Gistermorgen eerst een bakkie wezen doen met de Nederlandse vrouwen, bij Jessica dit keer. Tot onze verbazing constateerde we weer dat het gesprek uiteindelijk weer (zoals vaak) op eten uit kwam, hahaha. Is ook een heel leuk onderwerp natuurlijk. Maar via ziektekosten verzekeringen en gebeurtenissen op tv, kwamen we toch ineens ergens anders op en was het weer gezellig om lekker even Hollands te klessebessen ;-)
Ik was van de week trouwens ook bezig geweest voor een tandarts. Eugenie heeft een hele fijne tandarts vertelde ze, dus had ze zijn gegevens doorgegeven. Waarna ik naar onze verzekering had gebeld. Ook nog een gedoe hoor. Want ik kreeg een pratende computer aan de andere kant van de lijn en moest dus gewoon antwoord geven met yes en no. Dat ging best aardig, maar daarna kwam een vraag waarbij ik mijn geboorte datum moest inspreken. Afijn de dag en de maand gingen goed, maar het geboorte jaar kwam niet lekker door. 1970 werd 1977, en toen 1950 en daarna 1917. Ik werd steeds ouder met de minuut. En elke keer vroeg hij "Is this Correct?" En dan kon ik yes or no zeggen. "No", riep ik na de vierde poging. En dan antwoorde "Compie" heel irritant met "Oeps, my mistake" en begon de riedel op nieuw. Er was geen keuze mogelijk om met een echt iemand te praten helaas. Maar opeens na poging nummer 5 gaf hij het op en werd ik toch nog doorgeschakeld naar een live persoon, waarbij ik alles nog een keer mocht gaan vertellen. Om het hele verhaal even af te maken. Mijn verzekering vergoed dus de behandeling bij deze tandarts niet, omdat hij geen "afspraken" heeft gemaakt bij hen. Nou zou de verzekeringsmevrouw me een lijst toe gaan sturen met de tandartsen die wel legaal zijn, zeg maar. Op mijn vraag of ze dan ook gelijk een lijst wilde sturen van huisartsen zei ze dat ze daar niet aan kon beginnen??? Afijn de zoektocht duurt voort.....
Aan het eind van de middags had ik een afspraak gemaakt bij de dierenarts voor Stacey en Connor voor hun jaarlijks inentingen. Ron kon gelukkig met me mee en dat vond ik wel zo prettig. Moest eerst allemaal formulieren in vullen. Voor Connor een blauw blaadje en Stace een roze. En nog een lijst met allerlei andere vragen en overal je handtekening bij natuurlijk. Afijn ik zat nog niet net en de mevrouw achter de receptie riep me alweer. Ohhhhh is Stacey een mannetje... Dan moet u een blauw forumliertje invullen hoor. Ok, en ik ging weer opnieuw invullen, maakt het uit. En terwijl ik aan het invullen was had de mevrouw achter de hoge receptiebalie nu een blik op Stace en Connor geworpen. En begon met een superhoog stemmetje tegen hen te praten. Helemaal door het dolle heen natuurlijk die twee. Ron blij, ha ha ha. Afijn deel 1 gereed. Toen op de weegschaal. Ook dat ging aardig als die mevrouw maar niet weer op een hoge toon tegen ze begon te praten. Connor had op weg naar de weegschaal dus ook een uitbraakpoging en versierde het om twee voorpoten op de balie te krijgen, waarna hij net met die twee glimoogjes een blik op de mevrouw met dat hoge stemmetje kon werpen. Die daarop weer haar hoge stemmetje liet horen.... Poging geheel geslaagd voor Connor, ha ha ha.
Daarna even wachten en werden we door een mevrouw met een blauwe broek en een bloemetjes blouse naar een behandelkamertje geroepen. Ron tilde dus meteen Stace op de behandeltafel, maar nee, nee, zij was maar de assitente hoor. Dus Stace er weer af. Wederom weer een hele lijst met vragen en de nodige "ahhhhh they are adorable" (weer op hoog stemniveau) waar Stace en Connor weer hartelijk op reageerde met knuffels en gekwispel. Het was duidelijk die hadden het hier wel naar hun zin. De assitente vroeg of ze een "Candybag" mochtten. Uhh, ja denk het wel hoor, zei ik. En toen verliet ze het hokje en kwam snel daarna weer terug met twee zakjes gevuld met hondensnoepjes. Oh, dat is wel heel erg lief zeg, zei ik tegen haar. Daarna vertrok ze met stille trom en liet ons achter in het hokje. Even daarna kwam er een jonge vrouw met een blauwe broek en een blauwe blouse. Met in ons achterhoofd de vergissing met de assitente voor dierenarts, wachtten we nu maar af. Maar dit was dus wel de dierenarts en ook zij op hoog niveau, "They are lovely" en ze ging op haar hurken bij hun zitten. Connor die niet vies is van een knuffel dringde zich naar voren en kroop haast in haar. De dierenarts vond het allemaal goed en was helemaal onder de indruk. Ze kon op haar gemakje in zijn ogen, oren en tanden kijken en vond ze enorm "well behaved" Ha ha ha.... die had vast Connor's uitbraak poging op de balie gemist. Afijn daarna nog uitgebreid de rest van het hondenlichaam bekeken en gevoeld en toen kwamen de prikken. Ook dat vond Connor geen probleem en kroelde ondertussen gewoon door met zijn lieve dierenarts. Wat een portret is die hond toch. Daarna was Stace aan de beurt en die rook van alles en nog wat in dat hokje en was daardoor wat meer op zijn hoede. Maar na het hoge stemmetje was ook hij om. En ogen, oren, tanden alles liet meneer aan zich keuren. Daarna ook de injectienaalden in zicht en wat doet die Connor, die komt ineens naar voren met een hoofd van "geef die maar aan mij want dat was net wel leuk". Het is echt een lekkere druif... Afijn na de injecties in de goede hond te hebben gedaan namen we afscheid van deze dierenarts en vooral Connor vond dat toch wel weer jammer. De dierenarts moest er erg om lachen en zei dat ze ze niet vaak zo mee maakt.
Daarna zou ze het Europese hondenpaspoort invullen voor ons. Het mooie hiervan is dat alles ook in het Engels staat en dat ze daardoor hier nu precies wisten wat voor inentingen ze in NL gehad hadden. Hier hebben ze precies dezelfde cocktails en merken voor de inentingen en dat gaf me toch een goed gevoel. En na het invullen van hun paspoort en de nieuwe penningen voor de Rabies, mocht ik betalen. Dat is hier toch wel een stukje duurder dan in NL. Nou kregen ze in NL ook altijd snoepjes van de dierenarts en dat was ook een hele leuke praktijk, maar hier kregen ze een hele zak met snoep mee, ha ha ha. En tja, dat kost dan wel zo'n $ 100,- meer (Ahum) Maar heb er toch een goed gevoel aan over gehouden en dat is toch ook wel fijn, moet ik zeggen. Maar zoals het in NL gaat is toch vertrouwder, zonder al die papieren massa.
Groetjes Petra
7 opmerkingen:
Wat de verzekering betreft, denk ik dat de werknemer van je man wel een boekje heeft met de namen van artsen die bij de verzekering zijn aangesloten, of een website met die informatie, die regelmatig wordt ge-update.
Nou je bent weer een dierenarts ervaring rijker en een "paar" dollar armer.
In nederland heb je ook het gesodemieter met de nieuwe zorgverzekering.
Met welke zorgverzekering heeft jouw arts of tandarts een contract afgesloten.
Een amerikaans model hihihi
Erna
Praat me niet over verzekeringen ! Hier lachen wij ons rot wat we voor de katten betalen elke keer, dat word weer schrikken als we in NL gaan. Maar ja, je kiest voor dieren of niet. Knuffels voor de viervoeters. Have a good one !
Ben je nog in Nederland verzekerd?? Wat een gedoe dan allemaal he, ik kan me voorstellen dat het een onderwerp van gesprek is en blijft... Wat een schatjes zijn het toch en je wilt het beste voor je dieren, het zijn en blijven je kinderen, Fijn weekend!
@ Anonymous
Inderdaad nu de website gevonden ;-)
@ Patricia
We zijn hier in Amerika verzekerd en het blijkt dat niet elke tandarts zomaar kan dus.
Maar hebben nu een lijst waar we uit gaan kiezen. Volgende week wel te verstaan, eerst inderdaad, Weekend!!
Groetjes Petra
Ik denk dat Stace en Connor wel elke week naar de dierenarts willen :)
Nou wij hadden het al vergeleken en mijn nieuwe da blijkt een stukje voordeliger te zijn dan jouw nieuwe da ;-))
Nou ja als het maar goed gaat met de boys, dat is je alle geld van de wereld waard toch!!
Een reactie posten