Mazzeltje

We hadden van het weekend een mazzeltje. Nouja mazzeltjes. Meer dan 1 zelfs...! Goed he?
Ik had van de punten van US airways een abonnement op de weekend krant genomen en zaterdag viel daar de eerste van op de oprit. Leuk! Helemaal gratis! Nou vind ik die krant voornamelijk leuk voor de zondag editie want daar zitten de reclame blaadjes bij.
Zaterdag zijn we naar de winkel geweest om een iPad te kopen, want mijn moeder wilde er ook graag eentje, zodat ze ook mee kan wordfeuden. Vindt het op zich zo leuk dat ze dat wil, dus daar werd ik al blij van, maar zo gingen we naar de Best Buy. Want over een paar weekjes ga ik naar Nederland en kan ik hem voor haar meenemen. Ding gehaald en de rest van de dag is Ron daar wel mee bezig geweest want de nieuwe IOS5 software stond er nog mooi niet op.

Afijn zondag morgen vroeg zat ik dus de reclame blaadjes te lezen en bij de Target krijg je van de week een $40,- gift card bij de aankoop van een iPad zeg! Ik balen! Maar het werd nog erger..... bij de Walmart zelfs een kaart van $50,-!! Zo dan!!! Geen leuk grapje. Je zou in staat zijn om het ding terug te brengen bij de Best Buy en hem bij de Walmart te gaan kopen. Wat me dusbracht op het price match gebeuren. Deed Best Buy dat niet? En jawel zeg!!! Even een internet speurtocht en het bleek dat ze tot 45 dagen na aankoop price matchen!

Dat werd dus een bezoekje aan de Best Buy die zondag! Maar eerst zijn we met de hondjes gaan wandelen, we waren nu toch klaar wakker! Het was nog vroeg en de natuur was zo mooi zo vroeg!!! Het was afgelopen week nog 25 graden geweest en nu was het net boven vriespunt en dat leverde een prachtige ochtend mist op!!!!







Zo mooi was het. Het had iets mysterieus met zich. Het was ook windstil en de weerspiegeling van de herfst kleuren in het water....







Het was echt genieten hoor. Na de wandeling bij Bass lake zijn we nog even naar Sunset Lake gereden. Ik had zaterdag gezien dat de kleuren hier erg mooi waren en ook daar zou er vast mist zijn! Onderweg kwamen we nog een stel hertjes tegen trouwens.





En ja het was er inderdaad heel mooi. Al vanaf de parkeer plaats zag je de mist boven de dam hangen.





Daarna door gelopen en het zonnetje kwam nu aardig door. Zo mooi met de herfst bladeren het zachte licht!















Wat een genot zo vroeg in de morgen..... Echt zalig de herfst! Ik heb inmiddels ontdekt dat ik mijn andere drie vingers buiten het spalkje kan frommelen en dus zo foto's kan maken. Niet geheel legaal, maar in dit soort prachtige omstandigheden wel prettig ;-)

Daarna dus door naar de Best Buy. In de auto repeteerde ik, zoals ik vaker hier gedaan had, wat ik zou gaan zeggen. Ik had namelijk het voorgevoel dat ze dat bij giftcards vast niet zouden price matchen. De prijs van het product was immers hetzelfde. Of dat Apple producten uitgesloten waren of zo. Afijn wij komen bij de klanten service en ik zeg dat ik de iPad bij de Walmart en Target met een giftcard had gezien in de zondag folder. En geef hem de foldertjes. Zegt die jongen meteen, "Oh u wilt een price match?". "Uh ja...., als dat zou kunnen?". Hij vraagt ons verder niks en begint al gelijk op zijn kassa te rammelen. Maar zegt een paar minuten later dat hij die van Walmart wel aanhoudt want die was het gunstigst! Nou geweldig!!! Ja doe dat maar joh! Heel fijn! En zo verlieten wij even daarna de Best Buy $50,- rijker. Het was alweer zo veel makkelijker gegaan dan vooraf gedacht. Helemaal blij!


Klik op de foto hierboven om de grotere versie te zien

Groetjes Petra

Gips eraf....

En spalk er om heen!



Vanmorgen dus weer naar dr. Sam geweest. Het gips was er zo af en daarna de 19 hechtingen! Al snel hoorde ik dat ik nog wel een poosje met een soort spalk moet lopen. Hij zei alleen nog niet hoe lang. Dat zou de hand specialist rehabilitatie tante me gaan vertellen. Hij schreef me wel alvast wat nieuwe pijnstillers voor. Dus ik zeg nog, nou dat hoeft niet hoor, want ik heb geen pijn. "Geen pijn? Echt geen pijn?". Nee valt allemaal reuze mee, zei ik. "Nouja, zegt hij, ik schrijf ze toch maar uit, voordat je je bedenkt?". Nouja..... ! Ik heb de pot met pijnstillers, die ik eerst had gekregen van hem ook nog staan. Daar leg je een half paard mee plat. Ik heb nog nooit zo diep geslapen als met die pillen. Niet normaal. Dat recept ga ik dus echt niet ophalen, dr. Sam! Waar ik wel weer verbaasd van was is dat de hechtingen er zonder enige verdoving uit gehaald werden. Sommige zaten helemaal verstopt omdat mijn vinger best wel dik was. Maarja ik ben dan ook geen dokter. Als ik mocht kiezen had ik daar voor gekozen zeg maar en de plat leg pillen lekker laten gaan. Het is ook niet snel goed he? Afijn... na nog wat testjes en wat vragen liet hij me gaan met een vervolg afspraak over drie weken.

En zo wachtte ik in de wachtkamer op de hand rehabilitatie specialiste. En die kwam me uit de wachtkamer ophalen en stond vreemd te kijken dat ik niks om mijn hand had. Zij wist toen nog niet dat het gips er net af was gehaald. Ik moest gaan zitten in haar behandelkamer en ze zette me nog net niet in de beugels. "Die hand mag je absoluut niet bewegen" en ze ging toch bijna over de rooie zeg.

Ik liet haar maar gaan en dacht zal wel. Was er eigenlijk een beetje verbaasd over. Ze begon een stuk plastic te knippen en lag dat in een bak met warm water. Nog steeds brabbelend over hoe belangrijk het rusten was in mijn geval. Toen ik er dan eindelijk tussen kon komen vertelde ik dat het allemaal net een half uurtje geleden eraf was gehaald, koelde ze een beetje af. Nou dat werd nog gezellig, met deze dame! De iniddels warme en zacht geworden plastic lap werd over mijn hand heen gelegd en naar mijn hand gevormd. Hierna mocht ik kiezen welke kleur klittenband ik wilde en werd het spul aan elkaar geplakt. Toch wel met een hoog knip en plak knutsel werk gehalte. En toen vertelde ze me ook dat ik het ding nog zes weken om moest.

Onnozel als ik ben vroeg ik nog, ja maar met douchen mag ik hem toch wel af doen? Nee zeg!!! Ook niet met douchen. Helemaal niet, vroeg ik? "Wij kunnen elkaar wel vertrouwen he Petra", vroeg ze. Het klonk een beetje Donna Corleone-achtig, vond ik. Alsof ze uit de serie de Soprano's, was komen wandelen. Hoe bedoelt u?, vroeg ik. Nouwwww, zei ze, het is niet de bedoeling dat we het los gaan maken namelijk. "Nee natuurlijk, kun je me vertrouwen", ha ha ha.... Geen ruimte om te dollen hier dat was duidelijk. Ik dacht die zet me dalijk zo terug in het gips! Nee ik laat het zitten hoor, tuuuuuurlijk! "

Maar jemig..... Balen zeg. Ik had echt de dagen afgeteld dat het gips er af ging. En weer wat meer bewegingsruimte had. En eindelijk zonder plastic zak over mijn arm kon gaan douchen. Maar dat was dus nog niet aan de orde. Afijn, ik kreeg wat oefeningen van haar en ze vertelde via een tekening hoe de hechtingen binnenwaarts om de pees zaten en hoe lang het allemaal duurt eer zo'n pees weer aan elkaar gegroeid is. Er mag dus voorlopig geen rek op gezet worden. Vette pech dus. Ik vond eigenlijk dat dit geintje al lang genoeg geduurd had. Maar zo te begrijpen ben ik er nog wel even zoet mee....

De vinger was ook nog wel twee keer zo dik als normaal, maar voelde al heel wat beter aan zonder de hechtingen. Ik kan mijn andere vingers nu ook weer wat makkelijker bewegen. Dus er is wel vooruitgang, maar ik had het wat positiever weer ingeschat. Helaas is het even niet anders!



Gelukkig viel er gisteren een lekker vroeg Sinter pakket op de deurmat! Perfecte timing!!!! Dank u SinterKarin!!! Zo lief dat die oude man ons hier toch ook weet te vinden! De lieverd!

Groetjes weer Petra

Ballonnetjes

En toen gingen we zaterdag vroeg naar de ballonnetjes! Had er erg naar uitgekeken. Op de weg er naar toe passeerden een heel stel auto's van ballonvaarders. Ook raar dachten we nog. Maar niet verder bij stil gestaan. Tot we geparkeerd hadden en het veld op liepen. Geen ballon te ontdekken. Zo jammer! Wij baalden er best van, want het bleek 's morgens een fly in te zijn. Dus de balonnen zouden naar het veld toevliegen als een soort van wedstrijd. Wist niet goed wat ik me daar van voor moest stellen. Totdat de eerste ballonnen binnen kwamen.







Hoe werkt het? Er zijn vakken op het veld en daar moest de groene zandzak in gegooid worden. En er was een paal waar roze zandzakken bij moesten worden gegooid. En er was een bonus om een ring over de paal te krijgen en degene die dat lukte kreeg $3000.-. Dus ze wilden maar al te graag bij die paal komen!





En dat ging niet altijd zonder botsen! Ze kwamen allemaal tegelijk naar die paal. En er zit geen stuur op zo'n ballon...





Zo bijzonder om te zien! Gelukkig liep het goed af. Waarschijnlijk kunnen ze wel tegen een stootje. Weet ook niet of er speciale ballonvaarders verkeersregels zijn. Stuurboord heeft voorrang? Of laag gaat voor hoog? Noem maar een dwarsstraat, maar het zal vast wel.



Afijn, ik had het hartstikke naar mijn zin. Dacht ik eerst dat het tegen zou vallen, nu vond ik de fly-in eigenlijk zefs leuker en spannender om te zien!



Een slide show van de foto's...

En.... bewegend materiaal!



Daarna zijn we naar huis gereden. Het waren heerlijke dagen geweest, had zo genoten. De bergen zo mooi en alles had meegezeten. Eenmaal thuis keken we de post na en er zat een rekening van het ziekenhuis bij..... $12.876,-!!! Jemig!! Ik kreeg er haast een appel beroerte van. Mijn hemel wat een bedrag. Snel inloggen op de website van onze ziektekosten verzekering. Natuurlijk lukte het inloggen niet op dat moment. Er kwam steeds een melding dat mijn polisnummer niet bekend was. Ook lekker rustgevend, NOT!

Afijn ineens kregen we de ingeving om Ron's nummer te proberen en dat lukte. Waarschijnlijk omdat hij de hoofdverzekerde was. Nou en toen werd het nog een tandje erger, want hier stond een bedrag van meer dan $18.000,- aan ziekenhuis rekeningen op mijn nummer geboekt....

Allemachies!!! Mijn mond was open gevallen en die ging echt niet meer dicht de eerste paar minuten. Afijn na tig keer verder klikken op de website bleek dat de eerste hulp rekening van $2400,- al betaald was. Dat scheelde weer. Nu de andere $16.000,- nog. Er stonden wel bedragen achter van wat wij moesten betalen, maar echt duidelijk was het niet en zag echt niet hoe ze aan die bedragen kwamen. Volgens de polis, die onlangs alweer veranderd was moesten we nu hooguit $3000,- uit eigen zak betalen. Maar hoe en wat en of dat in de praktijk ook zo werkt? Laten we hopen van wel. Het staat er ook een beetje krom omschreven.

Maandag dus maar een belletje plegen. Welkom thuis!!! pffff....

Maar om het positief af te sluiten, nog maar twee dagen en dan mag het gips er af!!! Jippie!!
(En volgt er vast weer zo'n fijne rekening.....;-) )

Groetjes Petra

De bergen in

Van Drop Box

Vandaag dan op pad van hotel in Greenville naar Asheville. En al snel reden we de bergen in en kwamen de kleuren te voorschijn!

Van Drop Box

Het leek wel of het dit jaar wel extra mooi was. Er schijnt minder droogte te zijn geweest en dat is ten goede van de klueren, aldus de geleerden.

Van Drop Box

Het was echt rondom Asheville super mooi.

Van Drop Box

Daar zijn we een stuk met de hondjes wezen lopen. En dat vonden ze heerlijk. Het was er erg rustig en we zijn gelukkig geen beren tegen gekomen. Op 1 of andere manier loopt dat toch anders als je weet dat ze er wel wonen zeg maar ;-)

Van Drop Box

Bij mount Mitchell werden de bomen al heel wat kaler. Dit is ook het hoogste punt van de Blue Ridge Parkway. En daar was het wit!

Van Drop Box

Heel mooi gezicht. Het leek of het geregend had en dat was opgevroren. Wat een verschil met Asheville en omgeving. Het was dan ook net boven vriespunt.

Van Drop Box

Van Drop Box

Heel apart om te zien!

Van Drop Box

Het leek wel alsof het erop gespoten was met zo'n spuitbus.

Van Drop Box

Bij mt. Mitchell hebben we in het restaurant wat gegeten en genoten van het uitzicht. Hierna weer door naar het Noorden. Volgende stop was Blowing rock. Vind ik altijd een leuk dorpje. Er is daar ook een mooi meertje, waar we lekker om heen zijn gelopen met de hondjes. En daarna het dorpje in. Nu zijn we in het volgende hotel in Connover vlakbij Statesville waar dit weekend het ballon feest is. Dus morgen ochtend weer ballonnen kijken :-) Groetjes Petra

Mooi!

Even een update! We zijn inmiddels in South Carolina. 's Morgens hadden we de tour door de BMW auto fabriek. Heel indrukwekkend vond ik. Er worden per dag 1000 auto's gemaakt. 30 % daarvan blijft in Amerika en de rest gaat naar andere landen. Ook Duitsland! Op de motor en speciaal staal dus gewoon in Amerika gemaakt. Ze maken er alleen de X3, X5 en X6. Dus niet alle modellen natuurlijk maar toch. Er werken gewoon meer dan 7000 mensen in drie shifts. Dus 24/7! Vond vooral de lassende robots indrukwekkend. En de elk op maat en voorkeur gemaakte auto aan de lopende band. Dus precies welke kleur bekleding en velgen enzo. En in rap tempo ook nog! De fabriek is 2,5 miljoen square feet groot. Mega dus!

Daarna nog even bij de driving school wezen kijken, waar ze net de slipbaan op gingen. En die kon je zo van de parkeerplaats zien. Ook grappig om te zien.

Daarna zijn we iets meer naar het Noorden gereden. Over the "scenic Cherokee foothills" highway richting Table Rock State Park. Het was er zo mooi en we hebben daar lekker met de hondjes gewandeld. Heb wel wat foto's met mijn "grote" camera gemaakt. Maar het gaat moeizaam. Het kleintje was ook mee maar daar is de belichting van in een stressje lijkt. De meeste foto's zijn overbelicht helaas. iPhonetje gaat nog het beste. Die kan met 1 handje ;-)

Morgen gaan we richting Asheville en de Blue Ridge Parkway!

Groetjes Petra

www.ik-baal.nl

Of zou het www.ik-baal.com moeten zijn? Gezien het balen hoofdzakelijk in het Amerikaanse geschiedt?
Waar ik van baal? Gaat u even zitten!
Douchen met een zak om je arm, aankleden 's ochtends met 1 hand. Met als toppunt bh aan trekken en haar fohnen. Enorme grrrrr momenten kunnen we wel stellen. Hondjes die normaal 1 o f 2 keer per wandeling "moeten", maar dat nu tot een record poging van drie keer brengen, waarbij ik de productie in een zakje moet zien te krijgen met 1 hand. En dus met 6 zakjes en twee aangelijnde honden in 1 hand verder tracht te lopen.Geen eigen bammetjes kunnen smeren. Geen ritsen kunnen sluiten. Niet kunnen autorijden. Gestuntel tijdens het koken. Voedsel verpakkingen die te dicht zijn en met geen mogelijk open gaan. Typen volgens mijn recent opgestartte 5,5 vinger systeem. Veelste traag.Maar het meest baal ik er van dat ik geen foto's kan maken nu. Balen met een hoofdletter B, zeg maar. En uitroepteken er achter voor degene die het nog niet door had. Balen!, zo dus.

Zeker omdat het nu op dit moment juist zoooo mooi is buiten. Prachtige herfst kleuren en super lekker weertje.Perfecte omstandigheden dus. Maar......, ik heb het gisteren geprobeerd. Het niet foto's kunnen maken zeg maar. Het had lang genoeg geduurd, foto-maak-loos door het leven gaan. Tijd voor actie, tegen www.ik-baal.nl!!! En zo zat ik aan de tuintafel met een vers gevonden herfst blaadje als lijdend voorwerp. Eerst met statief, maar daar kreeg ik de clipjes van de pootjes niet van los. Dus zonder statief en het blaadje op een leeg flesje met tegen licht. En wat blijkt? Zittend aan de tuintafel kan ik mijn camera perfect op mijn gips te balanceren. Zo goed dat ik met mijn linker hand op het opname knopje kan drukken. Ik weet het, het is erg, en vertel het niet aan mijn Dr. Sam chirurg (Ja die van Private Practice, is hier mijn chirurg. Of althans zijn broer dan zeker) maar het lukte!!!



Het resultaat. Gemaakt met herboren respect voor gehandicapten. Want voor mij is het www.ik-baal.nl tijdelijk. Maar voor zo veel anderen niet. Ben het me zeer zeker bewust.

Terwijl ik dan zo aan de tuintafel aan het oetelen was kwam Ron thuis. Hij aanschouwde mijn gestuntel en stelde voor om van de week een paar daagjes naar de bergen te gaan. De lieverd! Even www.er-op-uit-met-1-hand.nl. En zo hebben we gisteravond twee hoteletjes geboekt. Hartstikke in de bergen waar de kleuren bijna pieken nu. En.... 1 ervan ook vlakbij het balonnenfeest en de andere bij de BMW auto fabriek, zodat we daar de factory toer kunnen doen. Ja, ja, ik had het ook door, die Ron pakt het slim aan ;-)

Groetjes,
Petra

Toch....

Ondanks het mankepootje hebben we ons gelukkig toch nog goed kunnen vermaken. Hartstikke goed dat Erna ook wilde rijden natuurlijk, want zonder auto kom je hier niet zo ver.En hier en daar het schema wat aangepast. Zo werd het kano en dierentuin uitje dus een shop daagje bij Crabtree mall met een lekkere lunch bij PF Changs. Ook gezellig toch. Erna had toch twee koffers mee, dus plek zat!



Dus kappie open en rijden! De volgende dag ook nog even naar Southpoint mall geweest en ook dat was erg leuk.



Daar was de nieuwe grote Crate & Barrel inmiddels open. Die eerst op Crabtree mall zat.



Daar "gelunched" bij The Cheese cake factory. Dus we kunnen wel zeggen dat we hebben het er maar even van genomen.

Was trouwens wel lief Linda, een buurvrouw kwam van de week nog een hele pasta schotel brengen.



Omdat het zelf koken vast niet zo makkelijk ging. Heb dan wel een mankepootje maar kom echt niet om van de honger. Dat is zeker! Helaas was het zaterdag al wel al weer vertrekdag voor Erna. Heel de week had Erna mijn bammetje 's morgens gesmeerd, dus het laatste daagje dan ook nog maar "uit"-ontbijten. Plan was I-hop, maar dat was zo druk dat het Perkins werd. Ook lekker natuurlijk. Als toetje nog een bakje koffie bij Starbucks in het zonnetje...



Helaas hebben we Erna, die in Nederland ook in de zorg werkt, niet kunnen overhalen om een weekje langer hier te zorgen. Wat maakt het uit niet? ;-) Dus kwam het moment van afscheid nemen toch altijd weer te snel!



En daar ging ze weer! Het was wel een ander weekje dan gepland, maar ook wel weer vertrouwd en gezellie!

De dag nadat bezoek weg gaat is altijd weer even wennen. Proberen de draad oppikken waar we gebleven waren. En omdat het zo vlak na vakantie is, en daar voor ook Nederlands bezoek en nu het mankepootje erbij, verloopt dat wat stroefer dan normaal. Maar gelukkig is het heerlijk weer en schijnt het zonnetje volop. Dat helpt de gemoederen ook weer een beetje. We zijn boodschapjes wezen doen 's morgens. Eten lekker prakkie bloemkool vanavond met draadjes vlees. Ook wel weer lekker na al het uit eten gaan van de laatste weken. En we zijn een stukje wezen rond toeren. Het was zo'n 25 graden vandaag en geen wolkje aan de lucht!



En zo reden we langs het vliegveldje in de buurt. Het was er druk, want ook voor hen was het ideaal weer. Het is gewoon een lang stuk grasveld waar de vliegtuigjes hier op landen en vertrekken. Super leuk om te zien. Dus we hebben er een poosje naar zitten kijken. Daarna onszelf nog getrakteerd op een lekker ijsje en toen weer terug naar de hondjes en lekker in de tuin gehangen. Op naar een nieuwe week!

Groetjes Petra