Zee dag

De volgende dag zou een dag op zee zijn. Helemaal niet verkeerd een daagje relaxen na zo'n bezoek aan New York. En zo doen we op ons gemakje. Als eerste geniet ik van het blauwe water waar we in varen. Zo mooi diep blauw van kleur.





Als het goed is varen we nu langs Rhode Island en Cape Cod, maar ik zie het in de verste verte niet. Heb nog mijn verrekijker mee genomen dus die pak ik er bij. Maar ook daar wil het niet mee lukken. Naturlijk tuur ik over het water op zoek naar walvissen. Die zwemmen namelijk hier in deze wateren. Maar zie werkelijk niks. Nog geen kleintje, zeg maar.

Dus we maken ons op voor het ontbijt en gaan 1 dek hoger. Wij zitten op de 8e en het Red Sail restaurant zit op de 9e. Eenmaal daar zien we dat we niet de enigste zijn die dit idee gevat hebben. Het is er druk. Erg druk. We vinden nog maar net een tafeltje. Maar bang om dat weer te verliezen, gaan we dus om de beurt langs het buffet. Minder gezellig vind ik. Maarja het is even niet anders.

De avond er voor hadden we ook al in een enorme mensen massa gestaan voor het avond eten. Toen waren we nog ingedeeld in de late zitting. Die begint om 8.15. Terwijl ik had aangegeven bij de boeking dat ik any time dining prefereerde. Op de eerste dag kon je dan naar de Maitre D gaan en vragen om een andere indeling. Die vertelde ons dat dat waarschijnlijk wel in orde zou komen en dan konden we de 2e dag op elke tijd wanneer we wilden eten in de grote eetzal.
Maar de 1e avond moesten we dus om precies 8.15 daar zijn. En de hal voor de eetzaal stond helemaal vol toen we de lift uit kwamen. Dat vind ik dus echt 2 x niks. En kon me dat van de vorige cruise niet herinneren. Nou wordt je in zo'n grote eetzaal netjes bediend, dus eenmaal aan tafel merk je dat niet meer zo.

Maar nu met het ontbijt, viel het me al weer op. Bijna geen tafeltjes en dat er een lange rij bij het buffet stond. Of er nou minder personeel was die de tafeltjes schoonmaakte en dat het buffet korter was? Ik weet het niet. Het was me voorheen nog nooit zo opgevallen. Nou waren we voorgaande cruises met de Princess cruiseline mee gegaan en nu met Carnival. Misschien dat het daar aan lag? Ik weet het niet. In ieder geval vond ik dit een heel stuk minder, kunnen we wel stellen.

Het eten was er overigens niet minder om. Zeker in de grote eetzaal 's avonds is het echt heel goed. Je kan van alles kiezen op de kaart en die is heel gevarieerd. Dus wat dat betreft helemaaaal geen klagen. Maar al die mensen, waar kwamen die dan ineens vandaan ;-)

Ze waren niet op het dek, want daar was het heerlijk rustig.





Want na het ontbijt zijn we naar het Serenity dek gelopen en hebben een zo'n tentje geconfisqueerd. Er stond best een aardig briesje, maar zo uit de wind in het tentje was het zalig.



Boek mee en relaxen maar en onderwijl lekker in het zonnetje. En ja de benen hierboven op de foto zijn van mijn moeder. Op ons balkonnetje was er in de morgen geen zon, dus dit was een heel goed alternatief niet? Onder tussen ben ik nog een beetje de boot gaan verkennen en wat winkeltjes ingegaan. Zowaar een leuk horloge kunnen scoren voor maar $10,-. Koopje niet?





Van daar uit ook nog even bij de foto's die door de vele fotografen aan boord gemaakt worden wezen kijken. Toen we de boot op kwamen en bij het eten later die avond was er een fotograaf geweest die van ons een foto gemaakt had. Nou, was het een hele klus om die twee foto's te vinden. Want er staan er honderden. Maar eenmaal gevonden was het resultaat niet echt een succes. Dus de foto's hebben we maar laten hangen ;-) Maar zoals ik al zei, rijen met foto's hangen er. Geweldig om even langs te lopen en kijken hoe andere mensen het doen op papier. Er hangen bijzondere exemplaren tussen kunnen we wel stellen.

Rond een uur of twee zijn we weer bij het red sail restaurant gaan eten. En inmiddels had ik ontdekt dat er aan beide zijkanten, specialiteits restaurantjes waren. En bij 1 er van hadden ze bagels met gerookte zalm. Heerlijk! Dus dat werd het middag eten en.... een softijsje toe. Want er staan verschillende softijs machines waaruit je zelf mag tappen. Zo lekker. Daarna nog even op het midden dek gezeten. En daar waren ze aan het "ice carven". Van 1 enorm groot blok ijs werd een beeld gemaakt. Super knap om dat te zien.

Hierna zijn we weer naar ons balkonnetje gelopen en daar lekker in het zonnetje gezeten. Natuurlijk onderwijl steeds uitkijkend naar walvissen, maar niks te bekennen. Zouden de walvissen ook op vakantie zijn, net als wij?



Om kwart voor 6 konden we (alweer) eten en inmiddels hadden we een berichtje gekregen van de Maitre D, dat we vanaf vandaag in de any time dining zaal konden gaan eten voor diner. En dus douchen en tutten en op naar de Golden dining room. We kregen een tafeltje voor twee en hebben heerlijk gegeten. Ik bedacht me nu dat ik eigenlijk geen ene foto van het eten gemaakt heb tijdens de cruise. Maar geloof me het was erg lekker.



Na het eten door het casino richting de theather zaal. Wij hebben zelf niet gegokt, maar vind het altijd wel leuk om mensen te kijken daar. Zo zag ik ook dat je op je sail en sign card (het pasje van je hut en waarmee je drinken kan bestellen) nu ook kan gokken. Een aantal dames hadden een speciaal soort elastiek om hun nek. En dat elastiek haalde het precies tot in de gleuf van de gokmachines, zodat je zo als een soort infuus geld kon storten (en hopelijk innen) op je kaartje. Heel raar gezicht, maar durfde er eerlijk geen foto van te maken. Ze zagen er allemaal zo professioneel en een soort van "casino-agressief" uit. Daar wil je het niet mee aan de stok krijgen. En bovendien waren we op weg naar het theater, waar de "living in America" show opgevoerd zou worden.

Gewapend met mijn fototoestel was ik er helemaal klaar voor. En dus toen de show begon maakte ik 1 foto.



Deze dus. En al gelijk kwam er een vrouw naar me toe dat foto's maken ernstig verboden was. Jeetje, had ik me net ingehouden met die vrouwtjes achter de gokmachines had ik toch nog een andere dame in mijn nek. Nouja, het was een prachtige show, met mooie dansers en opzwepende muziek, maar.... maar 1 foto er van ;-)

Onderweg naar de hut na de show zijn we nog even de karaoke bar ingelopen. Werkelijk geweldig! Wat hebben we gelachen. Nee... niet zelf op het podium gezongen, maar wat een mooi vermaak. Sommige mensen zingen de sterren van de hemel en anderen doen dat ook, maar daar vallen de sterren spontaan naar beneden, bij het horen van het geluid wat er uit komt. Heb even op Youtube gekeken en jawel hoor. Er staan filmpjes van op. Kijk en huiver ;-)



Geweldig niet? De mensen denken ook vast we zien die mensen toch nooit meer, maar voor je het weet sta je op Youtube met je show optreden, hahaha.
Rond een uur of 11 zijn we weer naar de hut gegaan en daar had onze steward ons bedje al weer opgemaakt. En lag er een leuke handdoek creatie op mijn kussen.



Zo zag onze hut er dus uit. Best ruim vond ik. Ook het douche gedeelte. Toch wat ruimer dan de hutten op de Princess boten, zo ver ik me herinner.



En niet lang erna lagen we in deze bedjes. Ook van relaxen (en eten) wordt je moe ;-)

Groetjes Petra

New York voor de cruise

Zoooo daar gaat hij dan! Niew verfje op het blog en het verslag van de eerste dag van de cruise komt er aan!

Mijn moeder is inmiddels weer thuis. Veilig en wel aangekomen. Moet nog even wat vertellen trouwens. Toen mijn moeder hier een paar dagen was, is ze gevallen. (Echt mocht je je afvragen, van wie ik mijn snoekduiken geerfd hebt, dit is het antwoord) Een paadje van beton, die overging in een oprit, werd niet goed genomen. En jawel, de snoekduik was daar.

Op zich was ze erg bang voor haar nieuwe knie, maar dat leek mee te vallen. Haar arm deed meer zeer. Dus ijs er op en kijken hoe het morgen ging. Nou het ging niet echt, maar arm was niet dik. Eigenlijk was er niks aan te zien. Al deed hij wel zeer. Natuurlijk voorgesteld om naar de dokter te gaan. (Mocht je je afvragen van wie ik mijn eigenwijsheid geerfd hebt, dit is het antwoord al weer) Maar nee, het ging wel.....

Nou om een lang verhaal korter te maken, maandag toen ze weer thuis was toch maar naar de eigen huisarts. En die stuurde haar door naar het ziekenhuis. Foto's gemaakt en jawel ze kon kiezen. Oranje of wit...... gips...... Gebroken dus! Gewoon drie weken lang met een gebroken elleboog rond gelopen. Niet zo heel erg prettig dus! Wat een bikkeltje he?

Maar er was ook goed nieuws. Want volgens de chirurg was het al aan het helen. Ja, dat zou zo maar kunnen na drie weken... Zo zie je maar weer, ook al wordt het niet dik, kan er van alles aan de hand zijn. Of in dit geval aan de elleboog zijn ;-) Hopelijk kan het gips er over twee weken, wanneer ze terug moet, weer af, want het is natuurlijk nooit handig een gipsen arm.

Nou dan nu echt deel 1 van het vakantie verslag!

De vlucht verliep keurig. Al moet er even van mijn hart dat ik het echt onzin vind dat je op binnenlandse vluchten tegenwoordig moet betalen voor een koffer. Mijn moeder en ik hadden samen 1 koffer, maar je kunt gewoon dokken. Raar he, dat de meest vreselijke hutkoffers de cabine in worden gesmokkeld. Echt geen verbetering. Maar we waren rond 11 uur 's morgens al in New York en de taxi zette ons zo voor het hotel. Mooi hotel!! En... nog beter we konden al meteen op de kamer. En.... mijn verzoek voor een late uitcheck tijde werd ook zo toegezegd. Perfect!!! De volgende dag zouden we pas vanaf 1 uur op de boot terecht kunnen en we mochten op de kamer tot half 2. Echt super geregeld.

Na ons wat opgefrisd te hebben zijn we New York in gegaan. Vind het echt een super leuke stad. Ben er nu al een paar keer geweest, maar het blijft speciaal. Dit keer wilde ik nu echt een bezoekje doen aan B&H. B&H is DE fotospeciaalzaak hier zo ongeveer in Amerika. Heb er al heel wat spulletjes bij besteld. Het wordt geleid door Joodse mensen en daarom is de winkel op zaterdag dicht. Wij waren er nu op zondag. Dus dat kwam goed uit.



Vanaf het hotel was het een paar blokken naar het Noorden lopen. We liepen langs het New Yorker hotel en vlak daarachter was B&H volgens mijn kaartje. Het was nog even zoeken naar de juiste ingang, maar we waren er. Het werd al snel duidelijk dat het erg groot was. Ze hadden er 53 service balies!!! En er stond een rij met mensen. Onbegrijpelijk zo veel. Ik liep er dan ook een beetje als een kip zonder kop rond. Zoooo veel spullen! Wonder boven wonder heb ik dan ook niks gekocht. Ben denk ik al te veel "verinternet". Waar ik reviews en uitgebreide beschrijvingen op hun website op mijn gemakkie kan lezen.



Dus na B&H zijn we in een taxi gestapt richting ground zero. De foto hierboven heb ik nog even snel gemaakt vanuit het achter raampje van die taxi daarna was het vasthouden en in de beugels. Want we bleken een kamikaze taxichauffeur getroffen te hebben. Compleet met baard en tulband en in wit gewaad gehuld reed hij ons naar Ground zero..... Stoplichten die op rood stonden, negeerde hij totdat we onder het stoplicht reden en ging dan vol in de ankers. Omdat het toch niet op groen sprong. En met vol, bedoel ik COMPLEET VOL. Ik dacht eerst nog dat hij niet gezien had dat het stoplicht op rood stond. Maar bij het volgende rode licht, herhaale het hele gebeuren zich weer. Lekker! Optrekken ging als Ralph Schumacher en met gierende motor vlogen we steeds als eerste bij het stoplicht weg. Echt de space shuttle zou er van kunnen leren. Niet normaal meer! "Drive like you stole it", is vast zijn lijfspreuk, allemachies!

Op een gegeven moment had ik als hij nou weer niet op tijd remt voor het rode stoplicht, dan stap ik uit. Wat een gek zeg! Begrijp een beetje vaart is lekker, maar wil het wel graag na vertellen. Dus net toen ik hem dat wou gaan vertellen, draaide hij zich om en zei "Ground zero, here". Pfffff, we hadden het gehaald. Snel uit die taxi!

Ground zero was niet meer dan 1 grote bouwput, maar we kwamen terecht in de achter tuin van St. Pauls church. Vandaar konden we een beetje beter in die bouwput kijken. Wat een behoorlijk groot oppervlakte had, moet ik zeggen. Het idee dat daar vroeger de twin towers gestaan hadden. Best indrukwekkend. En terwijl we eigenlijk zo niets vermoedend het kerkje in liepen, werden we verwelkomd door een suppoost van die kerk. Hij begon spontaan een praatje met ons. Hartstikke vriendelijk en vertelde dat de kerk alle ellende had doorstaan en dat de brandweer mensen die in het puin aan het zoeken waren geweest in deze kerk hadden geslapen. Hij kon mooi vertellen en vroeg wat wij van "zijn" kerk vonden. Ik vertelde dat we nog niet binnen geweest waren. Nouwwwww, waar wachtten we dan op zei hij lachend. En dus gingen we naar binnen.

En wat was het er indrukwekkend. Er hingen spandoeken en briefjes van mensen die aan de poorten van deze kerk waren vast gemaakt. Heel even voelde je je weer terug in 2001. Wat een raar gevoel was het toen, en nu weer. Heel onwerkelijk gevoel. Nu er zo te lopen helemaal moet ik zeggen. Ron en ik waren in 2001 nog geweest en waren zo onder de indruk van de grote van die twee torens. En dan nu al die berichtjes zien....



Zo hing er een groot spandoek, ondertekend door allerlei mensen.


En dit briefje, waar er nog veel meer van waren. Heel aangrijpend...


En was er een vlag met de namen van de mensen die omgekomen waren.



Een politie helm met allerlei badges van de vele korpsen die mee geholpen hadden met het zoeken en opruimen. Om stil van te worden... We hebben er dan ook een kaarsje gebrand...



Bij de uitgang hing deze foto...



Een foto zegt in dit geval meer dan 1000 woorden...

Spontaan begon toen ineens mijn memory cardje te prostesteren. Je mag natuurlijk geen foto's van foto's maken, hahaha. Zou dat het geweest zijn? Maar het was wel heeeeeel toevallig dat tegenover deze kerk, de J&R store zat. De andere grote fotozaak in New York. En dus was gelukkig mijn probleem van korte duur. En kon ik in die winkel een nieuw geheugenkaartje kopen. Ik had namelijk mijn fototas, waar mijn geheugenkaartjes in zitten op de kamer gelaten. Zodat ik alleen mijn camera bij me had. Deze winkel was overigens ook groot en had voor elke afdeling een ander ingangs deur. Wij moesten bij deur 34 zijn voor de kaartjes. Het hoge getal zegt genoeg denk ik. Wat een mega winkels. Die voornamelijk al hun producten online verkopen.



Hierna liepen we lang het gemeente huis en deze waterfontein richting SoHo. Waar het ontzettend druk was. Echt dit is HET shop gebied in New York City. En op deze zondag had volgens mij iedereen het plan gevat om daar te gaan shoppen. Wat een drukte.



SoHo heeft veel gebouwen met van die leuke ijzeren trapjes. Heel mooi om te zien.





Nou was het plan om van SoHo naar Little Italy te lopen en daar wat te gaan eten. Ware het niet dat het begon te miezeren. En dus zijn we Bloomingdales in gegaan om even te schuilen. Maar het bleek toch wat langer te blijven regenen. En toen we Bloomingdales uit kwamen was het geen miezer meer, maar gewoon regen. Dus zijn we daarna een Starbucks ingedoken, die afgeladen was met anderen, die ook schuilden. Aangezien het maar niet ophield met regenen, besloten we om dan maar een taxi weer naar het hotel te nemen. Maarja als het regent wil iedereen een taxi natuurlijk. Maar wonder boven wonder hadden we die vrij snel, omdat er net een taxi voor ons stopte die mensen af kwam zetten. Dus wij stapten snel in en op naar Times Square!

Het was lekker om even op de hotelkamer bij te komen. Gelukkig werd het hierna buiten toch weer droog en zo liepen we richting Times Square. Daar hebben we wat bij een Italiaan gegeten. Daarna verder naar Times Square waar de Tony awards werden uitgereikt. Eerlijk gezegd had ik er nooit van gehoord, maar dat zijn de Oscars zeg maar voor de musical wereld.

En zo stonden we daar op de Tickets tribune en kwam daar Michelle Williams van Destiny's child, haar optreden doen. Wat een vrolijke meid is dat zeg. Harststikke spontaan.



Alle camera's in ene ook naar haar toe en op de mega Jumbotron zagen we de beelden ook nog eens. Heel leuk om te zien allemaal.



Zo zaten wij in eens boven op de camera's zeg! We hebben er dan ook nog een tijdje gestaan om te kijken wat er allemaal gebeurde.



Alle lichtjes daar en de vele mensen. Je kan er zo de hele avond mensjes kijken. Grappig was dat toen we daar stonden er een man aan me vroeg of ik wist wie de mevrouw was die geinterviewd werd. En aan zijn accent hoorde ik het meteen. Dat is een Hollander. En dus vroeg ik hem of hij ook Nederlands sprak. En ja hoor. We hebben nog een tijdje met hem en zijn vrouw staan praten. Zij gingen de volgende dag richting Boston en later nog door naar Chicago. Dus hadden nog heel veel te zien allemaal.

Toen het echt donkerder werd zijn we weer naar het hotel terug gelopen en ik kan je zeggen het bedje beviel prima, na zo'n drukke dag!

Bovendien wisten we dat het de volgende morgen vroeg op was, want dan zou Nederland tegen Denemarken spelen. En ik had met Guus afgesproken in een bar, waar nog meer Nederlanders zouden samen komen. Toen we wakker werden en de gordijnen open deden was het eerste wat ik zag de cruiseboot waar we later die dag op zouden gaan. Zo leuk. Vanaf de kamer keken we zo op de Hudson. Daar waar het vliegtuig geland was zeg maar.



Heel langzaam voer hij zo voorbij. Gek dat we daar vanmiddag op zouden gaan eigenlijk. Veel tijd om te denken hadden we echter niet, want we moesten naar de wedstrijd. En zo zaten we om 7 uur al aan het ontbijt in een bakkerijtje naast het hotel. Hierna weer Times Square op waar de bar was. Ik wist eigenlijk niet goed wat ik me voor moest stellen. Want hoeveel Nederlanders wonen er eigenlijk in New York. Nou ik kan je vertellen, heeeeeel veeel! Nou weet ik niet of ze allemaal uit Nederland kwamen, maar het was overwegend oranje wat er in de bar zat. Twee verdiepingen helemaal afgeladen! Het duurde dan ook tot de tweede helft eer ik Guus gevonden had. Wat een boel mensen en wat een aanjuichingen.



In de pauze zijn we even naar buiten gelopen omdat je buiten wat beter kon kletsen dan binnen.



En daar zagen we een camera ploegje van Reuters mensen aan het interviewen. Grappig om te zien.



Later toen ik de beelden zag, zag ik dat we ook nog even in beeld waren geweets toen we de bar weer in liepen. Mijn moeder die kwam ook nog heel even in beeld, want die zat naast een meisje dat gefilmd werd. Wat een bruisende stad is New York toch. Er is echt van alles aan de hand.





Gelukkig had de wedstrijd een positief einde en kon er nog meer gejuichd (en gedronken) worden!





Na de wedstrijd hebben we weer afscheid genomen van Guus en zijn we richting Rockerfeller Plaza gelopen. Het was nog vroeg dus lekker rustig daar. Helaas was het wel een beetje hei-ig. Dus echt ver kon je niet kijken. Desondanks blijft het heel bijzonder om al die gebouwen van boven af te zien.



Hierna zijn we naar St. Patrick's Church gelopen.



Met de enorme hoge plafonds en pilaren.



Van hieruit door naar Central park. Waar we nog even bij de artiesten hebben staan kijken.



Knap hoe iemand zo gedetaileerd kan tekenen. Hier vandaan zo Central Park ingelopen. Waar het nog lekker rustig was.







En toen zijn we weer op zoek gegaan naar een taxi. Het was tegen twaalven en we konden dan nog even wat eten en de koffers oppikken bij het hotel. En dan op naar de boot.



Eenmaal uit Central park, hadden we die taxi overigens al snel. Net voor de Apple winkel. En zo waren al heel snel weer bij het hotel. Het uitchecken ging ook voorspoedig en toen we beneden aankwamen kwam er al weer een taxi aanrijden om ons naar de boot te brengen. Heerlijk al die taxi's in New York. Je betaalt nooit echt veel en er zijn heel veel van die gele dingen op de straat.

En om kwart over 1 stonden we dan ook bij de terminal. Het inchecken voor de boot ging ook vrij snel. En voor we het wisten liepen we zo de boot op. Super!! Snel kijken hoe de hut en het balkonnetje er uit ziet!!!!



En die was super! We hadden een hut achterop de boot en die was echt heel groot. 1,5 keer zo groot dan de standaard hutten.



Wat is het leven toch mooi!! Ik werd er helemaal blij! Ik keek echt er naar uit om zo achter op de boot van het uitzicht te genieten. Want de cruiseterminal is midden in Manhattan, dus dat beloofde veel goeds! Maar eerst..... eten!!! Hahaha, we zijn natuurlijk wel op een cruiseboot, niet waar?



Tafeltje bij het raam, met uitzicht op de skyline van New York. Dat heb je ook niet elke dag zeg maar!



Hierna zijn we een beetje de boot gaan verkennen. En we zagen al snel dat er toch wel een hoop was veranderd tijdens de renovatie van de Carnival Glory. (leuke naam he?) In 2004 zijn Ron en ik en de hele familie destijds al een keer met deze boot mee geweest. Maar onlangs zou de boot verbouwd zijn. En zo was er nu een deck genaamd serinity. Alleen geschikt voor mensen boven de 21 jaar.



Met lekkere bedjes en leuke stulpjes ;-)



Dat vind Petraatje wel wat!!! ;-)





Naast de terminal van de boot lag ook een vliegdek schip en daarnaast stond de gepensioneerde Concorde. Zo op de foto lijkt het net of hij tussen de wagens geparkeerd staat. Alsof iemand even boodschappen is gaan doen niet? Maar hij hoorde bij dat vliegdekschip wat een museum is en waar meerdere vliegtuigen te bekijken zijn.



Toen we daar een beetje van het uitzicht stonden te genieten, kwam de bemanning langs om ons te zeggen dat er een "drill" kwam en we allemaal naar dek 3 moesten. Daar waar de reddingsboten waren. Dat vind ik altijd wel een gedoetje, al hoef je tegenwoordig niet eerst meer je vest van de hut te gaan halen. Want laten we eerlijk zijn, als er toch wat is, zorg ik dat ik in zo'n bootje zit. Dan maar zonder vest, niet waar? Afijn na dat ook weer over leefd te hebben, was het inmiddels al 5 uur en ging de boot varen!!!



En wat een prachtig gezicht!!! Je keek zo de straten in....





Ik bleef foto's maken ;-) De hut naast de onze was trouwens ook erg prettig want die was om een soort van hoek. En zo konden we het eigenlijk nog beter zien.



De skyline met de Staten Island Ferry.



Grappig om te zien hoe de mensen op de boot, foto's maakten weer van onze boot.





Nadat we Manhattan uitgevaren waren, kwamen we langs het vrijheidsbeeld. Ook al weer zoiets wat je niet elke dag doet toch?





Wat een belevenis!!!



Het was ondanks de wolken die ineens kwamen opzetten nog steeds lekker weer en zo zaten we heerlijk op het balkonnetje. Toen we ineen onder de Staten Island brug door vaarden.





En al snel werd die brug steeds een beetje kleiner......



En zo gingen we de zee op.... Op naar de volgende dag!!!



Wordt vervolgd!

Groetjes Petra