dinsdag 28 februari 2012

Min 15 en Yeah!!!

Nou vandaag moest ik dus terug naar dr. Sam. Maar daarvoor eerst nog een uurtje naar de handspecialiste. Er werd eerst van alles door haar gemeten. Van elke beweging met je vinger wordt de buiging in graden opgemeten. En die worden met de afgelopen keren vergeleken. En nu dan vergeleken met mijn bezoek van vrijdag. En er was toch een paar graden verschil de goede kant op. Ik kon hem dus een stukje verder buigen. Dus was daar heel blij om. Heel precies werkje is dat meten nog, maar dan weet je wel of je vooruitgang boekt of niet natuurlijk. Daarna kreeg ik er weer nieuwe oefeningen bij en moest mijn vinger net op een andere manier gaan buigen. Zo dat de pezen net wat meer werken.



En terwijl ik mijn vinger in die nieuwe houding buig, voel ik toch ineens een mega plop in mijn handpalm. Ik schrok me echt rot en gaf zelfs een gil. Waardoor de therapeute zich ook het ongans schrok natuurlijk. Ik dacht echt al mijn hechtingen in mijn handpalm liggen er allemaal uit. Het was zo'n eng gevoel! Echt een plop en in mijn suffe reactie riep ik, voelde je dat? Nee natuurlijk voelde zij dat niet. Maar zij zag wel dat er wat aan de hand was door mijn reactie. Snel keek ik naar die handpalm. Die had net een verbandje er om dus kon het niet zo gauw zien. Maar er gauw af en checken. En gelukkig daar was niks te zien. Ook in mijn vinger zaten de hechtingen nog goed dus het was van binnen geweest. De therapeute testte daarop snel of de pezen nog werkten. Voor hetzelfde geld is hij weer los gegaan. Maar nee alles deed het nog en kon mijn vinger nog bewegen. Sterker nog, alles deed het veel beter. Ik kon gewoon de helft meer buigen ineens zeg!

En..... het topje deed het zo mooi ineens! Echt zo raar en prachtig om te zien dat hij het weer deed! Ik werd er gewoon emotioneel van. Na het snijden in oktober had hij het gewoon niet meer gedaan. He-le-maal niet! En nu zag ik hem gewoon heen en weer gaan. Jemig wat was ik blij. Eerst zo'n grote schrik van die plop en om daarna te zien dat hij het nu ineens prima deed. De therapeute kwam gelijk weer met haar meet apparaatje. En van 11 graden buigen voor de plop ging ik ineens met gemak naar 33 graden. Zo mooi! De therapeute stond er ook van te kijken dat het zo'n verschil was in ene. Zo maar binnen een tel!

Het gaf me ineens zoveel optimisme en een goede hoop op een goed herstel. Ik was echt zo blij niet te geloven. Er rolde gewoon een traan over mijn gezicht bij het zien dat hij het weer deed. Misschien kan ik dan weer "gewoon" foto's maken? Misschien ook weer motor rijden? En weer gewoon met een pen vast te houden schrijven? Het zou toch geweldig zijn! Jemig wat was ik blij!! Wat een mooie plop was dat geweest zeg. Slecht voor mijn hart, maar goed voor mijn hand!

Na het uur therapie met haar had ik dan ook de afspraak met dr. Sam. Hij vertelde dat het littekenweefsel zo in mijn handpalm vergroeid was al, dat hij daarom toch maar ook mijn handpalm er bij had gedaan. En dat ik eigenlijk, ondanks wat hij van te voren gezegd had, nu dus een grotere ritsluiting in mijn hand had gemaakt. Hij verontschuldigde zich er voor maar vond het op dat moment echt nodig. Tijdens de operatie had hij mijn vinger ook helemaal werkend gezien vertelde hij. Ik heb maar niet gevraag hoe hij dat kon zien, maar hij zal aan de juiste draadjes hebben getrokken denk ik dan. Kortom een positief gesprek.

Wel bloedde mijn vinger na het uur oefeningen best behoorlijk toen hij er naar keek en het was niet echt een goed plan om de hechtingen daar er al uit te halen. En hij gaf me ook wat antibiotica om ontstekingen te voorkomen. Daarentegen in mijn handpalm zag het er wel goed uit en dus heeft hij daar wel de hechtingen er uit gehaald. Min 15 stuks dus! Nog 17 te gaan. Gelukkig mag de therapeute die er ook uit halen dus dat is wel fijn. Ik ben er in ieder geval een heel stuk positiever over. Het zal toch dalijk gewoon helemaal goed komen zeg!

Groetjes Petra

vrijdag 24 februari 2012

Wat een ellende!

Voor degene die Echte meisjes in de jungle gekeken hebben, kennen deze kreet vast. Wat een ellende!.... Voelde me net Michella van de week.... ;-) Gemopper en geklaag alom. Echt geen vrolijke Petra. Wat had ik een last van mijn hand. En vond het geen leuk grapje! De hechtingen trekken enorm en dat doet behoorlijk zeer. En ik kijk dan ook uit naar de dag dat de hechtingen er uit gaan! Vooral met de oefeningen doet het erg pijn. Maarja wil niet dat de boel weer vast groeid dus wil ook heel graag de oefeningen doen. Dus hoe eerder de hechtingen er uit hoe beter! Wat een ellende ;-)

Vandaag had ik een afspraak staan voor weer een bezoekje aan de hand specialiste net als afgelopen woensdag. Dit keer in het grote ziekenhuis in Raleigh. Dit ziekenhuis is echt enorm! Een soort van fabriek kun je wel stellen. Op de foto hieronder zie je er nog maar een klein stukje van.

Van Drop Box

Zij vond vooral de hechtingen in mijn handpalm er een stuk beter uit zien en daar hoeft nu dan ook geen verband meer om heen. De zig zag in mijn vinger was wel iets minder. Als ik de oefeningen doe komt daar dus veel druk op te staan. Dus daar heeft ze extra zaluwstaartjes op geplakt. De vinger is ook enorm dik en met een tens en Ultrasound heeft ze daar ietsjes verandering in kunnen brengen. En dat scheelt heel wat in de druk op mijn vinger. Dus daar was ik wel erg blij mee. Maarja nu zonder verbandje om mijn handpalm zijn wel de hechtingen lekker zichtbaar. En ik zelf vind het absoluut geen prettig gezicht. Even wennen zeg maar! Voor de liefhebbers heb ik toch maar een fotootje in een albumpje geplaats. Het is zo moeilijk uitleggen hoe het er uit ziet. Maar als je de foto ziet weet je alles! Dus klik hier als je toch wel nieuwsgierig bent! Zorg wel dat je van te voren gegeten hebt, of juist niet ;-)

Nou toen ik terug kwam van de therapeut ben ik weer even bij Judy langs gegaan. En dat zet al mijn "ellende" weer in perspectief. Het gaat echt niet goed met haar man en bedenk me dan wat loop ik nou toch eigenlijk te zeuren. Stelt geen bal voor! Elke dag van de week zijn ze bij een dokter geweest vanwege de pijn die hij heeft. Zij heeft afgelopen vrijdag chemo gehad en zijn er stukjes huidkanker weg gehaald... En ik klaag dan over wat hechtingen in mijn hand? Allemaal tijdelijk.... Dus...., we gaan het positief bekijken vanaf nu en tellen de dagen dat de hechtingen er nog in zitten en tot die tijd moet ik het er gewoon mee doen.

Van Drop Box

Dus een bonus plaatje zo net voor het weekend. De eerste kersen boom in de tuin staat in bloei en heb er met de iPhone toch een kiekje van kunnen schieten!
Geniet van het mooie in het leven, we zijn er per slotte allemaal maar even!
Fijn weekend!

Petra





woensdag 22 februari 2012

Uitgepakt

Nou de afgelopen dagen vielen niet zo mee. De vorige keer net na het snijden van het glas in mijn vinger en het weer aan elkaar zetten had ik er lang niet zoveel last van dan nu. Nu deed het wel erg zeer en heb ik wel de paardenmiddel pillen van dr.Sam ingenomen. Daarmee ben je wel knock- out. Heb nog nooit zoveel achter elkaar geslapen! Wat inhield dat ik ook niet kon rijden met die pillen. Dus Ron is vanmiddag met me mee geweest naar de therapeute.

Daar werd de hand uitgepakt en heel eerlijk gezegd dat was wel even schrikken.... Ik telde in de snelligheid al 30 hechtingen.... Het zag er werkelijk niet uit! Een hele grote zig zag over mijn vinger zo naar mijn handpalm. En blauw! Dat dat ooit weer goed komt bedacht ik me als eerste. Allemachies!

Ron werd er ook stil van en toen de therapeute wat verband ging halen en ons even alleen liet vertelde hij me dat het net de hand van Frankenstein was. Altijd fijn! Hij had wel gelijk, het zag er ook werkelijk niet uit! Na het schoonmaken ging het ietjes beter, maaar de oefeningen doen is weer een ander verhaal! Dat is echt een vreselijk gevoel met al die hechtingen! Maar het moet wel anders is alles nog voor niks geweest en groeit het weer aan elkaar.

Elk uur moet ik een riedel aan oefeningen doen. Gelukkig is de vinger nu wel weer een beetje ingepakt, dus ik zie de hechtingen niet zo, maar prettig is anders! Vrijdag ga ik weer terug naar de therapeute, die alles weer zal gaan verschonen. Dinsdag heb ik een afspraak met dr. Sam en hopelijk gaan dan ook de hechtingen er uit gehaald worden. Ook iets om naar uit te kijken.... Niet echt dus.... Pfffff wat een gedoe!!

Groetjes Petra

maandag 20 februari 2012

Ingepakt

Nou mijn hand is weer ingepakt....., maar geen gips of spalk! Dus de pezen die door gesneden waren, waren goed geheeld. Grote plus!
Het litteken weefsel in mijn vinger is weggehaald, maar ook in mijn handpalm. Daar bleek het dat het ook vast gegroeid was. Toen ik in mijn vinger had gesneden is de pees als een elastiekje in mijn hand terg geschoten. En bij het terug halen ervan is daardoor toch litteken weefsel onstaan.
Fijn dus dat hij dat heeft kunnen doen, maar dat leverde dus wel bonus hechtingen op. Minder!

Mijn narcose verliep een stuk beter dan de vorige keer. Wat was het geval? De verpleegkundige lukte het na twee keer prikken niet om een infuus aan te leggen. Dus werd er een opper verpleegkundige bij geroepen. Maar zelfs poging nummer 3 bij haar ging fout. En toen werd de narcotiseur er bij geroepen en uiteindelijk lukte het bij hem wel.

Onderwijl raakten we aan de praat 1001 excuses natuurlijk over al het geprik. En verder koetjes en kalfjes praat. Maa ik heb hem dus mooi mijn laatste ervaring kunnen vertellen en hij vertelde dat dat vaker voorkwam. Maar ging proberen dit nu voor mij te voorkomen. Toen ik later weg gereden werd, vertelde hij dat hij in Nederland was geweest en of ik fietste daar en voor ik kon antwoorden was ik weg. En in mijn gedachten dus in Nederland. Een betere gedachten gang dus dan de vorige keer.

Ik werd 2,5 uur later ook pas in de uitslaap kamer wakker en niet halverwege een gang. En toen ik mijn ogen opende zag ik Ron al aan komen lopen. Heel prettig allemaal!

Dus..... Het is achter de rug en nu op naar een werkende vinger! Woendag middag de eerste afspraak met de oefen therapeute!

Groetjes Petra

zondag 19 februari 2012

Wat een verschil

Gisteren voelde het zowat als lente. Het was 20 graden en zalig buiten. Hebben dan ook veel in de tuin gerommeld. Genoten van de zon en de hondjes, die ook duidelijk het voorjaar in hun hoofd hadden. En hoe anders was het vandaag..... Regen en gewoon 20 graden kouder. Voor vanavond wordt er zelfs sneeuw verwacht! Echt wat een omschakeling!

Wel spannend, want morgen ochtend moet ik me om kwart voor zeven melden bij het ziekenhuis. En als er hier sneeuw valt is echt iedereen van de wap! Nou is er een klein voordeeltje, morgen is het ook Presidents day en dus zijn ambtenaren vrij en veel scholen dicht. Dus niet veel verkeer op de weg. Al zal dat toch niet zo druk zijn om 6 uur 's morgens. Maar wij moeten dan natuurlijk ook door de sneeuw. Hoop dat Dr. Sam in ieder geval door de sneeuw durft te rijden anders hebben we nog een probleempje ;-)

Op zich zie ik niet zo op tegen de operatie, maar wel tegen de narcose. De vorige keer, was dat voor het eerst in mijn leven dat ik dat bewust heb meegemaakt. En ik vond het niet prettig. Op 1 of andere manier, bleef ik me een soort van verzetten. En was ik ook nog bij toen ik op de operatie tafel lag. Nouja bij, ik zag van alles om me heen en vond het eerlijk gezegd een zooitje wat ik zag. Toen hoorde ik een Oh, ze is nog wakker en toen ging al heel rap het licht ineens uit. En werd ik weer wakker toen ik in het bed door de gangen gerold werd. Maar het voelde zo suf. Voor mijn gevoel moest ik echt vechten om te beseffen waar ik nou was. Vond het helemaal niks. Je bent wakker, maar eigenlijk nog helemaal van de kaart en je brein werkt helemaal niet met je mee.

Dus van de week vertelde ik dat tegen Ron dat ik daar nog het meeste tegen op zie, de narcose. Nou zegt Ron lachend tegen me, als ik jou was zou ik er maar lekker van genieten, gezien het feit dat het $3000,- kost. Beetje waar voor je geld nemen, meid. Droom er lekker op los. Ja zo kan je het ook zien natuurlijk. Sommige mensen willen wat graag het gevoel hebben even niks te voelen en lekker weg te dromen. Maar het is echt niks voor mij, ik hou graag een oogje in het zeil wat er om me heen gebeurd.

Nou ja dat dus morgen. Van de week was ik nog wel naar de fotoclub in Raleigh geweest en daar was een fotograaf die het Biltmore estate in Asheville namens de Biltmore familie heeft mogen fotograferen. En het Witte Huis in Washington. Heel bijzonder om zijn verhalen er over te horen. Hoe veel er gedaan werd met de belichting. Twee vrachtwagens aan lampen gingen er met hem mee. Hij had eerst voor Eastman Kodak gewerkt en daarna later bij een reclame buro. Zo maakte hij foto's van badkuipen boven op een berg. In die tijd werd er nog niet gephotoshopt, dus gingen de badkuipen echt mee de berg op. Een interessante avond in ieder geval.

Vrijdag was ik in Raleigh bij een paarden evenement wezen kijken. Ook best leuk om te zien. Het was een spring parcours en de paarden waren heel groot voor mijn gevoel.

Photobucket

Mooie is dat je gewoon overal tussen door mocht lopen en ben ik dus ook in de stallen wezen kijken. En heel eerlijk gezegd vond ik dat nog leuker dan het springen. Wat een sprekende beesten zijn het toch! Er stond een paard bij de hoefsmid. Had ik ook nog nooit eerder gezien. En vond hem vrij rustig eigenlijk. Had hij vast vaker gedaan.

Photobucket

Net een hond met geef poot!

Photobucket

En zijn berijdster keek vanaf een afstand mee. Zij vond het volgens mij minder leuk dan het paard zelf.

Photobucket

Deze poseerde echt voor me. Wat een mooi paard!

Photobucket

Photobucket

Daarna door de stallen gelopen!

Photobucket

Deze heette Houdini en vroeg me af wat hij allemaal voor kunstjes kon.

Photobucket

Photobucket

Echt leuk!

Photobucket

Ook zag ik deze, wat een lekker toetje niet? Hij was ook nog eens erg lief en wel in voor een kroeltje.

Photobucket

Daarna nog even bij het springen gaan kijken en deze foto's zijn gemaakt net voor de rijders de ring in gaan. Uiterste concentratie. Mooi om de gezichten te zien.

Photobucket

Buiten waren ze in de buiten bak een beetje aan het inspringen. En gezien het licht binnen was het eigenlijk leuker buiten foto's maken. Je mag natuurlijk geen flits gebruiken bij de wedstrijd dus heb ik hier nog wat staan kijken. Prachtig hoe zo'n jong meisje zo'n groot paard kan sturen.

Photobucket

Daarna weer op huis aan gegaan. Maar vond het leuk om er een keertje te gaan kijken.



Tot slot nog speciaal voor Elke, Connor die op Youtube filmpjes zit te kijken ;-) Zijn koppie valt er bijna vanaf!



Groetjes Petra

woensdag 15 februari 2012

Parkie pikken

Van de week zoals ik al zei een parkie wezen pikken met de hondjes. Nou was ik eerst naar Bass Lake gegaan en had de camera mee omdat ik wel heel graag de nieuwe lens wilde proberen. Nou eerste foto die ik maakte kwam ik er achter dat ik de batterij in de auto had laten liggen. Lekker slim. Kan het natuurlijk niet maken om dan weer terug te lopen als ze net zicht op het park hebben. Dus maar een stuk gelopen met de camera om mijn nek als accesoire. Gelijk een goede work-out want de nieuwe lens weegt wel lood hoor.

Afijn daarna moest ik een boodschapje doen in Cary en dat was vlak bij het appartement waar we vroeger hebben gezeten. En daar is Snake lake. Nouja zo heet het dus niet echt, maar in de zomer heb je daar wel grote kans om snakies tegen te komen. Dus batterij in de camera, hondjes aan de riem en aan de wandel.

Eerst zagen we de reiger. Die zit daar eigenlijk altijd wel en daarom wilde ik ook o.a. naar snakelake. Leek me wel een goed fotomodel om te proberen met de nieuwe lens.

Photobucket

De lens is echt super! Hierboven de originele foto en hieronder de gecropte (uitgesneden foto). En zo helemaal uitgeknipd nog super scherp!

Photobucket

Snel dus een foto maken en daarna langzaam een stukje dichterbij. Let wel, de vrolijke viervoeters doen gezellig met me mee. Zie je het voor je ;-)

Photobucket

En hoppa daar vloog hij weg....

Photobucket

Daarna kwam ik een stel Canadese ganzen tegen. Sommige waren bang en schoten gelijk het water in. Behalve deze. De duidelijk niet zo bange Canadese gans.

Photobucket

De rest van zijn vrienden schreeuwde het uit naar hem, maar hij bleef zitten en was zelfs niet onder de indruk van de honden.

Photobucket

Toen een stel Hollandse duckies.... Eentje lag lekker te slapen en bleef ook lekker liggen nadat wij hem uit zijn slaap hadden gewaakt.

Photobucket

Photobucket

En deze zag ik rond zwemmen. Weet niet wat het er voor 1 is. Maar vond hem wel grappig getekend. En daarna, bijna het meertje rond, kwamen we bij de zwanen. In het voorjaar maken die altijd een nest langs het meer en dan wil je er echt niet langs lopen en kun je de 2 mile gewoon weer terug om lopen. Maar nu waren ze daar nog niet aan begonnen en kon ik ze op de foto zetten. Ze zijn toch altijd wel elegant vind ik.

Photobucket

Hij/zij stak steeds zijn kop in het water. En de druppeltjes op zijn koppie zijn wel goed te zien zo op de foto. Oh wat was ik blij met de lens!

Photobucket

Photobucket

Photobucket

Zo mooi en sierlijk niet?

Photobucket

Groetjes Petra

dinsdag 14 februari 2012

Valentino

Van Drop Box

Vandaag is onze Valentijn negen jaar geworden. De lieverd. Volgens mij de enigste hond in de wereld die het voor elkaar krijgt om op het kleine randje voor het Witte Huis in Washigton in slaap te vallen. Dat is ook echt een Connor-move. Gekke dingen... Zo kan hij ineens na een tukkie in de badkamer, zwaar kwispelend de kamer in komen hollen. Dan denkt hij gehoord te hebben dat er visite is en dan is het de tv. Zo zielig om die staart daarna te zien stoppen met kwispelen. Hij is zo gek op mensen en kroeltjes. Waarschijnlijk ook 1 van de weinige honden die bezeten is van filmpjes kijken op Youtube. Zijn kopje valt er dan bijna af. Skypen ook geweldig. Roep hem er maar bij en hij vind het geweldig.

Photobucket

Photobucket

Heerlijke lieve druif is het. Hij heeft een voorkeur voor het bekijken van filmpjes met hondjes. En gaat dan mee zitten piepen. Zal het eens een keertje filmpen ;-)

Verder hoop ik dat iedereen een heelijke Valentijn heeft gehad!

Van Drop Box

Echt Valentijns lekkers "for my sweet Valentine!" Voor het eerst ook in jaren dat ik thuis ben geweest en niet in de bloemenschuur. Wat een heugelijke dag! Is die gekke vinger toch nog ergens goed voor ;-)

Groetjes Petra

zaterdag 11 februari 2012

Sterretjes

Donderdag en vrijdag waren dagen met sterretjes. Donderdag avond zijn we naar een concert geweest van Marc Broussard. Wat een heerlijke swingende aangelegenheid werd! Wat zingt die man makkelijk en mooi! Dat hij gewoon nog niet veel bekender is! Hij is echt heel goed. Al moet ik zeggen dat we het ook wel erg leuk vonden om hem weer in zo'n klein zaaltje te zien. Vorige keer in het Lincoln theater waar halverwege de airo het nog begaf met bijna 40 graden buiten. En nu dan in Cat's Cradle in Carrboro. UNC terrein, want dit ligt echt naast de campus van universiteit van North Carolina. Kaartjes kostten maar $15.- per stuk en we hadden een heerlijke avond!

Van Drop Box

En wat met muziek erbij! Dat maakt het wat gezelliger niet?





Sonja welke ik ken van het Amerika forum, had me vorig jaar over hem verteld en dat hij toen bij ons in de buurt optrad. Helaas voor haar, is hij niet meer naar NL geweest sinds 2008. Dus had ik tegen Sonja grappend op Facebook geschreven dat ik "wel eventjes" aan hem ging vragen of hij nog een keertje naar Holland ging komen. Afijn, zoals ik al zei het concert was echt heel erg leuk en na afloop liepen we terug naar onze auto. We stonden weer uitermate dichtbij geparkeerd. Wel grappig onze Miep kon het adres niet helemaal lekker vinden. Dus we parkeerden maar ergens in de buurt waar we een plekje konden vinden. Het was druk. De zaal is ook vlakbij het uitgaansgebied en het was er erg druk. We zouden daar dan wel aan iemand gaan vragen waar de zaal was. Dus we stappen uit en ik kijk nog even op mijn iPhone op de kaart. Krijg ik een melding of ik het wifi internet van 300 E. Main street wil gebruiken. Nouja! Dat was dus exact het adres waar we moesten zijn. We hadden voor de deur geparkeerd! Lekker bezig wij.

Cat's cradle ziet er dus van buiten uit als een doorsnee winkel centrum, maar de ingang van de zaal is dus aan de achterkant. En wij hadden letterlijk bij de artiesten ingang geparkeerd! Dus toen we na afloop terug liepen naar onze auto, zagen we hem ineens daar staan! mr. Marc Broussard himself! Zo grappig! En greep ik mooi mijn kans en vroeg hem wanneer hij weer naar Nederland kwam? Hij begon te lachen en vroeg of ik nou helemaal uit Nederland naar hier was gekomen om hem te zien? Ja, zei ik grappend, helemaal vanuit Holland! Hij geloofde me natuurlijk niet dus ik vertelde dat ik vlakbij Raleigh woonde en wel uit Nederland kwam.

Van Drop Box

Van

Afijn toen gevraagd of hij nou weer een keertje naar Nederland kwam. En dus, speciaal voor Sonja, hij komt naar Nederland,zei hij. Het was grappig om hem bekende namen als Giel Beelen te horen zeggen. Hij was daar namelijk geweest om op te treden. En hij had een concert gegeven in Paradiso. Het viel me wel op dat het nu zo dichtbij maar een heel klein mannetje was, hahaha. Ik leek wel een halve reus zo naast hem. Afijn, dat was dus onze meet en greet zo onverwachts na afloop en eigenlijk dat alles dankzij de niet lekker werkende Miep!

Doordat het wel een latertje was donderdag had Ron vrijdag vrij genomen en zijn we vrijdag naar de autoshow van Raleigh geweest. Ook dat altijd leuk.

Van Drop Box

Deze Camaro was ietsjes gepaintbrushed....

Van Drop Box
Grappig modelletje van Hyundai.

We hebben daar zelfs in een aantal auto's gereden. Je moet (natuurlijk) wat formulieren invullen en een alcohol blaastest doen maar dan kan je in elke gm-motors auto rijden die je wilt. Tot aan de kleine Fiat 500 toe.

Van Drop Box


"Ikke", in de Chrysler 300 SRT8 met 465 pk en een motor van 6.4 liter HEMI. Allemachies! Hoorde van Ron dat Lancia, "ons merk ooit in NL" dit model als een Lancia Thema verkoopt. Zomaar een Amerikaanse Italiaan? Daar stond ik wel een beetje van te kijken eigenlijk.

Zo zag deze auto er binnen in de showroom er dus uit....

Van Drop Box

Van Drop Box

Zo reden we dus in een Jeep Cherokee Overlander en die Chrysler 300, met de mega power! Ron genoot duidelijk. Die ging nog even wat sneller dan ik eerlijk gezegd. Ik heb de Fiat weer gepast, maar ik zit echt met mijn hoofd tegen het dak. Niet bij deze overigens, daar ging het dakkie ruim van open namelijk. Vind ze zo lief!!

Van Drop Box

En... Ook deze stond er, net als vorig jaar! Toen ik hem zag staan kreeg ik een smile van oor tot oor en wilde er eigenlijk naast blijven staan om iedereen te zeggen die het wilde horen dat ik echt in zo een Spyker heb gereden. Echt!!!! For real, dus! En wat een belevenis dat wel niet geweest was! Eigenlijk toch wel enorm veel leuker dan die SRT. Ze zouden vast met hun mond open het aangehoord hebben :-) Maarja... Heb het toch maar niet gedaan, volgens mij word je hier voor minder ook zo maar in het busje meegenomen en heb dus even, heel even ingetogen genietend naar deze auto staan kijken. Wat een schitterend apparaat!

Van Drop Box

Van Drop Box
Met de pet van Evelyn! (heb je mijn mailtje nog gehad Evelyn?)

Daarna zijn we naar de film gegaan. De nieuwste van Denzel Washington en Ryan Reynolds. Safehouse heette hij. En wat een super spannende film. Ryan Reynolds, ja de kleinzoon van Burt Reynolds, speelt inmiddels heel wat beter vind ik. En Denzel was op zijn best vond ik. De man acteert echt heel goed. Echt een lekkere spannende film waar ik me twee keer het rambam schrok van rond vliegende kogels ;-)



Tijdens de film zag ik dat ik een telefoontje kreeg. Mijn schermpje lichtte op en het was van een onbekend nummer. Een telefoontje waar ik stiekum op wachtte... Die morgen had ik namelijk een advertentie zien staan van een hele mooie lens op Craigslist. Van de week heb ik "de EPG boeken van 2011" afgesloten en aan de taxmevrouw gegeven die onze papieren invult. Moet zeggen dat ik het echt geen leuk werk vind het boekhouden. Echt helemaal niet, maar de cijfers waren wel leuk om te zien. En had ik nu wel het geld om die lens te kopen. De Nikon 70-200 2.8 VR. DE lens der lenzen!

In de advertentie stond met originele dozen en handleidingen bijna nooit gebruikt. Ja ja, had Ron nog gezegd. Wie koopt er nou zo'n lens en gaat hem daarop volgen nou niet gebruiken. Er stonden geen foto's bij en dat is natuurlijk helemaal verdacht als je fotospullen verkoopt. Ron had me aangeraden om zo'n 15% onder de vraagprijs te bieden eerst per email. En ik had het gedaan, in de hoop dat niemand anders de lens voor me wegkaapte want de prijs was al heel erg goed. Ik kreeg er de kriebels van en het is maar goed dat er met de email niet mijn blije gezicht doorgemaild door gemaild was. Het zal toch niet waar zijn dat het zou gaan lukken. Ik had een mailtje terug gehad en daarin had hij een tegen bod gedaan. Nog blijer was ik!!! Ik wilde al gelijk ja doen we zeggen. Maar daarop weer op aanraden van Ron, in het midden gaan zitten met de prijs. En mijn telefoon nummer er bij gezet dat als hij daar mee accoord ging hij me kon bellen en ik de lens contant zou betalen. Jaaaaa, wat een onderhandelaar, hahaha. Contant betalen is hier vaak een probleem, dat hebben we zelf ook al mee gemaakt met Craigslist. En dus als verkoper zou je daar blij mee moeten zijn. Maarja nu ging mijn telefoontje midden in de film. Ohhhh wat was het moeilijk niet op te nemen. We zaten wel al tegen het eind, maar de spanning natuurlijk om te snijden (in de film en door het net ontvangen telefoontje) En aangezien ik bijna niks zie in zo'n bioscoop ook niet slim om in het donker mijn weg naar de uitgang te zoeken. Dus.. ik antwoordde heel cool niet... Onderhandelingstechniek ;-)

Afijn eenmaal uit de bioscoop de man gebeld en die vroeg of ik echt het geld die middag kon geven aan hem. Ja, dat kon ik, zei ik. Nou dan ging hij accoord met de prijs en we spraken bij een parkeerplaats voor een supermarkt in Cary af "om de deal" te besluiten. Wat inhield dat wij snel naar huis moesten mijn camera halen, want ik wilde natuurlijk wel kijken of het ding het deed op mijn camera en er niks met de focus was of zo. Dus naar huis, hondjes uitlaten en weer terug naar Cary.

Hartstikke spannend zat ik daar dan te wachten op de afgesproken parkeerplaats. We waren er ruim op tijd geweest en als herkennings punten hadden we de signalementen van onze auto's door gegeven. Hij reed in een rode Honda. En bedacht me een oud en gammel Honda Civicje, waaruit een coole handelaar met een "What's up dude?" zou uitstappen. Was zo blij dat Ron er bij was. Ik werd er met de minuut zenuwachtiger van. Het zou toch maar niet waar zijn dat ik een bija nieuwe super lens zou vinden op Craigslist voor deze prijs. Ron had me al gewaarschuwd dat het waarschijnlijk dezelfde kreet was als bij het kopen van auto's. Altijd binnen gestaan, weinig kilometers en bereden door een oude vrouwtje. Net zoals de Volkswagen reclame ooit, hahaha. Afijn, maar daar kwam een rode Honda aangereden. En hij kwam rechtstreeks op onze zilveren Dodge af gereden. Dat moest hem zijn! Het was een soccer mom busje geweest, maar dat maakt het minder spannend in het verhaal, natuurlijk. De man was dan ook alles behalve een coole dude. Hij was op leeftijd, witte veel te grote gympen. En droeg een enorme Nikon doos voor zich uit toen hij uitstapte.

En overhandigde die daarna aan mij. Heel voorzichtig pakte ik alles uit en echt het zat nog allemaal vers in het plastic. Natuurlijk vroeg ik hem, waarom verkoop je het. Nou zei hij, ooit wel eens een hobby begonnen, die het toch net niet was? Uh ja, dat herkende ik wel een beetje. Nou dit was het van hem en hij vond het maar eens tijd om de boel te verkopen. Mijn hart maakte een sprongetje en probeerde rustig te blijven. Wat uitermate moeilijk ging. De lens was ook echt helemaal nieuw. Nog geen stofje op te vinden. Ik vroeg of ik hem op mijn camera mocht proberen en dat vond hij vanzelfsprekend. Dus ik gedaan. Als een zonnetje, om het bij de autotermen te houden. Zoomen als een tierelier en alles werkte zo als ik kon zien perfect.

Daarna de lens er weer afgehaald en nog eens tegen het licht gehouden, maar er was echt helemaal niks mis mee. Helemaal niet! Dus..... Ik heb hem gekocht en ben zo blij!!! Helemaal zelf verdiend met mijn fototoestandjes. Wat een dag met een sterretje!!!!

Photobucket

En wat een mooie lens! Zoooo scherp!!!

Photobucket

Photobucket

De hondjes spelen graag fotomodel voor me ;-)

Photobucket

Verder "giet it oan" hier.... Nee er wordt hier geen Elfsteden tocht gereden, maar er wordt binnenkort dus wel gesneden. In mijn vinger wel te verstaan. Op 20 februari mag ik me melden en gaat het gebeuren. Jippie! (kuch kuch)

Fijn weekend gewenst en groetjes!!!

Petra