Niet zo slim

Op zondag komt hier altijd de dikke versie van de krant. Extra, extra dik, want op zondag is hij gevuld met allemaal reclame blaadjes. Stapels zitten er soms tussen en persoonlijk vindt ik het erg leuk om die altijd door te bladeren. Zo had ik een ventilator gezien in 1 van de blaadjes, die op zonne energie ging. Afijn altijd handig voor de hondjes dacht ik en zo ging ik gisteren op pad om dat ding te halen. Het was bij de Rite-aid drogisterij. Soort van Kruidvat zeg maar. Maar nou moet ik heel eerlijk bekennen dat ik eigenlijk altijd naar Walgreens of CVS ga en moest erg diep nadenken waar die winkel ook alweer bij ons zat. Maar ineens schoot het me te binnen dus ik er naar toe. Eenmaal daar was ik de enigste klant in de winkel te samen met de drogist en de kassajuf. De kassajuf was een dame op respectabele leeftijd en deed net of ze mij niet zag terwijl ik pad voor pad de winkel door liep. Volgens mij was ze niet van plan om me te gaan helpen. Ik was nog nooit in deze winkel geweest en wist dus echt niet waar het zou moeten staan. Afijn na alle paden gehad te hebben had ik die ventilator dus niet gevonden. En dacht zal ik het aan de kassajuf vragen? Maar mijn eerste ingeving over hoe ze me ontweek deed me twijfelen. Toch liep ik naar de kassa om het te vragen en wat ik al vreesde was waar. Ik trof een kassajuf die waarschijnlijk haar hele leven en dat was volgens mij al een poosje, hier gewoond heeft en met een enorm "Southern accent". Een echt "local" dus. Nou is het zo dat mijn engels ook een accent heeft en dat daardoor mensen mij niet altijd begrijpen. Vooral niet de "locals", die bij elk accent, behalve die van hen al standaard "whaaaaat" zeggen. Maar deze mevrouw keek me aan of ik niet alleen uit het verre Nederland kwam, maar gewoon van een hele andere planeet. Mars of zo? Nou probeer dan maar eens uit te leggen dat ik een ventilator op zonne-energie in een advertentie had gezien. "Whaaaat did you see, dear?". Ik herhaalde mijn "fan that works on solarcells" verhaal nog een keer en ze begreep me nog voor geen meter. Dus dacht ik, laat ik slim zijn en haal het reclame blaadje erbij. Kan ik het zo aanwijzen en kom ik daarmee terug naar aarde. Ik bladeren in dat ding, maar natuurlijk niet te vinden zo snel. Inmiddels had ze wel door dat ik een ventilator zocht, het hele solar gebeuren, kwam niet echt door. "Wait dear", zei ze, "I'll go and take a look for ya'll". En tot die tijd had ze stil gestaan achter de kassa balie, maar nu ging ze lopen en ik had al gelijk spijt dat ze dat aanbood. Want ze liep niet, ze schuifelde..... Ojee.... dit gaat lang duren dacht ik nog. Zou ik haar zeggen dat ik wel een ander keertje terug zou komen? Maarja ze was inmiddels al in pad 1 en dat zou ook zo onbeleefd zijn niet? Maar echt, er zat geen vaart in. Bij pad 2 (en half) besloot ik maar om met haar mee te schuifelen. Hopend haar op een beleefde manier te kunnen vertellen dat ik het wel gezien had met die ventilator. Afijn inmiddels kwam er een waterval aan info uit en noemde ze zowat elk artikel in het pad waar we liepen op. En daar achter zei ze, "we don't need that, do we?" "No we don't need that", zei ik maar mompelend elke keer. Onverstoorbaar ging ze door en luisterde geen eens meer naar mijn pogingen om haar te stoppen. Afijn halverwege pad vijf had ik het wel gehad en ben ik maar terug gelopen naar de balie en daar haar opgewacht tot ze uitgeschuifeld was. Toen ik haar uit Isle 8 zag komen met lege handen begreep ik dat ik niet de enigste was die het niet kon vinden. En snel bedankte ik haar voor haar zoektocht, maar dat ik toch echt er vandoor moest nu. Maar dat ging nog niet zo snel, want ze vertelde me dat het haar eerste dag was als kassajuf hier en haar zich daarom wilde verontschuldigen aan mij. Oh, vandaar dat ze me in het begin zo ontweek, zij wist dus ook niet waar alles stond en was het vast ook haar eerste keer in de winkel. Als ik dat geweten had. Maarja bedacht me ook dat het ook heel vervelend moest zijn voor haar om dan al gelijk zo zeurklant te hebben zo vroeg in de morgen. Bewonderde zeker haar uiteindelijke poging om mijn "fan-with-something", zoals zij het noemde, te vinden achteraf. Maar het mocht niet zo zijn, ik verliet danook met lege handen de winkel en ging weer naar huis. Maar eenmaal thuis bleef het toch knagen dat ik die advertentie niet kon vinden daar in de winkel. Dus ik de blaadjes er weer bij gepakt en wat bleek......., het was bij de "Kerr" drugstore en niet bij "Rite-aid". Schaam, schaam, had ik zomaar die vrouw de hele winkel voor niks door laten zoeken. Niet zo slim van me! Ben hem vanmorgen dus maar in de juiste "Kruidvat" gaan halen. Zonder het aan iemand te vragen, dit keer, zelf pad voor pad weer af. Stel je voor dat ik weer verkeerd zit ;-)

Groetjes Petra