Net als in Nederland is het hier ook een lekker weertje. Vanmorgen eerst met de hondjes wezen wandelen bij Symphony Lake. Er scheen een heerlijk zonnetje en het was gewoon zalig om zo buiten te lopen. Daarna wat boodschapjes gedaan en had voor tussen de middag een lekker Subway broodje mee genomen. Die heb ik buiten opgegeten. Daarna ben ik de coniferen gaan snoeien. Altijd een flinke klus en nadat de twee batterijen van de heggenschaar op waren, ben ik gestopt. Ik had toen een derde van de coniferen gedaan. Wordt dus nog vervolgd. De hondjes vonden het ook heerlijk in de tuin. Het was ook echt zalig vandaag. Niet zo'n harde wind meer en zeer aangename temperaturen. Waarbij je ook nog wat kunt doen. Wat is de lente hier toch altijd lekker. Nouja, niet elke dag. Afgelopen weekend was het wel even anders. Met al die regen. Morgen overigens ook regen, maar vandaag hebben we maar mooi meegenomen!
Zondag morgen hing trouwens ook ons tomaten experiment op een dieptepunt....
Oeiiiii, dat krijg je met al die regen en harde wind... Wonder boven wonder hadden de plantjes het alweer overleefd. Waarschijnlijk was het een zachte landing geweest. Net een paar centimeter boven de grond was het ding tot stilstand gekomen. Alweer op het nippertje. Net als de vorige keer. Nu hangt het tomaten experiment in de boom. Letterlijk en figuurlijk. Hopelijk hangt hij daar beter (en langer).
Vanmiddag ben ik naar het NC-State aboretum gereden. In de natuur begint hier van alles te groeien en bloeien en bedacht me dat het daar ook zo moest zijn natuurlijk. En het was duidelijk, ook daar is de lente is begonnen. Zoveel verschillende bloeiende planten en bloemen waren er te zien! Er waren zelfs al seringen uit. En die geur...., zo zalig. Daar kan ik dus wel de hele middag tussen staan. Die ruiken zo lekker.
Ook waren er al een aantal irissen uit. Ook van die lekkere ruikers....
En er waren nog heel veel helleborussen. Een van mijn favoriete plantjes. De zachte pastel kleuren van deze bloemen zijn altijd zo mooi.
En heel veel verschillende kleuren Camelia's en Magnolia's
En niet alleen bloemetjes.
Er was ook een erg tam vogeltje, die speciaal voor me kwam poseren. Zo leuk! Heel brutaal huppelde deze achter me aan. Misschien had hij honger? Of wilde hij me ergens voor wegjagen. Echt stoer was ie. Je zou zeggen dat het een roodborstje is, maar volgens mij hebben die een ander koppetje. Zou het een vink zijn?
Natuurlijk verder veel foto's gemaakt weer. Omdat het er zoveel zijn, even in een slideshow gedaan.
Op de terug weg zag ik weer het reclame bord van Chick-fil-A. Deze is om de hoek bij het aboretum en is altijd 3-D. Ik vind ze altijd erg grappig. En ze zijn altijd seizoen gebonden. En nu ook weer. Voor het bord hingen twee koeien, 1 er van stond bij de andere op de rug, zogenaamd het bord te schilderen. Soort van seize the day, maar dan anders ;-)
Vanavond had Ron ook een klusje. Hij is namelijk met de gatenprikker aan de gang geweest. Bob en Alison hebben een aerator, zoals de gaten prikker officieel heet. En die had hij vanavond van hen geleend.
Het gras en de grond zijn nu aardig nat en daarom de tijd om gaten te prikken in het gras. Zomers gaat dit je echt niet lukken, omdat het dan veel te droog is. Maar nu ging het heel erg goed zelfs. Daarna ook gelijk graszaad en fertilizer gestrooid. Dus als we nu toch geen groen gazonnetje gaan krijgen ;-)
Gistermorgen zijn we met de eerste vlucht die vanuit Raleigh vertrok naar New York gevlogen. En die was vroeg. Om 6 uur vertrekken, wat inhoudt, om half 6 boarden. Dus errug vroeg ons bedje uit. Alison zou voor de hondjes zorgen vandaag. Al maakte ik me toch een beetje druk, want er werd slecht weer voorspelt met onweer en mogelijke tornado's. Vrijdag avond was het ook al raak geweest 1 county onder die van ons. Een tweetal tornado's waren daar gesignaleerd en hadden de nodige schade aangericht. En om dan de hondjes alleen thuis te laten, zat me helemaal niet lekker. Maar Alison had gezegd dat ze ze gewoon bij haar in huis zou nemen als er wat zou zijn.
Eigenlijk ook wel weer een beetje vreemd van mij, want ik maak me dus meer druk om de hondjes, dan ik die moet vliegen bij weersvoorspellingen met mogelijke tornado's.... Misschien ook maar goed ook, want zo had ik daar nog niet zo'n hele erge last van. Hoe ging het Cruyfiaanse gezegde ook alweer? Elk nadeel, heb zijn voordeel.
Het vliegtuig vertrok keurig op tijd en even voor half 8 waren we in New York. We kwamen aan in de nieuwe terminal op JFK en die is heeeeel groot. Dus we moesten een aardig eindje lopen. Maar rond 8 uur waren we bij de taxi standplaats. Eenmaal in de taxi waren we al een kwartier later, volgens mij echt een record, bij het hotel waar Richard en Jesse verbleven. Midden in Manhattan. Op zaterdag morgen is het dus duidelijk een heel stuk rustiger om Manhattan in te komen, dan door de weeks.
Beneden in de hal van het hotel was het een drukke bedoeling, want het was ook ontbijt tijd. Richard kwam ons al snel halen en het was heel vreemd om een bekend gezicht uit de lift te zien komen. Heel raar en apart om elkaar hier te ontmoeten. Daarna zijn we naar boven gegaan naar hun kamer en daar was ook Jesse. Echt leuk om elkaar hier te ontmoeten. Ron had Jes al een poos niet gezien, dus was helemaal leuk. Na bijgekletst te hebben zijn we met zijn vieren gaan ontbijten en zijn we de stad ingegaan. Hun hotel zat vlakbij Times Square. Mijn favoriete gedeelte van New York. Het is er altijd levendig en al die reclames... Heel indrukwekkend vind ik altijd.
We hebben daar een aantal winkels bezocht, zoals de MTV store, Footlocker, ESPN, Champs, de Yankee fan winkel, M&M store, Toys-R-Us met draaimolen binnen in de winkel.
Ook waren we de Virgin store ingegaan. Deze was nog 2 dagen open en dan sloot deze winkel zijn deuren. Net naast de M&M store zit ook Jamba Juice, mijn favo smoothie winkel! Natuurlijk ook deze een bezoek gebracht!
Daarna zijn we over Fifth Avenue richting Central park gelopen. We wilden naar de Apple store daar. Op de wandeltocht er naar toe, kwamen we nog langs de NHL (National Hockey League)winkel. Daarin alles shirtjes van elk ijshockey team te koop.
En ook deze motor....
Speciaal ontworpen en gefabriceerd door Orange County Choppers (van de gelijke reality tv serie) voor het schamele bedrag van $100.000,-! En te krijgen in elke team versie die in de NHL mee speelt.
Onderweg kwamen we weer langs Rockefeller plaza. Daar waar we in oktober met Erna nog naar boven waren geweest.
Ook kwamen we langs Trump Tower waar er de nodige Maybach's door de heren gesignaleerd werden. Een Maybach is een zeer luxe wagen, voor degene die denken dat een Maybach DE nieuwste modeontwerpster is ;-) Het was de vraag natuurlijk welke nou van Donald Trump was natuurlijk...
Daarna kwamen we bij de Apple store. Deze winkel is wel heel apart, want hij is ondergronds, maar met een soort van glazen dak, echt heel modern gevormd. Heel apart.
Het was er ongelooflijk druk binnen. En ik vroeg me dan ook ernstig af of deze mensen dan geen punthoofd krijgen van iTunes. Zoals ik bijvoorbeeld
Maar deze mensen keken helemaal niet gestressed in de rondte. Ik zag niemand boze blikken naar enig apparaat werpen. Sterker nog, ik zag zelf dames van naar schatting midden 70 met hun iPhone aan de gang in die winkel???? Kreeg er bijna een minderwaardigheids complex van, ha ha ha. Zij snappen het waarschijnlijk wel? Of zouden ze in die winkel zitten te spelen, dat zij het zo'n geweldig apparaat vinden. En worden zij gewoon dik betaald door Apple voor het acteren ;-) Het was in ieder geval een zeer gevarieerd publiek kunnen we wel zeggen. Jesse heeft er ook nog een iPod Touch gescoord, dus wie weet kan ik binnenkort aan hem vragen hoe het programma werkt ;-)
Hierna wilden we bij "Dank U" kroketten gaan eten. "Dank U" is een door Nederlanders gerunde restaurant en op de menukaarst staan dus kroketten en sate en zelfs poffertjes!
Eenmaal binnen wilden we natuurlijk een kroket. Waarop de verkoper vroeg,"Do you want the beef version?". Waarop ik volmondig "Yes please" riep. "Oh I'm sorry then, we are out of those!". "What???? You gotta be kidding me!" "No mam I'm sorry, we are sold out!". Nou zeg ben ik daar lekker mee. Vlieg tig miles om kroketten te komen eten en dan te horen krijgen dat ze zijn uitverkocht? Heb ik dat dan? Fraai! Ze hadden nog wel de Mac& Cheese versie en de spinazie/artichoke, vertelde de verkoper. Tjsa, op 1 of andere manier klonken me die niet lekker.... Dus heb ik gekozen voor dan maar een Sateetje met bami goreng. Richard nam die ook, maar met nasi goreng. En Ron nam de Mac&Cheese kroket en Jesse de poffertjes.
Daarna zijn we richting Park Avenue gelopen. We hadden rond half 2 afgesproken met Jelle-Jaap. Jelle werkt bij het Waldorf Astoria hotel en is een vriend van Romy. En Richard had met hem afgesproken, om bij hem langs te gaan. En dan zou hij ons een toer door het hotel te geven. We zijn op de route naar het hotel nog even gestopt bij Nike Town, waar Ron zowaar een hardloop broek heeft gevonden.
Op Park Avenue zit ook een Ferrari en Maserati dealer, dus ook daar moest nog even gekeken worden natuurlijk!
Toen waren we bij het Waldorf hotel, waar Jelle ons in de lobby zou komen ophalen.
Ook hier de nodige sjeike auto's voor de deur.
Daarop wachtende ben ik eerst even naar het toilet in de lobby gegaan. De vorige keer met Erna werd hij gerenoveerd, maar nu waren ze weer open. En echt, ze zijn heel sjeik. Er staat een mevrouw, die je wijst welk toilet je mag nemen. En ze zijn echt super schoon! Binnen is overal marmer te vinden en lampjes met gouden engeltjes. Op zich al een hele ervaring vond ik ;-) Niet wetende wat we allemaal nog meer zouden gaan zien later.
Want toen Jelle ons op kwam halen gingen we eerst naar de hal waar de liften zijn naar de suites. Als je geen kamernummer hebt boven de negende verdieping kom je dus ook niet hoger. We begonnen met de Historic suite, prijs per nacht..... varierend van $10.000 tot $20.000,- afhankelijk van welke tijd van het seizoen... (oeps slik) Dat was wel heeeeeel veeeeel geld zeg!
Er was een mooie zitkamer met open haard, aparte keuken en aparte slaapkamer en prachtig uitzicht en een mooie badkamer incluis boudoir. Ongeloof groot, zeker voor New Yorkse maten! Je zou er zeg maar in kunnen verdwalen...
Daarna gingen we naar een hoek suite met balkon. Deze vond ik echt supermooi. De meubelen waren wat moderner. Ook was er een balkonnetje en het uitzicht was echt geweldig! Je keek zo Park Avenue over. Ook nog goed voor zo'n 3.500 tot 12.000 dollar per nacht....
Jelle vertelde dat van de week Angelina Jolie en Brad Pitt en hun kinders hadden overnacht in hun hotel. Miss Jolie was er geweest om opnames voor haar nieuwe film "Salt" te maken. En laat die kamer nou nog niet opgeruimd zijn, aldus Jelle.
Op de foto hierboven staan we in de woonkamer van hun suite. Natuurlijk waren we wel nieuwsgierig genoeg om te zien hoe het allemaal achter gelaten was, hi hi hi. Zo nieuwsgierig zelfs, dat we helemaal vergeten zijn om er foto's van te maken. We zagen we hun tandenborstels nog liggen en een onopgemaakt bed. En er stond ook nog een flesje Heineken bier in de kamer. Het deed me goed om te zien dat hubbie Brad voor het Nederlandse merk viel. Het was ook een super grote suitte, met eigen keuken en mooie badkamer. Heel erg leuk om gezien te hebben!
Daarna zijn we naar de Guerlain Spa gegaan. Super moderne fitness spullen staan er en de kleedkamer was echt super de luxe! Daarna op naar de Grand Ball room.
Zo groot!!! En al die balkonnetjes! Heel bijzonder!
Dit was de hallway naar de Grand ball room. Prachtig marmer op de vloer en enorm sjeik met de mooie verlichting en de togen. Vanuit de ball room naar de keuken. Dit is een hele verdieping in het hotel. Enorm groot!
Dit was ook het laaste stukje Waldorf wat we gezien hebben. Het was echt heel leuk om allemaal gezien te hebben. Heel speciaal. We namen hierna afscheid van Jelle en bedankten hem voor de speciale toer. Hij gaf ons nog een tegoedbon om in de lobby wat te gaan drinken en dat hebben we gedaan. We waren inmiddels ook allemaal best wel moe van al het lopen op die dag. Dus het was lekker even op het pluche van het Waldorf te kunnen zitten met een drankje.
Na weer wat gerust te hebben zijn we richting Grand Central station gelopen.
Grand Central Station is een trein station midden in Manhattan. Het is een heel historisch en enorm groot gebouw. Ik herkende het van diverse films die er opgenomen zijn. Gek is dat je sommige dingen nog nooit gezien hebt in het echt, maar dat toch herkend. En vooral in New York zijn er veel van die plaatsen te zien.
Hierna hadden de heren trek en werden er donutsen gescoord...
Binnenin kon je nergens zitten en dus werden ze al lopend genuttigd en zo waren we al snel bij de Empire State building.
Het gebouw, beneden aan stond in de steigers en ook in de lobby stonden overal stempels. Was een heel ander aanzicht dan toen ik hier voor het eerst kwam. Hebben nog even gevraagd hoe lang de wacht tijd was voor het naar boven gaan, maar dat was nog een uur. En na een stemming werd er besloten om niet naar boven te gaan, maar te gaan eten bij TGI's aan Times Square. En daar met een taxi naar toe te gaan, want inmiddels waren we allemaal erg moe!
Eenmaal weer terug waar we begonnen waren die dag, zagen we dat het enorm druk was geworden. Er stonden rijen bij de bioscoop. Rijen bij Planet Hollywood en het was er gewoon stampvol met mensen.
Gelukkig hadden we wel zo een tafeltje bij TGI's en ook nog eens bij het raam. Waar vanalles te zien was. Het viel ons op dat het eten hier echt vele malen duurder was dan bij onze TGI's hier. De goedkoopste hamburger kostte hier $ 18,00. Ongelooflijk wat een verschil. Maarja de huur zal inderdaad wel een stuk duurder zijn aan Times Square vergeleken bij Cary.
Daarna zijn we terug naar het hotel gelopen en hebben nog even daar bij gekomen. Rond zeven uur hebben we weer afscheid genomen van Jesse en Richard. Dat blijft toch niet 1 van mijn sterkste kanten. Maar het was hartstikke leuk om elkaar al was het maar voor 1 dag, zeker in New York, gezien te hebben!
Rond kwart voor 8 waren we weer op JFK, het was dus duidelijk drukker dan vanmorgen, en hebben we ingecheckt. Eenmaal op het vliegveld bleek ons vliegtuig vertraagd te zijn. Inmiddels zagen we ook op de tv de buien die boven North Carolina hingen. Dat beloofde niet veel goeds. Uiteindelijk werd het kwart over 11 eer we vertrokken. En dan ook dat was nog niet zo makkelijk. Om kwart voor tien gingen we boarden maar het duurde en duurde maar. Op een gegeven moment kwam er een balie medewerkster het vliegtuig in en die vroeg vrijwilligers om weer uit het vliegtuig te stappen en om naar een hotel te gaan en dan morgen weer door te vliegen. Daarbij kreeg je ook nog eens $ 250,- vergoeding, betaald in tegoed bonnen van hun maatschappij. De reden was dat omdat het zulk slecht weer was, er meer benzine in het vliegtuig moest. Het vliegtuig was dus nu te zwaar en daarom moesten er mensen uit. Die extra benzine was nodig, om een eventuele uitwijk route te hebben. Dus mocht het vliegtuig niet in Raleigh kunnen landen, het dan op een ander vliegveld zou kunnen landen. Moet eerlijk zeggen dat het hele verhaal me niet zeker maakte dat ik uberhaupt wel in dit vliegtuig wilde zitten, maarja Stace en Connor zaten natuurlijk wel op ons te wachten....
Er stond 1 mevrouw op, maar er werden 4 vrijwillirgers gezocht. De balie medewerkster kwam even later weer vragen voor nog meer vrijwilligers. Maar er waren geen gegadigden meer. Waarop ze dus vertelde dat ze dan namen ging noemen en die mensen moesten dan direct het vliegtuig uit. Tumult in het vliegtuig dus! Afijn, de man achter ons werd omgeroepen en die ging compleet uit zijn stekker. Wij zaten helemaal voorin en hadden het genoegn om dit allemaal lijflijk mee te maken. Het was een joodse man en hij moest naar zijn zieke stervende moeder. Heel triest verhaal uiteindelijk, maar de baliemedewerkster verblikte of verbloosde niet. Ze zei, ik kan nou eenmaal niet de levens van de mensen in dit vliegtuig riskeren om u mee te laten vliegen..... Tsja, weet niet of ik dat zo glashard had vol kunnen houden in deze situatie, maar ze buigde niet. Uiteindelijk ging er nog een vrouw en een meneer uit en was het feest compleet. We zouden gaan vertrekken. Met de nadruk op zouden.... Want ineens kwamen er nog drie jongens aan boord. Ik hoorde de stewardess verontwaardigd praten, dat dit geen stijl was, maar de baliemedewerkster zei dat dit "minors" waren. Dus kinderen en ook al waren ze veel te laat, die mochten ze niet weigeren. Ik kon me het gezicht van de Joodse man die inmiddels uit het vliegtuig gehaald was al bijna voorstellen. Wat een raar verhaal dit! Maar we gingen nog niet weg! Want ineens zag ik die man die eerst achter ons zat weer terug komen. Met een gezicht op onweer en zijn jas en spulletjes weer in de ruimte boven zijn stoel proppen. Ook kwam weer 1 van de vrouwen terug. Die maakte nog een stennis bij de deur, dat ze niet in zou stappen als haar koffers niet weer terug geplaatst waren. De stewardess zei dat dit zo was, ook al geloofde ik persoonlijk daar geen bal van. Maarja, ze stapte daarop toch eindelijk in. En daarna ging dan eindelijk de deur van het vliegtuig dicht... Wat een gedoe zeg!
In het begin was er aardig wat turbulentie, maar boven Raleigh was het onbewolkt en konden we gelukkig (en veilig) landen. Inmiddels was het wel kwart voor 1 eer we uit het vliegtuig waren. En half 2 waren we dan weer thuis. Wat een dag!!!! Ik was nu echt wel doodop! Mijn hoofd tolde helemaal..... Maar we hebben weer wat meegemaakt!! New York is echt 1 van mijn favoriete steden hier in Amerika. Net ook nog even gekeken naar de verterktijd van Richard en Jesse, die vandaag weer terug vliegen naar Nederland. Zij hadden ook wat vertraging, maar zijn inmiddels de lucht in en zijn morgen ochtend weer terug in Nederland.
Hier nog een slideshow van wat meer foto's voor de liefhebbers ;-)
