Vandaag was de planning om naar Mackinac Island te gaan. We zijn al weer vroeg wakker en het zonnetje komt net op.
Maar eerst weer een lekker ontbijtje. Zo mooi zo aan het meertje. Terwijl we buiten zitten zien we de buurman naast ons aan de gang. We hebben op deze plaatsen geen Full-hook-up, wat betekent, geen afvoerputje. Wel stroom en water. We horen hem dus wat rommelen en zien hem wat achter de pick up truck hangen.
En echt.... deze is wel heel inventief niet? Moest zo lachen. Ze hebben een tourcaravan en die heeft vast geen ingebouwde tank en dus gaat hij de container legen. Niet lopend natuurlijk. Zijn kinderen die hem aanstaren wat hij nou gaan doen, moeten er ook wel om lachen. The Daddy's poopwagon, noemen ze het. Erg grappig ;-)
Afijn, dan maken wij ons op om naar de ferry te gaan. Het duurt 18 minuten het overvaren met de ferry en hondjes zijn welkom! Super! Al trekken we wel veel bekijks moet ik zeggen. Heb het gevoel dat we vandaag heel veel keer moeten gaan vertellen wat voor ras, Stace en Con zijn. We zoeken een plekje even uit de stuit en naast ons zit een verstandelijk gehandicapte jongen. Hij begint Connor gelijk te aaien en Connor vindt het geweldig en kruipt nog even dichter tegen hem aan. Mooi om te zien dat hondjes dat verschil niet op merken. Nouja, Connor in ieder geval. Stace vind de jongen toch wel anders en blijft iets verder uit zijn buurt. Maar Connor heeft zich inmiddels tussen zijn benen geparkeerd en vind het wel fijn al die aandacht. Zijn vader begint te vertellen dat de jongen zelf ook een hond had gehad maar onlangs is overleden en hij hem zo mist. Het is duidelijk te zien dat hij zijn hond zeker erg mist en Connor krijgt alle opgespaarde liefde van hem. Heel mooi en ontroerend om te zien. Daarna vraagt de jongen hoe Connor heet en ik vertel hem zijn naam. Blijkt dat zijn hond ook Connor heette. Toeval bestaat niet he? Dat wij juist naast hem komen te zitten en dat er duidelijk een klik is tussen de twee.
Dan komt de boot aan en gaan we aan boord. Het is druk en de boot is helemaal vol. Ik vraag nog waar we mogen zitten met de honden, maar we mogen overal zitten. Kijk, dat is leuk, hondvriendelijke botenmensen ;-) Eenmaal dichterbij het eiland varen we langs een vuurtoren. Leuk om te zien hoe verschillend de bouw van vuurtorens is hier.
En zo gaan we naar het eiland.
Het water is onderweg zo ontzettend helder. Ongelooflijk gewoon. Ik krijg het op 1 of andere manier niet echt goed op de foto, maar deze laat het nog het beste zien. Zo blauw is het gewoon in de haven. Heel erg helder!
We gaan van boord af en komen in het hoofdstraatje terecht. De paardenkoetsen en fietsers gaan al om ons heen. Er mag geen gemotoriseerde voertuigen op dit eiland. Heel apart. Toch alsof de tijd is stil blijven staan.
Overal zien we dan ook de fudge winkeltjes. Waar ze de fudge ook nog aan het maken zijn.
We kopen een doosje ervan met vier verschillende smaken. En gaan dit aan het eind van de straat in een parkje aan het haventje proberen. Zoet!!! Errug zoet! Beetje nougat achtig maar zachter.
De hondjes vinden het gras hier heerlijk. Het is een beetje Hollands gras. Bij ons is het gras dikker en harder. Stace gaat helemaal uit zijn dak en blijft rollen. De temperatuur is hier ook heerlijk. Zacht windje en zo'n 24 graden.
We lopen hier na weer een stukje verder op Huron street. De prachtigste huizen zijn hier. Met idem tuinen. Vol met bloemen en zo verzorgd allemaal. Echt keurig onderhouden.
Het doet allemaal een beetje Engels aan vind ik. Maar er wapperen overal Amerikaanse vlaggen ;-)
We laten de hondjes eventjes zwemmen, als we in een smal straatje een opgang naar het water zien.
Het uitzicht vanaf dat straatje. Zo leuk!
We lopen hierna door en komen dan bij een soort van Resort aan. En daar staan de grote Adirondack stoelen in het gras. Mensen zitten daar lekker en genieten van het uizicht. Wij gaan ook daar zitten en "nemen" nog een "fudge-je" ;-) Het is hier echt heerlijk!!!
Even verderop zijn ze bezig met de voorbereiding voor een huwelijk. Mooi plekje om te trouwen!
Daarna lopen we weer terug de drukte in en gaan wat eten helemaal aan de andere kant van Huron street. Bij elkaar is er die dag 29 keer aan ons gevraagd welk ras, Stace en Connor zijn. Je schiet echt niet op met die twee aan het eind van het riempje. Iedereen wil ze aaien en Ron zegt standaard dat het English sheepdog zijn. Dat begrijpen ze een beetje. Bearded Collies heeft niemand van gehoord. Als je dan het nog een keer moet herhalen en dan nog een keer, dat is 1 keer niet zo erg, maar naar de 10e keer, een stuk minder. En English Sheepdog snappen mensen op 1 of andere manier beter en lopen dan al gauw verder.
En zo komt er een vrouw naar Ron toe en vraagt welk ras het is voor de zoveelste keer. Dus Ron op de automatische antwoord, Enlish sheep dog. En de vrouw trekt een verbaasd gezicht. Nee hoor, zegt ze, die zijn veel groter. Ik heb er 1 gehad en dat is echt geen English sheepdog. Ha ha ha, ik moet zo lachen! Eindelijk iemand die Ron door heeft. Ik leg haar het verhaal uit en ze moet ook lachen. Smart of you, zegt ze tegen Ron. En ze geeft de Bearded Collies nog even een knuffel ;-) Maar dat was dus de eerste die het verschil zag.
Hier aan het eind van de straat kijk je zo weer naar de vuurtoren.
Er wordt gevliegerd hier en er zijn veel mensen. Mensjes kijken blijft altijd leuk. Wat een mooi plekje is dit! Er komt nog een stel aan met twee Goldens. Het vrouwtje daarvan gaat even wat te eten halen en ze volgen haar nauwlettend. Mooi stel!!!
Rond half vier gaan we weer richting de boot. Er staat nu wel veel meer wind en de terug tocht is duidelijk iets ruiger, kunnen we wel stellen. We kijken nog even naar het eiland en besluiten, dat Mackinac erg leuk was!!!
het "Grand hotel" van het eiland.
Dan doen we nog wat boodschapjes en we nemen een Subway brood (broodje kan je die niet noemen) mee voor het avond eten. En rijden dan terug naar de camping. Bij de ingang stopt Ron toch nog even om te vragen of er niet een plekje met lake view vrij is gekomen. En hij heeft mazzel, want inderdaad er is er 1 vrijgekomen en dus krijgen we die!
Mooi plekje, nu aan de andere kant van de camping. Geen brug view, maar wel lake. Heel mooi. En het blijkt dat het internet aan deze kant wel heel erg snel is zeg! Wat een verschil met gisteren. We zoeken nog een camping voor het weekend, want die we gebeld waren zaten vol. We vinden er nog eentje en reserveren die per telefoon. Ook weer geregeld! Het plekje is heel rustig.... Totdat onze buren komen. Het is een hele (denk ik) Idonesische familie die twee plekken heeft en zes tentjes!!!
Het is geweldig om te zien hoe dat er allemaal aan toe gaat. Er is 1 blanke meneer bij en die begint aan de tentjes opzetten. De anderen helpen mee. De eerste 5 minuten dan. Dan zegt er iemand, weet niet wat jullie vinden, maar ik heb honger. Daarop worden de picknick tafels aan elkaar geschoven en komt het eten uit de auto. Echt helemaal vol staan de tafels..... Wat een boel eten. Zou bijna aan willen schuiven, hahaha. De blanke meneer is duidelijk niet in de stemming om te eten en gaat door met tenten bouwen. Heerlijk vermaak dus zo op je camper plek.
Om 11 uur houden we het voor gezien en morgen weer verder naar het zuiden!
Groetjes Petra
