Kerst en daarna

Kerst avond hebben we bij Alison en Bob gegeten. Haar en zijn ouders waren er ook en het was reuze gezellig met kleine Morgan erbij. We aten heerlijke zalm met een speciale dijon mosterd glaze en champagne risotto. Allebei dingen die we zelf niet snel zouden maken. Vooraf hadden we al gevulde champignons gegeten met krab. Echt super lekker!

En als toetje was er dit!



Chocolade mint taart. Puur heftige taart kunnen we wel stellen. Maar echt wel lekker en de mint maakte het geheel wat minder zwaar. En zoals altijd Kerst calorien tellen niet ;-)



Na het eten ging Bob voor het eerst "It was the night before Christmas" voorlezen aan Morgan. Voor het eerst in haar leventje. Het voorlezen van dit verhaal is een traditie in hun familie. En Alison's vader vond het maar wat leuk om het nu bij zijn klein dochter mee te maken. En wij vonden het ook bijzonder om er bij te zijn. Eerste kerst dag wilden we een stukje met de hondjes gaan lopen, maar het park waar we vaker lopen was gewoon dicht. Een grote slagboom versperde de ingang! Ook dat kan natuurlijk. Dus reden we maar naar een ander wandel plekje. Dat was nou echt iets, waar ik totaal niet bij stil gestaan had zeg.

We keken nog een filmpje hierna. Het was de film The Help. Echt een aanrader. Ik had hem al in de bioscoop gezien, maar nu dan nog een keertje op DVD. En zijn daarna aan het kokkerellen gegaan. Niet al te veel gevaarlijks hoor. Varkenshaas in champignons saus met gebakken aardappeltjes erbij. Altijd goed in huize glorie. Hierna zijn we nog even door de wijken om ons heen gereden om kerst lichtjes te kijken. Inmiddels voor ons ook een traditie geworden. Er waren mooie huizen bij, maar ook huizen die we zelf een stuk minder vonden. En... zo kwamen we ook langs de Walmart. Alleen zagen we de Walmart zoals we hem eigenlijk nog nooit gezien hebben.



364 dagen van het jaar is de Walmart open. 24 uur per dag bij ons. Behalve op 1e kerst dag. En dus een geheel lege parkeerplaats. Hadden wij zelf nog nooit gezien ;-)



Tweede kerst dag zijn we met de hondjes bij Umstead park wezen wandelen. Was heerlijk weer die dag dus lekker weer even een frisse neus gehaald. Ze vonden het er heerlijk in het bos. Umstead is zo groot (ongeveer 22 km!), dat we de trail die we van te voren hadden uitgezocht, mooi niet konden vinden natuurlijk. We vonden gelukkig wel weer een andere langs lake Sycamore. Die andere houden we nog een keertje tegoed. Lees net trouwens op Wikipedia dat er vroeger twee ingangen waren voor dit park. Eentje voor blanke en een andere voor gekleurden mensen. Dit lezende doet me weer aan de film The help denken. Echt goed om die film een keer gezien te hebben. Zeker in het gebied waar wij wonen was het voorheen wel anders met veel zaken.



Op de terug weg zijn we nog even langs het vliegveld gereden en gestopt bij de uitkijktoren daar. Leuk is dat je daar de communicatie met de piloten en de vliegleiding kan horen via speakers. Maakt het wel zo leuk en je weet een beetje wanneer er vliegtuig de lucht in gaat of komt landen.



Het is best een mooi plekje en je hebt goed uitzicht over de langste baan van RDU. Tweede kerst dag was voor ons weer varkens haas, want haasjes kennen ze hier niet. Echt het leek wel een halve koe, die varkens haas. Dus de tweede kerstdag in de herhaling. Met ragout in sierlijke kerst ragout bakjes vooraf. (meegesmokkeld uit Nederland)en bakte ik o.a. dit...




Wat ik ook mee genomen had uit Nederland was dit.....



Het ding weegde echt een kilo en bij de best getestte kerststol winkel gescoord. De Lidl, ja! En we moeten eerlijk zeggen dat we er zo van genoten hebben 's ochtends. Toch wel heel erg lekker zo'n kerst stol! Eigenlijk beter dan de Banana/Pecan/Butterscotch muffins.

Verder kwam er net voor kerst ook het bericht van de advocaat dat ik inderdaad voor half mei, wanneer mijn paspoort verloopt en dus ook mijn I94, weer het land uit moet. Dus..... kom ik voor die tijd weer naar Nederland. Niet geheel volgens planning, maar wel een leuk vooruitzicht weer. En moeten we naar Washington om het paspoort te gaan verlengen natuurlijk. Anders kom ik het land niet in en uit.

Verder ook wat minder nieuws. "Derde" kerstdag had ik een afspraak met Dr. Sam van Wake Med voor mijn vinger. En die constateerde dat mijn vinger, lees de pezen in mijn vinger, vergroeid zijn met litteken weefsel en dat de vinger dus weer "open" moet. Ik zelf moet nog een beetje aan dat idee wennen en ben er echt totaal niet blij mee. En wil er ook nog echt even helemaal niet aan denken of over praten. Dat u het even weet! Kunt u ook vast mee wennen. De operatie vind ik nog niet het ergste, maar het hele verzekerings gedoe staat me nog het ergste tegen.

Na dit heugelijke nieuws ben ik maar weer aan de wandel gegaan met de hondjes. Altijd fijn om de zinnen te verzetten. Licht en lucht doet wonderen, zegt men.



Het park was nu wel open en kon er dus even flink gesnuffeld worden. Het was uitermate rustig, lees er was niemand, dus stiekum even los snuffelen. Baasje was nu toch al in een baldadige bui niet?





En om het geheel niet al te eentonig te maken ook wat beelden van andere beestjes in het park.



De Canadese gans en zijn spiegelbeeld!



En enkele zonnebadende schilpad.....



En zo gaan we al weer naar het eind van het jaar. Voor morgen staat Ikea in de planning. We moeten nog wat opbergspulletjes hebben en Ron is morgen lekker vrij. Dus gaan we daar voor op pad.

Groetjes,

Petra

Bijna

is het dan Kerssemus.... Ben er klaar voor hoor. Van de week nog even wezen shoppen in Crabtree mall hier in Raleigh waar het toen ik er aan kwam redelijk rustig was. Toen ik weg ging stond de (eigenlijk heel grote) parkeer plaats stikkie vol en had ik grof geld voor mijn plekje kunnen beuren. Niet echt een lieve kerst gedachte misschien, maar er waren wel twee gegadigden die allebei het plekje wilden. Eigenlijk had ik even moeten blijven kijken wie er won uiteindelijk.

Met twee kleine kerst kadootjes verliet ik de mall weer. We doen daar eigenlijk niet aan, maar vond deze wel leuk. Verder ligt er niks onder de boom. Als we iets nodig hebben of iets graag willen, kopen we het eigenlijk wel. Om daar nu speciaal voor met Kerstmis mee te wachten is ook zo wat toch? of omdat het nu kerst is ineens allerlei onnodige dingen te gaan kopen. Voor mij niet echt nodig vind ik. Wel had ik vorige week, (daarom stond ik in de rij bij de Bed, Bath & Beyond, een paraffine spa ding gekocht. Een wat? Een paraffine wax apparaat, ja echt... Voor mijn poedelige handjes!



Nou niet echt hoor... Zal het verhaal even vertellen, want volgens mij zijn de mensen die mij een beetje kennen nu van hun stoel afgevallen. Ik, Petra bijt namelijk al 41 jaar mijn nagels. Herstel beet, mijn nagels. Sinds het gips en de spalk heb ik het licht gezien nu. En heb ik voor het eerst van mijn leven langere nagels. En om dan maar gelijk nu ook mijn handen te gaan verwennen met paraffine wax baden, ligt niet geheel in het aard van het beestje. ik besteedde nooit aandacht aan mijn handen. Verstopte ze eigenlijk altijd een beetje. Al heb ik wel eens mijn voeten met zoiets verwend, maar dat is een ander verhaal. Dit ding was voor mijn handen. Lees eigenlijk mijn wijsvinger.

Want ik ben inmiddels ook weer bij de occupational therapeute geweest. En daar mocht ik in plaats van de fluidro therapie (ook lekker hoor) vorige week in een wax badje. Mijn vinger werd dan getaped en dan in de hitte van de wax en dan 20 min. in een plasticzak en warmte dekentje. En och, och, wat was vinger blij! Nou dacht ik dat dat soort apparaten enorm duur waren, maar dat viel reuze mee. Voor 30 dollar (met 20% kortings bon!) kocht ik er 1 bij de BB&B.




En zo gaat het handje dan in de paraffine.... Dat buigen van zichzelf, dat doet hij namelijk nog niet, dus zo wordt alles een beetje gerekt met de warmte. En dat helpt, zeg maar. In de weken dat ik in NL was, was het niet veel beter gegaan volgens de therapeut en haar buig meting statistieken. Toch te weinig geoefend ben ik bang en was hij dus minder flexibel dan er voor. Niet goed, dus we gaan er keihard tegen aan. Al ben ik inmiddels voor het laatst bij de therapeute geweest. Onze verzekering betaald maar voor 60 dagen therapie en die zijn nu voor bij. Maar ik heb een heb een hele riedel aan hulp apparaten mee gehad van haar. En ook oefen spalkjes. Echt ik stond er echt van te kijken!








Speciaal op maat gemaakt. Best goed he? (en zie dan die mooie nagels eens zeg!) Als het daar niet mee gaat lukken. En dan ook nog dat wax badje er bij. Heb goede hoop! Na de kerst nog een keertje terug bij Dr. Sam, kijken wat hij te vertellen heeft er over. En dan volop aan het oefenen!

Verder heb ik van de week nog wat kerst licht fotootjes gemaakt van ons huis.





Vind het wel gezellig zo hoor. Heeft Ron allemaal gedaan toen ik weg was. Zo leuk thuis komen.





En terwijl ik foto's aan het maken was, kwam Judy langs gelopen. Helaas gaat het niet zo goed met George, haar man. Hij heeft altvleesklier kanker en de prognose is erg slecht. Er zijn nu meerdere uitzaaingen bij hem aan getroffen. We stonden zo buiten wat te praten over de lichtjes bij de verschillende huizen. En ik vroeg hen zal ik ook van jullie huis foto's maken dan. En dat vonden ze beiden heel leuk. Die avond was het prachtig weer. Nog een graad of 19 en geen zuchtje wind en dat om 8 uur 's avonds. Zo ging ik met statief en camera richting hun huis.



Hun huis is echt prachtig versierd. George was vroeger een engineer en heeft de kerstboom met alle lichtjes zelf in elkaar geknutseld.
Elk jaar een super mooi gezicht om te zien. Binnen in huis is het ondanks alle ellende die ze hebben ook tot in de puntjes versierd.



Ik had uit Nederland ook wat kerstversiersels meegenomen voor haar en die pronkten nu ook in huis. Een kleine geste. Ik zal niet in staat zijn om te geven wat zij beiden eigenlijk het liefste willen. Het zet je zeker te denken en alles wat je lief hebt te waarderen. Niets in het leven is zeker en mensen hebben zoveel wensen en een man als George heeft er maar 1....

Dus vandaar van ons, geniet van de aanstaande kerstdagen en wees lief voor elkaar en de medemens. Wij hopen dat 2012 voor iedereen veel wensen doet gaan uitkomen en dat men daar ook zeker met volle teugen van gaat kunnen genieten!

Dikke kerst knuffels uit North Carolina!

Het besef

Ik stond van de week in de rij bij de kassa van de Bed,Bath & Beyond. En wat een mooie rij was het waar ik in stond. Zo kaars recht. En geen voorpiepers. Niet dat dat niet een optie was, want zoals mijn rij waren er nog 4 vier rijen. Voorpiep mogelijkheden zag ik voldoende, want er waren wel vijf kassa's open! Het was echt stik druk bij de Bed,Bath & Beyond. Maar alle vijf, keurig rijen. Kan niet anders zeggen. Ik zelf had nog 8 mensen voor me. En niet 1 daarvan keek haastig op de zijn klokje. Of wierp de kassa juf een "shiet-toch-es-effe-op-mens"-blik toe. Nee niemand. Er werd wat gekletst over het naderende kerst seizoen. Het leek wel een sprookje. Petra in BB&B wonderland. Ik werd er zo blij van en ik had zelfs aan de man voor me mijn extra 20% kortings bon gegeven. Even wat extra info in deze. Regel nr. 1 is, koop nooit wat bij BB&B zonder hun kortings bon. Nooit! Zelfde geld voor de AC Moore en Michaels winkels met hun 40% bonnetjes. Nooit doen! Ik herhaal NOOIT!!! Tja het was natuurlijk een man geweest, je kon het hem eigenlijk niet kwalijk nemen. Hij bedankte me uitbundig en vond het een mooi kerst gebaar. En was er erg blij mee geweest. Maar toen gebeurde het... Of eigenlijk gebeurden het niet.... Kassa nummer 6 ging open... En werkelijk waar er gebeurde niks... geen gehol, voorpieperij of enig ellebogen werk. Nee, niks van dat! Degene die vooraan stond kon op haar gemak gewoon naar de nieuw geopende kassa lopen! En toen besefte ik het me.... Ik ben weer thuis!!

Want hoe anders was het in NL geweest? Zo had ik in de rij gestaan bij La Place van de V&D op zaterdag middag 1 uur. Nou rij mocht je het eigenlijk niet noemen. Het was meer een continu doorgaande dienbladen oorlog in het klein. Het was een kronkelig geheel geweest en ik wist geen eens waar ik aan moest sluiten zeg maar. De venijnige blik van de vrouw die breed uit haar dienblad op zij werpte deed me besluiten dan maar achter haar aan te sluiten met mijn saucijzen broodje en vers geperste sinaasappelsap. De kassa juf had zelfs een actieve rol in het geheel gehad. Ook nieuw voor mij. Die schreeuwde zo nu en dan wat naar de mensen in de dienbladenoorlog. Niet dat iemand luisterde, maar ze hield het vol. Wat een vreselijk iets zeg. Ze vond dat we, de mensen in de dienbladen oorlog, naar een andere kassa moesten. Zelf dacht ik ook, je kan me wat mens, daar ga ik mijn leven niet voor wagen. En deed net of ik het niet hoorde. De mensen massa rechts van mij was nog erger geweest dan de uiterst onvriendelijke vrouw die voor ons stond. Eens zal ik ooit wel kunnen afrekenen bij de kassa juf toch? En inderdaad, met wat geduld en nog wat voor piepers van langs zij heb ik afgerekend. Maar als je denkt dat je na het betalen het gehad hebt, vergeet het dan maar. Want dan begint het pas echt en kom je terecht in de vind-maar-eens-een-leeg-tafeltje"- oorlog. Nog erger dan de dienbladen oorlog. Want ja dat is ook een sport op zicht zo'n leeg tafeltje vinden bij La Plaz. Het is uiteindelijk gelukt, maar wat een toestand zeg. Alsof je het gratis krijgt allemaal....

Dit hele epistel verteld u dus dat ik weer thuis ben. Al moet ik nog even vertellen wat ik het laatste weekend in Nl gedaan had. Want het afgelopen weekend had ik nog wel in Valkenburg, Maastricht en Breda door gebracht. En het was daar heel leuk geweest. Met Erna op pad en lekker een nachtje gedaan bij De Valk. Met het heerlijke ontbijt. Altijd goed daar vind ik. Zoveel beleg op verse broodjes, zalig gewoon!







Valkenburg is nog precies zoals ik me herinnerde. Alleen met nog meer terrasjes nu. Heel gezellig. Allereerst zijn we natuurlijk vlaai gaan eten. Ik herinnerde me de "Botterweck" van vroeger en wilde daar graag vlaai eten. Helaas hadden ze er niet zo heel veel keus toen wij er nu waren. Misschien net een off daagje of zo? Het deed ook ineens zo ouderwets aan. Al hadden ze er wel WIFI, dat dan weer wel. In ieder geval smaakte het zeker wel wat we hadden ;-)



De kerstmarkt in de grotten had ik nog nooit gezien. Vond het er erg leuk. Vooral de Gemeente grot, die was zo mooi versierd.









Je vind het er niet het nieuwste van het nieuwste, maar het had ontzettend veel sfeer in ieder geval.





Wel hadden ze dit! Gewoon een heel cafetaria gedeelte met heuze terrasjes. Vond het heel wat voor zo in een grot. Er draaide feestelijke muziek en je zou er zo van in de feest stemming komen. Zo apart. Als je niet beter wist, zou je vergeten dat je in een grot liep.







Buiten hebben we na de twee markten gedaan te hebben een lekker broodje worst met zuurkool genuttigd. Nieuw voor mij was deze...



niet de mevrouw hoor, dat is een onbekend talent. Maar ik bedoelde de frikandel XXL. Bestaat gewoon ;-) Daarna zijn we nog even door de straatjes en winkeltjes gelopen en namen we wat warms op 1 van de vele verwarmde terrasjes. Dat is toch wel heel erg leuk vond ik. We besloten daar om in de avond alvast een kijkje te nemen in Maastricht. Ik had een licht route ontdekt op internet en dat is natuurlijk leuk om 's avonds te bekijken.



Deze winkel in Valkenburg was wel erg leuk versierd vond ik. Alles paars en mooie nep sneeuw overal.



Daarna dus door naar Maastricht!!



We hadden nog een ruim uurtje om daar ook nog even te shoppen. Koopavond is dus op donderdag daar en wij waren er op vrijdag.





Maar ook na sluitings tijd bleef het er erg druk vond ik. Ook hier de terrasjes afgeladen! Zo gezellig!









Na het Vrijthof zijn we naar de Maas gelopen. Daar was een brug helemaal versierd, aldus het licht route kaartje en we stonden daar ook vlakbij in de parkeergarage.




Mooi he? Was weer heel wat moois zo op een daagje! Daarna op naar het bedje bij Van De Valk! De volgende dag reden we richting Breda waar het ook altijd goed shoppen is, met een tussenstop in Ginneken. Waar er kerstmarkt zou zijn. Kerstmark-TJE, hadden ze beter kunnen schrijven, maar het was er wel leuk overigens.



Zo zagen we dit. Een tafel gedekt uit van allerlei tweedehands spullen. De foto bleek later illegaal gemaakt, want blijkbaar mocht ik er geen foto's maken. Waarom, werd niet helemaal duidelijk. Net als deze....



Verder liepen we Plop tegen het lijf....



Ook best bijzonder niet? En dat voor in Ginneken!



Daarna dan dus door naar Breda, waar het heerlijk winkelen is.



Het lijkt hier alsof het erg rustig was, maar dat lijkt maar zo. Het was echt mega druk. Zo konden we bijna geen tafeltje vinden bij 1 van de restaurantjes aan het plein. Uiteindelijk vonden we er 1 helemaal achter in de zaak bij CC's. Wel grappig deze zaak heeft een iPad als menu kaart. Werkelijk waar!



Daarna zijn we weer op huis aan gereden. Nouja, mijn moeder's huis dan. Ze was de afgelopen dagen niet helemaal lekker geweest en dus was het goed haar weer te zien. Met Erna hebben we nog even een bakkie gedaan samen. Later die middag zou Dylan bij mijn moeder komen slapen, dus ook die avond was erg gezellig. Dylan kletst wel, wees daar maar niet bang voor, hahaha. Zo gezellig. Al moest hij de dag erna wel trainen en ik zou hem daar brengen. Geen leuk grapje, toen bleek dat we net op tijd waren.... Serieuze zaak het voetballen voor Dylan ;-)



Vanochtend was het loop training. Heel leuk om te zien vond ik. Al die jonge ventjes bloed serieus aan het trainen. Echt een mooi gezicht.



Dylan in de start houding!

Daarna zijn mijn moeder en ik bij mijn broer langs geweest en naar Brielle gereden, waar er "zowaar" ook kerst markt was! Al moet ik zeggen dat ik twijfelde want het was er zo stil. Ik reed dus nog een stukje door en draaide zo de Nobel straat op. En stond toen dus midden op de Kerstmarkt, hahaha. Oeps.... Keren dus en gelukkig was er om de hoek al een parkeer plekje. Heb volgens mij nog nooit zo dichtbij kunnen parkeren. Er waren niet zo veel kraampjes. Meer van de winkeltjes zelf. Maarja dat was ook allemaal nieuw voor mij dus wel gezellig.



Even snuffelen bij "'t Doosje van Lobs"



Snuffelen bij het naamloze winkeltje was ook weer leuk.


Almost weer naar Home Sweet home!

Hierna door naar Hellevoetsluits, waar we Romy's nieuwe huisje hebben bewonderd. Daar waren ook Ingrid en Richard en hebben met elkaar een "bakkie" gedaan. Daarna naar Ron's moeder gereden en ook daar afscheid genomen weer. 's Avonds dan nog lekker Chinees gegeten en toen was het maandag heel vroeg weer op pad. Mijn eerste vlucht ging al om half 8! Dus om 5 uur afgesproken met Gerard en Toos om de lieve blauwe Panda weer in te leveren. Hij had het zo goed gedaan die dagen dat ik hem mocht gebruiken van ze.

Na wat gestoei met de koffer en het gewicht.... De dame achter de balie van British Airways scoorde zeker geen punten bij me. Die presteerde het me na het inchecken toch nog terug te roepen, omdat ze dan eindelijk (na mij twee keer de koffer op een andere band gezet te laten hebben, waarbij de koffer 22,5 kilo aangaf) nu dan toch zeker wist dat de kofer 1,3 kilo te zwaar was. Ik liep dus al weg van de balie he? Had mijn instap kaart en alles al. Grrrr... wat een vreselijk mens!

Afijn uiteindelijk ben ik dan toch in Londen aangekomen en bracht deze me naar Raleigh!



Er zat niemand naast me dus een relaxte vlucht. Heerlijk. Zo wil ik altijd wel vliegen hoor. Geen enkel probleem.
Het land in komen was weer een ander verhaal. Met een visa moet je altijd een wit I94 formulier invullen. In Maart van dit jaar had ik dat ook gedaan en kreeg ik er een stempel op tot Maart 2013. Ik heb dat kaartje altijd nodig voor mijn rijbewijs en mijn workpermit. De datum op dat kaartje is bepalend voor de geldigheids duur van die documenten. Bovendien mag je officieel niet in het land blijven na de datum op dat kaartje. En zo moet je als visa houder elke twee jaar het land uit om een nieuwe I94 te halen. Afijn... Wat doet de beste man achter de andere kant van de balie bij immigrations. Die stempelt het kaartje af tot aan de datum van het eind van mijn paspoort. En dat is mei 2012. Nog geen half jaartje dus. En vraag dan ook of dat wel goed is.

Hij denkt van wel, maar gaat het navragen. Komt terug en zegt dat het goed is zo. Dus ik vraag hem nog waarom in maart van dit jaar ik dan wel toevallig ook bij hem een pas kreeg tot 2013. Hij bladert wat in mijn paspoort en zegt dat het inderdaad klopt dat ik bij hem was geweest en hij me goedkeuring had gegeven toen. Hij herkende zijn paraaf in mijn paspoort. Ja dat was wel een beetje flauw nu, maar hij kon het echt niet veranderen. Ja lekker!!!

Dus... moet ik voor mei 2012 weer het land uit voor een nieuw I94 in mijn paspoort. Natuurlijk dan eerst mijn paspoort in Washington laten verlengen en dan maar weer naar Nederland? Hopelijk krijg ik zoveel vrije dagen van mijn baas ;-)


Groetjes Petra