Keep on....

Keep on mowing..... Sindskort is ons wagenpark uitgebreid. En wel met een zitmaaier.
Vorige week ging onze oude maaier uit NL protesteren en hij doet het nog wel, maar hij moet nu enigszins geduwd worden en dat wil bij mij niet zo lukken. Normaal reed hij dus vanzelf, maar daar had hij geen zin meer in. Maaien doet hij dus nog wel, maar 2,5 uur dat ding voorruit duwen dat gaat mij niet lukken. Dus toen kwam de twijfel, wel een zitmaaier of geen zitmaaier. Ik moet zeggen dat ik het maaien niet echt vervelend vindt. Maar als we nu toch moeten kiezen voor een nieuwe?
Dus, zo waar maaien wij nu een week of twee zittend ons gras. Is dat intergreren of niet? Bijna al onze buurtjes hebben wel zo'n ding. En de eerste keer dat ik er mee in de tuin rond reed, heb ik helemaal in een deuk gelegen. Het heeft een behoorlijk hoog "tukkers-gevoel" als je er op zit, ha ha ha.. Wat een apparaat. En,.... deze "mini-tractor" is natuurlijk uitgerust met twee koplampen, voor bij een niet te stoppen neiging tot maaien in het donker! Een cruisecontrole, ja ja. Een automatische versnelling. En niet 1 maar wel 2 cupholders voor onderweg bij het maaien, hi hi hi.... Ja je kan maar dorstig worden van het zitten.....



Verder gaat het met "de patient" steeds een beetje beter. Morgen om 8 uur moeten we met hem bloed gaan prikken voor een nieuwe telling van zijn rode bloed cellen en woensdag volgt het vervolg onderzoek bij de dierenarts. Hopelijk zijn dan de verdere uitslagen binnen.

Groetjes Petra

Meneer de Bruin

Heel langzaam krijgt meneer de Bruin praatjes. Volgens mij had hij heel veel slaap in te halen van het verblijf in het ziekenhuis. Hij slaapt nog steeds veel, maar hij had zowaar vanmiddag weer zin in zijn speeltjes. Dat is een goed teken. Het spelen duurde maar even en viel daarna met zijn koppie op een knuffel in slaap. Maar het deed ons wel goed weer een klein stukje oude Stacey te zien.
Verder gebeurt hier niet zo heel veel en houden we het nog steeds een beetje rustig. Ben zojuist even een videofilm wezen halen. Het is Night at the museum geworden.
Oja, voor ik het vergeet. Van de week kwam ook het bericht dat Riley, 1 van de twee rescue honden, nieuwe baasjes heeft gevonden. Hij gaat in Ohio wonen. Hij krijgt nu nog wat medische verzorging en dan wordt hij dacht ik volgende week op gehaald door zijn nieuwe baasjes. Zo fijn dat hij al zo snel nieuwe baasje heeft gevonden. Nu nog een lief baasje voor Milly.

Groetjes Petra

Eventjes bijkomen

Vandaag eventjes bijkomen van alles van van de week. Stace is aan het vechten en doet heel goed zijn best. Hij is heel moe en slaapt veel. Maar dat is goed, want dan kan zijn lichaam een beetje bijkomen. Voor hem natuurlijk heel wat geweest, al die onderzoeken, een vreemde omgeving, in een bench de hele dag, mensen die in het engels tegen je kletsen en dan ook nog eens niet in orde zijn. Hij is bij ons nog nooit in een kennel geweest en altijd is hij in een vertrouwde omgeving. Dus het is fijn dat hij weer lekker op zijn eigen stekkie is.
Connor komt nog steeds broederen bij hem. Even snuffelen aan hem, aan zijn wondje van het infuus, even zijn snoet aflikken en nog even verder snuffelen. Volgens mij vindt Connor het maar raar, dat er nog steeds niet gespeeld wordt en dat hij zomaar alle speeltjes tot zich kan nemen, zonder dat Stace protesteerd.
Voor ons zelf ook even bijkomen. Heb de afgelopen dagen niet veel geslapen, dus nu even een adempauze is goed. Even lekker op de bank gezeten met een boekje. Even op adem komen met Stacey vlak naast me slapend. Wat kun je dan blij zijn met heel weinig.....

Groetjes Petra

Hij is thuis

Hele rare dag gehad vandaag. Ik had heel erg mijn twijfels over de beenmergpunctie die ze gepland hadden. Hij moest onder narcose en dat vond ik eigenlijk maar niks. De dokter had me 's morgens gebeld en vertelde dat Stacey heel monter was. Ik moet eerlijk zeggen dat ik dat niet zo geloofde eigenlijk na hem gisteren nog zo hangerig gezien te hebben. En omdat hij die beenmergpunctie in de middag kreeg en nog andere testen was er eigenlijk geen tijd om hem te bezoeken vandaag. Dus ik kon het niet zelf beoordelen. Maar rond half twaalf kreeg ik ineens de kriebels en wilde eigenlijk dat ze niet die punctie gingen doen.
Afijn ik bellen,maar kreeg geen contact met de behandelende afdeling. Ik weet niet wat het was, maar ik moest gewoon hem zien. Dus naar het ziekenhuis gereden met het idee om die punctie af te zeggen en om Stace toch te zien. Nadat ik me gemeld had bij de balie kwamen de dokter en haar helpster de wachtkamer met hem in lopen. En oh wat was hij een stuk fitter......
Ik was helemaal blij. Nog lang niet ouwe Stace, maar een stuk beter dan gisteren en veel meer alert. In de behandel kamer hebben we alles met die mergbeenpunctie nogmaals doorgenomen en hem nu zo gezien te hebben had ik er een beter gevoel bij.
Ik vertelde dat ik eigenlijk heel graag wilde wachten tot dat ze klaar waren met die beenmergpunctie en tot zij konden zeggen dat alles goed gegaan was. En zo gezegd zo gedaan. Maar het duurde en duurde maar en twee uur later kwam de dokter naar me toe. Zij vertelde dat ze hem nog twee uur geobserveerd hadden en dat hij nog steeds heel monter was. En vroeg of wij hem, als alles na de punctie goed was, hem graag weer naar huis wilden hebben. Dus ja natuurlijk!!!
Rond half 5 kwam het bericht dat het goed gegaan was en dat we hem om half zeven op konden komen halen. En zo gezegd zo gedaan.
En is hij nu dus thuis! Hij is nu nog wat croggy van de narcose, maar hij is thuis.....

Feit is wel dat we nog niet weten wat het nou precies is, maar hij reageerd nu wat op zijn medicijnen zo te zien.
Maandag krijgen we de eerste resultaten van de punctie. Ze hebben ook gespecificeerd onderzoek naar de lever gedaan en ze hebben een echo van zijn hart gemaakt en zijn ogen onderzocht. De echo was helemaal goed en zijn ogen ook. Van de rest weer uitslagen afwachten.

Het worden spannende komende dagen en we hopen dat zijn montere reactie van vandaag morgen ook nog zo is, al zal hij wel wat pijn hebben van de punctie.

Connor was heel blij om Stace weer te zien. En Stacey ging ook kwispelen. Zo mooi omdat te zien. Connor was ook heel voorzichtig met hem. Alsof hij dat zo aanvoelt. Connor bleef ook Stace in de gaten houden. Telkens loopt hij even bij hem langs. Een beetje broederen.....



Wil jullie allemaal heel erg bedanken voor de lieve berichtjes, ecards, de lieve telefoontjes, comments op mijn blog, maar vooral voor het DUIMEN!!!
En ik weet zeker dat geholpen heeft! Maar hou nog even vol voor ons....

Dikke knuf voor jullie allemaal!
Petra

up-date....

Even een update over Stacey. Gistermiddag ging het ineens een stuk minder met hem. Na het eten was hij zo moe en ging liggen en reageerde even helemaal nergens op.
Daarop heb ik hem zo snel ik kon hem naar de dierenarts gebracht en hij heeft ons doorverwezen naar NCSU veterinary clinic. Hier is hij op de 1e hulp opgenomen en heeft hij een infuus gekregen en werd de hele nacht bewaakt. Er werd vandaag besloten om nog wat meer bloedtesten met hem te doen en een ultra sound van zijn maagstreek.
Vanmiddag konden we op spreekuur komen en het bleek dat de ultra sound geen bijzondere dingen aan het licht heeft gebracht. Op de uitslag van de bloedtesten moet nog even gewacht worden. We hebben hem wel weer even kunnen knuffelen. Naar mijn idee waren zijn ogen weer iets rozer, maar volgens de bloedtest zou zijn waarde ietjes naar beneden zijn gegaan. Maar dat kon ook komen omdat hij nu vocht toe gediend krijgt en dat daardoor de bloedwaarde wat lager wordt.

Morgen gaan ze weer verder onderzoeken, daar ze denken dat het misschien toch niet van de teek komt. En omdat ze eerst willen uitsluiten dat er niet ergens een infectie is gaan ze die richting van de teek uit nog niet bestrijden. Voor nu blijft hij wel aan de prednison en antibiotica. Er volgen testen voor zijn lever, beenmergpunctie en zijn hart.
Al met al zijn we op het moment behoorlijk radeloos en we hopen dat er snel iets gevonden wordt, waarop ze kunnen gaan behandelen. Voorlopig blijft Stacey stabiel nog steeds. Hij eet gelukkig goed en we hopen dat hij die testen allemaal goed doorstaat.
Dus allen die duimen, duim nog even door, we hebben het heel erg nodig.....

Petra

Er waren eens.....

Er waren eens 6 tomaatjes......





en die groeiden eigenlijk helemaal niet zo snel. Maar elke keer moet ik er even naar kijken. Gewoon "ff checken" zeg maar.
Nog meer keren ben ik aan het kijken naar de oogleden van Stace. Ook "ff checken". Of ze al weer ietjes rozer zijn geworden, wat dan weer duidt op meer aanwezig bloed. Na zaterdag de behandeling begonnen te zijn zou er verbetering moeten op treden. En ze zijn nu elke dag een beetje rozer geworden en ik zie weer kleine bloedadertjes. Maar het gaat allemaal niet zo snel, als dat ik het eigenlijk wil hebben. Net als die tomaatjes.....
Gistermiddag werd hij ook ineens weer een beetje hangeriger dus die "check" telkens maar weer gedaan en met een niet zo'n lekker gevoel gaan slapen. Dinsdagmorgen gelijk bellen naar de dierenarts voor de uitslag van de tweede bloedtest. En de arts was met een operatie bezig. Dus wachten. Om 1 uur nog eens bellen, maar nog niet bereikbaar. Om 3 uur nog eens bellen en toen had ik contact. De uitslagen waren binnen. De ontlasting was goed en ook zijn urine. Verder waren veel "enge" ziektes negatief, maar "Rocky Mountain spotted fever" kwam als positief naar voren in de laatste bloedtest. Dus we kunnen nu naar hoogste waarschijnlijkheid zeggen dat Stace de bloedarmoede en de hangerigheid heeft gekregen van een teek. Ik had nog nooit van die teekversie gehoord en dacht altijd dat ik ze goed beschermde met de Frontline. Maar dus niet.....
De dierenarts vertelde dat het goed behandelbaar is, maar dat we de bloedarmoede goed in de gaten moeten houden. Ik vertelde ook dat hij zaterdag en zondag weer zo levendig was geweest. Dit kwam door de Vitamine b12 injectie, volgens hem. En hij vertelde dat we die gewoon weer konden herhalen. Dus een afspraak gemaakt om half vijf vanmiddag en na die injectie hebben we alles nog een keertje door genomen.
Afgelopen zondag avond kwam ik er namelijk ook achter dat de Royal Canine die Stace en Connor als droogvoermerk hebben, nu ook is terug geroepen. Weliswaar niet het type die zij hebben, maar wel een hele rits andere. Ik was eigenlijk heel boos dat Royal Canine nu pas met de terugroeping kwam. Zo'n zes weken na al die andere voermerken. Het is hier het hot news en het lijkt wel of er elke keer nog een schandaaltje bij komt wat betreft het hondevoer. Ik heb op het internet alles lopen nakijken en wilde een voer die niet genoemd was. En dat bleek moeilijk want bijna alle merken zijn ter sprake gekomen zowat. Maar nu herinnerde ik het merk Regal wat meerdere Beardiebaasjes gebruikten in NL. Het voer komt uit Amerika en had er al eens naar gekeken, maar is hier niet in de winkel te krijgen. Je kan het alleen bij een winkel in Alexandria, Virginia bestellen. Zij zijn de leverancier hier. Het is een voer zonder toegevoegde wheat gluten en rice protein, corn en andere minder leuke goedjes. Gisteren een zak via internet besteld, en niet te geloven..... vandaag werd het al bezorgd.
Mijn zorgen over het voer welke ik had, heb ik ook nog met de dierenarts besproken en hij vertelde dat het bloedplaatje van Stace niet in die richting wijst. En dat we met die vervelende teek te doen hebben. We hebben nu afgesproken om donderdag weer de status van Stace door te geven. En in ieder geval dinsdag weer een bloedtest zullen gaan doen om te kijken of de bloedarmoede aan het afnemen is. Afijn, we zijn er dus nog niet, maar we hebben nu een soort van doel......

Groetjes Petra

Dit weekend

Dit weekend was een beetje een raar weekend. Allereerst even het goede nieuws vertellen Heel, heel, heel misschien is er een baasje gevonden voor Riley. Een van de honden die ik uit het asiel heb opgepikt. Help allemaal maar mee duimen dat het gaat lukken met de nieuwe baasjes. Hij verdient zo heel erg een tweede kans in zijn tot nu toe niet al te leuke leventje.
Verder zijn we van het weekend en ook al vrijdag morgen bezig geweest met Stacey. Stace was sinds dat we terug waren van vakantie niet zijn eigen ikje. At minder en was een beetje loom. Vrijdag morgen dus naar de dierenarts met hem en daar werd besloten om bloed te laten prikken. Ze hadden ook geprobeerd om urine van hem op te vangen, maar hij tilde mooi zijn poot niet op daar. Dus dat zijn we zaterdagmorgen even na gaan brengen. Inmiddels was toen ook al de uitslag van het bloed binnen en het bleek dat hij bloedarmoede heeft. Hoe dat komt was niet verklaarbaar nog. Maar er is nogmaals bloed afgenomen en ook wordt nu zijn ontlasting na gekeken. Morgen krijgen we daar hopelijk de uitslag van.
Wel werd er al een behandelplan opgestart met medicijnen en een injectie. En gelukkig reageerd Stacey daar heel goed op. Meneer de Bruin heeft gelukkig weer praatjes als voorheen en wil weer spelen en eet weer goed. Hopelijk zet dit beeld door. Al met al zijn we flink geschrokken en ben ik eigenlijk nog niet gerust eer we weten waar die bloedarmoede vandaan komt.
Van het weekend daarom ook veel contact gehad met de fokkers van Stacey. Die ons met al hun raad en daad en ervaring met Beardies hebben bij gestaan. Dat was toch wel een heel fijn idee en hun tips en raad nemen wij zeker mee in ons verhaal aan de dierenarts hier. Het gaat hier toch net wat anders dan in NL bij een dierenarts. Kortom een niet zo heel leuk weekend eigenlijk. Zit met mijn neus natuurlijk de hele tijd boven op Stacey ;-) En daarom hebben we een beetje in en om het huis rond gehangen. Het was overigens wel heel lekker weer, dus dat lukte eigenlijk heel goed. Op zaterdag hadden we trouwens ook nog een heel mooi pakket ontvangen. Het was van Belinda. Echt helemaal vol met hartstikke leuke dingen. Boekjes, borrelnootjes, drop, senseo's en hele leuke delftsblauwe koffie kopjes, roze koeken en wat al niet nog meer. Zo ontzettend leuk. Net voor de vakantie had ik voor haar, nou ja meer voor haar kinderen, een heel stel kleren van Ralph Lauren door gestuurd. Dat soort kleding is hier gewoon zo ontzettend veel goedkoper. En als dank daar voor nu een echt "Hollands" pakket. Veel te gek natuurlijk, maar we waren er reuze blij mee. Heb heerlijk in de tuin gezeten met de Linda en de Margriet. En Ron met de autoweek. Met dropjes binnen handbereik. Dus hartstikke bedankt Belinda!

Groetjes Petra

4Beardie

Woensdag ben ik met Liesbeth bij Lucky 32 wezen lunchen. Liesbeth en haar man gaan binnenkort weer terug naar Nederland verhuizen. Ze hebben hier dan drie jaar gewoond. Heel jammer dat ze nu al weer terug gaan, maar we hebben afgesproken dat als ik in NL ben, we zekers afspreken. Bijvoorbeeld in DenBosch en dan een heerlijke Bosche Bol zullen gaan nuttigen ;-) De lunch was erg gezellig en erg lekker ook. Even over van alles en nog wat bijgekletst. Maar het blijft raar dat zij strakjes "gewoon" weer in NL woont. Zij wonen nu nog vlak bij Lake Pine. En door haar ben ik ook daar gaan wandelen. Het is echt mijn favoriete wandelplek geworden nadien. Het afscheid nemen blijft niet mijn sterkste kant, maar we zeggen gewoon tot ziens.....

Later op die woensdagmiddag kreeg ik een telefoontje van Cindy van de Carolina Beardie club. Ze vertelde me dat er in een asiel in Orange County twee Beardies zouden zitten. Ze vertelde me de beschrijving van 1 van de honden en dat klonk bekend. En het was ook bekend. Want na het zien van de foto via de email, zag ik dat 1 van de hondjes Lucky was, de hond die voor de kerst daar in het asiel zat en waar ik destijds bij was wezen kijken. Ze was terug gebracht door haar nieuwe eigenares, een studente. Zo triest.... Ze had besloten om niet meer voor haar te kunnen zorgen. Zo triest... Maar het werd nog erger. Als ze voor het weekend niet opgepikt werd, kreeg ze een spuitje. Iets waarvan je in NL niet hoort. Hier zijn veel asiels die op die manier werken. Ook die dat bewust niet doen hoor, maar dit asiel dus helaas wel. En nu was er nog een Beardie in het zelfde asiel. En Cindy vroeg me om voor de Beardierescue te kijken of hij een Beardie was. Dus met een heel nuttig doel ben ik vandaag naar het asiel gegaan. Toen ik aankwam lagen de papieren voor Milly (voorheen dus genaamd Lucky) al helemaal klaar. Hoe anders kan het allemaal gaan? En de vrouw die toen zo moeilijk deed, was nu de vrolijkheid zelve. Ik bedacht me nog even snel hoe die verandering had kunnen gebeuren, maar beter vrolijk dan de manier hoe ze zich de vorige keer gedroeg. Al snel wees ze me op de andere Beardie en of ik die ook niet wilde bekijken. Er werd een medewerker op geroepen en hij liep met me mee naar zijn hok. Door twee gangen met honden moesten we door. Nog steeds harstikke moeilijk vond ik. Maar ik was nu duidelijk meer voorbereid op wat ik moest verwachten. Ik keek niet op zij deze keer, maar naar de rug van de man die met me mee liep. Maar het geluid (lees geblaf) vond ik nog steeds heel moeilijk om te horen. Niet aan denken Peet, dacht ik. Doorlopen.... En na twee deuren en nog een smalle gang stonden voor het hok van de Beardie. Het was duidelijk dat hij een Beardie was. Wel groot, maar een echte reu. Hij was wat schuw, maar mijn snoepje hielp hem een beetje naar me toe te lokken. Hij at het snoepje niet, maar likte eraan. Ik kon hem even aaien en in zijn ogen kijken. Hij was wat terughoudend en duidelijk onder de indruk van alles wat om hem heen gebeurde. Het was ook wel een luid kabaal en geblaf. Na nog even bij hem gezeten te hebben ben ik terug gelopen naar de balie en ook zijn papieren werden in orde gemaakt. Hij moest alleen nog wel gemicrochipt worden. In de tussentijd kon ik even met Milly wandelen en haar naar de auto brengen. Milly was echt zo ontzettend veranderd. Ze was heel wat aangekomen. Heeeeeel wat. Ze had gewoon een hele brede rug gekregen. De vrouw bij wie ze geleefd had, had haar in ieder geval goed gevoerd. Destijds had ze net een nestje gehad en was behoorlijk terughoudend naar mij. Maar vandaag niet meer, ze wilde zelfs spelen met me. Wat een verbetering zeg! Ze was echt een heel vrolijk hondje nu.



Wat ontzettend leuk. Ze wilde ook zo de auto inspringen. Ware het niet dat haar brede rug in de weg zat ;-) En dat zou eigenlijk een spuitje gaan krijgen. Ik heb haar de auto ingetild en ben daarna voor de andere hond naar binnen gegaan. Het bleek dat ze hem niet langs de hokken kregen en uiteindelijk is hij via een achteruitgang uit het asiel gekomen. Toch wel heel triest allemaal. Hij heeft een hele geschiedenis die hij met zich mee draagt denk ik. Daarna gingen ze hem chippen en mocht hij na het tekenen van de papieren ook met me mee. Dit ging nu zoveel makkelijker dan de vorige keer, toen die vrouw van het asiel zo ontzettend moeilijk deed.
Buiten was hij wat vrijer dan in het asiel, maar hij was toch behoorlijk terughoudend. Voor hem had ik een bench op de achterbank gezet. En daar ging hij eigenlijk heel gemakkelijk in en ging liggen en vond het allemaal best.



Beiden hondjes dus in de "4BEARDIE" (heel toepasselijk nu) en de rit moest naar Mocksville, naar een dierenarts die ook een pension heeft en waar ze beiden kunnen blijven, zonder de angst van spuitjes en tot er een baasje gevonden is. Het was een rit van zeker twee uur. Best een behoorlijk eindje. Ik vroeg me af of ze het beiden zo lang zouden volhouden zo als het in de eerste minuten ging. Want wat moet zo'n hondje allemaal niet denken. Niemand die hem duidelijk maakt waar hij naar toe gaat en is helemaal afhankelijk van de twee beners die hen nu weer ergens anders mee naar toe nemen. En dan ook in de auto nog wel en nog zo'n eind. Maar wonder boven wonder deden ze het allebei heel goed. Milly bleef gewoon op der gemakkie naar buiten zitten kijken. Alles vond ze interessant. Het reutje was in de bench gaan liggen en staarde een beetje voor zich uit, maar was hartstikke rustig. Wat een voorbeeldige hondjes zeg!
Tijdens die twee uur bedacht ik me dat het reutje helemaal geen naam had. Hij was als een zwerfhondje binnengekomen. En het meisje wat hem aangenomen had, vertelde dat hij ontzettend vervild was en eigenlijk alleen nog maar "matten" had als vacht. Zijn ketting was helemaal met zijn vacht verweven. Zo triest zo'n verhaal. Ze was een poos met hem bezig geweest en hij was heel lief geweest. Ik hoop dan ook dat hij een baasje gaat vinden die hem met geduld weer een heerlijk leven kan geven.
Maar eerst een naam. In de auto bedacht ik me dat Riley wel lekker klonk. En eenmaal in bij de dierenarts aangekomen, had ik het er met de assitente over en ook zij vond Riley een goede naam voor hem. En gaat hij nu de boeken in als een "Riley". Voorlopig blijft dit tweetal nu bij de dierenarts en gaat Beardie rescue op zoek naar nieuwe baasjes voor ze.
Dus..... mochten de "Nederamerikanen" een lief honden baasjes weten, die 1 van deze twee schatjes een nieuwe kans wil geven, laat maar horen ;-)

Groetjes Petra

In het nieuws

In het nieuws hier gaat alles over de vreselijke gebeurtenis op de Virginia Tech Universiteit. Hoe het heeft kunnen gebeuren en of het had kunnen worden voorkomen. Veel beelden worden er getoond van een filmpje gemaakt met een mobiele telefoon. Toch wel een teken van deze tijd dat er beelden zijn van de gebeurtenis zelf. Het schijnt dat er ook vele blogs zijn geschreven door studenten van de universiteit. Wat mij van de beelden van gisteren is bij gebleven is de ceremonie die gehouden is de dag erna. Die saamhorigheid die vooral in die beelden naar boven kwam. Dat moet de studenten goed doen. Iedereen in VT t-shirtjes. Niet dat het leed doet verdwijnen, maar het leed wordt gedeeld. Heel mooi om dat te zien. Ik denk ook dat de Amerikaanse samenleving daar heel goed in is. De saamhorigheid en de steun die gelijk klaar staat. In NL doet men dat ook, maar toch ervaar ik dat hier anders. Kan het ook moeilijk beschrijven hoe anders, maar het voelt vanzelfsprekender hier. Hopelijk komen de studenten die dit allemaal hebben meegemaakt door die saamhorigheid en de steun van elkaar hier mee verder.

Verder hadden wij hier maandag een behoorlijk puik windje. Echt een storm zeg maar. Grappig vind ik dat dat hier een "North-Easter-storm" heet. In NL spreken wij altijd over een "zuid-wester-storm". Was met de hondjes gaan wandelen maandag, maar was al heel snel terug. Prullenbakken die door de straat heen vlogen en allerlei ander los spul. Gelukkig hadden wij geen schade, behalve dat er een paar boompjes nu wat schuiner staan. Het spookte in ieder geval flink en er waren heel wat huizen zonder stroom komen te zitten. Omdat het de zondag er voor heel erg geregend had was de grond wat zachter dan normaal en waren er vooral veel grote bomen omgevallen.

Hier onder een stukje uit de News & Observer C@.
Gelukkig heeft de hond het allemaal overleeft....

Monday's high winds brought down trees all over Chapel Hill. Trudy Pendergraft, left, holds the family dog, Dan, while she and her husband, Will Pendergraft, survey the damage done to their home on Smith Avenue. Two trees behind the house fell and crushed the second story of their home around 11 a.m., a neighbor said. The Pendergrafts were not home when the trees fell on the house, but Dan was, and he was brought out unharmed.

Zo als de voorspellingen er nu naar uit zien, komen we nu in wat rustiger weer terecht en gaan ook de temperaturen oplopen. Maar goed ook, want het is hier nu gewoon kouder dan in NL, hi hi hi.
Nu bedacht ik me gisteren ook dat ik helemaal vergeten ben om deel 5 (dacht ik al) van het "Pearle verhaal" te vertellen. Het "Pearle verhaal" of te wel Ron's bril. Voor de vakantie waren we nog naar de Pearle meneer geweest en die had nu wel een glas met de goede cylinder, maar nog niet met de goede sterkte. Daar de cylinder bij Ron belangrijker is en zijn sterkte niet zo heel hoog, heeft dit het meeste effect gehad. En beviel dit glas al een heel stuk beter bij Ron. En eigenlijk had Ron nu zoiets van ik denk dat ik deze maar hou. Maar bij terugkomst van de vakantie stond er op het antwoord apparaat een bericht van de Pearle meneer, dat nu dan echt het juiste glas binnen was. Zaterdag zijn we daarom weer langs geweest en als service had de Pearle meneer een geheel nieuw montuur en twee nieuwe glazen besteld. En vertelde Ron dat hij de bril die hij tot nu dus steeds gedragen had, mocht houden als reserve. Gratis en voor noppes, als service en een beetje ter tegemoetkoming van alle keren dat we naar de winkel waren gekomen. Echt heel aardig van Meneer Pearle niet? Inmiddels hebben we wel ondervonden dat een reserve bril nooit weg is, want zo'n plakbandje was ook maar behelpen ;-)

Groetjes Petra

Er is er 1 jarig, hoera hoera

Vandaag is Stacey jarig! 5 jaar wordt onze "Meneer de Bruin"!
Volgens de voorspellingen wordt het een behoorlijk winderig daagje dus dat is helemaal naar Stacey's straatje want die vind dat wel wat. Soort van zeewindje uit Zeeland zeg maar ;-) We zullen hem vandaag flink verwennen.
Over het weer gesproken. Zag de temperaturen in NL op het moment. Heel erg zomers. En moest toch ook wel een beetje lachen om het nieuws dat de vraag naar BBQ vlees enorm was dit weekend. Kan me de plaatjes van de tuintjes en de daaruit stijgende rookwolken helemaal voorstellen, hi hi hi. Wel lekker natuurlijk want van een zonnetje wordt iedereen blij toch? Geniet er maar flink van zou ik zeggen!
Ik zag bij de nieuwsberichten trouwens ook dat de marathon van Rotterdam halverwege afgelast was vanwege het warme weer. En dan te bedenken dat er sprake was om de marathon van Boston die vandaag is te cancellen vanwege de kou. Hoe verschillend kan het zijn?
Hier was het gisteren ook ietsjes ander weer. We hebben inmiddels de weerradio vol in gebruik. Want al vroeg op de dag begon hij te loeien. Echt het ding maakt een herrie.... Maar dat is de bedoeling niet waar? Van de week ook 's nachts trouwens. Klaar wakker was ik! Toen, net als gisterochtend een "severe thunderstorm warning". En vijf minuten na de loei begon het te onweren die nacht. Mooi werk dacht ik toen nog. Maar na twee uur ging hij weer af om mede te delen dat die waarschuwing verlengd was. Net toen ik weer een beetje in slaap was gevallen. Maarja, hij doet het in ieder geval.
Zondagochtend dus ook. Eerst met een onweerswaarschuwing, die later gevolgd werd door een tornado watch. Het was ook heel raar gisteren met de temperatuur. We begonnen met iets van 5 graden maar tegen de middag was het 24 graden en hartstikke benauwd. De onweer kon echt niet uitblijven. Maar het zonnetje scheen ontzettend en ik hoorde de weerradio weer loeien. Er was een tornadowarning dit keer. Dit wil zeggen dat je naar je schuilplekje moet. Ik raak elke keer lichtelijk in paniek en nu met die weer radio die maar riep "seek shelter" kreeg ik het helemaal benauwd. We waren een videofilm aan het kijken (Persuit of happYness van Will Smith, een aanrader trouwens) en Ron zette hem om naar de tv en het weerkanaal. Ik was inmiddels alles bij elkaar aan het graaien. Kussens, hondenriemen, water, natuurlijk de weerradio, laptop en wat papieren. Het bleek dat er een funnel cloud (een wolk met een soort van trechter er onder) gesignaleerd was, maar nog geen twister zeg maar. Tussendoor belde ook Helga om ons te waarschuwen. Ook zij had gezien dat de waarschuwing voor onze woonplaats was. De weerplaatjes op tv toonden dat ook, maar daarna bleek dat hij ten zuiden van ons voorbij zou gaan. Het was ook heel raar, want als ik naar buiten keek scheen het zonnetje volop en leek het er helemaal niet op dat het zou gaan regenen of zo. Dus al helemaal geen tornado. Heel raar. Na een half uur kregen we hagel, maar de temperatuur nog steeds hoog. Even daarna kelderde die flink en kwam er heel veel regen en flinke onweer. De warme en koude lucht botste precies boven ons huis volgens mij ;-) Wat een knallen. En zeker 18 graden koeler. Sta er elke keer van te kijken hoe snel hier het weer kan veranderen. Echt heel rap. Maar..... mijn weerradio doet het. En al wordt ik wat peuneveu van het geloei, het werkt!!!

Groetjes Petra

Weer op huis aan....

Vanmorgen is mijn moeder weer met het vliegtuig richting Washington vertrokken. Na de overstap zal ze morgen weer in Nederland zijn. En... ook zij met een extra tas, hi hi hi. Hoe het toch altijd weer van een extra tas komt, ik weet het niet ;-)))
Van de week hadden we heel veel plannen, maar door de regen op woensdag is dat toch nog wat anders gelopen. Uiteindelijk zijn we dus gewoon hier in de buurt gebleven en zijn we donderdag naar Raleigh geweest. Daar hebben we het State Capitol house bezocht en Hillsborough street.
Via Glenwood Avenue, met al zijn prachtige mooie oude huizen, zijn we richting het centrum gereden. Mijn moeder was nog niet in het centrum van Raleigh geweest.





En daarna door naar de grotere gebouwen. De foto hieronder is voor het State Capitol house.



Duidelijk dat de regen van de dag er voor weer vertrokken was.



De NC flag hoog in het vaandel. In NL zou je zeggen dat de koningin thuis is. Maar of nu ook de Governor thuis is als de vlag uit hangt?



Dit is een zijkant van het State Capitol gebouw en dat deed me denken aan de kerk in Zierikzee met diezelfde grote pilaren. De foto hieronder geeft een mooi uitzicht op Hillsboroughstreet.





En aan de andere kant New Bern Ave.
Hierna zijn we in Cameron Village gaan winkelen en hebben we wat gegeten.
Ook hebben we in onze tuin nog even lekker genoten van het zonnetje. En zo aan de weersvoorspelling uit NL op te maken gaat mijn moeder met het lekkere weer mee en kan ze zondag gewoon verder genieten van het zonnetje in NL.



Voor de hondjes zal het ook weer even wennen zijn zonder mijn moeder. Want het logeerbed was wel erg lekker vertoeven voor ze ;-) En voor mij zal het ook weer wennen zijn, want zo saampjes shoppen en op pad gaan was wel heel erg gezellig!

Groetjes Petra

Aruba

Vanaf Bonaire naar Aruba varen was niet zo lang en daarom was de boot al vroeg in Aruba aangekomen. Dit keer lag onze hut weer aan de goede kant en hadden we mooi uitzicht op Oranjestad.



We waren weer vroeg van boord af en na het huren van de jeep, was de eerste stop richting de Westkust bij de vuurtoren. Nu was het daar nog lekker rustig.

De california lighthouse.



En een close-up.



Na de vuurtoren zijn we over een off-road weggetje langs de Noordkust gereden. Dit was echt heel leuk om te doen. De Noordkust is erg ruig en er gaat alleen een zandpaadje langs. Er waren behoorlijke golven die tegen de rotsen aan sloegen.





De Noordkant is wel vrij kaal, maar er waren cactussen die hier in het wild groeiden. Denk ook dat dat 1 van de weinige planten zijn die het in die grondsoort doen.



Langs deze weg ligt ook de baby natural bridge. Dit is een soort van natuurlijk bruggetje die ontstaan is door het slijten van de rotsen door het water. Een stuk verder op was de grotere Natural bridge met daarnaast ook een kleine brug. Maar die was vorig jaar ingestort.



Onderweg kwamen we nog meer 4 x 4 voertuigen tegen. En ook een heel stel mountainbikers.



Grappig ook vond ik de Nederlandse stoplichten hier te zien. En alle verkeersborden waren ook gewoon Nederlands.



Na het oude goudzoekers huis en de ingestorte Natural Bridge, zijn we door gereden naar Baby Beach aan de Oostkust. Daar was het even lekker een plons nemen in het super blauwe water. Hier was ook een rif waarvan we gehoord hadden dat er veel vis te zien was. Helaas was het water wat troebel en waren er veel zeeegels, waar je liever niet mee in aanraking wilt komen ;-)



Aan het begin van het strand waren ze gelukkig niet, dus daar hebben we nog gesnorkeld, maar na Bonaire valt denk ik alles waar we vanaf nu gaan snorkelen een beetje tegen.....



Daarna weer richting Oranjestad gereden en toen kwamen we langs de marinierskazerne. Natuurlijk voor de (oud)mariniers even een kiekje.



En net om de hoek van de kazerne kregen we de aanrijdingen. Dat verhaal is inmiddels al verteld ;-) Later zijn we nog even naar de Paddock gegaan en hebben daar weer een frikandel gegeten en kroket. Letterlijk even als comfortfood! Helaas hadden ze hier geen currysaus voor de speciaal, maar de frikadel smaakte er niet minder door, hi hi hi.



Omdat ons balkonnetje aan de haven lag hebben we nog even lekker zitten kijken naar alles wat er in de haven gebeurde. Zo lag er ook de "Volendam" van de Holland Amerika lijn.



En waar wordt je nu echt rustig van na zo'n hectisch daagje?????
Precies een "bakkie vla" uit Bonaire, ha ha ha ha.



Om zeven uur vertrokken we vanuit Aruba. Heel leuk was dat er veel mensen langs de kant naar de boot aan het zwaaien waren. Ook leuk om alle strandjes vanaf de boot te kunnen zien.





Na Aruba hadden we een dag op zee, waarbij we lekker gerelaxed en gezwommen hebben. En de volgende ochtend, met de zonsopkomst, kwamen we weer aan in San Juan.



Hier vandaan zijn we via Atlanta weer terug naar Raleigh gevlogen!

Groetjes Petra

Bonaire

Van de cruise vond ik St. Thomas en Bonaire de leukste eilanden. Bonaire vooral vanwege het prachtig superblauwe water. En de mooie vissen die we er gezien hebben. In principe zouden we hier gaan scubadiven, want Bonaire staat ook bekend om het duikers eiland. Maar ik was echt snip en snip verkouden en dan duiken is niet aan te raden. Helaas pindakaas. De excursie hebben we omgezet naar een middagje zeilen met een oud Hollandse vissersboot. Ik wist niet precies wat het voor moest stellen en plaatjes van de excursie hadden ze niet, maar bootjes doen het altijd goed bij ons dus het zou vast goed komen. We hadden een hele lange dag op Bonaire en we kwamen al vroeg de haven binnen.



Omdat ons balkontje net aan de verkeerde kant lag bij het binnen varen, zijn we boven op de boot gaan staan om zo de binnenkomst goed te kunnen zien. Je zag vanaf het schip heel goed de zoutpannen en het vliegveld. Die ligt echt aan zee op Bonaire. Grappig om de vliegtuigen zo voorlangs de boot over de zee te zien vliegen en daarna te zien landen. De zeiltocht was pas om half vier dus we hadden nog heel de dag te besteden in Bonaire. We gingen de boot af en besloten om eerst een paar winkeltjes te bezoeken.



Veel Hollands bekende dingen te vinden hier. Zoals een Amstel uithangbord en de straatnamen zijn ook erg Hollands. Want dit is een foto van het Wilhelmina plein. Vreemd ook dat iedereen hier Nederlands spreekt. Het is ook raar om om je heen Nederlands te horen. Wel ook grappig eigenlijk, maar toch een beetje vreemd.



Na het marktje vlak bij de kade en wat souvenirs winkeltjes kwamen we in een supermarkt te recht. Wat een feestje!!!! Ron en ik speurden de paden af naar Hollands lekkers en slaagden zeer goed! Er was zelfs vla te vinden. Gewoon in het koelvak. En niks "een soort van" gewoon van de "Friesche vlag". We hadden zo'n lol en ik denk echt dat wij 1 van de weinige mensen zijn die met een tas vol met etenswaar de cruiseboot weer op gingen. Want als er iets is wat op een cruiseboot niet te kort is, is het wel eten. Zie je ons al lopen met onze boodschapjes, ha ha ha.



Na alle spulletjes opgeruimd te hebben en de kaas en vla in het koelkastje gezet te hebben zijn we weer van boord af gegaan. Dit keer gewapend met onze snorkel en zwemkledij. We hadden besloten om naar een strandje dicht bij te lopen en als dat niks was, we dan een taxi zouden nemen naar Pink Beach. We liepen langs de kade en daar kwamen we langs "wattaburger". En ja hoor, de frikandellen en kroketten stonden op de kaart!!!



Ohhhhhhh, wat een heerlijkheid. (voor de Nederamerikanen onder ons kunnen de volgende beelden schokkend zijn.......)



Er hingen ook een hele leuke bordjes in het restaurant.



Na het broodje frikadel speciaal en de kroket zijn we weer verder langs de kade gelopen. Waar we op een gegeven moment iemand zagen die aan het snorkelen was. Er was een klein strandje bij en we besloten ter plekke om daar ook een kijkje onder water te nemen. En wat was het er prachtig!!! Ongelooflijk gewoon. Dit was echt het mooiste wat ik ooit gezien heb onder water. Vond het in St. Thomas al prachtig maar dit was echt nog mooier. Zo onwerkelijk. Alsof je in een aquarium zwemt. Ook wel een beetje eng, wat ik kon geen 1 vis die ik zag. Wat mij betreft hadden het ook piranhas kunnen zijn en dan had ik toch wel een probleempje, hi hi hi. Maar ik heb eerst op mijn gemakje gekeken en had het weggooi onderwater cameraatje bij me. Daarna een stukje dichter bij het rif, waar de meeste vissen zaten en daarna nog iets dichterbij. Het koraal was er ook prachtig. Echt een hele belevenis!!!







Het was er echt super mooi. En het water was zo ontzettend helder. En dit was nog maar langs de kade. Hoe moet het dan wel niet zijn verder op zee?



Wij hebben maar 1 snorkelsetje, dus het was steeds afwisselen. Maar op dit plekje was het wel heel er super.



Om ons heen lagen allemaal zeil en vissersbootjes. Als een ansichtkaartje!!



Na dat we genoeg gesnorkeld hadden zijn we weer terug gelopen naar de boot. Daar hebben we ons omgekleed en zijn weer naar beneden gegaan en zijn we aan boord van de "Volendam 17" gegaan.





De eigenaar heette Fred en was hartstikke Nederlands. Het was gezellig met hem en zijn bemanning te kletsen. Leuk ook te horen hoe zij in Bonaire terecht zijn gekomen en hoe zij het allemaal ervaren het leven op Bonaire. Aan boord kregen we wat te drinken en allemaal lekkers zoals sateh en heerlijke gehaktballetjes. Dat was ook weer even genieten. Ron heeft geholpen met het zeilhijsen e.d. Kortom een zeer geslaagde trip en even lekker genieten!!!
Na het voeren van 1 meeuw vlogen er op een gegeven moment een hele zwerm zeemeeuwen met ons mee. Wat wel erg leuk was om te zien.









Foto vanaf de boot met de Crown Princess als achtergrond.



Om zes uur waren we terug aan de kade en de boot vertrok om half zeven. Precies op tijd om nog even de boot uit de haven te zien vertrekken. Inmiddels gingen de lichtjes al aan op Bonaire.



En nog even een filmpje van Bonaire....



Groetjes Petra