De laatste van 2008

Vandaag dan echt de laatste dag van 2008. Meer dagen zijn er niet! En we hebben eigenlijk niet zo heel veel gedaan op deze laatste dag. Ik heb beide hondjes uitgebreid geborsteld en we hebben veel gebeld met Nederland. Dit jaar ook geen oliebollen gebakken. Vindt ze altijd heerlijk, maar Ron en ik zijn de enigste die ze eten hier (ook de enigste die hier wonen, misschien daarom, ha ha ha). Dus voor je het weet eet je meer dan 1 bol te veel, zeg maar. Vorig jaar hebben we er nog een stel in gevroren, maar dit jaar dus geen oliebollen. Heb ook geen vet meer in de frituurpan, dus daar kunnen we ook niet mee in de verleiding komen ;-) Afijn zo'n bolloze oudejaars avond ging eigenlijk best. Om 6 uur hebben we het Nederlands nieuw jaar gevierd en afgeteld met radio 538. Daarna zijn we richting Raleigh gereden. Daar is elk jaar op Fayetteville street vuurwerk en de "eikel" van Raleigh komt naar beneden. Ik weet het, hoe komt een stad nou er bij om een eikel te laten zakken. Hadden ze niet iets anders kunnen verzinnen? Maar het zit zo, Raleigh heeft de bijnaam City of Oaks (veel eiken bomen dus). En vandaar die eikel. Afijn het is iets anders dan in New York, maar het is in ieder geval wat ;-)



Eenmaal in Raleigh hadden we supersnel een parkeerplekje en stonden vlak bij waar het allemaal ging gebeuren. Dat was mooi zeg.



Het was wel behoorlijk koud en er waaide een gure wind. Gelukkig speelde er een heel swingende band en iedereen stond te dansen. Misschien ook een beetje om warm te blijven.





Mensen hadden leuke versieringen op en aan, erg grappig om te zien. Er was zelfs een mevrouw met lichtgevende tanden! Helaas is die foto mislukt, maar het was zo'n grappig gezicht. Het was behoorlijk druk inmiddels....



We waren er ook precies op tijd, want een kwartier later begon het aftellen en het vallen van DE eikel. Filmpje!



Knallend vuurwerk dus!



Ik vond het erg leuk om meegemaakt te hebben en daarna zijn we weer richting de auto gelopen. Met uitzicht op het Capitools gebouw en de sierlijke kerstverlichting van Fayetteville street.



Vond ook deze foto leuk, achteraf gezien. Ik wilde de camera wagens van WRAL (plaatstelijke tv zender) op de foto nemen. Maar zag later de schim op de foto. Alleen 1 voet van de man die overstak staat er op. De rest is gewoon uit beeld. Beetje spooky he?



Afijn, verder geen vuurwerk voor ons vanavond. Ik had vanuit Nederland een geluksballon mee genomen. Maar er staat zo'n sterke wind dat we die niet op kunnen laten vanavond.



We hadden wel al onze wensen en groeten voor 2009 er op geschreven en hopelijk komen ze allemaal uit/aan! Dan wordt 2009 zeker een top jaar! Hopelijk gaat de wind morgen liggen en kunnen we hem dan de lucht in laten.

Las vandaag een mooie nieuwjaars wens op een Beardie forum. En wil deze wens ook aan jullie toewensen.
Laat de beste dag van 2008, de slechtste van 2009 voor je zijn!!!

Vond hem erg mooi eigenlijk. Natuurlijk ook van de hondjes een dikke knuf en het beste voor 2009. En nog even een speciale boodschap van Stace ;-)



groetjes Petra

En???

Goede voornemens voor het nieuwe jaar? Natuurlijk hier ook weer de standaard dingen, lijnen, sporten en in mijn geval ook nog eens stoppen met nagelbijten. Nou was ik met 2 van de drie al begonnen. Voordat ik naar NL ging was ik 4 kilo afgevallen en hopelijk zet zich dat weer verder. Al viel de schade na Nederland best mee, 1 kilo aangekomen. En dat na alle kroketten, friko's en het andere lekkers!
(nee nog steeds geen foto's trouwens van dit bezoek. Zijn nog steeds met de post onderweg)
En ik was ook al begonnen met meerdere keren op de loopband te gaan staan (en dan ook het ding aan te zetten natuurlijk). Maar gisteren heb ik ook weer naar Belgische Evy geluisterd. Mijn jog kameraadje voor moeilijke tijden ;-) Moest gelijk aan het sinterklaas gedicht denken wat ik kreeg in Nederland van Sinter Anja. Die voorspelde al dat ik na het NL bezoek, weer op water en brood ging. De sinterklaas suprise die ik kreeg was dan ook erg toepasselijk. Namelijk een brood met een flesje water, hi hi hi. En in het brood zat een Delfts blauw tegeltje, met een voor mij zeer toepasselijke tekst ;-)



Heb er ontzettend om moeten lachen, want die spreuk slaat wel heel erg op mij. Ik vind eten inderdaad vooral erg lekker, gezellig en eigenlijk te belangrijk. Ware het niet, dat het gewoon iets is om in leven te blijven. Daar hoort helemaal niks gezelligs bij te komen. Afijn, in de afgelopen anderhalve maand heb ik weer een beetje een strak schema aangehouden en het helpt. Nu nog iets meer bewegen. En ik zat zo juist het internet af te struinen en zag dit filmpje.... Hij is vrij direct moet ik zeggen en zet je zeker te denken als ik weer met een excuus, om niet te gaan rennen met Evy, aan kom ....



Groetjes en een veilige jaarwisseling gewenst!

Petra

De tweede

Nou hier is er eigenlijk geen tweede. Tweede kerstdag dan. Dus alle winkels zijn weer open en het is voor al weer shoppen, of terug brengen wat je van Santa gehad hebt. Wij hebben net als op eerste kerstdag eerst lekker ontbeten. Had een kerstbrood uit Nederland mee genomen, dus dat was even lekker. Hier verkopen ze ze ook wel, maar die zijn volgens mij gebakken met Pasen en zo droog als maar zijn kan. Dus daar trap ik niet meer in. Verder hebben we lekker met de hondjes gewandeld en zijn we weer naar de bioscoop gegaan. Op vertoon van onze kaartjes van 1e kerstdag kregen we zo vrij kaartjes voor elke film die we wilden zien. Nou wilde ik heel graag het einde zien van Marley & Me, maar het was vandaag nog drukker dan de dag er voor. En Ron stond al niet te trappelen om weer een keer die film te gaan zien alleen voor de laatste 10 minuten. Dus hebben we de vrij kaartjes aangenomen en gaan we nog wel een keertje terug als het wat minder druk is.

Voor de vrijkaartjes moesten we ons oude kaartje inleveren bij de kassa en daarna naar binnen gaan en dan kregen we de nieuwe vrij kaartjes bij de guest services. Toen we daar tegen die man vertelden dat we alles verder achter gelaten hadden, zoals onze popcorn en zo, gaf hij ons nog twee vrij kaartjes. Hij vond het duidelijk vervelend wat er gebeurd was. En vooral dat het op Christmasday was. Het schijnt dat 1 popcorn machine in de keuken in de fik was gevlogen. Dus er was wel degelijk brand, maar dat erger voorkomen was. Al met al vond ik het wel heel netjes geregeld. We mogen nu gewoon nog een keertje naar een heel andere film. Dat had ik dan weer niet verwacht. En in ons geval kunnen we nu zelfs nog naar nog een andere film. Zeg maar nee, dan krijg je er twee, niet waar?

Daarna zijn we weer naar huis gereden en hebben we de laatste aflevering van Biggest Loser gekeken. Die ik nog opgenomen had van toen ik in NL was. Het meisje wat gewonnen had, was gewoon 105 pond afgevallen. Onvoorstelbaar zo knap. Er is een heel ander iemand voor in de plaats gekomen. Na Biggest Loser ging de voorstelling over in Gooische vrouwen. We hebben nu alle aflevering weer gezien en zijn weer "bij" met Nederland. Vindt dat altijd zo'n leuke serie. Lekker ongecompliceerd tv kijken ;-) Nu hebben we nog de DVD van Gooische meisjes liggen die ik van Monique gehad heb. Dat schijnt een reality soap te zijn van echte Gooische meisjes.

Daarna hebben we (weer) varkenshaas gegeten. Die varkenshaasjes zijn hier echt hazen. En dus twee keer zo groot als in Nederland. En hadden we echt heel veel over gisteren en vandaar een herhaling van het geheel op tweede kerstdag. We vinden dit allebei heel lekker dus waarom moeilijk doen? Na het eten zijn we even een stukje door de wijken om ons heen gereden om kerstversieringen te kijken. Dat hadden we dit jaar nog niet gedaan en ik vind dat altijd zo leuk. Dit jaar dus net op het nippertje gedaan.



Daarna ging de tv voorstelling weer door en hebben we een film gekeken die we bij Blockbuster gehuurd hadden en die 's middags met de post was gekomen. Hij heette The Women, met Meg Ryan en o.a. Bette Middler. Een beetje langdradige film wel. Vandaag staat in de planning om alle kerst tuttemefrut weer op te ruimen. Het is weer mooi geweest en ben weer toe aan een strak schoon huisje, zonder alle frutsels ;-)

Groetjes Petra

Run Petra, Run !

De titel lijkt op die van Forrest Gump inderdaad. Run Forrest, Run ;-) Dit komt omdat ik even iets hypothetisch (ja ja, moeilijk woord) aan jullie voor wil leggen. Stel......, je zit in de bioscoop en zo ongeveer tien minuten voor het einde van de film gaat het brand alarm af????
Er zijn geen rook of vlammen te zien? Alleen maar de zeer indringende hoge pieptoon van het alarm en een vrouwen stem die omroept dat het brand alarm afgaat en een flitslicht in een donkere zaal. Wat doe je dan? Ga je rennen of blijf je kalm?
Geef jullie even bedenk tijd om het scenario voor te stellen, hi hi hi. Heb op tv wel eens een voorbeeld gezien van zoiets. In twee zalen werden mensen bij elkaar gezet en ook daar deed zich een paniek situatie voor. Van al die mensen was het merendeel betrokken bij het onderzoek. Behalve een aantal die niet wisten wat er ging gebeuren. In 1 zaal reageerden de mensen die aan het onderzoek meededen heel rustig, maar in de andere zaal dus niet en was er een paniek reactie. Er werd gekeken hoe de mensen reageerden die niets van dit alles wisten. Het bleek dat mensen in dit soort situaties kudde gedag vertonen. Ze doen dus net zoals het merendeel van de mensen om hen heen. Blijven die rustig dan zijn zij het ook. Is er paniek, dan worden mensen daar in meegenomen. Je zou denken dus, rustig blijven in dit soort situaties. Maar het feit was wel bij de paniekers was de zaal wel twee keer zo snel ontruimd, dan bij de mensen die kalmpjes aan deden. Vond dat toen erg interessant om gezien te hebben.

Inmiddels weet ik nu dan echt wat ik zou doen in zo'n situatie overigens. Want het scenario wat ik hier boven stelde, gebeurde gisteren bij ons in de bioscoop. We dachten leuk, met de kerst naar de film! Marley & Me, zou die dag in premierre gaan en ik wilde die film graag zien. Ik had het boek ook gelezen en de voor stukjes zagen er erg leuk uit. Dus wij naar de middag voorstelling, wat ook de premierre voorstelling bleek te zijn. Helemaal vol zat de zaal! En dat gebeurt niet veel hier. Ook omdat er zoveel zalen zijn in de bioscoop en omdat hij ook nog eens in een grote zaal speelde. Maar iedereen moest opschuiven, zodat alle mensen in de zaal konden. Was weer eens "ouderwets naar de film", dacht ik nog. Want normaliter zitten er hooguit 20 mensen in een zaal, maar nu dus nokkie vol. Afijn de film begint en het was inderdaad een leuke film. Erg grappige scenes en ook herkenbare stukjes. Onze eerste Beardie heeft destijds een heel achterboard van een 1 persoons bed op gegeten en kon ook altijd door hordeuren heen (dacht ze). zo niet de eerste keer, dan met een aanloopje zekers. Ook zijn we met haar twee keer "blijven zitten" op de gehoorzaamheids cursus. (Ja echt, dat kan!) De scene met de gehoorzaamheids cursus deed me dan ook echt weer aan Kim denken. Ze was echt een heerlijk apartje, maar oh zo lief (voor ons, ha ha ha). Afijn toen we in de film zo een beetje bij het eind kwamen, ging op eens het brand alarm af! Hele hoge pieptonen en een groot flitslicht ging door de zaal. Ik schrok me echt te pletter eigenlijk. Wat is dat nou? Ik snel mijn laars aangedaan, want ik had wat last van mijn linker voet tijdens de film en had mijn laars uit gedaan. Afijn, ik frommel snel mijn voet in mijn laars en kijk daarna weer op en zie dat er in die hele bioscoop geen beweging zit. Ik stond al lang klaar om te evacueren, zeg maar. Met mijn tassie al onder mijn arm. Maar het merendeel van de bioscoop bezoekers zat gewoon nog! Ja zeg, hallooooo, het brand alarm gaat af jongens! Huppatee actieeeeee!

Maar echt, dit was het standaard voorbeeld van kudde gedrag! Het leek wel dikke vette stroop al die mensen. Zo sloompjes en politiek correct. En daarachter liep ik, het Europese hittepitje, die die mensen wel in een hoogste versnelling zou willen schakelen. Komop tandje er bij mensen, actie, actie! Die nood-uitgang was helemaal voorin de zaal en bestond uit 1 deur en daar moest die hele dikke brij aan mensen door naar buiten! En met het tempo waar in de bezoekers nu bewogen, ging dat nog wel even duren. Ongelooflijk hoe mensen reageren.
Moet zeggen dat ik het altijd enorm waardeer dat normaliter hier in Amerika iedereen netjes aan sluit in rijen en dat er niet voor gepiept wordt. Maar bij een luid afgaand brand alarm gelden andere regels, niet waar? Kom op jongens vaart er in!

Wij zaten iets naar boven in het midden en hadden dus zeker twee derde van de bioscoop gangers voor ons. Ik kreeg het warm en had de neiging om via lege stoelen naar beneden te gaan. En niet zoals iedereen dat braaf via de zijkanten deed. Kreeg het daarna nog warmer toen ik een zeer sterke brandgeur rook. Kom op nou zeg, even de pas er in mensen. Maar echt niet he? Gewoon in sukkel gang!!!
Tsjonge jonge, ik keek om me heen en zag dat de rechterkant veel sneller ging, want er gingen daar ook mensen via de normale uitgang naar buiten. Eigenlijk wilde ik in 1e instantie niet die kant op, want daar kwam de geur vandaan. En nooit richting brand lopen, klonk het stemmetje in mijn hoofd. Maar we konden natuurlijk wel die kant de trap af en dan aan de andere kant richting nooduitgang deur gaan. Dus ik Ron aan zijn hempje getrokken en we draaiden om. Richting rechts, maar wel naar die exit deur. En het ging inderdaad ietsjes sneller, maar nog stonden we voor die ene deur. Waar ook nog mensen net voor de uitgang weer gingen verzamelen, waardoor er geen andere mensen naar buiten konden. Jemig zeg! Denk even na!!! Inmiddels ving ik ook een glimp op van een hele kolonne brandweer auto's die buiten stonden. Dat krijg je als je 1 meter 85 bent, dan zie je dat soort dingen omdat je over mensen heen naar buiten kan kijken. En echt ik werd van dat aanzicht nou echt niet rustiger. Nou weet ik wel dat je hier in Amerika niet zo heel veel hoeft te doen om zo'n hele rits met van die zwaailichten voor je deur te krijgen, maar moet zeggen dat ik die liever van buitenaf wilde aanschouwen. Maar in de tussentijd stonden wij nog steeds binnen. Uiteindelijk was er iemand die het "licht" zag en die zware nood uitgang deur open hield en de mensen sommeerde door te lopen eenmaal buiten. Vast iemand die dat filmpje van het kuddegedrag ook gezien had, want er bleven steeds meer mensen die net buiten waren voor de deur stil staan.
En toen......, toen waren wij dan eindelijk ook buiten! Pffffffff wat een opluchting. Misschien dat het bij elkaar maar een aantal minuten geduurd had om buiten te komen. Maar eigenlijk kan ik ook niet precies zeggen hoe lang het nou echt geduurd had. Voor mijn gevoel een eeuwigheid.

Ron wilde eenmaal buiten nog even gaan staan kijken, maar ik had het helemaal gehad! Dalijk komt er een ontploffing of zo, dus doei! Zo ver mogelijk hier vandaan. Of zou ik nou echt te veel films gezien hebben en gebeuren dat soort ontploffingen alleen in films? Moet zeggen dat ik in de gauwigheid ook geen uitslaande vlammen ergens zag en ook geen massa's rook. Maar toch he? Je weet het niet. Weet wel dat de meeste slachtoffers van de vuurwerk ramp in Enschede destijds, ook mensen waren die stonden te kijken. En dat ging mij dus echt niet gebeuren. Graag zo ver mogelijk er vandaan dus. En zo stonden wij op enorm grote afstand even te kijken naar wat er buiten allemaal gaande was. En we telden ontzettend veel ladderwagens van de brandweer en nog veel meer politie wagens. En, veel volk. Heel veel volk, met enorme bakken popcorn en 2 liter bekers cola in hun handen. Met zijn allen op de parkeerplaats van de bioscoop. En gelijk vroeg ik me af???? Als er nou brand is, is dan het eerste wat je denkt? Oh jee, mijn popcorn en mijn cola? Laten we die snel meenemen? Afijn, het was weer even duidelijk dat ik toch echt uit Nederland kom en ik erg nuchter ben en sommige dingen dan niet snap. Maar deze eerste kerstdag-actie wordt er 1 voor in de boeken ;-)

We zijn daarna naar huis gereden en ben ik aan het eten begonnen. De varkenshaas was zoals vanouds weer erg lekker. Maar ondertussen vroeg ik me nog wel steeds af of de film nou ook zo eindigde als in het boek. Volgens mij werden sommige dingen in de film wel ietsjes opgeleukt, zeg maar. Maar het eind in het boek is toch een beetje triest. Had ik dan net dat snotter moment gemist? In principe denk ik dat we wel terug kunnen gaan naar de bioscoop en vragen om een nieuw kaartje voor de film. Want 's avonds was de bios weer open gegaan zag ik in het nieuws en viel de brand uiteindelijk dus toch mee.


Maar mochten we terug gaan, ik doe voortaan mijn gympen aan in de bioscoop, ben ik mooi snel buiten! Geen kuddegedrag meer voor mij! Run Petra, Run!!!

Groetjes Petra

Merry & Bright

En zo is het morgen dan al 1e Kerstdag. Vroeger had ik een collega, die altijd zei als ik vond dat de week snel ging, "Voor je het weet zitten we weer aan de oliebollen". Zomer, winter, pasen of pinksteren, altijd kwamen die oliebollen er weer bij, tot vervelens aan toe. En toch moet ik er nu nog altijd aan denken als ik vind dat de tijd of het jaar zo snel voor bij gaat. Want inderdaad, voor je het weet zitten we weer aan de oliebollen ;-)
Vanavond, kerst avond, zijn we uitgenodigd bij Alison & Bob. Haar familie is ook over en het wordt een Amerikaans/Italiaans kerstdiner. Ontzettend leuk lijkt me en we kijken er dan ook naar uit. Morgen 1e kerstdag zijn we lekker met zijn tweetjes en staat er (voor sommigen vast geen verrassing) varkenshaas op het menu. Ron is tweede kerstdag nu ook onverwachts vrij en dus wordt het een lekker lang weekend. Mijn kerstkadootje heb ik al binnen trouwens. Ron is net zoals ik en kan niet goed verrassingen bewaren. Ik ben net zo en dus mocht ik mijn kadootje al open maken. Het was een hele leuke Beardie kalender, die hij voor me gekocht had. Ik had voor Ron in Nederland lekker warme motor handschoenen bij Motorhuis Safe gekocht. En dat was mijn kerst kadootje voor hem, maar ook die heb ik zelf al gegeven. Verder doen wij nooit zo aan kerstkadootjes. Als we echt iets leuks zien, kopen we het meestal zelf al en dan moet je met kerst zo gaan zoeken. En koop je veelal dingen die je eigenlijk helemaal niet nodig hebt. Had uit Nederland vandaan ook een aantal DVD-tjes mee genomen, dus die gaan we lekker kijken de komende dagen.

Nog even over die Beardies trouwens, ik had me begin november op gegeven op de "Beardielist" (een Amerikaans Beardie forum) voor de kerst kaarten lijst. Je geeft jouw naam en adres gegevens op en anderen doen dat ook. Zo ontstaat er een lijst met namen. En iedereen op die lijst stuurt jou dan een Beardie kerst kaart en ik heb op mijn beurst alle mensen op die lijst ook een kerst kaart gestuurd. En jeetje!!!!! Wat een leuke kaarten hebben we ontvangen. Echt heel erg leuk!


Zoveel leuke.....


En lieve......


Beardie kaartjes!!



De twee kaarten van hierboven vindt ik echt super! Die met het pupje vond ik heel sjeik en met hele mooie foto's. De andere vond ik heel erg leuk gemaakt en moest steeds kijken naar die meest rechtse foto van hun Beardie. Vooral het koppie van die Beardie vond ik zo leuk. Net of hij/zij lacht op die foto. Zo typerend en "echt-Beardie". Even een close-upje.



Zondag zijn we nog naar de nieuwste film van Will Smith geweest. Seven Pounds heet deze film. In het begin een tikkie verwarrend, maar aan het eind wel een traantje. Vond het een leuke film.



Verder van de week niet zo heel veel gedaan. Wel heb ik dan dus nu echt andijvie stamppot gemaakt! Met de juiste bacon en romaine lettuce, zoals andijvie hier dus schijnbaar heet. Heerlijk was het. En... ook heb ik nu dan toch een broodje rookworst met zuurkool gegeten. De dames die met me naar Dusseldorf zijn geweest zullen vast opgelucht zijn..... ;-)



Had namelijk in Dusseldorf het idee om daar een broodje worst met sauerkraut te eten, maar gewoon niet te krijgen he? Wel overal bratworst, maar mooi geen sauerkraut erbij. Moet zeggen dat de bratworst op zich ook al lekker was hoor. Maar nu dus "Polski" worst (lijkt hier het meeste op rookworst) met zuurkool op een broodje!

Tot slot wil ik iedereen fijne kerstdagen wensen en een goed, gezond en gelukkig 2009 wensen met onderstaande kerst groetjes!

Make a Smilebox slideshow

Weer onder de Beardies....

Ondanks dat de gevolgen van de economische crisis nu ook ons straatje in waaien, hebben we gisteren toch een erg leuke dag gehad. Gisteren was er namelijk de Kerst Beardie bijeenkomst van de Carolina Bearded Collie Club. En er waren nog nooit zoveel Beardies op de bijeenkomst dan gisteren. In totaal 22 Beardies kwamen lekker spelen en rennen met hun langharige soort genootjes.



Het is altijd een gezellige bijeenkomst in December. Ook dit jaar was het weer bij Jeannie's huis en zij heeft een heerlijk tuin waar de honden naar hartelust kunnen rennen en sjesen.





Sweet Sophie



Connor had al snel een kameraadje gevonden in Merlin. (Connor is de zwarte, voor de niet-kenners, hi hi hi) Stace heeft het op dit soort bijeenkomsten vooral erg druk met het besnuffelen van van alles en nog wat en heeft dan echt geen tijd om met Connor te spelen. Het was een erg leuk gezicht om Connor dan te zien rennen met Merlin.


Dikke speel maatjes

De "buren" van Jeannie hadden ook de dag van hun jaar, want ook zij hadden veel te zien op het veld naast dat van hun.



Op het veld ernaast staan namelijk een stel lama's. Wat een grappige beesten zijn die lama's. Ze stonden echt op hun gemakkie alle activiteiten van de Beardie en hun baasjes te bekijken.



Helaas begon het net na het middag uur te regenen en zijn we daarna naar binnen gegaan.



Binnen konden we even bijpraten bij de mooi versierde kerstboom.



Jeannie heeft altijd een kerstboom, waar veel Beardie hebbedingetjes in hangen. Zo ook de Kerst beardie engel als piek ;-)



Even later was ook de vergadering van de club en ben ik door de leden voor de derde keer voor gedragen als vice-president. Er was me eerder gevraagd president te worden, maar persoonlijk vindt ik 'vieze' wel genoeg ;-) In maart is er weer een bijeenkomst en dan wordt er door de leden gestemd voor het nieuwe bestuur. Verder werd er besproken wat de club in het komende jaar allemaal wil gaan doen. Zo zal ik weer een wandeling doen en komt er een paas bijeenkomst. Verder staat er wellicht nog een schapendrijf clinic/trial in de planning en misschien weer een regional specialty in november. Na de vergadering zijn we met zijn allen gaan eten. Iedereen brengt altijd wat lekkers mee. Zo waren er verschillende salades en ook heerlijke beenham en de vele lekkere toetjes.



Hierna was ook de gift exchange met een twist. Dat wil zeggen alle aanwezigen brengen een kadootje mee en dan mag er iemand beginnen met kiezen, maar andere kunnen dat inmiddels geopende kadootje ook van degene afnemen en die persoon moet dan weer een ander kadootje open maken. Het is altijd erg leuk om te doen. En het was zeker weer grappig om te zien, hoe sommige kadootjes erg in trek zijn.



Uiteindelijk ben ik dan ook het kadootje op de foto hierboven kwijt geraakt, waar een leuke Beardie kenteken plaat in zat. Daarentegen kreeg ik weer een mooie honden riem en heel veel lekkere honden snoepjes in het volgende kadootje. Nouja ik heb ze natuurlijk niet zelf geproefd, maar ze gingen er bij de hondjes erg goed in ;-)
Even na drie uur zijn we weer op huis aan gegaan. Want op de zelfde avond hadden we ook het kerstfeestje van Ron's werk. En het was ruim twee uur weer terug rijden vanuit Mocksville. Dus het was sjesen. Maar rond half 6 waren we weer thuis. Even zitten en wat drinken, omkleden en daarna op naar Apex.

Het feestje van Ron's werk was erg leuk. Natuurlijk kwamen de gevolgen van de economische crisis wel ter sprake, maar het was zeker een leuke avond met collega's. Er was namelijk een casino night georganiseerd in de kantine. En daarbij kreeg iedereen vijf honderd dollar aan nep geld om te vergokken. Bovendien was er ook nog een heerlijk buffet. Het was leuk om Ron's collega's weer een keer te zien. En zo waar...., we hadden aan het eind van de avond $ 600,00 winst. Vooral dankzij een voor ons gunstige roulette tafel. Wel jammer dat dat me vast nooit gelukt was, met echt geld, maar het nep geld, kon je weer om zetten in tickets. Die tickets gingen dan in een tombola en daaruit werden er prijzen uitgeloot. En ook wij vielen in de prijzen met onze tickets. En rond twaalf uur gingen we met een t-shirtje, een verrekijker en iets lekkers te eten weer op huis aan. Het was een lange dag zo met al die kerst bijeenkomsten, maar wel erg gezellig. En zo komen we zo waar langzaam dichter bij Kerst!

Groetjes Petra

In mijn tassie.....

Van drie mede blogsters, Miranda, Annemiek en Mandy, waarvan ik altijd hen blog lees, heb ik een "stokje" doorgekregen. Het "tas"-stokje om precies te zijn. En wat houdt het tasstokje in?

- Kieper je tas om en benoem wat je ziet
- Plaats een link naar diegene van wie je het stokje kreeg.
- Belast 3 andere log-genoten met deze opdracht en verwittig ze!
- Link naar deze 3 loggers

Nou als eerste een kiekje van mijn tas dan maar....



Een original Tommy, waar lekker veel in kan. Want wat zit er allemaal in??



Mijn portemonnee, telefoon, autosleutels, zakdoekjes en lippenglos. Het viel me op dat ik twee setjes pleisterdoosjes er in heb. 1 van Rex hospital en 1 van WakeMed. Nu nog 1 van Duke en ik heb van alle ziekenhuizen hier in de buurt pleistertjes in mijn tas, hi hi hi. Zag ook dat ik twee maal hand desinfectie gedoetjes heb. 1 van het toekomstige Holly springs ziekenhuis (die in penvorm) en 1 van een gewoon merk. Op de Suzan Komen race for the cure, delen ze die pleisters en hand sanitizers altijd uit en die zijn ideaal voor in je tas. En zo kunnen er zelfs twee in je tas ;-) Verder een handcreme van Bath & Bodyworks, in de geur Cotton Blossom. Mijn favo geurtje van hen. En er zit ook nog een adres is van Clementine die ze vanmorgen op de koffie aan mij gegeven had. (Kan ik haar en Pieter ook een kerstkaartje sturen) En dit keer 'maar' 1 bonnetje. Voordat ik naar NL ging heb ik mijn tas uitgemest. Want mijn tas puilt op een gegeven moment altijd uit van de kassa bonnetjes. Dat is zo lekker met een grotere tas, daar past altijd nog wel wat in. Want waar laat je altijd die bonnetjes zo snel? Precies ja, in mijn tas! Deze bon, was een 'verse' kassabon, want ik heb vanmiddag boodschapjes gedaan.

Verder heb ik deze week nog niet zo veel gedaan. De afgelopen twee dagen heb ik een beetje verdoofd rond gelopen. Misschien dat het strakke schema van vorige week in NL zijn tol geeft. Of er komt een griepje aan misschien? Ik weet het niet, maar moet weer even de draad op zien te pakken na al dat leuks van vorige week. Komt vast wel goed, maar we geven het maar even de tijd.

Afijn ik stuur het stokje maar niet door naar 3 mede bloggers, omdat inmiddels al veel mede bloggers het stokje hebben gehad. Zelf heb ik hem drie keer gehad, dus misschien is dat ook goed? ;-)

Groetjes,
Petra

Weer in the USA

Nou ben inmiddels weer in Amerika. Gisteren al vroeg de deur uit en om het nog even af te leren, weer "fijn" twee uur in de file richting Schiphol....
Daar inchecken, wat ook 1,5 uur duurde bij United. Toen de douane vragen bij de gate, die tegen woordig first class klanten voor laten gaan. Waar door de Economy een rij heeft van gelukkig ook nog zeker zo'n half uur. Afijn door het lange wachten overal, kon ik wel gelijk boarden. En hoefde ik geen stoeltje meer te vinden in de de overvolle wacht ruimte voor de gate. Wat wel grappig was dat er zes mensen met veel poeha de first class rij namen. Met zo'n opgetrokken neus van ik sta in de korte rij en het is maar dat u het weet. En met zo'n "wij-zijn-de-beste-vrienden-van Leco"-look en dito outfit je geen blik waardig gunnen. Ze kregen gelijk tijdig met mij het gesprek van de douane en hadden praatjes dus het duurde net wat langer. En omdat ik al in de rij moest staan, want ik vloog dus geen business class, kon ik het mooi volgen. Zo groot is het allemaal niet die wacht ruimte bij de gate, dus echt veel moeite hoefde je daar niet voor te doen. Ze waren al zoveeeeeeel keer naar Amerika gevlogen en ze wisten al die vragen al. En zo hadden ze nog een stel van die slimme opmerkingen. "Been-there-done-that", ten voeten uit. Afijn het hele spul mocht voor alle andere wachtende door de metal detector poortjes. Natuurlijk weer met hoog opgeheven neus. Echt ik vind dit zo'n rare gang van zaken. Dat je inchecken en zo apart gaat. Maar dit soort dingen zijn van de overheid en zouden geen onderscheid moeten maken. Maar dus wel. Met veel gedoe kwamen ze dan ook eindelijk door de poortjes heen. Hakjes moesten uit en ook zij moesten toch echt hun horloge af doen. Pffff, zuch steun puf...., en zo'n kwartier later was het hele gevolg door de poortjes. Ze spoedden zich dan ook gelijk naar de balie van United of ze al niet mochten boarden, want ze waren natuurlijk wel business class. En ik zag ze er met de tig handbagage naartoe sjouwen. Verder keek ik er niet meer naar. Maar toen ik dan eindelijk ook aan de beurt was om door het metaal poortje heen te mogen, kwam het gehele gevolg weer terug. En waarom???? Ze zaten bij de verkeerde gate. Ze moesten naar Atlanta en niet naar Washington. Tot groot genoegen van het klootjes volk wat een kwartier op hen had staan wachten vertrokken ze weer. En er werd luid gelachen in de rij. Ik zelf moest er eigenlijk ook om lachen. Dat krijg je als je al zoveeeeeeeeel keer naar Amerika ben geweest, dan gooi je Atlanta en Washington soms net even door elkaar. Zegt overigens ook wel weer wat voor de beveiliging. Want die had het first class gepeupel gewoon door gelaten. Ook niet een heel erg sterke move van ze.

Afijn ik kon boarden en was op de heen weg de vlucht nog 6,5 uur, nu met tegen wind was het 8,5 uur. Maar ik had een plekje bij het raam en zat prima en ging het al met al best wel snel. Al had ik wel de mazzel dat degene voor me bij de eerste minuut de stoel in de achteruit lig stand gooide. Zelf zit ik voor geen meter met de leuning achteruit en krijg ik last van mijn rug. Toen ze eten kregen ging de stoel weer naar voren, maar eenmaal klaar, huppatee weer naar achter. Niet kijkende of ik misschien nog aan het eten was. Heel fijn, dat verhoogde de feest vreugde ook weer.

We landde eerder dan gepland op Washington en dat was maar goed ook. Want het duurde 1,5 uur om door de douane heen te komen. Het gaat normaal al niet vlot, maar nu helemaal niet. Gelukkig had ik ruime overstap tijd van 2,5 uur, want anders was het krapjes geweest. Had de mazzel dat mijn koffer met Albert Heijn Goodies niet open hoefde en ik dus zo door kon lopen. Daarna was het door stappen naar de gate, want die lag een heeeeeel stuk verder op. Kon nog net even Ron bellen dat ik in Washington was en kon daarna al gelijk weer boarden. Deze vlucht duurde maar 45 minuten en was dus zo weer op RDU. En daar was Ron en kwamen de koffer als 1 van de eerste. En zo stapte ik om tien over half zeven al in de auto. Waarbij ik genoot van de temperatuur van 18 graden!!! Wat een heerlijkheid!

En zo was ik er weer, weer bij Ron en de hondjes. Alles was goed gegaan met de doggies. Maakte me toch wat druk om Stace met zijn pilletjes en zijn gedoetjes. Maar dat was dus voor niks geweest, hij had het heel goed gedaan.
Vond het hartstikke leuk om weer in Nederland te zijn. Heb genoten om alle familie en vrienden (en ook de vele hondjes) weer te zien. Dat blijft zo vertrouwd. Echt super. Had ook de nodige "Oh-ja" momentjes weer.... zoals dat shoppen op zaterdag middag "echt" heeeeel erg druk is. En dat straatjes een stuk smaller zijn dan in Amerika en dat die straatje ook nog gewoon twee richtings verkeer zijn. En dat je bij het starten van de auto, je koppeling in gedrukt moet houden. En dat ik vroeger aardig kon file parkeren, maar dat dat nu niet meer zo is. En dat er ontzettend veel rotondes zijn en dat mensen niet aangeven wanneer ze zo'n rotonde afgaan en jij dan voor niks stil staat en weer moet schakelen. Wat je op tijd moet doen want anders slaat de auto af. En dat voorpiepen bij kassa's, wachtrijen enz. enz. de normaalste zaak van de wereld is was ook weer een ohja momentje. Niet helemaal een ohja moment, maar meer een oh jee moment waren toch wel de vele files, waar bij ik onvrijwillig bij heb aangesloten meerdere malen. Maakte geen eens meer uit op welk tijdstip van de dag. Die files waren in mijn ogen wel veel erger geworden dan voorheen. Maar misschien ben ik wel veranderd of is het in mijn selectieve geheugen niet meer geheel terug te vinden.

Want zo merkte ik ook dat ik zelf toch wel wat veranderd ben in die bijna vier jaar sinds we hier wonen. Zo dacht ik altijd dat de Benelux tunnel een grote tunnel was, maar dat die echt gekrompen is. Want toen ik ingehaald werd, kreeg ik erg de "kriebels" want dat ging wel heel snel en veeeeel te dicht bij voorbij. En dat Nederlanders het niet erg vinden als hun bord niet word opgehaald als ze klaar zijn met eten. Inmiddels kan ik me ergeren aan van die halve borden en vindt ik de Amerikaanse manier van het direct weghalen prettiger. Zo sta je er niet bij stil, maar het zijn kleine dingetjes die je doen veranderen. En het maakt je kijk op normale dingen ineens heel anders. En misschien is het goed dat je die dingen opmerkt, want zo waardeer de leuke en goede dingen van Nederland en Amerika weer meer.

Nu zou HET moment zijn geweest om wat foto's hier te plaatsen, ware het niet dat ik mijn fotokaartje bij mijn moeder heb laten liggen. Die komt dus nu nog per post. Heb wel geteld van 1 dag foto's en wel van de laatste dag. Die dag was ik 's ochtends met Erna naar de kerstmarkt in Haarlem geweest. We waren er al vroeg en dus konden we op ons gemakkie rond kijken.



Allemaal leuke spulletjes...



Een metertje banketstaaf....



De kerststal bij het marktplein



De vele kerst stukjes



De grote kerk



De geluks ballonnen kraam....



En de Coca Cola truck...



Die Santa had meegenomen richting Haarlem.... Daarna zijn we door gereden naar Ron's oma in Beverwijk en zijn we naar Gerard en Toos gereden. Daar was het verzamelen van familie.







En werden Ron en ik verwend met allerlei leuke kadootjes! En ook zag ik nichtjes Bo en Lisa voor het eerst!



En zo heb ik nog veel meer foto's gemaakt de afgelopen dagen, maar die staan dus nog op het andere foto kaartje! Dus daar volgt nog wel een slide showtje van. Maar....... Ma, Ton, Karin, Dylan, Monique, Erna, Ron, Edwin, Danielle, Stijn, Lisa, Anneke, Ronald, Chantal, Jordy, Ton, Yvonne, Anja, Theo, Sam, Bas, Ada, Henny, Audrey, Jaap, Marriet, Henk, Trudy, Ingrid, Richard, Romy, Jesse, Ron's moeder, Marieke, Truus en vriendin, Aad, Astrid, Marchiena, Adriaan, Rianne, Raymond, Bep en man, Monique, Ron, Birgit, Ineke, Alice, Marion, Margret, Jan, Renee, Jan, Oma, Gerard, Toos, Ome Jan, Tante Conny, Natasja, Bo en de hondjes, Ayla, Twinkle, Murray, Galahad, Woody, Tara, Annabelle, Aby, Lois, Mick, Boy, Ilya, Tara, Dana, Jamie, Lindsey, Kayley, Disney, Milo, Dazzle, Dazzle Snowy, Joris, Pasha, Blitzer, Sofar, Cooper, Charlie, Boyke, Trijntje, Gabber, Beau en Sam, vond het super om jullie allemaal weer te zien en zulke leuke dingen met jullie gedaan te hebben!!!! Dusseldorf, Dordrecht, Haarlem, Soesterduinen, Soesterberg, Intratuin, Ikea, Noordwijkerhout, Langs berg en Dal enz. enz... Hartstikke bedankt namens Ron, mij en de hondjes voor al het leuks (en lekkers) wat we gehad hebben, echt ontzettend lief!

Dikke knuffels voor jullie allemaal!
Petra

Even een updateje

Nou ben der hoor! In Nederland! De vlucht naar Washington ging erg vlot en ook de vlucht naar Nederland. Ik had de hele rij van vier stoelen voor mezelf en dat was erg prettig. Het was wel zo dat er van de vier twee vaste stoelen bij zaten. Dus waarvan de leuning niet om hoog kon. Maar desondanks toch wel lekker. Had me ook helemaal voorgenomen om te gaan slapen, maar zelfs dan nog met vier stoelen tot beschikking is me dat niet gelukt....
Eenmaal op Schiphol de koffers van de band af en net toen ik in de rij aansloot om door de deur naar buiten te gaan, waar de douane dan ook controle hield, piepte er een man bij me voor. Nouja, piepte hij zette gewoon zijn kar voor die van mij en duwde me gewoon opzij. Welkom in NL dacht ik nog. Maar het mooie was dat hij er direct uitgepikt werd door een controlerende douane beambte en ik mijn mijn koffertjes door kon lopen. "God straft direct, of binnen 5 minuten", dacht ik nog.

Toen ik dan door de deuren was zag ik al snel Erna en Edwin en daarna ook mijn moeder en Anneke en Chantal. Anneke had de huurauto voor me geregeld. Een zwarte Peugeot 307, die overigens super lekker rijdt. We zijn met zijn allen nog wat gaan drinken en daarna op naar Barendrecht. Waar ik in een mega file terecht kwam. Welkom in Nederland! 7 kilometer stond er. Wel langzaam rijdend en stilstaand verkeer. Had nu nog meer spijt dat het slapen in het vliegtuig niet gelukt was, want van file rijden wordt je slaperig. Wel gaf het me mooi de gelegenheid om weer even te wennen aan het schakelen, maar dat is vast als schaatsen en fietsen, dat verleer je niet meer. Behalve als je de auto start dan nog wel ;-) Ik ben namelijk al een paar keer vergeten om bij het starten de koppeling in te drukken en dan doet hij het niet he? Verder rijdt de auto erg lekker en zoef ik aardig in de rondte.
Donderdag middag was ik Dylan uit school wezen halen en ook Karin was daar. Het was erg leuk om Dylan's reactie te zien. Al zijn vriendjes moesten voor het raam kijken naar zijn tante uit Amerika. Toen hij naar buiten ging had hij ook zijn juf zo ver gekregen om naar zijn tante te komen kijken. Erg grappig. Mocht dan ook even in zijn klas kijken en kreeg uitleg van Dylan hoe alles dan ook werkte.
Vrijdag was natuurlijk de dag van Sinterklaas en we zijn dan ook naar zijn schooltje geweest om te kijken hoe sinterklaas bij ze binnen gehaald werd. Het was erg leuk om gezien te hebben. Alles gebeurde op het schoolplein, dus konden de ouders en de tante uit Amerika het allemaal goed zien.
's Middags was Dylan vrij en zijn we even wezen shoppen. Maar al te graag wilde hij naar huis, want je weet natuurlijk nooit hoe laat sint bij je langs komt he. En gelukkig kwam hij langs toen we met zijn allen thuis bij mijn zus waren. Helemaal blij was hij met alle kado's. En ikke ook, want ik werd ook aardig verwend!

Zaterdag had ik met Ton en Yvon afgesproken. Ton en Yvon hebben ook twee Beardies en het weerzien met ze was erg leuk! Ayla, 1 van hen honden, wist volgens mij nog wel wie ik was. Zo leuk om te zien. Het is een heerlijk stel! Nadat we even gewandeld hadden en een heeeeeeeeerlijke kroket(ten) op hadden, zijn Yvon en ik naar het Alexandrium en de Oosterhof gereden. Waar we lekker geshopt hebben. Was wel even vergeten hoe druk dit altijd is op een zaterdag middag, maar het shoppen is toch mooi gelukt ;-) En heb bij Rivera Maison in het Polderhuus, leuke kussentjes kunnen scoren. Om 5 uur hadden we afgesproken met Ton, bij het Japans restaurant in het Alexandrium. Ik had nog nooit bij de Japanner gegeten en vond het erg leuk (en lekker). De trucjes die de koks laten zien waren erg knap. Je zit dan om een grote kookplaat en zij bereiden dan zo het eten voor je. Na het eten zijn we terug naar hun huis gegaan en hebben we naar de tv voorstelling van Najib Amhali gekeken. Erg grappig!

Voor vandaag staat een wandeling in de buurt van de De Bilt op het program. Samen met de baasjes en Beardiesbroertjes en zusjes en moeders van Stace en Connor. De weersvoorspellingen zien er voor vandaag goed uit. Dus dat is een mazzeltje! Heb inmiddels al aardig wat regen en zelfs sneeuw gezien ;-) Maar over het algemeen valt het nog mee gelukkig.

Groetjes Petra

Op tournee

Nou na wat stoeien, passen, meten en wegen is het gelukt. Alles zit ingepakt. Het inpakken was wel een opgaaf, niet alles paste en toen het wel paste, was de koffer te zwaar. En inderdaad heb ik zelf ook niet veel hoop dat het vanuit Nederland veel makkelijker zal gaan.
Even speciaal voor de geinteresseerden, wat ga ik allemaal doen in Nederland? Even de korte versie hoor. Maar ik ga eerst naar Barendrecht naar mijn moeder, dan naar Rotterdam naar mijn zus daar Sinterklaas vieren. Dan naar vrienden in Krimpen a/d IJssel waar we gaan shoppen op de Oosterhof/Alexandrium en naar de Japanner. Dan naar De Bilt, waar ik met broers en zusjes en de mama's van Stacey en Connor gaan wandelen en eten.
Dan naar Zierikzee, waar we vroeger gewoond hebben en bij vrienden op bezoek in Noordwelle. Dan ga ik met een stel vriendinnen naar Dusseldorf, kerstshoppen. Dan ga ik naar familie in Soesterberg en 's avonds naar familie in Hellevoetsluis. Dan weer een daagje Barendrecht en Rotterdam. Dan een daagje kerstmarkten in Dordrecht. Dan naar Noordwijkerhout wandelen en eten met heel veel Bearded Collies en hun baasjes. Dan 's avonds naar Voorhout. Dan naar Haarlem naar de kerstmarkt en naar familie in Beverwijk.
En dan.... dan...... vlieg ik 15 december weer terug naar NC ;-)
Op tournee wordt het dus. Strak schema, maar elke minuut zo wat nuttig en vooral leuk gepland! Laptoppie blijft thuis, dus bloggen zal ook even stil liggen. Maar mochten jullie een heel hard gejuich horen in Nederland, dan ben ik het die net een hap neem van het eerste broodje frikandel speciaal, na twee en half jaar!

Groetjes Petra

1 Koffer

Is al ingepakt.... Nu de andere nog... Jawel, ik ga op pad met twee koffers, voor mij alleen. Het is toch wat? Ik voel me een beetje als de gasten die hier in Hotel Glorie zijn geweest ;-) Hoe krijg ik het er allemaal in?
Sinterklaas heeft namelijk ook nog wat beschikbare ruimte ingenomen. Ja, je kan het die oude man natuurlijk ook niet kwalijk nemen, maar het zorgt voor wat problemen. En dan hebben we ook nog een neef uit Heerhugowaard, ha ha ha. Die hier zijn bestellingen heeft laten afleveren. En nog wat bestellingen van nichten tussendoor. Ik noem geen namen hoor, maar het wordt een beetje passen en meten ;-) Maar... we hebben nog een plan B, namelijk het trekkoffertje als handbagage. Als het dan nog niet lukt???

Verder van het weekend nog wat andere voorbereidingen getroffen. Zo heb ik alle kerstkaarten geschreven. En alle Nederlandse kerstkaarten versturen we vanuit NL dit jaar. (Ja, ook die moeten nog in een koffer). Verder heb ik de hondjes gebadderd en geborsteld, tot grote vreugde van Stace. (NOT) Sinds dat Stace ziek is geworden vindt hij het wassen echt niet leuk meer. Dus we stellen het dan ook zoveel mogelijk uit. Maar nu moest hij er aan geloven. In tegenstelling tot Stace vindt Connor het wel weer leuk en loopt zo zelf het bad in. Gaat er voor zitten en kijkt je dan ook zo aan van, kom maar op met dat water. Vooral als hij gezien heeft dat Stace net in het bad is geweest. Dan wil hij helemaal ook natuurlijk. Die vindt het dus wel leuk. Afijn ze ruiken allebei weer lekker fris en zien er weer sjeik uit!

Zaterdag middag zijn we ook nog naar Raleigh geweest en hebben aan GlenWood Ave een nieuwe bank gekocht. Lijkt overigens veel op onze oude bank. Ook van het zelfde merk en zelfde kleur trouwens. Als ik weer terug ben uit Nederland wordt hij bezorgd. De bank was voorradig, maar we wilden proberen eerst nog onze oude bank via Craigslist te verkopen. Dus vandaar even twee weken speling. De oude bank hadden we zaterdag avond op Craigslist gezet en binnen een uur hadden we al een mailtje van een mevrouw. En zo spraken we af dat ze zondag morgen kwam kijken. Bij het zien van de bank was hij gelijk verkocht! Dus dat was echt snel! Ze heeft het hele bedrag al betaald, maar moest vervoer gaan regelen en zo komt ze hem volgende week ophalen. We kregen overigens een hele lading aan mailtjes en reacties voor de bank, maar dat het zo snel weer zo gaan had ik ook niet verwacht. De vraagprijs was toch nog best hoog vond ik. Maar desondanks nog veel geinteresseerden.
De mevrouw die de bank gekocht heeft was trouwens een dierenarts, vertelde ze. Ze wist ook gelijjk het "merk" van onze schatjes, wat niet zo vaak voorkomt. En ze was weg van Stacey, die ook zijn uiterste best deed om lief gevonden te worden door haar. Toen we vertelden van zijn Addison's, vond ze hem er echt heel goed uit zien. Was wel leuk om te horen dat zij vond, want dat was een jaar geleden nog wel anders. Ze had zelf ook bij NC State gestudeerd, de universiteit waar wij met Stacey destijds heen zijn gegaan. En zo hebben we nog een tijdje staan kletsen. Het was een leuke vrouw die echt van honden hield en ze zelf ook had. En zo komt onze bank dus in een goed en diervriendelijk huis terecht. Ook altijd fijn om te weten toch?

Zo nu ga ik me klaar maken voor het zwemmen, zodat mijn rug in goede conditie is voor in Nederland! Want het wordt een druk, maar o zo leuk programma volgende week ;-)

Groetjes Petra