Weekend

Zo weer een jaar ouder...... nog 363 dagen eer ik weer jarig ben ;-) Heb heel veel leuke post gehad. Leuke kaartjes, hele grappige e-cards en leuke pakketjes! Met boekjes van Ron's zus en moeder en de Margriet en Libelle van Audrey, een pakket met lekkers en een leuke Bearded Collie tas van Yvon. Echt heel erg leuk en allemaal hartstikke bedankt!!! Had ook leuke tuinplantjes gehad, ze waren heel apart, vond ik. Want de hartjes van deze soort van Gerbera's hadden wel een heel aparte vorm.


Had ook nog een boeket rozen gekregen en die waren ook prachtig. Ze waren heel groot en prachtig van kleur.



Heb ook de hele dag door veel telefoontjes gehad. Even weer lekker bij kletsen was weer leuk. Het is ook leuk kletsen zo met de webcam via de skype. Zo heb ik toch ook nog veel bekende gezichten weer even gezien. Wat een uitvinding is dat toch!

Vrijdag, op mijn verjaardag, zijn Ron en ik wezen eten bij PF Changs. Vindt ik altijd zo lekker. Is een Chinees restaurant, van een keten en heb er nu vrijdag op gelet, maar ik heb geen 1 Chinees gezien. Dat is wel een beetje raar eigenlijk. Maar het eten is er altijd zo smaakvol. We hadden Mongolian beef en Sweet and Sour chicken. En als "Toet" (het verkleinwoord is hier echt niet van toepassing) "the great wall of Chocolate cake". Op de foto lijkt hij niet zo groot, maar vergeleken bij de aardbeitjes, kun je enigszins opmaken dat hij toch wel erg groot is ;-) Het fijne van dit restaurant is dat alles op aparte borden wordt geserveerd en je dan bordjes erbij krijgt, zodat je wat je bestelt kunt delen en zo van alles en nog wat kan proeven. Wat wil je nog meer op je verjaardag?
Zaterdag morgen zijn we weer gaan varen. En ja.... ben dit keer in de band geweest. Het bewijs....



Al zie je niet goed dat ik het ben, maar ben het echt hoor. Ben er wel achter dat ik in de boot zitten veel leuker vindt dan er achter hangen in een bandje ;-) Maarja je moet alles een keer geprobeerd hebben in het leven, hi hi hi. Wat ik wel leuk vind is een beetje in dat ding dobberen. Maar als het sneller gaat krijg ik de kriebels en voel uiterst ongemakkelijk, zeg maar. Komt ook door het reddingsvest wat je dan om moet misschien, maar dat snelle zo vlak bij het water is niets voor mij.
Vandaag zijn we lekker thuis geweest. Sinds lange tijd regent het hier nu. Er was al sprake van droogte en het gras in de tuin kreeg steeds meer de vorm en vooral de kleur van stro. Dus voor het gazonnetje is het wel prettig. Als je nu buiten staat hoor je het gras bijna verzuchten en zie je het groeien ;-) Lang leve de zitmaaier!
Ik was zojuist nog even wat boodschapjes gaan halen. Ron bleeft bij Stace en dat geeft mij een wat geruster gevoel. Dus ik was ook nog even de Dollar Tree binnen gelopen. Vindt ik altijd een leuk snuffelwinkeltje. Alles in die winkel kost een dollar. De ene keer zie je niks en de andere keer zie je toch wel weer leuke dingetje. Zo hadden ze dit keer Droste chocolade repen. Ze verkopen echt partijgoederen en je moet gewoon even binnen lopen. Als je er speciaal voor iets gaat dan is het er meestal niet meer. Maar afijn meerdere mensen met mij hadden die zelfde snuffelneiging bij de Dollartree, want het was er echt druk. En er stond dan ook een flinke rij bij de kassa's. Toen ik bijna aan de beurt was, kwam er een vrouw met een sluier naar me toe om te vragen of ze voor mocht. En het was niet een burka of zo, maar gewoon echt een bruidsluier. Even het plaatje inbeelden. Helemaal netjes het haar in krul, keurig opgemaakt, en daar onder een verwassen t-shirtje, spijkerbroek en witte gympen. Ik schatte haar een jaar of 65 a 70 jaar. Ik dacht nog van, nou dat is raar om met een sluier te gaan winkelen. Maar ze vroeg me dus of ze voor mocht, omdat, en nou komt het, ze over twee uur zou gaan trouwen. Nouw echt, dat is echt de beste smoes die ik ook gehoord had. Geweldig!!! Ik moest zo lachen. Nee, echt!!, zei ze. Om twee uur is de ceremonie in de kerk, zei ze. Nou zei ik, ga dan maar snel voor. Het was toen twaalf uur, dus ze had nog maar 2 uur. Het bleek dat ze niet verlegen zat om een praatje. En terwijl ze haar karretje aan het uitladen was, bleef ze maar kwekken. Ondertussen haar sluier steeds beethoudend en aan de zijkant houdend alsof het heel lang haar was. Ik stond er bij en keek er naar, zeg maar. Ze vertelde dat haar dochter haar voor gek verklaard had, maar ze moest toch echt versiersels hebben voor in de kerk. En die hadden ze bij de Dollar Tree. Ik kon mijn lach nu echt bijna niet meer in houden. Bent u niet bang dat u te laat komt strakjes, had ik gevraagd. Ja, zei ze, haar spijker broek nog even ophijsend, waarschijnlijk kom ik te laat op mijn trouwerij, maar ik weet zeker op mijn begrafenis ben ik op tijd, zei ze lachend. En toen moest ik zo lachen. Wat een mens. Ze vroeg of de Dollar tree ook wat ballonnen kon opblazen die ze zelf mee gebracht had, maar dat deden ze niet. Dat was tegen hun "policy". Nou dan moeten die maar de old fashioned way, brulde ze ietwat gestressed. Daarna haalde ze de nepbloemen uit haar kar en ging betalen. Ik wenste haar veel geluk en ze bedankte me nogmaals dat ze voor mocht!!! Toen ik betaald had, zag ik haar buiten met een parapluutje in de ene hand en de sluier in de andere hand de boodschappen nog in de achter bak leggen. Wat een verhaal toch weer. En echt, ik heb in de auto naar huis er nog om zitten lachen. Zo mooi, kan je het toch niet verzinnen en baalde er van dat mijn telefoon geen camera heeft, want dit had ik toch wel graag even vast gelegd ;-)

Groetjes Petra