Blogland

Het is nu twee jaar dat ik aan het "bloggen" ben. Twee jaar terug hadden we om deze tijd net onze visa en begon ik er mee begonnen. In eerste instantie voor de familie en vrienden. Zodat degene die geinteresseerd waren hoe het met ons ging een eenvoudige manier hadden om van ons wel en wee op de hoogte te blijven. Inmiddels 488 berichtjen geschreven en heel wat foto's verder. Nadat ik zelf was gaan bloggen ben ik ook van veel andere mensen hun blog gaan volgen. En zo heb ik een hele lijst met bloggers die ik volg. Veel toch van mensen die een link naar Amerika hebben. Zo volg ik vele blogs bijna dagelijks. Voorheen keek ik ze allemaal na, maar nu via bloglines die me een seintje geeft als er een nieuwe up-date is. Soms staan ze vol met grappige dingen, maar soms ook met verdrietige gebeurtenissen. En soms staan ze heel dichtbij gebeurtenissen die je zelf ook hebt mee gemaakt. Zo als nu bij het blog van Patricia. Gisteren kwamen er veel gevoelens boven bij me en ik moet zeggen dat ik het er best moeilijk mee had. De knoop in mijn buik en het akelige gevoel om afscheid te moeten nemen terwijl je dat niet wilt. Al met al was het zo'n dag dat je eigenlijk heel veel aan ze zou willen vragen maar dat niet meer kunt. Om onze zinnen te verzetten besloten we vandaag leuke dingen te gaan doen en leuke dingen te denken. En nu de dag terug kijkend denk ik dat dat heel goed gelukt is. Want we zijn even lekker naar het strand op Topsail island gegaan.



Even uitwaaien met de hondjes. We waren al vroeg op pad en voorgaande dagen was het alles behalve warm dus mijn laarzen aan en winterjas mee. Eenmaal rijdend zagen we de temperatuur oplopen. En eenmaal aan Topsailbeach was het 21 graden en een stralend zonnetje en toen we uitstapten viel er een heerlijke warme deken over ons heen. Wat zalig. Het zonnetje liet zich van zijn beste kant zien vandaag. Alsof er afgesproken was dat we dit nu echt nodig hadden vandaag. Het leek wel zomer! We zagen later mensen mensen in korte broeken lopen en in badpaktenue in een strandstoel een boekje te lezen. Terwijl in de rest van Amerika het bere koud is en er veel sneeuw en andere winters taferelen zijn.





Feit was wel dat we het hartstikke warm hadden in onze warme kledij. Dus snel truien uit en de winterjas kon mooi in de auto blijven.




De hondjes vonden het natuurlijk een feestje en bij de eerste blik op water en de geur van de zee was er eigenlijk maar 1 doel en dat was rennen...... heel hard rennen!!!



Daarna zijn we een stuk naar de pier gelopen. Heerlijk was het. Natuurlijk veel te warm in mijn laarzen en ben er ook achter gekomen dat ze alles behalve waterdicht zijn ;-)





In de haast 's morgens had ik nog wel twee heel verantwoorde lunchpakketjes gemaakt en die hebben we aan het strand op gegeten. Onder het genot van het mooie uitzicht en het geluid van de omslaande golven van de zee. Raar hoe je in twee uur rijden in een andere wereld kan zijn. Duidelijk geval van broodnodige vitamine B(uiten).





Na de lunch en een uitgebreid zonnebad, waar we allebei een lekker kleurtje hebben opgelopen, zijn we naar North Topsail Beach gereden en aan het eind van dit eiland kwamen we op een stuk wat leek op het autostrand van Oostvoorne. We wisten helemaal niet dat hier zoiets was. Er waren mensen aan het motorcrossen en dit terrein was voor Ron zeer uitnodigend om de nieuwe auto te testen op zijn 4WD kwaliteiten.





Al met al een daagje een zeer geslaagde dag met voor ons allebei leuke dingen. Alsof het van bovenaf voor ons geregeld was. Het deed ons beiden zo goed en ik moest denken aan het nummer "Afscheid" van Marco Borsato.

"Afscheid nemen bestaat niet,
Je gaat wel weg maar verlaat me niet"



Groetjes Petra