Vanavond waren we uitgenodigd voor een housewarming party bij een collega van Ron, Chad. Chad heeft een paar maanden geleden een huis gekocht in Apex en vanavond gaf hij een feestje. Dit was ons eerste echte Amerikaanse feestje. 's Middags kwam Andy, ook een collega van Ron ook nog even bij ons thuis langs om te vragen of we nog gingen en of we dan met zijn drietjes konden gaan. Dus we hadden om kwart voor zes afgesproken en gingen met zijn drieen heen. Het huis zat al helemaal vol en Chad stelde ons voor aan zijn ouders en de verdere familie. Allemaal waren ze heel vriendelijk en verwezen ons gelijk door naar de tafel met eten. Die tafel stond echt helemaal vol met allerhande lekkernijen. Echt heel leuk en lekker vooral. Chad's moeder had heel erg haar best gedaan. Van gehaktballetjes tot appeltaart en cheesecake. Wat een werk zal het geweest zijn om dat allemaal klaar te maken. Helaas regende het pijpenstelen en Chad's vader stond onder de parasol het vlees op de BBQ klaar te maken. Helma en Rob kwamen ook nog even langs en nog een andere collega van Ron. Het was gezellig zo met zijn allen even te kletsen. De familieleden, Chad's roommate welke een vrouwelijke roommate bleek te zijn en zijn vriendin waren heel aardig en erg geinteresseerd hoe wij nou toch dat Nederlands konden praten. Het was ook wel grappig want Rob en Helma en Ron en ik, vallen toch wel in de categorie lange Nederlandse mensen, dus dat viel al direct op en toen gingen we ook nog raar praten tegen elkaar dat ze dachten dat we uit Finland kwamen. Ik vertelde dat dat een ander land is. Leuk hoe ze die link vanuit zichzelf maken. Ze hadden dus ook het idee dat de mensen in Nederland vast allemaal zo lang waren. En dat terwijl wij in NL vaak denken dat de Amerikanen zo lang zijn. In ieder geval de basketballspelers ;-) Maar het was reuze gezellig en ik vond het heel leuk om dit een keer mee te maken. Al moet ik eerlijk zeggen dat ik moeite had om het engels te volgen. Chad's familie en vrienden komen uit het zuiden van North Carolina en praatten met een "Southern" accent. En ik maar denken dat ik best een woordje Engels kan kletsen. Tot vanavond althans, want dat viel vanavond toch wel tegen eigenlijk. Maar dat zal het zelfde zijn als ik op een feestje in Limburg of Friesland zou zijn. Daar had ik de mensen waarschijnlijk ook moeilijk kunnen volgen. Ik heb ook toen we in Zierikzee kwamen wonen in het begin moeite gehad met het volgen van een gesprek met een Zierikzeeenaar. Maar ook dat begreep ik na vijf jaar een heel stuk beter. Vanavond was 1 ding in ieder geval duidelijk. De "Southern Hospitality" beviel mij goed ! Dat was zeker en ik vond het hartstikke leuk dat we er naar toe zijn geweest.
Groetjes Petra
4 opmerkingen:
Nou, de Amerikanen zijn helemaal niet lang, hoor!!! Neem dat maar van een (niet eens zo lange) Nederlandse aan, die jarenlang op zoek was naar iemand, die tenminste langer was dan zij (Rick is 4,5 cm langer ;)).
Ik weet wat je bedoelt met dat accent, nu versta ik alles, maar ik heb eens een vrouw uit Raleigh-Durham (Roooolie-Drm) moeten doorgeven aan mijn supervisor, want ik verstond haar na drie keer de stadsnaam zeggen nog niet!
Als je je het zuidelijke dialect eigen wilt maken, kan ik je het volgende geinige boekje aanbevelen: "Speakin' Suthern Like It Should Be Spoke!; a Dixie Dictshunary; Expresshuns uv the South - Unusual Rebel Words" (zie www.countryoriginalbooks.com).
Leuk zo'n feestje.
In het begin had ik ook heel veel moeite om het Engels allemaal te volgen, en dat was niet eens een Southern accent. Een kamer vol mensen in het Engels en ik was al gauw de draad kwijt bij mijn man's familie. Maar het komt wel hoor!
Ik herken dat ook, dat southern accent is soms wel moeilijk te volgen, maar mensen doen erg hun best, en het word ook makkelijker. The southern hospitality is er zeker, die bevalt mij hier ook prima. Fijn dat je het zo naar je zin hebt. Knuffel voor the dogs !
Een reactie posten