dinsdag 30 september 2008

Het woeit....

Oftewel het is zwaar economisch weer.... De bailout is afgewezen en de Dow en Nasdaq reageerden fel. De grootste beursdaling sinds tijden was gisteren. De bailout is een overheidsaankoop van stock, ala de Nederlandse overheid heeft gedaan toen de KPN in zwaar weer zat, maar dan met "ietwat" meer centjes nu. Vraag is natuurlijk hoe die bedrijven in die situatie zijn gekomen. Groot probleem is dat de topmannen, wel hun zakken vullen en de Amerikaanse belasting betalers hier, terecht, niet aan mee willen betalen. Probleem is alleen dat op dit moment banken elkaar geen geld meer uitlenen. Waardoor bedrijven moeilijk geld kunnen lenen en zo ook de burgers. En in Amerika houden de burgers wel van lenen, denk alleen aan al het credit card gebruik. Maar het is ook moeilijk om een hypotheek af te sluiten, waardoor de huizen langer te koop staan. Dus de verliezen op Wall street hebben ook gevolgen voor de mensen op "Main street". (Het woord Mainstreet is trouwens nu een heel populair woord hier, de laatste dagen heb ik het zoveel gehoord) Afijn, het cirkeltje is rond en dus "het woeit"...
Vandaag kwam ook het nieuws dat "onze" bank is overgenomen. Wachovia is echt een North Carolina Bank. En de bank deed het ook goed, tot dat ze zelf op het overname pad gingen en dat pakte verkeerd uit en daarboven op de economische malaise heeft tot gevolg dat nu de bank zelf wordt overgenomen door Citi group. Een bank met een stuk minder mooi imago. De FDIC garandeert een inleg van 100.000 dollar op de bankrekening. Dus mocht een bank failliet gaan en die heeft een FDIC goedkeuring, is er een waarborg van $ 100.000. Desondanks zie je dat veel mensen nu het geld bij hun banken weghalen, juist nu de banken het geld hard nodig hebben omdat er moeilijker geleend kan worden. Alweer dat cirkeltje.
Verder is er nog een tekort aan benzine dezer dagen. Dit komt door hurricane Ike, waardoor de olie industrie een poos niet gewerkt heeft en nu op halve capaciteit werkt. Er zijn dus nu benzinepompen die geen benzine meer hebben. Met alle gevolgen van dien. Hier in de buurt kon ik gisteren nog wel gewoon tanken, maar het schijnt meer naar het noorden al een stuk ingewikkelder te zijn.....
Het is dus allemaal somber nieuws hier nu. Je hoort nu ook ineens veel minder leuke nieuwtjes. De buuf hier tegen over is ook ontslagen en gister ook op tv, Sony-Ericson, die hier een vestiging in RTP heeft, ontslaat de helft van zijn personeel. Het lijkt of nu ineens al het slechte nieuws te gelijk komt. Het "woeit" echt!

Photobucket

En..... nog meer "woei" nieuws. De three dog bakery in Apex, waar ik onlangs nog Connor's verjaardags taart heb gekocht, gaat ook sluiten...... Durf het de hondjes nog niet te zeggen, ben dan ook maar met ze gaan wandelen. Nu maar hopen dat ze het nieuws niet gehoord hebben van de hondjes die we onder weg tegen zijn gekomen. Zelfs voor de hondjes "woeit" het.....

Photobucket

Groetjes Petra

zaterdag 27 september 2008

Bikefest

Vandaag was het afwachten hoe het weer zou zijn. In Raleigh was gisteren en vandaag het Capitol City Bikefest, maar om daar in de regen naar toe te gaan is een stuk minder leuk natuurlijk. Het bikefest is 1 hele grote motorrijders bijeenkomst. De verwachting was dat er maar liefst 100.000 mensen op af zouden komen. Veelal hier in NC de Harley rijders, want wij wonen wel in Harley gedeelte van het land natuurlijk ;-) En wij met onze BMW's "horen" daar eigenlijk niet bij, maar motorrijders zijn motorrijders niet waar?

Toen we wakker werden vanochtend was het in ieder geval droog en aan de radar te zien, bleef het ook een poosje droog. Dus rond half twaalf zijn we richting Raleigh gereden. Voor mij de eerste keer die kant op. We zijn wel via Lake Wheeler Road gereden, wat meer een binnenweg is. Daarna zo downtown Raleigh in. En daar gingen we al snel in een enorme groepsformatie op. Overal zag je motoren. Kneep hem wel een beetje hoe het dan nou moest op Fayetteville street. Want daar werd de bijeenkomst gehouden. Die straat is zeg maar een beetje DE hoofdstraat van Raleigh en is recentelijk hevig gerenoveerd en heeft nu iets meer stedelijk aanzien. Maar net voor we Fayetteville op zouden rijden heb ik, die achter Ron aan reed, het stoplicht tegen en Ron kon er nog door heen. Het was ook zo druk in eens. Tussen al die motoren waren we elkaar nu kwijt.... Omringd door de Harley rijders stond ik daar dan. Met mijn "zwarte schaap" motor, die in de verste verte niet op een Harley lijkt. Om me heen alleen pruttelmotoren met "baasjes" er op met van die pothelmen en in het leer uitgerust ;-) Diepe zucht, haal rustig adem, je kan het ook alleen, ha ha ha. Dus alsof ik het dagelijks deed, het in formatie rijden, reed ik Fayetteville street op. Een mazzel had ik want het ging op het eind allemaal stapvoets. En het ging zo eigenlijk vanzelf. We werden allemaal 1 kant op gedirigeerd en maakten zo de entree op Fayetteville street. Wat een ervaring!!! Zo veel motoren, niet te geloven. Links en rechts zag ik er hele rijen geparkeerd staan. Was er helemaal van onder de indruk. Zo raar, maar ook wel super, dat ik daar dan nu gewoon zelf op een motor aan mee deed! Was er best van onder de indruk. Maar ineens springt er een man met een oranje vest voor mijn motor. Hij was van 1 van de vele volunteers die het verkeer enigszins in goede banen moest leiden. En vraagt me of ik bij "hem" hoor? en maakte wijzende gebaren naar een bekend gezicht. Het was Ron...., gelukkig we hadden elkaar gevonden. Ik mocht van de man met het oranje vest naast Ron parkeren en was blij hem weer gevonden te hebben tussen zoveel motoren. Wat indrukwekkend!

Photobucket

Wij waren er aan de kant van het capitool gebouw in komen rijden en overal zag je motoren geparkeerd in drie rijen. 1 rij links van de weg, 1 rij in het midden en 1 rij aan de rechter kant van de weg. En daar tussen door liepen de mensen, reden motoren en stonden er kraampjes met van alles en nog wat. Van motorkleding tot goede doelen, eterijen, bands en sponsor bedrijven. Wat een organisatie!

Photobucket

Dus helm af, handschoenen uit en wij ook aan de wandel over Fayetteville street. En echt, je komt de meest gekke dingen tegen. Dat is toch wel het mooie aan Amerika. Alles kan en kan het niet? Dan gaan we er voor zorgen dat het toch kan ;-)

Photobucket
Zo twijfelde deze motorrijder vast, of nu op de fiets of op de motor te komen.

Photobucket
Deze meneer nam ook zijn hond mee.

Photobucket
Een ferrari motor?

Photobucket
Een drie wieler....

Photobucket
En ja wel... ze bestaan! 1 met zijwieltjes!

Photobucket
Een bullrider....

Photobucket
Met speciale helm voor de bestuurder....

Photobucket
Een Harley regenton.....

Photobucket
En.. voor degene die nog twijfelden....

Photobucket
Met bijpassende "lord" motor...

Photobucket
Deze is wel mooi he?

Photobucket
Tapje Jagermeister, alleen als ie ijs en ijskoud is....

Photobucket
En niet alleen Jagermeister, Jack Daniels was er ook...

Photobucket
Helm beplakt met allemaal kreten...

Photobucket
Wake County courthouse is ook aan Fayetteville.
Waren wij hier ook niet onlangs? kuch, kuch


Photobucket
Voor als je zelf even niet wil rijden....

Photobucket
En een bordje voor degene die zelf geen motor rijden....

Photobucket
En dat allemaal met het capitools gebouw in de achtergrond....

Photobucket
Gewoon overal motoren....

Photobucket
In alle soorten en maten en kleuren...

Photobucket
Onze motoren verstopt tussen de Harleys.

Photobucket
Gelukkig is ie geel en valt dat lekker op, want tussen al die motoren....

Kortom weer een hele ervaring rijker.... Vindt dit soort dingen zo leuk. Mensen kijken en toch weer verbaasd zijn over wat er allemaal mogelijk is. Zoals ik al zei, kan het niet? Dan gaan we kijken hoe we dat op kunnen lossen. Zo'n mooie mentaliteit. Ook waren er veel stands voor de "active" militairen en veteranen en werd er flink geld ingezameld voor de disabled veterans en achtergebleven familie leden van "war heroes". Echt, het zet je zo te denken..... Ondanks dat wij hier als toch wel behoorlijk nuchtere Nederlanders tussen door lopen, ontroerde het mij zo. Zoveel is mogelijk en op zo'n bijeenkomst horen dit soort zaken er gewoon bij. Gewoon naast de hamburger tent en country band die aan het spelen is.

Vond het echt een hele belevenis en ontzettend indrukwekkend al die verschillende mensen en de duizenden motoren zo bij elkaar!


Filmpje!

En bij het zoeken op internet kwam ik deze slideshow tegen. De foto's zijn weliswaar gemaakt op vrijdag, maar vond ze erg mooi!

Rond half 2 zijn wij er weer vandoor gegaan en zijn we richting de BMW dealer gegaan. Ron had begrepen dat de nieuwe BMW 800 GS uitvoering binnen was en die wilde hij graag in het echt bewonderen. Dit is een net wat zwaardere uitvoering dan die Ron nu heeft. De BMW dealer hier is in North Raleigh en we moesten dus over Capitol Boulevard over. En echt, in de auto vindt ik deze weg al twee keer niks. En op zaterdag middag op de motor al helemaal niet. Capitol Boulevard is zeker vier rijbanen breed en op sommige plaatsen nog breder. En alles switched en sjeesd over die banen. Maar... we moeten alles een keer gedaan hebben, niet waar? Dus dwars door Raleigh heen en op weg naar Capitol Boulevard. Het viel allemaal nog mee, maar het blijft echt niet mijn favoriete weg. Wat een drukte toch!
Eenmaal bij de BMW dealer stond daar toevallig precies dezelfde motor als die ik heb, in het zilver, voor de ingang geparkeerd. Hij bleek van een medewerker van de dealer te zijn.

Photobucket

Zijn collega vertelde dat hij ook een zwaardere 1200 CC uitvoering had, maar deze het lekkerste vond rijden. En dat doet hij zeker, al heb ik weinig vergelijkende motorervaring. De bochten gaan echt super op deze motor. Dit komt ook om dat de tank onder het zadel, i.p.v. voorop bij veel motoren. Daardoor is het zwaartepunt veel lager.

Eenmaal binnen stond vooraan in de showroom de nieuwe 800 cc . Ron heeft er natuurlijk even op gezeten en hij bleek veel hoger nog dan zijn motor.

Photobucket

Photobucket

De verkoper was heel aardig en we hadden nog een heel praatje. Hij kwam ook nog bij onze motoren kijken en vroeg natuurlijk weer waar wij vandaan kwamen. Daarop ging hij ook nog zijn nieuwe motor laten zien. Hij had een off-road Kawasaki. Ze zijn hier allemaal zo vriendelijk. Even later kwam er nog een heel speciale Honda 1500 cc aangereden en ook daar werd naar gekeken.

Photobucket

En daarna kwam er ook nog een zijspan die parkeerde en ook hier weer een praatje met de bestuurders. De zijspan had een BMW motor en was gemaakt in Rusland. Maar wel helemaal nieuw.

Photobucket

Echt zoveel verschillende motoren heb ik nog nooit op 1 dag gezien! Wat een dag....

Groetjes Petra

vrijdag 26 september 2008

Het is weer droog

Nou het is weer even droog. De afgelopen dagen hebben we veel regen gehad en veel wind. Het was gewoon even koud zeg. Heb zowaar een jas aan gehad met het wandelen met de hondjes. Is dat wat?

Photobucket

Onze "old Glory" vlag onder de brievenbus heeft er wel onder te lijden gehad, want het is nu echt letterlijk old glorie. De gaten vallen er in...

Photobucket

Deze schuur kwam ik van de week tegen toen ik terug kwam van het wandelen met de hondjes. Vind het altijd wel een leuke schuur en elkaar gaat hij een beetje schever staan naar mijn idee. Hopelijk houdt hij het langer vol al die wind, dan onze Old Glory vlag.

Van de week was Ron op pad voor zijn werk. Natuurlijk precies in die week zou er via de bouwer van ons huis gekeken worden naar de lekkage die we hadden bij de laatste storm. Nouja gekeken was er al, maar er zou nu een metselaar komen. Zaterdag zou die eigenlijk al komen. Maar zaterdag niemand gezien. Maandag ook nog niemand verschenen. Maar dinsdag rond half twaalf waren ze er, en begonnen met hakken en zagen. Daarna hoorde of zag ik een hele poos niks en niemand meer en om twee uur ging het verhaal weer verder. Rond vier uur, werd er gebeld en ben ik even met die man mee gelopen om te kijken wat hij allemaal gedaan. Niet dat ik er verstand van heb, maar vond dat wel zo beleefd. Dus ik kom om de hoek en er zat toch een groot gat in onze muur. Ik schrok me echt het ongans. Niet normaal meer. Het zag er echt niet uit. Niks 1 of 2 steentjes er uit gehakt, gewoon een heel vlak eruit en om de hoek hadden ze nog even door gehakt.... "Mevrouwtje maakt u geen zorgen, morgen komen we alles weer metselen. Is het goed als we vroeg komen?". Ik die nog helemaal verbaasd en verschrikt naar het gapende gat stond te staren, zei maar ja tegen de beste man. Maar weet bijna zeker dat mijn mond open bleef staan. Echt lekker zat het me dan ook niet en vroeg me af hoe dit ooit weer een strak muurtje kon worden? Zal je zien dat die metselaars nou net moeten komen als Ron er niet is. En echt gerust ging ik dan ook niet slapen eerlijk gezegd.
Om 5 voor zeven de volgende morgen hoorde ik gestommel op het dak, half slapend kon ik het geluid nog niet thuis brengen. Gek hoe je dan ineens zo verward wakker wordt. Ik wist dat er wat was, maar wat was het ook al weer. Maar toen schoot het me al snel te binnen "het gapend gat". Hopelijk kwam het toch nog goed.
Feit was dat het opmetselen een heel stuk sneller ging dan het uittikken van de stenen. En na een uur waren ze al klaar. En gelukkig "Gapend Gat" was weer weg en er was zowaar weer een strak muurtje voor in de plaats gekomen. Pfffff, wat een geluk.
Ik had de metselaars nog gevraagd om ook de regenpijp weer terug te zetten, want het zou die avond/nacht kunnen gaan regenen. Maar vast maken konden ze hem niet want alles moest natuurlijk nog uit harden. Ze hadden hem daarom vast gezet met een schroefje aan de dakgoot en dat zou allemaal wel houden. Nou niet dus.... een uur later lag het grootste deel van die regenpijp los op het dak.... En wat nu?
Had inmiddels wel een afspraak gemaakt met de man van de dakbedekking want al het lood hadden ze ook weggehaald en moest weer opnieuw aangebracht worden. Moet zeggen dat dat gesprek ook al niet zo lekker verliep, want die man vertelde me dat er heel veel regen aan zou gaan komen en hij niet wist of hij de dag erna, als het cement uitgehard was, kon komen met die regen. Gut oh gut, wat een pret toch weer!
Dus 1 ik had een regen pijp op half zeven, 2. er werd regen verwacht en 3. de dakbedekking was "even" weg en kon wellicht pas weer gemaakt worden na alle regen..... Echt allemaal dingen om heel blij van te worden, vooral als Ron niet thuis is. Kortom er zat niet anders op dan dat ik dat dak op moest. In de garage had ik een rol ductape gevonden en vond dat dat het wel moest doen. Daarbij een trapje gepakt, dat onder het raam gezet zodat ik zo het raam uit kon klimmen en op het dak kon stappen. Ja..... het is allemaal wat. Nou is dat dak niet zo schuin, maar ik ben zo lenig als de hele regenpijp en dat uit het raam klimmen ging dan ook met horten en stoten. Maar het is me gelukt! Stukkie tape hier, stukkie tape daar en een houtje er onder ter ondersteuning.... En regenpijp was weer in originele positie.
Voor ongeveer een half uur welteverstaan, want toen kwam er weer een windvlaag en klaboem daar lag ie weer, los op het dak. Wel "alsjemenou"!!! (Zei ik niet hoor, ik zei iets veel minder netjes, want ik had er zwaar de pee in) En nu?
Ik weer naar de garage op zoek naar "Mac Gyver" materiaal. Wat zou MacGyver doen in dit geval. Een touwtje, ik moet een touwtje hebben! En na alle deurtjes en laatjes onder de werkbank van Ron open getrokken te hebben vond ik een klosje. Leek wel vliegertouw. Helaas veel beters zag ik niet en dus moest dat touwtje het gewoon gaan doen! En dus letterlijk weer het dak op en het touw aan de regenpijp gemaakt en toen het raam dicht gedaan, zodat het touw klem zat. En zowaar, deze MacGyver truc werkte!!! Een half uur later en hij zat nog. Een uur later en nog steeds goed. Hij bleek zomaar te blijven zitten. Thank you MacGyver!

Voor het slapen gaan had ik nog gekeken en nog hielden mijn touwtjes het. Daarna ben ik gaan slapen, tot dat ik wakker werd van de regen. Hoorde de spetters tegen het raam. Het was kwart voor zeven in de morgen. Ik snel weer naar boven om te kijken of de regenpijp nog goed hing en gelukkig alle touwtjes deden het werk nog..... Ja het is wat??? Waar een mens allemaal aan moet denken zo vroeg op de morgen....
Afijn ik loop naar beneden en de deurbel gaat. Is het die dakbedekking meneer!
Of het goed was of hij het dak zo vroeg al mocht maken? Wat goed? Perfect man! Helemaal super zelfs en ik vroeg hem gelijk of hij die regenpijp ook wilde vast zetten. Nou eigenlijk was dat niet zijn werk, daar waren de "gutterguys" voor. Tsja, dat zal gerust, zei ik, maar ga even kijken hoe de toestand nu is van de regenpijp en dan spreek ik je later wel ;-) En na een half uurtje kwam hij weer terug. Het lood zat er weer op, alles was gekit en zei hij, ik heb de regenpijp ook maar voor u vast gezet. Maar vroeg hij, wie heeft dat zo achter gelaten mevrouw? Nouwwww, zei ik, dat vakwerk was van mij, vond u het niet een technisch vernuft? (dat laatste stukje zei ik niet, maar moest wel denken aan het gezicht van die man, ha ha ha. Wat zal hij raar hebben gekeken. Overal ducttape en twee vlieger touwtjes die de regen pijp door het raam vast hielden.) Oh, zei hij, nouja het werkte wel, zei hij nog iet wat verontschuldigend, maar hij zit nu goed vast hoor mevrouw.
God zij dank!!!! Want nog geen uur later kwam het met bakken naar beneden! Dit was echt allemaal op het nippertje en moet zeggen dat ik zo blij was dat alles nog op tijd goed is gekomen. Want het mooiste was dat het die hele dag en nacht geregend had en het niet gelekt heeft. Dus het gapend gat, mijn dakklimmerij alles was niet voor niets geweest!

Groetjes Petra

dinsdag 23 september 2008

Convenience center

Vandaag ben ik naar het Convenience center geweest. Moet zeggen dat toen ik die naam hoorde ik heel iets anders in mijn hoofd had. Een soort van luxe iets, wat erg handig moest zijn? Maar viel dat even tegen, want heel simpel gezegd is het gewoon, de grofvuil stort plaats. Ofte wel de milieu straat. Maar hier heet dat een "convenience center".....
Alle rommel die we uitgezocht hadden van zolder afgelopen zaterdag, had ik in de auto zitten en daarvoor moest ik naar dit convenience center van onze county. Erg convenient was het wel, want alles wat ik in mijn auto had mocht in dezelfde bak. De "milieu-opleiding" die ik bij de milieustraat in Hellevoetsluis en Zierikzee mocht krijgen, had ik hier echt niet nodig. Weet nog dat toen wij naar hier gingen verhuizen we regelmatige tripjes naar het grofvuil hebben gemaakt. Alles werd daar onder het wakend oog van de opper milieustraat meneer, ordelijk en verantwoord gerecycled. In Zierikzee was het gratis nog, maar in Hellevoetsluis moest je er voor betalen. Hier hoefde ik niet te betalen en was er ook weinig wakend oog.
Op zich leek het bij het aankomen rijden best op de milieustraat van Zierikzee. Een stuk kleiner dat wel, maar allemaal bakken met borden er bij, waar wat in moest. Ook was er zo'n zelfde meldhokje, dus ik meldde me daar netjes voordat ik mijn auto begon leeg te halen. En vertelde, zoals in Zierikzee altijd gevraagd werd, wat er in mijn auto zat wat weggegooid moest worden. In Zierikzee kreeg je daarop dan een hele preek, met in welke containers wat moest. Met alle wild wijzende gebaren van de opper milieu straat meneer. De man echter in dit hokje keek me duidelijk verschrikt aan. Oef, ik stelde vragen en ook nog over het scheiden van afval. Dit was geloof ik nieuw voor hem?
De convenience center meneer had een heel groot afrokapsel en was van het formaat groot en stylish gekleed in een kanarie geel overal. En was zoals ik al zei erg verbaasd over mijn, door Zierikzee ingeprentte recycle kennis.
Want ik had een stel dozen, een opvouwbed, een plastice hondenmand, kussentjes van de tuinstoelen en nog meer van dat soort fratsen. Hij mompelde wat, en wees naar bak nummer 2. Boven nummer 2 stond een groot geel bord, dezelde kleur als zijn overal, waarop stond, "other waste". Hmmm beetje vreemd, want moesten mijn dozen niet in de carton bak? Terwijl ik het piepschuim uit de doos in de other waste bak gooide en met mijn doos richting container nummer 1 liep, van carton, wees de convenience center meneer me weer terug naar nummer twee, de "other waste" bak.
Nouwwwww, hier werd niet veel gerecycled volgens mij? Als de milieu straat meneer van Zierikzee dat toch zou zien! Die had me gelijk met een gil terug geroepen. "Wat gaan we doen mevrouwtje?" en had me per direct naar container nummer 1 gestuurd. Met een strenge "zo-niet-dan-toch" blik. Maar de covenenience meneer in kanarie-outfit, wilde ik nou ook niet tegen me hebben, dus gooide ik al die dozen dan maar in de other waste bak.

Na alle dozen kwam het opklapbed. Had netjes het matras er af gehaald zodat dat in de nummer 2 bak kon en het spiraal en poten in de ijzerbak kon. Maar alweer werd ik terug verwezen naar vergaarbak nummer 2. Huh? maar dit was toch ijzer? Nee alles moest in de other waste container. Hij was echt helemaal het tegen overgestelde van de milieustraat meneren in Zierikzee. Ik snapte er in ieder geval helemaal niks meer van.
Eigenlijk werd ik er een beetje droevig van, want het is er allemaal aanwezig, al die mooie gescheiden bakken met mooie gele borden met de gepaste namen er boven. Maar die groot uit gevallen kanariepiet met het afro-kapsel, snapte het spelletje denk ik niet. Misschien zouden ze hem op een field-trip naar Zierikzee moeten sturen? Weet zeker dat hij daar veel zou leren en het milieu zou een stuk beter af zijn.
De rest van mijn rommel verdween ook in bak nummer twee. En toen de auto leeg was, deed de convenience kanarie een soort van tralies over bak nummer 2 en drukte op een knop en volgens mij werden al onze spulletjes direct samengeperst tot 1 massa. Hij zei geen eens gedag meer, maar was helemaal gefocused op de samenpers actie. Dat was zijn taak! Misschien vindt hij dat wel het leuke aan zijn werk en was het nou niet echt het achter liggende milieu verhaal waar hij door gefascineerd was? Jammer, duidelijk een gemiste kans.....

Groetjes Petra

zondag 21 september 2008

1 op 61

Vrijdag avond ben ik met de Nederlandse dames op pad geweest. Petra S., 1 van die Nederlandse dames, gaat naar Atlanta verhuizen en dus hebben we een afscheidsavondje voor haar gehouden. We begonnen bij de "tenenboer", oftewel "The Beverly Nail salon" in Apex. Zeven dames tegelijk helpen, was toch wat te veel, ondanks onze reservering, dus het was even wachten op elkaar, maar het was echt heel erg gezellig. Ik had de "Beverly pedicure" gedaan en dan mag je kiezen uit een zeewier of paraffine wax behandeling. En ik koos voor het laatste. Heerlijk was het, heb er hele zachte voeten aan over gehouden! Van de NL-dames waren er een paar die dit nog nooit gedaan hadden. Maar volgens mij vond iedereen het wel geslaagd. Het was ook erg grappig om elkaar op die speciale slippertjes in de rondte te zien lopen. Het gebeurt me niet veel, maar die avond was ik mijn fototoestel vergeten. Dus geen beeld materiaal van de flipflops ;-)
Daarna zijn we bij Peak City Grill in Apex wezen eten. Ook dat was hartstikke leuk en lekker. Volgens mij heeft Petra het ook naar der zin gehad, al is het afscheid nemen niet leuk. We zien haar hopelijk nog een keertje op de koffie voordat ze echt vertrekt!

Zaterdag hebben we eigenlijk niet zo veel gedaan, wat boodschapjes en de zolder opgeruimd. Niet echt zaken om heel erg blij van te worden in ieder geval. Als je toch ziet wat een mens in drie jaar tijd toch allemaal weer verzameld. Toen we hier kwamen wonen vond ik de zolder zo groot en nu stond hij al weer bomvol met van alles en nog wat. Afijn we hebben ons er voor een groot deel door heen geworsteld. We moeten alleen nog een bak kopen voor wat kerstspulletjes in te stoppen. Want dan kunnen we de zolder weer over de hele lengte belopen.

Vanmorgen zijn we weer een eindje gaan motorrijden. Ik had nog niet getanked met deze motor. Dus vanmorgen voor het eerst. De reden waarom dat tanken niet zo vaak hoeft bleek wel toen we de miles en de gallons berekend hadden. Mijn motor rijdt gewoon 1 op 61! Dus 61 mile op 1 gallon. Dat is nog eens zuinig!
De rit ging vanochtend naar Chapel Hill. Daar verzamelen elke zondag morgen motorrijders op een locale parkeerplaats. De rit er naar toe was erg leuk. Door allerlei binnenwegen en landelijke wegen. Er waren veel fietsers in groepen vanochtend, wat opletten is met inhalen. Moeilijke vindt ik altijd het onthouden in welke versnelling je rijdt. Er zit namelijk niet een melding op in het dashboardje. Dus opletten en soms wil ik dan weg rijden in zijn twee i.p.v. de eerste versnelling. Maar er zit verbetering in en de motor is dit keer geen 1 keer afgeslagen. Wellicht raak ik steeds wat meer gewend aan mijn motor.

Photobucket

Eenmaal in Chapel Hill, waren er ongeveer 30 motoren op de parkeerplaats. En toen we aan kwamen rijden, keken alle mensen naar de nieuwe bezoekers en hun bike natuurlijk. Helemaal niks voor mij, want je zal zien dat hij dan net afslaat. Bovendien waren er ook nog eens verkeersdrempeltjes dus daar moest ik ook nog op letten. Maar het ging goed! Geen lanceringen over drempels of een stotterende motor. Maar daarna mooi snel parkeren en opgaan in de "crowd" zeg maar ;-) We liepen een rondje om de vele motoren op de parkeerplaats.

Photobucket
Een mooie BMW

Photobucket
En nog een hele grote BMW

Photobucket
En drie motoren die wel heel erg op een scooter leken en we konden er ook geen koppeling op vinden, dus dat zullen vast automaten geweest zijn.(dat scheelt weer met het afslaan van de motor)

En terwijl wij ons rondje liepen, zagen we een aantal mensen om mijn motor heen staan. Hij werd helemaal bekeken en besnuffeld.

Photobucket

Wel grappig om te zien. Toen we terug kwamen lopen, hebben we nog even met die mensen staan praten. Ze kwamen uit Durham en die mevrouw had ook nog maar net haar rijbewijs en vond mijn motor er zo leuk uit zien. Het bleek dat zij het zelfde als ik had met motorrijden en het was leuk om even onze ervaringen te delen. Net als ik, vond zij het namelijk ook lekker om op zondag morgen te rijden ;-)

Photobucket

Daarna zijn we weer op huis aan gegaan. In totaal hadden we vanochtend 130 kilometer gereden nog. Hoogste tijd voor een bakkie soep in de tuin met de hondjes!

Groetjes Petra

vrijdag 19 september 2008

Lake Pine

Gisteren zijn we bij Lake Pine wezen wandelen. Het was heerlijk weer, zonnetje en een lekker aangenaam windje erbij.

Photobucket

Photobucket

Connor verzamelde ongemerkt weer alle dennenaalden op het pad.

Photobucket

Heel gek, bij Stace blijven ze niet aan zijn poten hangen, maar bij Connor wel.

Photobucket

Onderweg lagen ook de schildpadden weer te zonnen op hun boomstammetjes.

Photobucket

's Avonds hebben we bij Chili's gegeten en toen was het koffer inpaktijd.

Photobucket

Vanmiddag vliegt Ron's moeder via Philadelphia, weer terug naar Nederland.En hebben Ron en ik de logeerkamer weer klaar gemaakt voor het volgende bezoek, die over drie weken zal arriveren!

Groetjes Petra

woensdag 17 september 2008

Asheboro zoo

Vandaag zijn we naar de dierentuin in Asheboro gegaan.

Photobucket

Het weer was ideaal er voor vandaag. Niet te warm en wat bewolkt en het was duidelijk dat de dieren het ook een lekker weertje vonden, want ze waren vrij actief. Het was overigens heerlijk rustig in de dierentuin en ook dat was best prettig!
Ik was al eens eerder met mijn zus, zwager, neefje en moeder naar deze dierentuin geweest en wist dat het veel lopen is.

Photobucket

Heel anders dan bijvoorbeeld in Blijdorp, waar de dieren vlak bij elkaar zitten. Hier is het echt uitgestrekt en heuvel op en af. En met het oog op het lopen van Ron's moeder hebben we dus een electrische rolstoel voor haar gehuurd.

Photobucket

Wij konden echter zelf wel aan de wandel en ik was eerlijk gezegd wel blij dit bord op een gegeven moment te zien, want het was toch best een eindje naar boven lopen.
De dierentuin op zich is heel groen en is prachtig gelegen, met mooie wandelpaden en ruime verblijven voor de dieren. Er is ook een soort van steppe in het Afrika gedeelte. In het Noord-Amerika gedeelt waren twee jonge zwarte beren die hun verzorgers hoorden aankomen en heel hard aan het rennen gingen. En ook de ijsbeer liet zich van de beste kant zien. Hij was eerst aan het spelen in het water en daarna ging hij lekker liggen rollen op de kant. Waarna hij ook nog zijn poten af ging likken. Leek net de Coca-Cola kerst reclame. Zo mooi om te zien.

Photobucket

Wat wel grappig was dat de aapjes ook heel actief waren. Vooral de jonkies. Ze waren elkaar echt aan het pesten. Dit apenverblijf is gemaakt op een soort rots met een hele diepe greppel.

Photobucket

En terwijl ze zo aan het ravotten waren, gleden ze een paar keer uit. Het ging steeds net goed, maar in ene vielen ze allebei naar beneden en kwamen zo in die greppel terecht. Voor ons uit het beeld, maar je zag de andere apen een beetje zenuwachtig reageren. Ze kwamen allemaal naar voren om te kijken waar ze uit hingen. Wij zelf zagen ze niet meer, tot dat ik ineens een boom aan onze kant van de greppel hoorde ritselen. En niet zo'n beetje ook. De halve boom ging heen en weer. Oh mijn hemel dacht ik nog. Die klimmen er vast uit!
Wat nu??? Zal je net zien hoor, sta ik in de dierentuin, ontsnapt er een een mini Bokito, ha ha ha. Ron ging op onderzoek uit en kwam met een big smile terug gelopen.
Nee, het waren niet de aapjes die de boom deden doen schudden, zei hij lachend. Het was gewoon de tuinman die net die boom aan het snoeien was, ha ha ha. Wat een toeval dat dat nou net even nadat die aapjes naar beneden gingen was! Het leek net echt ;-) Afijn met een gerust hart zijn we dus maar weer verder gelopen, maar had bijna Bokito-hartkloppingen!

Photobucket

Maar, zulke lieve oogjes zullen toch niks doen?

Verder heel veel foto's gemaakt en heb ze in een slide show gezet.



Ook nog wat kleine stukjes gefilmd voor de liefhebbers ;-)



Groetjes Petra