Van alles.....

Vrijdag had ik wat boodschapjes gedaan en moest ook naar de Walmart. En ik was daar best vroeg en heb ik de dagelijks of wekelijkse peptalk mee mogen maken. Vond het wel grappig. Zo werd er een nieuwe werknemer met luid gejuich welkom geheten en dit gejuich was door de hele winkel over de speakers te horen. Ook was deze vestiging al 477 dagen zonder ongelukken doorgekomen. En weer volgde er gejuich. Eerst dacht ik wat hoor ik nou toch steeds. Maar later zag ik de samenscholing van blauwe Walmart vestjes in de winkel staan. Het is zo'n andere benadering dan die wij in Nederland bij een werkgever gewend zijn, maar het heeft ook wel weer wat die positiviteit.
Na het kopen bij de apotheek van de Walmart van de speciale versie van "advil, cold & sinus" ging ik weer naar huis. Ron is op het moment erg verkouden en nu zaterdag lijken die speciale Advil's goed te werken want hij gaat inmiddels al heel wat minder proestend door het leven ;-)
Vandaag was ook Ron's bril klaar. Ik had vanmorgen gebeld en hij was binnen, maar er was wel een maar. Oeiiiii, dat klonk niet veel belovend. Die maar was dat de sterkte van de glazen in zijn bril niet conform recept waren. Hmmm, ze waren iets te sterk en wilden dus al een nieuw rechter glas bestellen. Maar Ron kon wel alvast deze bril ophalen, zodat hij in ieder geval al weer 1 hele bril had. Ron was niet echt blij met dit nieuws, maar toch maar op naar Pearle. Na enig passen bleek dat de cylinder ook iets afweek met zijn oude bril en dus werd dat in het nieuwe glas ook aangepast. Eigenlijk dus wel goed dat er toch een ander rechterglas besteld moest worden, want nu kon dit er ook gelijk bij gewijzigd worden. Als het even mee zit, is dan zaterdag de gehele bril in goede sterkte.
Daarna zijn we naar het vliegveld gereden. We waren inmiddels toch al halverwege. Van de week zagen we namelijk dat onze vlucht naar San Juan eind maart een tijdswijziging had gehad en dat we nog maar 20 minuten overstap tijd hadden in Orlando. En dat is wel heel krap. Ook omdat je al 15 minuten voor vertrek bij de gate moet zijn wil je uberhaupt nog mee mogen.



Vliegtuig dat net ging landen en dus heel laag over de weg vloog.

In de rij bij Delta, waar we dus mee vliegen, kwam er een steward naar ons toe, dat dat "soort dingen" toch echt per telefoon moesten. Daar had hij eigenlijk ook wel gelijk in, maar wij vinden dat "soort dingen" toch wel prettig om met een persoon te regelen, vandaar onze rit naar het vliegveld. En na enig aandringen mochten we in de rij blijven staan wachten op een vrije medewerker aan de balie. Die grondsteward begreep onze "concerns" helemaal en heeft voor ons een andere vlucht geboekt. We vliegen nu terug via Atlanta ipv Orlando en hebben iets meer dan een uur overstap tijd. Bovendien heeft zijn collega ook al de stoelen bij de nooduitgang voor ons gereserveerd en kan Ron zijn benen kwijt op de vlucht vanuit SanJuan. Helemaal goed!
Daarna zijn we naar Dorton Arena van de State FairGrounds gereden, want daar had de AKC een soort van kenningsmakings dag georganiseerd.



E.e.a. om baasjes en hun honden geinteresseerd te krijgen in de hondensport. Dus voor hondenshows, gehoorzaamheid, behendigheid en Rally. De AKC (American Kennel Club) is zoiets als wij in Nederland de Raad van Beheer kennen. Onze doggy's konden niet meedoen, omdat ze nog (steeds) niet zijn ingeschreven bij de AKC. Van rashonden uit het buitenland moet hun stamboom naar de AKC opgestuurd worden. Dat heb ik in ieder geval vandaag geleerd. De mevrouw die ons hielp heeft twee formulieren voor ons uitgeprint en te samen met de stamboom van Stacey en Connor (en 2 x $50,-) zouden zij dan ook rashonden kunnen worden in Amerika d.m.v. inschrijving bij de AKC. Vond het wel een flink bedrag, maar dan kan je wel mee doen aan wedstrijden en hondenshows. Ben alleen nooit zo sterk in wedstrijden en zo. Mis dat competitie gevoel. Zeker naar Amerikaanse maatstaven. Ik ben meer voor de leuk bezig met de hondjes ;-) Het is in ieder geval wel heel leuk om alle hondensporten zo bij elkaar te zien. Er waren best veel hondenrassen te bewonderen. Geen Beardies, maar wel veel andere leuke viervoeters.



Zoals Hazewindhonden in ruste ;-)



En..... Australian shepherds (speciaal fotootje voor Petra en Cosmo)

Ook was er een gehoorzaamheids wedstrijd en dat vindt ik altijd wel mooi om naar te kijken.



De af, zit en sta commando's op afstand.



En het sorteren waarbij de hond zijn halter uit een stel andere halters moet aporteren. Wat hij tot twee keer toe keurig deed.



Er was ook een jeugdhandlers wedstrijd. Wat ook heel leuk was om naar te kijken. Al die gespannen koppies van de kinderen en de verschillende rassen bij elkaar in de ring.



Daarna hebben we nog even bij de showkeuring van de herdershonden (herding group) staan kijken, maar zoals gezegd geen Beardies te bekennen. Inschrijven kostte maar $ 5,- dus was wel leuk geweest om een keer te doen weer. Gewoon voor de leuk ;-) Er waren wel ook kynologenverenigingen en na het zien van al die actie ging het bij mij ook wel weer kriebelen. Rally lijkt me wel leuk om te doen. In tegenstelling tot gehoorzaamheid mag je hierbij kletsen tegen de hond. En dat is wel handig want bij gehoorzaamheid in NL heb ik wel eens een 0 opgelopen op een bepaald onderdeel van de test, omdat ik te veel liep te kwebbelen tegen Stace. Dus DE sport voor mij en Stace ;-)
Daarna zijn we weer op huis aangegaan en hebben lekker in de tuin gezeten. Het was weer lekker weer en even van genieten niet waar?

Groetjes Petra