Boston en omgeving

Vanmorgen hebben we Cape Cod achter ons gelaten en zijn we richting Plymouth gereden. Daar waar de Mayflower van de Pelgrims aangekomen is. Daar ligt nu een replica van de boot. De Mayflower II dus. Soort als de Bataviaboot in Nederland, maar dan anders. We konden nog makkelijk parkeren en bij de haven was een parkje en daar hebben we even met de honden gewandeld en wat fotootjes van de Mayflower gemaakt.



Raar idee, dat ze met die boot de oversteek hebben gered. Geloof dat ik toch niet aan boord was gegaan destijds.... Zo echt zeewaardig zag hij er namelijk niet uit.



Er omheen natuurlijk allemaal souvenir winkeltjes en alles is Pilgrim en Mayflower wat de klok slaat. Maar dat mag ook wel. Het is toch een belangrijk deel van de geschiedenis van Amerika natuurlijk. Maar ook veel vissersgebeuren in de haven. En ontzettend veel visrestaurantjes.



Na de Plymouth zijn we door gereden naar Boston. En al snel zagen we de hoge gebouwen verschijnen op de snelweg. Door onze stop in Plymouth, kwamen we mooi na het spitsuur in Boston aan.



Nou was het plan om de Freedom trail te gaan lopen, maar er was een "heatwave" voorspeld vandaag en het was 95 Fahrenheit. Wat zo'n 35 graden is. En dan is het geen pretje om door een stad te lopen als mens, laat staan voor een hond. Dus dat plan werd geschrapt. Maar 1 van de dingen die we heel graag in Boston wilden zien was de haven en daarmee ook gelijk de skyline. Dus met de auto richting Atlantic Avenue. Miep wist de weg en al snel vond ze deze straat met daaraan de havens van Boston. Maar je mag (en kan je) nergens parkeren. En ineens zagen we de parkeerplaats van een stel appartementen aan de haven. Nou waren ze de ingang op nieuw aan het bestraten en was de uitgang, ingang geworden. En de uitgang had geen bewaker, want het hokje stond bij de ingang. Dus ontzettend sneaky zijn we bij de uitgang achter een stel andere auto's aangereden. En dit plan werkte en we stonden vooraan in Boston Harbour met een prachtig uitzicht.



We wilden niet lang daar doorbrengen, maar gewoon even kijken en wat fotootjes nemen. Het was inmiddels al heel erg warm geworden. En het leek erop dat de voorspellingen van het weer helemaal uit zouden komen.
Dus even snel gekeken en ik liep alweer terug naar de auto. Eenmaal weer in de auto met airco zittende, stond in eens "Bob" naast mijn raampje. De reden waarom ik wist dat hij Bob heette, kwam omdat dat op zijn t-shirt geborduurd was.



Boston Yachthaven





Bob vroeg me wat ik hier kwam doen. Nouwww Bob, ik zal het je vertellen. En ala toerist heb ik dat uitgelegd en hij gaf ons nog 10 minuutjes, was dat genoeg? Tuurlijk Bob hartstikke "aardig". En inmiddels kwam ook net Ron weer terug gelopen, dus ons plan en missie was geslaagd en Bob was nog blijer om ons te zien vertrekken, dan dat we aankwamen ;-)



Via deze dubbele brug zijn we, nadat we langs de USS Constitution gereden zijn die ook aan de Freedom trail ligt, Boston weer uit gereden. Mijn indruk van Boston was dat ik het een mooie stad vindt. Modern, maar met mooie ouderwetse details. En we zullen er zeker nog wel eens terug gaan, maar niet met 35 graden en twee hondjes ;-)



De brug vond ik wel mooi om te zien trouwens, want het heeft twee wegdelen boven elkaar. En is bovendien best lang. Leuk om daar een keertje in het echt over heen gereden te zijn.



Vanwege de warmte hadden we besloten om richting de kust te gaan. Richting Gloucester, wat weer op een soort puntje boven Boston ligt. Had al es gezien dat de kust daar ook heel erg mooi is. Dus verder op toer die kant uit.



De eerste stop was in Manchester. Wat een heel lief haventje had. Er zijn hier heel veel vissers plaatsen met van die kleine visserbootjes. En alle dorpjes hebben echt Engelse namen. Zoals Ipswich, Manchester, Gloucester, Rockport, Salem.





Langs deze (127) weg weer hele mooie huizen en prachtige kust. Met rotsen en strandjes. Zo heerlijk om daar door heen te rijden. Alsof we langs de kust van Wales reden.







In Gloucester hebben we de honden even laten rennen en gefrisbeed. Even benen strekken dus. Want door al die binnen weggetjes rijden is leuk, maar ook vermoeiend. Aan dit park lag ook een strand en daar hebben Stace en Con zich afgekoeld. Het water is hier ook echt koud. Vooral vergeleken bij het zeewater van Florida in mei. Dus dat afkoelen lukte heel goed. De temperatuur was hier trouwens ook "maar" 85 F. Dat scheelde toch 5 graden Celsius met in Boston. Denk door het verfrissende zeewindje wat er stond.







In Gloucester staat het beeld ter herdenking van hen die op zee gingen en niet meer terug zijn gekomen. Dit beeld had ik al es vaker gezien hier in de buurt op affiches en foldertjes. Dus even op de foto dit beeld.



Maar eenmaal bij het beeld moest ik wel lachen. Want op het hoedje van de stuurman, zat een heerlijke eigenwijze meeuw die daar de rest van de dag heeft gezeten denk ik ;-) Het maakt het plaatje wel apart moet ik zeggen, hi hi hi.



Onderweg kwamen we leuke winkeltjes tegen en mooie en gezellige haventjes. Het zou allemaal zo in een film kunnen. Of voor een reclame van Fisherman friends ;-)



Ook stond de vuurtoren van Cape Ann op de route. Dus die moesten we natuurlijk ook even zien. Helaas stond die wat afgelegen en via een "Private road" en de "Yacht club road" kwamen we uiteindelijk bij deze vuurtoren. Die omheind was en in gebruik was door de American Coast Guards. Maar op een prachtig plekje gelegen.



En eenmaal bij de vuurtoren, zagen we dat we niet de enigste waren die alle "ga terug" borden genegeerd hadden. Er waren nog meer vuurtoren liefhebbers en vooral veel vissers die op de pier aan het vissen waren.



Na Cape Ann kwamen we Rockport binnen gereden. En dit vond ik wel het leukste plaatsje op de route. Er waren allemaal kleine winkeltjes en straatjes en alweer zo'n leuke haven. Met in het midden van de haven een soort van rode schuur....



Je waant je echt zo in de verleden tijd bij het zien van de haventjes en de bootjes die hier lagen.



Er waren allerlei winkeltjes.



Maar de leukste vond ik deze.



Stond de boeien te bekijken en raakte in gesprek met deze man. Hij kwam uit New England zei hij en sprak met een zwaar Engels/Iers dialect. Hij vertelde dat hij dit als een aanvulling op zijn pensioen maakte. Hij kon niet de uren rekenen die hij er in stak, maar verdiende zo leuk bij. Hij was vroeger visser geweest en deed nu boeien maken zeg maar. En hij vond dat veel leuker. Goh wat een aardige man. Hij vertelde over van alles en nog wat. Over dat hij de boeien van "driftwood" maakte en dat hij de winkel (lees schuur) waar hij voor zat te leen had. En dat de rode schuur in de haven eerst van de gemeente was. Maar dat de gemeente de schuur gedoneerd hadden aan de vissers die in World War II hadden gevochten. Maar dat daarna de schuur in 1978 afgebrand was en weer herbouwd was. Al met al stond ik nog wel even met hem te kletsen en ik vroeg of ik een foto mocht maken. En dat mocht ik. Want hij vond een Nederlandse uit North Carolina ook wel een apart verhaal, zei hij.
Na Rockport zijn we weer richting Boston gereden waar we overnachten in het la Quinta hotel in Sommerville. Dit ligt vlakbij de Harvard Universiteit en het stadion van de Boston Red Sox. Misschien dat we daar morgen nog wel even langs gaan voordat we naar Lake Placid vertrekken.
Tot slot nog een filmpje van alles bij elkaar vandaag.



Groetjes Petra