Naar de koele bergen....

Vrijdag zijn we voor twee daagjes naar de bergen geweest. De bergen zijn zo drie uur rijden bij ons vandaan. Dus al vroeg op pad. Via de Blue Ridge Parkway zijn we naar Blowing Rock gereden. Natuurlijk even poseren bij een flinke berg. Al willen de twee schatjes elkaar geloof ik niet zien dit keer......



We zijn daarna gestopt bij een meer vlakbij Blowing Rock. Het was echt een heel idylisch plaatje. Er was een mooi wandelpad om het meer heen en hebben dus dit rondje met de hondjes gelopen.





De herfstkleuren waren nog niet zo heel erg aanwezig maar er waren wel al pieken van de bomen aan het verkleuren. Ook mooie rode blaadjes op de grond. Ik denk dat het hier over twee weekjes echt helemaal rood verkleurd is. En dat het dan helemaal een pracht plek zal zijn.



Daarna naar Blowing Rock. Daar hebben we de winkeltjes even bekeken die ook helemaal al in de herfst sfeer waren.





Toen naar de hang brug. Ron is daar met zijn moeder heen gegaan en ik heb met de hondjes gewacht. Tijdens het wachten weer gezellig veel aanspraak van mede bezoekers. Iedereen wil weten wat voor "merk" ik aan de andere kant van de riem heb lopen. De mensen zijn echt erg geinteresseerd. Dit keer kwam er een meisje naar ons toe die helemaal verliefd was op Connor en de liefde was wederzijds. Zo lief gezicht die twee, dat Ron toen hij terug kwam even een foto van het stel heeft gemaakt. Het was een leuk gesprek wat ik met haar had. Ze had zelf een "Leskjue dog" vertelde ze. Ze bedoelde een rescue dog (een hondje uit het asiel), maar deze lieve schat was hevig aan het wisselen en dus sliste ze er een eind op los. Ze vroeg of Connor ook een Leskjue dog was, want hij was zo lief..... Dikke knuffels kreeg ze van haar nieuwe liefde......





Na het bezoekje aan de hangbrug hebben we weer even bij de picknic plek bij Grandfather mountain gestop en de honden konden zich weer helemaal uit leven op de aanwezige takken.



Connor deed met Stace het spelletje "Pak me dan als je kan" Wat een favoriet spelletjes van hem is en ze zijn er allebei dus ook errug goed in. Zie ook het filmpje.....

Hierna zijn we naar het hotel in Banner Elk gereden. Het was een gemoedelijk hotel. Het is vlakbij het skigebied, dus hoge bergen genoeg in de omgeving....... Bovendien rekende dit hotel niks voor honden. Wel $ 25,- borg, maar als de stoelpoten en het bed bij vertrek niet opgegeten zijn kregen wij dit bedrag gewoon terug. Aangezien wij Stace en Connor gewoon te eten geven, waren wij heel blij met deze regeling!



Het hotel



De ingang naar de skipistes



Banner Elk

Na het inchecken hebben we een heerlijke duik genomen in het zwembad. Het was heerlijk weer. Niet te warm, maar heerlijke temperaturen om in de zon te zitten en het uit te houden en ook nog even lekker te zwemmen.



Al snel had Ron op de parkeerplaats een hele mooie oldtimer Corvette gesignaleerd. En niet lang daarna nog 1 en nog 1. Het bleek dat er dus precies voor de deur van onze kamer een Corvette club een meeting had dat weekeinde. En zo zagen we langzaam maar zeker steeds meer Corvettes te voorschijn komen......




Uitzicht vanuit de hotel kamer.





Wij zaten op de hoek van het hotel op de beneden verdieping. Met uitzicht op de berg achter het hotel en nu dus ook op prachtige oldtimers.

Op de foto hieronder poseert Stace even bij 1 van onze favorieten onder de verzameling. Vond het bordje "Dogwalk" erachter eigenlijk wel heel grappig erbij ;-)



's Avonds werden de meeste auto ingepakt, of gingen de trailer weer in om ook warm (en veilig) te overnachten . Waarna de volgende dag de auto's door de andere eigenaren onder elkaar werden gekeurd. Wat heel nauwkeurig gebeurde. Er liepen wel 6 man tegelijk om 1 auto heen. En elk krasje en ieniemienie deukje werd genoteerd. Vonden het heel leuk om dit een keer van zo dichtbij mee te maken.



Daarna zijn wij uitgechecked en zijn we richting Tennessee gereden. Moet eerlijk zeggen dat ik heel blij ben met onze "Miep" in de auto, maar in de beboste bergen, raakt ze soms een beetje dwalende zeg maar. Dus nemen wij ook altijd de Rand McNally kaart mee. Want op de Rand McNally kaart staan ook wegen met groene stippeltjes. En die stippeltjes betekenen "Scenic routes". Heb van Miep nog nooit 1 groene stippeltjes weg gehoord helaas. Soms als ik rij verwacht ik dat ze toch echt een keer vreselijk uit der slof schiet tegen me. Want, ik luister namelijk niet altijd naar haar. Heel rustig verteld ze me dan, "Keren waar mogelijk" Soms wel drie keer achter elkaar. En de derde keer klinkt nog net zo rustig als de eerste keer, goed he van der? Dat was mij dus mooi niet gelukt. Af en toe zegt ze "voorsorteren naar links" en dan ga ik, eigenwijs als ik ben, soms rechts af. En zelfs dan, ja echt, zelfs dan blijft ze keurig beleefd. Niks geen heibel in de auto. Ze zegt heel kalm en rustig "Route wordt berekend" Ze is dus eigenlijk een hele toffe Miep. Maarja ik dwaal weer af, want ik had het over een groene stippeltjes scenic route. Hierin komt ze misschien nog wat te kort, maarja je kan nou eenmaal niet alles hebben toch? Maar wij volgden dus de groene stippeltjes route door Cherokee National Forest in Tennessee. Officieel heette hij de Veterans Memorial Parkway.



De state border van Noord Carolina naar Tennessee gepasseerd....








En zo kwamen we langs hele mooie plekjes en een prachtig meer genaamd "Watauga". Het was er zo onwerkelijk mooi. De honden hebben even lekker gezwommen en het water was er kraakhelder. Koud, maar helder, ha haha...



Stace en Connor liepen er met een noodvaart in, maar nog harder uit. Uiteindelijk hebben ze wel lekker samen gezwommen, maar het moest met wat meer rust gebeuren. De helden.....

Hier nog een filmpje van het Watauga meer






Na verderop nog een keer bij het meer te zijn gestopt voor een drankje, zijn we uiteindelijk weer naar huis gereden. En Connor was al weer toe aan de airco...... En had zijn plaats ingenomen. Hij was er klaar voor.



Groetjes Petra