De afgelopen dagen was het best weer koud en vooral de wind deed het nog kouder aanvoelen. Door het koudere weer blijven de narcissen lang in bloei staan. Deze staan nu al bijna twee weken "mooi" te zijn. Andere narcissen die wat minder zon krijgen, staan nu nog in de knop. Voor aankomende week zeggen de weermannen dat het weer wat warmer wordt met temperaturen boven de 20 graden. Hopelijk krijgen ze gelijk ;-) Afgelopen woensdag ben ik met de vrouw van een Nederlandse collega van Ron in Smithfield wezen winkelen. En aangezien de Dollar koers tegenover de Euro nu wel heel erg gunstig ($1,51) staat was het voor haar ook heel voordelig shoppen op het moment. Het was er niet zo druk en we hebben dan ook op ons gemakje kunnen shoppen. Tussen de middag weer even bij de Cracker Barrel wat gegeten. Dit keer waren er in het winkeltje allemaal paas artikelen te koop. Leuk om daar weer even rond te struinen. 's Avonds zijn Ron en ik ook met hen bij Carrabbas wezen eten. En heel toevallig was ons buurmeisje Kim onze serveerster. Onlangs waren we bij haar afstudeerfeestje geweest. Ze vertelde dat ze nog druk aan het solliciteren was, maar dat het allemaal nog niet zo heel makkelijk verliep. Dus bleef ze voorlopig nog wel bij Carrabbas werken. Het eten was weer heerlijk en de toetjes al helemaal ;-)
Donderdag was Isabelle van Jackie jarig en ben ik op verjaardagsvisite in Apex geweest. Ze had een heerlijke vruchtentaart besteld bij de bakker in downtown Apex. Hij was echt lekker. Heel leuk was het om nu ook een keer Joca te ontmoeten, die ook op verjaarsdagsvisite kwam. Van Jackie en Clementine had ik al over haar gehoord. Joca is namelijk ook een Nederlandse vrouw die hier in de buurt woont. En zij is dierenarts in Raleigh. En aangezien onze veelvuldige dierenarts bezoeken van het afgelopen jaar zou het heel fijn om met een dierenarts hier, in het Nederlands te kunnen praten.
Vandaag ben ik met de hondjes bij Bass lake wezen wandelen en wat boodschapjes gedaan. En 's middags heb ik de laatste DVD van Grey's anatomy gekeken. Heb nu alle aflevering op DVD gezien. Begreep dat in Nederland over twee weken de nieuwe afleveringen beginnen. Hier zijn die al geweest, maar vanwege de schrijvers stakingen van afgelopen maanden zijn de uitzendingen tijdelijk gestopt geweest, maar onlangs weer begonnen. Alison vertelde me onlangs dat je de nieuwste afleveringen van dit seizoen ook helemaal online op de ABC website kunt kijken! Dus we gaan nog even verder!
Na het stukje in de Telegraaf stond er gisteren ook een stukje in het Parool over Eric. Ook staat er nu een stukje op de website van de tv-uitzending "vermist". Hoop dat de extra bekendheid over zijn vermissing misschien wel wat info zal opleveren. Je weet maar nooit wie wat leest en ziet of hoort.
Zoals ik al eerder op mijn blog geschreven had was er een paar weken geleden in Nederland een tv-programma genaamd "onverwacht bezoek". Ik kreeg toen mailtjes en berichtjes uit Nederland dat het over een echtpaar uit de buurt van Raleigh ging. En heb de uitzending via Uitzending gemist via het internet gekeken. Het ging over een Nederlands echtpaar wat nu 5 jaar in North Carolina woont. En ze woonden eigenlijk heel dicht bij ons. Heb toen een mailtje naar hen gestuurd en daarna nam Clementine telefonisch contact met ons op. Het was een heel leuk gesprek en hebben afgesproken elkaar afgelopen zondag bij hen thuis te ontmoeten. Het was erg gezellig en het was heel leuk hen te ontmoeten. Zij hadden inmiddels de uitzending op DVD en hebben we de uitzending nog een keer op een "echte" tv gekeken, met leuke op en aanmerkingen van Clementine en Wouter. Er kwam zeker nog een heleboel planning bij de uitzending kijken, zo te horen. Ook hebben we hun paarden en hondjes gezien, wat erg leuk was. Kortom heel apart om dat wat we via "onverwacht bezoek" gezien hadden, nu in het echies te zien en natuurlijk Clementine en Wouter te ontmoeten! Het was heel "gezellie"!
Verder kan ik mede delen dat sinds dat wij een regenton hebben, het hier duidelijk meer is gaan regenen. Zouden we de weergoden verzocht hebben met onze regenton aankoop? Of is het gewoon toeval? Misschien hadden we er dan veel eerder aan moeten beginnen, hi hi hi. Er is nog steeds een grote vraag naar die tonnen. Ik las in de krant dat er in Holly Springs in 45 minuten 100 stuks waren verkocht en dat ze nu alweer in bestelling zijn. Dus weet je een bedrijf die handelt in regentonnen en aandelen heeft? Kopen!!! Big business hier ;-) In ieder geval ben ik gisteren aan het "watermanagen" gegaan. Want ik heb onze plantjes voorzien van wat extra water, omdat ik in de weersvoorspellingen gezien had dat het vandaag weer zou gaan regenen. Dus de ton was leeg en inmiddels weer vol!
Zwembadverkopers hier uit de buurt zijn ook aan hun "watermanagement" begonnen. Want als je nu een zwembad koopt, krijg je er gratis water bij! Heel vindingrijk, want ik denk dat hun verkopen ook wel gedaald zullen zijn. In Raleigh is het al verboden om zwembaden te vullen op het moment en ook voor de omliggende steden schijnen de zwembaden van subdivisies niet zomaar gevuld te mogen worden. Maar misschien gaat de regen nog even door en is er weer een buffer opgebouwd. Zodat er weer wat minder restricties zullen zijn. Al denk ik gezien overmatig veel aandacht aan het water tekort in de media en dergelijke, dat het dan nog even flink moet door regenen.
Vandaag staat er een artikel over Eric in de Telegraaf. De nadruk wordt in mijn ogen gelegd op het laatste stukje wat Eric heeft geschreven op zijn blog. Ik volgde zijn blog en dat soort berichtjes schreef hij vaker. Als hij het druk had, net terug was van een reis of gewoon even niets te melden had. Geloof zelf niet dat dit een echt afscheids bericht was. Hij had hier ook verteld dat hij de laptop achter zou laten bij Kevin, zodat Kevin makkelijker contact met zijn moeder kon hebben. Hij gebruikte de laptop alleen voor reizen en had thuis nog een vaste computer, vertelde hij ons tijdens zijn bezoek hier. Bij het weg gaan die dag, vertelde hij nog dat mochten we ooit een keer in NL zijn, dat hij dan ons graag een rondleiding door Amsterdam wilde geven. Zoals wij hem hier wat dingen hebben laten zien. Hij was zo met de toekomst bezig in heel zijn doen en laten. Begrijp ook heel goed dat je iemand niet echt leert kennen in 1 dag of via een blog. Maar alles bij elkaar optellende past het zomaar verdwijnen voor mijn gevoel niet bij de persoon en blijven er zoveel vragen......
Hier onder het artikel zo 24 feb 2008, 05:30 | 13 reacties Amsterdammer spoorloos in VS door een onzer verslaggevers AMSTERDAM - In de Verenigde Staten is de Nederlandse reiziger Eric Engers spoorloos verdwenen. De geboren Amsterdammer (59) maakte er een gewoonte van om op zijn weblog uitgebreid zijn avonturen te delen met het thuisfront, tot hij vorige maand op mysterieuze wijze afscheid nam van zijn lezerspubliek.
Op zondag 27 januari - drie dagen voor zijn geplande terugkomst via Atlanta naar Nederland - was Engers vanuit Mexico opeens kort van stof in zijn logboek. Onder het kopje 'The End' schreef hij: "Omdat ik mijn laptop achterlaat bij Kevin in Monterrey ben ik helaas de laatste dagen niet meer in staat om dit reisverslag verder bij te houden. Ik vond het leuk om te doen en gezien de vele lezers en reacties (tijdens de trip had ik een 60 bezoekers per dag op mijn weblog) jullie ook. Allemaal bedankt en tot ziens. Eric."
Een dag eerder schoonde de vrijgezel zijn laptop volledig van persoonlijke informatie. Een dag later passeerde de vroegere taxi- en limousinechauffeur de Amerikaanse douane. Sindsdien ontbreekt ieder spoor. Inmiddels is de politie ingeschakeld en staat Engers officieel als vermist geregistreerd. Volgens een vriendin van Engers komt het laatste signaal uit het Amerikaanse Newark. Zijn weblog, waarop het bezorgde e-mailtjes regende, is inmiddels afgesloten.
Bij voetbalclub FC Omniworld, waar Engers als 'harde werker' altijd te vinden was, wordt ook bezorgd gereageerd. "We vragen ons ernstig af of het goed met hem gaat", zegt amateurvoorzitter Paul Baudoin. "Als hij alle schepen achter zich heeft willen verbranden, dan waren we daarvan graag op de hoogte gebracht."
Moet zeggen dat ik van de week best veel gedacht heb waar Eric is, wat een reden zou kunnen zijn en wat er dan gebeurd is. Voor zover nu bekend is de politie een onderzoek gestart en is het afwachten wat daar uit gaat komen. Hopelijk wordt er snel meer bekend.
Wat is er van de week nog meer gebeurd. Het was niet zo'n hele leuke week. Zo was onze vaatwasser stuk gegaan. Deed helemaal niks meer.... Maandag het bedrijf gebeld waar onze vaatwasser vandaan komt. Ze gingen dezelfde dag nog komen, vertelde de mevrouw aan de andere kant van de lijn. Maar aan het eind van de dag niemand gezien. Niet goed voor mijn humeur. Dinsdag middag belde de monteur dan wel en vertelde dat hij onderweg was. Eenmaal hier, vroeg ik hem of het zo druk was. En ja, zei hij, het is best druk, vooral omdat ze maandag niet gewerkt hadden? Niet gewerkt hadden? Ja, zei hij, zonder te verblikken of verblozen, het was toch President's day? Grrrrrr.... en ik maar wachten. Ook niet goed voor mijn humeur! Eenmaal het apparaat open wist hij al direct te vertellen wat het probleem was en had zelfs het onderdeel bij hem. Dat was wel fijn natuurlijk, maar hij vertelde dat dit onderdeel veel kapot gaat in het type vaatwasser van Whirlpool. Maar Whirlpool had besloten om geen "recall" te doen, maar te wachten tot dat mensen zelf melden als het apparaat stuk zou zijn. Het onderdeel was dan ook gratis, alleen "mocht" ik wel $ 75,00 voor zijn arbeidsloon betalen. Hmmmm, dat viel een beetje tegen, als Whirlpool toch al wist dat dat stuk zou gaan. Niet zo netjes en al weer niet zo goed voor mijn humeur.... Moet zeggen dat als hij het hele recall verhaal niet verteld had, ik het misschien wel goedkoop had gevonden. De vaatwasser is al eens eerder kapot gegaan en toen moest er een heel nieuw elektronisch gedoetje in en dat was $185,00, volgens mij. Maar dat was binnen het eerste jaar en hoefden we niet te betalen. Maarja hij doet het nu weer en laten we die $ 75,00 maar snel vergeten.
Verder moest ik woensdag wat papieren regelen en eenmaal in het kantoor waar ik moest zijn, bleek dat ik niet de enigste was die dat moest doen. Het was er erg druk, heel erg druk. In de wachtruimte was ook een bewapende bewaker aanwezig. En gezien het clientele wat met mij aanwezig was, was dat misschien wel een goed idee. Anderhalf uur heb ik op mijn beurt moeten wachten. Alweer niet zo stemming verhogend. In die anderhalf uur veel gezien en vele verschillende talen gehoord. Ook Amerikaans, waar ik geen woord van verstond. Eenmaal aan de beurt en ik naar een loket werd geroepen, was ik in nog geen 3 minuten klaar. Soort van in de rij staan bij een attractiepark voor een ritje met de achtbaan. Lang wachten en uiteindelijk is het zo voorbij.
Vanochtend kwam ik er ook achter dat ik de deeghaak van onze broodbakmachine heb weg gegooid. Hij was in een brood blijven zitten en die had ik woensdag avond weggegooid. Donderdag ochtend komt de vuilnisman hier, derhalve is de deeghaak echt foetsie. Dit deed ook al geen goed voor mijn humeur! Uiteindelijk zag ik op E-bay dat ze ze wel verkopen en iets van $ 23,00 kosten. Dit is nou echt weggegooid geld, letterlijk weggegooid. Vroeger zeiden we, verdwenen in het ronde "Roteb" archief!
Afijn, het werd tijd voor wat leuks dit weekend. En dat is wel gelukt! Want we zijn zojuist bij de 3D Imax voorstelling van U2 geweest. Ja ja, ik had kaartjes besteld en de $ 4,00 per kaartje extra dit keer nu toch betaald! En het was maar goed ook, want de voorstelling was weer uitverkocht. Er was zelfs zo'n labyrint wachtlijn zoals bij een pretpark. Het was vrije zitting en met een 3D voorstelling is het natuurlijk het leukste in het midden van de zaal. Het bleek dat de zaal pas 5 minuten voor de voorstelling open ging omdat er voor onze voorstelling nog een film gedraaid werd. Dus we stonden wel een poosje in die wachtrij. En terwijl we aan het wachten waren ben ik aan het rekenen gegaan wanneer ik naar een concert van U2 ben geweest. En volgens mij was ik toen iets van 17 jaar. Het album Joshua tree was net uit en het was in de Kuip. Vindt het nog steeds een van de onvergetelijke concerten. With or without you was een grote hit destijds en Where the streets have no name. Ik was al een poosje helemaal fan van ze en was superblij dat ik via via aan kaartjes was gekomen. Echt super super super blij. Na een klein rekensommetje is dat toch bijna 21 jaar geleden.... Oeps.... dat klinkt wel heel erg lang geleden..... 21 jaar terug alweer. Niet te geloven wat er in die tijd gebeurd en veranderd is. Maar U2 was niet veranderd. Ok, wel persoonlijk verouderd, maar. U2 is nog steeds U2!!!
Bij het naar binnen gaan van de zaal kregen we een speciaal brilletje en we hadden een mooi plekje in het midden van de zaal.
De film is een concert opname van een concert in Argetinie. En het begon met het nummer Vertigo. Het 3D effect was super. Nog nooit heb ik Bono van zo dichtbij en zoveel detail van zijn gezicht gezien. Onwijs gaaf! Gitaren die op je af komen, opnames vanuit het publiek, waar door je het gevoel krijgt dat je echt bij het concert aanwezig bent. Water wat in het publiek wordt gegooid komt op je af, prachtige beelden vanaf het podium. En alles mega groot op het scherm. Echt super! Net als of je bij het concert aanwezig bent. Bij het het nummer Sunday Bloody Sunday, zingt Bono "Wipe your tears away" en steekt dan zijn hand uit. En echt het lijkt net of hij zijn hand je gezicht aan wil raken. Heel onwerkelijk, of eigenlijk juist niet!
Er was 1 nadeel, weet nog dat ik destijds bij het concert in de Kuip de volgende dag mijn stem kwijt was. Nu niet, helemaal niet zelfs. Nu was de sfeer duidelijk anders. Niet bij de Argentijnen in het publiek op de film, maar bij het publiek in de bioscoop. Had vreselijk de neiging om op te staan en mee te gaan springen en keihard mee te blehren. Maar heb me in kunnen houden. Al hoewel mijn benen niet stil te krijgen waren. Die gingen gewoon vanzelf mee met het ritme van de muziek. Heb wel alle liedjes in een acceptabel geluidsniveau mee gezongen. Hopelijk was het geluid van de muziek hard genoeg en hebben de andere bioscoopbezoekers het niet gehoord ;-)
Ik vond het echt super gave ervaring en misschien is het anders als de film in NL Imax theater komt, want ik geloof echt dat er dan een "Ole, ole, ole, ole" zou volgen. Hier werd er tussen de nummers niet geklapt of een klein kreetje van "appreciation" of zo. Alleen toen de film afgelopen was er een applausje. We hebben hier een aantal concerten meegemaakt nu, maar het gaat er gewoon een heel stuk minder enthousiast aan toe, dan in NL. Ook maakte de geur van popcorn het plaatje iets minder compleet. Op 1 of andere manier klopte dat niet met het beeld van U2. Naast me zat een Argentijnse jongen en die deed wel gitaar en drum gebaren, maar hij en ik waren alleen in beweging volgens mij. Weet eigenlijk niet of U2 in de jaren tachtig en erna hier ook zo'n succes had. Misschien minder en komt het daardoor? Al met al kunnen we wel stellen dat deze film heel erg goed was voor mijn humeurstoestand en dat kon ik wel gebruiken! Als de film ook in Nederland gaat draaien is het echt een aanrader!!!! En ik ben echt heel benieuwd hoe het publiek in NL gaat reageren.
Groetjes Petra
maandag 18 februari 2008
Op 29 december hadden wij bezoek van Eric uit Nederland. Hij was op vakantie in Amerika en kwam bij ons in de buurt tijdens zijn reis. Zo hebben Ron en ik hem hier ontmoet. We hebben hem de omgeving een beetje laten zien en zijn met zijn drieen uit eten geweest. Hierna is hij nog verder rond gereisd door Amerika en is hij nog doorgevlogen naar Mexico. Via het Alles Amerika forum en berichtjes op zijn blog heb ik gisteren vernomen dat Eric op het moment vermist wordt. Ron en ik hebben Eric leren kennen van zijn blog en het Alles amerika forum. Hij kwam op ons over als een man die heel erg van zijn reis aan het genieten was. Hij had veel reiservaring en heeft ons leuke tips gegeven over het reizen in Amerika. Hoop echt dat er binnenkort wat meer informatie over hem bekend wordt, als is het maar een klein berichtje. Kan me voorstellen dat dit voor zijn vrienden en familie een heel erg moeilijke tijd moet zijn.....
Vanmorgen was ik Connor aan het borstelen en zag ik op tv bij Good Morning America dat ze bij Bass Lake in Holly Springs vandaag speciale regentonnen verkoop hadden van de gemeente. Bass Lake is bij ons heel vlak bij dus zijn we er naar toe gereden om ook een regenton te gaan kopen. Wij waren daar rond 10 uur vanmorgen en zagen bij het parkeerterrein van Bass Lake al dit bordje staan.
Uitverkocht dus! Op de link zag ik later dat er 100 regentonnen zouden moeten zijn, maar die waren dus al op. Dat schoot niet op. In Raleigh zijn door de droogte de waterrestricties van de week nog verder verscherpt en auto wasstraten die niet recyclen moeten dicht. Wordt je zelf in Raleigh betrapt voor het sproeien van je planten, krijg je een boete van $ 1000,-. Niet mis. Voorheen mocht je niet meer de sprinklers systemen gebruiken, maar nu ook niet meer zelf sproeien of auto's wassen. Onze gemeente haalt het water niet uit Raleigh, dus voor ons (nog) niet de hele strenge regels, maar met de zomer in aantocht vreest met hier ook de strengere regels t.z.t. Nadat we bij Bass lake vandaan kwamen zijn we naar Home Depot geweest om te kijken of ze ze daar hadden, maar ook daar geen regentonnen. Nou zit er een klein stukje verder op ook een kleine Ace hardware store en daar hadden ze ze nog. Welgeteld drie stuks! De verkoper vertelde dat er een run op is op het moment. Later was Ron nog even terug gegaan voor nog wat verloopstukjes voor de regenpijp en toen waren die laatste regentonnen ook uitverkocht.
Veel tijd om te installeren hadden we niet, want we hadden om 12 uur afgesproken met Karen en Beardie Sophie bij Lake Pine in Apex. Het is altijd zo leuk om te zien dat Beardies hun eigen "merk" altijd gelijk herkennen. En met drie kwispelstaart dan ook aan het wandelen.
Karen's man komt uit Engeland en zij zijn daar al vaker geweest en het was gezellig zo met zijn drietjes te wandelen en over van alles en nog wat te kletsen. Sophie en Connor konden het vooral goed met elkaar vinden. Connor was er helemaal blij van.
Het weer was ook heerlijk. Niet te warm, geen wind, zonnetje, ideaal wandelweertje dus voor ons en de hondjes. Toen we rond waren gelopen spraken we af om dit toch wel wat vaker te doen!
De reiger was er ook weer vandaag bij Lake Pine.
Daarna zijn we naar huis gegaan en hebben een soepje gegeten en is Ron verder gegaan met de regenton. Op zich was het allemaal niet zo heel moeilijk om te installeren. En zie daar..... onze regenton voor mijn blommetjes in de tuin!
Verder stond op het schema dat we dan vandaag echt naar die 3D film van U2 in het Imax theater in Raleigh zouden gaan. Al een paar weekenden probeerden we dat, maar steeds kwam er wat tussen. Maar vanmiddag gingen we om half 5 richting Raleigh. Wat nog haasten was alles bij elkaar. Maar het lukte om op tijd weg te gaan. Het was bijna te mooi om waar te zijn, want toen we aan kwamen rijden was er voor de deur van het Imax precies een prachtig parkeerplekje vrij. Wat een mazzel. Wij snel geparkeerd en gingen kaartjes halen.
Maar.... helaas de voorstelling was al helemaal uitverkocht! Weer te laat, net als vanmorgen! Had 's middags nog even op internet gekeken of er kaartjes waren en toen waren er nog gewoon kaartjes te koop. Had ik ze nou maar gewoon via internet besteld 's middags. Maarja er kwam $4,- per kaartje bij aan extra kosten voor online bestellen. En dat vond ik zo'n nepperij, (ja ja, ik weet het mijn NL-aard kwam weer helemaal boven) dat ik ze niet besteld had. Had ik nou maar wel gedaan, maar ook daar hebben we van geleerd volgende week bestellen we ze dus wel voor die $ 4,- extra. Had er behoorlijk de pee over in, maarja gedane zaken, nemen geen keer. Of hoe gaat die spreuk ook al weer? Eigen schuld, dikke bult? Vandaar weer met dezelfde vaart terug naar huis, dag mooi parkeerplekje, dag U2 tot de volgende keer dan maar! Het is nu een tv-avondje geworden. Gelukkig had de weerman bij het aanzetten van de tv, wel goed nieuws voor ons. Het gaat morgen namelijk regenen!! Yippie, onze rainbarrel kan nu gelijk aan de bak ;-)))
Nou gisteren Connor's verjaardag en heb een taartje voor hem gehaald bij de threedog bakery in Apex.
De dame van de winkel deed er heel netjes zijn naam opschrijven en de hondenpootjes op schrijven. Vond het er erg leuk uitzien moet ik zeggen. En toen ik thuis kwam was Stace helemaal enthousiast en rook gelijk het lekkers. Maarja hij was nou eenmaal niet jarig ;-)
Connor was er duidelijk minder van onder de indruk en snapte niet goed wat de bedoeling nou was....
En na een snuffel en een voorzichtig likje ging hij weer in zijn mand liggen, ha ha ha. Wat een lekker ding....
In de tussentijd ging Stace al bijna uit zijn dak en snapte op zijn beurt weer niks van dat Connor niet de taart aanviel. Daarom hebben we Stace maar even laten snuffen.
Maar die dacht huppatee "Mooi die taart is voor mij" en nam de hele taart in zijn bek en wilde het op een rennen zetten. Soort van "Kill & Attack de cake". Zag al bijna de spetters creme in de rondte vliegen die ons trappengat zo leuk zouden kunnen decoreren. Maar ik kon hem nog net tegenhouden, ondanks dat hij het middenstuk snel naar binnen werkte. Hap slik weg....
De twee zijkanten bleven over en nu de taart toch in stukjes was, heb ik Connor wat stukjes laten proeven. Het bleek dat hij die creme wel lekker vond, maar op die hele binnenkant niet echt dol was.
Afijn toen viel het kwartje pas bij hem,
en ging hij de creme er wat van likken, maar opstaan was er nog niet bij.... Hoe bedoel je verwend?
Stace bleef toch nog netjes kijken hoe Connor aan het tutten was met die taart. En heb hem zo nu en dan ook een stukje gegeven. Die overigens heel rap naar binnen gingen. Connor heeft het wel voor elkaar gekregen om zijn hele baard plakkend te maken, maarja, daar heet hij nou eenmaal "Bearded" Collie voor niet waar?
Weer wat geleerd, volgend jaar weer gewoon brokjes met een toef slagroom er op, want daar komt Connor zeker weten zijn mandje voor uit. Bij het horen van de slagroomspuit staat hij heel vaak al naast de koelkast voor je er erg in hebt. Hij heeft duidelijk zijn eigen smaak en taartjes van de dogbakery vallen daar niet onder. Gelukkig vond Stace, alias "kliko", de taart nog wel te versmaden ;-)
Gisteravond zijn eerst bij Sweet tomatoes wezen eten en daarna zijn we naar de bios geweest. Sweet tomatoes vindt ik een heel leuk restaurant, want ze hebben een hele grote salade bar en heel veel keuze in soepjes. Een gezond alternatief dus. Daarna zijn we naar de nieuwe film van Kate Hudson en Matthew McConaughey genaamd "Fools Gold" geweest. Het was een erg leuke film in de "feel good" categorie. Ze zoeken een schat die met de boot Aurelia zou zijn vergaan. Donald Sutherland speelt er trouwens ook in mee. Vandaag was het hier een beetje regenachtig dus heb ik mijn "grey's anatomy" marathon voort gezet. Vond deze afleveringen wel heel spannend. Het waren namelijk de afleveringen waarin Izzy helpt Denny een donor hart te krijgen. Degene die de serie ook gezien hebben zullen wel weten waar ik het over heb. Had ze zo graag samen gezien, maarja het mocht helaas niet zo zijn. Terwijl ik op de bank zat, kreeg ik ook nog een leuk telefoontje. Het was van Clementine uit Fouroaks. Van de nederlanse tv uitzending van Onverwacht bezoek Ik had haar een emailtje gestuurd, waarin ik verteld had dat ik de uitzending gezien had en dat wij eigenlijk best bij haar in de buurt woonden. Nu belde ze dus en hebben we even gezellig gekletst en afgesproken voor volgend weekend elkaar te ontmoeten. Zo leuk!!! Vanavond hebben we met behulp van Turbotax de belastingformulieren ingevuld. En dat gaat toch wel een heel stuk makkelijker dan in Nederland. Eigenlijk is het alleen bedragen invoeren en bij alles wat je invult zie je in het vakje links bovenin op je computer wat die bedragen met je aangifte doen. In ons geval werd het bij het invullen van de bedragen de teruggave steeds hoger. Altijd leuk zo belasting formulieren invullen als je een teruggave kan verwachten.
Verder hebben we morgen een feestje hier want.... Valentijntje Connor is jarig!
Ga morgen bij de Threedog bakery in Apex een taartje voor hem halen. Dat heeft hij wel verdiend niet waar? Natuurlijk ook alle broertjes en zusjes (en baasjes) die ons blog lezen gefeliciteerd. En mama Annabelle ook gefeliciteerd met al haar kinders ;-) Ze zijn al weer 5 jaar, wat gaat het snel. Deze foto's zijn gemaakt toen hij pas bij ons was. Zo klein....
Toen al een heerlijke knuffel en dat is hij nog steeds!
Daarom namens ons, Valentijntje en Meneer de Bruin....
Op zondag komt hier altijd de dikke versie van de krant. Extra, extra dik, want op zondag is hij gevuld met allemaal reclame blaadjes. Stapels zitten er soms tussen en persoonlijk vindt ik het erg leuk om die altijd door te bladeren. Zo had ik een ventilator gezien in 1 van de blaadjes, die op zonne energie ging. Afijn altijd handig voor de hondjes dacht ik en zo ging ik gisteren op pad om dat ding te halen. Het was bij de Rite-aid drogisterij. Soort van Kruidvat zeg maar. Maar nou moet ik heel eerlijk bekennen dat ik eigenlijk altijd naar Walgreens of CVS ga en moest erg diep nadenken waar die winkel ook alweer bij ons zat. Maar ineens schoot het me te binnen dus ik er naar toe. Eenmaal daar was ik de enigste klant in de winkel te samen met de drogist en de kassajuf. De kassajuf was een dame op respectabele leeftijd en deed net of ze mij niet zag terwijl ik pad voor pad de winkel door liep. Volgens mij was ze niet van plan om me te gaan helpen. Ik was nog nooit in deze winkel geweest en wist dus echt niet waar het zou moeten staan. Afijn na alle paden gehad te hebben had ik die ventilator dus niet gevonden. En dacht zal ik het aan de kassajuf vragen? Maar mijn eerste ingeving over hoe ze me ontweek deed me twijfelen. Toch liep ik naar de kassa om het te vragen en wat ik al vreesde was waar. Ik trof een kassajuf die waarschijnlijk haar hele leven en dat was volgens mij al een poosje, hier gewoond heeft en met een enorm "Southern accent". Een echt "local" dus. Nou is het zo dat mijn engels ook een accent heeft en dat daardoor mensen mij niet altijd begrijpen. Vooral niet de "locals", die bij elk accent, behalve die van hen al standaard "whaaaaat" zeggen. Maar deze mevrouw keek me aan of ik niet alleen uit het verre Nederland kwam, maar gewoon van een hele andere planeet. Mars of zo? Nou probeer dan maar eens uit te leggen dat ik een ventilator op zonne-energie in een advertentie had gezien. "Whaaaat did you see, dear?". Ik herhaalde mijn "fan that works on solarcells" verhaal nog een keer en ze begreep me nog voor geen meter. Dus dacht ik, laat ik slim zijn en haal het reclame blaadje erbij. Kan ik het zo aanwijzen en kom ik daarmee terug naar aarde. Ik bladeren in dat ding, maar natuurlijk niet te vinden zo snel. Inmiddels had ze wel door dat ik een ventilator zocht, het hele solar gebeuren, kwam niet echt door. "Wait dear", zei ze, "I'll go and take a look for ya'll". En tot die tijd had ze stil gestaan achter de kassa balie, maar nu ging ze lopen en ik had al gelijk spijt dat ze dat aanbood. Want ze liep niet, ze schuifelde..... Ojee.... dit gaat lang duren dacht ik nog. Zou ik haar zeggen dat ik wel een ander keertje terug zou komen? Maarja ze was inmiddels al in pad 1 en dat zou ook zo onbeleefd zijn niet? Maar echt, er zat geen vaart in. Bij pad 2 (en half) besloot ik maar om met haar mee te schuifelen. Hopend haar op een beleefde manier te kunnen vertellen dat ik het wel gezien had met die ventilator. Afijn inmiddels kwam er een waterval aan info uit en noemde ze zowat elk artikel in het pad waar we liepen op. En daar achter zei ze, "we don't need that, do we?" "No we don't need that", zei ik maar mompelend elke keer. Onverstoorbaar ging ze door en luisterde geen eens meer naar mijn pogingen om haar te stoppen. Afijn halverwege pad vijf had ik het wel gehad en ben ik maar terug gelopen naar de balie en daar haar opgewacht tot ze uitgeschuifeld was. Toen ik haar uit Isle 8 zag komen met lege handen begreep ik dat ik niet de enigste was die het niet kon vinden. En snel bedankte ik haar voor haar zoektocht, maar dat ik toch echt er vandoor moest nu. Maar dat ging nog niet zo snel, want ze vertelde me dat het haar eerste dag was als kassajuf hier en haar zich daarom wilde verontschuldigen aan mij. Oh, vandaar dat ze me in het begin zo ontweek, zij wist dus ook niet waar alles stond en was het vast ook haar eerste keer in de winkel. Als ik dat geweten had. Maarja bedacht me ook dat het ook heel vervelend moest zijn voor haar om dan al gelijk zo zeurklant te hebben zo vroeg in de morgen. Bewonderde zeker haar uiteindelijke poging om mijn "fan-with-something", zoals zij het noemde, te vinden achteraf. Maar het mocht niet zo zijn, ik verliet danook met lege handen de winkel en ging weer naar huis. Maar eenmaal thuis bleef het toch knagen dat ik die advertentie niet kon vinden daar in de winkel. Dus ik de blaadjes er weer bij gepakt en wat bleek......., het was bij de "Kerr" drugstore en niet bij "Rite-aid". Schaam, schaam, had ik zomaar die vrouw de hele winkel voor niks door laten zoeken. Niet zo slim van me! Ben hem vanmorgen dus maar in de juiste "Kruidvat" gaan halen. Zonder het aan iemand te vragen, dit keer, zelf pad voor pad weer af. Stel je voor dat ik weer verkeerd zit ;-)
Gisteren hebben we wat boodschapjes gedaan en voor het eerst zijn we naar de winkeltjes in Varina geweest. Ja ja, lopend door downtown(tje) ;-) Er zijn onlangs een paar nieuwe leuke winkeltjes bij gekomen en daar zijn we even wezen kijken. Leuk was het winkeltje American Sampler. Daar hadden ze veel leuke hebbedingetjes. Ook zijn we even wezen kijken in My back Porch. Dat is een winkeltje in het oude treinstationnetje waar je je eigen gemaakte spulletjes kan verkopen, maar ook veel tweede hands spullen. Er is ook een cheese cake winkeltje, een bloemenwinkeltje en wat eettentjes. Bij sommigen zijn we wel geweest, maar heel Amerikaans zijn we nog nooit door Broadstreet heen gelopen. 's Middags hebben we lekker in de tuin gezeten en van het zonnetje genoten. Het was echt lekker en de temperatuur liep al snel weer op. In ene komt er in de tuin, op verschillende plekjes, bloesem te voorschijn!
Ook begint de Carolina Yasmin te bloeien. Allemaal kleine gele bloemetjes komen er te voorschijn.
De vogeltjes hebben waarschijnlijk ook het voorjaar gevoeld en beginnen nu nestjes te maken. Hierboven een musje bezig met het maken van een nestje onder toeziend oog van een kardinaal. Had van de week wat viooltjes mee genomen en die had ik vrijdag nog in potten gezet.
En een close-upje
Ron was nog even aan het frisbeeen gegaan en Connor was vol in actie!
Hij vindt deze sprongetjes altijd erg leuk en komt dan trots zijn frisbee weer bij Ron terug brengen. Heel leuk om te zien.
's Avonds hadden we afgesproken met twee collega's van Ron om wat te gaan eten met zijn vieren, ook al in Varina. Na het eten nog even naar het nieuwe huis van 1 van de collega's in Fuquay wezen kijken. Daar nog wat gedronken en weer op huis aan. Kortom een heel daagje alleen Fuquay Varina op zaterdag. Toch weer een aantal nieuwe plekjes gezien vandaag ;-)
Vandaag was het ook nog lekker weer, maar er stond een flinke wind. Hele flinke wind zelfs. Er waren windwaarschuwingen en "high fire warnings". Omdat het zo droog is hier en nu de harde wind is er grotere kans op brand. Net op waren er op tv wat "bushfires" te zien die door de sterke wind aanwakkeren. Overdag hadden we daar nog niks van gezien en we wilden naar Jordan lake met de hondjes.
Zijn we er al?
Jordan lake
Het strandje waar we altijd met ze naar toe gaan lag bijna helemaal uit de wind! Dat was even mooi. Zo was het echt heel lekker in het zonnetje.
Connor aan het dobberen. Hij liep echt zo het water in en ging even een rondje zwemmen. Zo leuk om te zien. Hij vindt dat echt lekker. Stace hebben we nog maar even uit het water gehouden. Het gaat net zo lekker met hem, dus nog maar even voorzichtig nu.
Connor en "ikke" op het stille strandje.
Onze zeehond Connor
Daarna even opdrogen in het zonnetje......,
en genieten van het uitzicht.
Er waren zelfs mensen die met zelf meegebrachtte stoeltjes in het zonnetje op het strand zaten later. Toch raar dat over een maand of twee het hier weer reuze druk zal zijn en mensen aan het zwemmen zijn.
Daarna hebben we nog een trail gelopen die langs het meer loopt.
En nu maar hopen dat de copperheads nog aan hun winterslaapje bezig zijn.
Zomers lopen wij deze trail daarom al zo wie zo niet. En dan zijn er ook nog eens veel teken in dit gebied. Maar nu ging het nog heel goed. Het is best een mooie route om te lopen met veel afwisselende paden.
Er was ook een soort van loopplank omdat dit gedeelte van de trail normaliter onderwater staat of in ieder geval moerassig is.
Maar vanwege de droogte en daarmee de lage waterstand nu al een poosje niet meer. Maar het loopt wel afwisselend zo.
Even mooi zitten
Connor hield het mooi zitten iets langer vol dan Stacey die al weer verder aan het snuffelen was gegaan. En vond dan ook deze "doorkijk"boom....
Stace kijkt door de doorkijkboom
Na het wandelen zijn we bij Panera bread in Apex wat gaan eten. En daar was het druk, erg druk. En dat had ik op een zondag nou helemaal niet verwacht. Toen we onze broodjes hadden zag ik ineens een bekend gezicht. Nou moet ik eerlijk zeggen dat dat me hier nooit zo heel vaak gebeurd. Ik komt natuurlijk nooit een oude schoolvriendin of een kennis van een kennis tegen hier. Dat vindt ik soms wel eens jammer, maar dat hoort er ook bij natuurlijk. Maar nu zag ik een vrouw die ik kende van de Bearded Collie club. Wist dat zij in Apex woonden. Haar man is Engelsman en zij is Amerikaanse. Ze waren nu samen met hun dochter die bij Panera Bread werkt. Toen ik mijn drinken even ging bijvullen ben ik bij hun tafeltje langs gelopen. Ze stelden me voor aan hun dochter en die wilde wel heel graag onze Beardies zien. Dus die werden dan ook heel uitbundig door haar begroet. Nu hebben we voor zaterdag afgesproken bij Lake Pine om met hun Beardie Sophie en onze schatjes een rondje Lake Pine te doen. Goh dat is even leuk! Gewoon onverwachts een ieniemienie beardie wandelingetje in het verschiet!
