Plof

Happy 4th of July, liep hier gisteren even iets anders. Met de nadruk op "liep". Gistermiddag zijn Ron en ik naar Smithfield geweest naar het outlet shoppingcentrum. Rond 4 uur waren we weer thuis en ik ben toen gelijk met de honden gaan wandelen. Althans ik wilde met de honden gaan wandelen. De wandeling kwam uiteindelijk niet veel verder dan onze porch. Vanuit onze woonkamer naar de porch zijn twee heel normale trapjes naar beneden en daar stonden twee hele normale slippers. En waarschijnlijk wordt het al duidelijk. Ik lette niet goed op en ben dus gestruikeld over de slippers. Mijn linker enkel verzwikte, wat ik met mijn rechterbeen trachte op te vangen en die rechtervoet knakte.... Afijn na een gil en boem, lag ik plat..... met twee zere voeten. Ploffff....
Jemig wat deed het zeer. Voelde me helmaal duizelig worden en zag letterlijk sterretjes even. Niet te verwarren met het te verwachten vuurwerk van 4th of July. Met veel gepuf en gesteun, ben ik weer op de bank terecht gekomen en heeft Ron ijs op mijn voeten gelegd. Al snel bleek dat mijn linker voet wel mee viel, maar mijn rechtervoet deed toch wel erg zeer. Nog maar wat meer ijs er op dan.
Rond een uur of acht had ik echt zoiets van dit is niet goed en we besloten om toch maar naar een dokter te gaan. Maarja, het was 4th of July en veel was gewoon dicht. Uiteindelijk besloten om naar de Emergency room van Rex hospital te gaan. Dus om half negen met veel geploeter in de auto terecht gekomen. Nou was er om 9 uur een vuurwerk show in Cary en om half 10 ook in Raleigh. En hier moesten we beiden langs rijden. Het was dus ook erg druk en mensen hadden gewoon hun auto op de snelweg geparkeerd, stoeltje erbij en klaar voor het vuurwerk. Hartstikke leuk natuurlijk, maar wij wilden snel naar het ziekenhuis komen en al de toeschouwers zorgde voor heel wat extra bochten en meerdere malen vol in de remmen. En dat vond mijn voet dus echt niet leuk. Afijn na Cary voor bij te zijn gekomen, kregen we hetzelfde in Raleigh. Eigenlijk maar raar dat dit zomaar langs de snelweg wordt toegestaan. Maarja. Eenmaal in het ziekenhuis ben ik in een rolstoel terecht gekomen en konden we wachten. Ik had al wel wat verhalen over de eerste hulp hier gehoord en we hadden ons voorbereid op een lange zit. Maar moest zeggen dat ik het helemaal niet zo druk vond in de wacht kamer. En al na een kwartiertje werden we gehaald door een verpleegster en zij nam wat gegevens op en daarna werd ik de 1e hulp binnen gechauffeurd in mijn super rolstoel. Goh wat ben je dan gelijk stuntelig met zo'n voet. De dokter kwam ook al snel en besloot om foto's te laten maken. De mevrouw van de x-ray afdeling had vroeger in Noorwegen gewoond en merkte al snel dat ik uit Europa kwam. Ze vertelde dat ik de beste dag van het jaar had uitgekozen om in de emergency room aanwezig te zijn, want dit is altijd de rustigste.Op 4th of July zijn mensen dus niet ziek. Helemaal dus conform de wijze woorden van Meneer Cruyff. Elk nadeel, heb zijn voordeel, niet waar? Gelukkig bleek er volgens de arts niets gebroken te zijn. Maar waarschijnlijk was alles flink verrekt. Maar mocht ik over een week er nog niet op kunnen staan, dan moest ik naar de orthopedisch chirurg van het ziekenhuis. Pffff ik was allang blij. Het voelde echt heel raar beneden in mijn voet. En was echt bang dat het gebroken was. Maar veel rust en veel ijs zouden de klus moeten gaan klaren volgens de arts. En bij twijfel naar de chirurg. (Alleen het woord al)
Daarna werd mijn voet verbonden en van een "leuk" spalkje voor zien. Ook heb ik twee krukken gekregen. Heel anders dan in NL mag je die gewoon houden hier. Waarschijnlijk zal er nog wel een rekening voor volgen, maar ze hoeven dus niet terug naar 1 of ander uitleenbureau. Daarbij kreeg ik van de verpleegster "kruk" les. Hoe te lopen met kruk. En aangezien ik zelf van "Type Hark" ben viel dat nog niet mee, maar inmiddels gaat dat wat soepeler. Als laatste kreeg ik twee pillen en daar zou ik wel "dizzy" van worden zei ze. Waarschijnlijk had ik een goede nachtrust volgens haar. Daarna weer in de rolstoel en op naar huis. In de 1e hulp hadden we het vuurwerk gehoord en dus toen wij naar huis gingen, gingen er honderden met ons naar huis. Dus weer enorm druk. Wel enroute nog wel een verdwaalde pijl hier en daar gezien. Maar vond het bezoek aan de Raleigh "ER" wel weer flitsend genoeg voor deze 4th of July. Eenmaal thuis bleek inderdaad dat de verpleegster gelijk had gehad en ik behoorlijk "sleepy" was van de pillen die ik gehad had. De pijn was ook een heel stuk minder daardoor. En heb ik ondanks alles goed geslapen vannacht. Waar ik wel heel flink van baal is dat mijn personaltrainster Evy voorlopig niet met me aan de gang kan. Het joggen is voorlopig van de baan. En ik was al bij les 14 inmiddels. Balen!! Maarja hopelijk kan ik dat later weer op gaan pikken. Voorlopig eerst maar weer gewoon lopen ;-) Ron heeft vandaag vrij genomen om de verpleging op zich te nemen. Dus ik wordt zo nu en dan voorzien van een drankje en een hapje. Wel heel fijn natuurlijk, maar hoop dat het morgen allemaal al weer wat beter gaat.

Groetjes Petra