Rebecca Lynne

Vandaag was het weer een heerlijk weertje. En... voor het eerst dit jaar het gras gemaaid. Was eigenlijk best wel weer even leuk. Zo'n vers groen kleurtje en al helemaal die geur. Vers gemaaid gras. Dat vindt ik altijd zo lekker ruiken. Zelfde als de geur als het een poosje droog is geweest en dat het dan gaat regenen. Ruikt ook zo lekker. Maar ik dwaal af. In mijn korte broek achter de grasmaaier aan. De hondjes hadden ook een lekker tuindaagje. Het was niet te warm nog voor ze dus ze liepen een beetje te spelen en te rennen. Lekker.
Vanavond hadden we afgesproken met Chad. Die van de bomen planten en van het poolen van vorige week met zijn verjaardag. Zijn vriendin Rebecca zou optreden op het NC state University voetbalterrein in Raleigh. Daar werd een liefdadigheids bijeenkomst gehouden voor Relay for Life van het Amerikaanse Kankerfonds. Een heel goed doel en de studenten hielden een soort van loop op het voetbalveld en daar gaan ze mee door tot morgen ochtend vroeg. Ze blijven dus de hele nacht doorlopen om geld op te halen voor het goede doel.



Vond het leuk om te zien. Er werden van allerhande spullen verkocht. Gebakken muffins, blikjes limonade, eten van de BBQ en nog veel meer spullen. En de opbrengst voor Relay for Life. Vorige week was er bij ons op de fitness school ook al een speciale Relay for life dag. Amerikanen zijn echt heel gul voor goede doelen en vond het mooi om te zien hoeveel studenten er aan deze actie meededen. En Rebecca zou dus op gaan treden. Ron had me al verteld dat ik haar muziek zeker leuk zou gaan vinden. En van de week hadden we al naar haar website gekeken en wat muziek geluisterd. En inderdaad daar hou ik wel van. Ze schrijft helemaal zelf haar muziek en songteksten, speelt gitaar en kan super zingen. Echt heeeel knap. En nu vanavond op het voetbalveld bij de studenten. Al was de temperatuur nog goed, er stond een flinke wind die het zand van het voetbal veld deed opwaaien, maar Rebecca zong echt ontzettend goed. Vorige week toen wij hadden staan poolen had ik dat echt niet achter haar gezocht. Zo'n mooie stem en ze zong heel makkelijk. Hadden het al es gehad over een "open-mike" avond waaraan ze heeft meegedaan. En dat ze het eigenlijk voor de leuk deed, maar ze heeft echt hele leuke liedjes. Liedjes die gelijk blijven hangen. Ze vertelde ook dat ze gezongen heeft met Chris Daughtry. De jongen die nu mee doet met American Idols. Hij komt ook uit North Carolina en in Idols is hij op het moment mijn favo zanger. Heerlijke stem heeft hij. Hoop echt dat hij Idols gaat winnen trouwens.Grappig om dat te horen dat Rebecca hem dan ook kent. Persoonlijk vindt ik de muziek van Rebecca een beetje lijken op de rustige nummers van Anouk. Op Rebecca's website kun je onderaan stukjes muziek beluisteren en een aantal clips van een optreden bekijken. Maar natuurlijk had ik mijn camera ook meegenomen....



en een filmpje....


View this clip on Vimeo

Nadat ze opgetreden had hebben Ron en ik mooi haar cd gekocht. Vindt het zo knap dat iemand dat kan en op zo'n mooie manier. Ze had alleen haar gitaar en het leek of er veel meer mensen meespeelden. Kortom Rebecca Lynne heeft er twee fans bij. Nederlandse fans nog wel liefst !!

Groetjes Petra

Met Libelle in de zon

Na een hectisch ochtendje vanmorgen koffie wezen drinken met de Nederlandse vrouwen. Dit keer bij Eugenie. Had vanmorgen weer een aantal telefoontjes, dus was eigenlijk iets te laat, maar gelukkig stond mijn Fresca nog koud. Even voor de niet Fresca kenners, fresca is een citrus achtige limonade met "zero calories". Had er nog nooit van gehoord voordat ik hier kwam, maar vind het erg lekker. We zaten buiten op het deck van Eugenie. In het zonnetje was het lekker, maar in de schaduw was er toch een fris windje waarna we besloten om uiteindelijk de koffie binnen voort te zetten. We hebben afgesproken om a.s. donderdag met zijn allen een keertje uit eten te gaan. Gezellig!
Op de terugweg naar huis ben ik nog even bij de Walmart in Cary gestopt. Had er hier een leuk t-shirtje gezien en wilde kijken of ze hem in Cary nog in een ander kleurtje hadden. Bij ons was hij inmiddels al weg. En ik had mazzel hij was er nog. Dus snel even bij de self check-out afrekenen en weer naar huis. Het was namelijk veel te lekker weer om in de Walmart te lopen. Er was een heerlijk zonnetje en wilde snel naar huis. Eenmaal thuis kwam ik erachter dat ik de belasting formulieren nog naar het postkantoor moest brengen. Oja...., maar vond het ook vervelend om dan thuis te komen en de hondjes gelijk weer alleen te laten. Dus eerst een stuk met hun wezen wandelen en daarna hondjes in de auto en op naar het postkantoor. Gelukkig was het niet zo druk en stond ik zo weer buiten. Ook weer afgehandeld, tijd voor leukere bezigheden dan belasting.
Vroeger in Nederland gingen we vaak even 's avonds een ijsje halen. In Hellevoetsluis altijd in de haven bij Stars en in Zierikzee bij Capri. Vond dat altijd gezellig en de hondjes mochten dan het wafeltje. Hier zit dat er eigenlijk niet voor ze in. En in de auto terug bedacht ik me dat dat hier ook kan. Waarom niet? Dus op naar de Dairy Queen en bij de drive-in een vanille icecone (zonder chocola)besteld voor ze. Daarna parkeren en klep open van de achterbak en om de beurt een likkie. Heerlijk vonden ze het.....



Natuurlijk waren er reacties te verwachten en alle voorbijgangers reageerden heel enthousiast. Stace en Connor trokken er zich weinig van aan en genoten van hun ijsje. Daarna terug naar huis en de tuin in. Eerst de honden de tuin in en daarna liep ik even terug naar de brievenbus en zie daar.... een dikke enveloppe uit Nederland !!! Ik herken het handschrift inmiddels. Het was van Erna. Er zat een hele stapel Autoweek boekjes in voor Ron en een Libelle.... Al lezend, met de stapel boekjes onder me armen liep ik terug naar de tuin. Stace en Connor waren helemaal aan het rollen in het gras. Ze kunnen zo lekker na-lekkerbekken die twee. En ik nam plaats op ons nieuwe terras in het zonnetje, met mijn verse Libelle!!




Heerlijk.... Hartstikke bedankt weer Erna!!!! (en zekers namens Ron!!)

Groetjes Petra

Twee maal bericht van de tandarts vanuit een kleine wereld.

Aller eerst kreeg ik van de week een telefoontje van de assitente van tandarts Jim. Ze had bericht gekregen van onze verzekering en gaf me het kostenplaatje door. Nou moet ik zeggen dat ik dat wel heel netjes vind. Je weet precies waar je aan toe bent en komt niet voor verrassingen te staan. Al met al kwam mijn "kronenfeestje" op een bedrag van $ 650,- dollars eigen bijdrage voor twee kronen. Als je het snel zegt valt het nog mee, maar je moet er niet over na gaan denken wat je allemaal met dat geld kan gaan doen. Afijn de vrolijke assitente vroeg me wanneer ze me kon opschrijven voor een afspraak. Nou zei ik, ik wacht het nog eventjes af. Maar de reden is eigenlijk dat ik in september als ik in NL ben, naar mijn oude tandarts ga om "ff te checken" zeg maar. "Ok, laat maar weten wanneer je er aan toe bent, zei ze, net zo vriendelijk als er voor. Verder had ik nog een afspraak gemaakt toen ik de vorige keer daar was en dat viel precies in de periode dat ik nu naar NL ga. En bedacht me dat voor de zekerheid nog even die datum te veranderen. Zat nog te twijfelen of ik daar weer naar terug ga of een andere tandarts ga zoeken. En ja september is nog een poos weg, dus toch maar een afspraak. Dus dat vertelde ik tegen haar. Ze vroeg meteen: "Ga je naar Nederland?" Hoe weet zij dat nou? dacht ik. Maar zei,"Uh ja, dat klopt". Oje, dacht ik, die heeft door dat ik naar mijn eigen tandarts terug ga. Maar nee dat dacht ze niet want er volgde: "Ohhhhhhh how nice....", luid roepend door de telefoon. Ze kwam zelf uit Schotland en niks is er zo leuk dan om terug te gaan naar je geboorteland. Ik stond verbaasd over haar enthousiasme. Uh, ja inderdaad, zei ik. Heb er veel zin in, maar Schotland is ook heel mooi, zei ik. Ja, prachtig vertelde ze en ze vroeg me of ik er geweest was. Nou ja eigenlijk wel, we zijn daar naar toe op huwelijkreis geweest, vertelde ik haar. "OOoohhhhh how lovely, that is just the perfect place to be on your honeymoon". Het was duidelijk ik had punten gescoord door deze opmerking bij de assitente, ha ha ha..... Ze gaf me nog een gratis verhaal over Schotland en hing op met een vriendelijke, "Bye now sweetie...., have a good one". Have a good one wil hier zeggen nog een hele fijne dag vandaag. Wat door veel mensen gebruikt wordt hier. En we hingen op..... Ik weet niet of ik haar ooit nog zal zien, maar ze was wel erg vriendelijk voor een assitente.
Nu het verhaal van tandarts nummer twee. Mijn moeder had vandaag een afspraak met de tandarts. Onze hele familie gaat naar dezelfde tandarts. Tandarts Santana in Rotterdam. Afijn ze had geen leuke vooruitzichten want ze moest door een ontsteking een wortelkanaal behandeling ondergaan. En zoals ik al eerder vertelde die tandarts klets altijd je oren van je kop af. Maar wel altijd op een gezellige manier. Zo ook bij mijn moeder dus vandaag. Halverwege de behandeling zegt hij tegen haar, "Dat is ook wat van Petra?". Moeder lag met mond open en keek verbaasd. "Hoe bedoel je", vroeg ze? "Nou van die vijf kronen?", zei hij. Nou het is dat mijn moeders mond al open was, maar anders was haar mond zeker open gevallen, hi hi hi. Hoe weet jij dat nou mompelde ze wat? Nou je schoondochter was hier en vertelde er van. Mijn broer en schoonzus en hun dochter Monique komen ook bij die tandarts natuurlijk. Maar de tandarts was nog niet klaar. Hij vertelde dat hij er niks van geloofde. "Petra heeft een heel sterk gebit en had echt nooit wat, kon zelfs geen tandsteen bij haar vinden, dus ze moet maar es even goed nadenken", zei hij. Mijn moeder vertelde dat ik inderdaad ook twijfelde en van plan was om hem in september met een bezoekje te vereren". "Hoe gaat het nou in Raleigh met haar". Mijn moeder viel van de ene verbazing in de andere. Dat hij zoveel onthouden had? Wel heel erg leuk eigenlijk van hem. Zowaar via mijn moeder een berichtje van mijn oude tandarts. Zal hem van de week maar es even bellen voor een afspraak in september. Vorig jaar had ik zoiets van voorlopig geen tandarts meer, en nu? Nu ben ik blij dat ik even bij hem te raden kan gaan in September. Hoe raar kan iets lopen?

Groetjes Petra

Afzwemmen en afslaan en opdreggen.

Vanmorgen eerst wezen zwemmen. Afgelopen vrijdag ook en in de sauna ging het gesprek over zere voeten. Ja, soms komen er echt de vreemdste onderwerpen voorbij. Maar nu dus over zere voeten. En ik heb al een poosje last van mijn rechter voet. Een beetje beurs gevoel onder mijn voetzool. Maar eigenlijk nooit bij stil gestaan verders. Maar deze vrouw vertelde dat dus ook en zij was er mee naar de dokter geweest en naar de lerares van de aquafitness. Zij raadde haar aan om aqua fitness schoenen te gaan dragen tijdens de les. En dat had ze gedaan en zij had nu geen last meer van zere voeten. Nou ik had dus nog nooit van aquafitness schoenen gehoord en vroeg aan haar wat voor schoenen dat dan waren. Dus ze liet ze zien. Onderop zitten gaten in de zool zodat het water er uit kan en ook van boven is het water doorlatend. Grappig.... Ik vroeg haar waar ze ze gekocht had en dat was bij Omega Sports in Crossroads. Dus zaterdag zijn we daar geweest en heb ik een paar gekocht. Dus vanochtend voor het eerst naar de zwem met de nieuwe schoenen aan. Echt charmant is anders hoor. Badpak aan en van die mooie gympen eronder, ha ha ha. Maar eenmaal in het water ziet niemand het meer, hield ik me voor. Ik liep het zwembad in en ineens kreeg ik het gevoel van vroeger met afzwemmen. Dan moet je ook met je schoenen aan zwemmen. Moest er eigenlijk een beetje om lachen. Maar mijn mede aqua fitnessers zagen meteen dat ik "beschoend" was en feliciteerde me met mijn aankoop. Leuk, die spontane reacties.
Afijn, bij de eerste pas merkte ik al dat het door die schoenen toch wel een stukkie zwaarder was nu. Poeh hey. Maar afijn daar kwamen we voor niet waar? En nu ook maar hopen dat het met mijn voet wat beter gaat de komende week.
Vanmiddag met de hondjes aan de wandel geweest en even in de tuin met ze gezeten. Het was weer heerlijk weer vandaag en voor vanmiddag had Ron aan het eind van de middag een Teetime afgesproken op Crooked Creek, de golfbaan vlak bij ons.



We hadden van de week een kaartje in de bus gekregen dat je met twee mensen kon golfen en dat er dan 1 gratis was. Dus wij wilden wel van dit aanbod gebruik maken. Rondom Crooked Creek staan allemaal mooie huizen en dat is ook wel heel leuk om te zien tijdens het golfen. Maarrrrr je moet natuurlijk ook een beetje op letten hoe je slaat, ha haha. Hoor je luid gerinkel, dan was je slag duidelijk te hard ;-)



Op deze foto kun je goed zien hoe dichtbij de huizen bij de baan staan. Nu is het wel zo dat als je bijna gaat putten je niet meer zo hard slaat, maar met mij weet je dat nooit, ha ha ha. Zo ben ik een specialist in het vinden van bunkers (een stuk op de golfbaan gevuld met zand) Waar ik meestal pas na drie slagen of zo weer uit ben.....



Het was weer leuk om even weer lekker te wandelen en wat te golfen. Voor ons was het alweer een tijdje terug. Maar nu het weer wat betere temperaturen gaan worden is het leuk om weer te golfen.



Het was heerlijk rustig en we hadden alle tijd aan ons zelf. Wat ik altijd het lekkerste vind. De ene hole gaat gewoon beter dan de andere. En als het dan net even verkeerd gaat is het fijn dat er niemand achter je staat te wachten.



Overal hoorde je de vogeltjes fluiten, eekhoorntjes die over de baan heen rennen en de mooie tuintjes van de huizen langs de baan. Het was gewoon even heerlijk!!!
En ook zagen we de schilpadjes weer zonnen. Het weer was er ideaal voor.....





Een pinetree, van onder af gefotografeerd....



De Crooked Creek baan is heel erg glooiend. Sommige zijn echt flinke heuvels en Ron had de bal op het gedeelte geslagen waar je moet putten, maar was er met dezelfde vaart weer af gerold. Dus die kon op zoek naar zijn balletje. Mijn balletje lag er nog voor en ik liep er naar toe. Zoals je hier op de foto ziet.



Maar terwijl ik daar naar toe liep zag ik een mevrouw half in de bosjes bukken en het water in lopen. Ook raar? Mmmmm beetje vreemd? En dat op zo'n golfbaan. Ron zag ik voorbij gaan op zoek naar zijn balletje aan de andere kant van die heuvel. En terwijl ik verder liep zag ik dat er wat in het water lag. Kon niet goed zien wat het nou was, maar die vrouw stond er aan te trekken en haar zoontje stond er bij.
En nog liep ik door naar mijn balletje, maar moest er steeds naar kijken. En ik besloot toch maar even naar die mevrouw te lopen. Ze zat inmiddels op haar hurken half in het water. En terwijl ik nu op een paar meter afstand stond zag ik het... Het was een hond die in het water stond. Een labrador. Een ouwetje zo te zien. Ik vroeg of er iets met de hond was. Nouw zei ze "He's stuck". Oh jee... de hond zat vast in de blubber. En het was geen klein Labradortje. Het was echt een Labrador met een flink (Amerikaans)formaat. Het was echt zielig. Ik probeerde haar dus te helpen. Maar dat ging niet lukken. Dus ik riep: "Ron".... maar geen gehoor. Ron was helemaal aan de andere kant en had natuurlijk al helemaal geen hond gezien. Dus ja wat moet je dan? Eigenlijk maar 1 oplossing... met mijn golfschoentjes dan maar de bagger in om die vrouw en hond te helpen. En na veel gesjor en getil hebben die vrouw en ik haar uit de bagger gekregen. Eenmaal aan de kant was de hond uitgeput en zakte in heen. Het bleek dat ze al 13 jaar was en slechte achterpoten. Vroeger toen ze nog jonger was dook ze altijd die poel in zei de mevrouw en nu had ze dat dus weer gedaan, maar kwam er niet meer uit. Wat een verhaal weer zeg. En die Ron maar zoeken. Ik had inmiddels een hond gevonden en gered. Hey, zei die mevrouw, daar is je man. En van boven af de heuvel zag ik Ron staan kijken wat ik nou in hemelsnaam aan het doen was. Had modderschoenen en handen tijdens een rondje golf???? Ik vroeg de mevrouw of ik haar nog ergens mee kon helpen en ze zei dat het al weer wat beter ging met de hond en ze bedankte me vriendelijk en ik liep daarna terug naar Ron. Waarbij zo ongeveer de vraagtekens boven zijn hoofd cirkelden.... Ja, kan er ook niks aan doen hoor. Maar zonder baggeren hadden we haar er niet uitgekregen denk ik, ha ha ha. Hij dacht dat ik wat met die mevrouw had staan kletsen. Dat doe ik namelijk meestal met mensen met honden, dus hij had zoiets van hoe kom je nou aan die bagger overal, ha ha ha. Met een handdoekje voor het golfen heb ik wat gepoetst hier en daar. Maar ik moet eerlijk zeggen dat het daarna een stuk minder ging met mijn golf ;-) Besefte later pas hoe zielig het voor die hond was.



Een foto vanaf 1 van de heuvels....



Uiteindelijk waren we in de avond klaar met de 18 holes. Wat een mooie baan, met een wel hele rare ervaring.....



Groetjes Petra

Dogshow in Raleigh

Vandaag was er bij ons in Raleigh een hondenshow.En eigenlijk hadden we geen Beardies verwacht, maar er waren er maar liefst 3 Beardies. Vandaag was de show van de Fayetteville kennel club en gisteren van de Carolina kennelclub en vrijdag van de Durham Kennelclub en donderdag en woensdag van nog twee andere kennelclubs. Alle kennelclubs uit de omgeving doen in diezelfde week hun show. Helaas hoorde ik pas gisteren van alle shows, dus alleen zondag geweest.Op de parkeerplaats bleek al dat er veel honden waren. De hele parkeerplaats stond vol met campers en caravans. Een soort van hondencamping maar dan op een parkeerplaats.







Op de parkeerplaats zagen we een Beardie lopen en laten we die mevrouw nou net kennen van de Carolina Beardie club. Grappig om tussen al die campers als eerste hond een Beardie te zien. Zo leuk, we wisten echt niet wat we moesten verwachten van deze show, maar hij was groot, erg groot. En veeeeeel honden. Er waren 14 ringen waar de honden uit de verschillende groepen gekeurd werden. De Beardies zitten in de "Herding group" en waren in ring 6. Wij hebben met Stace en Connor ook in Nederland en Belgie voorheen wat shows gelopen, maar hier waren wel heel erg veel rassen aanwezig. Ook veel andere rassen. Van de Rotweilers waren er heel veel en van de Border collie weer heel weinig. Zag maar twee Borders, terwijl in Nederland daar toch altijd veel van mee doen op een show. De punten aanwijzing ging wel wat anders. In Nederland loop je voor U-tjes. Maar hier ging het om punten. Degene die wint krijgt een punt en met 16 punten mag je een nestje hebben met een teefje. Hoeveel punten je nodig hebt voor kampioen dat werd me niet helemaal duidelijk. Al met al was het sfeertje wel een beetje hetzelfde als bij een Nederlandse show. Vind het prachting om naar de honden te kijken, maar ook naar de baasjes. Gek toch dat je eigenlijk wel het soort mens bij het soort hond kunt schatten. Niet altijd natuurlijk, maar zo op een hondenshow zie je toch wel een bepaald soort mensen met een bepaald soort hond. Net als in Nederland. Vond het allemaal heel leuk om te zien en mee te maken.



de doggen (groot en klein)



De Briards





Tussendoor zijn we nog even naar de winkeltjes geweest, die er ook zat waren....(YEAH !!)



En terwijl we daar liepen kwamen we een van de deelnemende Beardies tegen. Het bazinnetje kenden we ook van de Carolina Beardie club. Leuk om even weer bij te kletsen. We hadden haar en deze Beardie voor het laatst gezien bij de Christmas Beardie Bounce. Ze was toen jarig en had een heuse Birthday doggiecake gemaakt. Vond dat toen zo leuk.



Daarna weer naar binnen al waar de Rotweilers aan de beurt waren.



We kwamen in de buurt ,Collies...



en zie daar, Bearded Collies.....











Deze mevrouw hadden we ook al es vaker ontmoet tijdens een van de bijeenkomsten van de Bearded Collie club van North Carolina. Haar beardie had vandaag gewonnen. En het was een heerlijk knuffel. Toen we haar zagen op de Rally dag in Augustus van de Carolina Bearded Club was ze nog een heel klein pupje en nu..... echt een heel lief Beardie dametje, denk dat Stace en Connor heel graag even met haar hadden willen rennen.....



Ook nog even een filmpje......


View this clip on Vimeo

En een fotootje van onze inkopen, want dat is net zoals in Nederland heerlijk natuurlijk op een hondenshow, hi hi hi.....




Groetjes Petra

En dat vieren we met.......

Een tompouce



Vandaag dus een jaar geleden vertrokken we met de hondjes richting Washington. Kan het me nog heel goed herinneren. Voelde me heel raar die dag. Dat rare gevoel begon vooral toen we ons huis verkocht hadden. Een soort van vreemd onderbuikgevoel, moeilijk te omschrijven. Het laatste afscheid nemen van familie en vrienden. Waar zakdoekjes toch wel op zijn plaats waren. En dan de hondjes af geven bij de Turkse KLM meneer. Oh wat moeilijk was dat. En wat blij was ik dat ik ze in Washington weer zag. De aardige stewardess die waarschijnlijk de spanning van mijn gezicht kon lezen. En toen aankomst in Washington, de rit naar Cary. Het appartement en de zoektocht naar ons "plekkie". We hebben een hoop gedaan dit jaar en weer een hoop geleerd. Het was een hele ervaring die ik heel bewust heb meegemaakt. Sommige dingen verliepen voorspoedig en andere wat minder. Maar als ik nu terug kijk op dit jaar denk ik dat we het helemaal zo slecht niet hebben gedaan en dat we nu behoorlijk ons draaitje gevonden hebben. In ieder geval ben ik heel blij met "ons nieuwe plekkie" want ik soms ineens "thuis" noem. Want zeker de eerste maanden was "thuis" toch wel in Zierikzee naar mijn gevoel. Maar zo langzamerhand komt er wel een keerpunt. De hondjes weten inmiddels ook hun stekkie weer en zijn aan hun nieuwe plekje gewend.
Vanavond zijn we lekker wezen eten bij Biaggi's. Dit is een Italiaans restaurant in Cary.



Had als voorafje, om het Zeeuwse er toch in te houden, lekker mosselen. Ze waren heerlijk!



Kortom een jaar geleden was dit echt DE dag voor ons en nu een dag zoals andere, maar dan met een tompouce en mosseltjes en mooie herinneringen!

Groetjes Petra

"Pool" Birthday party

Gisteravond waren we uitgenodigd voor het verjaardagsfeestje van Chad, Ron's collega, in Jillians in Raleigh. Jillian's is echt midden in Raleigh en een soort poolcafe/restaurant/speelzaal.



Dit is het hoogste gebouw van de skyline van Raleigh. De Hanover II, van BB&T. Zo 's avonds is hij wel erg mooi verlicht. Parkeerplek zat net om de hoek van Jillians en buiten kwamen we Chad's zus al tegen. En we hebben samen de parkeermeter bestudeerd, want dat was nog niet zo makkelijk. We waren al es vaker hier geweest en toen ging het ook al niet zo lekker. We zijn het gewoon verleerd al die betaalautomaten. Hier in de omgeving hoef je (heerlijk) nergens te betalen voor een parkeerplekje. Maar in het centrum van Raleigh dus wel. Overigens ook maar drie dollar voor de hele avond. Dat is in Rotterdam toch wel iets anders ;-)
Eenmaal binnen Chad natuurlijk gefeliciteerd. Het zag er allemaal hartstikke leuk uit en hij had twee pooltafels gereserveerd en er stonden allemaal hapjes klaar.





Ron aan het biljarten met de jarige.....



Het was hartstikke gezellig en ik heb zelfs getracht te biljarten, ha ha ha. En wonder boven wonder was het groene tapijtje op de tafel na mijn spel nog steeds scheurloos en waren alle ballen op de tafel gebleven ;-)



Het was heel leuk om met Chad's vrienden en familie te kletsen. Het leukste vond ik toch wel de opmerking van Chad's zus. Ze vroeg waar mijn accent vandaan kwam. En ik vertelde dus uit Holland. Oh, zei ze. Hoe lang heb je daar gewoond? Nou, zei ik, ik ben er geboren. Ga weg, zei ze. Dat meen je niet. Ja hoor, zei ik. Nou dat had ze helemaal niet gedacht, vertelde ze. Wat leuk dat je nu dan met je Amerikaanse man hier woont. En ik moest zo lachen, want ze dacht echt dat Ron Amerikaans was. Dus ik vertelde dat hij ook Nederlands was. En alweer "Get out of here....". Moet zeggen dat ik het eigenlijk wel heel leuk vond dat ze dat vertelde. We zijn morgen een jaar in Amerika. En om dan te horen dat ze denken dat je een Amerikaan bent is toch wel grappig. Een jaar alweer.... Zo snel gegaan.....

Groetjes Petra

Na regen komt zonneschijn

En dat was hier vandaag ook het geval. Gisteren kwam het met flinke hoeveelheden naar beneden, maar vandaag een stralend zonnetje.



Dat is het mooie van hier, vindt ik persoonlijk. De regen duurt nooit lang en het was gewoon even nodig voor de tulpjes (en onze grassprietjes). Vandaag wezen koffie drinken wij Helga. Eugenie was jarig vandaag dus er was taart alom. Liesbeth had een cake gebakken met chocolade er omheen. Helga had lekkere bladerdeeg met aardbeien en Eugenie had zelf ook een taart gemaakt met cake en heerlijke vruchten en slagroom. Dus ik heb gezondigd en heb een punt genomen van de cake met vruchtjes. Hij was heerlijk.
Afgelopen maandag en dinsdag was Stacey niet helemaal in orde. Had hem en Connor zondag een kluif gegeven en die was niet helemaal goed gevallen bij Stace. Wat dus resulteerde dat we (lees Ron) maandagnacht drie keer met hem naar buiten konden. De arme ziel had echt krampen. De maandag zelf was het nog niet helemaal toppie. Geef dan altijd beschuitjes, maar ook die vielen niet goed. Dus maar even een dagje eten overgeslagen. Wat natuurlijk tot grote vreugde van Connor was, want die ontfermde zich wel over de bak met voer van Stace. Net zo makkelijk werkte hij alles naar binnen. De lekkerbek! Dinsdag ging het gelukkig al een stuk beter met Stacey en die middag ook weer wat eten gegeven.En dat ging goed. Vandaag was hij weer kiplekker en wilde weer flink rennen en spelen en dat is altijd een heel goed teken bij Stace. Gelukkig maar....



Wat nou vrouw?



Ik zit gewoon even lekker bij baasje buiten op de oprit van het uitzicht te genieten.



Kan nu weer lekker alles in de gaten houden. Dus nu even niet storen graag ;-)

Groetjes Petra

Groen is gras

Het gras van de buren is altijd groener.....En dat was vorige week het geval bij onze Nederburen in Camp Lejeune. Mary-Ann had op haar blog een foto geplaatst van hun huis en met prachtig groen gras er omheen. Ik stond helemaal versteld dat het gras bij hen al zo groen was. Bij ons is het namelijk plukkerig groen. Met hier een daar een pol super groen en de rest gelig. Nou is dat bij ons bij de directe buren ook zo, dus stond er eigenlijk niet bij stil, maar nu ik die foto had gezien had ik aan Ron gevraagd of dat dan ander gras was. Ook hij naar die foto kijken dus. Ja hij wist het ook niet en bedacht dat een rondje kunstmest over ons gazonnetje geen kwaad kon. Dus wij naar de plaatselijke Gamma en de nodige spullen gekocht. En flink aan het strooien geweest. Met kunstmest en met nieuw graszaad. Ook de stukken aan de zijkant van de tuin die plat gereden zijn door het bouwverkeer, weer ingezaaid en van een nieuw laagje aarde voorzien. Al met al een hele klus nog. Maarja, je wilt groen gras, of je wilt het niet.
Later las ik dus in de comments onder het betreffende stukje van Mary-Ann dat het een foto was van eerder dat jaar en vandaar het groene gras. Ik moest zo lachen. En wij maar denken, hoe doen ze dat toch? Wij zijn toch ook heel lief voor ons gras? ha ha ha. Maar nu begreep ik het. Heb het daarna tegen Ron verteld. Ohhhh vandaar..... Maar desondanks is ons geel/groene gras nu verwend met een lekker "Fertilize" kuurtje. En bovendien vandaag getrakteerd op een lekkere regendag. Onze grassprietjes zullen weer zo blij zijn dat ze bij ons zijn komen wonen en vast en zeker zich naar een tikkie groenere kleur gaan kleuren.....

Groetjes Petra

Ben er erg blij mee

Nou ben wel heel blij met ons nieuwe fototoestel. Hij doet het erg goed.
Ben de tuin in geweest en heb alle bloesempjes en blommetjes even van dicht bij gekeken met de digitale macro stand. Erg leuk om te doen. Deed dit voorheen ook met mijn spiegelreflex camera, maar dat filmrolletjes gedoe is ook maar niks. Bovendien kun je hier als de foto niet gelukt is hem er gelijk af gooien. Ideaal !!
Hier de Perzikboombloesem.



en deze....



en nog iets dichterbij....



en heeeel dichtbij....



De bloesem van de perenboom. Waar overigens geen peren aan komen trouwens, hi hi hi. Dit is de amerikaanse perenboom, die vol bloesem zit in het voorjaar en in het najaar mooi verkleurd.



En eentje nog dichterbij.



De japanse kers



en eentje nog dichterbij.



De narcis uit Lisse ;-)



en nog dichterbij.



en heeeeeeel dichtbij, met zichtbaar nu de inwoners van deze bloem (ieks)



En ook de hondjes doen het goed op dit toestel ;-)



En ook de flimpjes werken weer. En kan nu zelfs inzoomen tijdens het filmen. Ook wel handig! Heb wel de grote aan moeten passen ander trekt hij het blog qua vormgeving uit elkaar. Maar we kunnen weer kiekjes schieten !!


View this clip on Vimeo

Groetjes Petra