maandag 24 maart 2008
Breek de dag....
Tik een eitje.... Zo ging die reclame vroeger toch altijd? Heb dat melodietje nu al heel de pasen in mijn hoofd. En hoe die er in gekomen is? Ik weet het niet hoor, het kwam zo maar en nu wil ie niet meer weg. Nou in ieder geval voor ons gisteren eitjes, maar vandaag niet meer hoor. Hier kennen ze namelijk geen tweede paasdag. Wel 1e paasdag en die was vooral erg zonnig. s' Morgens eerst een ontbijtje natuurlijk en toen zijn we bij het Koka booth lake wezen wandelen met de hondjes. En we zijn nog even naar de statefairgrounds geweest. Niet meer bij de hondenshow zelf hoor. Maar ik had nieuwe riemen voor onze hondjes gekocht en die waren in de "praktijk" toch wat kort, dus om geruild voor langere. Kostte maar $ 1,00 meer? Dat was dus weer een meevallertje. Daarna nog naar de Walmart geweest. Had online twee duvetcovers gekocht. Zo heten hier dekbedovertrekken. Eigenlijk zie je die hier niet zo vaak. Het zijn meer kant en klare dekbedden met lakens eronder hier. Maar Walmart had ze online in de aanbieding van de week. $ 30,- voor een duvet cover. En zo doende twee gekocht. Nou was er 1 van de twee van een heel andere stof dan wat ik gedacht had. Er stond bij van katoen, maar dit was echt katoen, katoen. Heel grof en heel stug. Niet echt lekker voor een dekbedovertrek. Maar dat dekbed was met de post gekomen, wat nu? En al snel zag ik dat je hem gewoon in de winkel kon terug brengen. Super makkelijk! Dus dat ook weer op gelost. Die andere is heerlijk zacht en ben er heel blij mee. Echt een koopje voor hier in Kingsize maat.
Gisteren ook mijn "huiswerk" voor de training afgemaakt en per email opgestuurd. Ben benieuwd hoe ik het er van af heb gebracht. Morgen weer training en dan zal ik weer meer horen.
Verder hebben we dit weekend een aantal aflevering van Gooische Vrouwen gekeken. Ron's moeder had seizoen 2 en 3 naar ons opgestuurd dus we kunnen nog heel wat afleveringen gaan kijken. Ook hebben we de film "Dan in real life" op DVD gezien. In het begin was het even een beetje saaie film, maar na een kwartier komt het verhaal er pas in en is het een zeer vermakelijke film. Met erg grappige stukjes.
Vandaag is trouwens ook de dag dat we drie jaar geleden naar hier zijn vertrokken. Drie jaar alweer. Moest er vanmorgen toen ik nog in bed lag even aan denken. Hoe anders voelde ik me drie jaar geleden? Heel erg anders! En wat is er allemaal in die tijd al niet gebeurd?
Daar stonden we dan op Schiphol met de hondjes en alles in een koffer. Geen sleutels bij ons van een auto of een huis. Officieel een paar dagen dakloos. Een heel raar gevoel kan ik je vertellen ;-)
De hondjes op weg naar het vliegtuig. Het is maar goed dat je op die foto niet mijn gezicht ziet. God, wat vond ik dat moeilijk....
Maar gelukkig allebei dik kwispelend in North Carolina aangekomen!
En zo wonen we er al weer drie jaar nu!
Groetjes Petra
Labels:
tv-serie
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
10 opmerkingen:
Time flies when you`re having fun ;-)
Ongelofelijk he? Ik weet nog dat we met Ronald bij jullie in Zierikzee zaten en er nog van alles moest gebeuren voor het zover was..Jullie zijn goed ingeburgerd en doen het supergoed daar!
Bedankt voor de dekbedovertrek tip! Wij hebben ook een kingsize overtrek (helaas geen kingsize bed) en meestal koop ik van IKEA, maar ga eens op Walmart.com neuzen. Gisteren heb ik nog even in jullie richting gezwaaid, hi hi!
Prodiciat met dit 3 jarig jubileum!
Nou, die spanning van toen, wat gaat er allemaal gebeuren, die grote stap, en nu helemaal ingeburgerd, geweldig!
Alweer 3 jaar, ja soms vraag je jezelf af waar de tijd is gebleven.
Wij zijn alweer bijna 9 mnd in Amerika.
3 jaar alweer Peet, tijd vliegt..
Wanneer ik de foto's zie van de honden in de bench op schiphol krijg ik nog steeds tranen in mijn ogen. Dat jullie weggingen vonden we helemaal niet leuk, maar het moeilijkst (op dat moment) vonden we toch wel dat de honden in het bagageruim van het vliegtuig moesten. Ondertussen hebben jullie lekker je home gevonden en genieten wij mee met alle verhalen ;-)
Pffffffff zie me nog staan daar op schiphol.
Samen met je mams, zus en nicht.
vreselijk was het.
Maar ja zoals je zegt wat is er veel gebeurd in die 3 jaar.
Leuke en minder leuke dingen.
Maar het is toch wel een ervaring/ verrijking van je leven.
Erna
Goh, 3 jaar al weer... Wat vliegt de tijd! Ik herinner het me nog alsof het gisteren was. Zelf zaten we volop in de hoop om uitgezonden te worden, en op zoek naar informatie kwam ik jou(w blog) tegen. Ik voelde de zenuwen (jouw zenuwen!) gewoon door me heen gieren naargelang jullie vertrek dichterbij kwam. En nu zijn we al weer 3 jaar verder. 3 jaar dat ik je dagelijks een blogbezoekje breng.
Op nog vele jaren in Amerika!
Nou toevallig had ik het er met Chantal over, dat ze die dag dat jullie vertrokken ook toevallig voor haar stage jullie achter de douane nog kon groeten en nu drie jaar verder kan ze misschien jouw moeder naar de gate transporteren als ze ingeroosterd wordt omdat ze inmiddels alweer op schiphol stage loopt bij airport caddy voor haar laatste jaar van deze opleiding. Wat vliegt de tijd maar wat fijn dat er internet en vliegtuigen bestaan en Skype!, af en toe lekker bijkleppen over wat je allemaal beleefd daar tot diep in de nacht (hier dan). Maar jullie zijn zo goed terecht gekomen, prachtige stek, leuke buren, voor Ron leuk werk en nu dan eindelijk jij ook aan t werk. Succes met de training!! zet m op.
Anneke
Ja het gaat inderdaad zo snel. Ook wij zijn hier al weer 1,5 jaar en als je bekijkt wat je al niet beleefd in die tijd.
Dat met die hondje op het vliegveld kan ik me ook nog indenken van ons. Onze oude Rhoamr die zo zielig keen en kwispelend bij de koffer band hier op JFK zat te wachten op ons..En wij O zo blij dat ie het overleefd had.
Gr petra
Waar blijft de tijd. Een dag /week /maand / jaar is niks.
Wat een leuk baantje, zo thuis , ja je ziet geen andere mensen. Dat is toch wel jammer voor de sociale contacten.
groetjes Toos
Een reactie posten