The Capacitor

Had nog nooit gehoord van de 'capacitor'. Het klinkt namelijk als de nieuwe film van Stephen Segal of Sylvester Stallone of zo. Wat in hemels naam is een capacitor? Inmiddels weet ik wel wat er gebeurd met je als je geen capacitor meer hebt. Eigenlijk kan je zomers gewoon niet zonder. Het is een must, kunnen we wel stellen, hi hi hi. Al had ik er nog nooit van gehoord, voelen deed ik hem wel zeg! Ik werd er letterlijk warm van! Heel warm! Het begon namelijk dinsdag. Ik was boven aan het werk en 's morgens leek alles nog prima in orde. De kamer waar ik werk zit aan de noord kant van ons huis. Maar rond 1 uur kreeg ik het warm en warmer. Ik heb een klein ventilatortje op mijn bureau staan en die deed ik dus een rondje harder laten draaien. Maar rond drie uur hielp dat echt niet meer. Toen ik klaar was met werken keek ik nog even op de thermostaat. Hmmm zei hij nou 87? Dat is wel hoog zeg, hij stond op 78. Nouja verder ook niet nadenken natuurlijk. Ik was klaar met werken en hupatee naar beneden. Wel zei ik 's avonds nog dat het zo warm was vanmiddag, maar in mijn gedachte dacht ik dat de airco het gewoon een beetje moeilijk had met die warme temperaturen van de laatste tijd. Afijn, de volgende morgen weer aan het werk. En bij het beginnen stond de thermostaat op 86. We zetten hier de thermostaat altijd uit boven, want we slapen beneden. Nou ja uit, op 85 staat hij altijd als er niemand boven is. Afijn, ik hem weer een zwier gegeven naar 78. En ik hoorde hem aanslaan en dacht dus dat hij het deed. Maar het bleef wel weer warm, ventilatortje op mijn bureautje weer aan. Maar ook dat mocht niet baten. Ik keek weer op thermostaat en die stond inmiddels op 90. What???? Hoger gaat hij namelijk niet. 90 is bijna 32 graden. Ja zeg wat is er aan de hand? Ik naar buiten op onderzoek uit, de airco's bekijken. We hebben hier in huis twee aparte units. Een voor beneden en een voor boven. En die voor boven deed helemaal niks! Fijn! Dat is prettig zeg!
Ik Ron bellen, die daarop even kwam kijken. Maar ook hij kreeg er geen beweging in. Wel had hij een telefoon nummer gekregen van een collega van hem. Van die collega was ook de airco stuk gegaan van de week. Ene Ronnie stond er op het briefje. Dus, Ronnie belde Ronnie. Ronnie was een lokale reparateur. Dit integenstelling tot ons merk airco, Carrier. Waarbij je een centrale krijgt en die dan een mannetje gaan sturen..... over een dag of twee. Maarja, krijg ook een beetje de kriebels bij het lokale verhaal. Hier in North Carolina gaan sommige dingen ook niet altijd even rap genoeg voor mijn idee. Maar afijn, Ronnie zei tegen Ronnie dat hij om 1 uur er al zou zijn. Nou had ik om 2 uur een vergadering, dus ik hoopte toch echt dat hij op tijd zou komen. Maar kwart over 1 nog geen Ronnie te zien. Half twee ook nog geen Ronnie. Was mijn gevoel dan toch goed geweest? Ik kreeg er al een beetje de balen van. Maar om tien over half twee was hij daar dan. Ronnie bleek een al wat oudere man te zijn. Hartstikke aardig overigens, maar verontschuldigde zich niet over het te laat zijn. Hij wilde in ieder geval gelijk aan het werk. In de gauwigheid zag ik nog een "mannetje" voor bij schieten die de tuin al in dook. Ronnie liep met me mee naar boven en constateerde daar de schade. Hij zei daarop dat hij naar buiten zou gaan. Niet veel woorden kwamen er uit. Ik liep daarna ook maar even naar buiten. Want ik herinnerde me dat de poort van ons hek nog op slot zat. Maar eenmaal buiten zag ik dat het hek al open was? Zo zeg, dat was een slim "mannetje". Afijn ik vroeg de heren nog of ze mijn hulp nodig hadden en hoe lang het ongeveer zou duren. "Five to ten minutes, Maaaaaaam", brulde Ronnie. Ik zag dat het "mannetje" in de tussentijd ook al onze hele airco ontmanteld had. Goh dat was een snelle zeg! Moet zeggen dat ik hem even kneep, want om 2 uur vergadering en het was inmiddels kwart voor twee. Maar Ronnie hield zijn woord en 5 minuten later stond hij weer binnen. Hij was gemaakt. Als toch wel een beetje nieuwsgierige vrouw vroeg ik dus wat het was. The capacitor, zei hij. Alsof ik daarop genoeg moest weten. Nou niet dus, het klonk als een stoer iets, maar dat dat ook in onze airco woont? Hij vroeg me hoelang ik hier al woonde? Alsof ik wel had geweten wat het was als ik hier mijn hele leven had gewoond, ha ha ha. Ben bang van niet Ronnie. Dat zei ik niet hoor, ik vertelde netjes drie jaar en daarna ging hij vriendelijk uitleggen wat een capacitor was. Het schijnt een soort van opstart ding te zijn. En Ronnie had er de afgelopen week al 5, bij verschillen de mensen vervangen. Maandag avond/nacht was er behoorlijke onweer geweest hier en dat is waarschijnlijk de dader geweest. Die heeft de capacitor er uit geknalt, of "had it blown up", volgens Ronnie. (toch een beetje Stephen Segal stijl) Kosten? $ 45,00 voor een nieuwe capacitor en $ 90,- voorrijkosten natuurlijk. Maar moet zeggen dat ik allang blij was dat hij zo snel al kon komen en dat hij het weer doet! Lang leve de capacitor! (en dat hoop ik letterlijk)



Groetjes Petra

Verjaardag op afstand

Vandaag was mijn neefje Dylan jarig en toen ik vanmorgen, voor hen 's middags belde, zaten ze met zijn allen in de tuin. Onverwacht perfect was mijn verjaardags pakketje helemaal op tijd aangekomen, namelijk precies vandaag en was de jarige, toen ik belde aan het kleuren in zijn nieuwe Cars kleurboek en zat de familie met hem in de tuin. Was leuk om iedereen weer even te horen. Dus nogmaals, Dylan gefeliciteerd met je 6e verjaardag. Voor ons geen gebak, maar jouw choco reep die bij de foto's zat van de week ;-) Leuk idee he?



Verder had ik weer een knap staaltje klantenservice te vertellen. Want onze heggenschaar doet het tegenwoordig in etappes. We hebben er 1 op een accu. Al in Nederland kwamen we er achter dat je die dingen met een snoer, zo mee snoeit als je druk bezig bent ;-) En bovendien zo het hier in de tuin met een snoertje ook wel een gedoetje worden. Vast veel te veel knopen op dat lange end. Maar dus de accu laadde niet meer goed op. En ik bedacht me dat we twee jaar garantie op het ding hadden. Doos op gezocht en jahoor, helemaal waar. Nu het bonnetje nog zien te vinden. En dankzij ons geweldige administratie systeem (kuch kuch, het was namelijk wel even zoeken) vonden we ook het bonnetje. Gekocht op 23 mei 2006. Shoot, dat was dus langer geleden dan twee jaar. Wat nu? Toch maar een poging wagen? Twee jaar en twee maanden kan misschien ook nog wel? Of niet? We hadden hem gekocht bij de Home Depot en zo gingen we afgelopen zondag naar deze winkel. Netjes in de doos naar de klanten service. Dit keer vroeg de mevrouw wel wat er mee aan de hand was. Dus ik vertelde dat de batterij niet meer goed oplaadde. Ok, zei ze, en bliepte de bon. Ik stond helemaal schrap, want nu zou dus wel naar voren komen dat het langer dan twee jaar was. Maar nee hoor, er kwam niets..... Toen ging ze het bonnetje bekijken en alweer stond ik schrap....., maar er volgde weer niks. Nou vond ik dat ik het dan ook zelf maar niet moest gaan vertellen, anders had ik vast weer een por van Ron in mijn rug gehad. En ik had haar waarschijnlijk helemaal uit haar werkritme gehaald en dat moesten we niet hebben he? Ze ging nog even verder met intikken op de computer en zo kwam daar ineens een nieuwe bon uit de kassa gerateld die ik moest tekenen. En daarna kreeg ik een Home Depot gift card met het aankoopbedrag van die heggeschaar er op! Ongelooflijk toch weer! Je zou er bijna door gaan blozen niet? Zoveel mooie klantenservice op een doorsnee zondag..... Afijn we hebben gelijk weer een nieuwe heggeschaar gekocht, weer 1 op accu maar nu met een hoger voltage. En tsja, als die het over twee jaar weer niet meer goed doet, dan weten we wat te doen....
We zagen daar overigens ook nog een handig Beercanchicken standaardje.



Hartstikke mooi, zo staat kippie in het vervolg iets steviger. Achterop stond trouwens nog een recept. En daarbij stond dat je het ook met een blikje cola kon doen? Vraag me af hoe dat smaakt? Voor ons is het de ontdekking van de maand, maar heb het idee dat het in Amerika net zo gewoon is als de boerenkool met worst in Nederland. Sommige dingen leer je gewoon wat later kennen in je leven, zo ook het bestaan van de beercanchicken, hi hi hi.


Let vooral op het detail van de pootjes, had het zelf niet kunnen verzinnen

Verder nog even terugkomend op het comment van Marchiena bij het vorige blogje. Ze schreef dat in Libelle nr. 26 een tekening stond van Marjolein Bastin. Van de Amerikaanse en de Nederlandse zwaluw, dit aangezien de foto van de pissige zwaluwen van van de week. Toevallig had ik zondagmorgen me ingemetseld met een stapel van Erna's opgestuurde Libelles en had het ook gelezen. Dacht maak er even een fotootje van. Ze lijken precies op elkaar namelijk.



Grappig he?

Groetjes Petra

Van de week

De zwaluwen zijn inmiddels weer uitgevlogen, maar het hele spul slaapt hier dan 's avonds en 's nachts nog wel. Het worden er dus steeds meer. Met alle gevolgen van dien natuurlijk. Wordt weer straatje schrobben. Wanneer wij het lef hebben om 's avonds dan ook via de voordeur het huis te verlaten of binnen te komen volgen er de nodige boze blikken ;-)



Of we het echt wel nodig vinden of zo? We storen ze natuurlijk wel in hun slaapje.... Tsja...Het is wat?

Verder heb ik van de week aardig wat uurtjes gewerkt en voor volgende week staat het zelfde in de planning zo te zien. Tevens had ik donderdag en vrijdag uitlaatdienst. Buurtjes waren allebei "out of town" en hadden gevraagd of ik tussen de middag hun hond uit wilde laten. Ik ben Duke op wezen halen en hij heeft hier lekker in de tuin rond gerend met onze heertjes.



Nou ja gerend, hij vond een bal in de tuin en die heeft hij niet meer losgelaten. Heerlijk ding is het, maar delen is niet zijn sterkste kant, ha ha ha. Op een gegeven moment was ik hem kwijt en zie daar....



Duke gecamoufleerd tussen de bosjes in de schaduw.



Maar met bal natuurlijk! En poot er op he, die is van mij. Lekker ding!



Filmpje van het drietal in de tuin.



Daarna maar even in de porch met de fan aan laten afkoelen. Als je natuurlijk helemaal zo'n zwart vachtje hebt is het vast heel erg warm.



Geloof dat Stace het allemaal niet zo heel erg nodig vond om even af te koelen. Met de frisbees rennen is namelijk veel leuker, maar hij vond uiteindelijk toch een plekje. Daarna heb ik Duke weer thuis gebracht en heb ik lekker nog even gezwommen in het zwembad van de baasjes van Duke. Het werd me nadrukkelijk gezegd dat ik dit echt moest doen hoor! Nou ja, als we gaan aandringen, dan doen we dat maar he? ;-)



Verder kreeg ik gister weer leuke post een pakketje met Libelles van Erna en lekkere Wasa's erin!!! Mmmm, heerlijk weer! Dat wordt weer even genieten. Vette pech dit keer voor Stace en Connor, want de hondensnoepjes waren er door de douane uitgepikt.



Er zat een keurig briefje in de doos dat het was open gemaakt. Ook de Wasaverpakking was open gemaakt, maar weer keurig dicht getaped. Ja, die kennen ze hier niet! Het zijn van die Wasa's met al iets er tussen. Heerlijk vindt ik die en nu waren er dus twee smaken die ik niet kende en de douane op JFK dus ook niet. Ook was er post van mijn zus die allemaal foto's opgestuurd had. Hartstikke leuk om te zien! Ben weer helemaal op de hoogte!
Verder heb ik gistermiddag, toen ik klaar was met vergaderen en al mijn documenten ingeleverd had weer even een rondje door de tuin gaan doen met de camera. Het bleek dat de Mexian Sunflower uit was gekomen! Vorig jaar, had ik die voor het eerst gezien op de state fair. Toen had een meneer nog alleraardigst een stel zaadjes van die plant "gejat" voor me ;-) En ze doen het dus! Het is echt een mooie bloem.



Nu maar hopen dat er hier ook van die mooie vlinders op af komen als op de state fair vorig jaar. Toen had ik deze foto gemaakt daar.



Verder staan de "brown-eyed-Susan's" nu in bloei. Vorig jaar had ik er vier van gekocht. Waarvan 1 het best goed doet, 1 een beetje en twee nooit meer naar boven zijn gekomen. Wellicht toch de droogte van vorig jaar. Wel jammer, maar we hebben er nog 1 die het overleefd heeft.



De Morning Glory die ik gezaaid had gaat nu ook goed .



En twee tellen later stond mijn altijd zo trouwe kameraad in beeld.



Vanmorgen zijn Ron en ik samen wezen motorrijden. Weer voor het eerst na de cursus. Op het moment is het even lekker koel hier, nou ja koel zo'n 29 graden dan, maar niet meer de 40 graden van van de week. En bovendien was het vanmorgen wat bewolkt wat het ook een stuk lekkerder maakt. Afijn het ging eigenlijk heel goed en heb eigenlijk best wel veel geleerd merk ik nu. De bochten gaan echt zoveel beter! En het was ook een genot om op mijn eigen motor te rijden die een wat betere maat heeft voor mij. Ben nu ook een stukje snelweg geweest en zelfs door downtown Apex! Met heel veel verkeer.



Foto is niet van mij hoor, maar even voor het idee. Het was zaterdag morgen om half twaalf ofzo toen we reden en er waren dus veel geparkeerde auto's, winkeltjes en daarmee veel "loslopend wild" die over willen steken. Maar het ging hartstikke goed. Daarna een stuk over de highway 55 en ook dat ging prima. Het gaat dus stukken beter en die 24 uur les in dat ene weekend hebben zeker nut gehad, merk ik nu. Voor strakjes staat er weer de beercan chicken op het menu ;-) Hij valt duidelijk in de smaak!

Groetjes Petra

Luistervinkies

Maandag morgen was ik heel vroeg wezen wandelen met de doggies omdat het erg warm zou worden die dag. En ik liep toen langs het veld van de boer hier achter en daar hebben ze zonnebloemen gepland. Prachtig staan ze nu, maar toen ik er langs liep vlogen er zeker een stuk of 15 kleine gele vogeltjes uit omhoog. Zo'n leuk gezicht. Ik bleef even staan, want er zaten er nog een stel en ik zag dat het allemaal goudvinken waren. Mijn vader had vroeger vinken en ik herkende ze gelijk. Gisteren had ik ze al weer gezien en vandaag wilde ik dus mijn camera mee nemen om er een foto van te maken. Het was zo'n leuk gezicht. Nou liep ik er dus om net voor half zeven langs en in de verte zie ik Frank met Duke al aankomen. We kwamen elkaar precies voor de zonnebloemen tegen. En flats, alle vinken gevlogen. Frank vroeg natuurlijk wat ik met die grote lens van plan was, dus ik vertelde mijn vinken verhaal.
Maandag had ik Duke uitgelaten, want Frank en Sharon waren ook allebei gevlogen die dag. Als tegenprestatie mocht ik lekker gebruik maken van hun zwembad die middag. Goede deal, niet waar. Voor donderdag en vrijdag heb ik weer uitlaat c.q. zwemdienst. Niet verkeerd met deze temperaturen, want het loopt steeds zo tegen de 40 graden aan van de week. Afijn toen wij uitgekletst waren, was het duidelijk dat de goudvinken mooi niet terug kwamen. Dus ik maar verder gelopen en aan de wandel gegaan, in de hoop dat ik ze op de terugweg nog zou treffen.
Na mijn rondje kwam ik dus weer terug gelopen en heel langzaam benaderde ik het zonnebloemen veldje. En ja hoor ze zaten er! Snel mijn camera in de aanslag en ik was in de zoeker de goudvink aan het zoeken toen ik achter me in eens heel luid: "Hi Petra!" hoorde. En flats, alle vinken weer verdwenen!
Het was Jeff, de neef van de boer die aan het begin van onze wijk woont en bij zijn oom op die boederij werkt. Hij begint altijd al heel vroeg en kom hem vaker tegen tijdens onze wandeling 's morgens. Natuurlijk wilde ook hij wel weten wat er zo bijzonder aan de zonnebloemen was. Dus ik vertelde weer mijn vinken verhaal. En ook was er weer een praatje pot er aan vast. Nou het zat niet mee met de vinken..... Toen ik gedag had gezegd tegen Jeff, liep ik langzaam het zonnebloemen veld voorbij, met in de aanslag mijn camera, maar geen vinken.
Ik bedacht toch nog even te wachten om het hoekje, in de hoop dat ik nog een verdwaald vink tegen zou komen. Of een blinde vink, die mij (en hondjes) niet zag staan. En zo waar! Op een paal van het hek om het veldje heen ging een vink voor me poseren.





Was dat even mooi. En toen ik net twee foto's gemaakt had hoorde ik dit keer van de andere kant: "Morning Petra!". Het was Laura die daar op het hoekje woont. Allemachies, is iedereen uit zijn bed gevallen vanmorgen? Wat een activiteit zo vroeg op de morgen. Afijn ook Laura vroeg wat ik aan het fotograferen was. Ik liet haar mijn twee foto's zien van de goudvink. En ze kletste honderuit over van alles en nog wat daarna. Dit ging geen goed foto-ochtendje worden, want in de verte zag ik Judy aan komen lopen. Zij was net begonnen aan haar ochtend walk. Laura ging daarop weer naar binnen en ik besloot om met Judy mee op te lopen. En natuurlijk...., hoe kan het ook anders, vroeg zei waarom ik me camera bij me had ;-) Nummer vier die ochtend,hi hi hi. Het was inmiddels al 8 uur en was nog niet veel op geschoten. Kortom vanochtend niet veel Goldfinches, maar des te meer luistervinken!

Groetjes Petra

Drie keer raden

wat wij gisteren gegeten hebben?



Beercan Chicken..... Moet eerlijk zeggen dat ik het "toedienen" van het blikje bier een beetje zielig vond voor kippie. Hier zijn de kippen altijd al helemaal schoon gemaakt, dus eigenlijk ging het, ja hoe zeg je dat, makkelijk? Wat een idee he?
Maarja het resultaat is echt een super lekker kippetje. Maar zo de foto is net of ie aan het dansen is ;-)

Afijn na 1 uur en drie kwartier op 350 graden zo op onze BBQ gestaan te hebben was ie "uitgedanst". En hij was erg lekker eerlijk gezegd. Echt een aanrader hoor. En zo moeilijk is het niet. Je doet normale kruiden op de kip en dan 105 minuten op de gril die zo ongeveer 350 graden Fahrenheit (180 graden celcius) moet zijn gedurende die tijd. Voor de rest hoef je niks te doen. Je kan het overigens ook in de oven doen. Belangrijk detail is dat het blikje bier nog voor de helft gevuld met bier moet zijn. Ron vond het overigens helemaal niet erg om, voordat kippie aan de beurt was, de andere helft uit het blikje te drinken ;-)

Groetjes Petra

Zwempartijtje

Vandaag hadden we leuke dingen in de planning. Nou ja niet meteen. Ron was vanmorgen aan het werk en ik heb ook vanochtend eerst nog wat uurtjes gewerkt. Er is weer een nieuwe cyclus begonnen van mijn werk, dus weer even werk genoeg. Maar in de middag hadden we afgesproken bij Danny en Karla. Zij hebben ook twee Beardies en hadden ook Mark uitgenodigd die ook een Beardie heeft. Kortom een middagje vol beardie pret. Zij hebben in hun tuin ook een heerlijk zwembad en die is "beardie-proof" of met andere woorden, de hondjes zijn er meer dan welkom!



Hun Beardie Lola Joy, zwemt als geen ander en ook Doodle hun andere Beardie gaf een show zwemrondje weg. En natuurlijk voordat we er erg in hadden, was Connor hen al achterna....



Heerlijk vond hij het, dit is echt helemaal zijn ding en had het zo naar zijn zin!



Samen rondjes rennen met Lola en daarna plonsen, wat wil je nog meer?



Stace sloeg alles vanaf veilige, lees droge afstand gade....



Ook de baasjes vonden het maar wat lekker ;-)




Nog een rondje rennen dan...


Connor doet een wedstrijdje met zijn nieuwe vriend, wie zal er het snelste zijn?


Stace weer op de uitkijk.


Connor met de mannen...


Goh, dit is wel een heerlijk middaagje geweest!

Danny had voor ons heerlijke "beercan chicken" gemaakt. En echt dit was zulke lekkere kip! Echt de beste kip die ik sinds tijden heb gegeten. Het verhaal is dat de kip op een blikje bier wordt gezet en zo op de BBQ gaat. Geen prettig idee voor de kip, dat zeker, maar het was echt zo ontzettend lekker. We hebben het recept van Danny gekregen en we gaan het dan ook maar eens zelf proberen thuis.

Nog even een filmpje met zwemmende Connor ter afsluiting van een heerlijke dag!



Groetjes Petra

En we hebben weer een nieuwe

ronde van zwaluwtjes........



Gisteren zag ik weer allemaal kleine kopjes boven het randje uitsteken. Dit nest is wel heel gegaan. Nouja nog meer kever etertjes toch? Heel de familie helpt ze aan eten, dus deze zullen wel heel snel uitvliegen.
Van de week ook nog een "peachpie" gemaakt, naar dit recept.



Onlangs had Jackie die gemaakt voor bij de koffie. Heerlijk was de taart toen. Welis waar met blue berries, maar zou het ook met peaches kunnen? Het is hier nu echt perzikken tijd. Het recept is echt aan de hand van plaatjes bij elke stap. Wat ik persoonlijk altijd wel fijn vind. Het was allemaal niet zo moeilijk om te maken eigenlijk.



Meeste werk was nog de perzikken schillen. Het lekkere is dat er een kruimel laagje over heen ging. En zo kwam hij na een uur de oven uit!



Helemaal niet verkeerd! En....., hij smaakte ook nog goed! Volgende keer misschien iets minder suiker dan in het recept, maar hij was erg goed gelukt.

Vandaag moest ik met de auto naar de garage in Raleigh voor een beurtje. En ik moest een kopie van mijn pasje, wat ik bij de cursus dit weekend had gekregen, bij de verzekering afgeven. Als je het pasje laat zien, krijg je namelijk ook nog korting op je motor verzekering. En vlakbij dat verzekeringskantoor zit ook het aboretum van NC-State University. Ik was daar al een paar keer langs gereden maar nog nooit in het aboretum binnen wezen kijken. Maar ik had dit keer mijn camera mee genomen en ben nu wel de tuinen in gelopen.



En goh, wat was het er leuk! Had dat dus echt niet verwacht!



Ze hadden hele leuke hoekjes gecreeerd. Zo was er een vlinder tuin....





En een Japanse tuin en een terrastuin. Mooie vijvertjes en prachtige bloemen overal. Echt een aanrader. Dat ik hier nog nooit eerder was geweest!





Zoveel verschillende soorten, maten en kleuren. Kortom een aanrader om nog eens terug te gaan in een ander seizoen. Hieronder nog een slide show met meer plaatjes.

Groetjes Petra

Dag 3

Na dag 1, wat op vrijdag van 6 tot 10 uur de theorie was en dag 2 wat op zijn zacht gezegd niet echt een daverend succes te noemen was, nu dag 3. Ik had me echt voor genomen om nog maar een keer te zeggen dat de motor voor mijn gevoel niet lekker reed. En om aan het eind van de dag nog steeds een choke te moeten gebruiken was aller behalve handig en zeker niet prettig rijden. Ik en chokes op een motorvoertuig, gaan al nooit zo lekker, maar elke keer gisteren, sloeg het ding af en moest die choke weer aan, zelfs nog om een uur of drie na een dag rijden. Daarbij een versnellingsbak die alleen met het nodige geweld in zijn 1 ging, als een soort kickstart, maakte mij niet al te enthousiast. Bovendien kwam er uit de versnelling op zaterdag toen we de motor in de schuur reden, een vreselijk geluid en kreeg ik hem daarna al helemaal niet meer in zijn 1. Ook niet na een behoorlijke trap, zoals Pappy me inmiddels geleerd had. Dus vanmorgen op de weg er naar toe had ik me al bedacht wat ik ging zeggen. Als het ding weer niet in zijn neutraal zou gaan of weer steeds af sloeg, zou ik er nog wat duidelijker wat van gaan zeggen. En mocht dat niet werken, ging ik niet weer een dag in een stress. Op zaterdag vertelde de instructeur tegen me dat ik op elke motor moest leren rijden, ook een oud barrel. Maar eerlijk gezegd was de lol er wel een beetje vanaf voor mij op deze motor en wilde graag een andere dan, ondanks dat dit een oud barrel was. Hield dus een beetje mijn adem in vanmorgen en hoopte op een klein wonder. Bij het beginnen van de briefing vertelde de oudere instructeur "Ken" dat mijn motor nieuwe bougies had gehad en het nu beter zou moeten doen. Dus ik had enige hoop. En als of er inderdaad een klein wonder was geschied! Ook het schakelen ging me een partij soepel nu. De andere instructeur, Pappy, had dus toch wel wat aan de motor gedaan, tussen zaterdag avond en zondag morgen. En daarmee ging het ook een heel stuk beter vandaag. Het was het nu zelfs ook leuk!!! Wat een verschil een goed werkende motor kan doen! Voelde me gelijk een stuk zekerder en het reed een heel stuk beter! Het zig zaggen was leuk en zelfs in een hoger tempo. Had het gevoel dat ik ook veel meer leerde dan zaterdag, maar dat kwam waarschijnlijk ook door de "survival" mode waardoor ik gewoon niks verder op pikte gisteren.



Afijn vandaag ging het dus een heel stuk beter en we hadden vooral veel bochten werk en dat was wel fijn, want daarin viel toch nog best wat te leren. Vooral de bochten in een hoger tempo. Pappy stond nog steeds aardig te blehren, maar ik trok me er in ieder geval vandaag een stuk minder van aan. Ken daarentegen had wel al snel in de gaten dat er iets veranderd was aan mij en aan mijn rijgedrag en had ook al snel door dat het de motor was die het nu een stuk beter deed.



Ruud, een Nederlandse collega van Ron die ook deze cursus dit weekend deed, ging ook goed en het was leuk om te zien hoe de rest van de groep ook een stuk verbeterde na alle instructies. Ook wel een paar keer een motor zien vallen. Zo oefenden we bijvoorbeeld het remmen in een bocht. Wat eigenlijk dus niet mag, maar via het rechtop brengen van je motor wel kan. Het meisje voor me ging daarbij aardig onderuit en dat zet je wel te denken. Maar gelukkig ging het bij mij niet zo. Heel belangrijk is je hoofdbeweging in alle bochten. Hoe vaak ik Pappy niet heb horen schreeuwen, Turn your head! Het was dan een wat alternatieve militair achtige manier, maar het heeft wel gewerkt. Nu draai ik mijn hoofd veel meer en het gaat een stuk makkelijker. En zo waren er veel tips, die me een stuk zekerder de bocht in laten gaan.



Ron was ook nog komen kijken in de morgen en had wat foto's gemaakt en gefilmd. Zo zie je Pappy op dit filmpje net naar mij te keer gaan. Hij maakte de beweging einde oefening met zijn handen en ik zette daarop mijn motor uit. Maar einde oefening betekent terug naar de startplek, dus rijden. En op het filmpje zie je goed zijn reactie naar mij toe. En ook die van mij naar hem, ha ha ha. Zo van ja ja ja, ik had het bij de eerste schreeuw al begrepen. Ik zou volgens mij ook niet zo'n hele goede zijn in het leger ;-)



Met Ruud en Ron zijn we wat gaan lunchen in de break en is Ron daarna weer naar huis gegaan op zijn motor. Hebben trouwens net nog even op Google earth gekeken en van boven af kan je heel goed de markeringen van de bochten op het wegdek van de parkeerplaats van het school terrein zien.



Het was trouwens echt afzien met de hitte. Zeker 35 graden en dan met lange mouwen, helm op en boots, is geen pretje. Heb heel wat vocht verloren in die uurtjes. Wel was er tijdig pauze waar je wat kon drinken, maar de momenten dat alles uitgelegd werd waren echt heel heet.



We hebben best veel dingen gedaan, zo moesten we ook over een blok hout heen rijden, een swerve (uitwijk manoevre), noodstop, opschakelen en terug schakelen, in tempo en veel bochten doen in verschillende tempo's en maten, langzaam rijden met alleen gebruik van je koppeling enz. enz. Na alle oefeningen die op het schema stonden te hebben gehad, was het tijd voor het praktijk examen. Die bestond uit het rijden in een rechthoek en daarbinnen een achtje rijden en een U turn. Die U turn die ging goed, maar die acht? Op de 1 of andere manier verloor ik daar mijn snelheid en moest ik het echt met een voetje aan de grond doen. Ron en ik hadden ook wel achtjes geoefend, maar die waren beduidend groter en paste voor geen meter in deze rechthoek. Nou had ik Ken al wat vragen gesteld over de box, maar hij vertelde dat het verstandiger was om je voet neer te zetten dan buiten de box te gaan of erger, je motor te laten vallen, wat ook gebeurde bij een andere cursiste. En dat deed ik op het examen dan ook. Maar na de box kwam de swerve. En om dat ik vrij langzaam ging, ging de swerve, wat een uitwijk manoevre is, ook te langzaam. Maar,...... laat dat nou net 1 van de oefeningen zijn die je over mag doen. En zo kon ik daarna een "aanloopje" nemen en toen ging die wel goed op de juiste snelheid. Daarna volgde de noodstop en die ging goed en als laatste was er een scherpe bocht die je moest benaderen met 20 mile per uur, remmen en daarna snelheid inschatten en de bocht nemen. En ook die ging goed. Had wel goede hoop, maar je weet het niet natuurlijk he? Die box met dat achtje en de swerve opnieuw?
We moesten eerst de motoren weer weg rijden naar de opberg schuur en daarna ging iedereen het klas lokaal in. Als eerste werd er een vrouw apart genomen en zij kwam niet al te blij terug. Al snel bleek dat zij gezakt was. Tijdens die twee praktijk dagen was haar motor drie keer gevallen en ze was een beetje bangig geworden. Daarna volgde het meisje waarvan de motor ook was gevallen nog voor die test dan en ook zij was gezakt. De reden was dat ze niet genoeg vaart had gehad. De oefeningen moet je namelijk ook binnen een gestelde tijd afleggen. Daarna werd er nog een meisje apart genomen, maar het bleek dat zij wel geslaagd was, maar inmiddels kneep ik hem aardig. Maar toen kwam Ken al weer het klas lokaal binnen en was vrij vrolijk en had ik stilletje hoop gekregen. Toen ook Pappy, weer met zijn drukke gebaren het lokaal binnen kwam bleek al snel dat de rest geslaagd was. Pffff, dat was even spannend toch wel weer. Ook Ruud was geslaagd voor het praktijk gedeelte. Daarna volgde nog de theorie test en dat was echt een makkie, heel verschil met de test van de DMV. En was ook voor dat gedeelte geslaagd! Wat betekend dat ik mijn motorrijbewijs nu kan ophalen bij de DMV. Heb nu een pasje van de school gekregen en die moet ik afgeven en daarmee wordt de "Motor" aantekening op het rijbewijs gemaakt! Pffffff, het was echt hard werken hoor dit weekend, maar het is gelukt!!!!



Toch wel heel leuk om bij thuiskomst een kaart (en lekkers) van mijn moeder te vinden. Qua timing helemaal goed! Thanks!
En.... ik heb nu ook een officiele fraaie North Carolina badge voor op mijn jas. Ok, het heeft een hoog padvindersgehalte, maar eerlijk verdiend toch?



Groetjes Petra