Gisteren ben ik 's morgens met Ron mee gereden en heeft hij ons (ik en de hondjes) afgezet bij mijn moeder. Een lekkere lange dag dus, want Ron begint altijd errug vroeg. De honden keken ook zeer verbaasd, toen ze na hun nachtelijke wandeling met Ron de auto in mochten. Connor snurkte gelijk verder en Stace zat de hele tijd verbaasd achter om te kijken. Waarschijnlijk verlangde ook hij terug naar zijn warme mandje.
Nadat we aangekomen waren in Barendrecht en ook mijn moeder uit haar warme mandje hadden getrommeld, was het gezellig en vertrouwd. Lekker met mams over van alles en nog wat gekletst. En een ontbijtje genuttigd. We zouden die ochtend op visite gaan bij een broer van mijn moeder, Ome Bart, die was jarig. Daarvoor zijn we nog even bij een tuincentrum wezen kijken en de Leen Bakker en de Kwantum onveilig gemaakt. Daarna door naar Krimpen a/d IJssel waar Ome Bart en Tante Henny wonen. Leuk om hen weer even te zien. Het was een behoorlijke tijdje terug dat ik bij hen geweest was. Maar toch leuk om net voor dat we weg zouden gaan, nog even bij ze langs te gaan. Hun zoon, mijn neef dus, heeft zo'n vijtien jaar geleden voor een aantal jaren voor zijn werk in Boston gewoond. Mijn moeder is toen met Ome Bart en Tante Henny bij hem langs geweest. Ze hebben het er nu nog steeds over. Ze vonden het alledrie heel erg leuk daar en nu hadden we het over onze plannen. Het was gezellig even over van alles en nog wat met zijn viertjes te kwebbelen. Vond het achteraf een goed plan dat ik even bij ze langs was gegaan.
Rond een uur of drie zou Ron me weer oppikken bij mijn moeder. In de auto besloten we om die avond uit eten te gaan in de Banjaard. De Banjaard is een soort van cafe/restaurant. Van de week hadden we een reclame actie van hen in de brievenbus gekregen. Je moest je eigen bestek meenemen en dan was het tweede hoofdgerecht gratis. Leuke actie. Ik mijn bestek gepakt en op naar de Banjaard. We hebben daar al es vaker gegeten en het is er erg lekker. De banjaard is aan de Nieuwe haven. Daar waar ook de Zierikzeese Mosselkotters liggen. Vooral 's zomers op het terras is het leuk om de boten te zien. Nu zaten we binnen en ook daar "ruikt" het naar Zierikzee, zeg maar.
Tijdens het eten kreeg Ron het idee, omdat het ijs nu op de vijver gesmolten was, om onze Goudwindes, naar hun nieuwe woonplaats te brengen. We hadden de week ervoor geregeld dat we ze naar kennissen in Ouddorp zouden brengen. Zij hebben ook een grote vijver en na 1 telefoontje was de adoptie geregeld. Nu nog vangen....... Wij hadden destijds speciaal voor goudwindes gekozen om dat deze wendbaarder zijn dan goudvissen. E.e.a. gezien het hoge reigergehalte hier in Zierikzee. De reigers hier krijgen bij het bejaardenhuis, elke week vis van ex-vissers....... Goed en mooi gezicht als ze eten krijgen. Maar de reigerpopulatie groeit gestaag en die reigers willen meer dan 1 keer per week eten en dan het liefst uit onze vijver. De goudvissen populatie in "vijver Glorie" daalde met de dag dus vandaar de Goudwindes die sneller konden zwemmen. Ook had Ron een theorie ontwikkeld dat grote vissen moeilijk in 1 keer op te eten waren dus woonden er sindsdien grote goudwindes in onze vijver. Twee grote goudwindes en 1 grote goudvis, die een indentiteitscrisis had, want hij leek op een Koikarper maar zwom als een goudwinde, maar was een goudvis. Tja, het leven van een goudvis kan zwaar zijn. 1 keer hadden we zo'n vis weten te redden van een heus "Reiger-diner". Want hij lag al op de kant en de reiger had net zijn snavel gescherpd en wilde er aan beginnen. Gelukkig had Stace, die inmiddels een echte Reiger alarm blaf had ontwikkeld, geblafd, waarna wij standaard naar de vijver gaan kijken. En ja hoor, de reiger zat er. Snel de vis in de vijver terug gedaan en hij zwom twee keer links en twee keer rechts en hij deed het weer. Gelukkig. Maar nu met ons vertrek in het verschiet, vonden wij(lees ik) het zielig om ze in deze vijver te laten zitten en vooral met het oog op de vele reigers zijn wij op zoek gegaan naar een betrouwbaar Goudwinde verblijf. Het werd dus Ouddorp. De vijver van de kennissen had schrikdraad er omheen, voor katten en reigers, en eventueel ander gespuis. Ook stond er een hek omheen. De ideale plek voor onze Goudwindes. Nu dus nog vangen. Want de reden waar voor wij ze gekocht hadden, werkte nu tegen ons. Die vissen waren rap, heel rap. Uiteindelijk is het ons gelukt, doordat ik aan de ene kant van de vijver met een bezem in het water stond te roeren en Ron aan de andere kant met een schepnet. De "goudkoiwinde" vis hadden we als eerste. Toen de rasechte goudwindes nog. Die zijn echt snel, weet niet hoe die reiger dat doet, maar bij ons kostte het veel vissersmanschap, wat wij niet hebben overigens. Gelukkig hielp het weer ons, want met kou zijn ze minder snel, al was het echt nog even een gedoe. Maar uiteindelijk gevangen en in een emmer en wij naar Ouddorp. Het was echt een mooie vijver. Helder en met de nodige planten en veel ruimte. Het was goed. De vissen zouden hun emigratie van Zierikzee naar Ouddorp goed doorstaan.........
Groetjes Petra
http://www.beardie.nl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten