's Avonds zijn we naar Liesbeth gegaan. Vanavond was het etentje met de Nederlandse vrouwen, maar dit keer niet in een restaurant, maar bij Liesbeth thuis. We hadden allemaal een recept gekregen en zouden dus allemaal wat te eten meebrengen. Het was wel grappig om iedereen met handen vol eten te zien aankomen. Jessy had een soort pittige cheesecake gemaak en Eugenie tappenades. Helma had tomaten met een bepaald soort kaas gemaakt. Liesbeth het (heerlijke) hoofdgerecht. En Helga en ik zouden voor het dessert zorgen. Zij een sherbert ijstaart en ik Tiramisu. Nou had ik dat nog nooit klaargemaakt of zelfs gegeten. Ik ben namelijk niet zo'n koffiedrinken en had vernomen dat dit een koffiedessert was. Daarentegen lust ik wel graag mokka gebak, dus waar die redenering vandaan komt weet ik niet, maar ik had het dus nog nooit op. Wel gezien natuurlijk. En nadat ik vrijdag klaar was met kokkerellen vond ik het een goed uitziende tiramisu, maar of hij ook lekker was, dat was nog maar de vraag, hi hihi.
Liesbeth had de tafel buiten op het deck geplaatst en keurig gedekt. Het weer was super en was een heerlijke avond. Het was gezellig om te kletsen en zo te eten met zijn allen. Eugenie had ons vorige week verteld dat zij op korte termijn na 13 jaar terug zullen keren naar NL. En zo zijn zij dus volop aan het voorbereiden voor hun vertrek. Ik vertelde het verhaal van de verjaardag waarop we vertelden dat we voor verhuizers de spullen die achter bleven moesten stickeren, zodat zij wisten dat dat in het huis moest blijven. Waarop familie van ons (lees Ome Jan en Ed) grapten dat zij voordat de verhuizers kwamen ook wel een ronde door ons huis wilde maken en de boel graag van stickers wilden voorzien. Wat zij bij hun laatste bezoek aan ons in Zierikzee dus ook gedaan hadden. Ze snelde toen voor de gein naar binnen en de auto, de tv, keukenspullen en zelfs de hondjes werden bestickerd. We hebben er toen zo'n lol om gehad. En na het vertellen van dit verhaal, werd dit idee gretig overgenomen door de Nederlandse vrouwen. Eigenlijk vroegen we ons af wanneer Eugenie stickerdag hield? Het bleek al snel dat de Senseo van Eugenie een hot-item is. En die bestickerd zal gaan worden en eventuele stickerfraude voor dit item werd ook niet uitgesloten. Van het een kwam het ander en al snel werd getracht hen over te halen om de auto ook ter stickering beschikbaar te stellen, want Unleaded verkopen ze toch echt niet in NL. Alleen maar loodvrijd.
En zo kwam de halve inboedel van Eugenie ter sprake. Waxine lichtjes die zeker een heel ander voltage zouden hebben in NL en dus beter hier gelaten konden worden. Golfballetjes die het vast niet lekker zouden doen in NL. We hebben er dus erg veel lol om gehad en Eugenie en haar man hadden het maar zwaar te verduren ;-) Al met al weet ik zeker dat ik het dus wel heel jammer vindt dat zij zo snel al naar NL terug gaan. En ik zal haar zeker gaan missen!
Vanochtend is Ron weer richting Chapel Hill naar de motorverzamelplek bij het winkelcentrum geweest.
John, Rob en een vriend van Rob gingen ook mee. De route ging weer over de 751 gegaan zijn. Dit is een mooie weg met allerlei bochten en slingerwegen. En heb inmiddels begrepen dat Ron dat wel leuk vindt!
Groetjes Petra
8 opmerkingen:
Heel gezellig met zoveel mensen aan tafel!!!!
Hoe smaakte nu eigenlijk die Tiramisu?? Daar hoor ik je niet over hihihi.
Erna
@ Erna
Ik vond hem wel lekker eigenlijk, hi hi hi. En de rest volgens mij ook ;-)
mmmm Tiramisu, ben dit jaar vergeten in Italie de dikke lange vingers mee te nemen die nemen nl nog meer van dat lekkere -likeur-sap op dan die wij hier kennen. Jammer jammer jammer. Maar ja je kan niet alles hebben.
Nog bedankt voor je hulp bij het zoeken vrijdag, de bullet-proof wordt morgen gecanceld. Ik heb met Carin nog smakelijk zitten lachen hoor en heb haar de reviews even doorgemaild. Wat jammer dat jullie vrouwenclubje wat gaat inkrimpen. Maar wie weet misschien komt er nog uitbreiding op termijn voor terug.
Groetjes,
Ann
Oh heerlijk Tiramisu, met een dubbele espresso graag ! Jeetje ik had na 2 jaar al moeite. Zal voor Eugenie ook wel dubbel zijn. Onderbroekenlol dus met die stickers, hahaha. Leuk dit soort avonden. Groetjes...!
Die Nederlandse vrouwen in Amerika zien er soms toch wel mannelijk uit... :-p
Het zal voor die ene dame best wel raar zijn, om na 13 jaar terug naar 'je land' te gaan, wat inmiddels wel grondig anders zal zijn. Zou je je dan nog wel 'terug in je moederland' voelen?...
Dat ziet er als een gezellige boel uit!
Na 13 jaar lijkt het me reuze moeilijk wennen in Nederland, ik had na 3 1/2 jaar al moeite om te wennen.
Jullie hebben nog wel eens een gezellig iets hé ! Wat leuk dat je op kantoor ook al een open dag had (mocht je geen foto's maken ?)
Wat apart dat er nu iemand naar Nederland moet voor een cursus, is het wel een Amerikaans bedrijf of is het iets specifieks wat wij hier beter kunnen ?
@ Ann
Ron en ik hebben achteraf ook nog erg gelachen om de keuze van Carin. Ach als je op tijd bukt is er niks aan de hand, hi hi hi.
Over die lange vingers. Uhhhh ik had namelijk ook super lange vingers die binnen een tel de likeur en de koffie deden verdwijnen. Dusse... misschien moet je die maar hier kopen ;-)
@ Mary-Ann
De dertien jaar was in verschillende landen, maar dat maakt de omschakeling niet minder moeilijk. Jij weet er inmiddels alles van....
En missen zullen we haar zeker!
@ Kastelke
Hi hi hi, je hebt helemaal gelijk kwa mannelijkheid ;-)
Denk persoonlijk dat Eugenie het wel gaat "redden" in Nederland eigenlijk, maar het zal toch vast even wennen zijn natuurlijk.
@ Annemiek
Zijn jullie na 3 jaar naar Nederland gegaan? Dat wist ik eigenlijk niet. En daarna toch weer naar Amerika?
@ Nel
Het gebeurd niet vaak, maar zaterdag bij de open dag was ik mijn camera vergeten. Dus helaas geen foto's.......
Ron werkt bij een Nederlands bedrijf die ook een vestiging hebben in Amerika. Dus ja, de Nederlanders hebben iets specifieks wat ze in NL beter kunnen dan in de VS in dit geval ;-)
Een reactie posten