Het weekend

Vrijdag avond had ik een party bij een Maria, een buurvrouw van verderop. Deze was van Home interiors en ik had al op het internet gekeken dat ze daar hele leuke spulletjes verkochten. Zo party gaat het een beetje het zelfde als bij een tupperware party, maar dan toch net even iets anders en meer met decoratie materialen. En in deze tijd van het jaar vooral met veel kerst en thanksgiving spulletjes. Dus om zeven uur daar heen. Het begon eerst met een soort veiling, met 'gok-geld' wat je dan weer kreeg als je aan bepaalde voorwaarden voldeed. Zoals een mee gebrachte pen, op tijd aanwezig, een paarse trui aan enz enz.... Daarna kon je bieden op artikelen in een dichte tas, wat dus eigenlijk gewoon kadootjes waren. Maar het bieden op zich was hartstikke leuk, vooral omdat het met nepgeld ging. Je kon dus lekker zomaar 1000,- dollar bieden op een tasje waarvan je geen eens wist wat er in zat. De eerste veiling had ik dus ook helemaal niet door wat de bedoeling was, maar daarna viel het kwartje. Maarja met mij waren natuurlijk nog buurvrouwen die het nu door hadden en dus werd ik al snel overboden. Helaas geen kadootje voor mij, maar wel ontzettend veel lol. Ook was er weer ontzettend veel eten voorradig. Sta daar altijd van te kijken. Kortom vrijdag avond was zeer geslaagd.
Zaterdag was dus de wandeling, waar ik gisteren al over geschreven had. Aan het eind van die middag ging ook onze kleine camera ineens raar doen. Het lcd schermpje wat er aan zit, was helemaal wit met ergens aan de zijkant een streep. Geen beeld meer in te krijgen. Flink balen! Dus de papieren er bij gezocht en terug naar de BestBuy in Cary. We hadden hem in December gekocht, dus we hadden nog garantie. Helaas schijnt het zo te zijn dat het lcd-schermpje net buiten die garantie valt, maar ze sturen hem wel gratis op naar Canon om te kijken of het nog te repareren valt en wat de kosten zouden worden. Best balen, want dat kleine cameraatje neem ik echt overal mee naar toe. En nu dus mooi 4 tot 6 weken zonder aldus de Geeksquad van de BestBuy.

's Avonds was er bij Evelyn, weer een andere buurvrouw een Halloween party. Nou zouden we kijken of we het zouden redden die avond, maar ik was echt afgeknoedeld na een daagje regelen, wandelen en dat camera gedoe bij de BestBuy en wilde eigenlijk gewoon de bubbelbak in. Ron was allang blij, want die had toch niet zo heel veel zin om zich te verkleden in Halloweensferen. Bij het feestje was dus ook een discjockey en zijn muziek hoorde je door de hele wijk. En dus hadden we wel bubbelen met zeer swingende muziek. Grappig dat er veel nummers zijn die wij ook kennen, maar ook nummer waar ik zelf nog nooit van gehoord heb. Zo is er het liedje "electric" waarvan ik weet dat daar een speciaal pasje bij hoort. Die ik dus helemaal niet ken, maar iedereen spontaan gaat doen. Soort van Macarena en de Plop dans bij ons, maar dan toch weer iets anders. Verder veel lekkere muziek van Bruce Springsteen tot Kool and the Gang. En we hoorden ook Sweet home Alabama voorbij komen. Met als achtergrond koor vele buurtjes, hi hi hi. Toch wel apart zo dat swingen in de bubbelbak ;-)
Daarna heb ik heerlijk geslapen en wat wel fijn was, we konden vannacht een uurtje langer slapen.... (ahum) Heerlijk zeg. Gek is dat je dat toch weer lekker vindt om dan te denken dat je je nog even om kan draaien.
Ron was vandaag bezig met, behalve alle klokken terug te zetten, ook de maaimachine. Hij heeft hem schoongemaakt en hij staat nu weer in de garage. En hij heeft nu ook de maaier voorzien van een kenteken. Dit kenteken had hij vorige week van Ronald en Anneke gehad. En hij is wel heel toepasselijk al zeg ik het zelf ;-)



Vanmiddag had ik weer een party. Dit keer een Southern Living party van Bridget, weer een andere buuf. En hier had ik me best op verheugd want op de uitnodiging stond dat ze een "Choclat fountain" zouden hebben. Specially for the girls! Jammie!!! Dus op twee uur belde ik bij Bridget aan en ik rook bij het binnen lopen de chocola al. Wat dat betreft ben ik wel een lekkerbekkie hoor. Chocola vindt ik heerlijk. Het verbaasde me wel dat iedereen er al was. Normaliter komt iedereen toch wel wat later en ik was keurig op tijd. En toen zag ik dat een mevrouw al met een chequeboekje zat en ik nog denken, zo die is snel, die gaat gelijk al kopen. Die heeft er zin in. Maar iets in me voelde dat er iets niet goed zat. De andere buufjes keken me ook een beetje verbaasd aan en toen zei Bridget ook nog dat ze niet meer verwacht had dat ik nog zou komen. Dus ik nog zeggen, oh had je mijn mailtje niet gehad dan? Ja hoor zei ze, vandaar dat ik zo verbaasd was dat je er om half drie nog niet was. Half drie? vroeg ik. Hoe bedoel je half drie? Ik snapte er niks van. En ze wees me naar de klok. En die stond op vijf over drie. En toen begon het me te dagen...... Uhhhhh, stamel stamel.... huh drie uur???? Maar de klok was toch terug gegaan vannacht? Nee, zei ze, dat is volgende week pas! Nou als je iemand ooit hebt zien blozen en stamelen en stotteren en dat alles te gelijk, dan ik deed op dat moment, dan had je vast in lachen uit gebarsten.... Tjemig.... Echt wat voor mij hoor! Een week te vroeg al die klokken terug gedraaid!
En nu begreep ik ook die verbaasde gezichten. Het hele verkoop praatje was al achter de rug en iedereen was al aan het bestellen over gegaan. En erger nog..... de chocolade pret was ook al geweest......... Jeeeeeeeetje! Echt dit is toch wel een hele erge "Petra-move" van me. Zie me nog steeds in gedachten die volle kamer binnen lopen met al die vrouwen naar me kijken, van wat komt die nou doen??? ha ha ha.
Ik was dus helemaal van de kook af en wist me even geen raad, dan behalve tien keer sorry te zeggen. Nou ja dan maar met je neus in het Southern Living bestelboek duiken en even je rode konen proberen te verbergen, hi hi hi.
Na die doorgespit te hebben, bood Bridget me toch nog even aan om de chocolade fontein te proberen, dus ik heb wel een aardbei op met heerlijke chocola. Maarja je gaat daar ook niet in je eentje aan die fontein staan, hi hi hi. Dus ik heb het daar maar bij gelaten. Maar, moet wel eerlijk bekennen dat het toch wel naar meer smaakte, hi hi hi. Tsja, dat heb je als je een uur te laat aan komt kakken!
Was dan ook gelijk de snelste party die ik ooit mee gemaakt heb, want binnen 40 minuten stond ik weer buiten. Op de terug weg wandelend naar ons huis, moest ik zo ontzettend lachen en zat me Ron's reactie al helemaal voor te stellen. Want die dacht ook dat de klok terug gezet was dit weekend. Toen ik thuis kwam trof ik hem met een schroevedraaier in de hand aan. En zag een half ontlede laptop staan. Het bleek dat de laptop waar onze webcam aan vast zit, stuk was gegaan. Ik vroeg hem dus, dat hij dat toch niet gedaan had, omdat de klok niet goed stond? Hoezo vroeg hij? Nouwwwwww, omdat die volgende week pas terug gaat en dat ik daardoor mooi het chocolade feestje gemist had. Nou Ron keek dus hetzelfde als ik. Meen je dat nou? Ja dat meen ik Ron. Ik was de enigste die te laat was. Of die andere 8 vrouwen zijn in de war geweest en veel te vroeg naar de party gegaan misschien???? Hij moest dus vreselijk lachen en had dikke pret dat ik nu juist die fontein precies gemist had, hi hi hi.
Verder was er eigenlijk niet zo heel veel te lachen want de computer was een eigen leven gaan leiden. Hij zei eerst dat hij het operation system niet kon vinden en later had hij last van wat "decompressie" problemen. En toen dacht ik, "jij en ik samen jongen" vandaag. Mijn decompressie liet het ook even afweten vanmiddag, maar moet je daarom nu gelijk stoppen met je computer leven? Tikkie overdreven, naar mijn idee. Maar het was duidelijk dat hij van wel vond. Elke keer kwamen we een stapje verder met opstarten, maar uiteindlijk kwam hij weer bij zijn operatie en decompressie problemen. Dus die hebben we ook maar even aan de kant gezet net als alle klokken hier in huis. Die doen volgende week pas weer mee!!!!

Groetjes Petra