zaterdag 29 januari 2005

Eikieja

Sinds dat de verhuizer ons vertelde dat er tegenwoordig veel mensen verhuizen naar het land van Eikieja, hebben wij er een nieuw woordbij, waar wij elke keer als we het zeggen om moeten lachen. We kwamen er namelijk pas 's avonds achter wat hij nou eigenlijk bedoelde.
Hij bedoelde dus Noorwegen. Het land van volgens de Nederlandse spelling Iekeeja, oftewel Ikea.
Nou vanmorgen zijn wij ook naar de Eikieja geweest en hebben we toch leuke spulletjes en snuisterijen kunnen vinden...... Overigens ook nog wat leuks uit de Plundra. Jaaaaaa, wat bedoeld ze daar nou weer mee? Het was dus Plundra bij "Eikieja". Uitverkoop dus ;-) Gelukkig waren we vroeg want tijdens de uitverkoop kan het behoorlijk druk zijn. Maar wij waren lekker vroeg. Heb een heel mooi schilderij met een grote roos gekocht. Die was dus wel in de uitverkoop. Vond ik altijd al mooi maar nu was Ron er ook aan toe, zeg maar ;-) Ron moet soms een beetje aan mijn smaak wennen. En dat kwam uiteindelijk goed uit, want "de roos" was mooi in de "Plundra" nu!!
Verder veel leuke opberg dingetjes en een mooie lamp kunnen vinden. Want wat wij hebben kunnen onthouden was de smaak van de doorsnee Amerikaanse verlichtingsafdeling niet zo als wij die hier kennen. En pas las ik er ook weer over op een Amerika forum. Nu is het zo dat lampen met een trafo niet mee kunnen, vanwege het andere voltage in de US. Maar gewone lampen kun je dus wel meenemen. Dus hebben we een leuke lamp gekocht. Ook hebben we een mooie lijstjes gekocht voor foto's die we echt een speciaal plekje willen geven. Wel vreemd nu al spulletjes te kopen voor ons nieuwe stekkie. Terwijl we eigenlijk nog niet weten hoe dat er uit gaat zien. Al moet ik zeggen dat ik ook wel geniet van die voorpret.

Groetjes Petra


http://www.beardie.nl

vrijdag 28 januari 2005

Verhuizer en prikkenparade

Gisteren is de verhuizer bij ons thuis geweest om te inventariseren wat er allemaal verhuisd moet gaan worden. En gelukkig vertelde de man ons dat onze "verzameling" van inboedel best wel mee viel. Misschien zegt hij dat wel tegen iedereen, maar heb Ron er 's avonds nog even aan herinnerd dat het dus echt niet zo veel spullen zijn ;-) Wel was het net teveel om in een 20 ft (kleinste container) te verschepen. Dus wordt het een 40 ft container waar alles volgens de verhuis meneer goed in zal passen. Dat geeft hoop, zal ik maar zeggen!! Ze komen 's morgens met 5 verhuizers alles inpakken en rond 1 a 2 uur 's middags zal de container komen en dan gaan ze alles spullen in de container zetten. En ongeveer 6 weken later zal het voor ons weer beschikbaar zijn.

Ook hadden we gisteravond de afspraak bij de dierenarts voor de inentingen van de honden. Sinds dat Connor twee weken terug bij haar is geweest voor zijn tandje die zeer deed, hebben hij en de dierenarts een speciale band. Connor kwispelt echt zijn kont er af als hij de praktijk binnen komt. Dit gevoel van hem wordt ook wel versterkt omdat hij van haar en van de assitentes snoepjes krijgt, maar met de dierenarts heeft hij echt een speciale band. En dat is wederzijds zag ik gisteren. Ondanks dat zij hem twee prikken in zijn achterwerk had gegeven bleef Connor's vrolijkheid onstuimbaar en heeft de dierenarts dan ook voorzien van een paar lieve knuffels, waarna hij weer beloond werd met wat lekkers. Stacey weet die snoepjes ook wel te verorberen, maar behoud mooi een zeer verstandelijke afstand. Connor niet, die springt bij binnenkomst al met zijn voorpoten tegen de balie op en weet niet hoe snel hij op de behandel tafel moet komen........ Had verwacht dat het na zijn tandje trekken wel afgelopen zou zijn, maar dat had ik mooi mis. De band is alleen maar sterker geworden en moet eerlijk zeggen dat ik het wel leuk vind om te zien dat hij nu ook nog steeds heel blij naar binnen huppelt.
Afijn met een Europees paspoort, Wormenkuur, Tekenband, Hartwormpreventie en twee inentingen in de billenpartij heeft Connor afscheid genomen van zijn geliefde dierenarts, wat voor hen beiden zwaar viel ;-)

Groetjes Petra

http://beardie.nl


woensdag 26 januari 2005

Bewijs van goed gedrag op zijn Nederlands....

Gisteren zijn we op pad geweest om een bewijs te krijgen van het BKR (bureau krediet registratie) dat wij in Nederland altijd nette betalers zijn geweest. Dit heb je in Amerika nodig om bijv. een hypotheek e.d. te kunnen afsluiten. Want in Amerika draait alles om Credit History en heb je die niet dan word je als niet kredietwaardig beschouwd. Dus proberen wij nu zoveel mogelijk "bewijsjes van goed gedrag" hier in Nederland te verzamelen. Zo hebben we al verklaringen van een Credit Card en van de energieleverancier, van de autoverzekering enz enz.
Wat wel typisch is dat ik altijd in de brief vraag dat ik graag een verklaring in het Engels zou willen ontvangen. Maar dat we ze eigenlijk veel in het Nederlands van bedrijven ontvangen ...... Behalve die van de Credit Card. Die hadden we ook binnen een week al binnen.
Leuk verhaal was het excuus van onze energieleverancier. Heb toen ik de verklaring in het Nederlands ontving, de behandelende meneer gebeld en hij vertelde, dat zijn secretaresse dit niet in het Engels kon verwerken. Mmmmmm, zou dan toch maar op zoek gaan naar een andere secretaresse of zelf een cursusje engels nemen, grinnik grinnik. Wel verzekerde hij dat als ze echt meer wilde weten, hij ze graag te woord zou staan. Zou hij dan toch engels kunnen?
Afijn wij gingen nu dus voor de BKR registratie op pad. Die kan je bij elke bank in Nederland aanvragen en word dan naar je huisadres gestuurd als je maar € 4,50 betaald dus. Wij hadden gekozen voor de ING bank hier. Wij kwamen dus daar binnen en het was al meteen duidelijk dat de mevrouw achter de balie zoiets had van Ojee, moeilijke vragen. Wel had ze al snel het formulier gevonden wat betrekking had op de BKR gegevens. Maar hoe dat nou precies werkte........... Tsja.......
En toen kwam ze met het verhaal of we de € 4,50 wel gepast bij ons hadden, want de kas was dicht. Dicht vroeg ik? Maar ik ben toch bij de bank? (En ik altijd maar denken, bij de banken zit het geld. Fout dus. Niet na 1 uur dan is het geld namelijk al lang weg) Nee ze kon echt niet wisselen, murmelde ze en ze bladerde nog wat door de BKR formulieren. Toen ik voorstelde dat ik dan maar ons geld bij de videotheek naast de bank ging wisselen, keek zij verheugd. We vroegen gelijk aan haar of zij in de tussen misschien een belletje kon plegen naar iemand die wist hoe dat formulier ingevuld moest worden en wat zij er erna mee moest doen.
Gelukkig voor ons was de kas van de videotheek wel open en konden zij moeiteloos ons briefje van tien Euries wisselen, zodat we € 4,50 aan de ING konden betalen.
Toen we terug kwamen in de bank zat de ING mevrouw nog te bellen. Maar uiteindelijk had ze, bij het ophangen, wel de informatie gekregen die zij nodig had. Dus formulier ingevuld en we hopen dat het allemaal goed komt en dat wij ons bewijs van goed gedrag van de BKR thuis gestuurd krijgen.

Groetjes Petra

http://www.beardie.nl

maandag 24 januari 2005

Taart eten

Vanochtend was hier alles wit!!!! En Ron die 's morgens altijd snel even met de honden gaat, had hen dus al even aan het plezier laten ruiken. Dit resulteerde er dus in dat 's morgen om een uur of 7 Stacey al piepend beneden voor de schuifpui zat en in de sneeuw wilde rennen. Een kwartier later had het piepende geluid zich al verplaatst naar 1 verdieping hoger en nog geen vijf minuten later zat het piepende geluid met zijn voorpoten op bed en met zijn kop over mijn oor heen gebogen. Afijn zijn taktiek werkte en ik ben dus mijn bed uit gegaan en heb een uur met Stace en Connor in de sneeuw gebivakkeerd.



Heerlijk..... vind het echt lekker om in de verse sneeuw te lopen en dan de sneeuw nog te horen knarsen. En Stacey en Connor worden er ook helemaal vrolijk van. Stace hapt altijd in de sneeuw ballen die ik gooi en Connor komt steeds naar me terug gelopen met zo'n koppie van Leuk he vrouw die sneeuw......




Dit is Ron's oma. Oma was gisteren jarig en is 85 jaar geworden.

Of eigenlijk vandaag, maar gisteren werd het gevierd. Voor oma hadden we een feestelijke taart meegenomen, die we met de hele familie smakelijk verorberd hebben. Dat is toch wel iets bijzonders eigenlijk. Normaliter sta je niet zo heel lang stil bij verjaardagen. Maar gisteren heb ik deze verjaardag toch anders beleefd als normaal. Heel bewust, dit keer. Zo neem ik eigenlijk in kleine stapjes afscheid van gewoonte-tjes en dingen die eigenlijk heel gewoon zijn, maar die straks vast zullen veranderen.
Ook was er aan het eind van de middag het afscheid nemen van tante en oom en neven en nichten. Waarschijnlijk komen ze vast langs in Amerika, (en tante, oom, neven en nichten als jullie dit lezen, dus ook wel doen he? ;-) ) Maar afijn om een lang verhaal kort te maken, ik stond dus weer te snotteren.Dus..... degene waarvan ik nog afscheid ga nemen, jullie zijn bij deze gewaarschuwd ......



zaterdag 22 januari 2005

In navolging op de tickets

In navolging op de tickets voor ons viertjes, even een stukje over de reisatributen.
Voor de honden hebben we namelijk dus inmiddels hun reisverblijven gekocht. We hebben ze volgens de voorschriften van de KLM "bestickerd" en dus hebben ze allebei een kennel met hun eigen naam er op. Zit er een sticker op met live animal en zitten er pijlen op welke kant boven moet. Ook hebben we een plastic mapje er opgeplakt waar de kopien van de gezondheidsverklaring en de inentingen in gaan.



Connor vindt ze helemaal geweldig en ligt er graag (en veel) in te slapen. Stace daarentegen loopt er heel interessant aan te snuffen en om heen te rennen, gaat er ook in, maar met dezelfde vaart weer uit ook. Die moet dus echt even leren wennen aan zijn "reisverblijf" Dus vanaf volgende week gaan ze mee naar boven en gaan we ze 's nachts in hun nieuwe optrekje leren slapen, met de deurtjes dicht.



Vanochtend was ook ons vierde ritje naar het grof vuil. Moest wel lachen. We hadden Ron's ski's bekeken en dachten voor de zoveelste keer deze afgelopen weken, zullen we dit nou wel of niet meenemen??? Tsja, we kunnen daar wel skien in de buurt, zei ik. Ron had zoiets die dingen zijn al zo oud. Afijn, we zaten samen op zolder de ski's te bestuderen en onze zolder is op het hoogste punt 1.35 of zo, even voor het plaatje erbij ;-)
Uiteindelijk vonden we een datum. De bindingen waren van 1983.........
Tjsa, niet zo veilig dus. Dus ook de ski's zijn inmiddels verleden tijd en zullen geen oude dag beleven in de US.............

Groetjes Petra

http://www.beardie.nl


vrijdag 21 januari 2005

De Tickets

Hebben gistermiddag de bevestiging binnen gekregen voor de vlucht naar Washington. We vliegen dus met de KLM. Eerder zouden we met United vliegen, maar die konden niet garanderen dat Stacey en Connor op dezelfde vlucht als die van ons mee zouden vliegen. KLM dus wel. En aangezien wij dat toch wel erg belangrijk vinden is het dus KLM geworden.
Wat ik wel als heel vervelend heb ervaren dat als ik bel over het vliegen met honden het elke keer weer anders wordt verteld. Zo moeilijk om de juiste informatie te krijgen via telefoon. Dus dacht ik vorige week, ik ga naar Schiphol en ga het zelf gewoon vragen. Afijn ook dat werkt dus niet, want aan de KLM balie weten ze van niks en geven ze je een telefoonnummer die je kunt bellen (en dus al gebeld had)
De meneer achter de balie van United was heel vriendelijk en stelde me echt op mijn gemak. Het zou allemaal echt helemaal goed komen met mijn hondjes. En hij kon me ook vertellen wat er met de honden gebeurde na het inchecken, wat ik heel graag wilde weten, maar door de telefoon maar niet kon achterhalen. Dus we besloten, we zouden voor United gaan. Echter toen ik van de week United ticketservice belde, deed de "Unitedman" aan de andere kant van de lijn heel moeilijk en ingewikkeld en tegelijkertijd ontzettend wazig. Over via de vracht en zo niet, dan is het niet zeker dat ze mee kunnen vliegen en er waren maar beperkte plaatsen beschikbaar en niet reserveerbaar. Dus de KLM maar weer gebeld. Die waren heel duidelijk in hun policy. Bij boeking doorgeven dat er honden meevliegen op overgewichttarief, en dan komt er een bevestiging (of niet) dat de honden mee kunnen en die plaatsen zijn dan dus zeker.
Die bevestiging is nu binnen dus Stace en Con mogen mee!!

http://www.beardie.nl

woensdag 19 januari 2005

Usa Appartement

Hebben zojuist informatie gekregen over het appartement waar we de eerste drie maanden zullen gaan wonen. Leuk. Vind het heel leuk om daar alvast een beetje wat meer over te weten.
Weet inmiddels ook de website van het appartementencomplex.
Te vinden op http://www.korman1.com/index2.html
en dan in Cary, North Carolina kiezen. Ziet er heel leuk uit. Ze hebben er een fitness zaal, zwembad en ook kunnen we al de plattegrond van het appartement zien. Erg leuk! Het schijnt dat het appartement een internet verbinding heeft. Niet 1 maar zelfs 2 aansluitpunten ;-) 1 in de woonkamer en 1 in de slaapkamer. Dat is wel prettig voor "addictje Petra". Dus dat geeft goede hoop.

Heb ook op Globe-explorer even het adres op gezocht. Met globe explorer kun je via lucht foto's de omgeving bekijken. Hier het resultaat.



Het appartementencomplex (zie de swimmingpool, Yeahhhh)



Deze foto is wat verder uitgezoomed en nu zie je links de winkels en rechtsonder het meertje.



Deze foto is nog wat verder uitgezoomed en nu zie je net wat meer van de omgeving.


http://www.beardie.nl




maandag 17 januari 2005

Even ....

Gisteren was er de Beardiewandeling in Hooge Vuursche.
Prachtig weer en heel veel Beardies aanwezig. Kan er zo van genieten. Zo'n stel heerlijke dreutels bij elkaar.
Was weer leuk om vele bekenden te zien. Op deze wandeling waren ook veel broertjes en zusjes van Stace en Con. Natuurlijk allemaal beknuffeld. Heerlijk.
Toch.... er waren mensen die ik waarschijnlijk niet meer zal zien. Vreemd en krijg er een beetje raar onderbuik gevoel van. Toen er ook een lieve mevrouw uitgebreid gedag kwam zeggen en ons heel veel geluk wenste in Amerika, was het zeker. Ik vind het hartstikke moeilijk om van iedereen afscheid te nemen. Sta dan ook een beetje te stamelen en weet niet goed wat ik moet zeggen. Vind het wel leuk al die verschillende reacties van mensen. Maar het is zo vreemd om afscheid te nemen en ik heb dan ook ontdekt, ik ben er niet zo goed in geloof ik. Nou ja misschien dat ik er een beetje aan moet wennen. Zou dat kunnen, wennen aan afscheid nemen?
Nou ja de eerste is altijd de moeilijkste toch????

zaterdag 15 januari 2005

Het begin.... of het vertrek...

Tsja wat zal ik het noemen.
Het begin van ons verhaal over onze verhuizing naar North Carolina of het eind van ons verblijf in Nederland. Een beetje dubbel....
Maar ik denk dat het nu wel een beetje vormen gaat aannemen ons vertrek en ons begin...
Beiden dus. Voorlopig zijn we nu heel erg bezig met ons vertrek.
Want voor het begin zijn onze visa's nu binnen. Waar we lang naar hebben uitgekeken. Donderdag zijn we op het consulaat geweest en daarna waren de visa's rond. Dus kunnen we aan ons vertrek gaan werken.

Voor nu zijn we een beetje bezig om de papier massa te door gronden. Alles opzeggen dus. Abonnementen, clubjes, verzekeringen opzeggen. Briefen schrijven, telefoontjes plegen. Verder al heerlijk aan het puinruimen in onze verzameling van spullen. Elke keer keuzes, ga ik dit daar nog gebruiken, gebruikte ik het hier, en hoe lang heb ik het al niet gebruikt. Het valt me op dat ik vaak met nee antwoord, maar het toch nog niet weg kan doen....
Maar we zijn al drie keer naar het grof vuil geweest, dus de opruiming lukt eigenlijk best aardig.
Vanmiddag de tuin na gelopen wat er mee gaat en wat er geadopteerd kan worden door iemand anders en wat op de grote "berg" kan. Pff wat een werk.
Tussen kerst en oud en nieuw hadden we de zolder al aangepakt, dus dat is lekker opgeruimd. Maar de keuken, de woonkamer, de kamers en garage en schuur moeten nog....
Afijn hou jullie op de hoogte ;-)
Groetjes Petra




http://www.beardie.nl