Bezorgd

Precies op tijd werd hij bezorgd vanmorgen. Onze loopband. De zucht meneer had verteld tussen 11 en 3 uur vandaag en tien over 11 am werd er aangebeld. (overigens niet door UPS, Hein) Waar wilde ik hem hebben?, vroeg de bezorger. Nouja bij de voordeur graag, zei ik. Niet in de garage mevrouw?, vroeg hij bijna smekend. Nee, als het kan graag bij de voordeur, zei ik. Voordeur afleveren is voordeur afleveren, niet waar? Want naast onze voordeur is de trap naar boven en hij kan maar beter al vast wat in de buurt zijn niet waar? De man kwam daarop met de doos, echt zo groot als een koelkast zowat, aan gereden op een eigenlijk veel te klein steek karretje. Met zijn maatje begon hij aan de klim het vijf treden tellende trappetje op. Met veel zuchten was hij boven. Ik denk echt, dat wil je bij dit bedrijf willen werken je een "zucht-test" krijgt. Zucht je niet diep genoeg, mag je er vast niet werken ;-) Maar hij was geland, de loopband. En de man zei wel drie keer, "Mam, for you I hope, this thing comes in parts" en zuchtte nog maar eens een keer diep. Na het zetten van mijn handtekening op de aflever bon vertokken de beiden hieren weer.

En nu???



Daar lag die doos dan? Zachtjes probeerde ik hem op te tillen. Ik was nog in de veronderstelling dat het misschien slimmer zou zijn om de doos heel te houden en zo naar boven te brengen, maar als snel had ik door dat dat niet ging lukken. Hij was echt zwaar. Het zuchten was dit keer wellicht wel veroorloofd geweest. En ik begreep ik ook meteen het idee van de bezorger. Want ook ik hoopte dat het pakket uit delen bestond....



Deze foto is van de webcam van vanmorgen, toen ik de doos aan het uitpakken was. En gelukkig, het pakket bestond uit delen. Maar had ook al snel door dat het toch wel heel zwaar bleef die doos. Zelfs toen ik alle losse delen er al uit had gehaald. Het was duidelijk dat de band en motor echt mega zwaar waren.



Na alle losse onderdelen naar boven te hebben gebracht, was het dus wachten op Ron. Toen hij thuis kwam hebben we even staan kijken hoe we het nou beste aan konden pakken. Ron zou de zware kant nemen van de motor en ik de achterkant. En toen we na twee keer zuchten (het zou toch niet besmettelijk zijn?) het ding eindelijk in de lucht hadden, hoorde ik een stem. "You need any help?". Het was Bob, onze buurman. Nouwwwwww, die kwam even op tijd zeg! Zijn hulp was duidelijk zeer welkom. En met zijn drietjes hebben we hem boven gekregen. Zelfs Bob vond het een pittig apparaatje. Met zijn drieen in stereo zuchtend kwamen we op de plaats van bestemming waar de loopband moest komen. (Weet het zeker het was vast het zuchtvirus) Deze hele klim naar boven met die loopband was al een pittige work-out op zich zeg. Bob zei nog, als je dit elke dag even, doet vliegen de ponden er zo af. Dat is pas een goede calorien verbrander zo ;-) Na Bob heel hartelijk bedankt te hebben voor zijn hulp zijn we de loopband in elkaar gaan zetten en dat ging eigenlijk heel erg makkelijk.
Dus niet lang er na stond ik gewapend met mijn Ipod en daarop mijn personal trainster "Evy" op de loopband, geheel in sport tenue!



En het ging goed, heel goed. Boven verwachting zelfs!!! Les 1 zat er zo op en het werkte prima met Evy. Ze vertelt precies op tijd wanneer je moet versnellen en wanneer je op adem mag komen. Hoe ver je bent qua tijd met hardlopen en hoe ver je in de les bent. Allemaal zeer belangrijke statistische gegevens voor een beginneling ;-)

Afijn, mijn verjaardag gaat goed beginnen met zo'n prachtig kado!!!!

Groetjes van de jarige jet Petra (nouja nog niet helemaal, maar in NL al wel)

Hummingbirds

Gisteren kreeg ik een telefoontje van een pakketten bezorgdienst uit Raleigh. En de treadmill, lees mijn verjaardagskado, wordt donderdag bezorgd. Tussen 11 en 3 uur. In 1 zucht deelde de meneer aan de andere kant van de lijn dat mede. In die zelfde zucht deelde hij mede of ik wel wist dat ze maar tot aan de "frontdoor" leverde. En na nog een zucht als ik niet thuis zou zijn dat ze het boeltje dan weer mee zouden nemen. Nadat hij uitgezucht was zei ik hem dat ik gewoon thuis zou zijn en dat ik wist dat ze maar tot aan de deur zouden afleveren. Na een bedank zucht hing hij weer op. Tjemig, die had er ook zin in zeg! Maar morgen komt hij! In voorbereiding op de nieuwe loopband heb ik een aantal podcasts gedownload. En hopelijk ga ik in training samen met Evy Gruyaert. Moet eerlijk zeggen dat ik me nog nooit in podcasts had verdiept. Maar het is dus een geluidsbestandje wat je op je Ipod kan zetten. En met name met deze podcast speelt Evy je personal hardlooptrainster en zorgt ze voor de toepasselijke muziek. Dus sneller tempo bij het joggen en rustiger tempo voor het leren opbouwen en dus wandelen. Nou...., als het dan nog niet gaat lukken?
Volgende week, 9 juni, is trouwens ook de Susan Komen race for the cure. Ik was helemaal in voorbereiding, maar met onze vakantie, het bezoek van mijn moeder en nu een zieke Stace is mijn voorbereiding helemaal in het water gelopen. Ik kan nog net 1 weekje met Evy aan de gang en dan is de loop al. Lang niet genoeg ben ik bang. Had het er vanmiddag nog met Erna op de skype nog over dat ik bij de start maar net moet doen of ik wel kan hardlopen, hi hi hi. Zie het al helemaal voor me. Ik sta vol spanning te wachten en het startschot luidt en alles en iedereen om me heen spurt weg en ik sta nog stil en maak aanstalten voor mijn wandelpas, hi hi hi. Waarschijnlijk ga ik dus als laatste over de startlijn heen. Dat worden mijn angstige dromen komende week, denk ik. Waarschijnlijk moet ik maar de eerste tien minuten gewoon stom doorlopen en doorbijten en daarna zien we wel weer. Er zal toch nog wel iemand zijn tussen die 18.000 mensen die meedoen, die ook nog niet zo lang kennis hebben gemaakt met "Evy van de podcast....."?

Maar bovenal denk ik dat het bij deze loop toch meer gaat om het meedoen dan om de prestaties. In de link hierboven heb ik in het Nederlands uitgelegd waar de "Susan Komen Race for the cure" voor staat voor de geinteresseerden. Het geld wat ingezameld wordt met deze loop wordt besteed aan de bestrijding van en onderzoek naar borstkanker. Begin maart heb ik me hier voor opgegeven. Het is een goed doel, zeker nu er bij ons in de familie ook sprake van is en met het oog op wat Wendy op het moment allemaal meemaakt. Het zou ideaal zijn als er zo snel mogelijk een goede behandelwijze gevonden wordt om deze ziekte ooit in de toekomst te kunnen voorkomen. Volgende week zaterdag de loop dus!

Vanmorgen ben ik even naar Cary geweest. Een collega van Ron is voor drie weken hier en zijn vrouw is ook meegekomen. Nel was er vorig jaar ook en gister belde ze me dat ze weer in Cary in het appartenmentencomplex zaten. We hadden dus voor vanmorgen afgesproken en onder het genot van een watertje hebben we even "bijgebept". Daarna zijn we samen naar Trader's Joe geweest. Deze winkel zit er nog niet zo lang en Nel was er ook nog niet geweest. Het is eigenlijk gewoon een supermarktje, maar wel Europees getint. Ze verkopen er gewoon net wat andere dingetjes. En hij zit niet zo heel ver van het appartementencomplex dus voor Nel best handig om daar zo nu en dan eens te kunnen snuffelen. Daarna ben ik weer op huis aan gegaan.

Gisteren viel me ook op dat de voederdingetjes in onze tuin die je met nektar vult alweer leeg waren. In de middag is het hier nu al een poosje ver boven de 30 graden en dacht dat de inhoud gewoon verdampt was van de warmte. Dus 's middags had ik ze bijgevuld. Maar gisteravond zagen we ineens hoe het eigenlijk kwam dat ze zo snel leeg gaan steeds. De hummingbird, in het Nederlands de kolibri, hebben in grote getalen de voedertankjes gevonden en drinken van de nektar of hun leven er van af hangt op het moment. Het is zo'n apart klein vogeltje....



De hummingbird is hooguit 5 centimeter groot en slaat zijn vleugeltjes heel snel uit. De eerste keer dat ik er 1 zag dacht ik dat het een soort van grote libelle was. Zo snel gaan de vleugels. Ze hebben een hele dunne lange spitse snavel. Waarmee ze zo de nektar uit de tankjes halen. Zo'n leuk gezicht.





De nektartankjes hangen bij ons voor het raam en vanaf de bank kan je ze steeds af en aan zien vliegen. Ze zijn alleen zomers in Noord Carolina. 's Winters gaan ze naar warmere oorden. Ze blijven hier tot ongeveer september/oktober en dan vertrekken ze. Tot die tijd hebben ze ons al waarschijnlijk arm gedronken aan nektar ;-)

En nog een filmpje van de hummingbird.....





Groetjes Petra

Dan nog maar een keer....

Vorige week hadden we toch die grenen kast op Craigslist gezet. We hadden ontzettend veel mailtjes gehad toen en binnen twee uur was er al een vrouw wezen kijken en wilde hem hebben. Ze betaalde ook meteen de $ 45,00. Helaas paste de kast niet in haar sedanwagen. En we spraken af dat ze hem maandag- of dinsdag morgen op zou komen halen. Maandag niemand gezien, dinsdag niemand gezien en donderdag dus nog maar even gemaild. En vrijdag middag kwam er een antwoord mailtje. Ze wilde hem eigenlijk toch niet, want ze vond hem eigenlijk iets te klein. Maar we mochten de $ 45,- wel houden voor het ongemak..... Okay dan is het wel goed natuurlijk ;-)
Afijn wij vrijdagavond weer een advertentie geplaatst en dit keer dan ook gelijk maar wat duurder omdat er vorige week zoveel vraag naar was. Dus voor $ 65,00 op Craigslist. En al weer zo veel mailtjes. En zaterdagmiddag zou er een vrouw komen. Maar die is helemaal niet op komen dagen. Nou dat ging lekker zo.... Afijn voor de 4e keer een advertentie geplaatst en nu zou er vanmorgen een man komen. En zowaar die is gekomen en betaalde meteen de $65,- en laadde hem zo in zijn truck. Nu dus echt verkocht en eigenlijk hebben we nu zelfs geld toe gehad op de kast en er 14 jaar van genoten ;-)
Vandaag zijn we even naar het kantoor geweest van Jordan lake. Daar hebben we een pasje gekocht voor $ 40,-, zodat we heel de zomer naar het park en meer op kunnen zonder de $5,- te betalen. Dit pasje is ook geldig voor Falls Lake en Kerr lake. Dus we kunnen ook nog eens afwisselen. Eenmaal daar zagen we dat alle afslagen naar Jordan lake afgesloten waren. Alles zat vol. En bij elke ingang stond een ranger. Toen we vertelden dat we voor een jaarpas kwamen mochten we wel door. En konden we dus makkelijk het pasje halen. Op het meer zelf vonden we het niet zo heel druk. Op het feestje bij Frank en Sharon hadden we het nog een stel buurtjes over gehad. Zij vonden namelijk Jordan lake vrij druk en wij hadden juist zo iets van wat is het hier heerlijk rustig. Maar het is duidelijk dat wij het Grevelingen meer en de Haringvliet gewend zijn, waar het pas echt druk is. Hier valt het allemaal wel mee, al waren er vandaag wel veel bootjes op het water. Maar niks vergeleken bij in NL.
Verder zijn we vandaag gewoon thuis geweest. De palm in de tuin groeit met de dag een heel eind. Zag hij er van de week nog zo uit.....





Vandaag ziet hij er zo uit....





Aan het gras achter de palm kan je zien dat het hier al een poosje droog is, want ook dat wordt met de dag geler. Het is hier boven de dertig graden op het moment, dus langzamerhand is het gras de kleur van stro aan het krijgen. Voor hebben we een sprinkler maar achter is de tuin gewoon veel te groot om dat te besproeien. Dus dan maar wat geler toch?
Wie ook behoorlijk gegroeid zijn, zijn de vogeltjes van de zwaluwen aan de voorkant onder de porch.



We zagen 5 kleine koppies nu.

Heb nog steeds het gevoel dat Stace in kleine stapjes vooruit gaat. Hij slaapt wel nog heel veel. Hopelijk zien we het goed en zullen volgende week dinsdag de waarden weer iets omhoog zijn gegaan richting de 36.





Kluif, "doekie" en Apie binnen "pootbereik". Dat moet goed gaan komen!



Connortje heeft vandaag lekker in de tuin rond gebanjerd. Toen Stace even lag te slapen is hij naar buiten gesmokkeld. Dus dat was weer even lekker voor hem. Helaas voor hem niet zo veel Beardies bij de "Xing" ;-)



Behalve dan die steeds stil zittende op dat vlaggetje.



Onderweg naar buiten kwam hij ook nog even de band tegen en volgens mij probeerde hij ons hier wat duidelijk te maken......



Groetjes Petra

Bootje varen, theetje drinken....

Nou niet echt theetje, meer een colaatje en Ron een biertje, althans later op de dag. 's Morgens eerst bootje varen. Vanmorgen zijn we namelijk even met het bootje naar Jordan lake geweest. Het was gelukkig niet druk bij de botenhelling. Wij hadden gedacht dat door Memorial day weekend het veel drukker zou zijn. Misschien is dat maandag wel zo, maar vanochtend zeker niet. Het weer is hier op het moment heel lekker en ook het water is op een lekkere temperatuur. Voor het eerst hadden we de band mee genomen. En Ron was het proefkonijn....



Daar gaat hij....



Nu nog vaart maken....





Het was best heftig, maar hij is er op blijven zitten ;-) Daarna hebben we even aangemeerd en ben ik bij het strandje gaan zwemmen.



Toen hebben we nog even voor anker gelegen en heeft Ron in de band rondgedobberd.



Ik blijf me verbazen over de camping bij Jordan lake. Echt ze hebben daar de prachtigste kampeerplekken. Je kijkt zo het hele meer over en je kunt je bootje zo aanleggen aan de kampeer plek.



Overal waar je op de foto hieronder bootjes ziet liggen, zijn kampeerplekken. Zo grappig om te zien. Dit zijn kleine inhammetjes van Jordan Lake en helemaal in de bossen. Echt super plekken om te kamperen, denk ik.



En een filmpje......



Net na 1 uur zijn we weer naar huis gegaan en ook toen viel het nog ontzettend mee met de drukte. We waren er zo weer uit en het lijkt of we het in en uit het water krijgen van "bootje" door beginnen te krijgen. Oefening baart kunst zeggen ze he? Rond 5 uur zijn we naar Frank en Sharon gegaan. Zij gaven een "Kick-off summer party" in hun tuin. En het was er heel gezellig. Zij zorgden voor de drank en de hamburgers en iedereen zou een favorite side dish mee nemen.





Toen wij aankwamen was de party al in volle gang. En het was reuze gezellig. Hebben een ontzettend leuke avond gehad. Er waren ook veel kinderen aan het plonsen. Ze hadden zelfs een springkussen in de tuin. Echt harstikke leuk en veel buurtjes waren ook gekomen.








En wat hoort er bij hamburgers...?



Een "paar" biertjes ;-)

Groetjes Petra

We zaten met een ......

Van de week 's avonds kwam er hier een zeppelin over vliegen en dat ging nog heel snel ook. Je hoorde hem bijna niet en moesten goed kijken wat het nou was. Maar het was best grappig om dat te zien.



Op zich ook nog niet zo heel erg schokkend nieuws, maar nou zit ik al heel de week te verzinnen hoe dat kinderliedje met die zeppelin nou toch ook al weer ging. En dat bleef maar knagen. Zo ontzettend irritant. Ron had er nog nooit van gehoord dat liedje. Maar je moest dan steeds het laatste woord weglaten. En dan van die gebaren met je armen maken. Wist me te herinneren "en we zaten met een zucht...." en "we hadden pret voor 10" Want dat moest je met je handen dan doen. Afijn vandaag had ik de hele tekst in mijn hoofd. Wat raar dan toch dat dat aan je blijft knagen ;-) Voordat jullie ook de rest van de week lopen te denken en te verzinnen hier de tekst....

"We zaten met een zucht
Al boven in de lucht
We zaten zoo gezellig in een schuitje
En niemand kon ons zien
We hadden pret voor tien
Leve de Zeppelin"

En dan zo fijn de klemtoon op "shuiuiuiui-tje" hi hi hi hi. Zo.... en nou kunnen jullie de rest van de dag dit liedje blijven neurien want dat had ik dus ook, hi hi hi.....

Stace heeft vandaag helemaal bijgeslapen van alle actie van gisteren in het ziekenhuis. Denk dat alles toch wel een impact heeft. Ik blijf zijn tandvlees steeds een beetje rozer zien worden en blijf dus ook goede hoop houden. Laat hem maar lekker slapen en rusten des te meer kans heeft het lichaam om rode bloed celletjes te maken. Het is wel zo dat Stace altijd al een beetje mijn schaduw was. Op mijn fotoblog had ik al eens een portret gemaakt van mijn schaduwen. Inderdaad in meervoud, met Stacey als schaduw nr. 2. Stace is gewoon altijd bij mij in de buurt. En nu na alles wat er gebeurt is de laatste weekjes, is dat nog meer geworden. Hij hangt ontzettend aan me en houdt me echt constant in de gaten. Sta ik op, volgt hij. Ga ik naar buiten, blijft hij zitten staren wat ik ga doen en of ik al weer in aantocht ben. En ik vind het dan ook moeilijk om die lieve kijkers alleen te laten op het moment. En dat hoeft gelukkig ook niet en doe ik zeker door de weeks alles wat rustiger op het moment. Hopelijk als hij zich dalijk weer wat beter voelt gaan we daar wel weer wat aan werken.....



Me and my shadows

Ook nog even een fotootje van Connor. Een echte "achter-de-geraniums" foto. Nouja niet helemaal, het zijn rozen, maar vond het wel in die categorie vallen.



Hij loopt overdag nu ook wat minder omdat als ik alleen met Connor naar buiten ga, Stace lichtelijk in paniek raakt en dat moeten we nu op dit moment niet hebben. Dus als Ron thuis komt, neem ik Stace apart en kunnen hij en Connor op pad gaan. Even frisbeeen of de wijk in. Wel zielig voor hem, maar gelukkig is zijn grootste hobby ook slapen, dus valt het in zijn geval nog wel mee.

Vandaag zijn ook onze paspoorten bezorgd door de UPS. Plus de oude er ook bij. Daar zitten nu gaten in, behalve in het gedeelte waar de visa zit en de stempels van vorige bezoeken aan diverse landen. Deze moeten we nu voortaan allebei meenemen als we gaan reizen. Iets omslachtig, maar beter dan weer naar het consulaat in Amsterdam te moeten voor een nieuw visum. De nieuwe foto's waren erg leuk. Ik kijk heel erg bedenkelijk op de foto. Alsof ik weinig vertrouwen had, dat de foto's gingen lukken. Wel grappig om te zien. Maar gezien privacy redenen zet ik de foto er maar niet op. (goede smoes he?)



Ook nog een leuke mededeling. Zoals vorig jaar hadden we onze palm in de tuin laten staan in de winter. Dus met toch wel erg frisse nachten van min 8 graden hier, waren alle takken helemaal geel geworden en hadden we een hard hoofd in dat hij het zou gaan redden. Dus hadden we een paar weken geleden een noodgreep gedaan en alle gele takken er af geknipt. En wonder boven wonder er zit nu weer leven in. Geweldig he. Er komt een hele nieuwe rij takken aan de cycas



Aankomend weekend is het hier een lang weekend. En niet vanwege pinksteren, maar vanwegen memorial day. Ron is dus maandag ook lekker vrij. De vooruitzichten hier zijn ook mooi weer, dus wie weet als het met Meneer de Bruin goed gaat, zullen we ook nog wel een uurtje gaan varen dit weekend. Dat is wel makkelijk dat de boot hier in de tuin staat en het meer vlak bij is ;-) Memorial day wordt hier ook wel een beetje gezien als de start van het zomer seizoen. Zo gaat het zwembad van de sportschool altijd in dat weekend open en hebben we hier in de buurt zaterdag ook een feestje om de "Summer-kick off" te vieren. Labor day is dan weer de afsluiter van dat seizoen en dat is dan op de eerste maandag van September.

groetjes Petra

Nog even volhouden.....

Vandaag moesten we al vroeg bij het dieren ziekenhuis zijn voor het lever onderzoek. Stacey moest daar 's morgens gebracht worden en dan zou hij daar de hele dag moeten blijven. Eenmaal in de wachtkamer 's morgens heb ik aan de assitente die hem kwam ophalen gevraagd wat zijn schema was. En zij vertelde dat ze om 8 uur bloed zouden af gaan nemen. Daar mee testen doen en dan om 10.00 een ultrasound van zijn lever maken. Dus.... bedacht ik me ter plekke, dat ik dan om even na tienen de wachtkamer weer zou verblijden met mijn aanwezigheid. Je kan maar in de buurt zijn als hij naar huis mag, niet waar? Ik vond het zo zielig om hem de hele dag daar te laten zitten als dan toch alle onderzoeken gedaan zouden zijn.
Dus om kwart over 10 was ik daar weer. Uiteindelijk duurde het tot half 1 eer de dokter kwam met resultaat. Ze hadden toch nog even gewacht op de uitslagen van het bloed en daaruit bleek dat de bloedresultaten van zijn lever niet verontrustend waren en hij dus gewoon deze medicijnen kon blijven gebruiken. Ze hadden ook nog geen ultrasound van zijn lever hoeven maken met deze resultaten. Gelukkig maar dat dat allemaal mee viel. Wel zagen ze dat het lichaam toch ook nog een autoimmuun reactie geeft, wat inhoudt dat deze toch bloedcellen afbreekt en dat is niet zo'n goed teken natuurlijk. Maar er was ook weer gekeken naar zijn rode bloed lichaampjes en stonden die maandag nog op 26%, nu was dat 29%. Dus dat was wel weer goed nieuws. Hopelijk gaan de medicijnen nu toch meer werken en die autoimmuun reacties te vertragen en hopelijk te stoppen. Ik was heel blij om die uitslag te horen. Dat was het nieuws wat ik eigenlijk maandag had willen horen. Nu dus rap door naar de 36!
Nou denk ook dat mijn "theorie" dus eigenlijk wel klopt. Ik heb al vanaf het begin het idee dat hij goede dagen heeft en slechte dagen. De goede dagen heeft hij erg veel rust gehad en toont hij energieker. En op slechtere dagen heeft hij wat lichter tandvlees en wat minder pit. Maandag had hij misschien net even een mindere dag en was het vandaag een betere dag. Bovendien had ik de laatste twee weken het idee dat de goede dagen in de meerderheid kwamen. En laten we nu maar hopen dat dat doorzet. Over twee weken moet ik hem weer brengen en dan moet hij weer een dag blijven voor bloedtesten. Dus dat wordt wellicht weer een daagje wachtkamer zitten voor mij. Maar voorlopig gaan we hem weer deze twee weken zo rustig mogelijk houden zodat hij alle energie kan gebruiken om rode bloedcellen te maken.

Groetjes Petra

Geweest

Gisteren ben ik met Stace weer naar het NC-State university dierenziekenhuis geweest om te kijken hoe zijn rode bloedlichaampjes er voor staan op dit moment. Dat is 's morgens vroeg nuchter daar heen en dan wordt er bloed afgenomen. Dat wordt onderzocht op het aantal rode bloed lichaampjes en het gehele bloedplaatje en in de middag zou de dierenartst ons bellen voor de uitslag. Ze belde om twee uur en helaas zijn de waardes niet zo heel erg gestegen. Het is van 25 naar 26 gegaan. En dat is te weinig volgens de dierenarts. Bovendien zagen ze iets van geelzucht bij hem en daarvoor moet hij nu morgen weer een dag worden opgenomen in het dierenziekenhuis. Al weer voor onderzoeken voor zijn lever. Ik moet zeggen dat de uitslag mij ontzettend is tegen gevallen omdat ik juist vond dat Stacey zich weer wat energieker toonde. Maar het bloed vertelde dus anders.
Nu is het wel zo dat het omhoog is gegaan en niet naar beneden, want dat zou nog erger geweest zijn. Het kan zijn dat de nieuwe medicijnen de geelzucht nu bij hem veroorzaken en daarom de nieuwe testen weer. Dan moet er gezocht worden naar een vervangend medicijn voor hem. We moeten dus nog even volhouden voor ons mannetje!

Groetjes Petra

Jordan Lake

Vrijdag ben ik nog even naar het postkantoor geweest omdat er in de brievenbus een briefje lag dat er een pakketje voor ons was. Eenmaal daar bleek dat hij van mijn moeder was. Met ontzettend veel lekkers! Van roze koeken, stroopwafels, krentebollen tot laurier lollies ! Een soort van "Help Ron en Petra de zomer door" pakket. Hartstikke bedankt ma!! In het pakket zat ook broodbak mix voor chocolade brood. En die heb ik gistermiddag gebakken en was heel erg lekker! Vroeger verkochten ze dat brood ook bij de Albert Heijn en nu dus vers uit onze eigen broodbakmachine. Ik gebruik hem nog steeds heel vaak en heb nu al veel varianten gebakken. Gistermiddag ook bezig geweest om op mijn kamertje boven de grenen kast uit te ruimen. Dit omdat ik voor mijn verjaardag een treadmill krijg en hij op die plaats moet komen ;-) Nou wilde we hem eigenlijk weg gooien, want we hebben hem denk ik al zo'n 14 jaar. Destijds nog gekocht bij de Formido in Oostvoorne. Ik weet nog zo goed dat hij HFL 125,- (guldens) kostte destijds en ik was er al een paar keer bij wezen kijken toen. En uiteindelijk zij we hem wezen halen. Daarna thuis in elkaar gezet en in de was gezet. En inmiddels is hij al mee naar Zierikzee verhuisd en nu had hij ook zelfs de overtocht naar Amerika meegemaakt. En toen hij daar zo in de tuin stond ter afbraak, vond ik het zo zielig voor hem. Hij verdiende een tweede kans. Dus ik wilde hem op Craigslist proberen te verkopen. Ron vond dat een minder goed idee, dus ik kreeg dit weekend om hem te verkopen en anders zou hij toch in een kleinere vorm de container in gaan. Dus ik snel een foto gemaakt... In de tuin van een kast?? Hele rare plek voor een kast, maarja moest toch wat. Afijn hij heeft twee uur op Craigslist (de Amerikaanse Marktplaats) gestaan en had toen al 4 emails gehad er over. De eerste kwam hem gelijk op halen en betaalde de vraagprijs van $ 45,- er zo voor. Binnen twee uur dus de kast mooi verkocht!!! Had al eens eerder gehoord dat er hier veel vraag is naar grenen meubeltjes, maar dit had ik toch echt niet verwacht. Achteraf nog even nagerekend, maar die $45,- is dus eigenlijk Hfl 90,-. Dus voor Hfl 35,- (of in Euro's 15,-) hebben we 14 jaar van deze kast mogen genieten. Dat is nog eens een hele goede investering geweest met een wel hele lage afschrijving al zeg ik het zelf!

Vandaag zijn we 's middag met het bootje gaan varen op Jordan Lake. Het was prachtig weer en toen we bij Seaforth bij de botenhellingen aankwamen was het nog niet zo heel druk. Het was toch nog weer even spannend, maar het is ons weer gelukt om de boot heel in het water te krijgen ;-) Jordan lake is echt een veel leuker meer om te gaan varen dan Lake Wheeler waar we de vorige keer waren. Niet alleen is het veel groter, maar er is ook veel meer te zien.





Zag nu voor het eerst de camping die aan Jordan lake is. Met wel hele mooie kampeerplekken zeg. Prachtig aan het water gelegen en midden tussen de bomen. Het was er ook vrij druk. Het was heel leuk om daar even langs te kunnen varen.





Ook veel andere bootjes zitten kijken toen we even voor anker lagen.





Een water skier.



Man met hond en boot.



En nog een nieuw strandje waar we misschien nog een keertje naar toe kunnen gaan met de honden. Volgens mij is de zomer hier nu echt begonnen, want ze waren al flink aan het zwemmen op de strandjes die we zagen.



Ook voor het eerst onder de brug door waar we al zo veel keer overheen gereden zijn. Dat is best raar zo.



Toen wij rond half 3 weer op huis aan gingen, stonden ze in de rij om de boot te water te laten. En er zijn 6 hellingen bij elkaar hier, dus het was echt heel erg druk. Veel jet-ski's waren er. Gelukkig lukte het ook weer om het bootje er uit te krijgen! Blijft toch nog wel een beetje een spannend verhaal, maar we leren gestaag ;-)
En nog even een filmpje.... Aan het eind van het filmpje heb ik de parkeerplaats gefilmd met al de auto's en trailers. Echt zo druk heb ik het hier nog nooit gezien. Helemaal vol stond het!



Groetjes,
Petra