En toen waren er 2........

Nou is het in de meeste gevallen wel leuk als er ergens 2 van zijn. Maar in Rons geval even niet. Want sinds donderdagochtend is zijn bril in 2. Wie niet van brillen verhalen houdt, kan nu nog naar een ander kanaal of blog zappen, want het is een lang verhaal inmiddels.
Ron's bril is van titanium en zou niet kunnen breken, maar helaas na een aantal jaren van gebruik kan dat blijkbaar wel. Precies bij de "brug" zeg maar is hij afgebroken. Zwaar gevalletje van metaalmoeheid. Ook een beetje moeilijk garantie verhaal, want het is toch een eindje vliegen voor het e.e.a. bij de opticien te laten zien. Bovendien heeft hij hem ook al weer een aantal jaren en is dat wellicht misschien ook wel genoeg voor titanium.
Allereerst is Ron met zijn bril naar een juwelier geweest om hem te laten solderen of zoiets. En zo waar kon hij hem na een uurtje weer op halen. Hij was weer heel. Althans, dat was hij zeker een uur, daarna knapte hij weer. Dus Ron weer terug en heeft de juwelier het nog een keer geprobeerd en twee tellen erna knapte hij weer. Vette pech, niet meer te repareren. Wat dan wel weer volgens de definitie van titanium is. Eenmaal heel, zou heel moeten blijven. Maar eenmaal kapot, blijft voor altijd kapot. De juwelier vond het heel vervelend voor Ron en gaf de $ 20,- die hij betaald had voor reparatie netjes terug. Dus op pad voor een nieuwe bril. Inmiddels hadden we wel begrepen dat je hier een receptje moet hebben. Wat inhoudt dat je een officiele ogentest moet doen bij een oogarts. Nou had Ron nog wel een receptje maar die was ouder dan twee jaar en dan wordt het niet meer geaccepteerd. Dus eerst uitzoeken waar dat kon. Veel opticiens hebben naast hun winkel ook een oogarts en dus belde ik naar Pearle Vision. Klonk als en zag er uit als de Nederlandse versie van Pearle, dus die maar eerst. Pas dinsdag kon hij daar terecht. Vrijdag en zaterdag zaten zij al vol en maandag is het hier Presidentday en was de oogarts er niet dus dinsdag was het eerste wat mogelijk is. Hmmmm, dat duurde wel een poos. Inmiddels was het na zessen en sluiten de meesten oogartsen, dus verder geen pogingen kunnen doen om een afspraak ergens anders te maken. Ron was ondertussen aan het knutselen gegaan in de garage met secondelijm enzo. Maar dat titanium is sterk spul, maar plakt moeilijk, merkte hij al snel. Natuurlijk heeft hij ook een reserve bril, maar die heeft hij sinds we hier wonen niet nodig gehad en ligt vast ergens heel goed en verstandig opgeborgen. Maar waarschijnlijk te goed, want we hebben hem nog steeds niet gevonden. Alles overhoop gehaald, maar niet te vinden. Elk laatje, elk verdacht kastje, elke nog dichte verhuisdoos weer eens open. Iemand die wel eens vaker met een echtgenoot naar zoiets dergelijks gezocht heeft, zal begrijpen dat de sfeer hier opper best was (NOT) ha ha ha. Afijn, morgen (zaterdag) nieuwe ronde nieuwe kansen. Inmiddels had ik tussen onze zoektochten ook naar Helga gebeld en Eugenie gemaild. Zij hebben hier wat bril ervaring en dat is het fijn te weten waar zij wat hebben gedaan en hadden gekocht. Ik kreeg een aantal adressen van ze en 's morgens vroeg ben ik gaan bellen. Eerst de Lenscrafters. Zij hadden een vrij overzichtelijke website en dat is altijd wel fijn niet waar? En zowaar, Ron kon aan het eind van die middag al terecht voor een ogentest. Dat was mooi.
Dus wij naar Crabtree valley mall die middag en moesten eerst weer allerlei formulieren invullen en verklaringen tekenen. Wij hebben geen eyecare verzekering, dus waarom al die poespas? Maarja, zo goed als het kon ingevuld en daarna werden we door een niet al te gezellige assitente naar twee verschillende hokjes gebracht. Praten was een extra optie denk ik en die hadden we in die formulieren vast niet aangevinkt, want er kwam echt bijna geen woord uit. En dat wat er uit kwam was met een zodanig dialect dat wij er maar bar weinig van verstonden. Zij deed twee testen met Ron en daarna werden we alleen achter gelaten in hokje nummer 2. Ze had dit hokje met stille trom verlaten en wij namen maar aan dat we moesten blijven wachten.

Na een kwartiertje kwam er een duidelijk meer spraakzame man en die begon met Ron aan het welbekende kliksysteem. Is dit beter of dit? En zie je zo scherper, of zo? Dat was allemaal zeer bekend en net zoals in Nederland. Extra was wel dat hij nog een ander apparaat had waar mee hij naar de adertjes en oogbolling keek. Ondertussen wel continu babbelend over Amsteram, Parijs, Def Leppard en wat zoal niet meer uit Europa komt. Nou ja wel een stuk gezelliger dan Mevrouw Zwijggraag. Niet lang er na kregen we van Meneer Praatgraag een briefje en dat moesten we weer afgeven aan de balie en na het betalen van $ 69,- kregen we het weer terug. En met dit briefje, wat na het betalen ineens een prescription werd, kon je naar de winkel ernaast een brilletje uitzoeken. Maar ook naar een heel andere opticien gaan. Maar de man van de opmetingen had gezegd dat bij Lenscrafters ze binnen een uur een bril voor je klaar kunnen hebben. En dat leek Ron wel wat, want het plakbandje waarmee zijn brilletje nu samen hing was nou niet echt ideaal. Het had wel een heel hoog "nerd"-gehalte. Afijn wij op montuur jacht in de brillenwinkel. Er kwam een man ons helpen en Ron zei dat hij iets in de trent zocht van zijn oude bril. Niet te opzichtig en te opvallend dus. Hij kwam met een aantal monturen aan en bij elke bril, volgde er een "Looks great on you". Ik zag na het derde brilletje Ron's gezicht al betrekken, want alle drie de brillen waren alles behalve "great". Ron houdt daar dus helemaal niet van. En ik probeerde aan de verkoper duidelijk te maken dat we misschien beter zelf even zouden gaan proberen met verschillende monturen. Ok, zei hij, maar kwam onderwijl nog wel steeds met brilletjes aanzetten. Nou moet ik eerlijk zeggen dat ik niet erg onder de indruk was van de moderniteit van de aanwezige brillen. Eerder een beetje oubollig. En we slaagden dus ook niet in deze winkel. De verkoper vond het jammer, maar stuurde ons naar Sears waar ze misschien meer van onze gading hadden. En wij dus naar Sears. Maar daar was de toestand van de brillen orginaliteit eigenlijk nog erger. En gingen kijken op een directory van het winkelcentrum. Er zat dus nog een opticien in het winkel centrum, genaamd 20/20. Eenmaal daar kwam een meisje van een jaar of 17 ons helpen en weer stond alles even geweldig en mooi bij Ron. Vreselijk is dat toch. Je kan best zeggen dat dingen leuk staan, maar ze kwamen echt met van die Lee Towers en Nana mouskouri brillen aan die totaal niet bij Ron pasten. Dus ook daar weer snel weg. Nog maar een keertje terug en kijken bij de Lenscrafters. En ineens in een hoek kwam Ron terug met een brilletje die hem heel leuk stond. Wel anders dan hij had, maar best leuk. De verkoper kwam weer aangesloft en vertelde met een diepe zucht dat dat een kinderbrilleltje was. Oeps....., hebben wij weer hoor. Nouja zegt Ron, hij ziet lekker en staat goed. En de man maakte nog een dieper zuchtend geluid. Ok, ik zal wel kijken of hij bij u past. En zowaar was hij het met Ron eens dat hij hem inderdaad paste en hij had genoeg ruimte over achter zijn oren. Er hing een groot bord 50 % korting boven deze brilletjes. Dus Ron vroeg naar de prijs. $ 140,- zei de verkoper. Maar dat is de volle prijs, zei Ron vragend. De verkoper vertelde dat alleen kinderen onder de twaalf jaar 50 % kregen en....... dat was hij niet. Ik zag Ron's gezicht al weer enigszins grimassen. En de verkoper zag dat ook. Heeft u misschien Triple A?, vroeg hij. (Dat is de Amerikaanse versie van de ANWB).Ja, dat hebben we, zeiden we. Nouja hebben we? We hebben nog het "Show Your Card" pasje uit Nederland en dat werkt altijd perfect voor korting bij hotels en pretparken. Nou, zei de verkoper, indien dat het geval was, ging er 30% af van de prijs. Was wel geen 50%, maar die 30% ging ook van de glazen af. Dus hij ging rekenen voor ons. $224,- zou het moeten gaan kosten en dan was de bril binnen 1 uur klaar. Denk, denk, denk..... Wel natuurlijk veel geld voor een kinderbrilletje, vond ik. Maar dan had hij nu wel gelijk wat, want het plakbandje van deze bril was niet echt van een blijvend succes. En wellicht kon hij dan op zijn gemakje eens gaan kijken voor een andere bril en deze voor reserve houden? We zeiden dat we er even over na moesten denken. De verkoper vertelde al smilend, dat hij de bril wel even apart zou houden voor ons en liepen de winkel uit. Op deze bril zat weer geen coating die Ron eigenlijk wel wilde, maar misschien was het wel handig om voor een nieuwe reserve bril te gaan. En daar kon deze dan later voor door gaan en dan had hij voor nu in ieder geval een bril, bestaande uit 1 deel. Dus na deze echtelijk vergadering toch maar besloten de bril te bestellen. En voor de derde keer weer terug naar de Lenscrafters. Inmiddels was de verkoper bezig met een andere klant en werden wij geholpen door een mevrouw. Ze pakte de apart gelegde bril en ging onze gegevens opschrijven. En ineens kwam ze aan een heel ander bedrag dan die mannelijke verkoper. $ 249,- is het bij elkaar, vertelde ze. Dus ik vertelde dat de andere verkoper kwam op $ 224,-. Nou dan had hij het verkeerd berekend en klaar was dat. Nou kan Ron niet tegen mensen die maar steeds "looks great" zeggen, maar ik kan daar dus niet tegen. Ron, zag dat aan mij en zei maar snel, nou ja niet zo leuk, maar ok. Maar ik kan daar dus enorm geirriteerd door raken. Eenmaal verder kwam ze met het verhaal dat ze ook nog een computer storing hadden en dat ze niet konden garanderen dat de bril vanavond klaar zou zijn. Ja jeetje, dit werd wel een heel moeizaam verhaal. Ron vertelde dat we toch moesten gaan eten en dus later op de avond terug zouden komen om te kijken hoe de stand dan was. Inmiddels hadden we heerlijk gegeten bij P.F.Changs en rond een uur of 8 wij dus weer terug naar de Lenscrafters. De mevrouw zag ons al aankomen en vertelde gelijk dat de computer het net een paar minuten deed. We hadden geluk, zei ze! Het zou nu nog net gaan lukken om de bril voor half 10 vanavond klaar te hebben. Kom snel even zitten, want ze had nog wat gegevens nodig van ons. Zoals het pasnummer van de Triple A. En dus gaf ik ons pasje. Daar staat niet een persoonlijk nummer op maar een code van het land waarin "show your card" ook geldig is. Die kan ik ook altijd ingeven bij het reserveren van hotels en zo. Maar hier ging dat niet gebeuren, volgens deze mevrouw en al stond er in grote letters Triple A op en "show your card" waarmee ze adverteerden in hun winkel, zij accepteerde deze kaart niet. Dus stelde ik zachtjes voor dat ze dat misschien even aan de manager moest vragen wat nu verder. We waren inmiddes bijna 3 uur verder en nog steeds geen bril. En dat had ik beter niet kunnen zeggen, want zij was de manager van het spulletje vertelde ze mij op een zeer denegrerende toon. Langzaam aan was mijn geduld nu wel op. Ik weet dat Ron graag zo snel mogelijk een bril wilde hebben, maar niet te koste van alles. Ze kwam dus ook met een prijs van ver boven de 300 dollar in eens. Ron brabbelde nog wat en kreeg daar weer $ 75,- dollar af door middel van de reclame borden die in de zaak stonden van een of andere actie. En opeens was ik het zo zat. Ze was weer aan het rekenen en nu kostte het brilletje in eens $ 279,-. Tegen die tijd kookte ik, in drie uur tijd had ik 4 verschillende prijzen gehoord voor dezelfde bril. Ik was het zat en ik Ron inmiddels ook behoorlijk. Het is of die $ 249,- dollar of we gaan weg zei ik. Wat een vreselijk gedoe zeg. Doe gewoon aan vaste prijzen en hou op met dat geneuzel. Daar wordt ik zo boos om. "Nou dan gaat u maar weg.....", zei ze. Grrrrrrrrrrrrr, wat een vreselijk mens zeg. Dus om alles samen te vatten, had Ron dus geen kinderbrilletje gisteravond ;-) Echt blij was hij niet, maar dit was te gek voor woorden. We hadden de eerst prijsverhoging geaccepteerd, gewacht op de computerstoring en na nog twee prijzen was nu de maat vol hoor. Het is best zo! Maarja we waren nog wel brilloos. Dus toch nog maar even door naar Cary Town Mall gereden en daar zat alleen weer de "Lenscrafters" zagen we al snel. Nouja, toch maar even kijken. Ook hier niet echt Ron's smaak brillen, maar weer het zelfde soort verkoper. En na 10 keer "Looks Great", hadden we het wel weer gehad! Later op die avonds thuis dus al weer op zoek naar die reserve bril....... die we niet vonden.....
Zaterdag moest Ron werken en ben ik op het internet naar andere opticiens aan het zoeken geweest. Rond twaalven kwam Ron thuis en gewapend met een hele lijst met adressen van opticiens op pad. We waren nu voorbereid voor het ergste zeg maar! Eerst maar naar Pearle Vision. Die had namelijk ook de 30% Triple A korting had ik gezien en dat scheelt bij dit soort bedragen toch behoorlijk. Eenmaal in die winkel ging het er daar gelukkig heel anders aan toe. De verkoper keek echt naar de vorm van Ron's gezicht en kwam met brillen aan die Ron ook echt goed stonden. En als het niet stond, zei hij dat ook. Zo kwamen we op een "rimless" bril. Maar zei hij, het zou beter passen als we de maten van uw huidige glazen nemen. Die sluiten uitstekend bij u aan. En ging naar zijn mechaniker vragen of hij van Ron's brilglazen een mal kon maken. We moesten daar even op wachten en daarna kwam hij terug met een plastic mal en zo kon Ron zien hoe het er uit kwam te zien. Het maken duurde wel een week, maar dat was misschien wel beter dan die "1 uurs" service van gisteren niet waar ;-) Afijn de Triple A korting werd zonder probleem geaccepteerd en dat scheelde mooi $130,- dollar. De gehele bril was dan wel wat duurder, nu $ 350,- in totaal, dan het brilletje van Lenscrafters, maar nu wel helemaal naar Ron's zin. En eigenlijk toch nog veel goedkoper dan Ron bij zijn opticien in Nederland gewend was. En de Pearle meneer zou ons bellen wanneer de bril klaar was............. Pffffffffff, wat een verschil met gisteren zeg! Lang leve Pearle, ha ha ha ha. En niet eens een kinderbrilletje nu, hi hi hi. Deze opticien is met stip gestegen in onze opticienlijst!!! Het is zelfs zo dat als Ron toch niet tevreden mocht zijn met zijn bril hij na 60 dagen de bril gewoon terug kan geven, aldus deze verkoper. Laten we hopen dat dat niet nodig is, maar dat is altijd wel fijn om te weten, niet waar?


Over top tienen gesproken trouwens...... Ik las namelijk in de krant van vandaag dat Raleigh/Cary met stip op nr. 1 staat in de Forbes lijst voor meest gunstige stad om werk te vinden in Amerika. Best een leuk stukje om even te lezen.

Groetjes Petra