Highway 101

Maandag 28 april 2008
Op maandag zijn we vanuit Portland over highway 26 richting de kust van Oregon gereden. Het was nog heel erg mooi weer wat voor deze regio erg uitzonderlijk is deze tijd van het jaar. In Portland was het erg druk op de weg. Het is echt ongelooflijk hoeveel bruggen en fly-overs deze stad heeft. Zo'n weer war van wegen, bruggen, tunnels en viaducten heb ik nog nooit gezien. Maar eenmaal wat verder op de highway 26 rijden we een stuk rustiger. Want er gingen niet veel mensen richting Cannon Beach op deze maandagmorgen. De weg hier naar toe is erg mooi, dwars door de bossen. En zowaar...., er rent ineens een hert de weg op en ik weet nu dan ook dat herten heel goed kunnen springen. Want met een enorme sprong verdwijnt hij zo over de vangrails. Stacey is er echt niks bij, met zijn behendigheids sprongetjes ;-) Na zo'n ander half uur rijden komen we aan in Cannon beach en nemen de afrit naar het Ocsecola state park. Hier vandaan blijkt dat we een prachtig uitzicht hebben over het strand en de Tillamook vuurtoren. Het is er ongelooflijk rustig en zijn vanochtend dan ook de enigste bezoekers. Prachtig is het om de mist voor de kust te zien hangen. Het heeft iets spookachtigs, maar is zo mooi om te zien. Daarna zijn we door gereden naar de Yaquina vuurtoren. Hier betaal je $5,- entree per auto, maar daar mag iedereen in die auto de vuurtoren bekijken. Het is echt een leuke vuurtoren met een mooi park er om heen. Er waren 104 tredes naar boven en het uitzicht was er prachtig. We hebben er op een bankje in het zonnetje een broodje gegeten en onder aan de rots zagen we twee zeehonden lekker in het zonnetje liggen. Mooi gezicht zo bij de vuurtoren en wat een mooi plekje om te lunchen. Daarna weer verder naar het Zuiden de highway 101 afgereden en kwamen we door vele leuke plaatsjes. Via internet had ik 1 van de nieuwere cabins van de Shamrocklodge besproken. En die was wel heel erg leuk zeg! Het was direct aan het strand van Yachats gelegen en was heerlijk ruim en met open haard. Helaas geen internet verbinding, maar dat is ook wel eens lekker niet waar? We hebben onze spullen er neer gezet en zijn bij de Drift inn in Yachats wezen eten. Hier zat een zanger/gitarist de gehele tijd gedurende ons eten te spelen. Wat heel sfeervol was. Toen van de zonsondergang genoten en toen die onder was begon het voor het eerst in de dagen dat wij hier waren, te regenen! En niet zo'n klein beetje ook. Maar moet eerlijk zeggen, in die Cabin was het wel heel erg knus die regen op het dak. Heb dan ook heerlijk geslapen die nacht.

Dinsdag, 29 april 2008
Dinsdag zijn we weer wat zuidelijker gereden, maar omdat we die cabin zo leuk vonden hadden we die nog een nachtje besproken. We wilden graag nog twee vuurtorens zien aan de kust en de eerste was Hecetea light house. Deze was niet zo heel ver van Yachats vandaan. En we waren er dan ook al vroeg in de morgen. De vuurtoren is prachtig in een baai gelegen en heeft een Inn-keepers huis, waar je ook kunt overnachten. Wij zijn eerst bij de vuurtoren zelf gaan kijken en daarna naar de andere kant van de baai gereden. Echt ontzettend mooi vond ik het. De hele kust van Oregon vindt ik trouwens mooi. De enorme rotsen aan het strand zijn zo imposant en mooi. En dan ook nog die wolken die binnen drijven die zulke mooi dramatische beelden geven. Heel mooi en helemaal mijn ding! Uit die wolken kwam dan ook wel zo nu en dan een buitje, maar 10 minuten later scheen het zonnetje weer volop en was alles zo weer vergeten. Ook wel een aparte ervaring moet ik zeggen.
Na de Hecetea vuurtoren zijn we naar de Umpqua light house gereden die weer een stuk zuidelijker richting Reedsport ligt. Ook heel mooi om te zien, maar deze ligt net naast een aantal huisjes en is niet toegankelijk, wat wel jammer was. Daarna nog doorgereden naar Winchester Bay, wat heel idylisch is. Oude bootjes en dito schippers.... Ook was er een Oester restaurant met een heuse oester berg ernaast. Grappig om te zien. Toen zijn we een ijsje gaan eten bij de Dairy Queen en daar ontstond het idee om met een ATV door de bekende Sanddunes te gaan crossen. Bij die dairy queen stonden allemaal foldertjes en ook een foldertje hiervan. Moet zeggen dat ik het wel heel superspannend vond en het leek me wel een stabiel apparaat en dacht dat dat wel te doen moest zijn. Eenmaal op de plaats des onheils, kreeg ik het toch wel erg benauwd, hi hi hi. Net naast de parkeerplaats bij de verhuur ging een auto een bergpaadje op en die kwam vast te zitten en zag me daar al midden op zo'n duin vast zitten.... Oh, moest ik dit nou wel gaan doen???? Eenmaal in het kantoortje, zo'n raar verhaal. Er was verder helemaal niemand anders dan wij te bekennen. Maar daar binnen in het kantoortje staan twee mannen. En ik en Ron kijken elkaar aan en zien het meteen, deze twee heren zaten voor ons in de Duck tours in Seattle. Wat een toeval zeg. Dat zij nou op precies dezelfde tijd en dag, zo'n tig mijl verderop ook besluiten om een ATV te gaan huren. Afijn door dit alles was ik even afgeleid denk ik en voor ik het wist had Ron al een mooie helm voor me uitgekozen. En toen ging alles in een stroom versnelling en voor ik het wist reed ik op dat ding. En oh deze ging veel harder dan mijn grasmaaiertje!!!! Jakkieeeeeeeeeee! En hup het parkeer terrein af en toen 1 of ander zandpad op, met 1001 kuilen er in. Had je het nog niet aan je nieren, dan had je het nu. Mijn hemel waar was ik aan begonnen? Ron en die twee mannen en de instructeur werden in mijn gezichtsveld steeds een beetje kleiner en ik durfde echt niet harder. Dalijk valt dat ding om, of zit ik vast in zo'n kuil. Ohhhhhh, wat een drama. Sturen ging ook nog eens voor geen meter met dat ding. Duidelijk geen stuurbekrachtiging erop, ha ha ha. Na veel zweetdruppels leek er op eens een eind gekomen te zijn aan dat zandpad en ik durfde op te kijken en voor me zag ik 1 mega grote zandbak. Echt niet normaal zo groot. Met enorme heuvels en tal van mogelijkheden om vast te komen zitten. En ik besloot ter plekke dit ga ik echt niet doen! Ron en die andere mannen reden voor me en ik zag nog net hoe 1 van die mannen vast kwam te zitten. Dat beeld deed me al helemaal geen goed en ik kneep hem echt. Ron stond inmiddels al midden in die zandbak en keek achterom waar ik ergens gebleven was. Drama!!! Is dit leuk dan? Echt ik vond het mega eng! De instructeur zag me en kwam daarop met een noodgang terug gescheurd. Zoals hij het deed leek het wel heel erg makkelijk zeg! Hij stopte naast me en ik vertelde dat ik daar wel bleef staan en wachtte wel op Ron. Wel neeeeeee, zei hij, waar ben je bang van dan?, vroeg hij me. Nouwwwwwww, "heb" u even? Het ergste vond ik wel het sturen en de angst voor vast te komen zitten. Dus hij vertelde dat ik dan meer gas moest geven, zo ging het sturen beter en kwam ik ook niet vast te zitten. Ja, zei ik, maar dan gaat dat ding natuurlijk ook sneller? En dat vond ik geen goed plan natuurlijk. Hij moest me daar in gelijk geven, maar het ging allemaal net iets beter als je er wat gang in zou zetten, aldus racemonster de instructeur. Maar, zei hij, probeer naar het uitkijkpunt te komen en dan kijken we verder. Rijdt maar achter me aan en ik geef wel aan wanneer je meer gas moet geven. En eigenlijk vond ik ook wel dat ik het moest proberen, al had ik eerlijk gezegd het liefst van dat ding afgestapt en terug gelopen. Maar mijn doorzettings gevoel won en ik gaf gas....., hard gas..... Ieeeeeeeekkkkssss enggggggggg, maar zowaar het werkte! Het sturen ging iets beter, maar die heuvels vond ik nog steeds twee keer niks. Afijn, daar stond ik dan op het uitkijkpunt en wat nu? Gelukkig was ik nu bij Ron en die gaf me ook nog wat tips en ik besloot daar in het midden van die zandbak wat rondjes te rijden. Soort van kinderattractie op de kermis. Rondjes rijden op je atv-tje, hi hi hi. En het ging na rondje nummer 8, 9, of tien een stuk beter gelukkig. Durfde zelfs al een heuveltje in mijn eentje te nemen en ....... ik leek het leuk te gaan vinden, hi hi hi. Wat stoer he? Ik ging al wat harder en mijn verkrampte vingers en samen geknepen billen kon ik weer wat ontspannen! Maar wat een belevenis. Het gebied was ook enorm inmens groot zeg! Ron leek op zo'n zandheuvel maar zo'n centimeter groot. Hij was helemaal in zijn nopjes en vond het zo'n belevenis. We hadden ze voor een uur gehuurd en na een half uur had ik toch ook wel de smaak te pakken en croste aardig in de rondte! Wie had dat gedacht? Ikke zeker niet en denk die instructeur ook echt niet. Inmiddels zagen we wat donkere wolken aankomen en gelukkig bleven die een eind weg, maar het leverde wel prachtige plaatjes op. Na 55 minuten zijn we weer via die hobbel weg terug gereden en het leek allang zo eng niet meer, eigenlijk best leuk. Wat een verschil een beetje oefenen kan doen! Echt ik had als ik had durven keren, zo terug gegaan in het begin en nu vond ik het best leuk om te doen. Niks zo veranderelijk als een mens niet waar????
Na al dat gecross hebben we een mooi strand uitgezocht en hebben we daar een stuk gelopen. Even weer relaxen na al die hectiek en gecross;-) Ik moest zooooo lachen toen ik die foto's op de camera op het strand terug zag. In het begin zie je me echt als een soort houten Klaas op dat apparaat zitten, hi hi hi.... Op dat strand (Sand Dollar Beach) lagen hele boom stammen die aangespoeld waren, maar ook heel erg veel Sand Dollar schelpen. Nooit geweten dat je die hier kon vinden. Ook tussen de rotsen veel mosselen die er groeiden en veel zeeanemonen. Heel apart om die te zien. Eigenlijk hoopte ik ook een zeester te zien, die hier vaak voorkomen, maar die waren niet te vinden.
En ook hier aan het strand, net als in die grote zandbak, zag je de wolken aan komen drijven, wat een prachtig gezicht was. Alleen viel er nu wel regen uit. Dus snel weer naar de auto gelopen en die avond hebben we in Waldport wat gegeten en zijn we daarna weer terug gereden naar de cabin in Yachats.

En twee filmpjes.....

De kust


ATV filmpje



Woensdag 30 april 2008

Vanmorgen vroeg zijn we weer vertrokken richting Eugene. We hadden een strak schema vandaag. Eerst wilde Ron naar de BMW dealer in Eugene, voor wat spulletjes voor zijn motor en we hadden met Karren afgesproken in Cottage Grove. Karren is de vrouw van een collega van Ron en ze woonde voorheen in Holly Springs bij ons in North Carolina en is onlangs hier heen verhuisd.En werkt nu op de universiteit van Oregon. De collega van Ron gaat hier binnenkort met haar wonen en het was heel leuk om te zien hoe Cottage Grove er uit ziet. Het is een klein en oud dorp met een leuke Main street en een overdekte brug. Wat er erg leuk uitzag. En dit was allemaal vlak bij elkaar. Ook heel leuk om Karren weer even te zien. En tijdens 1 van de gespreken bleek heel toevallig dat zij op de zelfde dag als wij terug vliegt naar NC. En sterker nog, ze kwam ook nog op dezelfde tijd aan als ons in Raleigh. En toen bleek ook nog dat ze gewoon op dezelfde vlucht als wij naar NC vliegt. Wat een toeval toch weer zeg! Dus we hebben maar geen afscheid van elkaar genomen, binnenkort zien we elkaar weer op het vliegveld!

Na Eugene zijn wij weer richting het Noorden gereden en hebben nog even lekker geshopt in Woodburn. Woodburn is een outletmall. En omdat je in Oregon geen sales tax hoeft te betalen is het hier nog leuker winkelen. Daarna via Portland nog Noordelijker en zitten we nu in een hotel in Cascade Locks. Dit is aan de Columbia rivier. De hotelkamer heeft een prachtig uitzicht en morgen gaan we hier de buurt een beetje verkennen!

Hieronder even een klein landkaartje van waar we de laatste dagen geweest zijn.



Groetjes Petra

Mount Rainier

Vandaag zijn we naar Mount Rainier gereden vanuit Seattle. Omdat het zondag was, was het lekker stil en reed het makkelijk aan. We hadden op het internet al opgezocht dat er een aantal passen gesloten waren, vanwege de sneeuw. Dus er bleef 1 route over, de zuidelijke route.





Rond half tien waren we bij de ingang van het Rainier National park.


En was de eerste sneeuw zichtbaar en die laag sneeuw werd maar hoger en hoger. Ik denk dat we begonnen bij zo'n 20 cm en op de top lagen echt meters! Op zich ook heel leuk. De temperatuur was eigenlijk heel goed en een flauw zonnetje, dat wel goed brandde. Door de zon, waren er kans op "avalanches". Je hoorde de sneeuw ook smelten. Ook zagen we een aantal losgekomen rotsen op de weg. En echt geen kleintjes. Je bent dan toch wel blij, dat je er op dat moment net even niet langs reed!



En we zagen veel mensen die gingen "snowshoe-ing". Soort van wandelen met van die speciale brede stappers aan je voeten. Leuk om ze te zien vertrekken. Bij deze groep gingen er tentjes en slaapzakken mee, dus die zullen vast daar gaan overnachten.



Natuurlijk was ik op de uitkijk voor beren en omdat het zo rustig in het park was, had ik hoop een mooi exemplaar (vanuit de auto) te mogen gade slaan, maar nee hoor. Helemaal niks gezien, zelfs geen hert! Nou was het heel grappig want toen we vrijdag vertrokken (en onze vlucht ging heel vroeg) zagen we toen we de wijk uitreden 5 herten staan. Ik zei toen nog, zo.... onze vakantie is begonnen, de herten hebben we alvast gezien. Zie ze normaal nooit, alleen hun voetsporen bij het wandelen en nu leek het net of ze ons uitzwaaiden. Waarschijnlijk waren de herten bij Mount Rainier nu zelf op vakantie. Waarschijnlijk op groepsreis met de beren en al het andere wild ;-) Want echt we hebben niks gespot. Geen eens een eekhoorntje. Er zijn langs de weg naar boven ook niet zo heel veel uitkijk punten. Of misschien waren die er wel, maar lag daar nu een dik pak sneeuw en waren die plekken niet sneeuw vrij gemaakt. Of misschien ben ik gewoon enorm verwend met de Blue Ridge parkway in NC, waar om de 20 meter wel een uitkijkpunt is. Wel zijn we langs een mooie waterval gekomen.



En dat water was echt knal blauw. Heel mooi om te zien. Het bruggetje boven de waterval, was nog helemaal bedekt met sneeuw.



Onze huurauto in de sneeuw bij de waterval....



En de huurauto bij Paradise point wat het hoogst begaanbare was ivm de vele sneeuw.



Ook zagen we het hotel bij Paradise point. Wat op het moment nog half ondergesneeuwd was.







Ook zijn we bij het visitor's center geweest. Helaas ook daar zelfs nog sneeuw voor de ramen zo veel lag er.




De piek van Mount Rainier

En tot daar was de weg sneeuwvrij gemaakt. Ze waren wel flink aan het ploegen, maar er lag zeker zo'n 5 meter sneeuw volgens mij. Nog een flinke klus om dat gangbaar te maken. Tot zover ons Mount Rainier avontuur....

Slideshow van Rainier National parc.

Na Mount Rainier zijn we richting Portland gereden waar we vannacht in Vancouver onvernachten. Portland downtown vond ik erg leuk. Veel oude gebouwen en nieuwe gebouwen bij elkaar. Een tram dwars door de stad en veel (kamikaze) voetgangers en fietsers. Er was een heel groot plein (Pioneer) waar vele artiesten aan het muziek maken waren en daarom heen waren er een soort van trappen, waar de toeschouwers zaten. Vond het een beetje hippie uitstraling hebben. Heb ook heel wat aparte figuren voorbij zien schuiven ;-) Aan de waterkant was er een park waar veel mensen aan het wandelen en sporten waren.





Er was ook een fontein die veel aandacht van de bezoekers trok. Daarna zijn we over een hefbrug naar de overkant gereden om foto's te maken van de skyline. Aan de over kant is ook een soort van promenade met bankjes en een voetgangers pad.





Heel idylisch gelegen onder de snelweg ;-)



Daarna weer terug gereden richting hotel en kwamen langs "Joe's crabshack" en zijn daar op het terras gaan eten. Met uitzicht op al weer een andere hefbrug. De brug midden in het centrum, leek precies de Rotterdamse oude hefbrug. Best grappig om te zien. Er waren in Portland trouwens op heel kleine afstand wel heel veel bruggen. Best apart om dat te zien. Het eten bij Joe's was erg lekker en ik had mosselen besteld en die waren heel lekker klaar gemaakt! En die gingen er na zo'n 350 km wel in ;-)





en ook nog een slide show van Portland.

Groetjes Petra

Gray Whales

Vandaag zouden we naar Anacortes gaan. En maar goed dat we in de mail keken, want laten ze nu vandaag uit Everett vertrekken. Daar zijn de gray Whales te vinden op het moment. Ze komen vanuit Mexico naar het Noorden gezwommen en zoeken koudere wateren op. We waren al vroeg op pad, want die drie uur tijd verschil maakt toch wel wat uit. We zijn daarom eerst nog even in de haven wezen kijken en al in de haven zagen we al zeehondjes. Zo leuk....., moest gelijk denken aan Connor, ons eigenste zeehondje. Die oogjes zijn net zo, als Connor aan het zwemmen is ;-)



Daarna naar de haven, waar het nog even uitzoeken was waar we moesten parkeren en terwijl we uit de auto stapten en naar de haven liepen, kwam er een oldtimer aan rijden. De man stapte uit en Ron maakte een compliment naar de man over zijn auto en voor we het wisten stonden we een half uur met deze man te praten. Het was een oudere man en hij bleek niet alleen deze auto te hebben, maar nog zeker 5 andere prachtige oldtimers. Zo leuk. Hij bood Ron ook nog aan om een stukje met hem te gaan rijden en dat deed hij dan ook graag. We hadden nog even tijd, dankzij het drie uur tijdsverschil, kwam dat even mooi uit! Afijn na het zien van de foto's van zijn andere wagen, hebben we afscheid genomen en zijn we de auto op de juiste plek gaan parkeren.







Om 11.00 uur zou de boot vertrekken en echt voorlopig hebben we zulk mazzel met het weer. Het was echt heerlijk! Weinig wind, volop zon en een aangename temperatuur. Het was dan ook erg druk op het water. En al net even buiten de haven zagen we drie arenden. 1 volwassen heer en vrouw en kind. Daarna was het al weer raak, want er lagen zeehonden heerlijk te zonnebaden op het lichtbaken van de haven. Erg leuk om van zo dichtbij te zien.





Niet veel later zagen we ook de eerste grijze walvis. Wat zijn die groot zeg! De boot eigenaar zag gelijk welke walvis dit was, want deze had een witte vlek op zijn lijf en had dan ook de bijnaam Patch. Patch kwam al 15 jaar terug in dit gebied.







1 ding waar ik dus nog nooit van gehoord had, of eigenlijk beter gezegd geroken had, is dat de lucht die de walvissen uitblazen als ze weer boven water komen, echt onmogelijk vies stinkt. Allemachies zeg... wat een lucht komt daar uit. En laat de wind nu net onze kant op staan, dus vol aroma kwam het op ons af! Leuk, middagje walvissen kijken, ha ha ha. Volgende keer neusknijpers mee, echt waar ik maak geen geintje ;-) Maar we hebben ze wel gezien vandaag. Veelvuldig, want later zagen we er nog drie, waarvan er twee bij elkaar aan het eten waren van de bodem. Dat doen ze op hun zij en dan komen de vinnen boven water uit in ondiep water. Heel grappig om te zien.







Verder kwamen we Patch nog een paar keer tegen. Dus heel wat walvissen gezien. Ook nog meer zeehondjes en twee arends nesten. Rond drie uur vaarden we weer terug en Ron en ik hebben allebei een behoorlijk rode toet er aan overgehouden. Maar het was echt heel leuk om te doen. En natuurlijk ook nog een filmpje!



Vindt deze omgeving heel erg mooi. Overal waar je kijkt zie je mooie bergen met witte toppen van de sneeuw. Maar...., je ziet ook bijna overal water, wat ik altijd erg leuk vindt. Zo apart, want de bergen wanen je in Oostenrijk, maar dan gelegen aan zee? Heel apart. Even wat sfeer fotootjes ;-)





















De mensen zijn ook erg vriendelijk en heel wat vlotter gekleed vindt ik. Best wel een hippe omgeving vindt ik. En er zijn ook ontzettend veel fietsers, voor Amerikaanse maatstaven. Het doet door dit alles, zo anders aan dan North Carolina. We zijn dan ook vanaf Everett binnendoor terug gereden richting Bellevue. En kwamen we langs het universiteits terrein van Washington state university. En wat ligt die universiteit mooi gelegen aan het water. Het stadion is heeft helemaal geweldig uitzicht. Zo aan het water gebouwed. Daarna door naar het hotel, maar op de weg er naar toe eerst gestopt bij Jamba Juice voor een heerlijke smoothie. Daarna even opgefrist in de hotelkamer en op naar het restaurant.


Ingang hotel

Tegen over ons hotel is een groot kantoor van Microsoft, dat hadden we al gezien. Maar tussen ons hotel en dat gebouw ligt een grote weg en we hadden een bruggetje gezien die van het hotel naar het Microsoft gebouw ging. En die hebben we dan ook genomen.



En na die brug zagen we ineens dat dat kantoor gebouw verbonden was aan een heel groot winkelcentrum. Wat leuk!!! Dat wisten wij geeneens. Nouja dan ook maar gelijk even shoppen. En een van de eerste winkels die we tegen kwamen was een Helly Hansen winkel.



En.... ze hadden sale. En dus heeft Ron een hele mooie jas kunnen scoren. Super! Daarna de mall doorgelopen en zijn we lekker gaan eten!

Groetjes Petra