Afzwemmen en afslaan en opdreggen.

Vanmorgen eerst wezen zwemmen. Afgelopen vrijdag ook en in de sauna ging het gesprek over zere voeten. Ja, soms komen er echt de vreemdste onderwerpen voorbij. Maar nu dus over zere voeten. En ik heb al een poosje last van mijn rechter voet. Een beetje beurs gevoel onder mijn voetzool. Maar eigenlijk nooit bij stil gestaan verders. Maar deze vrouw vertelde dat dus ook en zij was er mee naar de dokter geweest en naar de lerares van de aquafitness. Zij raadde haar aan om aqua fitness schoenen te gaan dragen tijdens de les. En dat had ze gedaan en zij had nu geen last meer van zere voeten. Nou ik had dus nog nooit van aquafitness schoenen gehoord en vroeg aan haar wat voor schoenen dat dan waren. Dus ze liet ze zien. Onderop zitten gaten in de zool zodat het water er uit kan en ook van boven is het water doorlatend. Grappig.... Ik vroeg haar waar ze ze gekocht had en dat was bij Omega Sports in Crossroads. Dus zaterdag zijn we daar geweest en heb ik een paar gekocht. Dus vanochtend voor het eerst naar de zwem met de nieuwe schoenen aan. Echt charmant is anders hoor. Badpak aan en van die mooie gympen eronder, ha ha ha. Maar eenmaal in het water ziet niemand het meer, hield ik me voor. Ik liep het zwembad in en ineens kreeg ik het gevoel van vroeger met afzwemmen. Dan moet je ook met je schoenen aan zwemmen. Moest er eigenlijk een beetje om lachen. Maar mijn mede aqua fitnessers zagen meteen dat ik "beschoend" was en feliciteerde me met mijn aankoop. Leuk, die spontane reacties.
Afijn, bij de eerste pas merkte ik al dat het door die schoenen toch wel een stukkie zwaarder was nu. Poeh hey. Maar afijn daar kwamen we voor niet waar? En nu ook maar hopen dat het met mijn voet wat beter gaat de komende week.
Vanmiddag met de hondjes aan de wandel geweest en even in de tuin met ze gezeten. Het was weer heerlijk weer vandaag en voor vanmiddag had Ron aan het eind van de middag een Teetime afgesproken op Crooked Creek, de golfbaan vlak bij ons.



We hadden van de week een kaartje in de bus gekregen dat je met twee mensen kon golfen en dat er dan 1 gratis was. Dus wij wilden wel van dit aanbod gebruik maken. Rondom Crooked Creek staan allemaal mooie huizen en dat is ook wel heel leuk om te zien tijdens het golfen. Maarrrrr je moet natuurlijk ook een beetje op letten hoe je slaat, ha haha. Hoor je luid gerinkel, dan was je slag duidelijk te hard ;-)



Op deze foto kun je goed zien hoe dichtbij de huizen bij de baan staan. Nu is het wel zo dat als je bijna gaat putten je niet meer zo hard slaat, maar met mij weet je dat nooit, ha ha ha. Zo ben ik een specialist in het vinden van bunkers (een stuk op de golfbaan gevuld met zand) Waar ik meestal pas na drie slagen of zo weer uit ben.....



Het was weer leuk om even weer lekker te wandelen en wat te golfen. Voor ons was het alweer een tijdje terug. Maar nu het weer wat betere temperaturen gaan worden is het leuk om weer te golfen.



Het was heerlijk rustig en we hadden alle tijd aan ons zelf. Wat ik altijd het lekkerste vind. De ene hole gaat gewoon beter dan de andere. En als het dan net even verkeerd gaat is het fijn dat er niemand achter je staat te wachten.



Overal hoorde je de vogeltjes fluiten, eekhoorntjes die over de baan heen rennen en de mooie tuintjes van de huizen langs de baan. Het was gewoon even heerlijk!!!
En ook zagen we de schilpadjes weer zonnen. Het weer was er ideaal voor.....





Een pinetree, van onder af gefotografeerd....



De Crooked Creek baan is heel erg glooiend. Sommige zijn echt flinke heuvels en Ron had de bal op het gedeelte geslagen waar je moet putten, maar was er met dezelfde vaart weer af gerold. Dus die kon op zoek naar zijn balletje. Mijn balletje lag er nog voor en ik liep er naar toe. Zoals je hier op de foto ziet.



Maar terwijl ik daar naar toe liep zag ik een mevrouw half in de bosjes bukken en het water in lopen. Ook raar? Mmmmm beetje vreemd? En dat op zo'n golfbaan. Ron zag ik voorbij gaan op zoek naar zijn balletje aan de andere kant van die heuvel. En terwijl ik verder liep zag ik dat er wat in het water lag. Kon niet goed zien wat het nou was, maar die vrouw stond er aan te trekken en haar zoontje stond er bij.
En nog liep ik door naar mijn balletje, maar moest er steeds naar kijken. En ik besloot toch maar even naar die mevrouw te lopen. Ze zat inmiddels op haar hurken half in het water. En terwijl ik nu op een paar meter afstand stond zag ik het... Het was een hond die in het water stond. Een labrador. Een ouwetje zo te zien. Ik vroeg of er iets met de hond was. Nouw zei ze "He's stuck". Oh jee... de hond zat vast in de blubber. En het was geen klein Labradortje. Het was echt een Labrador met een flink (Amerikaans)formaat. Het was echt zielig. Ik probeerde haar dus te helpen. Maar dat ging niet lukken. Dus ik riep: "Ron".... maar geen gehoor. Ron was helemaal aan de andere kant en had natuurlijk al helemaal geen hond gezien. Dus ja wat moet je dan? Eigenlijk maar 1 oplossing... met mijn golfschoentjes dan maar de bagger in om die vrouw en hond te helpen. En na veel gesjor en getil hebben die vrouw en ik haar uit de bagger gekregen. Eenmaal aan de kant was de hond uitgeput en zakte in heen. Het bleek dat ze al 13 jaar was en slechte achterpoten. Vroeger toen ze nog jonger was dook ze altijd die poel in zei de mevrouw en nu had ze dat dus weer gedaan, maar kwam er niet meer uit. Wat een verhaal weer zeg. En die Ron maar zoeken. Ik had inmiddels een hond gevonden en gered. Hey, zei die mevrouw, daar is je man. En van boven af de heuvel zag ik Ron staan kijken wat ik nou in hemelsnaam aan het doen was. Had modderschoenen en handen tijdens een rondje golf???? Ik vroeg de mevrouw of ik haar nog ergens mee kon helpen en ze zei dat het al weer wat beter ging met de hond en ze bedankte me vriendelijk en ik liep daarna terug naar Ron. Waarbij zo ongeveer de vraagtekens boven zijn hoofd cirkelden.... Ja, kan er ook niks aan doen hoor. Maar zonder baggeren hadden we haar er niet uitgekregen denk ik, ha ha ha. Hij dacht dat ik wat met die mevrouw had staan kletsen. Dat doe ik namelijk meestal met mensen met honden, dus hij had zoiets van hoe kom je nou aan die bagger overal, ha ha ha. Met een handdoekje voor het golfen heb ik wat gepoetst hier en daar. Maar ik moet eerlijk zeggen dat het daarna een stuk minder ging met mijn golf ;-) Besefte later pas hoe zielig het voor die hond was.



Een foto vanaf 1 van de heuvels....



Uiteindelijk waren we in de avond klaar met de 18 holes. Wat een mooie baan, met een wel hele rare ervaring.....



Groetjes Petra