Morning en afternoon "Glorie"

Elke morgen wacht er weer een mooie "Morning Glory" op me deze afgelopen dagen.



En vandaag leken ze me extra mooi. Heb er even een "Glorie"-momentje van gemaakt. Vandaag zou weer een spannende dag worden en moet zeggen dat ik er een beetje tegen op zag. Want Stacey had namelijk een "re-check" afspraak vanochtend bij de NC-State universiteit. Ze zouden zijn bloed weer testen en kijken naar het aantal rode bloed cellen. Hij doet het goed op het moment en het elke morgen weer wat wandelen gaat ook goed. Ok, we moeten er vroeg voor uit ons bed, omdat het anders te warm wordt, maar we doen het graag. En gelukkig heeft het resultaat, want hij krijgt duidelijk weer wat meer conditie terug. Nu nog hopen dat zijn rode bloed cellen het ook bij houden en de energie kunnen missen. En daarom vond ik het dit keer toch net iets meer spannend. De voorgaande weken hebben we hem echt heel rustig gehouden om de energie die hij had te sparen voor het aanmaken van nieuwe rode bloedcellen.

Om half twaalf hadden we een afspraak en voor het eerst in alle keren dat ik er ben geweest, was heel de wachtkamer leeg. Voorheen was de wachtkamer altijd bepakt met allerlei soorten honden en katten. We waren dan ook heel snel aan de beurt en na het checken van zijn temperatuur en hartslag werd hij mee naar achteren genomen voor de bloedafname. Daarna kwam de dokter en we hebben gepraat over hoe snel hij hersteld was van de laatste keer met al die nare zwellingen overal. Ze vertelde dat ze de vorige behandelende arts gebeld had en die was ook nog komen kijken. Ook zij was verbaasd dat die wond die hij had zo snel genezen was. Nu was het dus afwachten op later die middag hoe de uitslag van zijn bloed zou zijn. Rond half 1 reden we weer terug naar huis en ik voelde me toch wel gespannen, zou het goed zijn? Rond vijf uur belde de dokter om te vertellen dat hij stabiel gebleven was. Zijn bloedcellen waren op 36% en de vorige keer had hij 35%. Dus dat noemde ze stabiel, ik vond het gestegen, maar dat is waarschijnlijk mijn graag willen ziende positieve blik op het geheel. Gevolg is dat we weer verder kunnen gaan minderen met de dosering medicijnen die hij nu krijgt.
Alleen vond deze dokter het belangrijker om de Immuran die hij nu krijgt te gaan minderen i.p.v. de prednison. En zo gaan we die Immuran nu om de dag aan hem geven i.p.v. elke dag. Natuurlijk vroeg ik of we niet allebei konden doen. Of eerst twee weken de Immuran en daarna toch ook nog wat van de Prednison. Maar zij vond het beter om dit weer een maand vol te houden. Zelf vindt ik het allemaal wel heel langzaam gaan hoor. Ik ben hartstikke blij dat hij het goed doet met de 30 mg Prednison. En eigenlijk kan het me allemaal niet snel genoeg gaan het afbouwen. Maar het moet allemaal met kleine stapjes omdat zijn eigen auto imuun systeem het weer moet gaan overnemen. Wat inhoudt dat als je te snel gaat, de schok te groot kan zijn en daarmee we weer terug bij af zijn. En dat is natuurlijk ook weer niet de bedoeling. Dus we volgen de dierenarts maar in haar advies.

Verder heb ik het idee dat de uitslag van de biopsie ergens een "beetje" kwijt is geraakt. Niet zo heel netjes en ook deze dokter vertelde dat ze zou blijven vragen bij de betreffende afdeling, maar moet zeggen dat nu met Stace die best goed gaat, de noodzaak een beetje wegraakt. Als ik in de loop van volgende week nog niets heb gehoord, gaan we er maar weer voor bellen.

Behalve dat, eigenlijk alleen goed nieuws weer en we gaan door op dezelfde manier.... Afbouwen van de medicijnen. Was toch wel erg opgelucht weer na het telefoontje en zowaar maar weer "even een Glorie"-momentje genomen, alhoewel het inmiddels allang geen morning maar al laat in de "afternoon" was.


Groetjes Petra