Gezinsuitbreiding

Vandaag kwamen we er achter dat we gezinsuitbreiding hebben gehad. Zonder het zelf in de gaten te hebben zeg maar. En wel met 5 stuks. Vijf ieniemini kleine zwaluwtjes wonen sinds vandaag boven in onze porche.



Zijn ze niet uh, uh, ja wat zal ik zeggen.... lief? Knap kun je ze namelijk nou niet echt noemen he?

Sinds dat we hier wonen komen ze elk jaar terug deze zwaluwen. En dit jaar had Ron in de hoeken van onze porche waar elk jaar de nestjes zitten plastic geplakt. Want het nestje is leuk, maar ze S....... heel de stoep onder met hun nijver. Net bij de voordeur. En mocht je die deur willen gebruiken word je heel welkom geheten met net over je hoofd scherende zwaluwen. Ook wordt het nestje van een soort klei aan elkaar geplakt en wanneer de kinders uitgevlogen zijn, kunnen wij gaan schrobben. Want met bijna veertig graden aan de voorkant van ons huis, koekt die klei lekker vast zeg maar.
Afijn Ron had een anti-zwaluw hoek in elkaar geknutseld. Echt professorisch gemaakt van hem. Elke avond deed hij dat, want in de nacht braken zij het hele bouwsel weer af en zat er weer een beginnend nestje. Waarna Ron bij thuiskomst weer wat meer tape er tegen aan gooide om het hoekje weer af te schermen. Zo is dat een paar weken door gegaan. Elke keer wisten ze toch weer in het hoekje te komen.

Op 1 dag ging het fout. Die dag stond Alison aan de deur om mij een verhaal te vertellen. Ik was niet thuis geweest en zij was de post gaan halen en zag wat onder aan onze porch bungelen. Toen is ze gaan kijken wat dat nou was en het was een zwaluw. Verwikkeld in allemaal tape om 1 vleugel..... Zo zielig.... Afijn zij een trap erbij gaan halen en is daar op geklommen om moeder zwaluw te redden. Wat haar gelukt is, ondanks een hartverzakking van het beestje, want het was in een lichtelijke coma vertelde Alison. Maar gelukkig 'deed' het beestje het nog wel.

Nadien heeft Ron geen tape meer bij geplakt en dus..... de zwaluwen hadden weer gewonnen. En zie daar 5 kinders erbij.... Ook de volhoudende zwaluw wint! Een fraai nestje voor hun kroost naast Ron's bouwsel....



Vanmorgen was ik weer zo vroeg aan de hol gegaan. Het was om 6 uur al 23 graden en toch ook al een beetje plakkerig. Maar ik ging lekker. Zo lekker dat ik nu bijna al 7km achter elkaar gelopen heb. Het is toch wat?
Onderweg nog een aardig schrikmomentje. Ik loop op mijn gemakje te lopen en eerlijk gezegd let ik dan nergens meer op. Er is bijna geen verkeer om die tijd en ben met mijn gedachtes altijd overal en nergens. Geheel op een andere planeet, zeg maar. Afijn dat kan binnen een seconde veranderen weet ik nu. Want toen zag ik ineens iets gifgroens net voor mijn schoenen op het wegdek slingeren.... IEKSSS.... Ewwwwwwww... En op zijn Nederlands, Gatverredamme.... Het was een gif groene slang. Niet zo heel dik, maar wel behoorlijk lang. En ik nam me toch een sprint!!!! Nooit gedacht dat ik dat zo snel kon zeg! Als een speer ging ik. (het kan dus wel als je het maar graag genoeg wilt, ha ha ha) Ik schrok me echt het ongans.... Nog een keer Ewwwww en keek na mijn sprintje nog even snel achterom en zag dat het beest waarschijnlijk ook geschrokken was van mij en het gras weer in glibberde. Oeps..... daar wordt je wel even wakker van zeg! En je hartslag gaat lekker omhoog van zo'n sprintje tussen door ;-)

Groetjes Petra

Weekend

Nou de foto's van mij in nieuwe jog outfit wilde niet lukken. Ik ga gewoon "te" hard nu, ha ha ha. Of ik ben te veel in 3D door dat nieuwe petje, dat het plaatje niet uitkomt. Ter gemoetkoming wel een plaatje van Petra van de glijbaan. Een wonder dat die wel gelukt is, want daarop ga ik ook al zo hard... (kuch kuch)



Cool he? Met zonnebril van de glijbaan af. Had dat overigens pas later door, maar hij zat nog steeds op mijn neus toen ik er af kwam. bij het zwembad hebben we van het weekend weer lekker genoten. Wat een heerlijkheid is dat nu. Ik doe er ook mijn baantjes en wat oefeningetjes. Heerlijk gewoon....



Daarna even boekje lezen en wat relaxen. Echt zalig.

Vrijdag kregen we trouwens ook goed nieuws. Ron was een maand geleden aangehouden hier op de highway 55. Hij had duidelijk te hard gereden en kreeg al gelijk een courtdate. Weliswaar had de agent er ook weer wat miles bij verzonnen, net zoals bij mij destijds. 21 mile te hard had hij volgens hem gereden. Net die ene mile maakt het een hogere straf natuurlijk. Ron was van mening dat hij 15 mile te hard reed, maarja probeer er maar wat van te zeggen. Hij baalde er enorm van. Gezien onze ervaring met het naar court gaan met mijn bekeuring, hadden we dit keer besloten een advocaat te nemen die voor ons naar court zou gaan. Het kost zoveel tijd en het is vooral heel veel wachten.

Toen ik woensdag naar deze advocaat belde om te vragen of alles voor morgen in orde was, waarschuwde ze me dat het niet zeker was dat de zaak de volgende dag behandeld zou worden. Want alle rechters waren die dag nou net bij een speciale North Carolina rechters conferentie. Ja dat bestaat! Maar daarom was er die dag maar 1 rechter die zitting had. Natuurlijk...., hebben wij weer. En waarschijnlijk zou de court date verzet worden naar een later tijdstip. Dus toen ik vrijdag belde, had ik ook zoiets verwacht te horen. Maar ze vertelde me dat de zaak wel behandeld was en dat de bekeuring was verlaagd naar een "9-0ver". Net zoals bij mij destijds. Voor Ron was het zijn eerste bekeuring in deze 4,5 jaar, dus wellicht heeft dat ook mee gespeeld. Nine over wilde zeggen dat de bekeuring verlaagd werd naar 9 mile te hard en daarmee krijg je geen punten op je rijbewijs en wordt je verzekering ook niet verhoogd. Pfffff, ook weer gehad. Gelukkig geen nare gevolgen aan over gehouden....

Vrijdag avond waren we ook nog even langs de autodealer gereden, want we moesten wat na laten kijken aan de auto. Op zich vind ik het naar die dealer gaan nooit erg, want er tegenover is een heel groot winkelcentrum. En daar zijn we natuurlijk ook even wezen kijken. Het was al weer een poosje terug dat ik daar geweest was en er waren enorm veel leegstaande winkels. Echt opmerkelijk veel. Zo jammer, want het was altijd zo'n leuke mall. Zo jammer....

Dit weekend was er weer het Concert @ Sea concert in Nederland met Blof aan de Brouwersdam. Destijds toen wij in Zierikzee woonden zijn we daar ook naar toe geweest. En elke keer als het nu weer is, heb ik toch wel een lichtelijke heimwee aanval. Had al op omroep Zeeland.nl zitten kijken en had filmpjes van de avond er voor gekeken. Het zag er allemaal heel leuk uit. En later stonden er ook al korte filmpjes van zaterdag op.


Heel toepasselijke tekst....

En net toen we die zaten te kijken, ging mijn mobieltje..... Het was Ron's zus die ons liet mee luisteren naar het concert live aan de Brouwersdam. "Hier aan de kust, de Zeeuwse kust" galmde het door de telefoon. Vond het zo leuk.... En het klonk zo goed en bekend... Echt super... Bedankt Ingrid!

Die avond ging ik zelf ook naar een concert namelijk met Alison en Linda naar het Koka Booth hier in Cary. Daar was een Cirque de la Symphony show. Wat inhoudt dat het Symphony orkest tesamen met een soort van Cirque de la Soleil acrobaten optraden. Dit is 1 van de "Summerfest" series. En bij de SummerFest series van Koka Booth mag je je eigen eten en drinken meenemen. En dat hebben wij en vele andere bezoekers dan ook gedaan. Het waren bijna allemaal veldkaartjes die verkocht werden en zo zochten wij ook een plaatsje in het grasveld. Ik bedacht me nog hoe anders het gaat bij bijvoorbeeld een concert van Blof. Nu konden we eigenlijk tot aan de ingang parkeren en liepen we met onze koelbox op wieltjes zo naar het veld. En we waren niet de enigste. Wij waren er om half 6 en de show zou half 8 beginnen en we konden gewoon bijna geen plekje vinden. Alles zat al sjokvol. En allemaal stoeltjes, kleedjes met de enorme koelboxen. De mensen voor ons hadden het helemaal fraai voor elkaar. Ze hadden een picknick tafel en wat daar voor eten allemaal op verscheen..... Van kwarttaarten tot hele stukken vlees aan toe. Er stond zelfs een vaasje met echte bloemetjes op tafel. Heb er zo om moeten lachen!



Wij zelf hadden overigens ook voor tig mensen eten bij ons natuurlijk, terwijl we maar met zijn drietjes waren. Van croisantjes met kipsalade, crackers met speciale dip, fruit salade, apart nog eens druiven, sandwiches, stukjes kaas en ook nog eens een "calorie arme" lemon butter bar. Maar het was reuze gezellige zo met een knabbeltje en een babbeltje. En het weer zat reuze mee. Het was een aangename temperatuur en we konden het heel goed zien. De acrobaten waren echt mega goed en zwaar indrukwekkend zeg maar. Wat zij toch allemaal voor elkaar kregen met hun lichaam. Daar heb ik toch nog heel wat pilates lesjes voor nodig denk ik. Wat een lenigheid en kracht hadden zij. Sommige leken wel van elastiek. Er waren ook twee mannen die echt zo krachtig en lenig waren. Ongelooflijk, gewoon weg topatleten, kan niet anders zeggen.....

Vond het een hele leuke avond, maar.... heel wat anders dan CAS 2009 met Blof aan de Brouwersdam ;-) Dat zeker! Maar een mens kan niet alles hebben en dit was zeker ook een avond om nog lang aan terug te denken en heb enorm genoten van het gezelschap, het lekkere eten en de mooie show en bijpassende muziek.

Groetjes Petra

It's official....

Echt, het is gebeurd, het is officieel..... Ik ben de trotse bezitter van een heus en echt hardloop shirt. Zo eentje met van die kleine gaatjes, waardoor het wat luchtiger gaat allemaal. Met zo'n ding aan moet het helemaal gaan lukken natuurlijk. En....., nou hoor ik "er" vast bij. Het ziet er erg proffesioneel uit, al zeg ik het zelf. En al wandel ik alleen maar, het lijkt al of ik heel snel ga. Of op zijn minst de potentie heb om snel te "kunnen" gaan ;-) Want dat hebben mensen in echte hardloop shirtjes nou eenmaal. Die doen die dingen niet voor de sier aan. Neeeeeee, die houden van hard lopen en graag luchtig. En nu...., nu ben ik ook bezitter van zo'n shirt. Het is toch niet te geloven?

"This base layer moves moisture accelerates evaporation, increases ventilation and reduces abrasion without trapping the body's thermal energy", aldus de Reebok leverancier. Dit hele verhaal stond namelijk op het bijhorende kaartje. Dus met andere woorden, door dit shirtje krijgt mijn energie de vrije loop en heb ik een soort van ventilator aan! Het is toch te mooi om waar te zijn.

En het wordt nog erger, want behalve het supersonische t-shirt heb ik nu ook een echt hardloop petje. Ook zo'n vocht verdrijvend, niet plakkend petje. Een Nike sphere dry. Als je leest wat op dat kaartjes staat, ga ik dalijk nog vliegen. "Made from a three dimensional fabric construction". Dus mocht ik het nog niet doen, het geheel wordt dalijk ook nog gewoon 3D. Zou ik dan ook zo'n speciaal brilletje op moeten tijdens het hardlopen voor het beste resultaat?

Afijn, vanmorgen was de test en liep ik tijdens het vroege ochtendwakend uur met mijn nieuwe outfit. Als een speer ging ik, ha ha ha. Nee hoor, de neveneffecten vielen reuze mee. Maar moet zeggen dat ik zeker minder snel over verhit was. Of het nou door het petje of shirtje of allebei kwam, het liep wel lekker. Lekker luchtig en minder zweterig. Dus missie geslaagd dacht ik zo.

Moet trouwens nog wat zeggen over het kopen van al dit moois. Dinsdag avond gingen Ron en ik naar de film "The Hangover", die overigens hilarisch leuk was. Echt ontzettend moeten lachen tijdens de film. Maar daarvoor zijn we even bij Dicks gaan kijken. Dicks is DE sportwinkel hier in de buurt. Ik had er dankzij het kopen van mijn fiets een bonnen boekje van gekregen en die bonnetje had ik mee genomen. Bij het afrekenen gaf ik de kassajuf de bonnetjes en die begon heftig te scheuren. Het totaal was $54,00, maar ze vond een coupon van $10,- korting en nog een bon van 20% korting op kleding. Ik had me zo bedacht dat het de 1 of de ander zou zijn. Maar nee, ze gebruikte de kortingen allebei. Dus dubbel op plezier kunnen we wel stellen. En zo werd de eindrekening ineens $32,00. En dat zonder vragen!!! Is het toch een geweldig land hier of niet? Ohhhhh, van dat soort dingen word ik zooooo blij. Gewoon $22,00 korting. Daarom alleen al moet ik harder gaan lopen in de nieuwe outfit en met een constante big smile natuurlijk.

En om het plezier van die avond nog groter te maken kregen we bij de bioscoop op vertoon van onze Regal Crown card, waar je punten op kunt sparen, ook nog eens een bon voor een gratis bioscoop kaartje. Het leven is zo mooi!!!

Groetjes Petra

(Lazy) Summer Days

Nou de taart viel in de smaak hoor. De Dutch Dudok Apple pie, was geslaagd. Ook de Amerikaantjes vinden hem lekker. Het was erg gezellig bij de buurtjes en pas laat in de avond of eigenlijk in de morgen gingen we weer naar huis.

Vanmorgen ben ik voor het eerst vroeg gaan lopen. Echt heel vroeg! Kwart over zes om precies te zijn. Lijk wel niet goed wijs! Maarja, Ron was net naar zijn werk vertrokken en zag op de thermometer dat het 'maar' 20 graden was. En dus kleren en gympen aan en aan de hol. En het ging lekker! Afgelopen vrijdag waren we ook gaan lopen en toen was het om kwart voor negen nog ruim 30 graden. Echt, het was geen doen. Moest telkens stoppen tijdens mijn loopje omdat ik zowat ontplofte van de warmte. En dat terwijl de zon toch al onder was.
Als ik steeds wandel tijdens mijn loopje heb ik achteraf het gevoel dat het niet zo veel nut heeft gehad. Maar in feite komt het er op neer dat mijn hartslag wel lang hoog blijft, ook al wandel ik. Maar toch, lekker is anders. En vandaar dat ik vandaag zo blij was dat het nu met 10 graden minder wel lekker liep en ik mijn rondje zonder stoppen heb kunnen doen. Dat voelt gewoon lekkerder. En mocht je denken dat ik de enigste gek was die zo vroeg aan de hol is? Nou dan heb je het mis. Ik kwam meerdere van die gekken tegen ;-) Nu nog proberen vol te houden deze aankomende maanden.....

De hondjes hadden het beter bekeken. Die hielden wel zomer pauze en genieten van het buiten zijn op hun eigen manier.



Lekker rollend in het gras en hier en daar een sprongetje en een frisbeetje meenemen.



Samen natuurlijk he? Want alleen is ook maar alleen niet?


Connor neemt het hele stokje weer mee natuurlijk, maar wat maakt het uit? De frisbee is in het vizier niet?




Verder kreeg ik van de week van Miranda en Anja een "love your blog" award. Hartstikke leuk Miranda en Anja! Ik lees jullie blogjes ook graag altijd. Vooral ook omdat jullie beiden in Amerika wonen. Vaak lees ik toch een soort van herkenning bij jullie en dat is eigenlijk heel leuk om te zien.



Dit award werkt zo dat je hem ook weer door moet geven aan 6 andere bloggers. Nou heb ik een hele lijst aan blogjes welke ik lees. Mede ook dankzij bloglines hoor. Elke keer als er een up-date op een van mijn favoriete blogs verschijnt, krijg ik daar een berichtje van. Hartstikke makkelijk. In het begin ging ik elke morgen alle blogjes af, maar dat is zo tijdrovend. Dus lang leve bloglines!

Afijn hier de 6 blogs die ik LOVE....

Het blog van Ecco, een soort genootje van Stace en Connor. Het baasje van Ecco is een "echte" fotograaf en zijn foto's zijn vaak terug te vinden in de (Neder)landelijke kranten. Vind de foto's altijd super op het blog. Mede ook natuurlijk omdat ze vaak zijn van mijn favo hondenras.
Het blog van Mariet valt toch ook nog steeds in de Bearded Collie categorie. Mariet ken ik van Zierikzee en haar broer werkte bij Ron, hier in Amerika. Was een raar toeval dat we er achter kwamen dat we allebei Bearded Collies hadden. Inmiddels zijn haar Beardies Max en Beau helaas van ons heen gegaan. Maar eerdaags komt er weer een nieuwe Beardie puppedup bij Mariet en Henk wonen en kunnen we daar hopelijk veel over gaan lezen.
Van het blog van Elmarstel lees ik ook elke update. De woensdagen zijn favoriet, want dan is er vaak een fotoraadsel te vinden op het blog. Verder altijd erg mooie foto's (ik voel een trend ontstaan) vanuit een voor ons zeer bekende regio.
Ook het blog van Toos, lees ik graag. Toos en Gerard zijn familie van ons en ontzettend reislustig en mag graag hun foto's van wat zij allemaal weer meegemaakt hebben zien. (Alweer die foto's he? Duidelijk dat daar mijn interesse ligt)
Het blog van Guus, staat ook zeker al een aantal jaren in bloglines. Guus en Alexandra wonen hier in de buurt en via het blog hebben we elkaar dan ook in het echt ontmoet.
En als laatste las ik altijd graag het blog de nieuwamsterdammer. Hij kon kleine details altijd zo leuk omschrijven en heeft duidelijk het zelfde soort humor als ik. Kleine details blijven bij mij ook altijd hangen en daar kan ik soms erg de lol van in zien. Jammer genoeg verschijnen er geen up-dates meer van hem. Maar bij het opzoeken van zijn blog kwam ik op zijn "ik mis de Hema" stukje, waar ik toch ook weer om moest lachen en het ook zo herken.

De blog awards winnaars zijn geheel vrij om te bedenken of ze er wat mee willen doen en of ze ook 6 blogjes "loven". Maar gewoon de award van mij in ontvangst nemen is ook goed hoor. Geniet er van en ga zo verder, dan heb ik elke morgen weer wat te lezen op het pretnet, niet waar?

Groetjes Petra

Whoooieee!!

Ik vond hem leuk!! Echt heeeeeel leuk... Whooooieeeee!!!! En..., ben niet 1 keer geweest, nee wel 4 keer!!! Nog meer Whoooieeee! Waar ik het over heb? Nou de allerlaatste aanwinst van de wijk. De water glijbaan. Drie grote bochten zitten er in voordat je beneden bent en Petraatje vindt hem leuk, ha ha ha.

Gistermiddag was het weer dringen bij het zwembad (ahum) en ja, die lifeguard moet natuurlijk ook wat te doen hebben. Dus zijn Ron en ik van de glijbaan geweest. We hadden dus niet alleen het zwembad, maar ook de glijbaan voor ons zelf. En ja, kijk dan durf ik wel. Dan durf ik zelfs vier keer, zeg maar. Eerste keer was nog een beetje tricky, want ik ging zitten in dat ding. Maar nooit gedacht dat er zoveel kracht achter die waterstroom zat op ons glijbaantje.... Dus mijn lichaam was al in de afdaling, maar mijn linkerbeen nog niet. Ja, heel charmant weer. Daarom alleen al ga ik alleen van zo'n ding af als ik een prive glijbaan heb ;-)

Maar die eerste keer toch keurig rechtop zittend naar beneden gekomen. Beetje voorzichtig, met hier en daar wat proberen te remmen met mijn handen. Die tweede keer ook zittend en al iets meer genietend. En zonder remmen. De derde keer dacht ik doe gek, ga liggen. Afdaling ging goed, landing iets minder. Want mijn hele neus schoot vol met water. Nou ben ik niet bedeeld met een kleine versie daarvan, dus echt veel moeite hoef ik daar voor niet te doen. Maar toch, geen fijn gevoel. Maar de vierde keer was ik slim. Want de vierde keer, ging ik liggend EN met een dichtgeknepen neus naar beneden. Voelde me zo weer een jaar of negen. Terwijl er in werkelijkheid een stuk of dertig jaartjes bij moeten inmiddels. Maar leuk!!!

Whooooooieeeee!! En echt, zo'n soortig geluid kwam er ook nog uit, ha ha ha. De adrenaline gierde toch wel een beetje door mijn lijf. Ben namelijk altijd bang dat ik uit de bocht vlieg. En dat dan mijn linkerbeen, net als even ervoor, weer eigenwijs is en ineens buiten boord bengelt. En dat is geen fraai gezicht natuurlijk. Daar zit zo'n lifeguard ook niet op te wachten. En onze glijbaan heeft wel drie bochten, dus drie keer kans op uitbraak. Die eerste twee gaan best nog wel, maar die derde.... Dan ga ik toch echt wel hard hoor. De zwaartekracht doet dan zeker zijn werk. Want jazeker, ik ging volgens mijn beleving weer hard, heeeeeeel hard. Net zo hard als dat ik hardloop en motor rij, in die categorie. Niet zo heel hard dus, maar met "Petra's snelheid"! Maar leuk.... Whoooooieeee!



Verder heb ik vanmorgen weer een Dudok taart gebakken..... Nu maar hopen dat hij het overleef tot vanavond. Want we hebben weer een feestje en ik zou een dessert mee nemen. En wegens enorm succes, nog maar een keer in de herhaling. Vanavond weten we hopelijk wat de Amerikanen er van vinden.... Het feestje is bij Alison. Zij en Bob hebben onlangs een verbouwing in de tuin gehad en nu wordt het nieuwe terras en toebehoren dus ingewijd.

Groetjes Petra

Ik....

en al mijn vrienden.... Dat gevoel had ik een beetje van de week bij het zwembad. Nou ja van de week. Het heeft van de week aardig geregend hier, maar gisteren beloofde een mooie dag te worden en dus was ik 's morgens naar ons nieuwe zwembad van de wijk getogen. Het was er echt dringen weer... Niet dus....

Ik had het zwembad weer helemaal voor mijn eigenste ikje alleen. En kreeg dus ter plekke het "Ik-en-al-mijn-vrienden" gevoel. Om twaalf uur werd de bezettingsgraad met 100% verhoogd, want toen kwam de lifeguard aan. Die houdt het toezicht bij de waterglijbaan en zette deze dan ook aan en ging er op zijn stoel naast zitten. Over makkelijke baantjes gesproken. Hij nam zo nu en dan zelf ook maar een duik en ik lag mijn boekje te lezen op het ligbedje. Die inmiddels geleverd zijn.
Vond het eigenlijk wel een beetje zielig en dacht zal ik dan maar van die glijbaan af gaan. Dan heeft hij tenminste wat om in de gaten tehouden. Maar net toen ik zat te twijfelen kwamen er twee meisjes het zwembad binnen en alweer een stijging van 100% in de bezettingsgraad. Deze meisjes maakte wel gebruik van de glijbaan, dus was er eindelijk werk aan de winkel voor de lifeguard.

Even daarna ben ik weer naar huis gegaan en ben ik het gras gaan maaien. Tijdens het maaien zag ik Alison met de Golden Retriever lopen van een paar huizen verderop. Het is al een oud beestje en ik had haar al een poosje niet meer gezien eigenlijk. Ze kwam wel een vaker langs even snuffelen in alle voortuintjes. Nu dus weer, maar nu had ze allerlei littekens. Over haar buik en de voor pootjes en het was duidelijk dat ze net geopereerd was.

Ik liep naar Alison en we besloten haar weer terug naar huis te brengen. Het was ook zo warm voor het beestje. Wij aanbellen, maar niemand thuis. Dus haar achter in de tuin gelaten en snel terug gelopen. Maar eenmaal weer bij onze eigen huizen stond McKenna, zo heet ze, al weer achter ons. Alsion had haar maar wat water gegeven want ze had het zo warm. McKenna is ook niet van het kleine type Golden Retriever. Ze is echt groot, lees eigenlijk dik. Denk dat ze zo 100 pond weegt. Worstje op pootjes zeg maar. Dus na wat te drinken wij haar weer terug brengen en nu gingen we in een sprintje terug naar huis. Maar alweer zagen we haar achter ons aan sukkelen.

Ze wilde duidelijk aandacht. Op zich niet zo erg, maar als ze nou te ver loopt, zit ze op de weg. Alison moest weer werken en ik was toch aan het maaien en zou haar dus in de gaten houden. Na 100 meter maaien zag ik haar nu de tuin van Beth in lopen, die ook aan het maaien was. Ook zij ging haar water geven en besloot even naar Beth te lopen. We wisten niet goed wat te doen, want het was duidelijk dat ze het heel erg warm had. Maar ze plofte bij Beth in de garage toen we aan het praten waren.

Inmiddels was er ook nog een andere buurvrouw gestopt die zag dat McKenna bij ons lag. Zij woont naast het huis waar de hond woont. En het bleek dat ze chemo kuren kreeg en ze verbaasd was dat ze zo aan de wandel was. Het ging namelijk helemaal niet zo goed met haar. Maar ze was nu al een poosje zo aan de wandel. We twijfelden nog even of we haar in haar eigen garage, die open stond zouden moeten bregen. Maar Beth zou haar in de gaten houden, want ze was nog wel even bezig in de tuin. Uiteindelijk hoorde ik later van haar dat ze een kuil in haar perkje had gegraven en daar lekker in was gaan liggen. Lekker koel natuurlijk. En daar een hele poos heeft gelegen. En dat ze haar later in de middag met Alison en weer een andere buurvrouw toch naar huis hebben kunnen brengen en daar dan ook is gebleven..... Kortom het heeft zowat onze hele straat die middag bezig gehouden. Het was ook een heel aandoenlijk gezicht het oude beestje zo met alle littekens zo door de wijk te zien kachelen. Waarschijnlijk was ze ergens door naar buiten geschoten en zullen de baasjes nu op de hoogte zijn. Al denk ik dat het als het aan McKenna ligt ze vandaag wel weer graag al die aandacht zou willen hebben ;-)

Wat is er verder gebeurd van de week? Ron en ik zijn naar de nieuwe film van John Travolta en Denzel Washington geweest. The Taking of Pelham 123, heet deze film. Het is een opnieuw gefilmde versie ervan. En ik vond hem heel erg goed. Vind beiden spelers altijd erg goed en zo samen maakte het een erg leuke film. Spannend verhaal ook en speelde zich af in New York. Op een gegeven moment zag je ook scenes uit de keuken van het Waldorf hotel. En Ron en ik herkenden het gelijk. Van hey, dat lijkt de keuken van het Waldorf hotel wel. In maart hadden wij die tijden de Grandtour door het hotel met Jelle ook gezien. Was erg grappig om te zien.

Verder doen de plantjes het in de tuin ineens erg goed. Alles bloeit nu een beetje.


De hortensia


Roos


De vlinderstruik


En ook de tomaten.

Het Topsy ivy ding is weer van plaats veranderd. En moet zeggen dat ik er al aardig wat tomaten van af geplukt heb van de week. Maar erg handig is het ding echt niet. En van de week ontdekte ik ook ineens een tomaten plant in het wild! Heb de hele plant nog nooit gezien. Maar is denk ik als een onkruidje bij een ander plant meegekomen en laat die plant nou toch het beste groeien. Daar zitten pas echt veel tomaten aan. Ongelooflijk!



De plant stond ineens ergens achter in de tuin. Heb er nu maar zo'n speciaal tomaten steun rekje om heen gezet. Best grappig om te zien. Dat dat ineens zomaar ergens opkomt in de tuin?



Ook is het vogelhuisje bewoond en vliegen er musjes af en aan. Erg leuk om te zien. En bang zijn die al helemaal niet...



Van het weekend wordt het ook weer mooi weer. Dus waarschijnlijk zal er dan ook wel weer geplonst worden door ons.

Groetjes en een fijn weekend!
Petra

Smak....

Zondag zijn Ron en ik wat boodschapjes gaan doen. Hadden vooral het verse spul nodig. En nog wat andere dingetjes. En doordat we ook "andere" dingetjes nodig hadden en niet al te veel zin om verder te rijden, werd het de Walmart waar we naar toe gingen. Daar hebben ze alles in 1 winkel. Wel zo handig. Want na een vakantie heb ik altijd moeite om weer op gang te komen met de routine klusjes. Vooral het boodschappen doen. (en het wassen, stofzuigen, koken en zo nog een hele lijst, maar dit terzijde)

Het was druk in de winkel. Op zondag middag gaan hele families hier hun boodschappen voor de week halen. En het liefst ben ik dan niet in de supermarkt. Maar we hadden echt wat melk en dat soort dingen nodig na onze vakantie. We liepen dus in de Walmart en hadden bijna alles wat op ons lijstje stond. Moest alleen nog sla en bloemkool hebben. En ik dook dus de groente afdeling op. De sla al snel te pakken en zo ook de bloemkool. En bedacht me dat het wel lekker was om weer een keertje komkommers in azijn te maken. En ik maakt een soort van schijnbeweging richting het vak van de Engelse komkommers. En met een enorme sliding ging ik me daar toch onderuit.... Het was iets nat in het gangpad en natuurlijk moet ik daar net over heen lopen. Het was echt de perfecte sliding kunnen we wel stellen. Als het op het voetbalveld had plaats gevonden dan. Echter, ik lag nu languit in een overvolle Walmart. Uitermate charmant weer! Gut o gut, wat een timing. Ron stond al snel naast me en zo ook zo'n vijf andere Walmart bezoekers.... Pfffff, hoe krijg ik het toch weer voor elkaar?

Ik keek naar mijn knietje en ja hoor, prachtig geschaafd. Zo ook de bovenkant van mijn voet. Mijn voet???? Oh nee...., dat is helemaal niet goed. En het eerste waar ik aan dacht op dat moment was, dit kan gewoon niet, want ik moet blijven hardlopen. Dat komt helemaaaaaal niet goed uit! Is dat wat? Spontaan was ik alle starende gezichten vergeten en voelde aan mijn voet. Kan ik nu nog wel hardlopen was het enige wat in mij op kwam. Ik moet die nieuwbakken conditie wel bij blijven houden natuurlijk. En met een voet die niet mee werkt, gaat dat niet lukken. En die vraag bleef maar door me heen gaan. Kan ik nog wel hardlopen? Wie had dat een half jaar geleden gedacht. Dat ik dat zo belangrijk zou kunnen vinden??

Heel lang kon ik er overigens niet over nadenken, want er kwamen allemaal vragen van "mede-groente-afdeling-shoppers" op me af. Van gaat het? Moet ik iemand halen? Uh nee zeg, het gaat allemaal wel. Ron die had dan ook door dat ik mijn lagere positie in de Walmart niet echt kon waarderen en reikte me daarop snel een hand toe. Een andere man greep me onder mijn oksel en huppatee, Petraatje stond weer. Pfff, wat een gedoe toch weer.... En gelukkig mijn voet deed het nog. Hij voelde wat stijfjes, maar het staan ging. Nu nog lopen. Ik bedankte de meneer die mij ook geholpen had. En verliet samen met Ron snel de plek des onheils..... Vooral niet achterom kijkend ;-)

Thuis gekomen er toch nog maar ijs op gedaan en gelukkig leek het mee te vallen. Alles was soort van ongedeerd, behalve dan mijn "bruised ego" ;-) En gisteravond hebben we dan ook weer hard gelopen. En het ging best aardig. Heb wel een wandel minuutje ingelast, maar behalve dat ging het nog best. Ondanks de geschaafde knietjes ;-)

Groetjes Petra

Weer thuis

Gistermorgen zijn we om zeven uur 's morgens vertrokken vanuit Naples. De avond er voor lagen we pas laat op bed en hebben we na een echtelijke vergadering, besloten om niet midden in de nacht te gaan rijden om op tijd bij Titusville voor de lancering van de Spaceshuttle in de buurt te zijn. Dat zou namelijk betekenen dat we maar een paar uurtjes slaap zouden krijgen en met nog zo'n end te rijden wellicht niet echt een goed idee. Op Key West hadden we met een vrouw gepraat en die vertelde ons dat ze de spaceshuttle zelfs vanaf Key West kon zien vertrekken, eenmaal gelanceerd.

Daarop hopende stonden wij dus om kwart over zeven net buiten Naples op een parkeerplaats ergens te kijken en te turen naar die Space Shuttle. Echter geen bal te zien.... Later hoorden we pas dat de lancering uitgesteld was, net voor de lancering, omdat er een gas lek was. Ben ik blij dat we niet midden in de nacht waren gaan rijden. Nu was het niet leuk, maar dan had het helemaal niet leuk geweest. Helaas gemist! Hij gaat waarschijnlijk over drie dagen de lucht in.....

Onderweg kwamen we langs vele andere bekende plekjes voor ons. Dit keer hadden wij geen enkel pretpark bezocht. Maar nu op de terug weg reden we toch langs die zo bekende plekjes.









Outlet center in Orlando. Daar waar voorheen onze koffers door gevuld werden.


Downtown Orlando



Bij Daytona zijn we de I95 North opgegaan. Alleen al om Florida uit te komen was het al 6,5 uur rijden vanuit Naples. Wat een afstanden heb je hier toch...



Aan de andere kant van deze weg was een ongeluk gebeurd. Twee auto's in de greppel, helemaal in de prak.... En daarachter dus een ellenlange file. Wij blij dat we aan die andere kant reden zeg. Jammere was alleen dat zo'n 200 mile verder, wij ook in zo'n rijtje kwamen te staan...



Niet echt leuk.... Maar heb op mijn gemakkie alle auto's die we tegen kwamen, maar bestudeerd....


"Marine" vrachtwagen


In dezelfde categorie, maar nu een "Jesus" vrachtwagen


Verborgen boodschap op de blauwe sticker aan de rechterkant.


In de categorie verhuiswagens: "Ik ga verhuizen en wat neem ik mee? Bootje en en toch ook maar die zwembad trap..."


In de categorie levend vervoer: "Paardjes genieten van uitzicht"


En zo kwamen we bij de kop van de file, waar een aantal auto's tegen elkaar aan waren gebotst. Inmiddels was de takel wagen al aan het werk.

Om kwart over zeven 's avonds, dus twaalf uur later, reden we North Carolina in.



Na 3 doggy pitstops, 2 keer tanken en 1 lunch stop. Met nog een aantal miles te gaan voor de afslag die wij moesten hebben op de 95, stond het weer vast. Muurvast konden we wel stellen. En we konden heel in de verte zelfs nog wagens stil zien staan. Daarop zijn we bij de eerst volgende afslag van de I95 gegaan en heeft Miep ons, door landelijk gelegen North Carolina, naar huis gebracht.



En zagen we nu de zonsondergang vanuit de auto.... Anders dan in Naples, maar ook best aardig toch? Om half negen waren we dan thuis..... In totaal hebben we deze vakantie 3100 miles bij elkaar gereden. Dat is bijna vijf duizend kilometer!!!
En na al die kilometers waren we nu dan thuis. Beetje gaar, maar ook weer blij om thuis te zijn. En zo ontzettend blij met onze dappere stappers, die zich al die tijd keurig hebben gedragen in de auto. Echt super doggies hebben wij! (lang leve de airco!);-)

Alison had voor ons de post gedaan in de vakantie. En had deze bij ons binnen gelegd. Daarbij had ze ook nog een verjaardagskadootje voor me neer gezet. Dat is leuk thuis komen!! In de mooi versierde tas zat een heel leuk honden fotolijstje! Echt leuk! Daarna gelijk de wasmachine een slinger gegeven en de post doorgeworsteld. En in die stapel post, vonden we een brief van de Home Owners Association en de bouwers van ons huis, over het zwembad. Het bleek dat het zwembad vandaag open was gegaan. En ook wij, als 1e faseners, waren uitgenodigd.

En.... we konden ook lid worden van "The pool". En gelukkig geen bedragen van duizenden dollars zoals eerder werd voorgesteld door de bouwers. Maar $ 500,- voor 1 jaar. De mensen uit de latere fases betalen $400,-. Dus best nog schappelijk. Denk dat het kwartje bij de bouwers gevallen is, dat niet veel mensen op het moment duizenden dollars aan het zwembad gaan uitgeven en daar boven op nog eens die jaarlijkse bijdrage van $ 400,-. Afijn Petraatje blij, want nu kunnen wij toch gebruik maken van het zwembad. Gaat de vakantie toch nog een beetje door op deze manier. Alhoewel, er wachtte wel gelijk de geijkte klusjes op ons. Want het gras was in die twee weken flink gegroeid en er kon gelijk weer gemaaid worden!



Maar als we dat gedaan hadden zouden we naar het zwembad gaan. Beetje langzaam afbouwen die vakantie niet? Wisten eigenlijk niet hoeveel mensen we er konden verwachten. Nu dan toch de tweede dag open. En we verwachtte toch wel wat mensen. En parkeerden we de auto....


Hmm, geen andere wagens te zien.... En ook geen andere zwemmers.... Kortom we hadden meteen al een prive zwembad!



Is dat even lekker?



Fotootje vanaf de glijbaan. Het ziet er allemaal nog wat kaal uit, maar de ligbedden en stoeltjes komen aanstaande week pas, stond in de brief.



Maarja heerlijk toch? De glijbaan is open van 12 tot 4 uur en dan is er een ook lifeguard aanwezig. Er kwamen wel een stel kinderen kijken bij het zwembad. Maar het bleek dat zij zonder toezicht van hun ouders niet alleen mochten zwemmen. Dat stond in de voorwaarden. Dus die vertrokken ook weer.



En deed ik mijn baantjes verder afzwemmen. Oh hier kan ik echt aan wennen... De schade van de vakantie viel overigens heel erg mee. Ik was maar een halve kilo aangekomen. Komt misschien ook doordat ik trouw heb doorgelopen daar. Het was wel erg warm, maar heerlijk plat. Dat zal wennen worden morgen hier weer als we weer gaan rennen..... Maarja, daarna kan ik nu ook hier een duik nemen ;-) Kijk er nu al naar uit!

Groetjes Petra

Bonita Dog beach

Vanmorgen zijn we met de hondjes naar het Bonita Springs Dog beach gegaan.



Dit is een speciaal strand voor de hondjes en stukken groter dan het hondenstrand in Key West. Er waren een stuk of 10 andere hondjes en Connor vond gelijk een klein Jack Russel hondje om mee te gaan zwemmen.





Stace was vooral aan het heen en weer rennen met en zonder frisbee.





Zo af en toe een snuffel..... hier en daar..... Maar dan snel weer door rennen....





Het is echt een leuk strandje en de honden kunnen er zich heerlijk uitleven. De bruine grote stappert holde lekker met het koppel mee. En vond het maar wat leuk.





Connor in de achtervolging...



Daar word je moe van......





En ik ben ook aardig moe hoor....



Het verhaal als je haar maar goed zit gaat hier niet op. Wel alles is goed, als je je frisbee maar hebt....



Deze baasjes en hond, hadden het goed bekeken. Dat is letterlijk een steun in de rug voor elkaar zijn ;-)



Nog even een filmpje van de beestjes...



Nadat we weer terug waren van het hondenstrand, hebben we lekker bij het zwembadje hier bij het huisjes gezeten. Beetje dobberen, boekje lezen en wat zwemmen. Rond 4 uur zijn we nog naar het strand van Naples gereden en daar hebben we ook weer gezwommen. Er waren heel wat golven en er was een sterke stroming en veel wind. Dus erg lang hebben we niet gezwommen. Maar wel lekker op het strand naar de kite surfers gekeken.



Er stond echt veel wind en de drie surfers maakten de mooiste sprongen. Heel leuk om te zien.



's Avonds hebben we in het huisje wat gegeten en zijn we rond 8 uur weer naar de zonsondergang bij het piertje gaan kijken. Blijft mooi ;-)





Nadat de zon onder gegaan was, kwam er een mooi rode gloed in de lucht.





Zo mooi toch weer....



En zo kwam er aan deze dag en onze vakantie een einde....
Morgen rijden we weer richting het Noorden. Met misschien nog een tussenstop in de buurt van Titusville, waar om kwart over zeven in de morgen de spaceshuttle gelanceerd gaat worden. Als we er dan toch langs komen, dan maar proberen om een glimp van de Endeavor op te vangen ;-)

Groetjes Petra