zondag 30 januari 2011

www.attheusa.com

Nou hij is klaar!!! De website voor het boek! Te vinden op.....
www.attheusa.com.
Het is gelukt! En zie daar er is nu ook een website.

Photobucket

De flyers voor de Beardie club zijn inmiddels ook af en zo ook het babyshower kaartje. Morgen gaat dat kaartje zelfs al op de bus. Inmiddels is er het volgende project naar boven gekomen. Welke kleur en motief plastic bordjes gaan we er bij gebruiken. Echt....? Gaat voor mijn gevoel helemaal nergens over, maar... ook dat gaan we meemaken.

Verder zijn we vrijdag avond naar Raleigh geweest. Dit weekend is de jaarlijkse landelijke all star ijshockey wedstrijd hier. En er zijn van allerlei festiviteiten gaande en daarbij was ook een gratis concert van 3 Doors Down. In 2005 zijn we hier ook naar een concert van hen geweest. En dat was een heel goed concert geweest en nu dan in de herhaling voor ons. Omdat we hen nu wel een keer van heel dicht bij wilden zien, waren we er al vroeg. We konden weer goed en makkelijk parkeren en zijn nog even een rondje over Fayette ville street gelopen. De straat was afgeladen met ijshockey fans. Leuk om te zien. Sommigen hadden zich echt toegetakeld ;-)

Photobucket

Photobucket

Er waren nu veel filmploegen van diverse tv zenders. Deze wedstrijd wordt altijd in heel Amerika uitgezonden en dus ook van de feestelijkheden de dagen ervoor.

We zijn daarna nog het conventie center ingelopen. Daar was er een speciale ijshockey fair.

Photobucket

Photobucket

Ook daar was het allemaal flink versierd en er was een heuse beurs over ijshockey, vooral ook voor kinderen, waarbij ze aan allerlei dingen deel konden nemen.

Photobucket

Het conventie center is voor hier best een modern gebouw en nu dus helemaal in NHL (National hockey league) kleuren gehuldigd. En ook het beeld van "Sir Walter Raleigh", waar de stad zijn naam aan heeft te danken, had uitzicht op het feest.

Photobucket

Hierna zijn we wat gaan eten bij een restaurantje op Fayetteville. En zowaar verkochten ze daar Shoarma. En dat was erg lekker! De eigenaar wist precies te vertellen dat Marco van Basten uit Nederland kwam toen ik vertelde dat ik de shoarma lekker vond en uit Nederland kwam. Hij werd er helemaal blij van en toen we weg gingen werden we helemaal uitgezwaaid als zijnde zijn gasten uit Olanda.

Daarna zijn we naar het terrein van het theater gelopen, want inmiddels waren daar de deuren open gegaan. Gelukkig kon ik mijn camera mee naar binnen nemen en hadden we een prachtig plekje helemaal vooraan gevonden.... Maar....., het werd een lange avond nog, maarja je moet er wat voor over hebben.

Het nieuwe amphi theater is midden in Raleigh. Dus tussen de hoge gebouwen en net voor het nieuwe conventie center. Zoals ik al eerder gezegd heb zijn ze de downtown Raleigh echt een nieuw leven aan het inblazen en dit theater en concert is er een onderdeel van. In het voor programma speelde o.a. een band genaamd de Zamboni's. Een zamboni is het merk van het ijsdweil apparaat waar de meeste ijshockey clubs hun ijsvloer mee doen. De band was dan ook helemaal in ijshockey kleding gehuld en het zag er echt niet uit. Ze hadden ook een mascotte, genaamd de hockey monkey. Lekker toepasselijk ;-) Afijn de liedjes gingen over Powerplay, and shoot the puck en het was absoluut totaal niet mijn soort muziek, maar het was wel entertainment zo op het podium.

Daarna kwam er 1 of andere cover band en om half negen kwam dan echt 3 Doors Down. En al had ik inmiddels ontiegelijke stalbenen.... Het was het zo waard geweest!!!

Photobucket

Zo onwijs gaaf om zooooo dicht bij te staan. Om ons heen van allerlei gekken die blikjes bier met whiskey vulden, maar acht dat hoort er dan maar bij, hahaha. Wat dat betreft zijn het wel enorme zuipschuiten hoor. Wist me dat ook nog van het vorige concert van ze te herinneren.

Photobucket

Photobucket

Echt super gewoon!!!!

Photobucket

Het theater is dus gewoon buiten. Gelukkig was het weer super voor in januari. Het was zo'n 10 graden denk ik. Op zich heb ik het helemaal niet koud gehad. Misschien ook om dat er op het podium een soort van slangen lagen die warmte het podium om bliezen.

Photobucket

Het was voor mijn gevoel ook enorm druk.

Photobucket

Dit is een foto, die ik naar achteren gemaakt heb. Je ziet ook goed de boom van het conventie centrum er op. Die boom is van een soort van glitterplaatjes gemaakt. En als er iets van wind is, lijkt het net of de blaadjes bewegen. Heel mooi vind ik zelf. En nu met alle gekleurde lampen er op helemaal.

Photobucket

Verder de grote gebouwen met hun lichten. Heel mooi om er zo tussen te staan vond ik zelf. Je zou gewoon bijna gaan denken dat Raleigh een grote stad is.

3 Doors Down heeft een nummer geschreven wat gebruikt wordt voor de commercial van de National Guard. Je ziet het vaak in de bioscoop.



Nou stond er schuin voor ons een jongen die de hele tijd met een militair naamplaatje stond. En aan het einde van dit nummer gooide hij die dogtag naar de zanger. Waarna deze die oppakte en het concert een soort van stopte en die jongen ging bedanken voor zijn "service". Hij stopte het naamplaatje in zijn zak en maakte een buiging naar hem. Toch wel heel bijzonder. Aan het eind van het concert kwam hij weer even naar hem toe gelopen en bedankte hem nogmaals met zijn hand op zijn hart. Op zich vind ik dat toch wel heel bijzonder en kreeg er spontaan kippenvel van. Weet er helemaal het verhaal niet bij, maar... het was duidelijk een emotionele gebeurtenis voor die jongen die voor ons stond.

Verder werden de meeste bekende nummers gespeeld en het publiek, in ieder geval vooraan, ging uit hun dak. Echt hartstikke leuk. Nieuw voor mij was toch wel het crowd surfen. Van achter aan gingen de mensen over de hoofden van het publiek zo naar voren....

Photobucket

Eerst kwam er een meisje naar voren, maar daarna wel een stuk of 15. Het was wel grappig, het eerste meisje had wel een heel erg rustig nummer uitgezocht. Normaliter is dat toch op meer rock muziek. De zanger van 3 Doors Down maakte er ook nog een grapje over. Hij zei iets in de trend, van joh dat dat hier in Raleigh gebruikelijk is op love songs. Maar hij had het nog niet gezegd en het volgende nummer begon en met bosjes kwamen ze naar voren....

Photobucket

Tot grote onvrede van de bewaking, want die moesten die mensen vooraan op zien te vangen. Heb ook geconstateerd dat een aantal het niet naar voren hadden gehaald en zo maar in eens plop van de radar verdwenen en dus op de grond te recht kwamen. Met alle gevolgen van dien. Het leven van een crowd surfer kan ook wel eens tegen zitten. Dat was duidelijk. Vond het zelf ook nogal wat, want je staat toch best in een soort van roes naar de muziek te luisteren en dan heb je ineens een voet in je nek ofzo. En zo viel er een meisje dan ook vlak naast ons op de grond. Niet zo slim....

Even na tienen was het concert afgelopen en al gelijk begon daarna het vuurwerk. Prachtig om te zien vanaf het theater. Maar we gingen toch wel een beetje naar de uitgang toe en richting auto. Afijn we zijn dus vanaf het terrein naar de auto gelopen en eenmaal bij de auto was het vuurwerk nog steeds gaande. Zo lang duurde het.

We zijn toen weg gereden en al snel waren we uit de drukte. Net even buiten de stad reden we over een brug en daar stonden twee auto's stil. Heel vreemd want er was verder niks te zien. En toen keek ik in mijn achter uit kijk spiegeltje wat ze daar nou deden. En zag toen het prachtige uitzicht over de stad! En we zijn dus omgekeerd en heb ik nog wat foto's gemaakt.

Photobucket

Het vuurwerk was gewoon nog steeds bezig!! Super! Echt een top avond! Zo leuk was het geweest! Voor de liefhebbers hier wat filmpjes van het concert wat ik gevonden heb op Youtube....


Kryponite


Away from the sun.


It's not my time....


When I'm gone...

Zaterdag avond had ik een Tastefully simple party bij Christina hier vlakbij. Christina is ook Nederlandse en ik heb haar onlangs leren kennen via een buurvrouw hier in de wijk. En die buurvrouw hield dus de party. Het zou om 6 uur beginnen en even over zessen was ik er. Na even gekletst te hebben werd me een bordje aangeboden met..... jawel..... gerookte makreel!!! De man van Christina had die gemaakt. Hij heeft een smoker apparaat en och... wat was het lekker zeg! Misschien nog wel lekkerder dan de makreel op de markt in Nederland. De smaak was echt super! Ik mocht ook een bordje mee nemen voor Ron, die de makreel ook heerlijk vond. En het goede nieuws is dat ze het volgende week ook weer gaan maken ;-)

Verder was het vandaag ineens voorjaar! Echt zalig weer! Vanmorgen had ik een foto sessie met een hele familie. Was echt hartstikke leuk om te doen. Iris, die ik ken van de NL dames hier, die haar ouders en zus en man uit Nederland en haar mans ouders en zus en broer uit Amerika waren hier om de verjaardag van hun dochtertje te vieren. En vanmorgen zijn we dus met zijn allen bij een park hier in de buurt foto's wezen maken. Was echt super leuk om te doen. En grappig om nu dan ook Nederlands te kunnen kletsen tegen de mensen die op de foto gaan. Voor hen was het nu dan ook een uniek moment omdat het natuurlijk niet zo vaak gebeurt dat iedereen zo bij elkaar is. Maar nu is dat dus op de foto vast gelegd ;-)

Toen ik daar van thuis kwam hebben Ron en ik lekker in het zonnetje gezeten en zijn we een stukje met de kever wezen rijden.

Photobucket

Heerlijk zo weer even dat zonnetje te voelen. De eerste warme zonnestraaltjes zo aan het eind van januari voelen toch altijd wel het lekkerste!

Photobucket

En dat vonden de vogeltjes ook. Volop aan het nestjes bouwen ineens....

Groetjes Petra

dinsdag 25 januari 2011

De vele petten

Zo dan... had ik het ineens gewoon druk! Zondag was Guus langs geweest voor een "bakkie" koffie. Het was hartstikke gezellig en natuurlijk hadden we het ook over het boek. Guus stelde voor om een artikel te schrijven op zijn Dutch in America website over mijn boek. Leuk!!!! En dus vroeg Guus, heb je al een website er voor? Uhhh??? Nee eigenlijk niet nee. Wel een Faceboek page en Hyves, maar een website waar alles bij elkaar staat nee, dat had ik niet. En dus.... was ik maandag morgen een website in elkaar aan het knutselen. Tot zo ongeveer 12 uur die maandag, want om 12 uur had ik afgesproken met Linda en Alison. We zouden gaan vergaderen over de aanstaande babyshower.

Nou dacht ik me voor bereid te hebben om zo wat half baby-shower land af te Googlen, maar heb ik me daar even in vergist. Het is echt serieuze business. Zo moeten de uitnodigingen per post! Uhhh, er bestaat toch niet voor niks iets als e-vite of email. De meesten die komen, komen hier uit de wijk. Maar nee, per post!

Verder is het eten een heet hangijzer. Ik hou persoonlijk enorm van de "bring-your-side-dish-to-share". Alle genodigden nemen dan iets lekkers mee en zo heb je een heel buffet, met voor iedereen wat lekkers. Gewoon veel makkelijker. Maar nee, niet bij de Babyshower. Taart zelfde verhaal. En zo waren er nog veel meer punten waarvan ik dacht, is dat nou echt nodig? We gaan het allemaal wel mee maken ben ik bang. Maar feit is dus, dat ik naast een website, ook een uitnodiging voor een babyshower in elkaar zat te knutselen....

Eigenlijk had ik daar helemaal geen tijd voor want ik moest nog een flyer maken voor de Carolina Beardie Club, voor de maart bijeenkomst en de facebook page die ik voor hun bij hou aanpassen. En, ik moet ook nog de administratie voor het hele foto gebeuren in orde maken, want we moeten binnenkort de belasting formulieren in gaan leveren. Gelukkig hebben we iemand gevonden die dat voor ons gaat doen, maar voor haar moest ik nog een stel oude foto's restaureren en in een collage samenvoegen.



Waar hierboven 1 ervan. Maar ik moet er dus nog meer doen. Daarbij komt dat ik op 1 of andere vage reden in de "events-committee" van de foto club terecht ben gekomen en daarvoor van de week ook een vergadering. En van de week ging ook nog de telefoon. Ja ja, de bloemenschuur, of ik weer bloemen bij ze wil komen doen. Wel ja ook dat kan er nog wel bij....

Afijn ik heb het ineens zo druk als een klein baasje. En ben ik sinds van de week, website bouwster, blogster en schrijfster, kaarten designster, boekhoudster, bloemenbindster, organisatrice en fotograaf. Dat klinkt wel heel erg Amerikaans he? Petra met der vele baantjes en diverse petjes ;-) Het is weer fraai!

Groetjes Petra

zaterdag 22 januari 2011

Sinaasappeltjes...

Zo..... vandaag 22 januari! Precies 22 jaar en 1 dag geleden dat Ron en ik elkaar hebben leren kennen. Hahahaha, ik moest zo lachen gisteren toen ik 's morgens de reacties op mijn vorige blog las. Het was dus geen 21 jaar, maar 22 jaar. Dat krijg je hey, als je even niet oplet. Is er gewoon al weer een jaar voorbij ;-) Gelukkig was er een oplettende lezer, die wel kon rekenen!



Mis dus wel mooi 1 roos dit jaar natuurlijk. Maar dat werd eigenlijk wel goed gemaakt met het etentje en de film gister. Want we zijn naar Meet the Little Fockers geweest. Vond het weer een grappige film, zoals ik de vorige twee ook vond.

Verder even een update over mijn boek. Inmiddels zijn er al meer dan 40 boeken gekocht!! Super he? En van de week heb ik al veel leuke, lieve en positieve reacties gehad van de mensen die hem al ontvangen hadden. Hartstikke leuk!! Zo'n grappig idee dat mensen nu mijn verhalen in een boek aan het lezen zijn. Zou er gewoon van gaan blozen eigenlijk. Gisteren bij 1 van die reacties per email kreeg ik zo'n leuke foto meegestuurd! Moest hem hier even delen!



Leuk he? Gewoon @ The USA op een wel heel Hollandse tafel! Bedankt voor de foto Karin! Vond het super leuk om te zien!

Over verhaaltjes gesproken. Ik had net ook weer wat hoor....
Persoonlijk vind ik hier de sinaasappels altijd matig. Matig van smaak en vaak zijn ze heel droog. En nou zou je denken, koop ze dan wat duurder dan heb je goede. Niet te zuinig Petra. Maar die vlieger gaat niet op. Je kan er echt geen peil op trekken. Al koop je ze bij de duurste winkel of op de Farmers market, ze zijn vaak gewoon niet lekker. Heel grof en smaakloos. Maar...., van de week was ik bij de Aldi en had het daar weer een keertje geprobeerd. En deze waren me toch lekker. Sappig en super lekker van smaak. En ook maar $2.- voor een heel net van zo'n 2 kilo denk ik.

Die gingen dus vrij snel en vandaag dacht ik, laat ik er nog wat bij halen. Het was al weer zo lang geleden dat ik echt lekkere sinaasappels op had. Dus ik net naar de Aldi. Nou neem ik altijd een binnenweggetje, waarbij je achter de Suntrust bank langs, die naast de Aldi is, zo via de zijkant van de Aldi bij de winkel komt. En nu rij ik langs die zijkant en ik zie rook uit de vuilcontainer van de Aldi komen. Hmmmmm, beetje raar. Ik zie er verder niemand bij, maar ik zag het toch echt goed er kwam rook uit die bak. En die bak stond tegen de gevel van de muur van de Aldi. Toen ik nadat ik geparkeerd had uitstapte, rook het ook naar brand zelfs.

Afijn,.... mijn nood voor lekker smakende vitamine C was waarschijnlijk toch wel erg sterk, want ipv niet naar binnen te gaan, pakte ik toch een karretje en speerde naar de sinaasappels. En pakte in de snelligheid twee netjes mee. Hebben is hebben niet waar? Maar terwijl ik dat doe zie ik een medewerker die de koelvakken aan het bijvullen is. En ik denk, weet je wat, laat ik toch voor de zekerheid maar zeggen dat er rook uit de "trash" komt.

Waarschijnlijk vertelde ik het niet al te duidelijk, want de jongen keek me aan of ik gek was. "No really, there is smoke coming from the trash behind the building", zei ik nog een keer. En het leek wel of mijn woorden gewoon niet aankwamen. In ieder geval bleef de reactie van snel naar achter lopen uit. Dus ik nog een poging, misschien moet je even gaan kijken? Hij keek naar de pallet met spullen die hij nog uit moest pakken en toen weer naar mij. Ondertussen was er nog geen woord uit gekomen. Alsof ik hem op een vreselijke manier in de maling stond te nemen. Maar jawel, toen dan toch er kwam er toch geluid uit. "The trash Ma'am???", zei hij in een super Southern accent. Ja de trash net aan de zijkant van het gebouw. Nog steeds kwam er niet de reactie die je zou verwachten. Maar mijn "echt-waar-hoor"-blik deed hem toch met enige twijfel naar achteren sloffen. Allemachies! Hij kon zo in de reclame spotjes van de Marine die je vroeger op tv had. En dan met groot er door heen "Niet geschikt!"

Afijn ik denkende dat ik mijn taak om het te vertellen gedaan had, liep ik snel door naar de kassa. Iets in me vond het toch maar niks dat ik daar binnen was terwijl ik wist van het waarschijnlijk smeulende spulletje buiten. Het was natuurlijk ook stik stervens druk zo op zaterdag middag. En...., wat bij de Aldi altijd het geval is, was ook nu weer zo. Te weinig kassa's open! Ik had zeker nog 8 mensen voor me. En ik sloot, toch een tikkie ongeduldig aan in de rij.

Inmiddels twee klanten verder zie ik dat er buiten een hele rookwolk voorbij komt zetten en misschien 10 seconde erna komt de jongen die ik net gesproken had, de zaak door gerend. Van achter uit de zaak roept hij al naar 1 van de cassieres vooraan, "THE DUMPSTER IS ON FIRE!!!!! THE DUMPSTER IS ON FIRE!!!!". Oke dan!!! De boodschap is uiteindelijk toch doorgekomen!!!

Maar haar reactie... "Seriously???", de jongen rent door naar voren en wil de brandblusser die voor in de winkel hangt graaien. Maar zegt de cassiere die waarschijnlijk ook de manager van die Aldi is. "Wacht, wacht... als je die pakt, gaat het alarm af en hebben we binnen twee tellen de brandweer voor de deur staan"
En even... even zag ik hem weer denken, zoals hij zojuist ook bij mij gedaan had.
"Heb je hem echt nodig?",vroeg de cassiere nu wat zachter, waarschijnlijk hopende dat alle andere klanten het "THE DUMPSTER IS ON FIRE", niet geregistreerd hadden.

Uh.... Hallo!!!! Zie je die rookwolken buiten niet langs vliegen mevrouw, wilde ik roepen, maar deed het niet. "Ja, ja,..." zei hij nu wat buiten adem nog steeds, maar eigenlijk nog niet echt overtuigend. Afijn op dat moment dacht ik dit is einde verhaal sinaasappels. Dat gaat em niet worden vandaag. Wat een mazzel heb ik weer! Eindelijk sinds tijden lekkere sinaasappels en dan is er brand. Perfecte timing.

De jongen pakt daarop dan toch eindelijk de brandblusser en rent er mee naar achteren. En inmiddels klinkt nu ook door de winkel "Code 1, Code 1" En daarmee komt er nog een cassiere ergens vandaag gestoven en na een kort overleg wordt er besloten dat er nog een kassa open moet. Iedereen wordt een soort van toegeroepen dat ze op moeten schieten met de spullen op de band leggen en dat er enige spoed gewenst is.

Op zich is dit natuurlijk een goede om te houden. Als ik ooit nog eens in de ellenlange rij bij een kassa terecht komt, gewoon het woordje "brand" laten vallen. En huppatee, kassa erbij. Oke toegegeven, beetje alternatieve actie, maar het werkt wel zag ik nu. Alleen was het nu wel werkelijkheid en eigenlijk wilde ik toch wel de Aldi uit. Maar... het liefst wel met mijn lekkere sinaasappeltjes als het even kon.

Maar zoals we toen bij de brand in de bioscoop ontdekt hadden, zijn Amerikanen niet erg onder de indruk als er blijkt dat er een brand is ergens. Mensen gaan er echt niet sneller van winkelen of hun spullen op de band leggen. De cassieres probeerden het wel, maar echt snel ging het niet. Voor me had ik inmiddels nog 2 mensen staan. De extra kassa had wel geholpen, maar ik kon dus nog niet weg met mijn oranje vriendjes.

De cassiere begon tegen 1 van die klanten in het Spaans te praten dat de meneer, die er ook echt Mexicaans uitzag, iets sneller aan het werk moest. En die werd me toch boos. "Ik ben geen Mexicaan!!!!, brulde hij in het Engels naar haar toe. Oh het werd nu echt gezellig in de Aldi!!! Super! Als je het mij had gevraagd had ik ook gezegd dat hij Mexicaans was, misschien ook door de manier van kleden. Maar zei hij, "I can speak and understand English, lady en hij was een Native American!!!". Sorry, sorry, zei de kassajuf en probeerde het geheel maar een beetje te sussen. Wat allemaal een beetje stroefjes verliep. Zo dan! Hadden we ook nog bijna een binnen brandje zo maar bij de kassa.

Nadat de Indiaan dan alles op de band gelegd had begon de vrouw voor me alvast maar snel haar spullen op de band te leggen. Zij was in de winkel met haar zoontje van denk zo'n drie jaar. En omdat de stemming zo gezellig was, ging ze daar helemaal in op. Het jongetje liep een beetje heen en weer te rennen en was onder tussen uit een zakje skittles aan het snoepen. Maar zijn oog was gevallen op de M&M's die ze bij de kassa verkopen en in ene huppatee... gooit hij de rest van de Skittles snoepjes in zijn mond en graait met zijn andere hand naar de M&M's. Maar dat ging niet helemaal goed en ik zie het kind gelijk rood aanlopen. Hij kuchte een beetje en het zag er niet best uit.

Wel alsjemenou, krijg nou niks.... hij stikt er echt zo wat in... Moeders let totaal niet op, want die wil denk ik ook graag weg bij de Aldi en heeft alleen oog voor de boodschappen. Bovendien schatte ik zo in dat ze de kassajuf te vriend wilde houden, want zij was wel Mexicaans, naar mijn inschatting. Zij zag haar zoontje ook niet van waar zij stond en dus stond ik daar met het half stikkende kereltje naast me.... Er kwamen inmiddels ook traantjes uit zijn steeds groter wordende oogjes. Oh god, jawel hoor, dit kan er ook nog bij. Brand in de Aldi, bonje bij de kassa en een half stikkend jongetje voor me in de rij.

Wat nu? Ik riep de moeder nog, maar die hoorde me niet en toen.... toen plukte ik spontaan het kind zijn armpjes met een zwaai in de lucht. Hij begon te kuchen, waarschijnlijk van de schrik dat ik dat deed en misschien doordat er ineens lucht doorkwam. En huppatee, zo snel als de Skittle er in gingen, zo snel kwamen ze er weer uit. En terwijl dat net met een flinke kuch van het kereltje gebeurde keek moeders ineens wel. En wurmde zich een weg naar het kind toe. Maar met de mega boodschappen karren en de smalle gangpaadjes bij de kassa doe je dat als volwassene niet zo snel. Wel als je drie jaar bent en M&M's wilt i.p.v. Skittles, dan kan je dat wel. Maar boven de 20 jaar, geen beginnen meer aan.

Inmiddels hapte het kindje naar lucht en ik blijf zijn armen omhoog houden. Eigenlijk gelukkig dat de Skittles er uit kwamen nog. Je moet er toch niet aan denken. Nouwwwww, het hele geval stopt natuurlijk het bliepen direct en de moeder neemt het kind van me over en bedankt me tig keer. En daarmee, zie ik de kans dat ik en mijn oranje vriendjes dan echt nog vandaag buiten komen, met de minuut slinken. Want het rood aangelopen gezichtje en de traantjes en het schokkende ademenen, moet even bekeken worden natuurlijk. De vaart is er volledig uit en de rook buiten wordt er in de tussentijd ook niet echt minder op.

Afijn nadat het jongetje enigszins uitgesnikt is gaat het bliepen dan toch weer verder en zowaar hierna ben ik dan echt aan de beurt. En ook de cassiere bedankt me nog even voor mijn "hero-actie". Ja ja, hartstikke fijn, maar ik wil nu ook wel naar buiten. Het duurde voor mijn gevoel inmiddels net iets te lang allemaal, mede gezien de aanhoudende rook die ik voorbij zag komen. En ik betaal daarna snel en net terwijl de automatische deuren naar buiten open gaan, komt er een brandweer wagen met loeiende sirenes het parkeer terrein op gesjeesd. De brandweer mannen springen daarop uit de auto en beginnen de slang uit te rollen. Ik loop naar mijn auto en zie nog net in mijn ooghoek, wat vlammen nu uit de vuilcontainer komen. Zo dan!!! Het is nu wel echt tijd om de Aldi te verlaten.....

En terwijl ik de auto achteruit rij, zie ik nog twee andere brandweer wagens aankomen EN een ambulance EN twee politiewagens. Alle vijf met loeiende sirenes! Kruising wordt gelijk stil gezet. Verhaal en plaatje helemaal compleet! Het alarm was duidelijk afgegaan, bij het pakken van de brandblusser, daar kunnen we zeker van zijn!!! Dat werkt prima, hahaha. Mooi weg hier, veilig met mijn twee netjes met zalige sinaasappeltjes die ik net op tijd heb kunnen "redden" uit de Aldi!

Groetjes Petra

donderdag 20 januari 2011

21-1-2011

Voor ons is 21/1 al jaren een speciale dag. En nu... is het 21 jaar geleden ook nog. Toen, in 1989, viel het op een zaterdag en ging ik met mijn vriendinnen naar Alcazar in Puttershoek. En daar..., ontmoette ik Ron. Een-en-twintig jaar geleden....

En van de week kreeg ik 21 rozen van diezelfde Ron. En daar was ik heeeeel blij mee.



Maar, jeetje wat klinkt het lang geleden.... En wat is er veel veranderd in die 21 jaar. Het is mooi om bij zulke dagen even stil te staan. We gaan uit eten morgen en jawel... naar de film. Ons favoriete uitje! We hebben nog een paar vrijkaartjes om te besteden ;-)



Was trouwens van de week nog meer verwend. Want er kwam ook een pakket uit Voorhout. Met verzend datum 8 december... Lang onderweg geweeest, maar hij is er Erna! En we hebben genoten van de banketstaaf. En al het andere leuks en lekkers!

En alsof dat nog niet genoeg was... er kwam nog meer post die dag. De afgelopen hele week had ik de twee bruine labradors van Alison overdag uitgelaten omdat zij voor het werk naar een andere staat moest. Het zijn zulke schatjes. En ze zijn erg gecharmeerd van mijn Uggs laarzen. Ik moest zo lachen. Het bont van de dingen werd vooral door Winston, 1 van de 2, steeds uitgedaagd voor een spelletje. Waarschijnlijk roken ze nog wel heel erg naar Australische schaapjes. Hij was er helemaal weg van elke keer als ik bij ze kwam om ze uit te laten. Maar ik dwaal af. Gister morgen ging de deurbel en zie daar..... Een hele grote doos van Pro Flowers van Alison en Bob. En er in...



Een mooie bos zonnebloemen! Helemaal goed! Wat worden we weer verwend. Zoveel liefs....!

Groetjes Petra

woensdag 19 januari 2011

Het regent

Nouja het showert. Baby showert om precies te zijn. Ik had al verteld dat een vriendin zwanger is en dat ik voor spulletjes voor in een tien dagen kraam mand aan het kijken was. Nou dat loopt ietsjes anders.

Vorige week werd ik door twee andere buufjes benadert of "we" al plannen hadden voor een baby shower voor Alison. Nou heb ik vaag wel eens van een baby shower gehoord, maar ben er nog nooit zelf bij 1 geweest. Dus wist eigenlijk helemaal geen eens wat het inhield. Ja dat de aanstaande mama in het zonnetje gezet wordt, maar wat wordt er nog meer gedaan?

Waarschijnlijk sprak mijn vraagteken gezicht boekdelen bij de andere buufjes en die boden spontaan hun hulp aan. Hartstikke fijn, maar was het dan de bedoeling dat ik??? Terwijl ik verder liep met de hondjes, want deze beiden gesprekken gebeurden hier in de wijk, moest ik vooral over de laatste opmerking toch wel even nadenken. Uh ja... gossie.... Van 1 van de buufjes die me er over aansprak dat 'we' een party moesten gaan organiseren wist ik bijna wel zeker dat Alison daar liever geen hulp van heeft. Hoe kan ik Alison die pret van een feestje bij haar besparen. Maarja... wat is de andere optie....

Precies ja... je voelt het waarschijnlijk wel aankomen.... Zoals ik al zei, het showert. Nou was ik wel zo slim om aan Linda, de andere buuf/vriendin waarmee Alison in de tijd van de IVF periode veel gedaan had, te bellen. Zij heeft twee kids en is Amerikaans en weet vast wel wat te doen in babyshower info nood. En zo belde ik haar en kwamen we al heel snel tot het idee om het samen te doen.

En nu zijn er de dus plannen om in februari bij ons thuis een babyshower te geven aan Alison. Linda vertelde ook dat een babyshower veelal geen verrassing is en dus hebben we Alison ook van onze plannen op de hoogte gebracht. En die was hartstikke enthousiast en blij toen ze er van hoorde.

Maar... zoals ik al zei, ik heb geen baby shower ervaring. Zelfs geen baby ervaring. En zo onbezonnen als ik ben en dit idee opkwam, deed ik dus een Google zoektocht door internet land. Nou ik kan je vertellen, shocking! Van luier spelletjes tot hele buffetten kwamen er voorbij. Echt waar shocking!! Zaaltjes kunnen er voor afgehuurd worden zelfs. Met eten en drinken tot je er bij neer valt....



Jemig... dat wordt nog wat.... Heb inmiddels wel door dat het eigenlijk vooral om het geven (en voor Alison het krijgen) van de kadootjes gaat en dat vind ik wel weer leuk. Zeker voor Alison. Zij en haar man verdienen, met alles wat ze doorstaan hebben om zwanger te raken, heel veel kadootjes! Maar gossie, ik zie me zelf al zitten tussen de super enthousiaste vrouwen tijdens die babyshower. Die elk kadootje natuurlijk geweldig vinden en daar graag hun ervaring in willen delen met elkaar.

Misschien is er ook nog wel een fotograaf nodig voor het geheel vast te leggen en dan deel ik mezelf gewoon die taak toe ;-)

Groetjes Petra

maandag 17 januari 2011

Blauwe maandag

Behalve Martin Luther King day, is vandaag de derde maandag van januari statistisch gezien de meest depressieve dag van het jaar. Blue Monday

Waarom? Het is veelal koud somber weer. De kerst stemming is nu echt wel verdwenen. Veel goede voornemens zijn al weer gesneuveld. De dagen zijn kort en zomer lijkt nog heel ver weg.

Nou moet ik zeggen dat ik van alle maanden van het jaar, januari ook wel een beetje om bovenstaande redenen de langst durende en meest saaie maand van het jaar vind. Echt, het lijkt wel of januari veel langer is altijd. Maar wist dus niet dat de derde maandag van januari de ergste dag van het jaar is.

Er hebben dus geleerden naar gekeken en zijn na grondig onderzoek, tot deze conclusie gekomen. Dat alleen al maakt je depressief, niet?. Dat mensen daar dus onderzoek naar doen? Wat is de meest depressieve dag van het jaar? Laten we dat eens nader bekijken. En ja, hoe zouden die geleerden zich dan wel niet voelen, die al die sippe mensen moeten aan horen, om deze feiten te controleren. Behoorlijk depressief denk ik. Want ze hebben na al het onderzoek een naam aan deze afwijking gegeven, en die luidt "SAD" (Seasonal Affective Disorder). Mooi verzonnen die afkorting niet? SAD. Ik persoonlijk voelde alleen al om de naam die er bij verzonnen is een klein lachje naar boven komen. Echt SAD? Niemand ooit er over nagedacht. Nee sorry ik hou niet van january want ik heb SAD. Nou als je dat zegt klinkt het glas wel heel erg leeg niet? Het wordt gewoon niet veel 'sadder' in januari dan dat er geconstateerd is dat je SAD hebt. En ineens moest ik denken aan iets wat we afgelopen zaterdag zagen.

Op de parkeerplaats van de bioscoop zaterdag parkeerden we. En naast ons stond nog een andere auto geparkeerd. We staptn uit en gingen richting bioscoop. En Ron zegt, die heeft een slechte dag vandaag. En wijst naar de gril van de naast ons geparkeerde auto....

Photobucket

Juist ja.... het kan altijd erger! Dat is pas mega pech hebben. Zo zie je maar, alles in het leven is betrekkelijk. Zelfs voor vrij rond vliegende vogeltjes op een derde zaterdag in januari. Dit is pas SAD....

Groetjes Petra

zondag 16 januari 2011

Drie keer

Zijn we dit weekend naar de film geweest. Hadden veel films die we nog graag wilden zien en dus die drie keer! Vrijdag avond zijn we naar de film Dilemma . Een erg grappige film met Vince Vaugh en Kevin James (van de serie king of Queens) in de hoofdrol. Ik vind Vince Vaughn altijd erg leuk in films en ook in deze film. Zeker een aanrader.
Zaterdag zijn we naar True Grit geweest. Dat was een echt C'boy film. Cowboy film dus. Een verfilming van een film uit 1969 met John Wayne. Ook deze film was erg goed. Heel ander genre dan die van Vince Vaughn, maar heel erg mooi gefilmd allemaal. Al was het dialect in de film niet altijd helemaal te volgen.
En dan vandaag, nouja eigenlijk vanmorgen, zijn we naar de Green Hornet Imax voorstelling geweest. Althans dat dachten we. De film begon om 11 uur en toen we er om kwart voor 11 binnen liepen was de zaal nog helemaal donker. Echt pikkedonker, kunnen we wel stellen. En het lichtje van onze mobieltjes deed echt helemaal niks om enig licht in de duisternis te brengen. Dus wij weer even terug naar de balie en gevraagd of het licht aan mocht. En dat gebeurde daarna snel en dus zochten we een plekje in de zaal. Al was het niet voor lang. Er kwam even daarna een medewerkster vragen of wij de zaal weer wilden verlaten, want er was een probleempje met de IMAX projector. Dus wij weer naar buiten en na zo'n 5 minuten mochten we weer naar binnen, maar nog steeds geen film.

En jawel even erna kwam er weer iemand. Dit keer de manager van de bioscoop en die vertelde dus dat er problemen waren met het vertonen van de film en deze dus niet op tijd zou gaan beginnen. Ter compensatie mochten we onze popcorn en drankjes gratis laten bijvullen. Nou hadden wij een bonnetje voor een gratis popcorn, maar die dingen zijn al enorm groot en om die nou weer te laten bijvullen? Maarja, bovendien kregen we, zei hij, een free pass, vanwege het feit dat we moesten wachten. Een free pass? Ik vond het nog een beetje vaag en vroeg me af wat dat dan was. Zo erg was het allemaal niet, maar wat hield dat dan in? Kregen we dan ons geld terug voor deze voorstellen? Dat zou wel heel netjes zijn. Maar eigenlijk hoopte ik dat het nu wel ging beginnen. Afijn 20 minuten net toen we een beetje zaten te suffen omdat er al die tijd niks gebeurde. Klonk er ineens loeihard een reclame van IMAX. Ik schrok me echt het heen en weer! Allemachies wat was dat hard. Jemig, dat is nog eens even een boxje.... Maar....nog steeds geen beelden op het scherm of iets wat er op leek.

Nou zat de zaal niet afgeladen zo op zondag morgen, maar er zaten denk ik zo'n 10 mensen in de zaal. En na deze muzikale uitspatting kwam de manager weer de zaal in. 10.001 excuses van hem en vertelde van alles over de IMAX experience, maar dat het dus niet ging lukken met onze voorstelling. En nu kregen we behalve het gratis bijvullen van de popcorn en drinken en de freepass nog een extra ticket erbij. Dus twee vrij kaartjes!!! En....daarbij vertelde hij ook nog dat deze film in een paar minuutjes in een andere zaal ook in 3D vertoond zou gaan worden. Ron en ik waren verbaasd want we wisten helemaal niet dat er verschil in zat en dat er dus twee soorten draaide in dezelfde bios. 3D was toch IMAX? Maar nee het geluid was in de IMAX zaal veel beter, begrepen we inmiddels na verdere uitleg. En daarop liepen we naar de andere zaal toe. Moesten ons gele brilletje omruilen voor een ander zwart brilletje en heb toen toch ook maar de popcorn bij laten vullen, hi hi hi. Nieuwe ronde, nieuwe kansen niet?

En ja.... echt goede deal!!! Dat is dus eigenlijk gewoon vier vrijkaartjes! Want we gingen nu die film toch nog in 3D zien! En dan kunnen we hierna nog twee keer een andere film gaan zien. Helemaal niet verkeerd. He-le-maaaal niet!

De film de Green Hornet was echt een actie film en leuk om in 3D te zien. Er werd er flink op los geschoten en dat los geschoten spul verdween geheel volgens het 3D effect dus ook de zaal in. Zeer vermakelijk in ieder geval. Zeker nu die een soort van gratis plus bonus was ie nog leuker, hahaha.

Wat is er verder nog gebeurd... Door alle spannend heden van mijn boek heb ik eigenlijk niet veel geblogd van de week. Het was echt zo leuk om alle reacties van allerlei kanten te horen. Inmiddels zijn er al bijna 30 boeken verkocht! Echt toppie!! Ben echt super blij dat er zoveel positieve reacties zijn, zeker nadat er zolang op gewacht moest worden. Ron heeft inmiddels ook het boek op de iPad gezet en dat ziet er ook erg fraai uit moet ik zeggen..



Het blijft raar om het nu zo af te zien! En super leuk om te horen wat mensen er van vinden!

Verder had ik nog foto's van afgelopen zaterdag toen ik met de hondjes ben gaan wandelen bij Harris Lake. De vorige keren hadden we er steeds hertjes gezien. Maar had steeds niet mijn goede camera bij. Dit keer dus wel. En natuurlijk..... toen zag ik ze niet! Had er flink de pest in want voor de kerst heb een mooie zoom lens gehad en die stond helemaal op scherp zeg maar. En dus..... moesten de hondjes het ontgelden. Nu werden zij mijn fotomodellen ipv het hertje namelijk. Na eerst een stuk met ze gelopen te hebben was er zo'n mooi zonnetje zo net een uurtje voor de zonsondergang en Connor ging er nog eens mooi voor zitten ook!





Stace die zat toch wel een beetje op springen.... Er waren namelijk kleine hoentjes in zicht.




Connor zag ze ook, maar nam er gewoon even de tijd er voor. Want die beestjes kan je ook vanuit een ligpositie bekijken natuurlijk. Hoef je helemaal niet zo druk voor te doen Stace. Het is een mooi stel zo bij elkaar.



Daarna gingen we weer op huis aan voordat het donker werd. Op de parkeerplaats stond een groot informatie bord en daar ook info over herten. Over van alles en nog wat, maar ik las dus ook dat hun woon territorium ongeveer twee vierkante mile is. En dacht nog bij me zelf, dan zijn ze nu vast aan de andere kant van die twee mile want ik had ze mooi niet gezien vandaag. En stapte daarna mijn auto in. En reed over de bochtige weg richting de uitgang van Harris lake. Maar halverwege zag ik een reiger bij een meertje zitten waar we langs reden. En zo in het lage zonnetje, prachtig om te zien. En terwijl ik de auto uit stap zie ik ineens aan de andere kant van de weg.... ja wel de hertjes!!! Het waren er een heel stel zo bij elkaar. Twee er van stonden aan weer een andere klein meertje wat te drinken en te eten.



En toen zag ik dat er ook nog eentje rechts van me stond. Helemaal niet zo ver bij me vandaan. Ik had net nog op het bord gelezen dat ze niet zo bijster goed kunnen zien hertjes, maar wel heel goed kunnen ruiken. Waarschijnlijk deden dezen instincten het even niet bij dit hertje, want hij bleef echt een hele poos zo dicht bij me staan. En de anderen, zetten het ook niet op het rennen. Wel reageerden ze op het klikken van mijn lens. Dan zag je hun oortjes bewegen als een soort van radartje. Wel grappig om te zien. Beter het klikken van mijn camera dan van klikken van een stel jagers. Er zijn hier dus ook periodes dat er in Harris Lake park gejaagd mag worden, maar volgens mij is dat weer even voorbij.



Heb er ook nog een filmpje van in elkaar geknutseld. Daarin kun je goed zien, dat ze op hun gemakje aan het rond stekkeren waren. Mooi om te zien....



Groetjes Petra

dinsdag 11 januari 2011

Ron is weer thuis!

En zo ongeveer de halve Albert Heijn!!!



De hondjes waren super blij om Ron weer te zien. En ikke ook! Hij heeft het ontzettend naar zijn zin gehad en zijn oma ook weer bezocht.

Photobucket

Vond dit een hele leuke foto. Een foto van oma en Ron in de weerspiegeling van het raam. Maandag is ie weer aan het werk gegaan, na zo lang vrij te zijn geweest. Er werd maandag sneeuw verwacht hier, maar er is helemaal niks gevallen! Vandaag was dat heel wat anders, want sinds gisteravond is het aan het ijzelen geweest en dat resulteerde in zeker 2 cm ijs o-ver-al op.

Ron dacht slim te zijn door een handdoek op het raam te doen, zodat hij 's morgens niet hoefde te krabben.

Photobucket

Maar toen hij 's morgens weg wilde gaan bleek dat plan niet gelukt te zijn. Het was 1 ijs plakkaat geworden. En hij is met de andere wagen, die in de garage stond gegaan. En dus kon ik mooi fotootjes maken van de auto vanochtend....

Photobucket

De grill onder de ijspegels......

Photobucket

Het leek wel of er een emmer met lijm over heen was gegooid. Zo'n raar gezicht.

Photobucket

Photobucket

Het was ook echt spiegel glad op de straat. En overal was een laagje ijs gedrappeerd. Harstikke mooi eigenlijk om te zien.

Photobucket

De kussens van het tuinbankje.

Photobucket

De bezem

Photobucket

Bevroren gras, heel onwerkelijk allemaal.

Photobucket

Het jongste denneboompje in onze tuin had het maar zwaar met al het gewicht van het ijs.

Photobucket

Maar prachtig om te zien van dichtbij

Photobucket

Zoals op de zaadknopjes van de crepe Myrtle boom.

Photobucket

Photobucket

Later in de middag ging het wat dooien, maar waarschijnlijk vriest het vannacht weer wat aan. Dus morgen nog even glibberen denk ik....

Groetjes Petra

zondag 9 januari 2011

@ The USA is een feit!

Nou na lang wachten, het was per slotte 2009 toen ik er aan begon, is het boek nu eindelijk te koop. ISBN-nummer staat er netjes op. De kaft voldeed nu helemaal aan de voorschriften en gister middag is dan eindelijk de proefdruk binnen gekomen!

Het was wel jammer dat Ron er nu niet was, want ik had het hem zo graag laten zien. Maar we hebben nog wel even gebeld en dus kon ik toch mijn "ei" kwijt. Vanavond als ik hem op ga halen op het vliegveld, neem ik het boek wel mee!

Photobucket

Maar de proefdruk ziet er heel goed uit en dus.... (trom geroffel!!!!!)
is hier de website waar je @ The USA in boekvorm kan bestellen.


http://bit.ly/gWl0HX


Het boek kost $19.95 en dat is omgerekend naar Euro's zo'n € 15,-. Verder is het mogelijk om het boek digitaal te downloaden. Een zogenaamd "e-boek". De prijs daarvoor is een stuk voordeliger omdat er dan geen print kosten aan verbonden zijn.

De download is in een PDF versie en kan dus gebruikt worden voor de diverse e-book readers. Helaas is er nog geen epub voor beschikbaar, maar wellicht komt die optie nog in de toekomst. Wellicht kun je tot die tijd, als je een Ereader,iPad of Kindle hebt, de PDF zelf converten naar een epub versie. De prijs voor de download is $ 11.95 wat zo'n € 9.00 Euro omgerekend is.

Als het geprinte boek afgeleverd wordt op een Nederlands adres dan wordt het boek in Europa geprint. En voor de Neder-Amerikanen onder ons wordt het boek in Amerika gedrukt. Wat wel zo gemakkelijk is gezien de verzend kosten.

Je kunt het boek tzt ook in de boekenwinkel "om de hoek" bestellen, maar dat duurt zeker nog 6 tot 8 weken, eer het ISBN nummer door de publisher is aangemeld en verwerkt is, werd me verteld.

Verder tot slot nog dit, de publisher Lulu, heeft tot 20 januari 2011 een actie en geeft 20 % korting op de aankoop van het boek. Gebruik daarvoor de volgende code: NEWREADS
Vul deze code in in de daar voor bestemde ruimte op de bestel pagina. De korting wordt bij het doorklikken naar de volgende pagina dan vanzelf verekend in het aankoopbedrag.

Photobucket

Alvast veel lees plezier gewenst!!!

Groetjes Petra