Gisteren zijn we een daagje naar Ron's oma geweest. Maar voordat we weg gingen hadden we nog diverse telefoontjes te plegen naar verzekeringsmaatschappijen. Moet eerlijk zeggen dat het niet echt vlotjes loopt hoor, de afhandeling van bepaalde zaken. 2 Maanden wachten is normaal en dan nog brieven kwijtraken en toch weer terugvinden en vervolgens toch maar niks mee doen. Wordt en een beetje triest van. Maar gisteren na drie faxen en 4 telefoontjes schijnt er een lichtje aan het eind van "de tunnel der Verzekeringsmaatschappijen". Zou het dan toch nog allemaal gaan lukken op tijd? Dus rond twaalf uur voorlopig voor het laatst naar oma. Hondjes mee, Ron's moeder mee en op naar Beverwijk. Het was behoorlijk druk op de weg. Maar we waren rond een uur of twee bij oma. Nadat we een "bakkie" hadden gedaan, zijn Ron en ik naar de Breestraat gegaan. De winkelstraat in Beverwijk. In de Hema hebben we ons getrakteerd op een heerlijke Hema worst. Wat is er Nederlandser?
Na dit genuttigd te hebben nog even naar de Free Record shop, want Ron wilde een DVD, met "The best of Nederlands-achtigs". En gevonden, met Van Dik Hout, Blof !!, Doe Maar, Acda en de Munnik. Voor als we lekker willen meegalmen met Nederlandse toppers. Eenmaal weer terug bij oma was er ineens meer volk, want Ron's ome Jan en tante Conny en Gerard en Toos waren gekomen om ook evenvoor het laatstjes gedag te zeggen. Met zijn allen hebben we Chinees gegeten en een lekkere ijstaart toe. Natuurlijk was het afscheid moeilijk en oma vond het maar niks. We hadden toch alles wat we al wilden? Waarom dan naar de Amerika's? Tja oma, daar vraag je me wat......We hebben haar beloofd dat we vaak zullen bellen en fotootjes zullen sturen. Maar het blijft moeilijk. Van Gerard en Toos kregen we een heel leuk handdoekje met een Beardie kop er op. Het leek net Connor en bij de handdoek zat een leuke foto van henzelf in de sneeuw. Nog even met zijn allen op de foto geweest en daarna weer op huis aan.
Breed zwaaiend werden wij gedag gewuifd naar oma en wij naar haar...........
Ron's moeder moest haar hond nog op halen bij Ron's zus dus zijn we op de terug weg ook daar nog even langs geweest en toen kwamen we er ook achter dat we Richard en de kinderen niet meer zouden zien. Raar..... Ze liepen nog even mee naar de auto (die na woensdag hun auto wordt) en we reden de straat uit. Gek toch..... Het wordt steeds vreemder om iedereen nu voor het laatst te hebben gezien. Het geeft een beetje een raar onderbuik gevoel. Weet zeker dat we Richard en de kinders in Amerika zeker zullen zien, dus dat maakt het afscheid wat makkelijker.Maar het blijft vreemd.......
Groetjes Petra
http://www.beardie.nl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten