Met Stace op pad

Vandaag dus met Stace naar de dierenarts geweest. Om 8.15 hadden we al een afspraak. Ze zouden bloed afnemen en nog wat testen doen bij hem. Onder andere moest ik zijn urine opvangen. Dus vanmorgen met Ron en Stace al vroeg naar buiten. Wat tsja als je een reutje hebt moet je erg rap zijn wil je wat urine op kunnen vangen. En Stace gooit altijd met een enorme zwaai zijn poot omhoog, maar bij enig idee van een bakje er onder, stopt de hele beweging abrupt. Na poging nummer drie eindelijk "beet". Ha ha ha, ook een manier om wakker te worden.

Had Stace en Connor daarna eten gegeven en allebei liepen ze een beetje te klieren. Alsof ze voelden dat er wat gaande was. Allebei dus niet gegeten. Mooi, dat gaat goed dacht ik nog. Dus zonder eten op pad dan Stace.

Altijd nog een toer om 1 hond in de auto te krijgen en de andere thuis te laten. Nou heeft Connor niet altijd alles in de gaten en wist ik Stace de garage in te roepen, om daarna de boel af te sluiten en Connor gedag te zeggen. Daarna om 8.15 uur dus keurig het potje ingeleverd bij de dierenarts en op de weegschaal die meneer De Bruin. Nou we kunnen wel stellen dat hij er geen kilo op verloren heeft. Voorheen woog hij tussen de 21 en hooguit 23 kilo. Nu gaf de weegschaal bijna 28 kilo aan. Dat is nogal een verschilletje zeg! Daarna kwam de assitente ons halen en kregen we een gesprek met de doctor. Stace wisselt heel erg. Hij kan heel levendig zijn, maar ook veel slapen. Dat deed hij voorheen niet zo. Zijn tandvlees is ook 1 tel heel licht en daarna weer meer roze om daarna weer naar licht te gaan. Niet te peilen dus. Inmiddels ook een obsessie van mij, om maar naar dat tandvlees en zijn oogleden te kijken. Maarja...., je kan het maar in de gaten houden niet? ;-) Afijn, na een algehele fysieke test werd Stace meegenomen naar achteren om het bloed af te nemen. En na het bloed afnemen zouden ze nog een test doen, maar de spullen die ze er voor nodig hadden, waren niet voorradig dus daar moesten we nog een keer voor terug komen. En ze zouden bellen wanneer die binnen waren. Afijn na het betalen mochten Stace en ik weer naar huis en als het goed is volgt van de week de uitslag er van.

Eenmaal thuis zag ik dat beiden hondenvoer bakken super schoon leeg gegeten waren. Die Connor had dus mooi op zijn gemakkie staan bikkelen zeg! Wat geen honger, doe mij er dan maar twee vrouwtje, hi hi hi. De snoeperd!

En nog geen uur later ging de telefoon. De assitente van de dierenarts, de spullen voor de test zijn binnen. Of we vanmiddag om drie uur langs wilden komen. Heb zelf zo graag mogelijk al die dingen maar gehad, dus om drie uur afgesproken om te komen. Om de tijd te doden ben ik al onze kerstkaarten gaan schrijven. Even verstand op nul en adresjes schrijven. Vindt de dingen zoals onderzoeken en tandarts bezoeken altijd fijn om in de ochtend te doen. Ben je er maar van af. Maar ja nu had ik nog zeeen van tijd om van alles te bedenken. Dus kaarten schrijven. Nou Stace dacht daar heel anders over, want sinds kort hebben wij in de bijkeuken een mand staan, waar alle hondenspeeltjes die nu even niet in trek zijn bij de heren, kunnen uitrusten van al het gespeel, zeg maar. Nou Stace heeft die mand gevonden en vond dat alle speeltjes wel genoeg gerust hadden en kwam alles, alsof het de eerste keer in zijn leven was dat hij ze zag, netjes bij me brengen. Stuk voor stuk, alsof hij een schat gevonden had en die maar al te graag met me wilde delen. Het herinnerde me er weer aan dat ze echt een hele berg speelgoed hadden. Heel veel speeltjes, met leuke piepjes, belletjes en weet ik veel wat nog meer. En Connor deed aardig, mee want alles wat door Stace bij mij gebracht was, nam hij weer mee de woonkamer in. Zooitje dus in huis! Maar de twee heren vonden het geweldig. Alsof hij gewoon moest bewijzen dat hij helemaaaaaal niet ziek meer was en al die ongein bij zo'n dierenarts meer dan zat was. Na het zoveelste speeltje bleek de hamburger met pieper favoriet van beiden te zijn. Waardoor Stace en Connor elkaar achterna zaten. Afgewisseld met een kluif. Kan er niks aan doen, maar vind het geweldig om dat allemaal te zien. Het is zo leuk om ze zo met elkaar aan de gang te zien. Het is tijden niet zo geweest en nu leek het wel of Stace zichzelf wilde bewijzen. Laten we hopen dat hij het ook bij het goede eind heeft.
Inmiddels schoot ik al aardig om met de kerstkaarten en kwam de klok richting half drie. Weer de truc van de garage bij Stace geprobeerd, maar dit keer was Connor wat alerter. Die dacht ook waar gaat mijn speelkameraad naar toe? Al met al is het gelukt om hem met een snoepje weer tevreden achter te laten. En konden Stace en ik weer de gang naar de dierenarts maken. We moesten tussen twee testen even wachten en rond kwart over vier gingen we weer op huis aan. Nu dus afwachten geblazen op de uitslag ervan.

Groetjes Petra