Zalig zonnetje.....

Zo raar..... In Nederland sneeuw en gladheid al om. En ik hoop dan ook dat iedereen weer veilig thuis is gekomen, zonder deuken en andere ellendes. Het is echt raar dit te lezen, want hier een heerlijk warme wind en 80 graden Fahrenheit. En dat is 26 graden. Korte broeken weer. Zo ontzettend lekker. Ron ging weer met de motor naar zijn werk en ik ben met Ron's auto naar de koffie met de Nederlandse dames geweest. Natuurlijk met het kapje open ;-) Het was om 10 uur al 21 graden. Echt heerlijk. We hebben dus ook op het terras buiten gezeten met zijn allen. Echt zalig hoor.
Daarna heb ik buiten mijn "bammetje" gegeten. Samen met de hondjes in de tuin op de schommelbank. De eerste zonnestraaltjes vindt ik altijd het lekkerst. Over een maand of drie is het hier vast weer puffen, maar nu vindt ik het echt zalig. Daarna had ik een andere taak. We hadden van de buurman gehoord van een nursery (kwekerij) die heel goedkoop bomen verkoopt. We willen graag een paar bomen (ja echt alweer bomen, hi hi hi)in de voortuin en daarom was ik daar gisteren even wezen kijken. De route beschrijvingen waren een beetje wazig, maar ik had onthouden "Old Stage Road" En daar is er maar 1 van dus bij een enorm groot veld met allerlei bomen en struiken ben ik gestopt. Maar helaas niemand te vinden die me wat kon vertellen over bomen. Er was een duister huisje op dat veld en bedacht me dat ik daar maar even moest aanbellen.Even om het plaatje compleet te maken. Het was een oud houten huisje met een verzakte veranda met veel stukken waarbij het hout was afgebladderd. Halve vergane dakgoten die een tikkie begroeid waren. Op de oprit stond een oude witte Ford Mustang met vier lekke banden en een berg roets. Verder een doorgezakte tuinstoel en een wilde begroeing in de tuin. Het geheel gaf behoorlijk trieste indruk. Maar ik ging de auto uit en had nog niet twee stappen gezet en hoorde een hond blaffen. En begon al wat langzamer te lopen en om de hoek kwam er een witte pitbul aangescheurd.....IEKS!!!! Snel, heeeeel snel weer terug naar de auto.... Poehee dat was op het nippertje. Goeie genade.... Ik bedacht me ter plekke dat we hier maar geen bomen moesten gaan kopen. In ieder geval ging ik niet aanbellen bij dat huis en belde Ron op mijn mobiel dat de missie mislukt was.
Eenmaal weer thuis bedacht ik me, dat ik maar even de buurman, die hier ook de realtor (makelaar) is in de wijk, moest bellen voor de naam van die kwekerij zodat ik een afspraak kon maken. Brandon vertelde me dat ik het beste na achten kon bellen en dan vragen of ze er waren. Het was Broadwell nursery in Angier. Dus opgezocht op internet en er kwam een telefoonnummer te voorschijn en een huisnummer. Ik 's avonds gebeld. Ja ze waren open en wat voor boom wilde ik dan? Nou ik had in gedachte een Red Maple, en of ze die hadden. Ja hoor die hadden ze, vertelde de man aan de andere kant van de lijn, met een accent wat duidelijk uit North Carolina kwam. Wat inhoudt dat de helft van de woorden ingeslikt wordt en elk apart woordje tot 1 woord gelijmd is en ik er geen snars meer van begrijp. Behalve het laatste woordje dan, wat "Maaaam" was, hi hi hi. Nouja, morgen dan maar weer er naar toe, wat dus vanmiddag was. Heel slim bedacht ik me dat ik natuurlijk het adres in zou gaan tikken bij Miep, maar Miep wist ineens geen Old Stage Road meer te vinden en al helemaal geen huisnummers. Ja duh???? Ik wist Old Stage Road nog wel te vinden, jeetje Miep meid, je moet wel bij de tijd blijven. Afijn dus ik naar Old Stage Road. Het nummer was 7110. En ik ging dus bij de kruising naar rechts. Net zoals ik gisteren gedaan had. Maar ik reed op 10000 en het liep op. Oeps.... Verkeerde kant van Old Stage Road op gegaan. Wat dus ook inhield dat ik gisteren bij een hele verkeerde kweker aan de deur had gestaan. Maar goed dat er niemand thuis was, voor het zelfde geld had een boer me met zijn geweer begroet, hahaha. Niet meer aan denken Peet..... Afijn ik reed en reed en uiteindelijk kwam ik bij nummer 6800 in de buurt. Het moest nu vlakbij zijn. Ik zag nummer 6900 en zat er helemaal klaar voor en in ene gaan de nummers naar 8000 ????
Nee he? Geen 7000 nummers? Lekker zeg had net een kwartier deze kant opgereden. Lichte paniek sloeg toe en bedacht me wat ik nou moest doen. Ik probeerde te herinneren wat Brandon me gisteren vertelde over de telefoon. Bij highway 42 en de convenience store naar rechts? Uhhhh waar had ik dat winkeltje nou gezien. Helemaal terug dus..... Jeetje, zou het dan toch zijn waar ik gisteren geweest was? Maar weer keren dus. En begon me ook behoorlijk te ergeren aan Miep. Dat ze nou geen nummers wist te vinden op deze weg..... Lekker zeg. Weer een kwartier terug rijden en dan daarna weer een kwartier verder, want waar ik gisteren was geweest was zeker een heel eind de andere kant op. Afijn ik keren en terug. Maar het rare was de nummers liepen alleen maar op. Ik kwam op 11000 en 12000 en 13000. En ineens een bordje met Johnston County er op en we begonnen ineens bij 0. Ja lekker zeg.... Wat een nepperij. Daar snap ik nou niks van. Van 13000 ineens weer opnieuw beginnen met tellen. Afijn de kwekerij waar ik gister was had nummer 12349 dus was het niet de goede en tufte nog een poosje door. Ach ja wat moet je anders op deze zonnige donderdag middag..... Maar opeens kwam daar een kwekerij. Old Stage Road Nursery. Niet de goede dus. Direct daarna kwam nog een nursery en toen.... toen.... eindelijk Broadwell Nursery!!!
Gelukkig eindelijk gevonden. Het was er druk. Vorkheftlifttrucks reden af en aan. Enorme grote vrachtwagens stonden op het erf. Overal Mexicanen en drukte alom. Het laden en lossen ging allemaal tegelijk en in hoog tempo. En ik maar denken dat ik een klein lief kwekerijtje gevonden had voor "onze" bomen. Big "bizzzzznesss" gewoon hier, dat was duidelijk. Ik stapte uit en wist niet goed waar ik nou eigenlijk moest kijken. Overal bomen, potten en het gepiep van achteruit rijdende trucks en ander soortig vervoer. Jeetje dat is nou even helemaal niks voor mij zeg. Maar er klonk een stemmetje achter me en die vroeg... Maaaaaam, can I help you. Hey die klonk bekend van de telefoon van gisteren. Afijn ik vertelde mijn Red Maple verhaal weer en hij stuurde me naar de barn (de schuur) dan zou er daar een ander mannetje zijn die me kon helpen. Nou ik heb de barn gezien en er stonden veel bomen, struiken en ander plantenspul, maar geen "ander mannetje" Dus ik begaf me weer naar buiten. Waarna waarschijnlijk het "andere mannetje" toch kwam aangelopen. Red Maples, dat hadden we nodig. Uh, ja, die hebben we niet op voorraad. Ongelooflijk. Je zag door de bomen het bos niet hier en geen Red Maple? Dinsdag kon hij ze leveren. Ja jeetje.... Afijn nog even gevraagd naar de prijs en hoe groot en zo. En er volgde een heel verhaal. En hij wees me een kluit aan van een boom. En ik zag die kluit en kom me Ron's gezicht al voorstellen. Nee, ik geloof niet dat we daar aan moeten beginnen, dacht ik bij mezelf hi hihi....Mega groot en daar moest denk ik wel grof geschut aan te pas komen om die te plaatsen..... Nee, maar niet doen, bedacht ik me ;-)
Had wel wat andere leuke bomen gezien en Ron had met een collega afgesproken dat hij en Ron zaterdag de bomen konden gaan ophalen met zijn truck. Dus wellicht dan toch maar geen Red Maple en ik reed het terrein weer af en dacht ga toch ook nog maar even bij de buurkwekerij kijken en vragen. En "het mannetje" daar vertelde me half hangend achter zijn bureau, die ook in een barn stond dat hij "October Glory Red Maples" had.



Joepie!! En helemaal niet duur en zo achterlijk groot ook. En dan ook die naam he? hi hi hi. Helemaal goed. Die passen vast heel mooi in onze voortuin. Dus zaterdag kunnen we ze daar gewoon oppikken. Poeh poeh wat een gedoe zeg.... Ben daarna snel weer naar huis gereden om nog even wat zonnestraaltjes op te pikken. Vaarwel Old Stage Road!!! Tot zaterdag...

Groetjes Petra