Bezorgd

Precies op tijd werd hij bezorgd vanmorgen. Onze loopband. De zucht meneer had verteld tussen 11 en 3 uur vandaag en tien over 11 am werd er aangebeld. (overigens niet door UPS, Hein) Waar wilde ik hem hebben?, vroeg de bezorger. Nouja bij de voordeur graag, zei ik. Niet in de garage mevrouw?, vroeg hij bijna smekend. Nee, als het kan graag bij de voordeur, zei ik. Voordeur afleveren is voordeur afleveren, niet waar? Want naast onze voordeur is de trap naar boven en hij kan maar beter al vast wat in de buurt zijn niet waar? De man kwam daarop met de doos, echt zo groot als een koelkast zowat, aan gereden op een eigenlijk veel te klein steek karretje. Met zijn maatje begon hij aan de klim het vijf treden tellende trappetje op. Met veel zuchten was hij boven. Ik denk echt, dat wil je bij dit bedrijf willen werken je een "zucht-test" krijgt. Zucht je niet diep genoeg, mag je er vast niet werken ;-) Maar hij was geland, de loopband. En de man zei wel drie keer, "Mam, for you I hope, this thing comes in parts" en zuchtte nog maar eens een keer diep. Na het zetten van mijn handtekening op de aflever bon vertokken de beiden hieren weer.

En nu???



Daar lag die doos dan? Zachtjes probeerde ik hem op te tillen. Ik was nog in de veronderstelling dat het misschien slimmer zou zijn om de doos heel te houden en zo naar boven te brengen, maar als snel had ik door dat dat niet ging lukken. Hij was echt zwaar. Het zuchten was dit keer wellicht wel veroorloofd geweest. En ik begreep ik ook meteen het idee van de bezorger. Want ook ik hoopte dat het pakket uit delen bestond....



Deze foto is van de webcam van vanmorgen, toen ik de doos aan het uitpakken was. En gelukkig, het pakket bestond uit delen. Maar had ook al snel door dat het toch wel heel zwaar bleef die doos. Zelfs toen ik alle losse delen er al uit had gehaald. Het was duidelijk dat de band en motor echt mega zwaar waren.



Na alle losse onderdelen naar boven te hebben gebracht, was het dus wachten op Ron. Toen hij thuis kwam hebben we even staan kijken hoe we het nou beste aan konden pakken. Ron zou de zware kant nemen van de motor en ik de achterkant. En toen we na twee keer zuchten (het zou toch niet besmettelijk zijn?) het ding eindelijk in de lucht hadden, hoorde ik een stem. "You need any help?". Het was Bob, onze buurman. Nouwwwwww, die kwam even op tijd zeg! Zijn hulp was duidelijk zeer welkom. En met zijn drietjes hebben we hem boven gekregen. Zelfs Bob vond het een pittig apparaatje. Met zijn drieen in stereo zuchtend kwamen we op de plaats van bestemming waar de loopband moest komen. (Weet het zeker het was vast het zuchtvirus) Deze hele klim naar boven met die loopband was al een pittige work-out op zich zeg. Bob zei nog, als je dit elke dag even, doet vliegen de ponden er zo af. Dat is pas een goede calorien verbrander zo ;-) Na Bob heel hartelijk bedankt te hebben voor zijn hulp zijn we de loopband in elkaar gaan zetten en dat ging eigenlijk heel erg makkelijk.
Dus niet lang er na stond ik gewapend met mijn Ipod en daarop mijn personal trainster "Evy" op de loopband, geheel in sport tenue!



En het ging goed, heel goed. Boven verwachting zelfs!!! Les 1 zat er zo op en het werkte prima met Evy. Ze vertelt precies op tijd wanneer je moet versnellen en wanneer je op adem mag komen. Hoe ver je bent qua tijd met hardlopen en hoe ver je in de les bent. Allemaal zeer belangrijke statistische gegevens voor een beginneling ;-)

Afijn, mijn verjaardag gaat goed beginnen met zo'n prachtig kado!!!!

Groetjes van de jarige jet Petra (nouja nog niet helemaal, maar in NL al wel)