Terug, maar wat een rit....

We zijn weer thuis! Er slaapt toch niks lekkerder dan je eigen (inmiddels een stuk langere) bedje. Het leuke van vakantie is toch ook weer thuis komen. Ik weet niet wat het is, maar het voelt altijd weer lekker vertrouwd. Al moet ik zeggen dat ik het heel raar vind om van een vakantie in Amerika terug naar huis te rijden, ipv met een vliegtuig te gaan. Het blijft vreemd, dat ons "thuis" in Amerika is. Over de rit naar huis heb ik zo nog wel even, maar eerst nog wat fotootjes van gistermorgen voordat we weg gingen. We zouden om 7 uur gaan ontbijten dus om half zeven wakker en we keken uit het raam. En er kwam allemaal damp van het meer af. Prachtig om te zien.



De zon kwam er al aardig doorheen en deed de damp al snel verdwijnen, maar het gaf iets misterieus aan het geheel.



Aan de volgende foto's kun je ook goed zien waarom Mirror lake, mirror lake heet ;-)





Zo mooi om te zien. Waarschijnlijk door de onweer van de avond er voor zorgde voor dit mooie plaatje. Na het ontbijt zijn we dus vertrokken richting NC. De eerste miles gingen heel goed, maar toen kwamen we bij Newark. Daar waar ook de tolpoortjes staan. En het was druk! Er stonden hele rijen bij de poortjes en na de poortjes moest iedereen weer invoegen en was er een zelfde rij. Een behoorlijk chaos eerlijk gezegd. Want Amerikanen kunnen veel, maar echt lekker autorijden is niet 1 van de uitblinkers, zeg maar. Op 1 of andere manier is er weinig verkeersinzicht en als er 1 remt gaan er bij de 50 die er achter staan spontaan alle ankers uit en staan we stil.



Afijn de "tolpoortjes ellende" duurte tot half 1 en werd daarna de "lunch ellende". Met man en macht werd op het zelfde moment gelunched en getankt, waardoor er een file stond naar de etens en tankplaza's aan de snelweg. Bij het zien van de file had ik al gegeten en gedronken, maar tanken moesten we inmiddels wel. Je wil niet weten wat een rij er voor de benzinepomp stond. Om e.e.a. sneller te doen laten gaan waren er 4 pompbediendes voor de 8 aanwezige pompen. Maar de eerste twee pompbediendes lieten niet echt auto's doorgaan naar de pompen erachter. Wat dus resulteerde in maar 4 pompen i.p.v. de 8 aanwezige pompen. Dus daar stonden we dan te wachten. Inmiddels was het 100 degrees (37 graden. Gelukkig met de airco aan, dat wel, maar het was echt zo frustrerend om die werkwijze te zien. Wetende dat er een milen lange file staat om te tanken en te eten. Toen we eindelijk benzine hadden, dachten we weer te kunnen gaan rijden. Maar helaas, hierna volgde weer een tolpoortje. Nee he.....



Deze rij stond aan de andere kant van de weg. Maar wij stonden in net zo'n rij. Vreselijk. Het leek "zwarte zaterdag" in Frankrijk wel. Het erge was dat er zoveel tolpoortjes open waren maar dat iedereen in dezelfde rij bleef staan. Zelfs de EZpas-rij (is voor abonnementhouders)was ontzettend lang. Echt, om niet heel vrolijk van te worden. Na twee poortjes hadden we door dat de rechterbaan van de vrachtwagens het snelst ging. En dan het meest rechtse poortje nemen want daar durfde ze waarschijnlijk niet heen omdat je dan weer moet invoegen? Ik weet het niet, maar ze sloten alleen maar achter elkaar aan. Heel raar. En degene die wel invoegden, zetten de hele weg af omdat ze dwars bleven staan. Waarschijnlijk komt het omdat Nederlanders ingepompt hebben gekregen dat je moet "ritsen" en hier niet? Ik weet het echt niet, maar het liep voor geen meter. Ondanks onze techniek hebben we zeker drie en half uur gedaan over een stuk van 50 mile. En we hadden nou juist nog zoveel miles te gaan. Voor de honden was dit allerminst leuk. Normaal stoppen we om de drie uur en laten we ze plassen en even met ze wandelen. Maar nu stonden we na drie uur nog dik in de file en kwam de eerste gelegenheid pas na 5 uur. Ondanks dat hebben ze het heel goed gedaan. En hebben ze geen tel gepiept of zo. Wat een lieverds. Uiteindelijk waren we om kwart over tien 's avonds weer thuis. En poeh... dit was echt een hele lange dag geweest. Een lekkere douche deed het file leed weer wat vergeten. We waren thuis na 2500 mile gereden te hebben in deze vakantie. En wat een mooie en leuke dingen gezien en gedaan!

Groetjes Petra