Happy Halloween

Nou vandaag was het dan zo ver.... Ron had de buiten box op de porch gezet en scary geluidjes galmde onze voortuin in. Lampjes aan gedaan, kaarsje aan en het belangrijkste de halloweenschaal gevuld met lekkers!



Stace is er klaar voor met zijn oranje sjaal.



En toen werd het al wat donkerder. En gelukkig was het vanavond niet zo koud als voorgaande avonden.



Het buurmeisje, kwam haar "treats" halen....



En nog meer buurkinders....



En toen was er file......





Ik had ook doggy treats, al denk ik dat Stace het er niet mee eens was dat ik die weggaf. Gelukkig mocht hij meedelen in het lekkers.....





De golfkarretjes reden af en aan door de wijk!



Ons "spooky" huis.....



Rond negen uur waren alle trick or treaters weer huiswaarts en dat was maar goed ook, want ook dit jaar zijn alle treats toch weer op gegaan!

Groetjes Petra

Bijna Halloween

Het is bijna zover morgen is het Halloween en komen de kindertjes weer langs de deuren om snoep op te halen. Vorig jaar was ik op een gegeven moment door mijn voorraad heen, maar dit jaar ben ik voorbereid!De voorkant van ons huis is ook weer versierd dus we zijn er klaar voor.







Vanmorgen werd ik trouwens wakker en zag dat het flink koud was geweest vannacht. Voor Stace, die zijn eigen jas heeft uitgedaan, heb ik een jasje gekocht. Hij had het echt koud sinds gisteren, dus draagt hij nu een fraai jasje. Hij vindt het volgens mij de normaalste zaak van de wereld dat jasje aan. Wij zelf moeten er nog even aan wennen, maar beter dan dat hij het koud heeft.



Maar ik maakte dus deze foto en zag dat er bij het meertje achter ons huis een hele mist hing. Dus snel door gelopen daar naartoe. En het resultaat zijn een paar zeer "spooky-achtige" plaatjes.







Happy Halloween!!!

Groetjes Petra

Het weekend

Vrijdag avond had ik een party bij een Maria, een buurvrouw van verderop. Deze was van Home interiors en ik had al op het internet gekeken dat ze daar hele leuke spulletjes verkochten. Zo party gaat het een beetje het zelfde als bij een tupperware party, maar dan toch net even iets anders en meer met decoratie materialen. En in deze tijd van het jaar vooral met veel kerst en thanksgiving spulletjes. Dus om zeven uur daar heen. Het begon eerst met een soort veiling, met 'gok-geld' wat je dan weer kreeg als je aan bepaalde voorwaarden voldeed. Zoals een mee gebrachte pen, op tijd aanwezig, een paarse trui aan enz enz.... Daarna kon je bieden op artikelen in een dichte tas, wat dus eigenlijk gewoon kadootjes waren. Maar het bieden op zich was hartstikke leuk, vooral omdat het met nepgeld ging. Je kon dus lekker zomaar 1000,- dollar bieden op een tasje waarvan je geen eens wist wat er in zat. De eerste veiling had ik dus ook helemaal niet door wat de bedoeling was, maar daarna viel het kwartje. Maarja met mij waren natuurlijk nog buurvrouwen die het nu door hadden en dus werd ik al snel overboden. Helaas geen kadootje voor mij, maar wel ontzettend veel lol. Ook was er weer ontzettend veel eten voorradig. Sta daar altijd van te kijken. Kortom vrijdag avond was zeer geslaagd.
Zaterdag was dus de wandeling, waar ik gisteren al over geschreven had. Aan het eind van die middag ging ook onze kleine camera ineens raar doen. Het lcd schermpje wat er aan zit, was helemaal wit met ergens aan de zijkant een streep. Geen beeld meer in te krijgen. Flink balen! Dus de papieren er bij gezocht en terug naar de BestBuy in Cary. We hadden hem in December gekocht, dus we hadden nog garantie. Helaas schijnt het zo te zijn dat het lcd-schermpje net buiten die garantie valt, maar ze sturen hem wel gratis op naar Canon om te kijken of het nog te repareren valt en wat de kosten zouden worden. Best balen, want dat kleine cameraatje neem ik echt overal mee naar toe. En nu dus mooi 4 tot 6 weken zonder aldus de Geeksquad van de BestBuy.

's Avonds was er bij Evelyn, weer een andere buurvrouw een Halloween party. Nou zouden we kijken of we het zouden redden die avond, maar ik was echt afgeknoedeld na een daagje regelen, wandelen en dat camera gedoe bij de BestBuy en wilde eigenlijk gewoon de bubbelbak in. Ron was allang blij, want die had toch niet zo heel veel zin om zich te verkleden in Halloweensferen. Bij het feestje was dus ook een discjockey en zijn muziek hoorde je door de hele wijk. En dus hadden we wel bubbelen met zeer swingende muziek. Grappig dat er veel nummers zijn die wij ook kennen, maar ook nummer waar ik zelf nog nooit van gehoord heb. Zo is er het liedje "electric" waarvan ik weet dat daar een speciaal pasje bij hoort. Die ik dus helemaal niet ken, maar iedereen spontaan gaat doen. Soort van Macarena en de Plop dans bij ons, maar dan toch weer iets anders. Verder veel lekkere muziek van Bruce Springsteen tot Kool and the Gang. En we hoorden ook Sweet home Alabama voorbij komen. Met als achtergrond koor vele buurtjes, hi hi hi. Toch wel apart zo dat swingen in de bubbelbak ;-)
Daarna heb ik heerlijk geslapen en wat wel fijn was, we konden vannacht een uurtje langer slapen.... (ahum) Heerlijk zeg. Gek is dat je dat toch weer lekker vindt om dan te denken dat je je nog even om kan draaien.
Ron was vandaag bezig met, behalve alle klokken terug te zetten, ook de maaimachine. Hij heeft hem schoongemaakt en hij staat nu weer in de garage. En hij heeft nu ook de maaier voorzien van een kenteken. Dit kenteken had hij vorige week van Ronald en Anneke gehad. En hij is wel heel toepasselijk al zeg ik het zelf ;-)



Vanmiddag had ik weer een party. Dit keer een Southern Living party van Bridget, weer een andere buuf. En hier had ik me best op verheugd want op de uitnodiging stond dat ze een "Choclat fountain" zouden hebben. Specially for the girls! Jammie!!! Dus op twee uur belde ik bij Bridget aan en ik rook bij het binnen lopen de chocola al. Wat dat betreft ben ik wel een lekkerbekkie hoor. Chocola vindt ik heerlijk. Het verbaasde me wel dat iedereen er al was. Normaliter komt iedereen toch wel wat later en ik was keurig op tijd. En toen zag ik dat een mevrouw al met een chequeboekje zat en ik nog denken, zo die is snel, die gaat gelijk al kopen. Die heeft er zin in. Maar iets in me voelde dat er iets niet goed zat. De andere buufjes keken me ook een beetje verbaasd aan en toen zei Bridget ook nog dat ze niet meer verwacht had dat ik nog zou komen. Dus ik nog zeggen, oh had je mijn mailtje niet gehad dan? Ja hoor zei ze, vandaar dat ik zo verbaasd was dat je er om half drie nog niet was. Half drie? vroeg ik. Hoe bedoel je half drie? Ik snapte er niks van. En ze wees me naar de klok. En die stond op vijf over drie. En toen begon het me te dagen...... Uhhhhh, stamel stamel.... huh drie uur???? Maar de klok was toch terug gegaan vannacht? Nee, zei ze, dat is volgende week pas! Nou als je iemand ooit hebt zien blozen en stamelen en stotteren en dat alles te gelijk, dan ik deed op dat moment, dan had je vast in lachen uit gebarsten.... Tjemig.... Echt wat voor mij hoor! Een week te vroeg al die klokken terug gedraaid!
En nu begreep ik ook die verbaasde gezichten. Het hele verkoop praatje was al achter de rug en iedereen was al aan het bestellen over gegaan. En erger nog..... de chocolade pret was ook al geweest......... Jeeeeeeeetje! Echt dit is toch wel een hele erge "Petra-move" van me. Zie me nog steeds in gedachten die volle kamer binnen lopen met al die vrouwen naar me kijken, van wat komt die nou doen??? ha ha ha.
Ik was dus helemaal van de kook af en wist me even geen raad, dan behalve tien keer sorry te zeggen. Nou ja dan maar met je neus in het Southern Living bestelboek duiken en even je rode konen proberen te verbergen, hi hi hi.
Na die doorgespit te hebben, bood Bridget me toch nog even aan om de chocolade fontein te proberen, dus ik heb wel een aardbei op met heerlijke chocola. Maarja je gaat daar ook niet in je eentje aan die fontein staan, hi hi hi. Dus ik heb het daar maar bij gelaten. Maar, moet wel eerlijk bekennen dat het toch wel naar meer smaakte, hi hi hi. Tsja, dat heb je als je een uur te laat aan komt kakken!
Was dan ook gelijk de snelste party die ik ooit mee gemaakt heb, want binnen 40 minuten stond ik weer buiten. Op de terug weg wandelend naar ons huis, moest ik zo ontzettend lachen en zat me Ron's reactie al helemaal voor te stellen. Want die dacht ook dat de klok terug gezet was dit weekend. Toen ik thuis kwam trof ik hem met een schroevedraaier in de hand aan. En zag een half ontlede laptop staan. Het bleek dat de laptop waar onze webcam aan vast zit, stuk was gegaan. Ik vroeg hem dus, dat hij dat toch niet gedaan had, omdat de klok niet goed stond? Hoezo vroeg hij? Nouwwwwww, omdat die volgende week pas terug gaat en dat ik daardoor mooi het chocolade feestje gemist had. Nou Ron keek dus hetzelfde als ik. Meen je dat nou? Ja dat meen ik Ron. Ik was de enigste die te laat was. Of die andere 8 vrouwen zijn in de war geweest en veel te vroeg naar de party gegaan misschien???? Hij moest dus vreselijk lachen en had dikke pret dat ik nu juist die fontein precies gemist had, hi hi hi.
Verder was er eigenlijk niet zo heel veel te lachen want de computer was een eigen leven gaan leiden. Hij zei eerst dat hij het operation system niet kon vinden en later had hij last van wat "decompressie" problemen. En toen dacht ik, "jij en ik samen jongen" vandaag. Mijn decompressie liet het ook even afweten vanmiddag, maar moet je daarom nu gelijk stoppen met je computer leven? Tikkie overdreven, naar mijn idee. Maar het was duidelijk dat hij van wel vond. Elke keer kwamen we een stapje verder met opstarten, maar uiteindlijk kwam hij weer bij zijn operatie en decompressie problemen. Dus die hebben we ook maar even aan de kant gezet net als alle klokken hier in huis. Die doen volgende week pas weer mee!!!!

Groetjes Petra

Creepy crawl

Vandaag was het dan zover de Beardie walk of wel de Creepy Crawl. Kneep hem gisteren nog wel een beetje eigenlijk. Want echt we hadden hier in de omgeving regen nodig, maar gisteren was het gewoon bijna niet droog en de voorspelingen voor vandaag spande er nog een beetje om. En toen ik vanmorgen wakker werd was dan ook het eerste wat ik deed, kijken of het droog is. En ja, gelukkig het was droog!
Had gisteren ook de Halloween taart gemaakt die ik mee zou nemen.



Niet een heel apart ontwerp, want ik had onlangs ook zoiets gemaakt, maar hij zag er wel leuk uit toen, dus nog maar een keer in de herhaling. Verder had ik Halloween doggy treatbags gemaakt en een aantal prijzen pakketjes met hondespeeltjes voor de "tricks for treats" die we tijdens het wandelen gepland hadden. De club had een shelter aan lake Johnson gehuurd. En voordat de mensen kwamen moesten we die eerst een beetje versieren. Dus zat voorbereiding voor zo'n wandeling, maar het uiteindelijke plaatje was wel erg leuk.



En toen wachten tot de Beardies kwamen.....



En ja hoor daar zijn ze!






Brooks, Stacey en Connor



En natuurlijk moest ik ook even kennis maken (lees knuffelen) met Merlin, de nieuwe aanwinst van Judy. Wat een scheetje en ook weer zo klein bij onze vrolijke stappers vergeleken.





Frank en Bentley waren er ook. En hij liet me gelijk de foto's zien van zijn bezoek aan Nederland een paar weekjes terug. Erg leuk om met hem over Nederland te kunnen kletsen. Hij had het ontzettend naar zijn zin gehad en had bij elke foto wel een verhaal te vertellen. Zo leuk om die herkenning dan te zien.
Al snel kwamen er al meer Beardies en dus tijd voor een groepsfoto nu ze nog een beetje netjes er uit zagen ;-)





Nadat ook de laatste mensen aangekomen waren zijn we gaan wandelen.



Omdat het toch een behoorlijk eindje lopen was, bleven de pupjes bij de shelter bij Cindy. Wat overigens geen straf was zo met drie pupjes bij elkaar. Dikke pret, want er is altijd wel iemand in de buurt om te pesten....





Maar daar gaan we dan, onze eerste echte Beardie wandeling hier in Amerika....



In tegenstelling tot in Nederland moeten de honden hier overal aan de lijn. Onze voorgaande wandelingen in Zeeland waren veelal aan het strand en daar konden de honden lekker los rennen. Maar ook in tegenstelling tot Nederland, zijn de honden hier gewend om altijd aan de lijn te lopen en eigenlijk ging het heel geordend. Geen luid blaffende, trekkende Beardies te bekennen. En daar was ik heel blij om, want daar was ik eigenlijk best een beetje bezorgd om geweest. Vooral omdat het op de wandelingen in Nederland dat soms wel een probleem is om aangelijnd te lopen met een hele groep Bearded Collies. Ze hebben zoveel energie die Beardies en dan in een groep, willen ze vaak nog net iets meer. Maar, dit ging super! Boven verwachting echt! Het was echt genieten.



Want dat wandelen met zijn allen heb ik hier wel gemist hoor. En ben blij dat de Carolina Beardie club er voor open stond om een keer een wandeling te gaan doen!



Zij aan zij op pad.... Magic, Brooks en Stacey





Even wachten tot dat iedereen de heuvel opgekomen is. Wat zoals ik al eerder geschreven had, in het begin waren een paar pittige heuvels te nemen, maar het is iedereen gelukt.



Het zonnetje was inmiddels ook gaan schijnen. En "het" was het ideale wandelweer. Niet te warm, geen humidity en droog!





De dam over....



Na twee mijl hadden we even een pauze. Tijdens die pauze hebben we wat tricks FOR treats gedaan. De honden en de baasjes moesten wat opdrachtjes doen en daar waren weer leuke prijsjes mee te verdienen. Het was best grappig om te zien hoe de baasjes en hondjes samen werkten. Iedereen deed ook wel gelijk mee, wat ik ook heel leuk vond om te zien.





Judy en Brooks en Magic gingen heel goed en hebben uiteindelijk ook de eerste prijs gewonnen.

Connor bedacht zijn eigen truc en liet zijn tafelmanieren mooi weer even zien.....
Het is niks dat ik ze altijd boven op een speciale tafel borstel, maar geef hem de kans en hij vindt zijn eigen tafel....



Daarna weer verder aan de wandel, met hier vier op een rij!



En niet lang daarna zagen we er zes op een rij... (wel van een ander diersoort hoor)



De schilpadjes waren ook weer van het zonnetje aan het genieten, na die twee dagen met alleen maar regen.



Niet lang daarna kwamen we bij het visitors center.



Waar de honden even wat konden drinken en de tweebeners gebruik konden maken van de "restrooms".





Daarna de brug over.....



en we waren weer terug bij de shelter. Iedereen had zijn eigen lunch mee genomen en met zijn allen hebben we die aan de lange tafel op gegeten. Heel gezellig zo!





Daarna hebben we de "trick for treat" prijzen uit gedeeld en nog even gezellig na gebabbeld met zijn allen. En natuurlijk nog even wat meer geknuffeld. Dat heeft een mens zo nu en dan ook nodig!



Zo rond vier uur zijn we weer aan het op ruimen gegaan en al weer had Connor zijn plekje gevonden. Hier thuis vind hij de borsteltafel ook het ideale plekje, dus doe alsof je thuis bent, niet waar?

Wat? moeten we al naar huis???? Ik lig net zo lekker......



Vond het een hele leuke dag die zeker voor herhaling vatbaar is.



Stacey heeft het heel goed gedaan en ook dat was hartstikke fijn om te zien. Hij is nog steeds stabiel en heeft weer heel wat energie. Zagen weer heel vaak zijn staart lekker kwispelen en ging weer lekker de hondjes besnuffelen. Ook hij heeft genoten! De volgende Beardie Bounce is in December en ook daar kijken we weer naar uit!

Groetjes Petra