Vuurtorens kijken....

Dinsdag was de laatste dag in Virginia Beach. Deze muurtekening was om de hoek bij ons hotel. Vond het zo grappig met dat kevertje.





Hier boven nog een foto van de haven van Virgnia Beach. Vond het er echt heel erg leuk en wie weet komen we er nog wel een keertje!
Gistermorgen zijn we vanuit Virginia Beach naar the Outerbanks gereden. Deze weg loopt helemaal langs de schiereilanden van North Carolina. De weg langs de zuidkant van Virginia Beach vond ik erg leuk om te zien. Het is een mooi omgeving vindt ik.



Maar al snel waren we al weer in North Carolina. We wilden via de pondjes weer terug naar huis gaan. Bij het visitor center had ik gevraagd hoe het precies zat. Het pondje van Hatteras naar Ocraoke, was gratis, maar wilden we de boot van Ocraoke naar Swan Quarter halen, moesten we de boot van 2 uur vanaf Hatteras nemen anders zouden we te laat aankomen voor de volgende boot. Dus vanaf het visitors center reden we rechtstreeks naar Hatteras. Onderweg reden we nog wel langs Bodie Island en zijn vuurtoren. Wij hadden deze vuurtoren al eens eerder gezien, maar nu vanwege de tijden van de pondjes kozen we voor Hatteras..



En we kwamen langs de "heuvel" in Kitty Hawk waar de Wright Brothers voor het eerst gevlogen hebben, waarna de ontwikkeling van het vliegtuig is begonnen...





Hatteras is eigenlijk DE vuurtoren van North Carolina. Overal zie je deze op verschijnen. Moet zeggen dat ik hem ook erg mooi vindt. Het verhaal is dat de vuurtoren in zee dreigde te verdwijnen en daarop hebben ze hem een fiks aantal meters inlands gebracht. Zodat hij nu nog steeds te bewonderen is.



En natuurlijk nog een fotootje met Knabbel en Babbel.



Daarna door naar de pond! Het was er best druk en was verbaasd dat dit pondje gratis is. Het is toch zo'n 40 minuten varen naar het andere eilandje.





Stace vond het maar wat interessant en met zijn "coupe woei" constant zag hij ook niet zo veel heel ;-) Het lijkt zo heel koud, maar het was toch tegen de dertig graden gisteren.



Daar gingen we!



Het bootje van de andere kant....



Op Ocraoke is ook een vuurtoren en daar zijn we voordat we weer op de volgende veerboot gingen ook bij wezen kijken.



Deze was ook open, alleen kon je niet naar boven.



Zo mooi om al die trappen in zo'n vuurtoren te zien. Voordat we de boot op mochten hadden we nog even tijd over en we wilden de hondjes nog even laten zwemmen. Naast de veerboten was er ook een te water laat plaats voor gewone bootjes en dat leek ons een uitermate geschikte plek. Ware het niet dat er wel bordjes stonden dat het glad was. Vroeger in Nederlands gingen we altijd bij de Schelphoek met de hondjes zwemmen ook bij de te waterlaat plaats. Ging altijd perfect en ook daar van die bordjes. Maar al snel werd duidelijk dat het hier echt, echt glad was, want na 1 tel op de helling ging ik op mijn giecheltje, ha ha ha. Zal je net zien! Zeikie nat en twee hondjes die nog geen stap in het water gedaan hebben. Echt een Petra move weer.... Natuurlijk ook knietje geschaafd om het gehele plaatje te completeren, ha ha ha. Dus als de wiede weerga weer terug naar de auto, verschoninkje gepakt en omkleden. En toen ik net terug kwam konden we de veerboot al weer op. Pfffff, wat een verhaal toch weer ;-)



Maar we haalden de boot en konden op weg! Deze overtocht duurde 2,5 uur en boven het water hingen flinke onweersbuien. Ik vond het een prachtig gezicht om te zien. De flitsen, de donkere wolken en de vissersboten die we onder weg tegen kwamen. De veerboot vaarde er netjes om heen en bleven we droog en konden het schouwspel bekijken.



Daarna was het nog zeker 3 uur rijden naar huis en waren we rond tien uur weer thuis. Wat een lange dag! Maar zeker veel gezien en.... had ik zelf ook nog even lekker gezwommen!

Groetjes Petra