Stalker Buster Brown

Elke dag heb ik zo ons loopje door onze wijk. En nu die inmiddels wat meer straten heeft, heb ik weer eens wat variatie. Nog niet heel veel, want zo groot is die wijk nou ook weer niet. Maar via 1 straat kom je zo aan de voorkant van onze wijk en kan je (holletje af) weer terug lopen naar ons huis. Eigenlijk is die wel favoriet bij mij, maar in die straat zijn nu wat meer huizen bewoond en we hebben inmiddels kennis gemaakt met sommige nieuwe bewoners. Zo ook met Buster Brown en zijn bazinnetje.
Bazinnetje kwam namelijk op een dag naar buiten gerend met Buster Brown aan het riempje achter haar aan gesleurd. Stace en Connor zagen "BB" al gelijk. Ik had zelf meer oog voor het bazinnetje. Was verbaasd dat ze zo aan kwam rennen uit de garage en dacht dat er wat aan de hand was. Maar nee, ze vertelde toen ze bij ons aan kwam dat ze ons al een paar keer door de straat had zien lopen en "BB" graag met onze hondjes kennis wilde laten maken. Nou dacht BB daar zelf heel anders over geloof ik, want die zetten het op een keffen!!! Niet normaal. Duidelijk niet zo blij met onze langharige monsters. Maar Stace en Connor waren niet echt onder de indruk en deden toch snuffel pogingen. Bazinnetje vertelde onder tussen dat BB een miniature Pinscher was. Connor vond al die actie wel leuk, al begreep hij niet helemaal waar dat keffen nou voor nodig was, volgens mij. Ging elke keer naar voren maar als er dan weer geluid uitkwam deinsde hij weer wat naar achteren. Stace was al snel uitgesnuffeld en vond het maar een herrieschopper en draaide zijn kont dan ook naar hem toe. Buster Brown was duidelijk een doberman gevangen in een veel te klein lijfje, hi hi hi. En was al helemaal niet blij om onze hondjes te ontmoeten. Maar toen gebeurde het, het bazinnetje van BB tilde BB op en in ene was ie stil..... Geen gekef, zelfs niet een grommetje. Maar die van mij daarop dus niet meer.... Vooral Connor was pissig en vond het duidelijk niet eerlijk dat hij door zijn gekef nu ook nog op getild werd en nu "hoger" was dan hem. En die begon dus op te springen, naar BB. Mijn hemel...., dacht ik even een rustig rondje met de hondjes te doen? Bazinnetje bleef maar kletsen en ondertussen stond ik met een ongeleid projectiel aan de andere kant van de riem. BB deed ondertussen net of hij onze hondjes niet meer zag. Totaal negerend. Afijn ik vertelde dan ook maar dat ik snel door zou gaan lopen, want dit was geen succes. Dus we namen afscheid.
Maar de volgende dag zelfde verhaal. "Come BB here are your new friends again" en alweer kwam het bazinnetje al uit de garage gerend. Waarna Connor het hele spelletje natuurlijk herinnerde en al gelijk BB weer wou besnuffelen. Maar deze werd al gelijk ook weer opgetild. En dus had ik weer zo'n bouncing Beardie aan de andere kant van de lijn.
Geen goed plan, dus ik besloot ter plekke, ondanks vast de beste bedoelingen van bazinnetje, deze straat voorlopig even te vermijden.
Volgende dag ik in plaats van rechtsaf, links af zodat we niet langs het huis hoefden. Connor balen natuurlijk, want die vond al die consternatie waarschijnlijk toch wel leuk. En ik loop en hoor een auto aankomen en ging al iets opzij. Maar de wagen mindert vaart en er gaat een raampje open. "Hiiiiiiiiiii", hoor ik....., en daarna weer het o zo bekende keffen vanuit de auto. Niet te geloven, het was het bazinnetje van Buster Brown. "I saw you walking the other way and thought come on Buster Brown, let's go an see your friends!" Jemig, is dat wat? En als ik dacht dat ik BB gehoord had met blaffen. Nu kwam er pas echt een geluid uit de auto! Dit spande de kroon, want hij ging in die auto echt helemaal uit zijn dakkie. Hij zat bij bazinnetje op schoot en werd nog aangehaald tijdens zijn blafpogingen ook! Echt waar, Cesar Milane zou er op losgelaten moeten worden! Optillen is fout, maar in de auto achter het stuur op schoot en dan hondjes benaderen en voor je angst worden beloond is helemaaaaal fout.
Connor vond dit plaatje super oneerlijk en was net een stuiterbal. Stace werd op zijn beurt weer pissig op Connor, omdat hij nu ook al zo druk liep te doen. Chaos compleet! Yippie, wat een heerlijk relaxed ommetje toch weer!
Inmiddels hebben we haar en Buster Brown nu een paar keer per auto zo ontmoet hier en daar in de wijk. Inmiddels gaat het met Connor nu wat beter en weet dat BB niet helemaal "wijs" is. Maar verdenkt nu wel elke auto die langzaam rijdt op miniature Pinscher inhoud en wil graag even naar binnen kijken in de auto of hij er echt niet in zit ergens verstopt. Ook niet altijd handig. Kortom onze ommetjes zijn er tegewoordig ommetjes met hindernissen geworden. Het is ook zielig als je miniature Pinscher geboren wordt, terwijl je eigenlijk Doberman zou willen zijn.
Maar, wat zie ik van de week op de plaatselijke tv zender? Een interview met het bazinnetje van BB!! De buuf is een therapeute voor twee beners. Ik moest zo lachen. Die heeft van haar hondje vast een project gemaakt en valt ons daarom steeds zo lastig, ha ha ha. BB zit gewoon echt in een te klein lijfje en is in therapie!

Groetjes Petra