Goed nieuws

Vanmiddag belde de dierenarts weer. Ze hadden de uitslag van de punctie binnen. De afbraak van rode bloedcellen was gelukkig niet kanker gerelateerd. En echt, dat was zo'n pak van mijn hart. Ik maakte me er toch wel heel erg druk om van de week. En de uitslag liet maar op zich wachten. Toen van de week het bericht kwam dat Stace weer bezig is met het maken van rode bloedlichaampjes had ik stilletjes wel enige hoop dat het dat niet zou zijn. Maar nu dus zekerheid! Wat een ontzettend goed nieuws.
Wel is naar voren gekomen dat het naar aller waarschijnlijk (potentially zei de dierenarts diverse keren) het om een auto immuun reactie gaat. Veroorzaakt toch door die teek of geheel vanuit het lichaam zelf. Hoe zoiets vanuit zichzelf gebeurt kan door allerlei oorzaken komen die helaas niet te achter halen zijn.

Nu is het nog wachten op de allerlaatste test uitslag en dat is een bloed onderzoek naar sporen van teken. Die uitslag wordt uiterlijk maandag verwacht. Maar vooralsnog doet Meneer de Bruin ontzettend zijn best om beter te worden. Met goed resultaat. Vanmorgen was er weer even het vertrouwde speelkwartier met Connor. Wat me heel goed deed om dat te zien. Hij was wel wat eerder gestopt vanuit zich zelf, maar hij heeft er weer zin in. Allemaal goede tekenen.

Als de uitslag van die laatste test binnen is gaat de dierenarts een behandelplan op maken. Het fijne is dat nu (potentially) naar alle waarschijnlijkheid met de tijd de Prednison en de Anti-biotica die hij nu krijgt afgebouwd kan gaan worden. Al is het wel dat hij (potentially) naar alle waarschijnlijkheid deze medicijnen nog wel een aantal weken toegediend moet blijven krijgen.



Inmiddels heb ik ook antwoord gekregen op mijn email aan DE specialist van Amerika omtrent tekenziektes hier in Amerika. Toevalliger wijze is hij ook aan de NC-State universiteit verbonden, daar waar Stacey in het dierenziekenhuis is behandeld. Ik had hem gevraagd of hij naar Stacey wilde kijken vorige week. Het bleek dat hij voor drie weken in Italie verbleef voor een seminar en lezingen, maar nu dus maandag weer in Raleigh is. Via Linda Aronson, een beardiefokster en dierenarts uit Massachuchettes, ben ik op hem gewezen. Linda heeft ons sinds vorige week steeds bij gestaan met wijze raad. Voor ons was het veel medische toestanden waar wij geen weet van hebben en dan ook nog eens in Engels. Zij heeft de bloedresultaten van Stace allemaal diverse keren bekeken en kwam tot de conclusie dat het die teek geweest moet zijn. Een van haar Beardies heeft dit ook gehad en was ook bijna overleden. Ze kon me dus ook precies het te verwachten verloop vertellen. Linda is ook verbonden aan Beacon For Health, de organisatie voor de gezondheid van Bearded Collies. Dus zij heeft echt heel veel medische ervaring met Beardies. Cindy Alspaugh van de Carolinas Bearded Collie club heeft op haar beurt ons weer in contact gebracht met Linda. Het was echt heel fijn om terug te kunnen vallen op mensen met een uitgebreide medische Beardie ervaring. Want wij waren behoorlijk radeloos en mede dankzij hen zagen en zien we nu weer lichtpuntjes. En gelukkig gaat het nu met Stace stukken beter vergeleken met verleden week.

En over verleden week gesproken. Vandaag zijn we precies 11 jaar en 1 week geleden getrouwd. Vorige week is deze dag er helemaal bij ingeschoten. Maar gisteren kwam Ron met een mooie bos rozen naar huis. Toch wel heel lief dat hij er nog aan dacht ondanks alle gebeurtenissen van vorige week. Even een close-upje, van het gekregen moois.....


A rose is a rose is a rose is a rose...


Groetjes Petra