Nou nadat ik vanmorgen het blogje gemaakt had, ben ik gaan stofzuigen. En terwijl ik dat deed, gooide ik ook een blik naar buiten. Nouja niet letterlijk, maar ik keek dus naar buiten. En op 1 van onze dennenbomen in de tuin zat een hele grote roofvogel.
Ik snel mijn camera pakken en de zoomlens er op gedaan. Wat een groot beest zeg.
Door de wind ging de boom best wel heen en weer, maar hij bleef lekker zitten in die boom. Een beetje om zich heen kijkend.
Op een gegeven moment zie ik hem ineens gaan staren op een plek bij ons in de tuin.
Het was duidelijk dat hij wat zag en met twee vleugelslagen landde hij in het gras.
Hij ging een soort van trappelen en daarna had hij een veldmuisje in zijn bek.....
Zo dan!!! Jeetje... ik wist helemaal niet dat die bij ons in de tuin woonden! Nouja, deze veldmuis nu niet meer in ieder geval.... Puur natuur in de achtertuin. Daarna vloog hij er mee weg en ging er mee op de schutting zitten, de muis in zijn klauwen. Toen heb ik maar even de andere kant op gekeken. Iets te veel natuur voor mij.... ;-)
Daarna zijn mijn moeder en ik op pad gegaan. Eerst naar een kleding winkel hier in de buurt. Toen we wat kleding wilden passen, moest ik even aan de mevrouw die daar werkte vragen of ze de kleedhokjes open wilde doen. Die zijn hier namelijk vaak op slot en nu dus ook. De mevrouw begon een heel gesprek toen mijn moeder uit het kleedhokje kwam. En omdat ik tegen mijn moeder Nederlands praatte, vroeg ze of we uit Duitsland kwamen. Dus ik vertelde dat we uit Nederland kwamen. Ooooooh, zegt ze, Holland? Ja Holland, zei ik. En ze begon gelijk een heel verhaal tegen me. Haar dochter was getrouwd geweest met een Hollander en ze had zelfs in Nederland gewoond. Helaas was de Nederlandse echtgenoot van haar dochter overleden aan een hart aanval op 47 jarige leeftijd. En het verhaal ging nog even door. Aardige mensen die Nederlanders zei ze steeds. Ja daar kon ik niks tegen inbrengen natuurlijk. Alle Nederlanders zijn natuurlijk aardig, hi hi hi. Voorlopig ratelde ze nog even door en kregen we gratis en voor niks de gehele doopcel van haar familie te horen. Maar opeens viel ze stil. En daarna volgde: "Ken je dat grote spel?". Hoe bedoel je groot, vroeg ik. Nou zoooo groot, zei ze me. En ze wees daarbij met haar handen tot ver boven haar hoofd. Ik moest even denken wat ze nou bedoelde. Het is van hout, zei ze. En haar handen maakte een schuif beweging. En ineens viel bij mij het kwartje. Ze bedoelde sjoelen!
Ja ik ken dat grote spel, ha ha ha. Nou, zei ze, dat heb ik!! Wil jij het hebben?, vroeg ze. Ik wist even niet zo goed wat te zeggen, want wat moet ik nou met een sjoelbak? Maarja, er volgde weer een heel verhaal, dat de bak via haar dochter naar hier was gekomen. Maar die had niet zo'n groot huis en zo was het bij haar in de huiskamer terecht gekomen. Ik vroeg nog, in de huiskamer? Ja, zei ze, het ding is groot he? En alweer maakte ze een gebaar tot boven haar hoofd. Staat dus lekker in de weg, zei ik. Ja eigenlijk wel zei ze. Maar, zei ze, ik vraag nog 1 keer aan mijn schoondochter of ze de "soulback" nog wilde en zo niet dan zou ze mij gaan bellen. Haar kerstkado aan ons, vertelde ze. Ik moest zo lachen, voor het weet heb ik dalijk gewoon een sjoelbak gescoord, zonder er om te vragen. Bij het afrekenen vroeg ze om mijn naam en telefoonnummer en ik zou het allemaal gaan horen! Echt, het zou zo'n leuk kerstkado zijn voor mij, zei ze. Ook voor haar heb ik het idee, want dan heeft zij weer ruimte in haar woonkamer ;-) Ben benieuwd of ik er nog wat van ga horen.
's Avonds hebben Ron en ik de huurwagen opgehaald bij het verhuurbedrijf. We hebben een Chrysler Town & Country te leen gehad, totdat de auto gemaakt is. Voorlopig tot vrijdag, maar morgen horen we hoelang de reparatie gaat duren.
Mijn moeder is weer veilig en wel aangekomen. Op Philadelphia was het nog wel een gedoe, want mijn moeder had haar overstap naar Raleigh niet gehaald. Mijn moeder was er wel op tijd. En of er nou een wijziging in vliegtijden of dat het vliegtuig te vroeg vertrokken was, mijn moeder zat er niet in. Met behulp van een tolk is alles toch nog goed gekomen. US airways wilde namelijk dat mijn moeder naar een hotel ging en dan de volgende dag door vloog. Omdat ze in de veronderstelling waren dat het mijn moeders fout was. Nadat de tolk het e.e.a. uit gelegd had, was er toch wel plek voor haar op de volgende vlucht naar Raleigh. Dus i.p.v. 8 uur kwam ze nu half 11 aan.
Voor ons was het ook raar, want toen ze om half negen nog niet was, ben ik naar het US airways kantoor gegaan en zag wel mijn moeders koffer daar staan. Maar waar was mijn moeder nou? Afijn na wat heen en weer gevraag, bleek mijn moeder dus niet in het betreffende vliegtuig te hebben gezeten. En dat vliegtuig was ook 40 minuten eerder aangekomen, volgens de US airways mevrouw. Heel raar verhaal niet?
Daarna naar huis! Inmiddels was het al half 12 toen we thuis kwamen. Het was bij elkaar een hele lange dag geweest voor haar, dat is zeker!
Ron was natuurlijk weer heel blij met de verse gevulde koeken! En ook nog de Telegraaf en het AD om er bij te lezen ;-)
En er was nog meer lekkers ;-)
De hondjes waren ook erg blij om haar weer te zien. Zo leuk hoe ze dat altijd gelijk weer weten.
Dus ze is er en we hebben gisteren lekker genoten van het mooie weer hier.
Het was leuk om zo met zijn drieen met de hondjes te lopen. En haar alle nieuwe dingen hier in de buurt weer te laten zien. 's Avonds hebben we dat nog een keer gedaan, want heel wat huizen in onze buurt zijn inmiddels versierd met kerst lichtjes.
Die van ons...
En ook dit huis verderop in de straat. Zo gezellig al die lampjes!
Is het goed uitbuiken op de bank ;-) Zoals ik al vertelde hebben wij lekker bij Bogarts gegeten gisteren op Thanksgivingday. Samen met Alison en Bob. En met zijn viertjes zijn we dus richting Raleigh gereden gisteren. Ik was nog nooit bij Bogarts geweest, maar het was echt een heel leuk restaurant. Ze hadden een heus Thanksgiving buffet en op deze manier kon ik eens van alle traditionele gerechten een beetje proeven.
Zo was er natuurlijk de kalkoen, maar met meerdere keuzes stuffing. Ook hadden ze ham en roast beef, maar ook vis en garnalen. Verschillende soorten gravy, groenten, mashed potatoes, salades em pasta's. Om nog maar te zwijgen van de desserts met alle taarten! Je kon er ook de smores maken, van gesmolten chocola en marshmallows en grahamcrackers. Natuurlijk calorie arm.... (kuch kuch)
Wist niet goed of het nou wel druk zou zijn met zoiets, want de meesten Amerikanen vieren Thanksgiving in huislijke sfeer. Maar duidelijk was dat we niet de enigste waren, die het koken en de strubbelingen met de kalkoen aan een een andere kok over lieten vandaag. Zeker voor herhaling vatbaar!
Na het buffet zijn we naar de film Old Dogs geweest.
Een erg grappige film. Heerlijk vermaak! En ook daar wist ik niet of het nou druk zou zijn op zo'n dag. Maar het was best druk in de bioscoop. Onderweg naar de bioscoop zagen we trouwens al de mensen in de rij staan bij de Best Buy! Oef... zij liever dan ik. Dat werd nog een koud nachtje. De dag na Thanksgiving is namelijk Black Friday en veel winkels gaan dan stunten met hun prijzen.
De twee bovenste blaadjes is de echte krant. De rest van de stapel, zijn de reclame blaadjes. Normaliter op zondag is de krant al dik, maar met Thanksgiving is het altijd het jaarlijkse record. En zo had ik 's morgens ook de kranten nagepluisd en gelukkig was ons "koopje" op Thanksgivingday al online te bestellen. Dat scheelde een heel eind in de rij staan ;-)
Verder had ik wat koopjes gezien bij de Walmart, Kohls en RadioShack gezien. En daar zijn we vanochtend om geweest. Bij Walmart was gewoon alles nog te krijgen. Zo had ik een fleece vest voor $7,- en een 4 gb memory stick voor $8,-. Echt een koopje. En het was helemaal niet druk. Er waren veel kassa's open en binnen 10 minuten waren we weer uit de Walmart. Daarna op naar Radio Shack en ook daar waren we binnen 5 minuten naar binnen en buiten met de buit ;-) Toen nog naar Kohls en daar was het ook niet zo druk. Geen ellelange rijen die ik daar wel eens op Thanksgiving day gezien heb. En zo waren we hier ook zo weer naar buiten. Dit was leuk!!!
Als laatste zijn we nog naar de Lowes gereden. Onderweg daar naartoe zagen we dat de kerstbomen al flink verkocht werden.
Bij Lowes hadden ze weer de verse guirlandes die ik nu geloof ik al drie jaar achter elkaar gekocht heb, in de aanbieding. Ze blijven best wel lang mooi en het geeft een lekker geurtje in huis, aangezien wij een nepperd hebben.
Daarna zijn we weer op huis gegaan en ben ik aan de klus van het optuigen van de kerstboom begonnen. Wij hebben zoals ik al zei een nepperd, maar wel een flinke nepperd en elk jaar moet je dat ding dus in elkaar knutselen. Niet echt mijn favoriete bezigheid. Maar gelukkig had ik hulp van Ron dit keer. En net toen we aan onze Ikea variant van een kerstboom begonnen. Ging de telefoon. De "adjuster" van de verzekerings maatschappij van de mevrouw waar ik de aanrijding mee gehad heb. Zij belde om wat gegevens van me te vragen. Ook dat gaat dus anders dan in Nederland. In principe doet onze verzekerings maatschappij helemaal niks met deze schade en wordt alles met de schuldige partij afgehandeld.
Vreemd vond ik wel dat ik ook aan de telefoon een verklaring moest afleggen die ook nog eens opgenomen werd door deze mevrouw. Duidelijk anders dan dat dat in Nederland gaat, waarbij je schade formulier ondertekent en naar de maatschappij opstuurt. Maarja in principe kon ze na mijn verklaring het schade bedrijf waar onze auto nu staat, opdracht geven om de auto te gaan repareren. Ook krijgen we per maandag een huurauto van de verzekerings maatschappij. Dit weekend was er nergens in onze buurt meer een huurauto te vinden, vanwege Thanksgiving weekend. Alle wagens zijn weg.
Dus, tot op heden gaat het nog allemaal netjes... Al moet ik zeggen dat Ron zich wel een beetje zorgen maakt, hoe alles er uit komt te zien als het dalijk gemaakt is. Veel beter wordt de auto er nooit van. En iemand die Ron een beetje kent, weet ook dat hij erg zuinig is op zijn auto's. Dus we gaan duimen dat het repareren van de tuut, ook netjes zal gebeuren.
Verder ook nog erg leuk nieuws!! Dat hadden we wel verdiend na het hectische daagje van woensdag. Wat wil het geval. Mijn moeder komt morgen hier aan. En samen gaan we komende week naar Washington. Nou had ik op internet zitten zoeken naar iets "kersterigs" om te gaan doen daar. En wat blijkt? Als we daar zijn, wordt de National kerstboom in de tuin van het Witte Huis aangestoken. Nouja niet in de fik gestoken natuurlijk, maar de lichtjes in de boom zullen worden aangestoken. Hartstikke leuk om mee te maken niet?
Ware het niet dat voor die happening een loterij is geweest, waar je je voor in moest schrijven en een aantal (zo'n 9800) gelukkigen zouden dan kaartjes krijgen om dit bij te kunnen wonen. Helaas wist ik dit allemaal te laat en was de loterij al geweest. Geen kaartjes dus. Van de week kreeg ik ineens een ingeving dat er misschien wel kaartjes te vinden waren op Craigslist (soort van Amerikaanse Marktplaats) En zowaar ik had iemand gevonden die kaartjes aanbood. Ik een emailtje er aan gewaagd. Krijg ik een mailtje terug dat deze meneer $150,- per stuk voor wil hebben. Oeps.... dat is wel heel veel geld zeg. Geloof niet dat dat het gaat worden!
Heb dan ook gemaild, dat dat duidelijk boven ons budget is. De volgende dag stonden er weer andere kaartjes op en deze mevrouw wilde er $80,- per kaartje voor hebben. Pure business zeg. En dan te bedenken dat zij deze kaartjes gewonnen hebben en dus gratis hebben gekregen. En nu dan big bucks er voor vragen. En nee, die van $80,- gingen het ook niet worden, ben ik bang. En toen heb ik zelf maar een advertentie op Craigslist gezet en daarin vermeld dat ik kaartjes zocht en graag heel wilde gaan.
Daarop kreeg ik een mailtje van een mevrouw die me vertelde dat ze een lerares voor immigranten was. En dat ze 5 kaartjes had en graag een kleine vergoeding wilde voor de kaartjes zodat ze schoolspullen voor haar studenten kon kopen. Nou eerbiedig verhaal als het waar is natuurlijk. Deze mevrouw mailde me met haar persoonlijke emailadres, die bestond uit haar voor en achternaam. En zo heb ik haar "gegoogled" en zo zag ik dat ze op Facebook was en jawel... ze stond ook als lerares bij een school. Dus het klonk allemaal een eerlijk verhaal. En zo heb ik $25,- per kaartje aan haar betaald en vandaag ontving ik het trackingnummer van de USPS waarmee de kaartjes verstuurd zijn van haar. Het gaat nu dus echt gebeuren! Mijn moeder en ik gaan naar de kerstboom kijken van het Witte Huis! Zo leuk! Er wordt ook een hele show om heen gemaakt heb ik inmiddels gelezen op het internet en Sheryl Crow en Jordin Sparks zullen gaan optreden. Helemaal leuk!
Vandaag heb ik die van ons dus maar alvast in gereedheid gebracht en zie hier.... ook onze lampjes zijn ontstoken ;-)
En ook nog wat andere kerst gedoetjes.... (en hondjes)
Buiten nog niet allemaal af, want daar gaan we morgen nog even mee verder. Maar het begin is er.
En ik heb dit jaar een kant en klaar stukje bij de Lowes gekocht. Eigenlijk ernstig tegen mijn principes, want normaliter flans ik zelf wat in elkaar. En dit stukjes was duidelijk niet origineel. Maar heb toch nog een beetje mijn eigen ding er aan gegeven. Door er wat dingen aan toe te voegen en uit te pulken, ha ha ha.
Dit jaar zal ik ook geen kerststukjes maken voor de bloemenschuur hier. Dus dit was mijn enigste artistieke uitbarsting deze kerst ;-) De reactie van de eigenaresse van de Bloemenschuur was trouwens ook wel weer apart van de week. Ik had haar terug gebeld, nadat ze me zaterdag gebeld had of ik afgelopen maandag voor Thanksgiving kon komen helpen in de zaak. Ik had haar sinds moederdag niet meer gesproken en je zou denken dat je dan wat eerder belt om te vragen hoe we er voor staan, toch? Maar zij niet, zij belde zaterdag. Toen ik haar dan terug belde om te vertellen dat dat niet ging lukken van de week, was het enigste zinnigste was ze zei "Oh shit,....." En toen viel het stil. Dus ik zei nog, ja ik volg nu een cursus en kan niet komen. Er klonk geen antwoord, dus vertelde ik haar ook maar gelijk dat ik de week voor kerst ook niet kon komen omdat ik dan in Nederland ben. En alweer "Oh, shit...." Echt zelfs ik was er verbaasd van. Had ze dan echt verwacht dat ik altijd maar beschikbaar ben. Het is nou ook niet zo dat ik een top salaris van haar krijg. Het is net boven het minimum. Maar omdat ik het zelf eigenlijk zo leuk vind om te doen, heb ik voorgaande keren wel voor hen gewerkt. Na deze mededeling kwam er helemaa niet veel zinnigs meer uit en was het een "bye bye then!" En ze hing op.... Echt???? Gaat dat dan zo???
En daar moet ik mijn "artistieke kunsten" dan voor laten zien? ;-) Waarschijnlijk wist ze even niet wie nu die oer-Hollandse boeketten voor haar moest gaan maken, hi hi hi. Tsja... ik ben benieuwd of ik daar nu nog ooit wat van zal gaan horen. We zullen het zien stakjes met Valentijnsdag ;-)
En zo gaat in eens zo'n dag voor Thanksgiving heel anders dan gepland. Nouja het eerste deel ging geheel volgens schema. Ik had namelijk om 10.00 uur een afspraak bij de kapper om nieuwe krullen aan te schaffen. En eigenlijk maakte ik me daar een beetje druk om, want er was al weer een nieuwe kapster die dat voor elkaar moest gaan krijgen. Ik ben dus echt geen held wat dat aangaat. Naar de kapper gaan bedoel ik. Maar eenmaal bij de kapper bleek het een wat oudere vrouw, die van wanten wist. Ze knipte mijn haar eerst en precies op de manier hoe ze dat in Nederland ook doen. Alle voorgaande keren werd dat pas na het permanenten gedaan, maar nu dus niet. En dat gaf me hoop dat het allemaal wel weer goed zou komen. En dat kwam het ook en zo liep ik met een hoofd vol krullen de kapsalon uit zo rond een uur of 12.
En stapte ik in mijn auto om naar huis te gaan. De kapsalon zit naast een hele grote supermarkt, dus drukte alom vanwege Thanksgiving. En zo was ik bijna de parkeer plaats af toen er een zwarte auto ineens van links mijn kant op kwam sjesen. Met een noodgang! En als ik zeg met een noodgang, bedoel ik eigenlijk te zeggen laag vliegend. Het ging allemaal zo snel.... Ik trapte vol mijn remmen in, maar het mocht niet baten. Ik raakte de auto aan de zijkant. Het bracht de auto overigens niet tot stilstand want die ging nog verder een stoep op en reed na mij geraakt te hebben tegen een boom, waarna de auto nog een keer opzij botste en toen eindelijk tot stilstand kwam. Helemaal in de prak. Ik zat nog twee tellen bij te komen en zag toen geen beweging komen in de andere auto. Waarna ik naar die auto ben gerend.
Daarin zat een oudere vrouw helemaal versufd. Alle airbags in de auto waren open en er kwam rook uit. Wat nu..... Ik wist het echt niet meer. Ik probeerde tegen de vrouw te praten maar ze reageerde helemaal niet. Ik schrok me echt lam.... Wat moet ik nou doen? En net toen ik me dat bedacht kwam er een jongen aangerend. En die nam het van me over en ben ik 911 gaan bellen. Nog nabibberend van wat er zojuist allemaal gebeurd was, antwoordde ik de vragen van de vrouw aan de andere kant van de lijn. Ze vroeg of er gewonden waren en waar het allemaal gebeurd was. Ja waar was ik eigenlijk? Totaal van de wap was ik, kunnen we wel zeggen. En dus nam de jongen mijn telefoon over en begon te vertellen waar we waren. Nog geen minuut later kwamen de zwaailichten van de brandweerwagen incluis ladder wagen al aangesjeesd.
Het bleek dat tegenover de supermarkt (en kapper en Walmart), de brandweer kazerne is. Dus dat ging rapido. En zij gingen gelijk aan het werk.
Daarna kwam er ook al snel politie en de ambulance. En nee, natuurlijk niet 1 politie wagen, ook nog twee motoragenten en de recherche en natuurlijk ook allemaal met de kerst verlichting aan. Nou moet ik zeggen dat ik voorheen nooit zo blij was geweest met de kerstverlichting van de politie. Maar vandaag dus duidelijk wel. Ik kan niet anders zeggen dan dat zij het keurig afhandelde. Ik moest mijn rijbewijs, verzekerings en registratie papieren geven en verder ging alles vanzelf. Het bleek dat de jongen die me kwam helpen een brandweerman van die betreffende kazerne was en net met lunchpauze was. En hij had alles zien gebeuren. En ook al aan de politie verteld wat er zojuist gebeurd was. Waarschijnlijk had de oudere mevrouw het gas ipv de rem ingetrapt en kwam daarom laagvliegend voorbij. Zelf dacht ik dat ze een hartaanval of zoiets gehad had, want ze was helemaal versuft en kon echt niet praten toen ik bij haar kwam. Maar dat kan natuurlijk ook van de shock zijn.
Ik kreeg van de politie ook al gelijk een kort rapportje met daarop het politie dossiernummer en de naam van de verantwoordelijke agent, de gegevens van de andere auto en diens verzekering. Hoefde ik zelf helemaal niks voor te doen. Want ik liep me al te bedenken, wij hebben volgens mij helemaal geen schadeformulieren in de auto. Of heb je die eigenlijk wel in Amerika? Maar gelukkig kreeg ik ook al gelijk te horen van de "opperagent" dat ik zeker niet schuldig was. Jeetje wat een geruststelling. Ik zag al weer de meest vreselijkste scenario's voor bij komen natuurlijk. Want hoe anders heb ik dit al eens niet in Nederland meegemaakt? Waarbij de politie soms geen eens meer komt bij een aanrijding. Nou was er nu natuurlijk een gewonde en dat maakt de zaak misschien anders, maar ik moet zeggen dat het heel netjes ging allemaal. Heel wat minder stress in ieder geval. Al moet ik zeggen dat die adrenaline nog wel een poosje door mijn lichaam vloog.
Ik had Ron gelijk na 911 gebeld en die kwam gelukkig ook super snel. Er lekte van alles uit onze auto en kon dus niet meer rijden. Dus hij heeft de VW dealer gebeld. Nu blijkt dat dat dan wel weer anders gaat, want onze garage heeft helemaal geen schade afdeling. Maar ze konden ons wel een ander bedrijf zeggen waar zij mee samen werkte. Dus die gebeld en die hebben een sleepwagen opgeroepen. De mevrouw uit de andere auto was inmiddels in de ambulance en ging naar het ziekenhuis. En haar wagen was echt helemaal total loss. De boom en mijn voorkantje hadden duidelijk niet meegegeven.
En echt het is onvoorstelbaar hoe stevig onze auto is. Hij was echt nog geen eens ietsjes opzij geschoven of zo. Maar de hele rechter zijkant van die andere auto was open geritst. En bij ons alleen een stuk van de bumper en de lichten. Nou blijkt dat er voor in onze auto een stalen balk zit en die had dat dus veroorzaakt. Of moet ik zeggen erger voorkomen? Maar nou moet ik er echt niet aandenken, wat er gebeurt was als ik net 1 seconde sneller was geweest of 1 seconde later geremd had, want dan had die andere auto echt bij mij naar binnen gereden en mijn kantje met de volle vaart geraakt. Of wat als er iemand net daar op straat had gelopen en wilde oversteken? Vanwege Thanksgiving was het ontzettend druk op de parkeerplaats. Of wat als er auto's geparkeerd stonden? En ze was teruggebotst mijn richting uit? Echt ik heb zo'n mazzel gehad eigenlijk!
Het wachten op de sleepwagen duurde een eeuwigheid dat wel, maar de politie bleef net zo lang wachten totdat die er was. En we hoefden onze auto ook niet te verplaatsen of naar een parkeerplek te duwen. De politie agent vond de auto zo prima staan en de andere auto's op de parkeerplaats moesten er maar om heen rijden zei hij. Voor de andere wagen was de kleinere sleepauto er al snel, maar daar moest een oplader voor komen. Want het linker wiel was helemaal omgebogen en kon niet meer met een gewone sleep wagen versleept worden. Rond drie uur was onze wagen dan ook weg gesleept en bij het schadeherstel bedrijf gebracht. Natuurlijk doen die niks meer van de week en zijn wij maandag de eerste..... Even minder natuurlijk. Maarja, het is zoals het er nu naar uit ziet allemaal te herstellen, dus dat valt toch nog mee.
Wat me overings ook verbaasde, is dat de man van de vrouw van die andere auto me zojuist belde. Hij wilde weten hoe het met mij ging. Daar stond ik ook wel van te kijken. Ik vertelde dat alles ondanks de schrik prima ging, maar ik ook wel bezorgd was om zijn vrouw. En het blijkt dat zij naar de eerste hulp was gebracht, maar na onderzoek ook naar huis mocht. Ondanks de blauwe plekken en de wagen in de prak valt het dus toch nog mee. Ik vond het eigenlijk wel heel netjes dat deze meneer belde om te vragen of het met mij wel goed ging. Het had inderdaad heel anders kunnen aflopen.
En dus...... zijn we morgen maar extra "thankful op Thanksgiving"! Dankbaar voor mijn bescherm engeltjes en dankbaar voor de Deutsche Grundlichkeit van de Touareg!
Zo.... dat zit er op! Deel twee van de cursus. De simulatie van mijn eigenste praktijkje was achteraf gezien nog niet zo ernstig verlopen en klopten mijn cijfertjes wel. En kreeg daar een 90 % cijfer voor van Knoopje. PFffew, valt dat even mee. En daarmee was de presentatie van mijn website niet meer zo ontzettend belangrijk, want toen had ik al een gemiddeld percentage van 88,9% voor alle testen en die simulatie. En was ik al geslaagd voor deel 2. Je moest namelijk minimaal 80% weten te scoren om een certificaat te krijgen. Gisteren nog wel de website gepresenteerd en met alle liefde het certificaat in ontvangst genomen van Knoopje. Zo ook weer afgerond. Deel 3 doen ik dan waarschijnlijk weer in maart, want mijn moeder komt zaterdag hier aan en wij gaan ook nog voor een weekje naar Nederland in December. En dus kon ik deel 3 nu niet aansluitend doen. Maar even een break is ook wel lekker.
Ik vond vooral in deze klas dat er veel "kliekjes" waren. Kliekjes zijn er altijd wel natuurlijk. Maar nu viel me op dat dat veel op ras gebaseerd was. Blanke dames, praatte bijna niet zo zeer met de Afro-American & Indiase dames en andersom ook niet. Ik had de mazzel dat ik er blank uitzie maar waarschijnlijk praatte ik toch wel een beetje met een raar accent? ha ha ha. En wisten ze nou niet goed, waar ik nou bij hoorde ;-) Heb dat zelf nooit zo meegemaakt, ik klets tegen jan en alleman, wit, zwart of paars. En ik begrijp dat ook niet, dat mensen daar zo op af kunnen gaan. Niet dat ze onaardige dingen zeggen, maar je wordt gewoon een soort van buiten gesloten. Eigenlijk had ik dat eerst nog niet zo in de gaten. Maar het viel in deze groep wel heel erg op. En moet zeggen dat dat me enorm tegen staat.
Alle dames in de klas zijn zoekende naar een baan. En zo werd er heel geheimzinnig gedaan over banen websites en vervolg cursussen. Per 1 december staan die vervolgcurssen van Wake Tech online. En kan je je inschrijven. Nou is de vraag natuurlijk erg groot op dit moment vanwege de hogere werkeloosheid. En zitten klassen snel vol. Maar ik moet me inschrijven voor deel 3 en had dus aan Knoopje gevraag of er al wat bekend was. Zij vertelde me om het deze week in de gaten te houden, want het zou elk moment op de website kunnen verschijnen.
De volgende dag tref ik het groepje blanke dames al smoezend in een pauze aan. En Tante Bep blijft demonstratief breed staan dat ik vooral niks kon horen van wat ze aan het vertellen was. Nou graag of niet, dus ik nam een stap op zij en ga Ron even bellen. Maar natuurlijk kon ik wel horen waar het over ging. Ze hadden het over online cursussen. Want die had Tante Bep "ontdekt" en die begonnen zeer binnenkort. En er waren ook veel medische cursussen. Alsof het een groot staats geheim was zo stond ze het te vertellen. Iedereen kan dat vinden op internet niet? Dus zo geheim is dat helemaal niet.
Maar ja, doe jij ook die cursus ben jij wel een concurrent met solliciteren natuurlijk. Dus toen het tijd was om naar binnen te gegaan, heb ik de dames even in de wandelgang naar binnen medegedeeld dat ik die medische terminologie cursus van Wake Tech online al gedaan had. En dat dat best leuk was om te doen. Had je de gezichten moeten zien. En die van Tante Bep helemaal "Der" mond viel gewoon echt open. Zo, dat jullie het maar weten dat ik dat certificaat al heb, ha ha ha. En je het gewoon en-public in de groep had kunnen gooien hoor! Misschien ook niet zo netjes van mij, maar was het zo zat al dat gekeutel! Waarom elkaar gewoon niet helpen? Vooral hier, is het heel erg ons kent ons en zo worden naar mijn gevoel ook de baantjes verkregen. Het gaat niet zo zeer om "wat" je kent, maar "wie" je kent.
De vrouw die samen met mij in de zelfde klas deel 1 had gedaan is African-American-se en ik kon met haar heel goed opschieten. En laat zij nou toch een baan vinden zeg! En ook nog bij de overheid, wat hier erg gewild is. Hartstikke leuk voor haar, want zij is een aleenstaande moeder die het toch allemaal moet zien te rooien met haar twee zonen. Zij vertelde dus aan Knoopje eergisteren dat zij niet deel 3 ging doen omdat ze een baan had. Nou de blanke dames groep deed net of ze blij waren, maar of ze dat echt waren? Mary was trouwens ook nog uitgenodigd voor een gesprek op de personeelszaken afdeling van een groot ziekenhuis. Maar heeft gekozen voor de baan bij de staat. Wel jammer voor mij, want het kan nooit geen kwaad om iemand op personeelszaken van een ziekenhuis te kennen niet? Maar helaas! ;-)
Verder was er zo twee dagen voor Thanksgiving, behalve de "banen-vind" stress, veel turkey stress! Wel grappig om te horen allemaal. Of we niet vergeten waren de turkey te ontdooien, want dat duurt namelijk ook een eeuwigheid, volgens de dames. Gelukkig voor mij geen turkey stress, want wij gaan dit jaar uit eten. En hoef ik dus lekker niet te kokkerellen. We gaan namelijk met Bob en Alison eten bij Bogart's. Dit restaurant heeft een Thanksgiving buffet. Heerlijk toch? Ik was trouwens dubbel zo blij toen ik gistermiddag even in de supermarkt was zeg. Mensen stonden met karren vol aan eten. Echt niet te geloven zo veel. En bedacht me dat al dat eten allemaal de komende dagen klaar gemaakt en opgegeten moet gaan worden. En was zo blij met ons buffetje ;-) Het schema voor morgenochtend is nu de kerstboom optuigen. Niet dat dat veel leuker is dan kokkerellen, maar dan hebben we dat maar gehad. En kan na Thanksgiving, het kerstfeest los barsten. (En de Black Friday koopjes)
te gaan en dan zit ook dit deel van de cursus er weer op. Van het weekend de website voor een fictieve praktijk afgemaakt en dinsdag moeten we die gaan presenteren. Vandaag nog het laatste stukje van de simulaties in het computerprogramma zien rond te breien en dan is dat ook achter de rug. Weet niet of ik dit het meest gebruikers vriendelijke programma ooit vindt trouwens. Je moet namelijk overal door heen "tabben". Doe je dat niet, dan vergeet het programma, geheel willekeurig sommige data die je hebt ingevoerd. Zo werden mijn co-pays ineens cash ipv per check om dat ik alleen had aangevinkt en niet meer getabt, of zoiets vaags.... En probeer het dan maar weer recht te breien. Daar wordt Petra niet vrolijk van, kunnen we wel stellen.
En niet alleen ik was niet vrolijk de andere 13 dames ook niet. Het is dat we geen ramen hebben in het lokaal, anders was er vast een computer naar buiten gezeild, ha ha ha. Maarja, het einde is in zicht! Nog twee daagjes.
Verder alweer goed en slecht nieuws over de herplaats hondjes. De man die zou komen kijken naar de hondjes heeft 1 van de twee mee naar huis genomen. Het teefje. Dus die is gered. Alleen het reutje schijnt aggressief gedrag getoond te hebben. Waarschijnlijk op angst gebaseerd denk ik persoonlijk. Ik weet ook niet hoe die van mij zouden reageren in zo'n asiel. Nog nooit in zo'n situatie geweest. Allemaal blaffende hondjes om je heen. En als er dan iemand naar je komt kijken, moet je dat ineens allemaal vergeten?
Maarja, daarmee werd zijn verhaal ineens moeilijk voor herplaatsen. En is hij dus niet herplaatst. Ik weet niet of BONE (die andere herplaats stichting) er wel nog mee verder is gegaan. Het is gewoon in mijn ogen geen eerlijke gang van zaken. En het maakt het meehelpen bij dit soort rescue acties voor mij wel erg moeilijk moet ik zeggen...
Het maakt het volgende wat ik op het blog zetten dan ook ineens wel een grote stap moet ik zeggen. Van het minder leuke van Amerika ineens naar het erg leuke, dat zeker. Want zaterdag ben ik met Linda, Chris en Beth en hun kinderen Tara, Caroline en Andrew, naar de Raleigh Christmas parade geweest. En het was hartstikke leuk. Het weer werkte heel erg mee. Wel koud genoeg om in kerstsfeer te zijn en niet te koud om stil langs de kant te zitten ;-)
Het was ook dit jaar weer enorm druk. En wij zaten ergens aan het begin van de parade. In Fayetteville street was het helemaal volgepakt met mensen, zag ik later op tv.
Het begin van de parade met de vlaggen...
en alles werd vast gelegd...
Er was ook nog een swingende hulp kerstman in het publiek. Weet niet wat er in zijn koffie zat, maar hij maakte er echt een feestje van!
en mensen met lieve hondjes....
Verder veel muziek met swingende kerst liedjes...
Opblaasgedoetjes....
De burgemeester van Raleigh
Ronald McDonald
En zijn MINI
Kevertje met hotdogs van Snoopy's
Nog een klein autootje. Grappige was dat in dit autootje ook allemaal kleine mensjes zaten. Echt! Ze kwamen om de zoveel afstand ineens uit het autootje gerend en gingen dan de politie die langs de kant stonden pesten. Ze boden ze donutsen aan, maar liepen dan weer weg of deden het doosje dicht. Ze waren verkleed als elfs (hulpjes van de kerstman) Was echt een heel grappig gezicht, moet ik zeggen. Want na het pesten renden ze allemaal zo weer het kleine autootje in.
Een oude tractor....
Een nieuwe tractor met hulp kerstman...
Een prinsesje, die nog niet weet of ze dit allemaal leuk vindt....
Let freedom ring!
Horse....
Ironhorse....
Er zijn nu ook segway tours in Raleigh..
En de American Kennel Club uit Raleigh liep ook mee in de parade.
Met van alle soorten rassen....
Twee verschillende rassen naast elkaar....
Caroline en Tara in afwachting van Santa
En daar was ie dan!!! Onder toeziend oog van de twee politie agenten voor ons.
Al met al begon de parade om half 10 en pas om half 12 kwam de kerstman. Lange toer dus nog. Vond het weer leuk om gezien te hebben. En zo langzaampjes aan begint dan toch de kerst sfeer te komen. Zou het dan toch....
Tot slot nog even het laatste nieuws voor wat betreft werk. De bloemenschuur heeft weer gebeld of ik hen wil komen helpen met Thanksgiving..... Geweldige timing weer van ze. Zaterdag bellen of ik maandag, dinsdag en woensdag kan komen? Nee ik kan dus niet maandag en dinsdag omdat ik cursus heb. En woensdag kan ik eigenlijk ook niet. Ze denken niet echt vooruit kunnen we wel zeggen. Ik ga ze nu even bellen en het heuglijke nieuws vertellen.....
