Poging nummer twee voor de BB

Afijn ik had nog niet verteld over de eerste poging, maar het lijkt een beetje op het vla verhaal. Maar dan nu over BB. Mocht je nu denken was is een BB? Nou het is een bitterbal. Toen Ron in NL was ben ik gaan proberen of het mij zou lukken om die zelf te maken. Vlees klaar gemaakt en de volgende dag de ragout gemaakt. Ook die was mooi gelukt. En tot dan nog geen enkel probleem. Hierna moet je een uur of 2 de ragout in de koelkast laten stijven en dat had ik gedaan, zelfs 4 uur, maar het bleef een drap. Resultaat? Ik probeerde ballen te maken en had een soort van 10 dikke ragout vingers en alles plakte aan elkaar. Mijn vingers aan vingers en daarna aan mijn handen. Alles plakte dus behalve de ragout aan de ragout. Daarna nog de bloem geprobeerd en het eigeel...... 1 groot drama. Poging 1 dus mislukt..... Keuken 1 grote bende natuurlijk. Stel je het beeld voor van de kok in de muppetshow. Kneudenbreuden met wat bloem op zijn zachts gezegd. Afijn ik had zoiets dan gaan we voor de rest van ons leven maar bitterballoos door het leven. Er zijn ergere dingen, kan ik me zo bedenken. Afijn inmiddels is Ron van de week thuis gekomen en hij had op het internet gelezen van een bedrijf genaamd Mr. Kroket. En dit was DE uitkomst. Hier kon je dus kroketten bestellen EN frikadellen. Ware het niet dat we maar geen bericht kregen van ze op onze email. Ik dus gebeld en Mvr. Kroket nam op. Het was een hele aardige vrouw die me in het Nederlands kon uitleggen waarom er geen reactie kwam. Ze waren net een maand draaiende geweest met hun bedrijf en toen brak de gekkekoeienziekte uit en de import van Nederlands vlees werd gestaakt en zo ook de activiteiten van hun net nieuwe bedrijf. Afijn om een lang verhaal kort te maken, er vielen geen kroketten meer bij hun te bestellen. En toen ging toch het bitterballen virus weer kriebelen. Inmiddels had ik nog een recept gekregen van Annemarie voor ragout en bitterballen. Alles was precies het zelfde als het recept dat ik van Carin en tante Nan had gehad, maar....... hier stond bij...... de ragout laten stijven op een plat bord. Nou nog 1 keertje dan..... en zo waar hier het bewijs van poging nummer 2....





Moet zeggen het plaatje ziet er goed uit he? We hebben ze nog niet gegeten, want in onze "vetpot" zit geen vet. Doe ik eigenlijk uit voorbehoud van mezelf, want geen vet, is niet gebruiken. Snap je em? Maar voor de Bitterballen moeten we maar een keer een uitzondering maken. Dus wie weet moet dat ook wel weer in twee pogingen, zoals de vla en het maken van die dingen. Maar heb het gevoel dat er een soort van Petraboom is ontstaan. Als in navolging van de "Kwekkeboom" ;-)

Eigenlijk zouden we dit weekend naar de kust gegaan zijn, ware het niet dat we eigenlijk allebij niet zo'n zin hadden om het stuk te rijden en dat we van de week een uitnodiging kregen van buurtjes om zaterdag bij hen op een christmas party te komen. In plaats daarvan zijn we naar Cameron Village geweest. Dit is een winkelcentrum in Raleigh, maar hier zijn net even wat andere winkeltjes. Er zitten een aantal winkels van ketens, maar ook kleine leuke snuister winkeltjes. En dat was leuk om door heen te lopen. Het was er best wel druk en er waren ook veel terrasjes. En er zaten mensen buiten te eten en wat te drinken. Al was de temperatuur in de nacht van vrijdag op zaterdag wel een heel stuk kouder geworden. Wel met een zonnetje, maar een heeeeeel stuk kouder. Er was ook een leuke winkel met honden spulletjes. La di Dogs heette het. En ik zag er een heel leuk hondenkussen. Snel naar binnen. Ahum??? 160,- Dollar, hmmm misschien toch niet zo heel leuk. Goh wat was ik blij met het kussen wat ik vorige keer bij Target had gekocht van Woolrich voor ze. Die was maar 25,- dollar en misschien, nee zekers, even zo leuk! Hmm jammer, maar heb nog wel een foto er van gemaakt. Voor het idee ;-)



Even voor de duidelijkheid het was de bovenste en binnen hadden ze hem in het bruin, met een licht blauw bot er op. Harstikke leuk. maar wel errug duur....
Ik al eens verteld dat je hier nu zo veel auto's met kerstbomen ziet rijden. En die wilde ik trachten te gaan fotograferen. Nou dat was nog niet zo makkelijk al rijdend. Maar het is me enigszins gelukt. Let wel deze foto's zijn gemaakt tijdens het rijden hoor. Dus de wazigheid bij sommige komt van onze snelheid, zeg maar.



En een van de vele kerstboomverkoopplaatsen.



Nou 's avonds dus bij Susan en Dion naar de Christmas party. Het was er erg gezellig. In principe hoefden we niks mee te nemen, zij zouden voor appetizers en de drank zorgen. Maar we hadden een fles wijn voor ze mee genomen. We hadden met Alison en Bob, onze directe buurtjes afgesproken om met zijn viertjes er naar toe te lopen. Eenmaal binnen zagen we de appetizers al op tafel staan. De hele tafel stond dus vol met allemaal lekkere hapjes. Ze had er heel wat werk aan gehad. Wat ontzettend leuk. Er kwamen dus nog veel meer buurtjes en het was heel leuk en vond erg gezellig. Uiteindelijk bleven we met een groepje over die allemaal een hond hebben. Grappig was dat. Susan en Dion hebben een Australian Cattle dog, Alison en Bob hebben twee labradors en Frank en Sharon hebben ook een Labrador. Van het ene verhaal kwam het ander verhaal. Eigenlijk wel heel bijzonder ook weer. Wie had anderhalf jaar geleden gedacht dat we nu op een Christmas party zaten met onze Amerikaanse buren ;-) Toch wel heel leuk ook weer. Ik vindt het leuk om hen beter te leren kennen en te luisteren naar hen verhalen die ze vertellen. Over hun werk, hoe zij het hier ervaren, over hoe ze naar hier zijn gekomen. Want de meesten komen van andere staten. Over hun ervaringen hier in North Carolina. Vaak grappige verhalen van ze. En andere interessante nieuwtjes Zo hoorde ik dus gisteren ook dat er in South Carolina een Pottery Barn outlet is. Pottery Barn vindt ik 1 van de leukste woning winkels hier en dus een outlet daarvan zou erg leuk zijn. Het was niet zo heel ver weg zeiden ze..... Maar zo'n drie en half uur rijden hier vandaan. Mmmmmm, misschien moeten we dat nog eens met wat anders gaan combineren ;-)
Vanmorgen zag ik in de krant tussen al de reclame blaadjes het boekje van Hudson Belk met daarin 70 % korting op de koffers en daar nog eens met een bonnetje 15% extra korting op. Ze hadden ze van Delsey. Dus besloten we om daar te gaan kijken.
De Delsey koffers in de grootste maat stonden niet meer in de winkel dus de verkoper ging voor ons achter kijken en kwam terug met het verhaal dat hij de Delsey niet meer had, maar wel de Samsonite versie er van. Die werd nu ook met 70 % verkocht en ook die 15 % extra korting. Het mooie van deze koffer is dat ook de zijkanten hard zijn. Bij onze vorige koffer is daardoor waarschijlijk stuk gegaan. Er zat ook een soort divider bij en een speciale hoes voor kleding in op te bergen. Dus we besloten voor deze koffer te gaan. Bovendien krijg je op deze koffer 10 jaar garantie, aldus de verkoper. Weliswaar niet bij beschadiging maar wel op defect. Hoe ze dat moeten gaan onderscheiden lijkt me moeilijk, maar we hopen het niet nodig te hebben.
Daarna nog even naar Sears want daar had ik een mega grote Crockpot gelezen. De crockpot die ik nu heb is 4 qrt (3,7 liter) en deze was 7 qrt (6,6 liter). Voor 24,99 dollar. Dus eerst de koffer in de auto en daarna door naar Sears. Het was even zoeken en ik vroeg het aan een verkoopster die net als ik ook elk pad af ging. Dat is ook wel bijzonder vindt ik altijd. Ze lopen gewoon met je mee en blijven net zo lang zoeken tot ze je kunnen helpen. Even daarvoor bij de koffers ook al. Toen we (lees Ron) hem uiteindelijk gevonden hadden zag ik dat je bij deze grote crockpot nog een heel klein ieniemienie crockpotje kreeg. Dus nu hebben we er drie. Die grote lijkt me heel handig om soep of iets dergelijks te maken of kip. Dat pas niet altijd in die kleinere. En die kleiner is makkelijk voor de beefstew. Dus we kunnen weer een eind wegcrockpotteren, dat lukt me namelijk een heel stuk beter dan die "Petraboom BB-en"



Groetjes Petra