hij was erg lekker en zag dat er laurierblaadjes in zaten. Nou die had ik mooi op het randje gelegd, want dat leek me nou niet zo eigenlijk. Bij Carrabbas zijn ze wel altijd snel van de "borden-weghaal" zeg maar. En nu ook weer. Er stond ineens een man naast me die mijn soepbord wilde pakken. "Ohhhhh", zei hij en wees naar mijn bord. Ik keek hem een beetje verbaasd terug. "You are so lucky" zei hij. En begon een heel verhaal over hoe de soep gemaakt wordt. In een hele grote pan met alle ingredienten en met in die hele grote pan 5 laurier blaadjes. En ik had er daar nu 2 van op mijn bord. Niet 1, maar wel 2! Moest er een beetje om lachen want hij vond het wel erg interessant geloof ik. Hij vertelde dat ik echt in de loterij mee moest gaan spelen en dat dit echt heel bijzonder was. Dus ik zei tegen hem, dat ik dacht dat hij me eigenlijk nu kwam vertellen dat ik door die laurierblaadje een gratis dessert zou krijgen. Zomaar als een geintje. Nou, dat vond hij een goed idee, tuurlijk krijgt u een gratis dessert. "Huh???", hij meende het echt. Lucky me !!! Maar, zei hij, ik zou ook maar een loterijticket kopen hoor ;-) Conclusie van dit verhaal is dus wel dat wij dit heel goed in onze Hollandse oren hebben geknoopt. Volgende keer gaan wij niet meer naar Carrabbas zonder laurierblaadjes zelf mee te nemen en die op ons randje van het soepbord leggen, ha ha ha......
Zondagmorgen had Ron afgesproken met collega's om wat te gaan toeren met de motor. Je ziet ze hier dus echt mensen in korte broek met t-shirt op een motor rijden. Griezelig vindt ik het. Maar mijn man is slim en is dus lekker "ingepakt", zover dat kan ;-) Dus leren motorbroek, leren laarzen, handschoenen en motorjack aan. Al met al lekker warm, maar wel zo veilig niet waar.
Omdat de vochtigheidsgraad nog steeds lekker laag was en ik nu deze morgen voor mezelf had, besloot ik ter plekke om met de honden naar Lake Pine te gaan. Even een rondje lopen. Bedacht me dat ik ook mijn "sport tenue" aan kon doen, dat als ik zin had om te gaan joggen dat dat kon. Want dat ijsje van gisteren, kon ik er dan mooi aflopen ;-)Zo gezegd zo gedaan. Dus nadat de hondjes gesnuffeld hadden in het begin, ben ik met ze gaan joggen. En dat ging helemaal zo slecht nog niet. Ze vonden het harstikke leuk en keken steeds naar boven. "Van goh vrouw, wat gaan we hard he?" Na even zo gelopen te hebben, ben ik weer gaan wandelen. Even weer de hartslag naar beneden. Zodat ik daarna weer verder kon. En achter me hoor ik de voetstappen dichterbij komen van een hardloper en voor me zie ik een hardloopster. Want ondanks dat het kwart over negen was op zondagmorgen het was behoorlijk druk, vond ik. Dus ik denk stap even opzij met de honden, zodat er genoeg ruimte is op het paadje. En dat......, dat had ik beter niet kunnen doen! Want ik stapte verkeerd en struikelde en voor ik het wist lag ik op mijn knietjes in de greppel, hi hi hi..... Met aan een kant Connor die dit geen leuk grapje vond en een Stace half over me heen hangend die het wel leuk vond dat vrouwtje nou ook es mee ging snuffelen. Maar er hingen ook twee andere hoofden over me heen. 1 van de vrouwelijke hardloopster en 1 van de mannelijke hardloper. Duidelijk twee "hard-core joggers", zeg maar. Te zien aan hun ervaren schoenen, tenue en bezweette hoofden. Omdat ik de "greppel-positie" al beschamend genoeg vond zei ik snel: "I'm fine" met een knikje er bij. In de hoop dat ze heel snel verder gingen rennen en ik mij op mijn gemakje weer op het paadje kon gaan proberen te krijgen. Maar de mannelijke jogger, nam daar duidelijk geen genoegen. "Sta eerst maar es op", zei hij, "dan zullen we wel zien of je "fine" bent". Oei.... een strenge hardcore jogger. Hij deed me aan mijn gymleraar van vroeger denken. En hij stak een hand uit naar me. Wel heel attent natuurlijk. Mijn knie deed behoorlijk zeer, maar dat liet ik natuurlijk niet merken. Moest even tot mezelf komen, maar greep wel zijn hand aan en zowaar ik stond en ik zei: "No really, I'm fine". In middels kreeg ik van de vrouwelijke jogster een mobieltje aangereikt. "Je mag hem gebruiken hoor, bel maar wie je wilt". Wat ontzettend aardig en attent van haar. "No, I think I can walk", zei ik. "Nou, laat maar es even zien dan", zei de mannelijke gymleraar. Ik moest lachen en zei dat ik nog even moest staan voordat ik kon lopen. "Zie je nou wel", zei hij. En ze bleven dus bij me staan en waren niet van plan om maar een stap verder te gaan joggen. Toen ik even zo gestaan had, ging het wel wat beter met me en zei dat ik me echt wel wat beter voelde en dat ik rustig aan door zou lopen naar de auto. En toen.... toen na nog een keer "sure?" te hebben gevraagd gingen ze allebei verder. Toch wel heel netjes van hen twee. Had ze vast helemaal uit hun ritme gehaald, maar ze bleven vast beraden bij me. Heel lief! Daarna ben ik wat rustiger aan door gelopen. Mijn knie lag open en mijn enkel was lichtelijk beurs. Het plaatje zou compleet zijn geweest als ook mijn kinnetje geschaafd zou zijn, want zo kwam ik vroeger als kind ook vaker thuis. Ik ben en blijf gewoon kleine Petraatje, hi hi hi...... En al terug lopend moest ik eigenlijk wel lachen in mezelf. Ik, die er op sta, dat Ron zich helemaal inpakt als hij op de motor stapt, kom half gehavend thuis strakjes, na een rondje met de hondjes. Het geluk zit in een klein hoekje, maar ook een ongelukje. Het gaat nu wel weer met mijn (inmiddels blauwe) voet en mijn geschaafde knie. Het is wat beurs, dat wel. Maarja, dan moet je ook niet in een greppel gaan liggen ;-)

Groetjes Petra

APK in een recordtijd

Zojuist is Ron met zijn motor naar een Apex keurstation gereden voor zeg maar een APK voor zijn motor. Dat kan bij speciale keurstations. Hij wilde eerst morgenochtend, maar hoorde dat ze tot half zeven open zijn dus is na het werk heen gegaan. Bij elkaar duurde het 6 hele minuten ;-) Koplamp, spiegels en de lichten van de remmen werden getest en dat was het zo ongeveer. Kosten: 9,10 Dollar. Koopje dacht ik zo. Van de week was mijn auto voor een beurt geweest. Kosten: 13,50 Dollar. Wat een uitgaven toch weer. In Nederland werd ik nogal es triest van al die kosten voor onderhoud, maar hier valt het tot nog toe heel erg mee. Bij Ron zijn auto zat zelfs bij de koop alle servicebeurten inbegrepen, dus ook dat valt nog steeds heel erg mee. Maar die APK op een vrijdagmiddag om half zes is toch wel heel erg grappig. Afijn, hij kan er weer een jaar op rijden en krijgt dan weer een sticker voor dit jaar.
Vanmiddag werd er ook aan de deur gebeld. We hebben een glazen voordeur en zag zo op het eerste gezicht niemand voor de deur staan. Maar zag door het raam een wit petje weg rennen. Was het belletje trek? Maar we hebben ook een nieuwe postboderes en dacht te herkennen dat zij het was, maar kon het niet goed zien. Deur open en er stond inderdaad niemand, maar Stace had al snel het geen gevonden waarom er belletje getrokken werd. Er stond namelijk aan de zijkant van de deur een pakketje. Uit Rotterdam!!! Ahhhhaaaaa post!!! Snel naar binnen, met de buit natuurlijk. Er zat lekker kaas in, een familie verpakking cocosbrood, aromat, een "Andrelonnetje" en een hele berg smeerkaas met sambal. Heerlijk!!! Bovendien een heel leuk bordje met een Bearded Collie erop. Wat ontzettend leuk gevonden Karin. Harstikke bedankt en we zullen bij elke hap aan jullie denken ;-)



Vandaag was trouwens kwa temperatuur een heel stuk beter dan de voorgaande dagen. 's Morgens met de hondjes op pad geweest. Het was bewolkt en zo'n 25 graden denk ik. En ook nog es een fris windje. Later in de morgen begon het flink te plensen en dat was weer goed voor ons grasje en de plantjes. Ook 's middags was het nog lekker. Het is wel even lekker zo'n daagje er tussen door. Voor morgen word ook nog niet zo'n hele warme dag voorspeld, maar daarna klimt het weer.
Ook hier op tv en kranten, net als in Nederland natuurlijk veel nieuws over de Londen arrestaties en de daarbij bekend geworden plannen. Vind het peroonlijk een griezelig idee dat er zo'n groot aantal mensen rondlopen met zulke enge plannen. Feit is dat we in een rare wereld leven. Zeker weer na het zien van de film waar we van de week heen zijn geweest, zet me het weer aan het denken. Het is al met al triest. Achteraf had ik ook zoiets van, oja, mijn nieuwe tas. Ik had namelijk vorige week een extra grote tas gekocht voor mijn vakantie naar NL. Die had ik speciaal voor mijn handbagage gekocht eigenlijk. In deze tas paste mijn laptop en ook nog andere dingen die ik graag bij me heb. Je mag namelijk 1 tas en 1 personal item meenemen. Althans dat mocht, dat is vast veranderd nu. Wat dat betreft heb ik niet altijd lekkere timing. Mijn slechtste timing was toch wel om op de bewuste 11 september te besluiten om es te beginnen met beleggen. En had om 10.00 uur Nederlandse tijd voor het allereerst aandelen gekocht. Om 17.00 Nederlandse tijd waren die de helft minder waard. Kwam daar overigens de dagen er na pas achter, want zo bedreven was ik nog niet in het beleggen, maar zeer slechte timing was het toch wel. Moest er vanwege de "investering" in mijn nieuwe tas weer even aan denken. Natuurlijk een schril contrast, met wat anderen zouden "verliezen" die dag. Maar het 9/11 gevoel kwam op een rare manier weer even boven. Zeker door de verslag geving van CNN gisteren. Steeds de zelfde filmpjes en de beelden op de vliegvelden. Moet eerlijk zeggen dat ik ook zeker niet zal klagen over dat ik nu minder mee kan nemen. Alles voor veiligheid, vindt ik. Kan me dan ook een beetje ergeren aan de mensen die klagen op tv en dergelijke, dat ze hun flesje water niet mee mogen nemen. Tuurlijk heel vervelend, maar het zal maar net op jouw vlucht gebeuren. Tsja, dan denk je wel anders waarschijnlijk.

Groetjes Petra

WTC, the movie

Al vanaf maandag waren we van plan om naar de film te gaan. Maandag begon het rond 5 uur heel hard te regenen en te onweren. Dus zijn we thuis gebleven. Gisteren was precies het zelfde alleen zonder de onweer. Maar vandaag was er een zonnetje en geen spatje te bekennen. Dus we besloten vanavond echt te gaan. We wilden eigenlijk naar een komedie gaan, maar gisteravond zagen we een voorstukje van een film met Nicolas Cage als hoofdrolspeler, genaamd "World Trade Center". De beelden die we zagen waren aangrijpend. Vandaag zou hij in premierre gaan en we besloten om naar die film te gaan.
En heel de film was aangrijpend inderdaad. De film gaat over de dag van 11 september 2001. Maar uit de ogen van de mensen die daar waren. Met name twee politie agenten van Port Authority. Zij hadden een melding gekregen en gingen met een team naar WTC1 want daar was een vliegtuig op in gevlogen. Dat er nog een vliegtuig in gebouw 2 binnen gevlogen was hadden ze nog niet mee gekregen en toen stortte gebouw 1 in, waar zij zich in bevonden. Je ziet de momenten van de familie die hoorde dat ze binnen waren. De reacties van hun kinderen. De periode dat ze bekneld zitten. Dat het tweede gebouw instort en dat de redding nabij is.
Het is heel raar om deze film te zien, want je weet al wat er gaat gebeuren. Je ziet ze het gebouw in gaan. Jij weet wel dat er een tweede vliegtuig was. Jij weet ook dat het gebouw gaat instorten. Ook nummer twee. Vond het een heel aangrijpende film en mooi verfilmd. Vanuit het oogpunt van de mensen zelf. De werkelijke verhalen achter de geschiedenis.

In de bioscoop was er een aparte stilte. Er werd na een kwartier in de film, geen popcorn meer gegeten, niet gegiebeld. De bezoekers waren in trance en met eerbied naar deze film aan het kijken. De film is ook een eerbetoon aan hen die bij het WTC het leven lieten. Aan het eind van de film zie je de namen van hen van het team van Port Authority. Van het hele team hebben deze twee mannen het als enigste overleeft. Weet nog toen, dat er twee mannen gered waren na een aantal dagen van de nieuwsberichten destijds. Tijdens deze film dacht ik steeds, ik hoop dat het deze twee mannen zijn. Het is vreselijk te denken dat er van al die mensen (2745) er maar 20 levend tussen al die brokken gered zijn.
Ook moest ik denken dat het nu 5 jaar verder is en hoe het erna allemaal gegaan is. Hebben de mensen die dit op hun geweten hebben dit bewust gewild? Al deze mensen in het WTC gevangen. Hun families, kinderen, vrienden, collega's. En indirect de vele mensen die na deze gebeurtenis in de verschillende landen het leven gelaten hebben?
Al met al zal deze film het nodige stof weer doen oplaaien. En misschien is het ook wel goed, zodat we dit nooit vergeten. Er zijn vele levens door veranderd. Sterker nog ik denk eigenlijk de hele wereld......

Petra

Quarters

Gisteren heb ik bij de Target een quarters verzamel landkaart gekocht. Hij lag bij de 1 dollar hoek. Vond hem wel grappig dus had hem meegenomen. Al eerder was ik al begonnen, maar dat was een stapeltje muntjes bij elkaar. En veel inspiratie gaf het eigenlijk niet. En vergat steeds te kijken welke quarters ik in mijn portemonnaie had en welke ik al had. Maar nu kan ik ze mooi en overzichtelijk bewaren. En het is wel leuk om ze bij de goede staat te plakken.



Elke staat van Amerika heeft namelijk zijn eigen quarter. Met een opdruk die die staat symboliseerd. Heb er zeker "al" 11 nu. Gisteren nog maar 4. Dus dat gaat snel ;-) Nog 39 te gaan!
Waarschijnlijk zal het straks een heel stuk minder snel gaan, als ik er meer heb.

Terug, maar wat een rit....

We zijn weer thuis! Er slaapt toch niks lekkerder dan je eigen (inmiddels een stuk langere) bedje. Het leuke van vakantie is toch ook weer thuis komen. Ik weet niet wat het is, maar het voelt altijd weer lekker vertrouwd. Al moet ik zeggen dat ik het heel raar vind om van een vakantie in Amerika terug naar huis te rijden, ipv met een vliegtuig te gaan. Het blijft vreemd, dat ons "thuis" in Amerika is. Over de rit naar huis heb ik zo nog wel even, maar eerst nog wat fotootjes van gistermorgen voordat we weg gingen. We zouden om 7 uur gaan ontbijten dus om half zeven wakker en we keken uit het raam. En er kwam allemaal damp van het meer af. Prachtig om te zien.



De zon kwam er al aardig doorheen en deed de damp al snel verdwijnen, maar het gaf iets misterieus aan het geheel.



Aan de volgende foto's kun je ook goed zien waarom Mirror lake, mirror lake heet ;-)





Zo mooi om te zien. Waarschijnlijk door de onweer van de avond er voor zorgde voor dit mooie plaatje. Na het ontbijt zijn we dus vertrokken richting NC. De eerste miles gingen heel goed, maar toen kwamen we bij Newark. Daar waar ook de tolpoortjes staan. En het was druk! Er stonden hele rijen bij de poortjes en na de poortjes moest iedereen weer invoegen en was er een zelfde rij. Een behoorlijk chaos eerlijk gezegd. Want Amerikanen kunnen veel, maar echt lekker autorijden is niet 1 van de uitblinkers, zeg maar. Op 1 of andere manier is er weinig verkeersinzicht en als er 1 remt gaan er bij de 50 die er achter staan spontaan alle ankers uit en staan we stil.



Afijn de "tolpoortjes ellende" duurte tot half 1 en werd daarna de "lunch ellende". Met man en macht werd op het zelfde moment gelunched en getankt, waardoor er een file stond naar de etens en tankplaza's aan de snelweg. Bij het zien van de file had ik al gegeten en gedronken, maar tanken moesten we inmiddels wel. Je wil niet weten wat een rij er voor de benzinepomp stond. Om e.e.a. sneller te doen laten gaan waren er 4 pompbediendes voor de 8 aanwezige pompen. Maar de eerste twee pompbediendes lieten niet echt auto's doorgaan naar de pompen erachter. Wat dus resulteerde in maar 4 pompen i.p.v. de 8 aanwezige pompen. Dus daar stonden we dan te wachten. Inmiddels was het 100 degrees (37 graden. Gelukkig met de airco aan, dat wel, maar het was echt zo frustrerend om die werkwijze te zien. Wetende dat er een milen lange file staat om te tanken en te eten. Toen we eindelijk benzine hadden, dachten we weer te kunnen gaan rijden. Maar helaas, hierna volgde weer een tolpoortje. Nee he.....



Deze rij stond aan de andere kant van de weg. Maar wij stonden in net zo'n rij. Vreselijk. Het leek "zwarte zaterdag" in Frankrijk wel. Het erge was dat er zoveel tolpoortjes open waren maar dat iedereen in dezelfde rij bleef staan. Zelfs de EZpas-rij (is voor abonnementhouders)was ontzettend lang. Echt, om niet heel vrolijk van te worden. Na twee poortjes hadden we door dat de rechterbaan van de vrachtwagens het snelst ging. En dan het meest rechtse poortje nemen want daar durfde ze waarschijnlijk niet heen omdat je dan weer moet invoegen? Ik weet het niet, maar ze sloten alleen maar achter elkaar aan. Heel raar. En degene die wel invoegden, zetten de hele weg af omdat ze dwars bleven staan. Waarschijnlijk komt het omdat Nederlanders ingepompt hebben gekregen dat je moet "ritsen" en hier niet? Ik weet het echt niet, maar het liep voor geen meter. Ondanks onze techniek hebben we zeker drie en half uur gedaan over een stuk van 50 mile. En we hadden nou juist nog zoveel miles te gaan. Voor de honden was dit allerminst leuk. Normaal stoppen we om de drie uur en laten we ze plassen en even met ze wandelen. Maar nu stonden we na drie uur nog dik in de file en kwam de eerste gelegenheid pas na 5 uur. Ondanks dat hebben ze het heel goed gedaan. En hebben ze geen tel gepiept of zo. Wat een lieverds. Uiteindelijk waren we om kwart over tien 's avonds weer thuis. En poeh... dit was echt een hele lange dag geweest. Een lekkere douche deed het file leed weer wat vergeten. We waren thuis na 2500 mile gereden te hebben in deze vakantie. En wat een mooie en leuke dingen gezien en gedaan!

Groetjes Petra