Vandaag dus een jaar geleden vertrokken we met de hondjes richting Washington. Kan het me nog heel goed herinneren. Voelde me heel raar die dag. Dat rare gevoel begon vooral toen we ons huis verkocht hadden. Een soort van vreemd onderbuikgevoel, moeilijk te omschrijven. Het laatste afscheid nemen van familie en vrienden. Waar zakdoekjes toch wel op zijn plaats waren. En dan de hondjes af geven bij de Turkse KLM meneer. Oh wat moeilijk was dat. En wat blij was ik dat ik ze in Washington weer zag. De aardige stewardess die waarschijnlijk de spanning van mijn gezicht kon lezen. En toen aankomst in Washington, de rit naar Cary. Het appartement en de zoektocht naar ons "plekkie". We hebben een hoop gedaan dit jaar en weer een hoop geleerd. Het was een hele ervaring die ik heel bewust heb meegemaakt. Sommige dingen verliepen voorspoedig en andere wat minder. Maar als ik nu terug kijk op dit jaar denk ik dat we het helemaal zo slecht niet hebben gedaan en dat we nu behoorlijk ons draaitje gevonden hebben. In ieder geval ben ik heel blij met "ons nieuwe plekkie" want ik soms ineens "thuis" noem. Want zeker de eerste maanden was "thuis" toch wel in Zierikzee naar mijn gevoel. Maar zo langzamerhand komt er wel een keerpunt. De hondjes weten inmiddels ook hun stekkie weer en zijn aan hun nieuwe plekje gewend.
Vanavond zijn we lekker wezen eten bij Biaggi's. Dit is een Italiaans restaurant in Cary.
Had als voorafje, om het Zeeuwse er toch in te houden, lekker mosselen. Ze waren heerlijk!
Kortom een jaar geleden was dit echt DE dag voor ons en nu een dag zoals andere, maar dan met een tompouce en mosseltjes en mooie herinneringen!
Groetjes Petra
11 opmerkingen:
1 jaar the USA .
Toch wel een viering waard dacht ik zo.
Op naar jaar 2.
Erna
Tjee ja wat een dag was dat, alweer een jaar!! Ik kan me idd jouw spanning nog goed herinneren en ook dat je wel op die kar van die Turkse meneer wilde springen om met je hondjes mee te mogen reizen. Hahaha, ik heb stiekum wel een beetje gelachen om je hoor.Maar goed ook voor hun was t een hele reis. En ja er is inderdaad een hoop gebeurd en door jouw trouwe schrijven hier zijn we aardig op de hoogte.Nou en de tickets zijn geregeld dus in oktober komen we de boel aanschouwen hoor. Maak die bedden maar op, ik verheug me er nu al op. Maar eerst zien we je nog even hier in Nederland. Ik ben in ieder geval blij voor jullie dat t allemaal zo lekker is uitgepakt, ik zou zeggen proost!! groetjes, uit Soesterberg
Een mooie mijlpaal. De tijd vliegt. Volgens mij mag je jullie eerste jaar in Amerika best succesvol noemen. Ben benieuwd hoe wij te zijner tijd op ons eerste jaar zullen terugkijken. Voor jullie in ieder geval: chapeau!
Nou, en van mij mag je best weer terug komen hoor. Het is nog steeds heel vreemd om langs jullie oude huis te lopen en geen beardietjes voor het raam te zien staan "wacht ff, wij willen ook mee, oh, nee, gaat niet, vrouwtje ligt nog op bed" :D
Maar goed, het is nog steeds erg leuk om je blog te lezen, en dat doen we hier ook trouw.
Op naar de volgende jaren, hoeveel ook al weer?
Happy aniversary !! Schrijf ik dat goed)
Fijn dat jullie zo goed gesetteld zijn.
Zijn jullie van plan permanent te blijven of is het voor een aantal jaren ?
Proficiat Petra, Ron, Stace & Connor!
Je hebt voor de hondjes toch ook een speciaal snoepie geregeld om deze verjaardag te vieren?
Proficiat met een jaar USA!
Gek, toen ik je blog vanmorgen ging openmaken dacht ik nog 'ze zijn bijna een jaar hier', de precieze datum niet wetend, en kijk aan, net een jaar!
Nogmaals gefeliciteerd met 1 jaar USA !!! Over 13 dagen doen we het nog wel even persoonlijk ;-)
Jullie hebben het in ieder geval gepast gevierd met tompouce en mosselen.
Fijn weekend verder nog!
Groetjes Yvonne
Goed gedaan dat eerste jaar!! Denk dat je ook wel het eerte jaar heimwee had maar daar hoor ik je niet over. Je had je Ron en je hondekids. Dus had je je hele gezin bij je. Weet niet voor hoeveel jaar of misschien is het voor altijd dat je in amerika woont. Maar gefiliciteerd met het eerste jaar.
Grappig om zo terug te kijken, en de mens is tot veel in staat, en Home is where the heart is, en dat is toch ergens waar Ron, Stacey en Connor ook zijn. In ieder geval , congralutations !!! Het is wel een tompouce waard (lekker). Fijne zondag verder !
@ Erna
Ja was toch wel even een punt om bij stil te staan
@ Anneke
Ja ja, jij maar lachen.... Dat op die kar springen was inderdaad niet zo'n gek idee ;-)
Het bedje is gespreid hoor voor de twee nichten uit Maastricht.
Proost !!!
@ Marcel
Dank je wel. Enne... wie weet wonen jullie over jaar wel ergens bij ons in de buurt ;-)
@ Marisca
Ha ha ha, die Marisca.
Ja even snel bij jullie aansluiten zit er nu niet meer in. Stace en Connor zouden het wel leuk vinden denk ik om even weer met de Zierikzeese Beardies te rennen.
@ Nel
Thanks!!
Voorlopig is het visum voor 5 jaar, wat nu dus nog 4 jaar is ;-)
@ Annemieke
Inderdaad toevallig dat je er net aan moest denken.
@ Yvonne
Is goed hoor vieren we het volgende week nog eventjes ;-)
@ Hester
Dank je wel!
@Mary-Ann
Inderdaad Home is where the heart is ;-)
Groetjes Petra
Een reactie posten