Met moeie voeten weer thuis

Nou gisteravond zijn we weer thuis gekomen. Met een stel moeie voeten, dat is zeker. Het was hartstikke leuk, Sea World, Hollywood Studio's en the Magic Kingdom met Halloween. Maar poehee wat hebben we een berg gelopen.
De vlucht naar Orlando verliep soepeltjes en 1 uur en twintig minuten later dan dat we het vliegtuig in stapten, stonden we in Orlando. Daarna de huur auto ophalen en om kwart over tien reden we richting Sea World.
Ik had bij de boeking van de vlucht een leuke aanbieding gezien, want South West Airlines had een aanbieding voor 2 kaartjes halen, 1 betalen. En dus gingen we met de voucher naar de Will Call balie (waar overigens een veel kortere rij stond dan bij de gewone kaartjes balie) en daar kregen we zo onze kaartjes. En even na half elf liepen we dan gewoon al in Sea World!

Ik blijf dat een heel leuk park vinden. De show met de walvissen is zo indrukwekkend. En het water spetteren van de walvis blijft leuk ;-) Ook hebben we de show met de dolfijnen gezien. En hebben we de Journey to Atlantis gedaan. Waar we het best droog vanaf hadden gebracht. De man voor in ons bootje kon dat niet echt zeggen. Want hij kreeg met toch een golf water over zich heen. Wij blij dat we achterin zaten!



Voor mijn gevoel was het een stuk rustiger in Sea World dan de vorige keren dat ik er was. De wachttijden waren dan ook helemaal niet zo lang. Wat wel erg prettig was moet ik zeggen. Al was het bij de show behoorlijk druk. Toch nog mensen zat in ieder geval! We hebben bij elkaar heel wat foto's gemaakt, dus heb ze in een slide show gezet om het wat makkelijker te maken.

Filmpje van Sea World



Nadat we bij Sea World weg zijn gegaan, zijn we in gaan checken bij het hotel. Ron en ik hadden al eens in dit hotel overnacht en het was er destijds prima vertoeven. Ook nu weer en het was inmiddels allemaal gerenoveerd. En zag er super luxe uit moet ik zeggen. Alleen ook hier was het ongelooflijk rustig. Er zaten maar een paar mensen bij het zwembad en de hele parkeerplaats was leeg. Dat veranderde overigens de volgende dag toen er een congres of zoiets bleek te zijn in het hotel. Toen was het wel even zoeken naar een parkeer plaats. Maarja zo stil is ook zo wat.

Wij kregen een kamer op de 8e verdieping. Met prachtig uitzicht. Na ingecheckt te zijn, zijn we even wat gaan zwemmen. Het was echt warm geweest die dag en het gaf zeker de nodige verkoeling. Daarna zijn we wat gaan eten bij Chili's, die we dankzij onze wegwijs Claire zo gevonden hadden. Waar zouden we toch zijn zonder Claire, niet waar? Daarna waren we allebei wel een beetje afgeknoedeld en hebben we nog wat gezapd op de tv en vielen de luikjes best al snel dicht. En bovendien hadden we voor de dinsdag weer een uitgebreid schema.

Want dinsdag stond overdag een bezoek aan Hollywood Studios gepland. We waren er al best vroeg, nadat we een ontbijtje bij Denny's hadden genuttigd. De deuren gingen echt nog maar net open toen we bij de balie van Disney waren om onze kaartjes te halen. Erna was dinsdag jarig en als je jarig bent, mag je gratis naar binnen bij Disney. Heel erg gunstig, niet waar? Het was wel zo dat zij een button op kreeg, met daarop Happy Birthday Erna. En daardoor door zowat elke Disney medewerker gefeliciteerd werd. Soms zelfs van verre! Echt heel leuk en denk dat Erna nog nooit zoveel felicitaties op haar verjaardag heeft gehad als dit jaar. Want Disney heeft veel, heel veel medewerkers!



Er was ook een bakkerijtje, die zelfs op mijn vraag of ze kaarsjes hadden, volmondig "ja hoor" antwoordde! En zo kon ze nog mooi een kaarsje uitblazen ook ;-)



Ook zijn we op de foto geweest met Mini. Speciaal voor Larissa! En in het echt was ze eigenlijk nog aardiger dan in de filmpjes, echt waar! Verder hebben we Mickey gezien, de Incredibles, de cast van de film UP en Mickey natuurlijk.



We hebben een aantal rides gedaan, maar de meest enge vond ik toch wel de Rock 'n Rolll achtbaan van Aerosmith. Allemachies, wat ging dat ding hard. Toen we in de rij stonden werd er om geroepen dat je je tassen voor je op de grond moest zetten, dus wij waren in de veronderstelling dat je dan wel niet over de kop zou gaan. Echter toen we eenmaal bijna in konden stappen zag dat er toch heel anders uit. Je werd echt als een soort katapult gelanceerd. En de man achter ons in de rij, vertelde dat we eigenlijk alleen maar over de kop gingen. Oei.... wat nu. Veel bedenktijd hadden we niet, want twee tellen er na moesten we al instappen. Dus voor ik het wist zat ik al in het ding. De man die achter ons stond en dus onze verbaasde gezichten zag van "over de kop????" vroeg ons nog wel even om vooral niet over te gaan geven, want hij zat namelijk achter ons. Nouwwwwww, daar zeg je me wat. We hadden namelijk net daarvoor Erna's verjaardags gebak genuttigd dus echte garantie kon ik hem niet geven.



Eenmaal klaar voor de start werden wij dus ook afgeschoten en al gelijk gingen we in een looping over de kop. En daarna volgde er nog meer. En allemaal in het donker. Niet dat het veel had uitgemaakt voor mij als het licht was geweest, want ik had mijn ogen toch dicht. Stijf dicht om precies te zijn. Allemachies, wat een apparaat! Maar we hebben het overleefd en gelukkig hebben we de foto's nog om te vertellen dat we het echt gedaan hadden! ;-)

Inmiddels was het wel heel druk geworden in dit park en hebben we daar bij elkaar toch best wel lang in de rij gestaan. Je kon wel fast passes nemen door je entree kaartje door een apparaat te halen. Maar die waren al voor heel laat op de dag. En dan wilden we eigenlijk al weer in Walt Disney World zijn voor de Halloween party, waar we kaartjes voor hadden. Dus sloten we maar aan. En moet zeggen dat je daar eigenlijk nog moeier van wordt dan van door het park lopen. Zo staan en wachten. We hadden het om een uur of 2 dan ook wel gezien en zijn richting het hotel gegaan. Waar we weer even zijn gaan afkoelen in het zwembad tot een uur of vier, waarna we wat zijn gaan eten en daarna door naar de "Mickey, not so scary, halloweenparty"!

The Magic Kingdom heeft voor die party speciale openingstijden en daar voor moet je aparte kaartjes kopen. n al bij de parkeerplaats begon het goed. Want doordat ik de button "I'm celebrating" op had, (die had ik gekregen toen Erna de Happy Birthday button kreeg) zag hij dat er iemand jarig was in de auto. En zo kregen we een hele lading snoepgoed van die jongen die de kaartjes controleerde. En samen met zijn collega, begonnen ze daarna zelfs te zingen voor de jarige. Zo ontzettend leuk! Daarna zijn we via de monorail naar het park gegaan. En al snel bleek dat er veel mensen verkleed waren. Wij waren een soort van "semi-verkleed". We hadden allebei een t-shirt, met heksenhoed en de oranje boa aan. Maar het was geweldig om alle verschillende kostuums van andere mensen te zien. Er waren overigens een groot aantal piraten in het park aanwezig. Waarschijnlijk ook door de film en attractie Pirates of the Caribbean. Echt heel leuk om zo naar dit park te kunnen en dit mee te maken. Helaas zijn niet alle foto's duidelijk zo in het donker, maar het was er erg leuk. Bovendien waren de wachttijden hier heel kort. Of beter gezegd, helemaal geen wachttijden. En zo zijn we twee keer achter elkaar in the Mountain railroad geweest en konden we zo doorlopen bij Splash Mountain. Super was dat!

Om kwart over 8 was de parade en sloten we aan bij de enorme hoeveelheid mensen die langs de kant stonden te wachten! De parade was hartstikke leuk om te zien, maar daarna wilden we toch echt even naar het spookhuis. Nou, dat was nog een opgaaf, want we konden het ding gewoon niet vinden. Afijn uiteindelijk was het toch gelukt, al begon toen al bijna het vuurwerk weer. Dus hebben we eerst dat gekeken en daarna naar het spookhuis. Inmiddels was het toen al half 11 en waren we behoorlijk aan het eind van ons latijn. Wat een vermoeiend daagje. Zoveel indrukken gewoon, dat je het eigenlijk niet meer helemaal meemaakt. Zo sta je met Mini op de foto en zo sta je om kwart voor tien het vuurwerk te bewonderen. Het zal zeker een verjaardag zijn die Erna niet snel vergeet, al was het maar om de vele felicitaties. Misschien moet ze volgend jaar maar weer die button op doen, wie weet wat voor felicitaties ze dan allemaal weer niet krijgt ;-)



Om half twaalf waren we dan weer in het hotel en al heel snel gingen onze lichtjes uit. Wat waren we moe allebei!

Voor woensdag zouden we nog de outlets van Orlando onveilig maken. Het was inmiddels alweer heerlijk weer en om 5 uur ging onze vlucht terug naar Raleigh pas, dus we konden nog even flink shoppen daar. Dat blijft natuurlijk ook leuk! Via International Boulevard, waar het op zijn kopse "wonder works" gebouw staat en het scheve "Ripleys believe it or not", kwamen we bij Prime outlets. Waar we op ons gemakje gewinkeld hebben. Na het shoppen daar zijn we nog naar de Mini dealer van Orlando gereden. Met Claire! Helaas bleek de dealer onlangs verhuisd te zijn. Maar Claire wist hun nieuwe adres ook gelukkig te vinden. Dit adres stond op 1 van de ramen geplakt en zo konden we daar ook nog even kijken. Het was duidelijk een veel grotere locatie, dat is zeker.





In Charlotte vorig jaar, waar we met Erna naar toe waren geweest, had de MINI dealer een hele leuke accesoires afdeling. Hier was dat dus duidelijk niet het geval. De hele parkeerplaats, (en die was best groot) stond vol met allerlei kleurtjes MINI's, maar in de winkel zelf was er niet veel leuks te ontdekken. En zo gingen we dus al snel weer door naar het vliegveld.

Nouja snel? Want ik moet echt even zeggen dat ik inmiddels absoluut geen fan ben van het tolwegsysteem rondom Orlando. Als je geen Fastpass hebt, rijd je zo die tolpoortjes voorbij. Ze staan helemaal niet duidelijk aangegeven. En zo was het me op de heenweg natuurlijk ook gelukt om er voor bij 1 te rijden. Zonder er erg in te hebben reed ik er zo langs. Ben benieuwd wat daar de consequenties van gaan zijn. Het stond er echt niet duidelijk aangegeven. Je moet voor die tollplaza echt een soort van afrit nemen en de tolpoortjes zelf zie je dan nog niet gelijk. Die zie je pas als je op de andere baan erlangs rijdt en er met geen mogelijkheid meer bij kunt komen. Drama! En dat moest me natuurlijk geen tweede keer gebeuren. En zo reden we uitermate oplettend de weg op richting het vliegveld. En toen nog ging ik bijna verkeerd. Wat een gedoe zeg! Denk dat menig toerist daar instinkt. Afijn, toen de auto inleveren en het vliegtuig weer in.

Met iets vertraging gingen we dan op pad. Tijdens de vlucht is die vertraging nog aardig ingehaald want we landden we maar een paar minuten later dan gepland. Eenmaal aan de grond bleek dat er iemand aan boord niet goed geworden was en dus stonden de zwaai lichten het vliegtuig op te wachten. De persoon in kwestie werd al snel van het vliegtuig gehaald en daarna mochten ook wij er uit. En onder aan de trap stond Ron ons op te wachten. En gingen we na onderweg wat te hebben gegeten, weer fijn naar de hondjes.

Wat een stel indrukwekkende dagen waren dit geweest! Poeh hey! Hartstikke leuk, maar minder goed voor mijn voetjes! En daarom hadden we bedacht dat we vandaag dan naar de "tenenboer" zouden gaan voor een heerlijke pedicure. Beetje masseren, nagellakje uitkiezen en even bijkomen, was helemaal niet zo'n onaardige gedachte ;-) En zo gezegd zo gedaan. En heerlijk was het. Onze voeten waren ons duidelijk dankbaar, geloof dat maar! Daarna nog even naar de Dollar Tree, Target en Kohls en toen weer op huis aan. Waar we lekkere tortilla's hebben gemaakt voor het avondeten. En zo was het dan al weer bijna vrijdag inmiddels....

Groetjes Petra

Ging lekker

Gisteren zijn we richting de outlet shops in Smithfield gereden. Onderweg kwamen we nog langs een pompoenen kraampje.





Eenmaal in Smithfield zijn we eerst begonnen met een ontbijtje bij de Cracker Barrel.





Nouja ontbijt-"tje", onbijt is een beter woord. Je krijgt altijd een behoorlijk bord vol. En Erna en ik hebben het Momma's French toast met bramen ontbijt, dus gedeeld. Zalig was het weer. Daarna natuurlijk even de leuke winkel door gestruind.



Waarbij ik wel een heel leuk bord zag. En wat er op staat is natuurlijk een waarheid als een koe ;-)



En daarna dus aan het shoppen. Erna is heel leuk geslaagd bij de Nike store. Waar ze leuke sportkleren vond. Want ja, dat joggen moesten we er maar in houden. Ook al is ze nu al die kilo's kwijt!





En zo gingen we heeeeel wat winkels af..... Met als resultaat.....



Het ging dus best wel lekker het shoppen. Eerlijk te zeggen het is niet allemaal van Erna. Er zitten ook schoenen voor ons bij ;-) Na het shoppen zijn we weer op huis aan gegaan. Waar we 's avonds dan voor het eerst echt samen hebben gejogd. Erna heeft in Nederland de lessen van Evy gevolgd en ik hier. En door elkaar aan te blijven moedigen, lopen we nu allebei nog steeds drie keer per week ons rondje. Het was leuk om nu dan een keer echt samen te lopen! Wie had dat in januari kunnen denken dat we in oktober het nog steeds vol hielden????

Zo meteen, (ja, het is nu schreeuwend vroeg in de morgen hier) vertrekken we naar het vliegveld in Raleigh en gaan we met de eerste vlucht van Southwest Airlines richting Orlando! Op naar Sea World en Disney!!! Laptoppie blijft thuis, dus de up-dates zullen even moeten wachten, denk ik. Maar verslag volgt bij thuiskomst zeker ;-)

En ik moest van Erna zeggen dat ze zeker ging proberen om de handtekening van Minnie te bemachtigen hoor!

Groetjes Petra

Hoe?

Hoe we het gedaan hebben vandaag weet ik niet. Maar we hebben heel veel gedaan! Zo waren we al om kwart over negen in Crabtree Mall. Macy's had speciale openings tijden en daar zijn we even wezen kijken. Daarna was de hele mall open en zijn de mall verder doorgelopen. En voor we het wisten was het al twaalf uur waarna we op zoek gingen naar een plek om wat te eten. Bij de Cheesecake factory stonden de mensen al buiten te wachten voor een tafeltje en daar hadden we geen zin om bij aan te sluiten. Dus zijn we naar PF Chang's gelopen. En daar kregen we meteen een leuke tafel.

Mijn absolute favo bij PF Changs zijn hun Changs spareribs. Deze zijn hier namelijk een voorafje en zo deelde Erna en ik een portie daarvan. En daarna hadden we ieder wat lekkers gekozen van het lunch menu. Denkende dat dat kleinere porties zouden zijn, gezien de lagere prijs. Nou niet helemaal! We kregen ook nog soep vooraf voor die prijs. Jeetje, wat een boel eten! We hadden een hele aardige ober en ik vroeg hem of ik die lekkere saus die over hun spareribs heen zit niet kon kopen. En toen zei hij dat dat niet de koop was, maar hij kon het me wel gewoon meegeven. Nou nog beter zelfs! En zo kreeg ik twee potjes saus mee van hem. Daar moeten we van de week mee aan de slag. Die saus is echt altijd zoooo lekker!

Daarna zijn we naar Crossroads gereden en zijn we Old Navy onveilig gaan maken. Daar sloegen Erna en ik allebei. Ik had er zelfs hele leuke pantoffels weten te scoren. De binnenkant ervan was zo heerlijk zacht. En, ze zagen er ook nog leuk uit! Erna heeft er ook veel leuke spulletjes kunnen kopen. En daarna zijn we naar de DSW gegaan. Ik had daar een bon voor 30% korting. Eens in de zoveel tijd sturen zij mij bonnen, sinds ik daar de gratis klantenpas heb ingevuld. En laten ze daar nou de Shape ups van Sketchers hebben. Dat zijn een soort gympen die lijken op de MBT gympen. Ook met half ronde zolen. Nou geloof ik niet zo in het fitness gedeelte van die gympen, maar ik vind ze dus heerlijk zitten. En deze Sketchers zijn een stuk goedkoper dan MBT's. Dus die moest ik even passen. En laten die toch ook heerlijk zitten. En ik had die bon voor 30% korting en dat scheelde wel behoorlijk op de prijs zeg!

Daarna zijn we weer naar huis gereden en waren rond half 4 weer thuis. Gewoon een hele dag geshopt kunnen we wel zeggen. Even bijkomen, maar niet voor lang, want we moesten richting Raleigh die avond.



Want we hadden voor vanavond kaartjes voor de Haunted tour in het Mordecai huis aldaar.




Oude boom bij het Mordecai huis.

Wisten niet zo goed wat we er van voor moesten stellen, dus het was even afwachten. Op het terrein van het Mordecai huis staat ook het huis van de 17e president van Amerika, Andrew Johnson.



En volgens de verhalen zijn er bij dit huisje ook spoken gesignaleerd. Gezichten die in de ramen verschenen en vreemde fluister stemmen. Het Mordecai huis is ook het meest "haunted" huis van North Carolina, aldus onze tourguide. Verder was er in de voormalige keuken van het huis ook een vaag persoon, suikerappels aan het maken. Wel hartstikke leuk om te zien allemaal.



Ook was er muziek in 1 van de andere kleine huisjes die op het erf stond.



Verder kon je er pompoenen versieren, was er een groot springkussen en nog meer dingen voor de kinderen. Wij zijn daarna gaan wachten tot de tour zou gaan beginnen. Naast ons zat een man en vrouw ook te wachten. En wij hadden hem al in die keuken met 1 of ander meetapparaatje zien lopen. Natuurlijk moest ik weten wat dat nou allemaal was. En raakte met hen in gesprek. Veel hoefde ik niet te vragen, want al gelijk volgde er hele verhalen. Ze bleken een paranormaal geinteresseerd stel te zijn en in de keuken had hij speciale stralingen met zijn apparaatje weten op te vangen. Wat zou kunnen duiden op de aanwezigheid van geesten. Zo mooi om hen het allemaal te zien verstellen. Ze hadden allemaal vaktechnische afkortingen waar ik echt geen bal van begreep, maar het was duidelijk, zij geloofden zeker dat het Mordecai huis haunted was. Helaas zaten ze niet in onze groep en gingen wij net een rondje eerder door het huis heen. Had wel graag willen zien wat het apparaatje van hen, allemaal nog meer aangaf.



De tourleider kwam ons dus halen en we begonnen de tour in de diner. En de man vertelde ons van alles over het huis en de families die er in gewoond hebben. Het was duidelijk dat niet alles in hun levens lekker was verlopen. En tijdens een verbouwing van het huis, was er meerdere keren een vrouw gesignaleerd in kleding van voorheen, die de trap af kwam, aldus onze tourguide ;-)

Na de eetkamer gingen we naar de bibliotheek kamer. En daar zat een vrouw op ons te wachten.



Zij zou 1 van de bewoonsters zijn geweest en ging met ons een klopgeest oproeping doen. Zij stelde vragen en zowaar de "geest" kwam te voorschijn. Het was de geest van Margret. De vrouw die ook de trap af zou zijn gekomen. 1 keer kloppen was een ja antwoord en twee keer kloppen was een nee antwoord op de vraag die ze stelde. En zowaar werd er geklopt. (achter ons vanuit een andere kamer. Dat was duidelijk, want wij stonden toevallig net bij die deur). Hartstikke nep dus, maar de vrouw speelde aardig mee. Daarna gingen we naar boven en daar troffen we 1 van de overgebleven zonen.



Mr. Lane aldus de tourguide. Volgens Ron was het Jaap uit de Gouden Kooi, maar daar waren Erna en ik het ook niet helemaal mee eens ;-) Afijn het was een mooi toneelspel waar we in terecht kwamen. En best leuk om allemaal een keer mee te maken.







Na nog een uitleg in weer een andere kamer over de fluisteraars die gehoord waren in het huis, met heuse geluidsopnames, verlieten wij het Mordecai huis weer. Het was zeker een leuke manier om het huis zo te zien. Weer eens wat anders en zo kwamen we al lekker in de sfeer van Halloween!



Inmiddels was het donker geworden toen we het huis weer verlieten. En van daaruit zijn we naar de Statefair gereden. Dit keer dus een keer State Fair by night. Op zich wel heel erg leuk met al die lichtjes op het kermis gedeelte.









Behalve de kermis waren er ook weer van allerhande eettentjes.....



En er waren nu ook gefrituurde cheesburgers en oreo koekjes, snickers en wat al niet meer. Je kan het niet verzinnen of het wordt hier gefrituurd!!







En in de "vreetlanen" was het ook behoorlijk druk hoor.



Ook de kalkoen bouten waren er weer....



Elke keer als ik daar iemand mee zie lopen, moet ik aan de Flintstones denken. Zo'n grote poot in de hand en die af kluiven.... Beetje borgondisch is dat toch wel ;-)



Dit was ook wel een apart plaatje, in de categorie "Man met aap, op state fair" ;-)



Rond kwart over negen zijn we de auto weer op gaan zoeken en hebben we een strategische plek geprobeerd te vinden voor het zien van het vuurwerk, wat elke avond wordt afgestoken. En dat was bij het meertje. We konden de auto bij het hippische centrum makkelijk even parkeren. En we stonden er nog niet net of er kwam al politie aan. Dacht dus echt dat we weer weggestuurd zouden gaan worden, maar we mochten blijven staan. En rond half tien werd de weg voor ons afgezet, voor het vuurwerk wat om kwart voor tien begon. En wat een vuurwerk!!! Echt niet normaal wat een hoeveelheid pijlen!!!



Erna en ik, bewonderen de pijlen en knallen......



Zo tegen het eind was het echt helemaal niet normaal meer. Jemig wat een vuurwerk was dit zeg. Je moet echt even het filmpje zien, om te kijken waar ik het over heb. Echt waar, je werd zowat uit je hempie geknald zo een hoeveelheid vuurwerk!



Daarna weer op naar huis waar we dus echt wel afgeknoedeld neer ploften. Wat een dag..... ;-)

Groetjes Petra

Ze is er....

Nou ze is veilig aangekomen hoor! Wel met 1 uur vertraging, maar dat mag de pret niet drukken. Zo leuk dat ze nu gewoon weer hier is. En dat we van de week allemaal dingen gewoon hier kunnen gaan doen. De hondjes waren weer o zo blij met het zien van Erna!



Lekker kroelen!!!!!



Ook wij werden weer verwend met allerlei lekkers!



En jawel er was een heuse koekjes koffer.... ha ha ha, Mooi plaatje niet?
Ron is hier in huis het echt koekjes monster. Maar voor mij had Erna ook eierkoeken meegenomen. Heerlijk!



Ik was overigens ook bezig geweest voor Erna 's middags!



Zo zie je het nog niet zo heel goed, maar dit is het resultaat in het donker.



Een MINI pumpkin ;-)

Het was weer gezellig bijkletsen onder het genot van een bakkie kippensoep. En toen bedacht Ron ineens dat we de post nog niet hadden gehaald vandaag. En laat er nou een kaart voor Erna in de bus zitten! Erna is namelijk dinsdag jarig en we gaan haar verjaardag in Disney vieren. Maar nu zat er dus gewoon een verjaardagskaart voor haar van Jan en Renee uit Nederland hier in de bus. Zo lief van ze! Erna gaat altijd met Renee wandelen.En wij kennen Renee weer via onze fokker van onze hondjes. Want Renee heeft twee Beardie zusjes van Connor. Echt leuk dat ze dat op deze manier heeft gedaan!

Morgen gaan we eens even bekijken wat we allemaal gaan doen.... Waarschijnlijk even shoppen ;-)

Groetjes Petra