Vertrekdag

Laaste dagje Nederland……
Woensdag was ons laatste dagje Nederland. ’s Morgens zouden we onze wagen naar Ron’s zus brengen en daarna zou zij ons weer wegbrengen naar mijn moeder Ingrid,.Ron’s zus heeft onze auto gekocht. Ron gaf aan haar de autosleutels en zij reed ons naar Barendrecht. Onderweg hadden we nog een stop, waarbij Ingrid bij het parkeren de bocht iets te ruim nam en de stoep op reed. Niet erg zou je denken, maar precies op dat stukje stoep was een put die behoorlijk uitstak. We hoorden een hard sissend geluid. Precies …..lekke band. Dus Ron heeft voor het eerst een lekke band verwisseld en dat alles op ons laatste dagje in Nederland. Dus hondjes uit de auto en op zoek naar een reserve band. Het was een “thuiskomertje”We stonden gelukkig geparkeerd alleen niet echt op een legale plaats, Maar ondanks dat Ron nog nooit een band had verwisseld ging het verwisselen vrij rap. Daarna op naar Barendrecht. Daarna afscheid genomen van Ingrid en Ron’s moeder. Vreemd. Ron’s moeder heeft al wel een ticket geboekt en komt ons in September opzoeken. Al met als was het raar om elkaar nu gedag te zeggen. Heel raar. Lijkt net of het nog niet helemaal tot mij doordringt.
“s middags hadden we een paar uurtjes niks en hebben we de koffers klaar gemaakt en even gewoon niks gedaan.Ook werden we nog een paar keer gebeld door mensen die ons nog even een goede reis wilden wensen. Leuk. ’s Avonds zijn we uit eten gegaan met mijn moeder en mijn zus en haar man en Dylan.



Bij Barend Beer (http://www.beren.nl/) Vindt het hier altijd gezellig eten en erg lekker. Het was gezellig en de avond vloog voorbij.. Dylan zat te genieten van zijn kroket en van de “oma’s frieten” Leuk om te zien dat hij al zo groot wordt en het liefst zijn patat met een vork wil eten, want dat is natuurlijk super stoer om net als de grote mensen met bestek te eten, dus ook je patatjes…… Na dessert gingen we huiswaarts en namen we afscheid van Ton, mijn zwager. Alle bei waren we hartstikke moe die avond. Het waren zoveel indrukken de afgelopen dagen. Maar het is maar goed dat we donderdag weggaan want Ron zei al als we zo door blijven gaan met alle afscheids etentjes en daagjes, zou hij er uit komen te zien als een afscheid nemende Boedhabeeld.

Donderdag stond de wekker om vijf uur ingeprogrammeerd, dus we wilden toch een beetje op tijd gaan slapen.. Hebben toch weer lekker geslapen, maar was ook zo wakker. Want vandaag was DE dag. Dus eruit alle spullen bij elkaar zetten en nog even een flinke wandeling met de hondjes maken. Die vonden het maar raar hoor, zo vroeg al zo’n stuk aan de wandel. Daarna de spullen naar beneden brengen en terwijl we daar mee bezig waren kwam de taxibus al aanrijden. Keurig op tijd !! Het was ook wel nodig een bus , want we hadden 3 koffers en 2 stuks handbagage, 2 honden en 2 kratten voor de honden. Kortom een hele uittocht.Maar in de bus paste alles en er was zelfs ruimte over voor ons. Ook wel prettig. De hondjes vonden het spannend in de bus, maar mochten lekker bij ons zitten. Ze moesten vandaag nog lang genoeg in de bench zitten. Het was goed doorrijden en niet erg veel file. Dus waren we om kwart voor acht al op Schiphol. Gelijk zagen we Erna al !! Leuk, het was fijn een bekend gezicht te zien.



Daarna kwam ineens 1 “nicht uit Maastricht” Carin en daarna ook mijn moeder en mijn zus met Dylan. En daarna “nicht uit Maastricht” Anneke uit Almere. Gelukkig het was fijn om hen nog even te zien.



Erna en ik zijn de honden op schiphol nog wezen uitlaten. Al kun je het geen uitlaten noemen. Nergen een stukje gras te vinden. Gelukkig hebben wij slimme beardies, want Stace sprong zo in een plantenbak met tulpen in zijn zoektocht naar groen…… Uiteindelijk na een trap en een deur naar buiten vonden we wat zand, waar Stace en Connor zich even konden uitleven……Daarna inchecken…. We werden er natuurlijk gelijk uitgepikt voor een security check.Als de koffer nu nog maar dicht ging. Het meisje wat de koffer moest doorzoeken zag ook dat onze koffer systematisch volgepropt was en hield het bij een oppervlakkige check. Poehee gelukkig. Daarna in de rij om in te checken. De honden hadden we bij de uitzwaaiers gelaten zodat zij niet in de rij hoefden. De stewardess had nog nooit honden in gecheckt, dus moest alles navragen. Wat maar goed was ook, want ze kwam met een rekening van € 8200,- voor 2 honden op basis van overgewicht. Ze durfde het niet te zeggen, dus ze vroeg of wij wisten hoeveel we moesten betalen. Ik zei dat het € 125,- per piece kostte. Dus toen ging ze het maar even navragen. Maar goed, want het bleek inderdaad dat dat het geval was. Dus daarna het verschuldigde bedrag betalen en we hadden de tickets.Terug lopend naar de uitzwaaiers leek het of ineens het kwartje viel en ik nu pas door had wat we vandaag allemaal zouden gaan doen. Je leeft zo lang naar zo’n dag toen en nu kwam ineens de ontlading. Na even flink zuchten en snotteren, kwam ik weer bij…… Nog maar even de hondjes uit laten met Erna en zelf ook gelijk een frisse neus gehaald en toen naar de balie voor buitengewone bagage. De man achter die balie was heel vriendelijk en stelde me wel gerust, voor zover dat kon. Hij zag waarschijnlijk wel aan mijn oogjes dat ik zo’n overbezorgde honden eigenaar was die het maar niks vond om mijn hondjes aan hem af te geven. Connor liep zo zijn bench in en Stace ook, en liep er net zo hard weer uit, zoals hij vaker had gedaan. Maar we hadden hem door en daarna ging ook hij zijn bench in.



Ze waren rustig. Ze hadden natuurlijk ook al een lange dag achter de rug. En daar gingen ze dan op een kar richting vliegtuig.



Ron en ik hadden afgesproken dat als de honden op weg waren dat wij ook gelijk naar het vliegtuig zouden gaan om te zien of we ze konden zien. Dus snel door de douane en op naar het vliegtuig. Daar aangekomen stond Chantal, de dochter van Anneke die op Schiphol achter de douane werkt. Dus ik heb nog even met haar staan kijken of we wat konden zien. Moet eerlijk zeggen dat ik behoorlijk zenuwachtig was en het bleek dat we nog naar een vliegtuig stonden te kijken die allang vol was met passagiers en dus niet die van ons. Dit vliegtuig ging weg en toen kwam ons vliegtuig. Ron was in de rij gaan staan en ik had wacht voor het raam. Zag niks. Inmiddels zag ik Ron naar voren schuiven in de behoorlijk lange rij.en moest ik bij het raam weg. Gelukkig konden we in de wachtruimte ook goed zien wat er het vliegtuig in ging. Had aan de balie gevraagd of het bekend was dat er honden mee vlogen.. Ze vertelden meteen dat zij er van wisten en dat ze gebracht werden in een wagen met live animals er op bedrukt. Ze had afgesproken met de mensen beneden dat ze haar een seintje zouden geven als ze er waren. Wij weer naar het raam. Wachten wachten wachten en in eens kwam het karretje eraan. Gelukkig. Ik weer naar de balie naar de stewardess. Ze zei dat ze inderdaad gearriveerd waren, alle acht??? Nou van mij zijn het er maar twee hoor, maar dat zal wel een feestje worden daar beneden, want er vlogen dus nog meer hondjes mee. Inmiddels waren alle passagiers al in het vliegtuig en voor het eerst in mijn leven checkte ik als laatste in om het vliegtuig in te komen. Bij binnen komst gelijk aan de hoofdstewardess gevraagd (en mede gedeeld) dat er honden aan boord zaten en of ze aan de piloot wilde vragen om vooral de ventilatie en de verwarming aan te zetten. Kreeg het op dat moment weer moeilijk hoor. Het idee dat ze nu beneden zaten vond ik verschrikkelijk. Ter wijl ik mijn relaas deed, kwam de piloot kijken. (Die had me vast horen stressen) En stelde me op mijn gemak en dat het allemaal goed zat en dat er heel vaak honden mee vliegen. Ok zei ik, maar dit keer zijn het mijn honden en u moet er nu goed voor zorgen hoor!!! Hij lachte en dacht waarschijnlijk het zelfde als de klm meneer aan de balie van buitengewonen bagage. Snel nadat we zaten, gingen we taxien en gingen we de lucht in. Moet zeggen dat het rustig ging. Het was rustig weer en het beloofde een rustige vlucht te worden…….Nadat we opgestegen waren en ik een beetje aan het bij komen was, kwam de hoofd stewardess nog even bij ons kijken met wat rustgevende woorden…… Het was nu echt, we waren aan het vliegen en de hondjes waren bij ons, nouja bij ons????
De verdere vlucht was ook rustig. Geen enkele turbulentie alleen wat bij het landen. Net voor dat we gingen landen kwam de stewardess weer even naar ons toe. Ze had een kadootje voor ons. We hadden verteld dat we in Amerika gingen wonen en nu gaf ze ons een stenen beeldje van een echt Hollands gevelhuisje. Deze beeldjes kun je sparen bij de KLM. Wat lief.
Ze had ons perfect aan gevoeld.
Eenmaal geland wordt je op Dulles airport in Washington met een bus naar de terminal gebracht en toen we stonden te wachten, zagen we Connor en Stace uit het vliegtuig komen op een lopende band. Precies zoals ze altijd zijn. Stace had weer zijn superverbaasde koppie en Connor vond het allemaal wel best. Mijn god wat was ik toen opgelucht. En schreeuwde het bijna uit toen ik ze zag. De mensen in de bus leefde helemaal met ons mee. Daarna door de douane, wat uitermate snel ging en op naar de honden. Moest even wachten maar toen kwam Connor en 1 van de andere 8 honden die mee vlogen. Stace kwam niet veel erna en heb ze toen snel water gegeven. Oh wat was ik blij om ze weer bij me te hebben. Het was allemaal goed gegaan en Stace en Connor waren heel lief geweest. Daarna door de laatste controle en het bleek dat we wat verkeerd ingevuld hadden. De doanier moest er erg om lachen, want we hadden op het immigratie formulier ingevuld dat we geen animals/uitheemse dieren invoerden, maar we stonden voor zijn neus met twee bakken met twee harige honden er in.Wij dachten dat deze vraag bedrijfsmatig bedoeld was en hadden dus nee ingevuld. Gelukkig had de man zelf ook een hond en liet ons snel doorlopen zodat de hondjes snel uit hun bench konden. Op zoek naar de balie van Avis kwam er een piloot naar ons toe. Hij had de honden gezien en riep hey a Beardie!!! Hij had er zelf ook 1 gehad. Leuke binnenkomst zo ver van huis en dan al zulke leuke reactie op de honden. Toen op pad voor de huurauto en met de bus van Avis naar het Avis kantoor. We kregen een mooie Ford Windstar mee voor 7 personen Ron had de banken plat gedaan en zo hadden de honden lekker de ruimte en alle koffers pasten er met gemak. Toen op naar het hotel. Natuurlijk reden we verkeerd. Er kwamen zoveel borden net na de uitgang van het vliegveld. Toen hebben we de auto even bij een parkeerplaats van een bedrijf neer gezet en ben ik met de honden gaan wandelen en Ron zou de kaart er bij gaan pakken. We dachten het hoofd te weten maar het Noord zuid oost gebeuren in Amerika had ons in de war gebracht. Daarna hondjes weer in de auto en naar het hotel, waar we om Nederlandse tijd om half elf aankwamen. Behoorlijk snel vond ik zelf…..
Ook bij het hotel waren ze ontzettend aardig. De honden waren meer dan welkom en hoefden geen eens extra voor ze te betalen. Moesten wel een formulier tekenen dat als er wat kapot gemaakt werd door hen, wij verantwoordelijk waren, maar verder niks. Vind ik persoonlijk een goede oplossing. In Nederland heb ik altijd het idee dat we maar genept worden met honden. We moeten zoveel extra toeslag betalen en ik denk dat mijn hondjes veel minder vies zullen maken dan een doorsnee kind. Maar daar zijn we inmiddels aan gewend en was het bij dit hotel een fijn idee dat ze daar anders over dachten. Bij de lift werden ze al weer helemaal bewonderd door de andere gasten van het hotel. Ik geloof en ik denk echt dat we veel bekijks zullen krijgen hier, met die twee haarbollen van ons.
Koffers neergezet in de kamer en daarna heeft Ron wat te eten gehaald bij de Mac naast het hotel. Snel wat eten en daarna met een grote plof in bed. Het was hier 6 uur ’s avonds, maar Nederlandse tijd 12 uur. We waren moe………..

Groetjes Petra

http://www.beardie.nl